PL192069B1

PL192069B1 - Pochodne kwasu (7R)-7-(acyloamino)-3-(arylotio)-3-cefemo-4-karboksylowego, ich zastosowanie i przeciwbakteryjna kompozycja

Info

Publication number: PL192069B1
Application number: PL326150A
Authority: PL
Inventors: In-Seop Cho; Scott Hecker; Tomasz Glinka; Ving J. Lee; Zhijia J. Zhang
Original assignee: Essential Therapeutics
Priority date: 1995-10-12
Filing date: 1996-10-11
Publication date: 2006-08-31
Also published as: DK0874854T3; KR100491466B1; PL326150A1; CZ108998A3; NO981653L; TW474935B; NZ321135A; US6057312A; IL123983A; ZA968617B; PT874854E; CN1183142C; CN1204336A; EP0874854A2; US6087355A; EP0874854B1; WO1997013772A3; ATE210666T1; KR100455544B1; AU708676B2

Abstract

1. Pochodne kwasu (7R)-7-(acyloamino)-3-(arylotio)-3-cefemo-4-karboksylowego o wzorze(III): w którym R 1 oznacza -NHC(O)ZR 3 ; Z jest wybrany z grupy obejmuj acej -CH 2 (X) m - i -C (NOR 6 )-; X oznacza atom siarki; m jest wybrany z grupy obejmuj acej 0 i 1; R 3 jest wybrany z grupy obejmuj acej fenyl i 2-aminotiazolil, który jest ewentualnie podstawiony atomem fluoru, chlo- ru, bromu albo jodu; R 6 jest wybrany z grupy obejmuj acej atom wodoru i C 1 -C 6 -alkil podstawiony atomem fluoru, chloru, bromu albo jodu; R 2 jest wybrany z grupy obejmuj acej atom wodoru, 4-metoksybenzyl, benzhydryl (-CH (fenyl) 2 ); lub R 2 nie wyst e- puje, a grupa -CO 2 do której by lby on przy laczony nosi ladunek ujemny; G, H, J, L i M tworz a pirydyl; alk 1 oznacza C 1-6 -alkil; alk 2 oznacza C 1-6 -alkil p oznacza 0 lub 1; r oznacza 0 lub 1; R 99 jest wybrany z grupy obejmuj acej atom siarki, SO, SO 2 , NH, -N-C 1-6 -alkil, atom tlenu, -C=C- (cis lub trans) i -C =C-; PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku są pochodne kwasu (7R)-7-(acyloamino)-3-(arylotio)-3-cefemo-4-karboksylowego, ich zastosowanie i przeciwbakteryjna kompozycja. Nowe związki wykazują działanie antybiotyczne przeciwko szerokiemu spektrum organizmów, w tym organizmom, które są oporne na konwencjonalne antybiotyki β-laktamowe.

Następujący przegląd tła wynalazku przedkłada się jedynie aby pomóc w zrozumieniu niniejszego wynalazku ale żaden z cytowanych tutaj odnośników literaturowych nie stanowi stanu techniki dla niniejszego wynalazku.

Przez ostatnie trzy dekady ogromna różnorodność antybiotyków była dostępna w zastosowaniach klinicznych. Jedną klasą antybiotyków, w przypadku których zauważono szczególny wzrost znaczenia są cefalosporyny, których ponad 70 rozpoczęło kliniczne stosowanie do leczenia zakażeń bakteryjnych od 1965r. Cefalosporyny wykazują działanie przeciwbakteryjne hamując bakteryjną biosyntezę peptydoglikanową i są one niezwykle skuteczne w leczeniu szerokiej różnorodności zakażeń bakteryjnych. Cefalosporyny wykazujące działanie przeciwbakteryjne przedstawiono w opisach patentowych Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 3992377 i nr 4256739.

Niestety, szeroki rozwój i masowe stosowanie tych antybiotyków prowadzi do szybkiego wzrostu liczby szczepów bakteryjnych, które są oporne na te związki. Najistotniejsze jest to, że oporność ta pojawia się wśród klinicznie ważnych drobnoustrojów, które zagrażają ograniczeniem użyteczności obecnie dostępnych antybiotyków cefalosporynowych. A szczególnie, pojawiają się oporne szczepy Salmonella, S.pneumoniae, Enterobacteriaceae i Pseudomonas, które zagrażają zniweczeniem wielu wysiłków dokonanych w celu zmniejszania śmiertelności i zapadania na stany chorobowe spowodowane zakażeniami bakteryjnymi.

Oporność bakteryjna na cefalosporyny wynika z trzech głównych powodów: (a) rozwój β-laktamów zdolnych do inaktywowania pierścienia β-laktamu cefalosporyny; (b) zmniejszanie się przenikania cefalosporyny do bakterii z powodu zmian w składzie ścian komórek bakterii; i (c) słabe wiązanie z białkami wiążącymi penicylinę (PBPs). Ten ostatni powód ma szczególne znaczenie dla hamowania bakteryjnej biosyntezy ściany komórki. Niektóre bakterie Gram-dodatnie, mianowicie metycylinooporny Staphylococcus aureus („MRSA”) i enterococci są szczególnie oporne na antybiotyki β-laktamowe. Oporność MRSA jest spowodowana obecnością wysokich poziomów niezwykłego PBP, PBP2a, które są niewrażliwe, albo słabiej wiążą się z antybiotykami β-laktamowymi. Przedstawiono, że działanie antybiotyków β-laktamowych przeciwko organizmom zawierającym PBP2a wykazuje dobrą korelację z powinowactwem wiązania antybiotyku do PBP2a. Aktualnie, glikopeptydy wankomycyna i teikoplanina są przede wszystkim stosowane do bakteriemii MRSA. Przeciwbakteryjne chinolony i niektóre karbapenemy, takie jak imipenem, zostały zaprezentowane jako wykazujące działanie wobec kilku szczepom MRSA, ale ich zastosowanie jest ograniczone z powodu pojawiającej się ich oporności na szczepy MRSA.

Doświadczalne związki, które mogą być użyteczne jako przeciw-MESA lub przeciwenterococcal środki bakteriobójcze, obejmują glicylcykliny (patrz, np. P.E.Sum i wsp., J.Med.Chem., 37, (1994)), FK-037 (patrz, np. H.Ohki i wsp., J.Antibiotics, 46:359-361 (1993)), RP-59,500 (patrz, np. S.K.Spangler i wsp., Antimicro.Agents Chemother., 36:856-9 (1992)), kompleks ewerninomycyny (patrz, np. W.E.Sanders i wsp., Antimicro. Agents Chemother., 6:232-8 (1974)), 2-(biarylo)-karbapenemy (patrz, np. opis patentowy Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 5025006), 3-(benzotiazolilotio)cefemy (patrz, np. europejski opis patentowy nr 527686), 3-(tiazolilotio)carbacefemy (patrz, np. R.J. Ternansky i wsp., J.Med.Chem., 36:1971 (1993) i opis patentowy Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 5077287) i abekacyna (s.Kondo i wsp., J.Antibiotics 46:531 (1993)).

Ostatnie postępy w opracowywaniu związków, kompozycji i sposobów użytecznych w leczeniu zakażeń ssaków pochodzących od bakterii opornych na antybiotyki β-laktamowe opisano w międzynarodowym zgłoszeniu nr WO 95/26966 (pub. 12.10.95 r).

Niniejszy wynalazek obejmuje związki, kompozycje i sposoby skuteczne w leczeniu zakażeń u ssaków wywołanych przez oporne na bakterie antybiotyki β-laktamowe. Korzystne związki będą miały minimalne stężenie hamujące (MIC), które będzie mniejsze niż 50%, bardziej korzystnie mniejsze niż 10%, a najkorzystniej mniejsze niż 1% MIC cefatoksymu lub imipenemu dla β-laktamoopornego organizmu, korzystnie metycylinoopornego organizmu Staphylococcal lub ampicylinoopornego organizmu Enterococcal. Inne korzystne związki będą możliwe do zapobiegania lub zmniejszania

PL 192 069 B1 śmiertelności myszy zakażonych β-laktamoopornym organizmem w celu większego rozszerzenia niż w przypadku cefotaksymu lub imipenenu.

Wynalazek dotyczy pochodnych kwasu (7R)-7-(acyloamino)-3-(arylotio)-3-cefemo-4-karboksylo-

w którym

R¹ oznacza -NHC(O)ZR³;

Z jest wybrany z grupy obejmującej -CH2(X)m- i -C (NOR⁶)-;

X oznacza atom siarki;

m jest wybrany z grupy obejmującej 0 i 1;

₃

R³ jest wybrany z grupy obejmującej fenyl i 2-aminotiazolil, który jest ewentualnie podstawiony atomem fluoru, chloru, bromu albo jodu;

R⁶ jest wybrany z grupy obejmującej atom wodoru i C1-6-alkil podstawiony atomem fluoru, chloru, bromu albo jodu;

R² jest wybrany z grupy obejmującej atom wodoru, 4-metoksybenzyl, benzhydryl (-CH (fenyl)2);

₂ lub R nie występuje, a grupa -CO2 do której byłby on przyłączony nosi ładunek ujemny;

G, H, J, L i M tworzą pirydyl; alk1 oznacza C1-6-alkil; alk2 oznacza C1-6 alkil p oznacza 0 lub 1; r oznacza 0 lub 1;

R⁹⁹ jest wybrany z grupy obejmującej atom siarki, SO, SO2, NH, -N-C1-6-alkil, atom tlenu, -C=C(cis lub trans) i -C^C-; q oznacza 1;

R¹² oznacza NR¹³R¹⁴,

R¹³ - R¹⁶ są niezależnie wybrany z grupy obejmującej H, hydroksyl, grupę aminową, grupę amidynową, C1-6-alkil, C1-6-acyl i amino-C1-6-acyl; i

R¹⁷ oznacza H lub C1-6-alkil;

PL 192 069 B1 przy czym alk2 i R¹² wzięte razem mogą tworzyć piperydynyl lub pirolidynyl, który może być ewentualnie podstawiony grupą N,N-dimetylokarboksyamidową;

lub dopuszczalne farmaceutycznie sole tego związku.

Korzystny jest związek o wzorze (III), w którym R³ jest wybrany z grupy obejmującej fenyl, 2-aminotiazol-4-il i 2-amino-5-chlorotiazol-4-il.

Korzystny jest związek o wzorze (III), w którym Z oznacza -C(NOR⁶)-, a R⁶ jest wybrany z grupy obejmującej atom wodoru i C1-6-alkil podstawiony atomem fluoru, chloru, bromu albo jodu.

Korzystny jest związek o wzorze (III) lub jego sól, w którym R³ jest wybrany z grupy obejmującej ₃ atom wodoru, 2-fluoroetyl i cyklopentyl, a R³ jest wybrany z grupy obejmującej 2-aminotiazol-4-il i 2-amino-5-chlorotiazol-4-il,

Korzystny jest związek o wzorze (III), w którym R⁶ oznacza atom wodoru lub 2-fluoroetyl, a R³oznacza 2-aminotiazol-4-il lub 2-amino-5-chlorotiazol-4-il.

Korzystny jest związek o wzorze (III), w którym

R¹ oznacza -NHC(O)ZR³;

Z oznacza -C(NOR⁶);

R⁶ oznacza atom wodoru lub fluoroetyl;

₃

R³ oznacza 2-aminotiazolil, który może być podstawiony wyżej zdefiniowanymi podstawnikami; 22

R² oznacza atom wodoru lub R² nie występuje, a grupa -CO2, do której byłby on przyłączony nosi ładunek ujemny;

G, H, L i M oznaczają atom węgla;

J oznacza atom azotu; alk1 oznacza CH2;

p oznacza 0 lub 1;

R⁹⁹ oznacza atom siarki; q oznacza 1;

alk2 oznacza CH2; r oznacza 2 lub 3;

R¹² oznacza NH₂ lub NH₃ ⁺.

₃

Korzystny jest związek o wzorze (III), w którym R³ jest wybrany z grupy obejmującej 2-aminotiazol-4-il, 2-amino-5-chloro-tiazol-4-il.

Szczególnie korzystny jest związek o wzorze (III), którym jest (7R)-7-[(Z)-2-(2-amino-5-chlorotiazol-4-ilo)-2-(hydroksyimino)acetamido]-3-[3-(2-aminoetylotiometylo)piryd-4-ylotio]3-cefemo-4-karboksylan lub jego sól.

Szczególnie korzystnym związkiem o wzorze (III) jest związek o wzorze

w którym

R³⁴ oznacza atom fluoru, chloru, bromu lub jodu albo atom wodoru;

R⁵³ oznacza grupę NH2; a

R², R⁶, G, H, J, L, M, alk1, p, R⁹⁹, q, r, alk2 i R¹² mają wyżej zdefiniowane znaczenia; lub farmaceutycznie dopuszczalna sól takiego związku.

Korzystny jest wyżej przedstawiony związek, w którym R² oznacza atom wodoru lub R² nie występuje, a grupa -CO2, do której byłby on przyłączony nosi ładunek ujemny;

R³⁴ oznacza atom chloru lub atom wodoru;

R⁶ oznacza atom wodoru, cyklopentyl lub fluoroetyl;

G, H, J, L, i M oznaczają 4-pirydyl;

a w grupie [(alk1)p(R⁹⁹)q(alk2)rR¹²]

PL 192 069 B1 alk1 oznacza CH2; p oznacza 0 lub 1;

R⁹⁹ oznacza atom siarki; q oznacza 1;

alk2 oznacza CH2;

r oznacza 2; i

R¹² oznacza NH₂.

Korzystny jest wyżej przedstawiony związek, w którym R³⁴ oznacza atom chloru, R⁶ oznacza atom wodoru, a G, H, J, L i M oznaczają 4-pirydyl.

Przedmiotem wynalazku jest także zastosowanie związku o wzorze (III) lub jego soli do wytwarzania leku do leczenia ssaka cierpiącego na metycylinooporne, wankomycynooporne lub ampicylinooporne zakażenie bakteryjne, a zwłaszcza do leczenia ssaka zakażonego metycylinoopornym organizmem Staphylococcal lub ampicylinoopornym organizmem Enterococcal.

Przeciwbakteryjna kompozycja do leczenia metycylinoopornego, wankomycynoopornego lub ampicylinoopornego zakażenia bakteryjnego zawierająca znane farmaceutycznie dopuszczalne nośniki oraz substancję czynną, według wynalazku zawiera jako substancję czynną terapeutycznie skuteczną ilość związku o wzorze (III) lub jego soli.

Korzystnie, kompozycja według wynalazku zawierająca związek o wzorze (III) lub jego sól jest przeznaczona do zwalczania bakterii takich jak metycylinooporny organizm Staphylococcal lub ampicylinooporny organizm Enterococcal.

Wynalazek dotyczy także pochodnych kwasu (7R)-7-(acyloamino)-3-(arylotio)-3-cefemo-4-karboksylowego, jako antybiotyków cefalosporynowych, o wzorze (II):

Z jest wybrany z grupy obejmującej -CH2(X)m- i -C(NOR⁶)-;

X oznacza atom siarki;

m jest wybrany z grupy obejmują cej 0 i 1;

₃

R² jest wybrany z grupy obejmującej atom wodoru, 4-metoksybenzyl, benzhydryl (-CH(fenyl)2);

₂ lub R² nie występuje, a grupa -CO2 do której byłby on przyłączony nosi ładunek ujemny;

A, B, D i E oznaczają zawierającą atom węgla, atom azotu lub atom siarki grupę heterocykliczną wybraną z grupy obejmującej tiazolil lub tiadiazolil; alk1 oznacza C1-6-alkil; alk2 oznacza C1-6-alkil; p oznacza 0 lub 1;

r oznacza 0 lub 1;

R⁹⁹ jest wybrany z grupy obejmującej atom siarki, SO, SO2, NH, C1-6-N-alkil, atom tlenu, -C=C(cis lub trans) i -C C-;

q oznacza 1;

_R ¹² oznacza NR¹³R¹⁴,

PL 192 069 B1

R¹³ - R¹⁶ są niezależnie wybrane z grupy obejmującej H, hydroksyl, grupę aminową, grupę amidynową, C1-6-alkil, C1-6-acyl i amino-C1-6-acyl; i

R¹⁷ oznacza H lub C1-6-alkil;

przy czym alk2 i R¹² wzięte razem mogą tworzyć pirolidynyl; lub dopuszczalne farmaceutycznie sole tego związku.

₃

Korzystny jest związek o wzorze (II), w którym R³ jest wybrany z grupy obejmującej fenyl,

2-aminotiazol-4-il i 2-amino-5-chlorotiazol-4-il.

Korzystny jest związek o wzorze (II), w którym Z oznacza -C (NOR⁶ )-, a R⁶ jest wybrany z grupy obejmującej atom wodoru i C1-6-alkil podstawiony atomem fluoru, chloru, bromu albo jodu.

Korzystny jest związek o wzorze (II), w którym R⁶ jest wybrany z grupy obejmującej atom wodoru i 2-fluoroetyl, a R³ jest wybrany z grupy obejmującej 2-aminotiazol-4-il i 2-amino-5-chlorotiazol-4-il.

Korzystny jest związek o wzorze (II), w którym R⁶ oznacza atom wodoru lub 2-fluoroetyl, a R³oznacza 2-aminotiazol-4-il lub 2-amino-5-chlorotiazol-4-il.

Szczególnie korzystny jest związek o wzorze (II), będący związkiem o wzorze

w którym

R³⁴ oznacza atom fluoru, chloru, bromu lub jodu albo atom wodoru;

+

R⁵³ jest wybrany z grupy obejmującej NH2, NH3⁺ lub grupę aminową zabezpieczoną grupą trifenylometylową (-C(C6H5)3); a

R², R⁶, A, B, D, E, alk1, p, R⁹⁹, q, r, alk2 i R¹² wyżej zdefiniowane znaczenia; lub farmaceutycznie dopuszczalna sól takiego związku.

Korzystny jest wyżej przedstawiony związek o wzorze (II), w którym R² oznacza atom wodoru lub R² nie występuje, a grupa -CO2, do której byłby on przyłączony nosi ładunek ujemny;

R³⁴ oznacza atom chloru;

R⁶ oznacza atom wodoru;

A, B, D, i E oznaczają tiadiazolil; alk1 oznacza CH2;

p oznacza 0 lub 1;

R⁹⁹ oznacza atom siarki; alk2 oznacza CH2;

r oznacza 2; i

R¹² oznacza NH₂.

PL 192 069 B1

Wynalazek dotyczy zastosowania związku o wzorze (II) lub jego soli do wytwarzania leku do leczenia ssaka cierpiącego na metycylinooporne, wankomycynooporne lub ampicylinooporne zakażenie bakteryjne, a zwłaszcza do wytwarzania leku do leczenia ssaka zakażonego metycylinoopornym organizmem Staphylococcal lub ampicylinoopornym organizmem Enterococcal.

Wynalazek dotyczy także przeciwbakteryjnej kompozycji do leczenia metycylinoopornego, wankomycynoopornego lub ampicylinoopornego zakażenia bakteryjnego zawierającej znane farmaceutycznie dopuszczalne nośniki oraz substancję czynną, która według wynalazku zawiera jako substancję czynną terapeutycznie skuteczną ilość związku o wzorze (II) lub jego soli.

Korzystnie, kompozycja według wynalazku zawierająca związek o wzorze (II) lub jego sól jest przeznaczona do zwalczania bakterii takich jak metycylinooporny organizm Staphylococcal lub ampicylinooporny organizm Enterococcal.

Tak więc, korzystne związki obejmują te związki, w których alk2 i R¹² wzięte razem oznaczają ewentualnie podstawiony 5- lub 6-członowy pierścień zawierający pojedynczy atom azotu. W szczególnie korzystnym wykonaniu alk2 i R¹² wzięte razem tworzą podstawnik (przedstawiony poniżej, na atomie siarki) wybrany z grupy obejmującej:

Inne korzystne przykłady przedstawiono poniżej i są one związane przez atom siarki z podstawnikiem 4-pirydylowym:

Bez odniesień do jakiejkolwiek teorii dotyczącej działania wynalazku, należy zauważyć, że zawiera on kilka nowych cech strukturalnych wynalazku, które uważa się że stanowią zasadnicze ulepszenie funkcjonalnych właściwości. W szczególności, podstawniki chloru w grupach heterocyklicznych pierścieni R wydają się wywierać wpływ poprawiając 2-4 krotnie wartości MIC w porównaniu do związków nie zawierających chloru w heterocyklicznych grupach R³.

Korzystne, farmaceutycznie dopuszczalne sole obejmują (1) sole nieorganiczne, takie jak chlorek, bromek, jodek, azotan, fosforan lub siarczan; (2) sole karboksylanowe, takie jak octan, propionian, maślan, maleinian lub fumaran; (3) alkilosufoniany, takie jak metanosulfonian, etanosulfoanian, 2-hydroksyetylosulfoanian, n-propylosulfonian lub izo-propylosulfonian; i (4) hydroksykarboksylany, takie jak mleczan, jabłczan i cytrynian.

