PL191447B1 - Ochronnik przepięciowy wtykowy - Google Patents

Abstract

1. Ochronnik przepieciowy wtykowy, skla- dajacy sie z czesci dolnej z gniazdkami sty- kowymi i z czesci górnej z palcami stykowymi wsuwanymi w gniazdka stykowe oraz z ele- mentem ochronnikowym umieszczonym po- miedzy tymi palcami stykowymi, zwlaszcza w postaci warystora, przy czym w przewodzie doprowadzajacym do elementu ochronniko- wego znajduje sie co najmniej jedna spoina, w której jedna z przylutowanych czesci prze- wodu doprowadzajacego jest polaczona ze sprezyna naprezajaca te czesc przewodu doprowadzajacego w kierunku przeciwnym do spoiny, znamienny tym, ze naprezona sprezyna (2) czesc przewodu doprowadzaja- cego jest utworzona przez mostek (8), które- go obydwa konce (81, 82) sa polaczone po- przez spoiny (25) z dalszymi czesciami prze- wodu doprowadzajacego (11). PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest ochronnik przepięciowy wtykowy, składający się z części dolnej z gniazdkami stykowymi i z części górnej z palcami stykowymi dającymi się wsuwać w gniazdka stykowe oraz z elementu ochronnikowego umieszczonego pomiędzy tymi palcami stykowymi, zwłaszcza w postaci warystora, przy czym na przewodzie doprowadzającym do elementu ochronnikowego znajduje się przynajmniej jedna spoina, w której jedna z przylutowanych części przewodu doprowadzającego jest połączona ze sprężyną naprężającą tę część przewodu doprowadzającego w kierunku przeciwnym niż spoina.

Przejściowe przepięcia, które powstają na przykład na skutek uderzenia pioruna, mają stosunkowo dużą energię i w związku z tym mogą powodować szkody w urządzeniach elektrycznych. Stąd istnieje potrzeba podjęcia środków ochronnych, za pomocą których można odprowadzić tego rodzaju przeciążenia. Do tego celu nadają się, zależne od napięcia, elementy konstrukcyjne, także i takie, które przy niskich napięciach mają dużą, a przy wysokich napięciach niewielką oporność, takie jak warystory, diody hamujące i iskierniki. Takie elementy konstrukcyjne włącza się po prostu pomiędzy obydwa przewodniki, których napięcie ma być kontrolowane.

Przy przykładaniu normalnego napięcia roboczego, odgromnik (z wyjątkiem nieznacznych prądów upływowych) działa jak przerwa, natomiast przy występowaniu przeciążenia, takiego jak zwarcie, napięcie przewodnika znacznie zmniejsza się, a energia przepięcia zostaje po większej części odprowadzona poprzez odgromnik.

Gdy przy takim odprowadzaniu występują zbyt duże energie wyładowania, to jest takie, które przekraczają maksymalną zdolność odbioru energii przez odgromnik, to prowadzą one do uszkodzeń odgromnika. Skutkiem tego, ma on także i przy normalnym stanie pracy, to jest przy przykładaniu normalnego napięcia sieci, niższą oporność, tak że płynie przez niego trwale niedopuszczalnie wyższy prąd.

Aby uniknąć takich prądów uszkodzeniowych, do ochronnika przepięciowego włącza się szeregowo urządzenia, które powodują całkowite i trwałe odłączenie od sieci wadliwego, a w związku z tym nadającego się do wymiany odgromnika.

Jedno z najczęściej stosowanych urządzeń tego rodzaju ma, leżącą wewnątrz obudowy ochronnika przepięciowego, ruchomą okrągłą linkę, która jest włączona szeregowo z ochronnikiem przepięciowym, łącząc ze sobą obydwa odcinki przytwierdzonego do obudowy, przewodu doprowadzającego do odgromnika. Taka okrągła linka jest trwale połączona jednym końcem z jednym odcinkiem przewodu doprowadzającego, na przykład jest przynitowana albo przyspawana, a na swoim drugim końcu ma trwale przytwierdzoną, również przynitowaną lub przyspawaną do okrągłej linki, płytkę z przewodzącego materiału, z reguły z miedzi. Ta płytka jest przylutowana do drugiego odcinka przewodu doprowadzającego i obciążona sprężyną, w taki mianowicie sposób, że jest naprężona w kierunku przeciwnym do spoiny.