Tak więc, związki według wynalazku znajdą zastosowanie do leczenia zakażenia bakteryjnego u ssaków wywołane przez bakterie oporne na antybiotyki β-laktamowe, które polega na podawaniu ssakowi cierpiącemu na takie zakażenie, terapeutycznie skutecznej ilości związku o wzorach II lub III.

Oczywiście, związki według wynalazku są użyteczne w kompozycjach i sposobach leczenia ssaków zakażonych bakteriami, które są wrażliwe na powszechnie znane antybiotyki β-laktamowe.

Związki według wynalazku można wytwarzać ze związku pośredniego o wzorze (VII), gdzie Pg1 i Pg2 oznaczają grupy zabezpieczające, który jest użyteczny do wytwarzania związków wykazujących szczególnie silne działanie przeciw metycylino-opornemu Staphylococci i ampicylinoopornemu organizmowi Enterococci.

PL 192 069 B1

Inne cechy i korzyści wynalazku będą widoczne z dalszej części opisu, w którym przedstawiono korzystne wykonania wynalazku.

Wynalazek bliżej przedstawiono na rysunku na którym:

Figury 1-5 przedstawiają schematy korzystnej syntezy wytwarzania związków według wynalazku.

Figura 1 przedstawia wytwarzanie cefemu.

Figura 2 przedstawia wytwarzanie podstawnika C(7).

Figura 3 przedstawia wytwarzanie 3-podstawnika.

Figura 4 przedstawia końcową syntezę

Figura 5 przedstawia usuwania grup zabezpieczających i tworzenie soli.

Stosowane w niniejszym opisie określenie „alkil” oznacza rozgałęzione lub nierozgałęzione łańcuchy węglowodorowe, korzystnie zawierające od jednego do sześciu, korzystnie od jednego do czterech atomów węgla, takie jak np. metyl, etyl, n-propyl, izo-propyl, n-butyl, sec-butyl, izo-butyl, tert-butyl i 2-metylopentyl. Grupy te mogą być ewentualnie podstawione jednym lub wieloma grupami funkcjonalnymi, które są zazwyczaj przyłączone do takich łańcuchów, takimi jak np. hydroksyl, brom, fluor, chlor, jod, grupa merkapto lub tio, grupa cyjanowa i grupa alkilotio.

Określenie „acyl” oznacza grupy o wzorze -C(O)R, w którym R oznacza wyżej zdefiniowany alkil, takie jak formyl, acetyl, propionyl lub butyryl.

Określenie grupa „karboksyamidowa” oznacza grupę o wzorze -C(O)NRR', w którym R i R' mogą niezależnie oznaczać wyżej zdefiniowany alkil, aryl lub acyl albo atom wodoru.

Określenie „β-laktamooporna bakteria” dotyczy bakterii wobec której antybiotyk β-laktamowy wykazuje minimalne stężenie hamujące (MIC), większe niż 32 mg/ml.

Określenie „metycylinooporna bakteria” dotyczy bakterii, które są oporne na metycylinę. Przykłady takich bakterii przytoczono w tabeli 1 (a-k) i są oznaczone Meth^R. Określenie „metycylinowrażliwe bakterie” dotyczy bakterii, które są wrażliwe na metycylinę. Przykłady takich bakterii przedstawiono w tabeli 1 i są oznaczone Meth^S.

Określenie „prolek” dotyczy środka, który przekształca się in vivo w macierzysty lek. Proleki można, w pewnych sytuacjach, łatwiej podawać niż macierzysty lek. Przykładowo, prolek może być dostępny biologicznie przy podaniu doustnym, a lek nie albo prolek może poprawiać rozpuszczalność, pozwalając na podawanie dożylne.

Tak więc, niniejszy wynalazek zapewnia związki, sposoby i kompozycje skuteczne w leczeniu zakażeń bakteryjnych, zwłaszcza zakażeń wywoływanych przez bakterie, które rozwinęły w sobie oporność na powszechnie znane antybiotyki β-laktamowym. Bardziej szczegółowo, niniejszy wynalazek zapewnia związki, sposoby i kompozycje skuteczne w leczeniu zakażeń bakteryjnych powodowanych przez bakterie, które rozwinęły w sobie oporność na powszechnie znane antybiotyki cefalosporynowe.

Związki według niniejszego wynalazku łatwo wytwarzać zgodnie z następującymi schematami. Jednakże, należy zauważyć, że dostępne są inne drogi syntezy związków według wynalazku, a następujące sposoby przytacza się jedynie jako przykładowe i nie stanowią one ograniczenia. Ponadto, należy przyznać, że stosowane będą różne strategie zabezpieczania i usuwania grup zabezpieczających, które należą do standardowych w tej dziedzinie (patrz, np., Green and Wuts). Specjaliści w tej dziedzinie uznają, że wybór poszczególnych grup zabezpieczających (np. grupy zabezpieczającej grupę karboksylową) będzie zależał od trwałości ugrupowania zabezpieczającego w zależności od warunków kolejnej reakcji.

Ogólnie, syntezę cefalosporyn według niniejszego wynalazku można uzyskać stosując dobrze znane i łatwo dostępne materiały (patrz, np. March; Larock, COMPREHENSIVE ORGANIC TRANSPL 192 069 B1

FORMATIONS (VCH Publishers, 1989); i G.I. Georg, THE ORGANIC CHEMISTRY OF β-LACTAMS, (VCH 1992), przy czym każda z nich przytoczona jest w niniejszym opisie jako odnośnik literaturowy). Jak przedstawiono poniżej na schemacie 1, trójfluorometanosulfonian cefemu 1 poddaje się reakcji z nukleofilowym tiolanem 2, stosując standardowe sposoby opisane w publikacji Farina i wsp., J.Org.Chem., 54:4962 (1989) i opisie patentowym Stanów Zjednanów Ameryki nr 4870168, który został udzielony Bakerowi i wsp., (obydwie publikacje włączono do niniejszego opisu jak odnośniki literaturowe), zapewnia się 3-tiopochodne 3. Następna reakcja usuwania grup zabezpieczających, z zastosowaniem znanych ze stanu techniki procedur prowadzi do otrzymania biologicznie aktywnego 4-karboksycefemu 4.

Schemat 1

Związki 1 tworzy się łatwo z dostępnych w handlu materiałów wyjściowych, jak to przedstawia reakcja kwasu (7R)-7-[(fenyloacetylo)amino]-3-hydroksy-3-cefemo-4-karboksylowego (Otsuka Chemical Co., Ltd., Otsuka, Japonia) z bezwodnikiem trójfluorometanosulfonowym, z zastosowaniem znanych sposobów postępowania (patrz, np. Farina; i patent Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 4870168 udzielony na rzecz Bakera i wsp.). Inne 3-hydroksy-3-cefemy można wytwarzać za pomocą ozonolizy

3-egzometylenocefemów z zastosowaniem znanych sposobów postępowania (patrz, np. Farina). Podobnie, nukleofilowy tiolan 2 można wytwarzać z zastosowaniem znanych sposobów postępowania i dostępnych w handlu materiałów wyjściowych.

Podstawnik R¹ oznaczać dowolną wyżej opisaną grupę i albo jest dostępny w handlu (np. z Aldrich, Milwaukee, WI), względnie można go wytwarzać stosując znane techniki i materiały wyjściowe

PL 192 069 B1 (patrz, np. March; Larock). Grupy te mogą być podstawione przez te obecne w materiałach wyjściowych za pomocą różnych, dobrze znanych technik (patrz, np. J.C.S. Barrett, I. Perkin, 1629 (1979) albo Chauvette, J.Org.Chem. 36:1259 (1971), obydwie publikacje włączone są do niniejszego opisu jako odnośniki literaturowe), tak jak przez transaminację istniejącego podstawnika przez pożądany podstawnik albo hydrolityczne usuwanie istniejącego podstawnika, a następnie reakcję z odpowiednią reaktywną postacią pożądanego podstawnika, jak na przykład z chlorkiem acylu. Odpowiednie reagenty i techniki będą oczywiste dla specjalistów w tej dziedzinie.

Grupa karboksylowa R² może oznaczać takie zabezpieczające grupy, które są odpowiednie dla redukcyjnego rozszczepiania, takie jak benzyl, p- lub o-nitrobenzyl, 2,2,2-trichloroetyl, allil, cynamyl, benzhydryl, 2-chloroallil i tym podobne grupy. Alternatywnie, R² może oznaczać grupę zabezpieczającą odpowiednią do kwasowego rozszczepienia, takie jak t-butyl, t-amyl, trityl (trifluorometyl), 4-metoksytrityl, 4,4'-dimetoksytrityl, trimetylosilil, t-butylodimetylosilil, fenacyl, e-trimetylosililo)etyl, benzyl,

4-(lub 2-metoksybenzyl, 2,4-dimetoksybenzyl, 3,4-dimetoksybenzyl, 2,4,6-trimetoksybenzyl, metoksymetyl, benzhydryl lub 3,3-dimetyloallil. Korzystnymi grupami zabezpieczającymi są p-metoksybenzyl, p-nitrobenzyl, allil i benzyhydryl. Takie grupy mogą być przyłączone do niezabezpieczonej grupy karboksylowej cefalosporynowego materiału wyjściowego z zastosowaniem znanych reagentów i technik, takich jak te opisane w publikacji Green and Wuts.

Związki o ogólnym wzorze (III) wytwarza się podobnie do tych o ogólnym wzorze (II). W wielu przypadkach, kluczowym etapem jest sprzęganie podstawionego heteroarylotiolanu z trifluorometanosulfonianem cefemu 1 lub funkcjonalnym ekwiwalentem cefemu o alternatywnej grupie odszczepialnej w położeniu C-(3). Związki o wzorze (III), w którym pierścieniem zawierającym G, H, J, L i M jest 4-pirydyl, można także wytwarzać w sposób przedstawiony na fig. 4.

Korzystną drogę syntezy związków pośrednich o wzorze (VII) przedstawiono na fig. 2. A w szczególności, etap przekształcania związku 6 w związek 7, przedstawiony na fig. 2 i opisano w przykładzie 18, jest szczególnie użyteczny w zapewnianiu związków wykazujących zasadniczo ulepszoną aktywność wobec metycylinoopornych i ampicylinoopornych bakterii.

Związki według wynalazku znajdują zastosowanie w farmacji do wytwarzania kompozycji przeciwbakteryjnych i preparatów. Zgodnie z tym aspektem, terapeutycznie lub farmaceutycznie skuteczną ilość cefalosporyny, a zwłaszcza związku o wzorze II lub III podaje się ssakowi cierpiącemu na zakażenie metycylinooporną bakterią (lub zakażenia innymi β-laktamoopornymi bakteriami, takimi jak zakażeniami wankomycynoopornymi lub ampicylonoopornymi bakteriami), zwłaszcza opornymi S.aureus, w ilości skutecznej do co najmniej częściowego zwalczenia zakażenia. Szczególnie istotne są zakażenia wywołane przez szczepy o podobnej aktywności do szczepów takich jak S.aureus Col. (Meth^R) (lac^-), S.aureus 76 (Meth^R) (lac⁺), E.faecium ATCC 35667 lub E.faecalis ATCC 29212. Ponadto, takie związki są także skuteczne wobec bakterii wrażliwych na metycylinę, wankomycynę i/lub ampicylinę, i w związku z powyższym są one użyteczne w takich kompozycjach i metodach.

Kompozycje zawierające związek (-i) według wynalazku można podawać w celach profilaktycznych i/lub terapeutycznych. W zastosowaniach terapeutycznych, kompozycje podaje się pacjentom cierpiącym na wyżej opisane zakażenie, w ilości wystarczającej do wyleczenia lub co najmniej częściowego wstrzymania objawów zakażenia. Odpowiednia ilość do spełnienia tego wymagania zdefiniowana jest jako „terapeutycznie skuteczna ilość lub dawka. Skuteczne ilości do tego zastosowania będą zależeć od ostrości i przebiegu zakażenia, wcześniejszej terapii, stanu zdrowia pacjenta i odpowiedzi na lek, oraz oceny lekarza prowadzącego. W zastosowaniach profilaktycznych, kompozycje zawierające związki według wynalazku podaje się pacjentowi wrażliwemu na zakażenie lub narażonemu na ryzyko poszczególnym zakażeniem. Taką ilość określono jako „profilaktycznie skuteczną ilość lub dawkę”. W tym zastosowaniu, konkretne ilości zależą od stanu zdrowia pacjenta, wagi ciała, i tym podobne.

Po wystąpieniu poprawy stanu zdrowia pacjenta, w razie potrzeby, podaje się dawkę podtrzymującą. Kolejność, dawkę lub częstość podawania, albo obydwa parametry można zmniejszać, jako funkcję objawów, do poziomu przy którym utrzymuje się poprawa stanu pacjenta. Gdy następuje złagodzenie objawów do pożądanego poziomu, leczenie można przerwać. Pacjenci mogą jednakże wymagać leczenia przerywanego przez długi okres w zależności od nawrotów objawów choroby.

Ogólnie, odpowiednia dawka skuteczna związku według wynalazku będzie się mieścić w zakresie od 0,1 do 1000 miligramów (mg) na odbiorcę leku na dzień, korzystnie w zakresie od 1 do 100 mg na dzień. Pożądaną dawkę, korzystnie, podaje się w jednej, dwóch, trzech czterech lub wielu dawkach

PL 192 069 B1 podawanych z odpowiednich odstępach czasowych przez cały dzień. Te dawki podzielone można podawać w postaci dawki jednostkowej, na przykład, zawierającej 5 do 1000 mg, korzystnie 10 do 100 mg substancji czynnej na postać dawki jednostkowej. Korzystnie, związki według wynalazku będą podawane w ilościach między około 2,0 mg/kg do 250 mg/kg ciężaru ciała pacjenta, między około jednym do czterech razy na dzień.

Chociaż możliwe jest podawanie składnika czynnego według wynalazku samego, to korzystne jest podawanie go jako części środka farmaceutycznego. Środki według wynalazku zawierają co najmniej jeden związek lub inhibitor według wynalazku, w terapeutycznie lub farmaceutycznie skutecznej dawce razem z jednym lub wieloma farmaceutycznie lub terapeutycznie dopuszczalnymi nośnikami. Stałe nośniki obejmują, np. skrobię, laktozę, fosforan diwapniowy, celuloza mikrokrystaliczna, sacharoza i kaolin, oraz ewentualne inne terapeutyczne składniki. Ciekłe nośniki obejmują, np. jałową wodę, glikole polietylenowe, niejonowe środki powierzchniowo czynne, oraz jadalne oleje, takie jak oleje kukurydziany, z orzeszków ziemnych i sezamowy. Ponadto, można stosować różne substancje pomocnicze, takie jak powszechnie stosowane w tej dziedzinie. Przykładowo, środki smakowo/zapachowe, środki barwiące, środki konserwujące, środki przeciwutleniające, np. witamina E, kwas askorbinowy, BHT (butylohydroksytoluen) i BHA (butylohydroksyanizol). Różne inne rozważania opisano, np. w publikacji Gilman i wsp. (wyd.) (1990) Goodman i Gilman's: The Pharmacological Basis of Therapeutics, 8th Ed., Pergamon Press; i Remington's supra. W publikacjach tych przedyskutowano sposoby podawania, np. podawania doustnego, dożylnego, wewnątrzotrzewnowy, lub domięśniowego i inne. Farmaceutycznie dopuszczalne nośniki będą obejmować wodę, sól fizjologiczną, bufory, i inne związki opisane, np. w MERCK INDEX, MERCK & Co., Rahway, NJ. Ogólnie, korzystnymi sposobami podawania jest podawanie dożylne i wewnątrzotrzewnowe.

Środki farmaceutyczne mogą być w różnej postaci. Obejmują one, na przykład, stałe, półstałe, i ciekłe postacie dawkowe, takie jak tabletki, pigułki, proszki, ciekłe roztwory lub zawiesiny, liposomy, roztwory do wstrzyknięć i do wlewów. Korzystna postać zależy od zamierzonej drogi podawania lub terapeutycznego zastosowania. Ogólnie, farmakologicznie dopuszczalna sól lub związek będzie stosowany do uproszczenia wytwarzania kompozycji. Korzystne sole obejmują sole sodowe, potasowe, argininowe, glicynowe, alaninowe i treoninowe. Sporządza się je, korzystnie, w wodzie odpowiednio zmieszanej ze środkiem powierzchniowo czynnym, takim jak hydroksypropyloceluloza.

W zależności od specyficznych stanów, które mają być leczone, takie środki można sporządzać i podawać układowo lub miejscowo. Techniki sporządzania i podawania można znaleźć w publikacji Remington's Pharmaceutical Sciences, 18th ed., Mack Publishing Co., Easton, PA (1990). Odpowiednie drogi podawania mogą obejmować podawanie doustne, doodbytnicze, przezskórne, dopochwowe; przy czym jako podawanie pozajelitowe można wymienić podawanie domięśniowe, podskórne, wstrzyknięcia wewnątrzszpikowe, a także, dooponowe, bezpośrednie wewnątrzkomorowe, dożylne, wewnątrzotrzewnowe, donosowe lub śródoczne.

Do wstrzyknięć, środki według wynalazku można sporządzać w roztworach wodnych, korzystnie w fizjologicznie zgodnych buforach, takich jak roztwór Hanks'a, roztwór Ringer'a lub bufor soli fizjologicznej. Do podawanie przez śluzówkę dopuszcza się do stosowania odpowiednie środki ułatwiające penetrację przez barierę. Takie środki ułatwiające penetrację dobrze są znane w stanie techniki.

W miękkich kapsułkach, aktywne związki mogą być rozpuszczone lub zawieszone w odpowiednich cieczach, takich jak oleje tłuszczowe, ciekłe parafiny lub ciekłe glikole polietylenowe. Ponadto, można stosować środki stabilizujące.

Dokonano oceny działania przeciwbakteryjnego in vitro związków według wynalazku.

Związki według wynalazku oceniano przeciwko kilku β-laktamoopornym szczepom bakterii (na przykład, metycylinoopornym, wankomycynoopornym i/lub ampicylonoopornym) określając minimalne stężenie hamujące (MIC, μm/ml) dla każdego związku w odniesieniu do każdego szczepu. MIC, najniższe stężenie antybiotyku, które hamuje wzrost badanego organizmu, określono za pomocą metody rozcieńczania agaru.

W celu określenia MIC dla izolatów bakteryjnych, badany związek wprowadzono do szeregu dwukrotnych rozcieńczeń do upłynnionego agaru Mueller-Hinton'a. Po zestaleniu się, szereg różnych szczepów bakterii miejscowo zaszczepiono za pomocą urządzenia do replikowania na powierzchni agaru. Po całonocnym inkubowaniu, oznaczono punkt przerwania MIC, jako najniższe stężenie leku, które całkowicie hamuje wzrost, nie zważając na pojedynczą kolonię lub słabe przymglenie. Stoso12

PL 192 069 B1 wane w tych badaniach procedury zostały unormowane przez National Committee for Clinical Laboratory Standards (NCCLS) (Krajowy Komitet w zakresie Laboratoryjnych Standardów Klinicznych), w publikacji NCCLS zatytułowanej METHODS FOR DILUTION ANTIMICROBIAL SUSCEPTIBILITY TESTS (1991), którą włączono do niniejszego opisu jako odnośnik literaturowy.

Próbki środków przeciwbakteryjnych sporządzono w soli fizjologicznej buforowanej fosforanami (PBS) o pH 7,2. Jako nośniki solubilizujące zastosowano, w razie potrzeby, Tween 20 lub DMSO (dimetylosulfotlenek). Dla ułatwienia rozpuszczania badanego środka zastosowano standardowe metody wirowania, traktowania dźwiękiem i łagodnego ogrzewania. Na ogół, stężenie roztworu podstawowego było 10X większe niż najwyższe stężenie testowanego leku. Używano 1,28 mg/ml roztworu podstawowego, z którego otrzymano najwyższe stężenie robocze wynoszące 128 μg/ml. Wykonano szereg dwukrotnych rozcieńczeń aż do < 0,25 μg/ml. Każdy poziom leku badano dwukrotnie. Dwukrotne rozcieńczenie leku wykonano w jałowych 50 ml rurkach przy końcowej objętości leku 5 ml. Po dodaniu 45 ml stopionego agaru, otrzymano 10-krotne rozcieńczenia. Dwie 25 ml płytki następnie wylano na 15x150 mm powierzchnię płytek Petriego z kratkami i dopuszczono do utwardzenia.

Do zbadania kontrolnego wzrostu pozytywnego zastosowano kontrolną płytkę z lekiem odniesienia, takim jak cefotaksym, wankomycyna lub imipenem. Stężenia podstawowe antybiotyków odniesienia sporządzono i zamrożono w -80°C. Po sporządzeniu, płytki kontrolne szczelnie zamknięto i przechowywano w lodówce do jednego tygodnia przez zastosowaniem; jednakże kontrolne płytki z imipenem sporządzano bezpośrednio przed zastosowanie. Wszystkie testowane płytki stosowano w ciągu 24 godzin po sporządzeniu.

Satysfakcjonujące wyniki otrzymano gdy inokulum zawierało 10⁴ jednostek tworzących kolonię (cfu) ±0,5 logs. Rozpoczynając od czystych kultur testowanych izolatów na płytkach agarowych, kilka izolowanych kolonii przeniesiono do rurki zawierającej pożywkę bulionową i pozwolono na wzrost przez 4-6 godzin w 35 - 36°C aż do osiągnięcia logarytmicznego wzrostu fazy. Do PBS dodano kroplami pożywkę bulionową aż osiągnięto 0,5 standardowego zmętnienia McFarland'a odpowiadającego 10⁸ cfu/ml. Następnie rozcieńczono go dziesięciokrotnie w PBS i osiągnięto stężenie roboczego inokulum 10⁷ cfu/ml. Gdy 1 μl roboczego inokulum naniesiono na powierzchnie agarową otrzymano stężenie około 10⁴ cfu na miejsce.

Na płytkach z testowanym inokulum zastosowano 1 μl jednorazowe, jałowe oczka, przy czym każdy izolat był w wyznaczonej siatce na płytce agarowej. Alternatywna metoda inokulacji polegała na zastosowaniu powtarzalnego montera płytek, urządzenia z 48 stalowymi szpilkami pozwalającymi na równoczesne inokulowanie wielu izolatów. Po wysuszeniu plamek, płytki inkubowano przy 35-36°C przez 16-20 godzin. Końcowe punkty oceniono jako minimalne stężenie hamujące (MIC) środka przeciwbakteryjnego.

Zauważono, że nowe środki według wynalazku wykazują ulepszone działanie wobec S.aureus Col i Enterococci (E. faecium i E. faecalis). Szczep S. aureus Col jest producentem wysokich poziomów PBP2a, podczas gdy S. aureus Col 8A, jego izogeniczny partner, wykazuje brak PBP2a.

Pewne związki wykazują szeroką aktywność wobec S. aureus Col i S. aureus Col 8A, a także Enterococci. Szczep S aureus Col 8A był bardzo wrażliwy na wszystkie testowane środki w tym kontrolny cefotaksym. A więc, związki według wynalazku są skuteczne wobec bakterii produkującej PBP2a. Pewne związki wykazują silne działanie wobec Enterococci. Pewne inne związki według niniejszego wynalazku są skuteczne, oprócz organizmów Gram-dodatnich, wobec E. coli.

Dokonano także oceny działania przeciwbakteryjnego in vivo. Związki wykazujące wyższą aktywność in vitro w porównaniu do antybiotyków odniesienia, są ponadto oceniane w teście na mysim modelu ze śmiertelnym, bakteriemicznym zapaleniem otrzewnej.

Grupy po 5 samic myszy Swiss-Webster (Simonsen, Gilroy, Kanada), każdą prowokowano przez wewnątrzotrzewnowe (IP) podanie dziesięciokrotnie zwiększonego bakteryjnego inokulum. Pozwoliło to na obliczenie średniej dawki śmiertelnej (LD50) i LD100. Dla wstępnej oceny nowego antybiotyku myszy prowokowano IP za pomocą bakterii o mianie LD100. W dwóch równych dawkach podanych w czasie prowokacji i 2 godziny później, grupy po 10 myszy podano podskórnie działaniu dwukrotnemu wzrostowi testowanego leku i antybiotyku o znanej skuteczności na myszach i ludziach (tj. o dodatnim wyniku testu kontrolnego). Myszy obserwowano przez 72 godziny. Te, które żyły w 72 godzinie uważa się za przeżywające długi okres. Całkowitą dawkę leku w mg/kg chroniącą przed śmiercią 50% myszy w grupie określa się jako średnią dawkę ochronną. W podobny spoPL 192 069 B1 sób oznaczono PD50 dla kilku patogenów. Ilościowe punkty końcowe dla nowego leku porównano z wynikami otrzymanymi dla antybiotyków porównawczych.

Grupom po 5 myszy każda wstrzyknięto IP sześć dziesięciokrotnych rozcieńczeń inokulum zawieszonego w 0,5 ml wyciągu ze śluzówki żołądka świńskiego (Sigma). Grupa kontrolna 5 myszy otrzymała sam wyciąg ze śluzówki żołądka myszy. Myszy obserwowano przez 72 godziny. Te, które żyły w 72 godzinie uważa się za przeżywające długi okres. Za pomocą próbnego testu oznaczono średnią dawkę śmiertelną (LD50) i dawkę śmiertelną LD100.

W celu przeprowadzenia badania skuteczności antybiotyku, myszy prowokowano IP bakteryjnym inokulum o stężeniu, które powodowały LD100 dla testowanego szczepu. W dwóch równych dawkach podanych w czasie prowokacji i 2 godziny później, grupy po 10 myszy każda poddano podskórnie (SC) działaniu dwukrotnemu wzrostowi testowanego antybiotyku; inną grupę poddano, w podobny sposób, działaniu antybiotyku o znanej skuteczności na myszach i ludziach. Dawki leku mogą mieścić się w zakresie od 0,01 do 512 mg/kg. Jeżeli lek jest słabo rozpuszczalny, to w celu rozpuszczenia leku stosuje się Tween 20 lub glikol propylenowy. Zwierzęta obserwowano przez 72 godziny. Za pomocą próbnego testu obliczono dawkę chroniącą 50% myszy (PD50) w mg/kg. Dawka PD50 jest taka sama jak dawka skuteczna w 50% (ED50) i dawka lecznicza w 50% (CD50). Próbki krwi z serce wszystkich zwierząt, które umarły i z połowy myszy, które przeżyły hodowano na agarze infuzyjnym mózg-serce. Zwierzęta, które otrzymały dawkę ochronną testowanego leku będą żyły w 72 godzinie, chociaż można je uważać za umiarkowanie chore lub ciężko chore podczas okresu obserwacji. Myszy zakażone, którym podano placebo i te, które otrzymały nieskuteczne, tj. niskie dawki testowanego leku będą wykazywały wysoki współczynnik śmiertelności. Najwięcej z tych myszy umiera w ciągu 6-48 godzin. Te, które żyły w 72 godzinie będą uznane za przeżywające długi okres.

T a b e l a 1a

Przeciwbakteryjne właściwości 7-(acyloamido)-3-(arylotio)cefemów

Organizm	Imipenem	1	2	3	4	5	6
S.aureus ATCC 29213	<0,25	0,13	<0,06	0,5	0,25	0,13	0,25
S.aureus Col8A(Meth^s) (lac)	<0,25	<0,06	<0,06	0,5	0,25	<0,06	0,13
S.aureus PCI (Meth^s) (lac+)	<0,25	1	0,5	0,5	0,25	0,25	0,5
S.aureus ATCC 13709 (Meth^s)	<0,25	--	--	0,5	0,25	<0,06	<0,06
S.aureus Col (Meth^R) (lac^-)	32	4	1	8	8	8	2
S.aureus 76 (Meth^R(lac+)	32	8	4	8 i	8	16	8
S.aureus ATCC 33593 (Meth^R)	32	8	4		4	16	8
S.aureus Spain #356 (Meth^R)	32	8	4	8	8	16	8
S. haemolyticus 05 (Meth^R)	64	16	4	8	8	16	16
E.faecalis ATCC 29212	<0,25	1	0,5	0,5	0,5	2	0,5
E faeciurn ATCC 35667	4	2	1	2	2	4	2
E.faecium VanA (Van^R)	4	8	4	8	4	32	8
E.faecalis VanB (Van^R)	0,5	4	0,5	1	4	4	8
E.faecium A491 (Amp^R)	>128	>32	>32	>32	>32	>32	>32
E. coli ATCC 25992	<0,25	>32	16	2	4	>32	>32
P.aeruginosa ATCC 27853	1	>32	>32	>32	>32	>32	>32

PL 192 069 B1

T a b e l a 1b

Przeciwbakteryjne właściwości 7-(acyloamido)-3-(arylotio)cefemów

Organizm	Imipenem	7	8	9	10	11	12
S.aureus ATCC 29213	<0,25	0,5	1	0,25	0,5	0,5	0,5
S.aureus Col8A(Meth^s) (lac^-)	<0,25	0,5	1	0,13	0,5	1	0,5
S.aureus PCI (Meth³) (lac+)	<0,25	2	1	1	0,5	1	0,5
S.aureus ATCC 13709 (Meth^s)	<0,25	0,5	1	<0,06	0,5	0,5	0,25
S.aureus Col (Meth^R) (lac)	32	8	2	1	2	4	2
S.aureus 76 (Meth^R(lac+)	32	8	1	4	2	8	2
S.aureus ATCC 33593 (Meth^R)	32	8	4	4	Ti	4	2
S.aureus Spain #356 (Meth^R)	32	8	4	4	2	8	2
S.haemolyticus 05 (Meth^R)	64	32	4	16	4	4	2
E.faecalis ATCC 29212	<0,25	1	0,5	1	0,5	0,25	0,25
E.faecium ATCC 35667	4	4	2	1	2	2	1
E.faecium VanA (Van^R)	4	16	8	4	4	4	4
E.faecalis VanB (Van^R)	0,5	2	0,5	2	1	0,5	0,5
E.faecium A491 (Amp^R)	>128	>32	32	>32	>32	>32	>32
E. coli ATCC 25992	<0,25	4	2	>32	4	8	8
P.aeruginosa ATCC 27853	1	>32	>32	>32	>32	>32	>32

T a b e l a 1c

Przeciwbakteryjne właściwości 7-(acyloamido)-3-(arylotio)cefemów

Organizm	Imipenem	13	14	15	16	17	18
S.aureus ATCC 29213	<0,25	2	0,5	1	0,25	0,25	1
S.aureus Col8A(Meth^s) (lac)	<0,25	2	0,5	1	0,25	0,5	1
S.aureus PCI (Meth^s) (lac+)	<0,25	2		1	0,25	0,25	1
S.aureus ATCC 13709 (Meth^s)	<0,25	2	0,25	0,5	0,13	0,25	1
S.aureus Col (Meth^R) (lac)	32	4	4		0,5	2	44
S.aureus 76 (Meth^R(lac+)	32	8	4	4	1	4	8
S.aureus ATCC 33593 (Meth^R)	32	8	2	4	1	2	4
S.aureus Spain #356 (Meth^R)	32	8	4	4	1	4	8
S.haemolyticus 05 (Meth^R)	64	8	4	8	2	8	8
E.faecalis ATCC 29212	<0,25	1	0,25	2	<0,06	0,13	0,25
E.faecium ATCC 35667	4	4	1	2	0,5	1	2
E.faecium VanA (Van^R)	4	8	2	4	0,25	0,25	2
E.faecalis VanB (Van^R)	0,5	2	0,25	0,5	0,13	0,5	0,5
E.faecium A491 (Amp^R)	>128	>32	>32	>32	8	>32	>32
E. coli ATCC 25992	<0,25	8	4	8	8	2	8
P.aeruginosa ATCC 27853	1	>32	>32	32	>32	>32	>32

PL 192 069 B1

T a b e l a 1d

Przeciwbakteryjne właściwości 7-(acyloamido)-3-(arylotio)cefemów

Organizm	Imipenem	19	20	21	22	23	24
S.aureus ATCC 29213	<0,25	0,5	0,5	0,25	0,25	1	1
S.aureus Col8A(Meth^s) (lac^-)	<0,25	0,5	0,5	0,25	0,5	0,5	1
S.aureus PCI (Meth^s) (lac+)	<0,25	0,5	0,5	0,5	1	0,5	1
S.aureus ATCC 13709 (Meth³)	<0,25	0,5	0,5	1	1	0,5	1
S.aureus Col (Meth^R) (lac)	32	8	2	1	2	2	8
S.aureus 76 (Meth^R (lac+)	32	8	4	1	2	4	8
S.aureus ATCC 33593 (Meth^R)	32	8	2	1	2	4	4
S.aureus Spain #356(Meth^R)	32	8	4	1	2	4	4
S.haemolyticus 05 (Meth^R)	64	16	4	2	2	4	8
E.faecalis ATCC 29212	<0,25	1	1	0,13	0,13	0,5	0,25
E.faecium ATCC 35667	4	1	1	0,5	1	2	2
E.faecium VanA (Van^R)	4	2	2	1	2	4	4
E.faecalis VanB (Van^R)	0,5	0,5	0,5	0,13	0,5	1	0,5
E.faecium A491 (Amp^R)	>128	>32	>32	8	16	>32	>32
E. coli ATCC 25992	<0,25	8	4	32	8	2	8
P.aeruginosa ATCC 27853	1	>32	>32	>32	>32	>32	>32

T a b e l a 1e

Przeciwbakteryjne właściwości 7-(acyloamido)-3-(arylotio)cefemów

Organizm	Imipenem	25	26	27	28	29	30
S.aureus ATCC 29213	<0,25	0,25	0,13	0,25	1	0,25	0,25
S.aureus Col8A(Meth^s) (lac)	<0,25	0,25	0,13	0,13	0,25	0,25	0,13
S.aureus PCI (Meth^s) (lac+)	<0,25	0,25	0,13	0,25	0,5	0,25	<0,25
S.aureus ATCC 13709 (Meth³)	<0,25	0,25	<0,06	0,13	0,13	0,13	<0,25
S.aureus Gol (Meth^R) (lac)	32	1	0,5	0,5	2	1	0,5
S.aureus 76 (Meth^R(lac+)	32	2	1	1	2	1	2
S.aureus ATCC 33593 (Meth^R)	32	1	1	1	4	2	1
S.aureus Spain #356 (Meth^R)	32	2	1	1	2	2	1
S.haemolyticus 05 (Meth^R)	64	2	2	2	4	2	1
E.faecalis ATCC 29212	<0,25	0,13	<0,06	<0,06	0,13	<0,06	<0,06
E.faecium ATCC 35667	4	1	0,25	0,25	1	0,25	0,5
E.faecium VanA (Van^R)	4	2	0,5	0,5	4	0,5	1
E.faecalis VanB (Van^R)	0,5	0,13	0,13	<0,06	0,25	<0,06	<0,06
E.faecium A491 (Amp^R)	>128	32	8	4	16	4	8
E. coli ATCC 25992	<0,25	4	>32	8	2	8	8
P.aeruginosa ATCC 27853	1	>32	>32	32	32	>32	>32

PL 192 069 B1

T a b e l a 1f

Przeciwbakteryjne właściwości 7-(acyloamido)-3-(arylotio)cefemów

Organizm	Imipenem	31	32	33	34	35	36
S.aureus ATCC 29213	<0,25	0,25	0,25	0,25	<0,06	0,25	0,5
S.aureus Col8A(Meth^s) (lac^-)	<0,25	0,25	0,25	0,25	<0,06	0,25	0,25
S.aureus PCI (Meth^s) (lac+)	<0,25	0,25	0,5	0,25	0,13	0,5	0,25
S.aureus ATCC 13709 (Meth^s)	<0,25	0,25	0,13	0,13	<0,06	0,25	0,25
S.aureus Col (Meth^R) (lac)	32	2	1	1	1	2	1
S.aureus 76 (Meth^R(lac+)	32	2	2	1	1	2	2
S.aureus ATCC 33593 (Meth^R)	32	2	2	2	1	2	1
S.aureus Spain #356 (Meth^R)	32	2	2	1	1	2	1
S. haemolyticus 05 (Meth^R)	64	4	4	2	2	4	2
E.faecalis ATCC 29212	<0,25	0,5	<0,06	0,13	<0,06	<0,06	0,25
E.faecium ATCC 35667	4	0,5	0,5	0,5	0,25	0,25	0,5
E.faecium VanA (Van^R)	4	1	1	2	0,5	0,5	1
E.faecalis VanB (Van^R)	0,5	0,25	0,13	0,13	<0,06	0,25	0,13
E.faecium A491 (Amp^R)	>128	8	8	8	4	4	8
E. coli ATCC 25992	<0,25	8	8	1	4	8	16
P.aeruginosa ATCC 27853	1	>32	>32	32	>32	>32	>32

T a b e l a 1g

Przeciwbakteryjne właściwości 7-(acyloamido)-3-(arylotio)cefemów

Organizm	Imipenem	37	38	39	40	41	42
S.aureus ATCC 29213	<0,25	0,5	0,13	0,25	0,25	0,13	0,13
S.aureus Col8A (Meth^s) (lac^-)	<0,25	<0,06	0,13	0,5	0,5	0,25	0,25
S.aureus PCI (Meth^s) (lac+)	<0,25	1	0,25	0,5	0,13	0,25	0,13
S.aureus ATCC 13709 (Meth^s)	<0,25	<0,06	0,13	0,25	0,25	0,13	0,13
S.aureus Col (Meth^R) (lac^-)	32	0,5	1	2	2	-i	0,5
S.aureus 76 (Meth^R(lac+)	32	4	1	4	2	1	1
S.aureus ATCC 33593 (Meth^R)	32	16	1	4	2	1	1
S.aureus Spain #356 (Meth^R)	32	8	1	4	2	1	1
S.haemolyticus 05 (Meth^R)	64	8	2	8	4	1	2
E.faecalis ATCC 29212	<0,25	0,25	0,13	0,25	0,13	<0,06	<0,06
E.faecium ATCC 35667	4	0,5	1	1	1	0,25	0,25
E.faecium VanA (Van^R)	4	2	2	2	2	1	0,5
E.faecalis VanB (Van^R)	0,5	0,5	0,13	0,25	0,25	<0,06	<0,06
E.faecium A491 (Amp^R)	>128	>32	>32	32	16	8	4
E. coli ATCC 25992	<0,25	>32	2	8	8	4	2
P.aeruginosa ATCC 27853	1	>32	>32	>32	>32	32	32

PL 192 069 B1

T a b e l a 1h

Przeciwbakteryjne właściwości 7-(acyloamido)-3-(arylotio)cefemów

Organizm	Imipenem	43	44	45	46	47	48
S.aureus ATCC 29213	<0,25	0,5	0,5	1	1	1	0,5
S.aureus Col8A(Meth^s) (lac^-)	<0,25	0,5	0,5	1	0,5	0,5	0,5
S.aureus PCI (Meth^s) (lac+)	<0,25	1	2	2	2	2	0,5
S.aureus ATCC 13709 (Metłr)	<0,25	0,5	2	2	2	2	0,25
S.aureus Col (Meth^R) (lac)	32	2	4	4	2	2	4
S.aureus 76 (Meth^R(lac+)	32	2	4	4	4	2	8
S.aureus ATCC 33593 (Meth^R)	32	2	4	4	2	2	4
S.aureus Spain #356 (Meth^R)	32	2	4	4	4	2	8
S. haemolyticus 05 (Meth^R)	64	4	8		8	4	16
E.faecalis ATCC 29212	<0,25	0,13	0,13	0,13	0,13	0,13	0,25
E.faecium ATCC 35667	4	1	4	2	2	2	1
E.faecium VanA (Van^R)	4	1	2	4	2	2	4
E.faecalis VanB (Van^R)	0,5	0,25	-	-		-	0,5
E.faecium A491 (Amp^R)	>128	8	16	16	16	16	32
E. coli ATCC 25992	<0,25	8	8	16	8	8	4
P.aeruginosa ATCC 27853	1	>32	>32	>32	>32	>32	>32

T a b e l a 1i

Przeciwbakteryjne właściwości 7-(acyloamido)-3-(arylotio)cefemów

Organizm	Imipenem	49	50	51	52	53	54
S.aureus ATCC 29213	<0,25	0,25	0,13	0,25	0,5	0,5	0,25
S.aureus Col8A(Meth^s) (lac^-)	<0,25	0,5	0,25	0,5	0,25	0,5	0,25
S.aureus PCI (Meth³) (lac+)	<0,25	0,5	0,25	0,5	0,5	1	0,25
S.aureus ATCC 13709 (Meth^s)	<0,25	0,25	0,13	0,5	0,5	0,25	0,25
S.aureus Col (Meth^R) (lac^-)	32	2	2	2	2	4	2
S.aureus 76 (Meth^R(lac+)	32	2	2	4	2	4	2
S.aureus ATCC 33593 (Meth^R)	32	2	2	2	2	2	1
S.aureus Spain #356 (Meth^R)	32	2	2	2	2	4	2
S.haemolyticus 05 (Meth^R)	64	4	4	2	2	4	2
E.faecalis ATCC 29212	<0,25	0,13	0,13	0,13	<0,06	0,13	0,13
E.faecium ATCC 35667	4	1	1	0,13	<0,06	1	0,5
E.faecium VanA (Van^R)	4	2	2	1	1	2	1
E.faecalis VanB (Van^R)	0,5	0,13	0,5	0,25	0,13	0,25	0,25
E.faecium A491 (Amp^R)	>128	16	16	8	4	16	8
E. coli ATCC 25992	<0,25	8	4	8	2	4	8
P.aeruginosa ATCC 27853	1	>32	>32	>32	>32	>32	>32

PL 192 069 B1

T a b e l a 1j

Przeciwbakteryjne właściwości 7-(acyloamido)-3-(arylotio)cefemów

Organizm	Imipenem	55	56	57	58	59	60
S.aureus ATCC 29213	<0,25	0,5	0,5	1	0,5	0,5	0,25
S.aureus Col8A(Meth^s) (lac^-)	<0,25	0,5	0,5	1	0,5	0,25	0,25
S.aureus PCI (Meth^s) (lac+)	<0,25	1	0,5	1	1	0,5	0,25
S.aureus ATCC 13709 (Meth^s)	<0,25	0,25	0,25	0,5	0,5	0,13	0,13
S.aureus Col (Meth^R) (lac)	32	4	2	4	4	2	2
S.aureus 76 (Meth^R(lac+)	32	4	2	4	4	2	1
S.aureus ATCC 33593 (Meth^R)	32	2	2	4	2	2	2
S.aureus Spain #356 (Meth^R)	32	4	2	4	4	4	2
S.haemolyticus 05 (Meth^R)	64	4	4	8	4	4	4
E.faecalis ATCC 29212	<0,25	0,25	0,13	0,13	0,5	0,5	0,5
E.faecium ATCC 35667	4	0, 5	1	1	1	1	1
E.faecium VanA (Van^R)	4	2	1	2	2	2	2
E.faecalis VanB (Van^R)	0,5	0,5	2	4	0,5	0,5	0,25
E.faecium A491 (Amp^R)	>128	16	8	16	16	16	16
E. coli ATCC 25992	<0,25	8	8	4	8	8	8
P.aeruginosa ATCC 27853	1	>32	>32	>32	>32	>32	>32

T a b e l a 1k

Przeciwbakteryjne właściwości 7-(acyloamido)-3-(arylotio)cefemów

Organizm	Imipenem	61	62	63	64	65
S.aureus ATCC 29213	<0,25	1	0,5	0,25	0,25	0,5
S.aureus Col8A(Meth^s) (lac)	<0,25	1	0,5	0,13	0,25	0,5
S.aureus PCI (Meth^s) (lac+)	<0,25	1	0,5	0,25	0,5	1
S.aureus ATCC 13709 (Meth^s)	<0,25	1	0,5	0,25	0,25	0,5
S.aureus Col (Meth^R) (lac)	32	4	4	2	2	2
S.aureus 76 (Meth^R(lac+)	32	4	4	2	4	4
S.aureus ATCC 33593 (Meth^R)	32	4	4	2	2	4
S.aureus Spain §356 (Meth^R)	32	4	4	4	4	4
S.haemolyticus 05 (Meth^R)	64	8	4	2	4	4
E.faecalis ATCC 29212	<0,25	0,25	0,13	0,13	0,25	0,25
E.faecium ATCC 35667	4	1	1	0,5	1	-
E.faecium VanA (Van^R)	4	2	2	1	2	2
E.faecalis VanB (Van^R)	0,5	0,25	0,25	0,25	0,5	0,5
E.faecium A491 (Amp^R)	>128	16	16	16	16	16
E.coli ATCC 25992	<0,25	16	8	16	8	16
P.aeruginosa ATCC 27853	1	>32	>32	>32	>32	>32

PL 192 069 B1

Związek 1: Sól (7R)-7-[(fenyloacetylo)amino]-3-(3-izotioureidometylopiryd-4-ylotio)-3-cefemo-4-karboksylanu z kwasem trifluorooctowym

Związek 2: Sól (7R)-7-[(fenyloacetylo)amino]-3-(4-izotioureidometylo-1,2,3-tiadiazol-5-ilotio)-3-cefemo-4-karboksylanu z kwasem trifluorooctowym

Związek 3: Sól (7R)-7-[(Z)-2-(aminotiazol-4-ilo)-2-(hydroksyimino)acetamido]-3-(3-izotioureidometylopiryd-4-ylotio)-3-cefemo-4-karboksylanu z kwasem trifluorooctowym

Związek 4: Sól (7R)-7-[(Z)-2-(aminotiazol-4-ilo)-2-(hydroksyimino)acetamido]-3-(4-izotioureidometylo-1,2,3-tiadiazol-5-ilotio)-3-cefemo-4-karboksylanu z kwasem trifluorooctowym

Związek 5: Sól (7R)-7-[(fenyloacetylo)amino]-3-(4-izotioureidometylotiazol-5-ilotio)-3-cefemo-4-karboksylanu z kwasem trifluorooctowym

Związek 6: Sól (7R)-7-[(fenyloacetylo)amino]-3-[4-(3-pirolidynotiometylo)-1,2,3-tiadiazol-5-ilotio]-3-cefemo-4-karboksylanu z kwasem trifluorooctowym

Związek 7: Sól (7R)-7-[(Z)-2-(aminotiazol-4-ilo)-2-(hydroksyimino)acetamido]-3-(4-izotioureidometylotiazol-5-ilotio)-3-cefemo-4-karboksylanu z kwasem trifluorooctowym

Związek 8: Sól (7R)-7-[(Z)-2-(aminotiazol-4-ilo)-2-(cyklopentyloksyimino)acetamido]-3-(3-izotioureidometylopiryd-4-ylotio)-3-cefemo-4-karboksylanu z kwasem trifluorooctowym

Związek 9: Sól (7R)-7-[(fenyloacetylo)amino]-3-(3-aminoetylotiometylopiryd-4-ylotio)-3-cefemo4-karboksylanu z kwasem trifluorooctowym

Związek 10: Sól (7R)-7-[(Z)-2-(aminotiazol-4-ilo)-2-(hydroksyimino)acetamido]-3-(3-aminoetylotiometylopiryd-4-ylotio)-3-cefemo-4-karboksylanu z kwasem trifluorooctowym

Związek 11: Sól (7R)-7-[(Z)-2-(aminotiazol-4-ilo)-2-(hydroksyimino)acetamido]-3-[(metyloaminoetyloaminoetylotiometylo)-1,2,3-tiadiazol-5-ilotio]-3-cefemo-4-karboksylanu z kwasem trifluorooctowym

Związek 12: Sól (7R)-7-[(Z)-2-(aminotiazol-4-ilo)-2-(hydroksyimino)acetamido]-3-[(guanidynoety-loaminoetylotiometylo)-1,2,3-tiadiazol-5-ilotio]-3-cefemo-4-karboksylanu z kwasem trifluorooctowym

Związek 13: Sól (7R)-7-[(Z)-2-(aminotiazol-4-ilo)-2-(cyklopentyloksyimino)acetamido]-3-(3-aminoetylotiometylopiryd-4-ylotio)-3-cefemo-4-karboksylanu z kwasem trifluorooctowym

Związek 14: Sól (7R)-7-[(Z)-2-(aminotiazol-4-ilo)-2-(hydroksyimino)acetamido]-3-(3-guanidynoetylotiometylopiryd-4-ylotio)-3-cefemo-4-karboksylanu z kwasem trifluorooctowym

Związek 15: Sól (7R)-7-[(Z)-2-(aminotiazol-4-ilo)-2-(hydroksyimino)acetamido]-3-(3-metyloaminoetylotiometylopiryd-4-ylotio)-3-cefemo-4-karboksylanu z kwasem trifluorooctowym

Związek 16: Sól (7R)-7-[(Z)-2-(2-amino-5-chlorotiazol-4-ilo)-2-(hydroksyimino)acetamido]-3-(3-aminoetylotiometylopiryd-4-ylotio)-3-cefemo-4-karboksylanu z kwasem trifluorooctowym

Związek 17: Sól (7R)-7-[(Z)-2-(aminotiazol-4-ilo)-2-(hydroksyimino)acetamido]-3-[3-(3-pirolidynotiometylo)piryd-4-ylotio]-3-cefemo-4-karboksylanu z kwasem trifluorooctowym

Związek 18: Sól (7R)-7-[(Z)-2-(aminotiazol-4-ilo)-2-(hydroksyimino)acetamido]-3-[3-(N-metyloglicylo)aminoetylotiometylopiryd-4-ylotio]-3-cefemo-4-karboksylanu z kwasem trifluorooctowym

Związek 19: Sól (7R)-7-[(Z)-2-(aminotiazol-4-ilo)-2-(hydroksyimino)acetamido]-3-[3-(2-amino-1,1-dimetyloetylotiometylo)piryd-4-ylotio]-3-cefemo-4-karboksylanu z kwasem trifluorooctowym etyloaminoetylotiometylo)-1,2,3-tiadiazol-5-ilotio]-3-cefemo-4-karboksylanu z kwasem trifluorooctowym

Związek 20: Sól (7R)-7-[(Z)-2-(aminotiazol-4-ilo)-2-(hydroksyimino)acetamido]-3-(3-aminoetylotiopiryd-4-ylotio)-3-cefemo-4-karboksylanu z kwasem trifluorooctowym

Związek 21: Sól (7R)-7-[(Z)-2-(2-amino-5-bromotiazol-4-ilo)-2-(hydroksyimino)acetamido]-3-(3-aminoetylotiometylopiryd-4-ylotio)-3-cefemo-4-karboksylanu z kwasem trifluorooctowym

Związek 22: Sól (7R)-7-[(Z)-2-(2-amino-5-chlorotiazol-4-ilo)-2-(hydroksyimino)acetamido]-3-[(metyloaminoetyloamino-etylotiometylo)-1,2,3-tiadiazol-5-ilotio]-3-cefemo-4-karboksylanu z kwasem trifluorooctowym

Związek 23: Sól (7R)-7-[(Z)-2-(aminotiazol-4-ilo)-2-(2-fluoroetoksyimino)acetamido]-3-(3-aminoetylotiometylopiryd-4-ylotio)-3-cefemo-4-karboksylanu z kwasem trifluorooctowym

Związek 24: Sól (7R)-7-[(Z)-2-(aminotiazol-4-ilo)-2-(hydroksyimino)acetamido]-3-[3-(glicylo)-aminoetylotiometylo-piryd-4-ylotio]-3-cefemo-4-karboksylanu z kwasem trifluorooctowym

Związek 25: Sól (7R)-7-[(Z)-2-(aminotiazol-4-ilo)-2-(hydroksyimino)acetamido]-3-(3-(N-formamidoilo)-aminoetylotio-metylopiryd-4-ylotio)-3-cefemo-4-karboksylanu z kwasem trifluorooctowym

Związek 26: Sól (7R)-7-[(Z)-2-fenylo-2-(hydroksyimino)acetamido]-3-(3-aminoetylotiometylopiryd-4-ylotio)-3-cefemo-4-karboksylanu z kwasem trifluorooctowym

Związek 27: Sól (7R)-7-[(Z)-2-(2-amino-5-chlorotiazol-4-ilo)-2-(hydroksyimino)acetamido]-3-[3-(3-aminopropylo)tiometylopiryd-4-ylotio]-3-cefemo-4-karboksylanu z kwasem trifluorooctowym

PL 192 069 B1

Związek 28: Sól (7R)-7-[(Z)-2-(2-amino-5-chlorotiazol-4-ilo) -2-(2-fluoroetoksyimino)acetamido]-3-((metyloaminoetyloaminoetylotiometylo)-1,2,3-tiadiazol-5-ilotio]-3-cefemo-4-karboksylanu z kwasem trifluorooctowym

Związek 29: Sól (7R)-7-[(Z)-2-(2-amino-5-chlorotiazol-4-ilo)-2-(hydroksyimino)acetamido]-3-[3-(glicylo)aminoetylotiometylopiryd-4-ylotio)-3-cefemo-4-karboksylanu z kwasem trifluorooctowym

Związek 30: Sól (7R)-7-[(Z)-2-(2-amino-5-chlorotiazol-4-ilo)-2-(hydroksyimino)acetamido]-3-(3-aminoetylotiopiryd-4-ylotio)-3-cefemo-4-karboksylanu z kwasem trifluorooctowym

Związek 31: Sól (7R)-7-[(Z)-2-(2-amino-5-chlorotiazol-4-ilo)-2-(hydroksyimino)acetamido]-3-(3-(N-formamidynoilo)aminoetylotiometylopiryd-4-ylotio)-3-cefemo-4-karboksylanu z kwasem triflorooctowym

Związek 32: Sól (7R)-7-[(Z)-2-(2-amino-5-chlorotiazol-4-ilo)-2-(hydroksyimino)acetamido]-3-[3-(3-amino-2-hydroksyprop-1-ylotiometylo)piryd-4-ylotio]-3-cefemo-4-karboksylanu z kwasem trifluorooctowym

Związek 33: Sól (7R)-7-[(Z)-2-(2-amino-5-chlorotiazol-4-ilo)-2-(2-fluoroetoksyimino)acetamido]-3-(3-aminoetylotio-metylopiryd-4-ylotio)-3-cefemo-4-karboksylanu z kwasem trifluorooctowym

Związek 34: Sól (7R)-7-[(Z)-2-(2-amino-5-chlorotiazol-4-ilo)-2-(hydroksyimino)acetamido]-3-(3-(3-N-formamidoiloamino-propylotiometylo)piryd-4-ylotio)-3-cefemo-4-karboksylanu z kwasem trifluorooctowym

Związek 35: Sól (7R)-7-[(Z)-2-(2-amino-5-chlorotiazol-4-ilo)-2-(hydroksyimino)acetamido]-3-[3-(glicylo)aminopropylotiometylopiryd-4-ylotio]-3-cefemo-4-karboksylanu z kwasem trifluorooctowym

Związek 36: Sól (7R)-7-((Z)-2-(2-amino-5-chlorotiazol-4-ilo)-2-(hydroksyimino)acetamido]-3-(3-(2-aminoprop-1-ilotiometylo)piryd-4-ylotio)-3-cefemo-4-karboksylanu z kwasem trifluorooctowym

Związek 37: Sól (7R)-7-[(fenyloacetylo)amino]-3-(4-(2-aminoetylotiometylo)-1,2,3-tiadiazol-5-ilotio)-3-cefemo-4-karboksylanu z kwasem trifluorooctowym

Związek 38: Sól (7R)-7-[(Z)-2-(aminotiazol-4-ilo)-2-(hydroksyimino)acetamido]-3-(4-(2-aminoetylotiometylo)-1,2,3-tiadiazol-5-ilotio)-3-cefemo-4-karboksylanu z kwasem trifluorooctowym

Związek 39: Kwas (7R)-7-[(Z)-2-(2-amino-5-chlorotiazol-4-ilo)-2-(hydroksyimino)acetamido]-3-(3-karboksyamidometylotiometylopiryd-4-ylotio)-3-cefemo-4-karboksylowy

Związek 40: Sól (7R)-7-[(Z)-2-(2-amino-5-chlorotiazol-4-ilo)-2-(hydroksyimino)acetamido]-3-(3-(2-aminoetoksymetylo)piryd-4-ylotio)-3-cefemo-4-karboksylanu z kwasem trifluorooctowym

Związek 41: Sól (7R)-7-[(Z)-2-(2-amino-5-chlorotiazol-4-ilo)-2-(hydroksyimino)acetamido]-3-(3-(2-N-metyloaminoetylotiometylo)piryd-4-ylotio)-3-cefemo-4-karboksylanu z kwasem trifluorooctowym

Związek 42: Sól (7R)-7-[(Z)-2-(2-amino-5-chlorotiazol-4-ilo)-2-(hydroksyimino)acetamido]-3-(3-(pirolidyn-3-ylotiometylo)piryd-4-ylotio)-3-cefemo-4-karboksylanu z kwasem trifluorooctowym

Związek 43: Sól (7R)-7-[(Z)-2-(2-amino-5-chlorotiazol-4-ilo)-2-(hydroksyimino)acetamido]-3-[3-(N-metyloglicylo)aminoetylotiometylopiryd-4-ylotio]-3-cefemo-4-karboksylanu z kwasem trifluorooctowym

Związek 44: Sól (7R)-7-[(Z)-2-(2-amino-5-chlorotiazol-4-ilo)-2(hydroksyimino)acetamido]-3-(3-(5-aminopentyloksymetylo)piryd-4-ylotio)-3-cefemo-4-karboksylanu z kwasem trifluorooctowym

Związek 45: Sól (7R)-7-[(Z)-2-(2-amino-5-chlorotiazol-4-ilo)-2-(hydroksyimino)acetamido]-3-(3-aminoetylosulfonylometylopiryd-4-ylotio)-3-cefemo-4-karboksylanu z kwasem trifluorooctowym

Związek 46: Sól (7R)-7-[(Z)-2-(2-amino-5-chlorotiazol-4-ilo)-2-(hydroksyimino)acetamido]-3-(3-(4-aminobutyloksymetylo)piryd-4-ylotio)-3-cefemo-4-karboksylanu z kwasem trifluorooctowym

Związek 47: Sól (7R)-7-[(Z)-2-(2-amino-5-chlorotiazol-4-ilo)-2-(hydroksyimino)acetamido]-3-(3-(3-aminopropyloksymetylo)piryd-4-ylotio)-3-cefemo-4-karboksylanu z kwasem trifluorooctowym

Związek 48: Sól (7R)-7-[(Z)-2-(2-amino-5-chlorotiazol-4-ilo)-2-(hydroksyimino)acetamido]-3-(3-(4-amino-2-butyn-1-ylo)piryd-4-ylotio)-3-cefemo-4-karboksylanu z kwasem trifluorooctowym

Związek 49: Sól (7R)-7-[(Z)-2-(2-amino-5-chlorotiazol-4-ilo)-2-(hydroksyimino)acetamido]-3-(3-(2-aminopropyloksymetylo)piryd-4-ylotio)-3-cefemo-4-karboksylanu z kwasem trifluorooctowym

Związek 50: Sól (7R)-7-[(Z)-2-(2-amino-5-chlorotiazol-4-ilo)-2-(hydroksyimino)acetamido)-3-(3-(4-amino-2-Z-buten-1-ylo)piryd-4-ylotio)-3-cefemo-4-karboksylanu z kwasem trifluorooctowym

Związek 51: Sól (7R)-7-[(Z)-2-(2-amino-5-chlorotiazol-4-ilo)-2-(hydroksyimino)acetamido]-3-(3-(3-aminopropylotio)piryd-4-ylotio)-3-cefemo-4-karboksylanu z kwasem trifluorooctowym

Związek 52: Sól (7R)-7-[(Z)-2-(2-amino-5-chlorotiazol-4-ilo)-2-(hydroksyimino)acetamido]-3-(3-(piperydyn-4-ylotiometylo)piryd-4-ylotio)-3-cefemo-4-karboksylanu z kwasem trifluorooctowym

PL 192 069 B1

Związek 53: Sól (7R)-7-[(Z)-2-(2-amino-5-chlorotiazol-4-ilo)-2-(hydroksyimino)acetamido]-3-(3-aminoetylosulfinylometylopiryd-4-ylotio)-3-cefemo-4-karboksylanu z kwasem trifluorooctowym

Związek 54: Sól (7R)-7-[(Z)-2-(2-amino-5-chlorotiazol-4-ilo)-2-(hydroksyimino)acetamido]-3-3-(N-acetamidynoil)aminoetylotiometylopiryd-4-ylotio)-3-cefemo-4-karboksylanu z kwasem trifluorooctowym

Związek 55: Sól (7R)-7-[(Z)-2-(2-amino-5-chlorotiazol-4-ilo)-2-(hydroksyimino)acetamido]-3-(3-(5S-5-N,N-dimetylokarboksyamidopirolidyn-3-ylotiometylo)piryd-4-ylotio)-3-cefemo-4-karboksylanu z kwasem trifluorooctowym

Związek 56: Sól (7R)-7-[(Z)-2-(2-amino-5-chlorotiazol-4-ilo)-2-(hydroksyimino)acetamido]-3-[3-(2RS-2-amino-3-hydroksyprop-1-ylotiometylo)piryd-4-ylotio]-3-cefemo-4-karboksylanu z kwasem trifluorooctowym

Związek 57: Sól (7R)-7-[(Z)-2-(2-amino-5-chlorotiazol-4-ilo)-2-(hydroksyimino)acetamido]-3-(3-(N-metyloaminoetyloaminoetylotiometylo)piryd-4-ylotio)-3-cefemo-4-karboksylanu z kwasem trifluorooctowym

Związek 58: Sól (7R)-7-[(Z)-2-(2-amino-5-chlorotiazol-4-ilo)-2-(hydroksyimino)acetamido]-3-(3-(2R-2-N,N-dimetylokarboksyamido-2-aminoetylotiometylo)piryd-4-ylotio)-3-cefemo-4-karboksylanu z kwasem trifluorooctowym

Związek 59: Sól (7R)-7-[(Z)-2-(2-amino-5-chlorotiazol-4-ilo)-2-(hydroksyimino)acetamido]-3-(3-(2R-2-karboksyamido-2-aminoetylotiometylo)piryd-4-ylotio)-3-cefemo-4-karboksylanu z kwasem trifluorooctowym

Związek 60: Sól (7R)-7-[(Z)-2-(2-amino-5-chlorotiazol-4-ilo)-2-(hydroksyimino)acetamido]-3-(3-izotioureidometylopiryd-4-ylotio)-3-cefemo-4-karboksylanu z kwasem trifluorooctowym

Związek 61: Sól (7R)-7-[(Z)-2-(2-amino-5-chlorotiazol-4-ilo)-2-(hydroksyimino)acetamido]-3-(3-(N,N-dimetylokarboksyamidometyloaminoetylotiometylo)piryd-4-ylotio)-3-cefemo-4-karboksylanu z kwasem trifluorooctowym

Związek 62: Sól (7R)-7-[(Z)-2-(2-amino-5-chlorotiazol-4-ilo)-2-(hydroksyimino)acetamido]-3-(3-(2-amino-2-metylopropylotiometylo)piryd-4-ylotio)-3-cefemo-4-karboksylanu z kwasem trifluorooctowym

Związek 63: Sól (7R)-7-[(Z)-2-(2-amino-5-chlorotiazol-4-ilo)-2-(hydroksyimino)acetamido]-3-(3-(N-formyloaminoetylotiometylo)piryd-4-ylotio)-3-cefemo-4-karboksylanu z kwasem trifluorooctowym

Związek 64: Sól (7R)-7-[(Z)-2-(2-ąmino-5-chlorotiazol-4-ilo)-2-(hydroksyimino)acetamido]-3-(3-(N-formyloaminoetylotio)piryd-4-ylotio)-3-cefemo-4-karboksylanu z kwasem trifluorooctowym

Związek 65: Sól (7R)-7-[(Z)-2-(2-amino-5-chlorotiazol-4-ilo)-2-(hydroksyimino)acetamido]-3-[3-(2R-2-amino-3-hydroksyprop-1-ylotiometylo)piryd-4-ylotio]-3-cefemo-4-karboksylanu z kwasem trifluorooctowym (Numery związków odpowiadają numerom zamieszczonym w tabelach MIC; danymi podanymi dla porównania metycylinowrażliwego szczepu S. aureus strain ATCC 13709.)

Tabela 2 (a-e) zawiera dalsze wyniki badań.

T a b e l a 2a

	Przeżywające organizmy
Związek:	Wakomycyna	Imipneme	1	3	10
Dawka
10 mg/ kg	10/10
5 mg/ kg	10/10
2,5 mg/kg	4/10		10/10	9/10
1,25 mg/ kg	2/10		8/10	7/10	10/10
0,625 mg/kg	2/10	10/10	6/10	8/10	8/10
0,3125 mg/kg		10/10	5/10	5/10	2/10
0,156 mg/kg		10/10	2/10	0/10	2/10
0,078 mg/kg		6/10			2/10
0,039 mg/kg		3/10			1,29
ED50 (mg/kg)	1,94	0,06	0,39	0,42

PL 192 069 B1

T a b e l a 2b

	Przeżywające organizmy
Związek:	11	14	15	16	17
Dawka
40 mg/ kg
20 mg/ kg
10 mg/kg
5 mg/ kg		10/10	5/10		6/10
2,5 mg/kg	6/10	9/10	5/10	8/10	3/10
1,25 mg/kg	5/10	3/10	2/10	5/9	5/10
0,625 mg/kg	3/10	3/10	0/10	3/10	2/10
0,3125 mg/kg	1/10	1/10	2/10	1/10	2/10
0,156 mg/kg	1/10			2/10
ED50 (mg/kg)	0,96	1,13	4,63	1,00	3,59

T a b e l a 2c

	Przeżywające organizmy
Związek:	18	26	27	28	29
Dawka
5 mg/ kg	6/10	9/10	7/10	7/10	7/10
2,5 mg/ kg	2/10	7/10	6/10	3/10	9/10
1,25 mg/kg	2/10	5/10	2/10	4/10	9/10
0,625 mg/kg	2/10	5/10	0/10	1/10	5/10
0,3125 mg/kg	3/10	1/10	0/10	1/10	2/10
ED50 (mg/kg)	4,44	1,06	2,64	3,01	1,26

T a b e l a 2d

	Przeżywające organizmy
Związek:	30	32	32	39	56
Dawka
5 mg/kg	10/10	8/10	8/10	10/10	8/10
2,5 mg/ kg	10/10	5/10	9/10	6/10	8/10
1,25 mg/kg	4/10	5/10	5/10	6/10	3/10
0,625 mg/ kg	2/10	1/10	4/10	3/10	3/10
0, 3125 mg/kg	0/10	0/10	0/10	1/10	2/10
ED50 (mg/kg)	1,14	2,00	1,19	1,15	1,23

PL 192 069 B1

T a b e l a 2e

	Przeżywające organizmy
Związek:	57	58	59	64	65
Dawka
5 mg/ kg	9/10	5/10	10/10	8/10	8/10
2, 5 mg/ kg	5/10	5/10	4/10	4/10	3/10
1,25 mg/ kg	4/10	2/10	4/10	4/10	1/10
0,625 mg/kg	4/10	1/10	6/10	1/10	2/10
0,3125 mg/kg	4/10	1/10	4/10	1/10	1/10
ED50 (mg/kg)	1,08	4,10	0,81	2,27	3,10

P r z y k ł a d y

Niniejszy wynalazek będzie pełniej opisany w połączeniu z następującymi szczegółowymi przykładami.

P r z y k ł a d 1 (7R)-7-[(Fenyloacetylo)amino]-3-(4-hydroksymetylo-1,2,3-tiadiazol-5-ilotio)-3-cefemo-4-karboksylan 4-metoksybenzylowy

Do poddawanego mieszaniu roztworu 1,3-dichloroacetonu (6,85 g, 54 mmoli) i 3-merkaptopropionianu etylu (13,9 ml, 108 mmoli) w bezwodnym tetrahydrofuranie (150 ml) dodano kroplami trietyloaminę (15,0 ml, 108 mmoli) w 0°C i mieszano w temperaturze pokojowej przez 24 godzin. Rozpuszczalnik odparowano i pozostałość rozdzielono między wodę i octan etylu. Fazę octanu etylu przemyto 5% kwasem solnym i następnie solanką, wysuszono nad siarczanem sodowym i zatężono do suchości otrzymując 17,4 g surowego 1,3-bis(2-etoksykarbonyloetylotio)acetonu.

Roztwór 1,3-bis[(2-etoksykarbonyloetylo)tio]acetonu (6,22 g, 19,3 mmola), pikrynianu etylu (2,40 g, 23,1 mmola) i katalitycznej ilości kwasu p-toluenosulfonowego w bezwodnym acetonitrylu (50 ml) zawierającym sito molekularne mieszano przez 2 dni w temperaturze pokojowej. Reakcję ugaszono wodą/octanem etylu i przesączono. Przesącz wyekstrahowano octanem etylu. Ekstrakt organiczny przemyto wodnym roztworem wodorowęglanu sodowego, wysuszono nad siarczanem sodowym i zatężono. Pozostałość roztarto z heksanem otrzymując 7,2 g etoksykarbonylohydrazon 1,3-bis[(2-etoksykarbonyloetylo)tio]acetonu.

¹H NMR (CDCl3) δ 2,2-2,4 (m, 9H), 2,6-2,8 (m, 8H), 3,42 (s, 2H), 3,54 (s, 2H), 4,1-4,3 (m, 6H), 8,82 (br s, 1H).

Do roztworu hydrazonu (7,2 g, 17,6 mmoli) w 1,2-dichloroetanie (20 ml) dodano chlorek tionylu (3,9 ml, 53 mmole) w 0°C i mieszano przez całą noc w temperaturze pokojowej. Mieszaninę zatężono do objętości 10 ml, rozcieńczono dichlorometanem, przemyto wodnym roztworem wodorowęglanu sodowego, wysuszono nad siarczanem sodowym i następnie zatężono do suchości otrzymując 6,47 g 5-[(2-etoksykarbonyloetylo)tio]-4-[(2-etoksykarbonyloetylo)tiometylo]-1,2,3-tiadiazolu.

¹H NMR (CDCl3) δ 1,2-1,3 (m, 6H), 2,60 (t, 2H, J=7), 2,68 (t, 2H, J=7), 2,77 (t, 2H, J=7), 3,24 (t, 2H, J=7), 4,07 (s, 2H), 4,1-4,2 (m, 4H).

Do roztworu 5-[(2-etoksykarbonyloetylo)tio]-4-[(2-etoksykarbonyloetylo)tiometylo]-1,2,3-tiadiazolu (1,0 g, 3,0 mmole) w dichlorometanie (40 ml) dodano w kilku porcjach kwas m-chloronadbenzo-esowy w 0°C aż zniknęła substancja wyjściowa. Mieszaninę następnie kolejno przemyto nasyconym roztworem tiowęglanu sodowego, zimnym roztworem wodorotlenku sodowego i solanką, i zatężono do suchości. Utleniony produkt poddano działaniu bezwodnika trifluorooctowego (2 ml) przez 30 minut w temperaturze pokojowej. Po usunięciu bezwodnika trifluorooctowego pod zmniejszonym ciśnieniem, mieszaninę mieszano w octanie etylu/1% roztworze wodorotlenku sodowego (30 ml/30 ml) przez 30 minut. Warstwę octanu etylu zatężono do objętości 5 ml dodano metanol (10 ml). Podczas mieszania, porcjami dodano nadmiar borowodorku sodowego (200 mg) w 0°C. Po 30 minutach reakcję ugaszono rozcieńczonym kwasem solnym. Mieszaninę wyekstrahowano octanem etylu i zatężono. Pozostałość oczyszczono metodą chromatograficzną na żelu krzemionkowym (1% metanol/dichlorometan) i otrzymano 225 mg 5-[(2-etoksykarbonyloetylo)tio]-4-hydroksymetylo-1,2,3-tiadiazolu.

PL 192 069 B1 ¹H NMR (CDCl3) δ 1,27 (t, 3H, J=8), 2,71 (t, 2H, J=7), 3,27 (t, 2H, J=7), 4,16 (q, 2H, J=8), 5,03 (s, 2H).

Do roztworu 5-[(2-etoksykarbonyloetylo)tio]-4-hydroksymetylo-1,2,3-tiadiazolu (225 mg, 0,91 mmola) w bezwodnym etanolu (20 ml) dodano 0,5M roztwór metanolanu sodowego w metanolu (1,6 ml). Po 10 minutach mieszaninę zatężono i roztarto z dichlorometanem do otrzymania tiolanu sodowego. Roztwór tiolanu sodowego i (7R)-7-[(fenyloacetylo)amino]-3-trifluorometanosulfonyloksy-3-cefemo-4-karboksylanu 4-metoksybenzylu (500 mg, 0,85 mmol) w tetrahydrofuranie (10 ml) mieszano w 0°C przez 30 minut i dodano wodę (50 ml). Mieszaninę reakcyjną wyekstrahowano octanem etylu i zatężono. Pozostałość oczyszczono metodą chromatograficzną na żelu krzemionkowym (2% metanol/dichlorometan) otrzymując 407 mg tytułowego związku.

¹H NMR (CDCl3) δ 3,22 (d, 1H, J=18), 3,46 (d, 1H, J=18), 3,61 (d, 1H, J=16), 3,67 (d, 1H, J=16), 3,81 (s, 3H), 4,95 (d, 1H, J=5), 5,02 (s, 2H), 5,23 (d, 1H, J=12), 5,28 (d, 1H, J=12), 5,83 (dd, 1H, J=5, 8), 6,14 (d, 1H, J=8), 6,86 (d, 2H, J=9), 7,2-7,4 (m, 7H).

P r z y k ł a d 2 (7R)-7-[(Fenyloacetylo)amino]-3-(4-chlorometylo-1,2,3-tiadiazol-5-ilotio)-3-cefemo-4-karboksylan 4-metoksybenzylowy

Do DMF (5 ml) dodano chlorek tionylu (85 ml, 1,71 mmola) i mieszano przez 30 minut w temperaturze pokojowej. Dodano roztwór (7R)-7-[(fenyloacetylo)amino]-3-(4-hydroksymetylo-1,2,3-tiadiazol-5-ilotio)-3-cefemo-4-karboksylanu 4-metoksybenzylo-wego (400 mg, 0,684 mmola) w DMF (1 ml) i mieszano przez dodatkowe 30 minut. Reakcję ugaszono wodą i mieszaninę wyekstrahowano octanem etylu. Ekstrakt organiczny przemyto wodą i zatężono. Pozostałość oczyszczono metodą chromatograficzną na żelu krzemionkowym (0,5% metanol/dichlorometan) otrzymując 322 mg tytułowego związku.

¹H NMR (CDCl3) δ 3,20 (d, 1H, J=18), 3,47 (d, 1H, J=18), 3,60 (d, 1H, J=16), 3,66 (d, 1H, J=16), 3,79 (s, 3H), 4,95 (m, 3H), 5,22 (d, 1H, J=12), 5,25 (d, 1H, J=12), 5,85 (dd, 1H, J=5, 8), 6,53 (d, 1H, J=8), 6,84 (d, 2H, J=9), 7,2-7,4 (m, 7H).

P r z y k ł a d 3

Sól (7R)-7-[(fenyloacetylo)amino]-3-(4-izotioureidometylo-1,2,3-tiadiazol-5-ilotio)-3-cefemo-4-karboksylanu z kwasem trifluorooctowym

Roztwór (7R)-7-[(fenyloacetylo)amino]-3-(4-chlorometylo-1,2,3-tiadiazol-5-ilotio)-3-cefemo-4-karboksylanu 4-metoksybutylowego (70 mg, 0,12 mmola), tiomocznika (7,6 mg, 0,1 mmola) i jodku sodowego (15 mg, 0,1 mmola) w bezwodnym acetonitrylu (3 ml) mieszano w temperaturze pokojowej przez całą noc. Mieszaninę zatężono i roztarto z dichlorometanem w celu usunięcia nieprzereagowanych substancji wyjściowych. Pozostałość ponownie rozpuszczono w acetonie (2 ml) i przesączono. Przesącz zatężono do suchości otrzymując 60 mg soli jodkowej (7R)-7-[(fenyloacetylo)amino]-3-(4-izotioureidometylo-1,2,3-tiadiazol-5-ilotio)-3-cefemo-4-karboksylanu 4-metoksybenzylowego, w postaci żółtawej substancji stałej.

¹H NMR (acetone-d6) δ 3,56 (d, 1H, J=18), 3,66 (d, 1H, J=16), 3,72 (d, 1H, J=16), 3,80 (s, 3H), 3,86 (d, 1H, J=18), 5,06 (d, 1H, J=15), 5,10 (d, 1H, J=15), 5,28 (m, 3H), 5,88 (dd, 1H, J=5,8), 6,91 (d, 2H, J=9), 7,2-7,4 (m, 7), 8,32 (d, 1H, J=8).

Mieszaninę soli jodkowej (7R)-7-[(fenyloacetylo)amino]-3-(4-izotioureidometylo-1,2,3-tiadiazol-5-ilotio)-3-cefemo-4-karboksylanu 4-metoksybenzylowego (60 mg), anizolu (0,1 ml) i kwasu trifluorooctowego (1 ml) mieszano w 0°C przez 30 minut i następnie zatężono do suchości. Pozostałość kolejno roztarto z dichlorometanem (40 ml) i wodą (0,5 ml) do otrzymania 38 mg tytułowego związku.

¹H NMR (DMSO-d6) δ 3,41 (d, 1H, J=18), 3,48 (d, 1H, J=14), 3,55 (d, 1H, J=14), 3,69 (d, 1H, J=18), 4,86 (d, 1H, J=15), 4,94 (d, 1H, J=15), 5,14 (d, 1H, J=5), 5,72 (dd, 1H, J=5, S), 7,1-7,3 (m, 7H), 9,18 (d, 1H, J=8)

P r z y k ł a d 4 (7R)-7-Amino-3-(4-chlorometylo-1,2,3-tiadiazol-5-ilotio)-3-cefemo-4-karboksylan 4-metoksybenzylowy

Do roztworu (7R)-7-[(fenylo-acetylo)amino]-3-(4-chlorometylo-1,2,3-tiadiazol-5-ilotio)-3-cefemo-4-karboksylanu 4-metoksybenzylowego (604 mg, 1,68 mmola) i pirydyny (0,271 ml, 3,36 mmola) w dichlorometanie (20 ml) dodano kroplami roztwór pięciochlorku fosforu (208 mg, 2,68 mmola) w dichlorometanie (10,7 ml) i mieszano w -10°C przez 2 godziny. Po ochłodzeniu do -40°C dodano izobutanol (1,55 ml) i wytworzoną mieszaninę mieszano w -10°C przez 4 godziny. Reakcję ugaszono wodą i mieszaninę wyekstrahowano dichlorometanem. Ekstrakt organiczny przemyto nasyconym

PL 192 069 B1 wodnym roztworem wodorowęglanu sodowego i zatężono. Pozostałość oczyszczono metodą chromatograficzną na żelu krzemionkowym (10% metanol/ dichlorometan) otrzymując 599 mg tytułowego związku.

¹H NMR (CD3OD) δ 3,45 (d, 1H, J=18), 3,65 (d, 1H, J=18), 3,76 (s, 3H), 4,75 (1H, nakładanie się z wodą), 4,98 (s, 2H), 5,05 (d, 1H, J=5), 5,23 (s, 2H), 6,82 (d, 2H, J=9), 7,26 (d, 2H, J=9).

P r z y k ł a d 5

4-chloro-3-hydroksymetylopirydyna

Do roztworu karboksyaldehydu 4-chloro-3-pirydylu (140 mg, 1,0 mmol) w THF (1 ml) w 0°C dodano metanol (1 ml), po czym porcjami dodano borowodorek sodowy (75 mg, 2,0 mmole). Po 1 godzinie dodano kwas octowy (0,15 ml) i mieszaninę reakcyjną odparowano do suchości w wyparce obrotowej w temperaturze pokojowej. Pozostałość w postaci stałej chromatografowano w kolumnie na żelu krzemionkowym (1% MeOH/dichlorometan) i otrzymano 60 mg (42%) tytułowego związku.

¹H NMR (CDCl3) δ 4,30 (br s, 1H), 4,80 (s, 2H), 7,30 (d, 1H, J=5), 8,34 (d, 1H, J=5), 8,62 (s, 1H).

P r z y k ł a d 6 (7R)-7-[(Fenyloacetylo)amino]-3-(3-hydroksymetylopiryd-4-ylotio)-3-cefemo-4-karboksylan 4-metoksybenzylowy

W atmosferze azotu, do roztworu 4-chloro-3-hydroksymetylopirydyny (60 mg, 0,42 mmola) w DMF (1 ml) w temperaturze pokojowej dodano tiooctan potasu (71 mg, 0,63 mmola). Po mieszaniu przez całą noc, rozpuszczalnik usunięto w wyparce obrotowej. Pozostałość przemyto eterem etylowym i roztworzono w 10% MeOH/dichlorometan. Substancję nierozpuszczalną przesączono i przesącz zatężono w wyparce obrotowej. Substancję resztkową rozpuszczono w MeOH (3 ml) i dodano wodny roztwór wodorotlenku sodowego (0,5 ml, 3 M). Po całonocnej reakcji w temperaturze pokojowej reakcję zakwaszono 1 M kwasem solnym, odparowano do suchości w wyparce obrotowej, i rozdzielono między nasycony roztwór wodorowęglanu sodowego i octan etylu. Warstwę organiczną wysuszono siarczanem sodowym i rozpuszczalnik usunięto w wyparce obrotowej. Pozostałość rozpuszczono w MeOH i dodano (7R)-7-[(fenyloacetylo)amino]-3-trifluorometanosulfonyloksy-3-cefemo-4-karboksylan 4-metoksybenzylowy (240 mg, 0,42 mmola), po czym dodano dichlorometan. Po całonocnej reakcji w temperaturze pokojowej, mieszaninę reakcyjną rozdzielono między 5% roztwór wodorowęglanu sodowego i octan etylu. Oczyszczono na żelu krzemionkowym (Chromatotron, 2% MeOH/dichlorometan) otrzymując tytułowy związek (60 mg, 25%).

¹H NMR (CDCl3) δ 3,15 (d, 1H, J=18), 3,55 (d, 1H, J=18), 3,63 (d, 1H, J=18), 3,68 (d, 1H, J=18), 3,78 (s, 3H), 4,61 (d, 1H, J=13 ), 4,66 (d, 1H, J=13 ), 5,05 (d, 1H, J=5), 5,08 (d, 1H, J=13), 5,25 (d, 1H, J=13), 5,89 (dd, 1H, J=9, 5), 6,76 (d, 2H, J=8), 7,05 (m, 2H), 7,16 (d, 21H, J=8), 7,32 (m, 5H), 8,40 (d, 1H, J=5), 8,48 (s, 1H).

P r z y k ł a d 7 (7R)-7-[(Fenyloacetylo)amino]-3-(3-chlorometylopiryd-4-ylotio)-3-cefemo-4-karboksylan 4-metoksybenzylowy

Do roztworu (7R)-7-[(fenyloacetylo)amino]-3-(3-hydroksymetylopiryd-4-ylotio)-3-cefemo-4-karboksylanu 4-metoksybenzylowego (112 mg, 0,194 mmola) i chlorku litowego (14 mg, 0,581 mmola) w DMF w 0°C dodano diizopropyloetyloaminę (0,101 ml, 0,581 mmola) i chlorek metanosulfonylu (0,045 ml, 0,581 mmola). Po 45 minutach mieszaninę reakcyjną rozdzielono między wodę i octan etylu/heksan (stosunek objętościowy, 3/1). Oczyszczono na żelu krzemionkowym (Chromatotron, 2% MeOH/ dichlorometan) otrzymując tytułowy związek (52 mg, 45%).

¹H NMR (CDCl3) δ 3,17 (d, 1H, J=18), 3,59 (d, 1H, J=18), 3,63 (d, 1H, J=18), 3,68 (d, 1H, J=18), 3,77 (s, 3HH), 4,54 (d, 1H, J=13), 4,66 (d, 1H, J=13), 5,06 (d, 1H, J=5), 5,08 (d, 1H, J=13), 5,22 (d, 1H, J=13), 5,90 (dd, 1H, J=9, 5), 6,76 (d, 2H, J=8), 6,95 (d, 1H, J=9), 7,07 (d, 1H, J=5), 7,15 (d, 2H, J=8), 7,30 (m, 5H), 8,41 (d, 1H, J=5), 8,45 (s, 1H).

P r z y k ł a d 8

Chlorowodorek (7R)-7-[(fenyloacetylo)amino]-3-(3-izotioureidometylopiryd-4-ylotio)-3-cefemo-4-karboksylanu 4-metoksybenzylowego

W temperaturze pokojowej, do roztworu (7R)-7-[(fenyloacetylo)amino]-3-(3-chlorometylopiryd-4-ylotio)-3-cefemo-4-karboksylanu 4-metoksybenzylowego (52 mg, 0,087 mmola) w etanolu (0,4 ml) i dichlorometanie (0,1 ml) dodano tiomocznik (7 mg, 0,095 mmola). Po cał onocnej reakcji, rozpuszczalniki usunięto w wyparce obrotowej i pozostałość roztarto z eterem etylowym. Następnie stały osad wysuszono w próżni i otrzymano tytułowy związek (56 mg, 96%).

PL 192 069 B1 ¹H NMR (CDCl3/CD3OD) δ 3,14 (d, 1H, J=10), 3,53 (d, 1H, J=10), 3,58 (s, 2H), 3,73 (s, 3H), 4,40 (s, 2H), 5,03 (d, 1H, J=5), 5,12 (d, 1H, J=9), 5,15 (d, 1H, J=9), 5,75 (d, 1H, J= 5), 6,74 (d, 2H, J=10), 7,10 (d, 1H, J=5), 7,14 (d, 2H, J=10), 7,25 (m, 5H), 8,30 (d, 1H, J=5), 8.45 (s, 1H).

P r z y k ł a d 9

Sól (7R)-7-[(fenyloacetylo)amino]-3-(3-izotioureidometylopiryd-4-ylotio)-3-cefemo-4-karboksylanu z kwasem trifluorooctowym

Do roztworu chlorowodorku (7R)-7-[(fenyloacetylo)amino]-3-(3-izotioureidometylopiryd-4-ylotio) -3-cefemo-4-karboksylanu 4-metoksybenzylowego (56 mg, 0,083 mmola) w dichlorometanie (1 ml) dodano anizol (0,1 ml), po czym dodano kwas trifluorooctowy (1 ml). Po 30 minutach, mieszaninę reakcyjną zatężono w wyparce obrotowej i pozostałość roztarto z eterem etylowym. Osad wielokrotnie przemyto przez dekantowanie świeżymi porcjami eteru etylowego, wysuszono w próżni i otrzymano tytułowy związek (49 mg, 79%).

¹H NMR (CD3OD) δ 3,20 (d, 1H, J=18), 3,58 (d, 1H, J=13), 3,62 (d, 1H, J=13), 3,83 (d, 1H, J=18), 4,56 (d, 1H, J=10), 4,60 (d, 1H, J=10), 5,25 (d, 1H, J=5), 5,78 (d, 1H, J=5), 7,28 (m, 5H), 7,43 (d, 1H, J=5), 8,45 (d, 1H, J=5), 8,55 (s, 1H).

P r z y k ł a d 10 (7R)-7-[(Z)-2-(N-Trifenylo-metyloaminotiazol-4-ilo)-2-(trifenylometoksyimino)acetamido]-3-(4chlorometylo-1,2,3-tiadiazol-5-ilotio)-3-cefemo-4-karboksylan 4-metoksybenzylowy

Do zawiesiny soli sodowej (Z)-2-(N-trifenylometylo-amino-tiazol-4-ilo)-2-(trifenylometoksyimino)octanu (2,11 g, 3,05 mmola) w DMF (4 ml) dodano chlorek metanosulfonylu (0,28 ml) w -60°C i mieszano w tej samej temperaturze przez 1,5 godziny. Następnie roztwór dodano do roztworu chlorowodorku (7R)-7-amino-3-(4-chlorometylo-1,2,3-tiadiazol-5-ilo)tio-3-cefemo-4-karboksylanu 4-metoksybenzylowego (920 mg, 1,88 mmol) i diizopropyloetyloaminy (0,4 ml) w DMF (2 ml) w -10°C i mieszano przez 1 godzinę. Mieszaninę reakcyjną wlano do wody z lodem i wytworzony osad zebrano przez przesączenie. Placek filtracyjny oczyszczono w kolumnie chromatograficznej na żelu krzemionkowym (0,5% metanol/dichlorometan) otrzymując 558 mg tytułowego związku.

¹H NMR (CDCl3) δ 3,07 (d, 1H, J=18), 3,44 (d, 1H, J=18), 3,81 (2H), 4,96 (2H), 5,06 (1H), 6,07 (1H), 6,43 (s, 1H), 6,80 (br s, 1H), 6,88 (1H), 7,25-7,45 (40H).

P r z y k ł a d 11

Sól (7R)-7-[(Z)-2-(aminotiazol-4-ilo)-2-(hydroksyimino)acetamido]-3-(4-izotioureidometylo-1,2,3-tiadiazol-5-ilotio)-3-cefemo-4-karboksylanu z kwasem trifluorooctowym

Roztwór (7R)-7-[(Z)-2-(N-trifenylometyloaminotiazol-4-ilo)-2-(trifenylometoksyimino)acetamido]-3-(4-chlorometylo-1,2,3-tiadiazol-5-ilotio)-3-cefemo-4-karboksylanu 4-metoksybenzylowego (221 mg, 0,19 mmola), jodku sodowego (34 mg, 0,23 mmola) i tiomocznika (14 mg, 0,18 mmola) w acetonitrylu (10 ml) mieszano w 45°C przez 3 godziny. Wytworzoną mieszaninę rozdzielono między wodę i octan etylu. Warstwę octanu etylu przemyto wodą i zatężono. Pozostałość roztarto i otrzymano sól izotiouroniową, którą poddano zasadniczo takim samym warunkom usuwania grupy zabezpieczającej jak zastosowano w przykładzie 9, otrzymując 27 mg tytułowego związku.

¹H NMR (D2O) δ 3,48 (d, 1H, J=18), 3,84 (d, 1H, J=18), 5,39 (s, 1H), 5,90 (s, 1H), 7,16 (s, 1H).

P r z y k ł a d 12

4-Etoksykarbonylo-5-[2-(fenylosulfonylo)etylotio]tiazol

Do roztworu tert-butanolanu potasowego (496 mg, 4,4 mmola) w 10 ml THF dodano roztwór izocyjanooctanu etylu (0,48 ml, 4,4 mmola) w 5 ml THF w -40°C i mieszanie mieszaniny reakcyjnej kontynuowano przez 10 minut. Po ochłodzeniu mieszaniny reakcyjnej do -60°C dodano roztwór dwusiarczku węgla w 5 ml z THF. Pozwolono na ogrzanie się wytworzonej mieszaniny reakcyjnej do 0°C i dodano sulfon 2-jodoetylofenylu (4,4 mmola). Mieszaninę następnie mieszano i ogrzewano w temperaturze wrzenia w warunkach powrotu skroplin przez 5 godzin. Po ochłodzeniu jej do temperatury pokojowej dodano wodę i octan etylu. Warstwę wodną doprowadzono do stanu kwaśnego za pomocą rozcieńczonego kwasu solnego i wyekstrahowano octanem etylu. Połączone warstwy organiczne wysuszono bezwodnym siarczanem sodowym i rozpuszczalnik usunięto pod zmniejszonym ciśnieniem. Surową pozostałość oczyszczono za pomocą chromatografii i otrzymano tytułowy związek (890 mg, 56%).

¹H NMR (CDCl3) δ 1,40 (t, 3H, J=7), 3,3-3,5 (m, 4H), 4,40 (q, 2H, J=7), 7,6 (t, 2H, J=8), 7,70 (t, 1H, J=8), 7,93 (d, 2H, J=8) i 8, 64 (s, 1H).

P r z y k ł a d 13

4-hydroksymetylo-5-[2-(fenylosulfonylo)etylotio]tiazol

PL 192 069 B1

Do roztworu 4-etoksykarbonylo-5-(2-(fenylosulfonylo)etylotio]tiazolu (702 mg, 2 mmole) w 20 ml THF dodano borowodorek litowy (2 M, 1 ml) i metanol (0,16 ml, 4 mmole) w -30°C. Mieszaninę reakcyjną pozostawiono do powolnego ogrzania się do temperatury pokojowej i mieszano przez całą noc. Rozpuszczalnik usunięto pod zmniejszonym ciśnieniem i surową pozostałość poddano chromatografii stosując dichlorometan i metanol jako eluent co dało tytułowy związek (400 mg, 65%).

¹H NMR (CDCl3) δ 2,55 (s, 1H), 3,00 (t, 2H, J=6), 3,40 (t, 2H, =6), 4,71 (s, 2H), 7,6 (t, 2H, J=7), 7,68 (t, 1H, J=7), 7,82 (d, 2H, J=7), i 8,80 (s, 1H).

P r z y k ł a d 14 (7R)-7-[(Z)-2-(N-Trifenylometyloaminotiazol-4-ilo)-2-(trifenylometoksyimino)acetamido]-3-(4-hydroksymetylotiazol-5-ilotio)-3-cefemo-4-karboksylan 4-metoksybenzylowy

Do roztworu 4-hydroksymetylo-5-[2-(fenylosulfonylo)etylotio]tiazolu (39 mg) w 1 ml DMF dodano t-butanolan potasowy (14 mg) i mieszanie wytworzonej mieszaniny kontynuowano przez 2 godziny. Po ochłodzeniu roztworu reakcyjnego do -40°C dodano roztwór (7R)-7-[(Z)-2-(N-trifenylometyloaminotiazol-4-ilo)-2-(trifenylometoksyimino)acetamido]-3-trifluorometanoulfonyloksy-3-cefemo-4-karboksylanu 4-metoksybenzylowego (104 mg) w 1,5 ml DMF. Mieszaninę powoli ogrzano do 0°C, reakcję ugaszono za pomocą rozcieńczonego wodnego roztworu chlorku amonowego i wyekstrahowano octanem etylu i heksan. Rozpuszczalnik usunięto pod zmniejszonym ciśnieniem, surową pozostałość oczyszczono chromatograficznie i otrzymano tytułowy związek (61 mg).

¹H NMR (CDCl3) δ 3,28 (q, 2H, J=8), 3,82 (s, 3H), 4,72 (g, 2H, J=8 Hz), 4,98 (d, 1H, J=4), 5,25 (q, 2H, J=8), 5,96 (q, 1H, J=4), 642 (s, 1H), 6,85 (s, 1H), 6,93 (d, 2H, J=7), 7,20-7,42 (m, 33H) i 8,8 (s, 1H).

P r z y k ł a d 15 (7R)-7-[(Z)-2-(N-Trifenylometylo-aminotiazol-4-ilo)-2-(trifenylometoksyimino)acetamido]-3-(4-chlorometylotiazol-5-ilotio)-3-cefemo-4-karboksylan 4-metoksybenzylowy

Do DMF (1 ml) dodano chlorek tionylu (0,016 ml) w 0°C i kontynuowano mieszanie wytworzonej mieszaniny w tej samej temperaturze przez 30 minut. Wytworzony roztwór przelano za pomocą kaniuli do roztworu (7R)-7-[(Z)-2-(N-trifenylometyloaminotiazol-4-ilo)-2-(trifenylometoksyimino)acetamido]-3-(4-hydroksymetylotiazol-5-ilotio)-3-cefemo-4-karboksylanu 4-metoksybenzylowego (61 mg) w 1 ml DMF i mieszanie kontynuowano w tej samej temperaturze przez 1 godzinę. Roztwór reakcyjny rozcieńczono octanem etylu i heksanem i przemyto wodą. Rozpuszczalnik usunięto pod zmniejszonym ciśnieniem i surową pozostałość oczyszczono za pomocą chromatografii i otrzymano tytułowy związek (43 mg).

¹H NMR (CDCl3) δ 3,22 (q, 2H, J=12), 3,80 (s, 3H), 4,78 (q, 2H, J=8), 5,04 (d, 1H, J=4), 5,30 (q, 2H, J=5), 6,00 (q, 1H, J=4), 6,42 (s, 1H), 6,72 (s, 1H), 6,92 (d, 2H, J=7), 7,08 (d, 1H, J=4), 7,20-7,45 (m, 32H) i 8,95 (s, 1H).

P r z y k ł a d 16 (7R)-7-[(Z)-2-(N-Trifenylometylo-aminotiazol-4-ilo)-2-(trifenylometoksyimino)acetamido]-3-(4-izotioureidometylotiazol-5-ilotio)-3-cefemo-4-karboksylanu 4-metoksybenzylowy (7R)-7-[(Z)-2-(N-Trifenylometylo-aminotiazol-4-ilo)-2-(trifenylometoksyimino)acetamido]-3-(4-chlorometylotiazol-5-ilotio)-3-cefemo-4-karboksylan 4-metoksybenzylowy (43 mg) rozpuszczono w 2 ml acetonitrylu, do którego dodano tiomocznik (4,5 mg) i jodek sodowy (13 mg). Wytworzoną mieszaninę mieszano w temperaturze pokojowej przez całą noc. Rozpuszczalnik usunięto pod zmniejszonym ciśnieniem, surową pozostałość oczyszczono metodą chromatografii rzutowej i otrzymano tytułowy związek (40 mg).

¹H NMR (CDCl3/CD3OD) δ 3,2 (g, 2H, J-12), 3,80 (s, 3H), 4,4 (q, 2H, J=12), 5,02 (d, 1H, J-4) 5,25 (q, 2H, J=5), 5,85 (d, 1H, J=4), 6,45 (s, 1H), 6,90 (d, 2H, J=7), 7,2-7,4 (m, 32H) i 9,00 (s, 1H).

P r z y k ł a d 17

Sól (7R)-7-[(Z)-2-(Aminotiazol-4-ilo)-2-(hydroksyimino)acetamido]-3-(4-izotioureidometylo-tiazol-5-ilotio)-3-cefemo-4-karboksylanu z kwasem trifluorooctowym (7R)-7-[(Z)-2-(N-Trifenylometylo-aminotiazol-4-ilo)-2-(trifenylometoksyimino)acetamido]-3-(4-izoureidometylotiazol-5-ilotio)-3-cefemo-4-karboksylan 4-metoksybenzylowy (40 mg) rozpuszczono w 0,1 ml anizolu i 0,9 ml kwasu dichlorooctowego. Wytworzoną mieszaninę mieszano w temperaturze pokojowej przez 3 godziny i następnie wytrącono osad przez dodanie eteru dietylowego (100 ml). Osad przesączono, poddano chromatografii z odwróconą fazą HP-20 i otrzymano tytułowy związek.

¹H NMR (D2O) δ 3,60 (q, 2H, J=6), 4,60 (q, 2H, J=10), 5,20 (d, 1H, J=4), 5,80 (d, 1H, J=4), 6,90 (s, 1H) i 9,13 (s, 1H).

PL 192 069 B1

IR(KBr) 997, 1042, 1180, 1349, 1386, 1533, 1615, 1655 i 1768

P r z y k ł a d 18

Kwas (Z)-2-(2-amino-5-chlorotiazol-4-ilo)-2-(trifenylometoksyimino)octowy

Do roztworu kwasu (Z)-2-(2-aminotiazol-4-ilo)-2-(trifenylometoksyimino)octowego (5,81 g,

13,47 mmola) w DMF (30 ml), w temperaturze pokojowej (1 ml) dodano N-chlorosukcynimid (1,80 g,

13.47 mmola). Po prowadzonej przez całą noc reakcji mieszaninę reakcyjną wlano do wody (około 500 ml) i wytworzony osad przesączono, przemyto wodą i następnie octanem etylu, wysuszono w próżni i otrzymano 4,43 g (71%) tytułowego związku.

¹³C NMR (CDCl3) δ 108,5, 125,6, 126,2, 126,6, 12,3, 134,7, 141,8, 146,5, 162,1, 163,3.

P r z y k ł a d 19 (7R)-7-[(Z)-2-(2-Amino-5-chloro-tiazol-4-ilo)-2-(trifenylometoksyimino)acetamido]-3-chloro-3-cefemo-4-karboksylan difenylometylowy

Do roztworu soli kwasu toluenosulfonowego z estrem difenylometylowym kwasu 7-amino-3-chlorocefalosporynowego (5,0g, 8,72 mmola) w bezwodnym THF (100 ml) dodano pirydynę (0,63g, 10,0 mmola) w temperaturze pokojowej, po czym dodano kwas (Z)-2-(2-amino-5-chlorotiazol-4-ilo)-2-(trifenylometoksyimino)octowy (5,81 g, 13,47 mmola). Wytworzoną zawiesinę ochłodzono do -15°C i dodatkowo dodano pirydynę (1,42 g, 22,5 mmola), a następnie wkroplono chlorek fosforylu (1,64 g, 17,5 mmola), przy czym temperaturę reakcji utrzymywano poniżej -10°C. Po 30 minutach reakcji dodano octan etylu (200 ml) i następnie wodę (150 ml). Warstwę wodną dokładnie wyekstrahowano octanem etylu i połączone ekstrakty organiczne wysuszono nad siarczanem sodowym, zatężono w próżni i otrzymano surowy produkt, który oczyszczono za pomocą kolumnowej chromatografii rzutowej na żelu krzemionkowym (octan etylu/ heksan - 3/1) i otrzymano tytułowy związek (5,37 g, 65%).

¹H NMR (CDCl3/CD3OD) δ 3,35 (d, 1H, J=18), 3,68 (d, 1H, J=18), 5,07 (d, 1H, J=5), 5,80 (br s, 2H), 6,04 (dd, 1H, J=9, 5), 7,03 (s, 1H), 7,06 (d, 1H, J=9), 7,22-7,50 (m, 25H).

P r z y k ł a d 20 (7R)-7-[(Z)-2-(2-Amino-5-chlorotiazol-4-ilo)-2-(trifenylometoksyimino)acetamido]-3-merkapto-3-cefemo-4-karboksylan difenylometylowy

Do roztworu (7R)-7-[(Z)-2-(2-amino-5-chlorotiazol-4-ilo)-2-(trifenylometoksyimino)acetamido]-3-chloro-3-cefemo-4-karboksylanu difenylometylowego (4,0 g, 4,72 mmola) w DMF (30 ml) ochłodzonego do -20°C dodano w jednej porcji hydrat sproszkowanego wodorosiarczku sodowego (1,1 g, 19,6 mmola). Po 15 minutach mieszaninę reakcyjną wlano do 0,5 M fosforan sodowy (około 100 ml), wyekstrahowano octanem etylu i warstwę organiczną przemyto dokładnie wodą. Po zatężeniu w próżni otrzymano surowy tytułowy produkt w postaci żółtawej piany 3,8 g (95%).

¹H NMR (CDCl3/CD3OD) δ 3,38 (d, 1H, J=15), 4,43 (d, 1H, J=15), 5,03 (d, 1H, J=5), 5,80 (d, 1H, J=5), 5,99 (br s, 1H), 6,80 (s, 1H), 7,05-7,50 (m, 25H).

P r z y k ł a d 21

Chlorowodorek 3-chlorometylo-4-chloropirydyny

W temperaturze pokojowej, chlorek tionylu (0,714 ml, 9,78 mmola) dodano do bezwodnego DMF (7 ml). Po 30 minutach powyższy roztwór przelano za pomocą kaniuli do roztworu 3-hydroksymetylo-4-chloropirydyny (700 mg, 4,89 mmola) w DMF (3 ml). Po 45 minutach, strącono produkt przez dodanie bezwodnego eteru (100 ml), przemyto eterem, wysuszono w próżni i otrzymano 813 mg (84%) tytułowego związku.

¹H NMR (CD3OD) δ 5,00 (s, 2H), 8,31 (d, 1H, J=5), 8,99 (d, 1H, J=5), 9, 18 (s, 1H).

P r z y k ł a d 22

3-(N-tert-Butoksykarbonyloaminoetylotiometylo)-4-chloropirydyna

W temperaturze pokojowej, do roztworu chlorowodorku 3-chlorometylo-4-chloropirydyny (513 mg, 2,59 mmola) w DMF (6 ml) dodano jodek sodowy (386 mg, 2,59 mmol), diizopropyletyloaminę (1,12 ml,

6.47 mmola) i 2-(N-tert-butoksykarbonyloamino) etanotiol (458 mg, 2,59 mmola). Po 2 godzinach, mieszaninę reakcyjną rozdzielono między rozcieńczony HCl i octan etylu. Warstwę organiczną przemyto wodą, wysuszono nad siarczanem sodowym, zatężono i otrzymano 750 mg produktu w postaci oleju (96%), który zastosowano w następnym etapie bez dodatkowego oczyszczania.

¹H NMR (CDCl3) δ 1,43 (s, 9H), 2,61 (m, 2H), 3,35 (m, 2H), 3,81 (s, 2H), 4,90 (br s, 1H), 7,35 (d, 1H, J=4), 8,40 (d, 1H, J=4), 8,57 (s, 1H).

P r z y k ł a d 23 (7R)-7-[(Z)-2-(2-Amino-5-chlorotiazol-4-ilo)-2-(trifenylometoksyimino)acetamido]-3-(3-N-tertbutoksykarbonyloaminoetylotiometylopiryd-4-ylotio)-3-cefemo-4-karboksylan difenylometylowy

PL 192 069 B1

W temperaturze pokojowej, do roztworu (7R)-7-[(Z)-2-(2-amino-5-chlorotiazol-4-ilo)-2-(trifenylometoksyimino)-acetamido]-3-merkapto-3-cefemo-4-karboksylanu difenylometylowego (650 mg, 0,777 mmola) w DMF (3 ml) dodano 3-(N-tert-butoksykarbonyloamino-etylotiometylo)-4-chloropirydynę (242 mg, 0,80 mmola). Po przeprowadzeniu przez całą noc reakcji mieszaninę reakcyjną rozdzielono między wodę i octan etylu. Warstwę organiczną dokładnie przemyto wodą, wysuszono nad siarczanem sodowym, zatężono i otrzymano surowy produkt, który oczyszczono za pomocą krążkowej chromatografii na żelu krzemionkowym (dichlorometan/metanol; stosunek objętościowy, 50/1) i otrzymano 220 mg tytułowego związku (26%).

¹H NMR (CDCl3/CD3OD) δ 1,23 (s, 9H), 2,32 (t, 2H, J=6), 2,98 (d, 1H, J=18), 3,06 (m, 2H), 3,40 (d, 1H, J=18), 3,46 (s, 2H), 5,03 (d, 1H, J=5), 5,52 (br s, 1H), 5,94 (d, 1H, J-5), 6,80 (s, 1H), 6,90 (d, 1H, J=6), 7,00-7,22 (m, 25H), 8,01 (d, 1H, J=6), 8,08 (s, 1H).

P r z y k ł a d 24

Sól (7R)-7-[(Z)-2-(2-Amino-5-chlorotiazol-4-ilo)-2-(hydroksyimino)acetamido]-3-(3-aminoetylotiometylopiryd-4-ylotio)-3-cefemo-4-karboksylanu z kwasem metanosulfonowym

W 0°C, do roztworu (7R)-7-[(Z)-2-(2-amino-5-chlorotiazol-4-ilo)-2-(trifenylometoksyimino)acetamido]-3-(3-N-tert-butoksykarbonyloaminoetylotiometylopiryd-4-ylotio)-3-cefemo-4-karboksylanu difenylometylowego (1,0 g, 0,907 mmola) w dichlorometanie (10 ml) i anizolu (1,0 ml) dodano kwas trifluorooctowy (13 ml). Po 1,5 godziny mieszaninę reakcyjną zatężono w próżni w temperaturze pokojowej i oleistą pozostałość rozpuszczono w 98% kwasie mrówkowym (20 ml). Po 4 godzinach, w temperaturze pokojowej, kwas mrówkowy usunięto w próżni i pozostałość rozpuszczono w wodzie (25 ml). Nierozpuszczalną substancję usunięto przez odwirowanie i supernatant oczyszczono w kolumnie HP-20 przez eluowanie wodą, po czym 0,1 M octanem amonowym, wodą i na koniec produkt wyeluowano acetonitrylem/wodą (1/4). Eluat zatężono do około 1/10 początkowej objętości i wytworzony osad przesączono, przemyto wodą, wysuszono w próżni i otrzymano produkt w postaci dwubiegunowego jonu (260 mg). Sól metanosulfonianową wytworzono przez przeprowadzenie powyższej substancji w stan zawiesiny w wodzie (15 ml), po czym dodano kwas metanosulfonowy (1,0 M w wodzie, 0,98 równoważnika) i acetonitryl (5 ml). Po odparowaniu wytworzonego roztworu do suchości pozostałość rozpuszczono w wodzie (30 ml), odwirowaniu w celu usunięcia nierozpuszczalnych substancji i supernatant liofilizowano otrzymując tytułowy związek (274 mg, 44%).

¹H NMR (D2O) δ 3,11 (s, 3H), 3,19 (m, 2H), 3,52 (m, 2H), 3,67 (d, 1H, J=17), 4,22 (d, 1H, J=17), 4,33 (s, 2H), 5,76 (d, 1H, J=4), 6,29 (d, 1H, J=4), 7,93 (d, 1H, J=4), 8,78 (d, 1H, J=4), 8,87 (s, 1H).

P r z y k ł a d 25

3-(N-tert-Butoksykarbonyloaminoetylotio)-4-chloropirydyna W -70°C, do zawiesiny chlorowodorku 4-chloropirydyny (2 g) w 40 ml bezwodnego THF dodano świeżo sporządzony LDA (2,5 równoważnika) i kontynuowano mieszanie wytworzonej mieszaniny w tej samej temperaturze przez 4 godziny. Do powyższego roztworu dodano przez kaniulę roztwór N,N'-di(tert-butoksykarbonylo)cystaminy (2,5 g, 0,5 równoważnika) w 10 ml THF. Mieszaninę reakcyjną pozostawiono do ogrzania się do temperatury wyższej niż 0°C, ugaszono wodą i następnie wyekstrahowano octanem etylu. Rozpuszczalnik usunięto pod zmniejszonym ciśnieniem, surową pozostałość oczyszczono metodą chromatografii rzutowej i otrzymano tytułowy związek (0,95 g, 50%) w postaci białej substancji stałej.

¹H NMR (CDCl3) δ 1,42 (s, 9H), 3,15 (t, 2H, J=7), 3,38 (t, 2H, J=7), 4,95 (s, 1H), 7,32 (d, 1H, J=6), 8,35 (d, 1H, J=6) i 8,60 (s, 1H).

P r z y k ł a d 26 (7R)-7-[(Z)-2-(2-Amino-5-chlorotiazol-4-ilo)-2-(trifenylometoksyimino)acetamido]-3-[3-(N-tert-butoksykarbonyloaminoetylotio)pirydyl-4-tio]-3-cefemo-4-karboksylan difenylometylowy

W -20°C, do poddawanego mieszaniu roztworu (7R)-7-[(Z)-2-(2-amino-5-chlorotiazol-4-ilo)-2(trifenylometoksyimino)acetamido]-3-merkapto-3-cefemo-4-karboksylanu difenylometylowego (6,7 g, 7,8 mmola) w 20 ml bezwodnego DMF dodano 3-(N-tert-butoksykarbonyloaminoetylotio)-4-chloropirydynę (2,3 g, 7,8 mmola). Pozwolono na powolne ogrzanie się mieszaniny reakcyjnej do temperatury pokojowej i mieszano ją przez całą noc. Mieszaninę reakcyjną rozcieńczono octanem etylu i heksanem i przemyto wodą. Rozpuszczalnik usunięto pod zmniejszonym ciśnieniem i surową pozostałość oczyszczono za pomocą chromatografii i otrzymano tytułowy związek (6 g, 68%) w postaci żółtej substancji stałej.

¹H NMR (CDCl3) δ 1,40 (s, 9H), 2,75 (t, 2H, J=7), 3,10 (t, 2H, J=7), 3,15 (d, 1H, J=14), 3,60 (d, 1H, J=14), 4,95 (s, 10 1H), 5,20 (d, 1H, J=4), 5,90 (s, 2H), 6,25 (g, 1H, J=4), 6,85 (d, 1H, J=4), 6,90 (s, 1H), 7,15-7,4 (m, 26H), 8,1 (s, 1H), 8,21 (d, 1H, J=7).

PL 192 069 B1

P r z y k ł a d 27

Sól (7R)-7-[(Z)-2-(2-amino-5-chlorotiazol-4-ilo)-2-(hydroksyimino)acetamido]-3-(3-aminoetylotiopiryd-4-ylotio)-3-cefemo-4-karboksylanu z kwasem trifluorooctowym

W 0°C, do roztworu (7R)-7-[(Z)-2-(2-amino-5-chlorotiazol-4-ilo)-2-(trifenylometoksyimino)-acetamido]-3-[3-(N-tert-butoksykarbonyloaminoetylotio)pirydyl-4-tio]-3-cefemo-4-karboksylanu difenylometylowego (6 g) w 10 ml dichlorometanu i 1 ml anizolu dodano 10 ml kwasu trifluorooctowego i wytworzony roztwór mieszano w temperaturze pokojowej przez 1 godzinę. Po usunięciu rozpuszczalnika, pozostałość rozpuszczono ponownie w 20 ml kwasu mrówkowego i mieszano w temperaturze pokojowej przez całą noc. Rozpuszczalnik usunięto pod zmniejszonym ciśnieniem. Pozostałość wysuszono pod wysoką próżnią i następnie roztarto z octanem etylu. Wytworzoną substancję stałą poddano chromatografii z odwróconą fazą w kolumnie Amberchrom (0,1% wodny roztwór kwasu trifluorooctowego/acetonitryl) i otrzymano tytułowy związek (1,5 g, 48%).

¹H NMR (D2O) δ 3,5-3,7 (m, 4H), 3,8 (d, 1H, J=14), 4,4 (d, 1H, J=14), 5,84 (d, 1, J=4), 6,4 (d, 1H, J=4), 7,65 (d, 1H, J=6), 8,82 (d, 1H, J=6) i 9,02 (s, 1H).

IR (KBr) 778, 1042, 1173, 1541, 1610, 1780, 3187 cm^-1.

P r z y k ł a d 28 (7R)-7-[(Z)-2-(Aminotiazol-4-ilo)-2-(trifenylometoksyoksyimino)acetamido]-3-(4-(2-tert-butoksykarbonyloaminoetylotiometylo)-1,2,3-tiadiazol-5-ilotio)-3-cefemo-4-karboksylan benzhydrylowy

Do roztworu 4-[(2-tert-butoksykarbonyloaminoetylo)-tiometylo]-5-(2-etoksykarbonyloetylo)tio-1,2,3-tiadiazolu (181 mg, 0,44 mmola) w etanolu (5 ml) dodano metanolan sodowy w metanolu (0,55M, ml) i zatężono. Pozostałość roztarto z heksanem-octanem etylu (9:1), zmieszano z (7R)-7-[[(Z)-2-(2-aminotiazol-4-ilo)-2-(trifenylometoksyimino)acetylo]amino]-3-chloro-3-cefemo-4-karboksylanem dienylometylowym (200 mg, 0,25 mmola) i rozpuszczono w mieszanym rozpuszczalniku składającym się z etanolu i dichlorometanu. Roztwór mieszano w temperaturze pokojowej przez 16 godzin i zatężono. Surowy produkt oczyszczono na żelu krzemionkowym w kolumnie chromatograficznej (3% metanol/dichlorometan), otrzymując 100 mg tytułowego związku.

¹H NMR (CDCl3) δ 1,46 (9H), 2,68 (2H), 3,19 (d, 1H, J=18), 3,33 (2H+1H), 4,03 (2H), 4,88 (br s, 1H), 5,09 (1H), 5,93 (br s, 2H), 6,44 (s, 1H), 7,03 (1H), 7,20-7,45 (25H).

P r z y k ł a d 29

Sól (7R)-7-[(Z)-2-(aminotiazol-4-ilo)-2-(hydroksyimino)acetamido]-3-(4-(2-aminoetylotiometylo)1,2,3-tiadiazol-5-ilotio)-3-cefemo-4-karboksylanu z kwasem dichlorooctowym (7R)-7-[(Z)-2-(Aminotiazol-4-ilo)-2-(trifenylometoksyoksyimino)acetamido]-3-(4-(2-aminoetylotiometylo)-1,2,3-tiadiazol-5-ilotio)-3-cefemo-4-karboksylan difenylometylowy (82 mg, 0,076 mmola) rozpuszczono w 0,8 ml kwasu dichlorooctowego zawierającego 5% anizol i mieszano w temperaturze pokojowej przez całą noc. Dodano nadmiar eteru dietylowego i wytworzony osad zebrano przez przesączanie. Placek filtracyjny oczyszczono w kolumnie chromatograficznej HP-20 z odwróconą fazą otrzymując 16 mg tytułowego związku.

¹H NMR (DMSO-d6) δ 2,64 (2H), 2,90 (2H), 3,4 (1H, nakładanie się z wodą), 3,82 (d, 1H, J=17), 4,04 (d, 1H, J=15), 4,14 (d, 1H, J=15), 5,17 (d, 1H, J=5 ), 5,74 (dd, 1H, J=5, 8), 6,64 (s, 1H), 7,08 (s, 1H), 9,50 (d, 1H, J=8).

P r z y k ł a d 30

3-(2-N-tert-Butoksykarbonyloaminoetoksymetylo)-4-chloropirydyna

Dwufazową mieszaninę chlorowodorku 4-chloro-3-chlorometylopirydyny (396 mg, 2 mmole), N-tert-butoksykarbonyloaminoetanolu (132 mg, 2 mmole) i bromku benzylotrietyloamoniowego (544 mg, mmole) w toluenie (20 ml) i 50% wodnym roztworze wodorotlenku sodowego energicznie mieszano w temperaturze pokojowej przez 24 godziny. Warstwę organiczną zebrano, zatężono i otrzymano 490 mg tytułowego związku.

¹H NMR (CDCl3) δ 1,46 (s, 9H), 3,39 (2H), 3,65 (2H), 4,64 (s, 2H), 4,90 (br s, 1H), 7,33 (d, 1H, J=5), 8,46 (d, 1H, J=5), 8, 64 (s, 1H).

P r z y k ł a d 31 (7R)-7-[(Z)-2-(2-Amino-5-chlorotiazol-4-ilo)-2-(trifenylometoksyimino)acetamido]-3-(3-(2-tertbutoksykarbonyloaminoetoksymetylo)piryd-4-ylotio)-3-cefemo-4-karboksylan difenylometylowy

W zasadniczo takich samych warunkach jak w przykładzie 26, (7R)-7-[(Z)-2-(2-amino-5-chlorotiazol-4-ilo)-2-(trifenylometoksyimino)acetamido]-3-merkapto-3-cefemo-4-karboksylan difenylometylowy poddano reakcji z 3-(2-N-tert-butoksykarbonylo-aminoetoksymetylo)-4-chloropirydyną i otrzymano tytułowy związek.

PL 192 069 B1 ¹H NMR (CDCl3) δ 1,42 (9H), 3,11 (d, 1H, J=18), 3,24 (2H), 3,40 (2H), 3,46 (d, 1H, J=18), 4,30 (2H), 4,83 (br s, 1H), 5,17 (1H), 5,72 (br s, 2H), 6,20 (1H), 6,99 (s, 1H), 7,25-7,45 (25H), 8,28 (1H), 8,33 (1H).

P r z y k ł a d 32

Sól (7R)-7-[(Z)-2-(2-amino-5-chlorotiazol-4-ilo)-2-(hydroksyimino)acetamido]-3-(3-(2-aminoetoksymetylo)piryd-4-ylotio)-3-cefemo-4-karboksylanu z kwasem trifluorooctowym (7R)-7-[(Z)-2-(2-Amino-5-chlorotiazol-4-ilo)-2-(trifenylometoksyimino)acetamido]-3-(3-(2-tert-butoksykarbonyloaminoetoksymetylo)piryd-4-ylotio)-3-cefemo-4-karboksylan difenylometylowy poddano reakcji odbezpieczania w zasadniczo takich samych warunkach jak stosowane w przykładzie 27 otrzymując tytułowy związek.

¹H NMR (D2O) δ 3,35 (2H), 3,45 (d, 1H, J=18), 3,91 (2H), 4,00 (d, 1H, J=18), 5,52 (d, 1H, J=5), 6,04 (d, 1H, J=5), 7,73 (d, 1H, J=6), 8,57 (d, 1H, J=6), 8,65 (s, 1H).

P r z y k ł a d 33

3-(N-tert-Butoksykarbonyloaminoetylosulfonylometylo)-4-chloropirydyna

Do roztworu 3-(N-tert-butoksykarbonyloaminoetylo)tiometylo)-4-chloropirydyny (302 mg, 1 mmol) w mieszanym rozpuszczalniku skł adają cym się z octanu etylu (10 ml) i metanolu (5 ml) dodano kwas metanosulfonowy (144 mg, 1,5 mmola). Dodano kwas 3-chloronadbenzoesowy (700 mg) i mieszano w temperaturze pokojowej przez 5 godzin. Reakcję ugaszono nasyconym wodnym roztworem tiosiarczanu sodowego. Roztwór zobojętniono 10% roztworem wodorotlenku sodowego i wyekstrahowano octanem etylu. Ekstrakt octanu etylu wysuszono nad siarczanem sodowym i zatężono do suchości otrzymując 286 mg tytułowego związku.

¹H NMR (CDCl3) δ 1,44 (9H), 3,22 (2H), 3,66 (2H), 4,50 (s, 2H), 5,21 (br s, 1H), 7,42 (d, 1H, J=5), 8,54 (s, 1H, J=5), 8,72 (1H).

P r z y k ł a d 34 (7R)-7-[(Z)-2-(2-Amino-5-chlorotiazol-4-ilo)-2-(trifenylometoksyimino)acetamido]-3-(3-N-tert-butoksykarbonyloaminoetylosulfonylometylopiryd-4-ylotio)-3-cefemo-4-karboksylan difenylometylowy

W zasadniczo takich samych warunkach jak stosowane w przykładzie 26, (7R)-7-[(Z)-2-(2-amino-5-chlorotiazol-4-ilo)-2-(trifenylometoksyimino)acetamido]-3-merkapto-3-cefemo-4-karboksylan difenylometylowy poddano reakcji z 3-(N-tert-butoksykarbonyloaminoetylosulfonylometylo)-4-chloropirydyną i otrzymano tytułowy związek.

¹H NMR (CDCl3) δ 1,44 (9H), 3,20 (3H), 3,66 (3H), 4,48 (s, 2H), 5,19 (1H), 7,25-7,45 (25H), 8,50 (s, 1H, J=5), 8,70 (1H).

P r z y k ł a d 35

Sól (7R)-7-[(Z)-2-(2-amino-5-chlorotiazol-4-ilo)-2-(hydroksyimino)acetamido]-3-(3-aminoetylosulfonylometylopiryd-4-ylotio)-3-cefemo-4-karboksylanu z kwasem trifluorooctowym

W zasadniczo takich samych warunkach jak stosowane w przykładzie 27, (7R)-7-[(Z)-2-(2amino-5-chlorotiazol-4-ilo)-2-(trifenylometoksyimino)acetamido]-3-(3-N-tert-butoksykarbonyloaminoetylosulfonylometylopiryd-4-ylotio)-3-cefemo-4-karboksylan difenylometylowy poddano reakcji odbezpieczania otrzymując tytułowy związek.

¹H NMR (D2O) δ 3,47 (d, 1H, J=18), 3,70 (2H), 3,85 (2H), 4,02 (d, 1H, J=18), 5,07 (s, 2H), 5,52 (d, 1H, J=5), 6,03 (d, 1H, J=5), 7,79 (d, 1H, J=6), 8,64 (d, 1H, J=6), 8,76 (s, 1H).

P r z y k ł a d 36

3-(4-N-tert-Butoksykarbonyloaminobutyn-1-ylo)-4-chloropirydyna

W warunkach przeniesienia fazy opisanych w przykładzie 30, chlorowodorek 4-chloro-3-chlorometylopirydyny poddano reakcji z 3-t-BOC-amino-1-propynem otrzymując tytułowy związek.

¹H NMR (CDCl3) δ 1,4-1,6 (9H, mieszanina skręcalna), 4,0-4,2 (2H), 7,32 (d, 1H, J=5), 8,43 (d, 1H, J=5), 8,53 (s, 1H).

P r z y k ł a d 37 (7R)-7-[(Z)-2-(2-Amino-5-chlorotiazol-4-ilo)-2-(trifenylometoksyimino)acetamido]-3-(3-(4-N-tert-butoksykarbonyloaminobutyn-1-ylo)piryd-4-ylotio)-3-cefemo-4-karboksylan difenylometylowy

W zasadniczo takich samych warunkach jak stosowane w przykładzie 26, (7R)-7-[(Z)-2-(2-amino-5-chlorotiazol-4-ilo)-2-(trifenylometoksyimino)acetamido]-3-merkapto-3-cefemo-4-karboksylan difenylometylowy poddano reakcji z 3-(4-N-tert-butoksy-karbonyloaminobutyn-1-ylo)-4-chloropirydyną i otrzymano tytułowy związek.

¹H NMR (CDCl3) δ 1,4-1,8 (9H), 3,10 (d, 1H, J=18), 3,47 (d, 1H, J=18), 3,85 (2H), 5,16 (1H), 5,62 (br s, 2H), 6,13 (1H), 7,00 (1H), 7,2-7,5 (25H), 8,35 (2H).

PL 192 069 B1

P r z y k ł a d 38

Sól (7R)-7-[(Z)-2-(2-amino-5-chlorotiazol-4-ilo)-2-(hydroksyimino)acetamido]-3-(3-(4-amino-2-butyn-1-ylo)piryd-4-ylotio)-3-cefemo-4-karboksylanu z kwasem trifluorooctowym

Zasadniczo w takich samych warunkach jak stosowane w przykładzie 27, (7R)-7-[(Z)-2-(2-amino-5-chlorotiazol-4-ilo)-2-(trifenylometoksyimino)acetamido]-3-(3-(4-N-tert-butoksykarbonyloaminobutyn-1-ylo)piryd-4-ylotio)-3-cefemo-4-karboksylan difenylometylowy poddano reakcji odbezpieczania otrzymując tytułowy związek.

¹H NMR (D2O) δ 3,46 (d, 1H, J=18), 4,02 (d, 1H, J=18), 4,16 (2H), 4,70 (2H), 5,52 (d, 1H, J=5), 6,03 (d, 1H, J=5), 7,76 (d, 1H, J=6), 8,66 (d, 1H, J=6), 8,78 (s, 1H).

P r z y k ł a d 39

Sól (7R)-7-[(Z)-2-(2-amino-5-chlorotiazol-4-ilo)-2-(hydroksyimino)acetamido]-3-(3-(4-amino-2-(Z)-buten-1-ylo)piryd-4-ylotio)-3-cefemo-4-karboksylanu z kwasem trifluorooctowym

Zasadniczo w takich samych warunkach jak stosowane w przykładzie 27, (7R)-7-[(Z)-2-(2-amino-5-chlorotiazol-4-ilo)-2-(trifenylometoksyimino)acetamido]-3-(3-(4-tert-butoksykarbonyloamino-2-(Z)-buten-1-ylo)piryd-4-ylotio)-3-cefemo-4-karboksylan difenylometylowy poddano reakcji odbezpieczania otrzymując tytułowy związek w postaci mieszaniny z izomerem 1-butenylu.

¹H NMR (D2O) δ 3,46 (d, 1H, J=18), 3,91 (2H), 4,02 (d, 1H, J=18), 4,56 (2H), 5,52 (d, 1H, J=5), 5,63 (2H), 6,03 (d, 1H, J=5), 7,76 (d, 1H, J=6), 8,65 (d, 1H, J=6), 8,76 (s, 1H).

P r z y k ł a d 40

3-(N-tert-Butoksykarbonyloaminoetylosulfenylometylo)-4-chloropirydyna

W 0°C, do roztworu 3-(N-tert-butoksykarbonyloaminoetylo)tiometylo)-4-chloropirydyny (687 mg, 2,26 mmola) w chlorku metylenu (25 ml) dodano kwas 3-chloronadbenzoesowy (467, 2,72 mmola). Po przeprowadzeniu przez całą noc reakcji w temperaturze pokojowej, mieszaninę reakcyjną rozdzielono między dichlorometan i rozcieńczony roztwór wodorowęglanu sodowego. Warstwę organiczną wysuszono nad siarczanem sodowym i zatężono. Krystalizacja surowego produktu z octanu etylu/heksanu dała tytułowy związek.

¹H NMR (CDCl3) δ 1,40 (s, 9H), 2,90 (m, 1H), 3,01 (m, 1H), 3,59 (m, 2), 4,00 (d, 1H, J=13), 4,22 (d, 1H, J=13), 5,30 (br. s, 1H), 7,40 (d, 1H, J=4), 8,45 (d, 1H, J=4), 8,57 (s, 1H).

P r z y k ł a d 41

Sól (7R)-7-[(Z)-2-(2-amino-5-chlorotiazol-4-ilo)-2-(hydroksyimino)acetamido]-3-(3-aminoetylosulfenylometylopiryd-4-ylotio)-3-cefemo-4-karboksylanu z kwasem trifluorooctowym

Zasadniczo w takich samych warunkach jak stosowane w przykładzie 43, (7R)-7-[(Z)-2-(2-amino-5-chlorotiazol-4-ilo)-2-(trifenylometoksyimino)acetamido]-3-merkapto-3-cefemo-4-karboksylan difenylometylowy poddano reakcji z 3-(N-tert-butoksykarbonyloaminoetylosulfenylometylo)-4-chloropirydyną i otrzymano (7R)-7-[ (Z)-2-(2-amino-5-chlorotiazol-4-ilo)-2-(trifenylometoksyimino)acetamido]-3-(3-N-tert-butoksykarbonyloaminoetylosulfenylometylopiryd-4-ylotio)-3-cefemo-4-karboksylan difenylometylowy, który poddano reakcji odbezpieczania zasadniczo w takich samych warunkach jak stosowane w przykładzie 35 otrzymując tytułowy związek.

¹H NMR (D2O) δ 2,90 (s, 3H), 3,20-3,35 (m, 1H), 3,50-3,70 (m, 4H), 4,00 (dd, 1H, J=18, 3), 4,55 (dd, 1H, J=13, 3), 4,65 (dd, 1H, J=13, 3), 5,51 (m, 1H), 6,02 (m, 1H), 7,75 (m, 1H), 8,60 (m, 2H).

P r z y k ł a d 42 (7R)-7-{[2-[N,N'-bis-(t-Butoksykarbonylo)guanidyno]-etylotio]acetylo]amino}-3-(4-chlorometylo1,2,3-tiadiazol-5-ilotio)-3-cefemo-4-karboksylan 4-metoksybenzylowy

Do roztworu (7R)-7-amino-3-(4-chlorometylo-1,2,3-tiadiazol-5-ilotio)-3-cefemo-4-karboksylanu 4-metoksybenzylowego (485 mg, 0,794 mmola) i kwasu {2-[N^w,N^w-bis-(t-butoksykarbonylo)guanidyno]etylo}tiooctowego (329 mg, 0,873 mmola) dodano chlorek tionylu (0,103 ml, 1,11 mmola) i diizopropyloetyloaminę (0,55 ml, 3,18 mmola) i całość mieszano w -10°C przez 16 godzin. Dodano wodę i mieszaninę wyekstrahowano octanem etylu. Ekstrakt organiczny przemyto wodnym roztworem wodorowęglanu sodowego i następnie zatężono. Pozostałość oczyszczono metodą chromatograficzną na żelu krzemionkowym (1% metanol/dichlorometan) otrzymując 440 mg tytułowego związku.

¹H NMR (CD3OD) δ 1,44 (s, 9), 1,47 (s, 9), 2,79 (m, 2), 3,30 (2, nakładanie się z rozpuszczalnikiem), 3,35 (d, 1, J=18), 3,57 (m, 2), 3,64 (d, 1, J=18), 3,77 (s, 3), 4,96 (s, 2), 5,15 (d, 1, J=5), 5,20 (d, 1, J=12), 5,23 (d, 1, J=12), 5,77 (d, 1, J=5), 6,81 (d, 2, J=9), 7,25 (d, 1, J=8).

PL 192 069 B1

P r z y k ł a d 43

Sól jodkowa (7R)-7-{[2-[N,N'-bis-(i-butoksykarbonylo)-guanidyno]etylotio]acetylo]amino}-3-(4-izotiouroniometylotio-metylo-1,2,3-tiadiazol-5-ilotio)-3-cefemo-4-karboksylanu 4-metoksybenzylowego

Roztwór (7R)-7-{[2-[N,N'-bis-(i-butoksykarbonylo)guanidyno]etylotio]acetylo]amino}-3-(4-chlorometylo-1,2,3-tiadiazol-5-ilotio)-3-cefemo-4-karboksylanu 4-metoksybenzylowego (200 mg, 0,24 mmola), tiomocznika (18 mg, 0,24 mmola) i jodku sodowego (35 mg, 0,24 mmola) w acetonitrylu (3 ml) mieszano w temperaturze pokojowej przez całą noc. Mieszaninę zatężono i roztarto z dichlorometanem. Pozostałość ponownie rozpuszczono w acetonie (2 ml) i przesączono. Przesącz zatężono do suchości otrzymując 200 mg tytułowego związku.

¹H NMR (CDCl3) δ 1,45 (s, 18), 2,81 (m, 2), 3,15 (d, 1, J=18), 3,36 (d, 1, J=15), 3,55 (d, 1, J=15), 3,62 (m, 2), 3,80 (s, 3), 3,83 (d, 1, J=18), 4,80 (d, 1, J=15), 4,86 (d, 1, J=15), 5,08 (d, 1, J=5), 5,23 (d, 1, J=12), 5,27 (d, 1, J=12), 5,58 (dd, 1, J=5,8), 6,85 (d, 2, J=9), 7,37 (d, 2, J=9), 8,24 (d, 1, J=8).

A więc, wynalazek zapewnia związki i kompozycje przeciwbakteryjne, które są skuteczne wobec różnorodnych β-laktamoopornych szczepów bakteryjnych, które powodują wzrost ryzyka utraty zdrowia społeczeństwa.

Claims

1. Pochodne kwasu (7R)-7-(acyloamino)-3-(arylotio)-3-cefemo-4-karboksylowego o wzorze (III):

w którym

R¹ oznacza -NHC(O)ZR³;

Z jest wybrany z grupy obejmującej -CH2(X)m- i -C (NOR⁶)-;

X oznacza atom siarki;

m jest wybrany z grupy obejmującej 0 i 1;

₃

R⁶ jest wybrany z grupy obejmującej atom wodoru i C1-C6-alkil podstawiony atomem fluoru, chloru, bromu albo jodu;

G, H, J, L i M tworzą pirydyl; alk1 oznacza C1-6-alkil; alk2 oznacza C1-6-alkil p oznacza 0 lub 1; r oznacza 0 lub 1;

R⁹⁹ jest wybrany z grupy obejmującej atom siarki, SO, SO2, NH, -N-C1-6-alkil, atom tlenu, -C=C(cis lub trans) i -C C-; q oznacza 1;

_R ¹² oznacza NR¹³R¹⁴,

PL 192 069 B1

R¹³ - R¹⁶ są niezależnie wybrany z grupy obejmującej H, hydroksyl, grupę aminową, grupę amidynową, C1-6-alkil, C1-6-acyl i amino-C1-6-acyl; i i R¹⁷ oznacza H lub C1-6-alkil;

przy czym alk2 i R¹² wzięte razem mogą tworzyć piperydyny lub pirolidynyl, który może być ewentualnie podstawiony grupą N,N-dimetylokarboksyamidową;

lub dopuszczalne farmaceutycznie sole tego związku.

₃

2. Pochodne według zastrz. 1, w którym R jest wybrany z grupy obejmującej fenyl, 2-aminotiazol-4-il i 2-amino-5-chlorotiazol-4-il.

3. Pochodne według zastrz. 1, w którym Z oznacza -C(NOR⁶)-, a R⁶ jest wybrany z grupy obejmującej atom wodoru i C1-6-alkil podstawiony jak w zastrz. 1.

4. Pochodne lub sól według zastrz. 3, w którym R⁶ jest wybrany z grupy obejmującej atom wodoru, 2-fluoroetyl i cyklopentyl, a R³ jest wybrany z grupy obejmującej 2-aminotiazol-4-il i 2-amino-5-chlorotiazol-4-il.

5. Pochodne według zastrz. 4, w którym R⁶ oznacza atom wodoru lub 2-fluoroetyl, a R³ oznacza 2-aminotiazol-4-il lub 2-amino-5-chlorotiazol-4-il.

6. Pochodne według zastrz. 1, w którym

R¹ oznacza -NHC(O)ZR³;

Z oznacza -C(NOR⁶);

R⁶ oznacza atom wodoru lub fluoroetyl;

R³ oznacza 2-aminotiazolil, który może być podstawiony w sposób zdefiniowany w zastrz. 1;

R² oznacza atom wodoru lub R² nie występuje, a grupa -CO2 do której byłby on przyłączony nosi ładunek ujemny;

G, H, L i M oznaczają atom węgla;

J oznacza atom azotu; alk1 oznacza CH2; p oznacza 0 lub 1;

R⁹⁹ oznacza atom siarki; q oznacza 1; alk2 oznacza CH2 r oznacza 2 lub 3;

R¹² oznacza NH₂ lub NH₃ ⁺.

7. Pochodne według zastrz. 1, w którym R³ jest wybrany z grupy obejmującej 2-aminotiazol-4-il, 2-amino-5-chlorotiazol-4-il.

8. Pochodna według zastrz. 1, którą jest (7R)-7-[(Z)-2-(2-amino-5-chlorotiazol-4-ilo)-2-(hydroksyimino)acetamido]-3-[3-(2-aminoetylotiometylo)piryd-4-ylotio]-3-cefemo-4-karboksylan lub jego sól.

9. Pochodna według zastrz. 1 będąca związkiem o wzorze

PL 192 069 B1 w którym

R³⁴ oznacza atom fluoru, chloru, bromu lub jodu albo atom wodoru;

R⁵³ oznacza grupę NH2; a

R², R⁶, G, H, J, L, M, alk1, p, R⁹⁹, q, r, alk2 i R¹² mają zdefiniowane w zastrz. 1 znaczenie; lub farmaceutycznie dopuszczalna sól takiego związku.

10. Pochodne według zastrz. 9, w którym R² oznacza atom wodoru lub R² nie występuje, a grupa -CO2 do której byłby on przyłączony nosi ładunek ujemny;

R³⁴ oznacza atom chloru lub atom wodoru;

R⁶ oznacza atom wodoru, cyklopentyl lub fluoroetyl;

G, H, J, L, i M oznaczają 4-pirydyl; a w grupie [(alk1)p(R⁹⁹)q(alk2)rR¹²] alk1 oznacza CH2 p oznacza 0 lub 1;

R⁹⁹ oznacza atom siarki; q oznacza 1; alk2 oznacza CH2; r oznacza 2; i R¹² oznacza NH₂.

11. Pochodna według zastrz. 10, w którym R³⁴ oznacza atom chloru, R⁶ oznacza atom wodoru, a G, H, J, L i M oznaczają 4-pirydyl.

12. Zastosowanie związku zdefiniowanego w zastrz. 1 lub jego soli do wytwarzania leku do leczenia ssaka cierpiącego na metycylinooporne, wankomycynooporne lub ampicylinooporne zakażenie bakteryjne.

13. Zastosowanie według zastrz. 12, do leczenia ssaka zakażonego metycylinoopornym organizmem Staphylococcal lub ampicylinoopornym organizmem Enterococcal.

14. Przeciwbakteryjna kompozycja do leczenia metycylinoopornego, wankomycynoopornego lub ampicylinoopornego zakażenia bakteryjnego zawierająca znane farmaceutycznie dopuszczalne nośniki oraz substancję czynną, znamienna tym, że zawiera jako substancję czynną terapeutycznie skuteczną ilość związku lub soli określonej w zastrz. 1.

15. Przeciwbakteryjna kompozycja według zastrz. 14, znamienna tym, że bakterią tą jest metycylinooporny organizmem Staphylococcal lub ampicylinooporny organizm Enterococcal.

16. Pochodne kwasu (7R)-7-(acyloamino)-3-(arylotio)-3-cefemo-4-karboksylowego o wzorze (II):

w którym

R¹ oznacza -NHC(O)ZR³;

PL 192 069 B1

Z jest wybrany z grupy obejmują cej CH2(X)m i C(NOR⁶);

X oznacza atom siarki; m jest wybrany z grupy obejmują cej 0 i 1;

R³ jest wybrany z grupy obejmującej fenyl i 2aminotiazolil, który jest ewentualnie podstawiony atomem fluoru, chloru, bromu albo jodu;

R⁶ jest wybrany z grupy obejmującej atom wodoru i C1C6alkil podstawiony atomem fluoru, chloru, bromu albo jodu;

R² jest wybrany z grupy obejmującej atom wodoru, 4metoksybenzyl, benzhydryl (CH(fenyl)2); lub R² nie występuje, a grupa CO2 do której byłby on przyłączony nosi ładunek ujemny;

A, B, D i E oznaczają zawierającą atom węgla, atom azotu lub atom siarki grupę heterocy kliczną wybraną z grupy obejmującej tiazolil lub tiadiazolil;

alk1 oznacza C1C6alkil; alk2 oznacza C1C6alkil; p oznacza 0 lub 1; r oznacza 0 lub 1;

R⁹⁹ jest wybrany z grupy obejmującej atom siarki, SO, SO2, NH, C16Nalkil, atom tlenu, C=C (cis lub trans) i -CCq oznacza 1;

R¹² oznacza NR¹³R¹⁴,

R¹³ - R¹⁶ są niezależnie wybrane z grupy obejmującej H, hydroksyl, grupę aminową, grupę amidynową, C1-6-alkil, C1-6-acyl i amino-C1-6-acyl; i R¹⁷ oznacza H lub C1-6-alkil;

przy czym alk2 i R¹² wzięte razem mogą tworzyć pirolidynyl;

lub dopuszczalne farmaceutycznie sole tego związku.

17. Pochodne według zastrz. 16, w którym R³ jest wybrany z grupy obejmującej fenyl, 2-aminotiazol-4-il i 2-amino-5-chlorotiazol-4-il.

18. Związek według zastrz. 16, w którym Z oznacza -C(NOR⁶)-, a R⁶ jest wybrany z grupy obejmującej atom wodoru i C1-6-alkil podstawiony jak w zastrz. 16.

19. Pochodne według zastrz. 16 albo 18, w którym R⁶ jest wybrany z grupy obejmującej atom wodoru i 2-fluoroetyl, a R³ jest wybrany z grupy obejmującej 2-aminotiazol-4-il i 2-amino-5-chloro-tiazol-4-il.

20. Pochodna według zastrz. 16, będąca związkiem o wzorze

PL 192 069 B1 w którym

R³⁴ oznacza atom fluoru, chloru, bromu lub jodu albo atom wodoru;

R², R⁶, A, B, D, E, alk1, p, R⁹⁹, q, r, alk2 i R¹² mają zdefiniowane w zastrz. 16 znaczenie; lub farmaceutycznie dopuszczalna sól takiego związku.

21. Pochodna według zastrz. 20, w którym R² oznacza atom wodoru lub R² nie występuje, a grupa -CO2, do której byłby on przyłączony nosi ładunek ujemny;

R³⁴ oznacza atom chloru;

R⁶ oznacza atom wodoru;

A, B, D, i E oznaczają tiadiazolil; alk1 oznacza CH2; p oznacza 0 lub 1;

R⁹⁹ oznacza atom siarki; alk2 oznacza CH2.; r oznacza 2; i R¹² oznacza NH₂.

22. Zastosowanie związku zdefiniowanego w zastrz. 16 lub jego soli do wytwarzania leku do leczenia ssaka cierpiącego na metycylinooporne, wankomycynooporne lub ampicylinooporne zakażenie bakteryjne.

23. Zastosowanie według zastrz. 22 do wytwarzania leku do leczenia ssaka zakażonego metycylinoopornym organizmem Staphylococcal lub ampicylinoopornym organizmem Enterococcal.

24. Przeciwbakteryjna kompozycja do leczenia metycylinoopornego, wankomycynoopornego lub ampicylinoopornego zakażenia bakteryjnego zawierająca znane farmaceutycznie dopuszczalne nośniki oraz substancję czynną, znamienna tym, że zawiera jako substancję czynną terapeutycznie skuteczną ilość związku lub soli określonej w zastrz. 16.

15. Przeciwbakteryjna kompozycja według zastrz. 24, znamienna tym, że bakterią tą jest metycylinooporny organizm Staphylococcal lub ampicylinooporny organizm Enterococcal.