Zarówno prąd upływowy wywołany bezpośrednio przez przepięcie, jak i ustalający się przy wadliwym odgromniku skutkowy prąd sieci powodują nagrzewanie się odgromnika. To ciepło rozchodzi się po elektrycznych przewodach doprowadzających i dochodzi także do spoiny. Jeżeli przy takim nagrzewaniu osiąga się temperaturę topnienia spoiny, to płytka, przytwierdzona do okrągłej linki, może oderwać się siłą sprężyny od spoiny, przez co ochronnik przepięciowy odłącza się jednobiegunowo od sieci.

W wymienionej spoinie stosuje się lut o dokładnie określonej temperaturze topnienia. Temperaturę topnienia dobiera się w taki sposób, że nie osiąga się jej przy energiach cieplnych, jakie odgromnik może jeszcze przyjąć bez uszkodzenia. Połączenie lutowane pozostaje zatem nietknięte tak długo, dopóki nie jest uszkodzony ochronnik przepięciowy, lecz zostaje rozdzielone przy wyższych energiach cieplnych.

Takie znane dotychczas rozwiązanie z linką okrągłą cechuje jednak znaczna niedogodność polegająca na wysokiej wrażliwości na prąd udarowy. Aby stosowana tu okrągła linka miała wystarczającą giętkość przy przedstawionym właśnie ruchu, musi się ona składać z wielkiej liczby utkanych ze sobą cienkich pojedynczych drutów. Przy wyższych prądach udarowych, występujące przy tym, siły magnetyczne powodują skurcze prowadzące do odrywania tych pojedynczych drutów. Okrągła linka niszczy się zatem przy przeciążeniach odbieranych przez odgromnik, w wyniku czego następuje niewłaściwe wyzwolenie. Poza tym taka okrągła linka jest stosunkowo droga, co prowadzi do podwyższonych kosztów produkcji całego elementu upływowego.

Zgodnie ze znanym rozwiązaniem, opierającym się na tej samej zasadzie działania, zamiast okrągłej linki stosuje się płytkę miedzianą, która również swoim jednym końcem jest trwale połączona

PL 191 447 B1 z jednym odcinkiem przewodu doprowadzającego, a swoim drugim końcem jest przylutowana do drugiego odcinka przewodu doprowadzającego. Na taką płytkę miedzianą działa w pewnej odległości od jednego końca sprężyna, która odgina płytkę od spoiny po jej rozdzieleniu.

Aby umożliwić wyginanie płytki miedzianej, musi być ona wykonana z odpowiednio cienkiej blachy miedzianej, dzięki czemu ma nieznaczny przekrój, a zatem stosunkowo wysoką oporność i odpowiednio silne nagrzewanie przy przepływie prądu, które już przy nieznacznym natężeniu prądu i czasie trwania oddziaływania może prowadzić do przetopienia płytki. Analogicznie do rozwiązania z okrągłą linką istnieje tu nieznaczna odporność na prąd udarowy.

Wiadomo ponadto, że zamiast płytki miedzianej można stosować sprężynę płytkową, która sama z siebie wykazuje naprężenie, działające w kierunku przeciwnym do spoiny i która zatem, bez działania dodatkowej sprężyny, przy rozdzieleniu spoiny porusza się swoim drugim końcem w kierunku przeciwnym do spoiny.

Materiały nadające się do wytwarzania sprężyn płytkowych, takie jak na przykład stal, mają stosunkowo wysoką oporność właściwą, tak że i tu pojawia się problem nieznacznej odporności na prąd udarowy.

Celem wynalazku jest opracowanie wtykowego ochronnika przepięciowego o cechach wymienionych na wstępie, który przy prostej i niezawodnej pod względem działania budowie będzie szczególnie niewrażliwy na prądy udarowe.

Ochronnik przepięciowy według wynalazku, charakteryzuje się tym, że naprężona sprężyną część przewodu doprowadzającego jest wykonana w postaci mostka, którego obydwa końce są połączone poprzez spoiny z dalszymi częściami przewodów doprowadzających.

Korzystnie, mostek ma w przekroju kształt podwójnej litery L oraz zwłaszcza na jednym końcu ma, wykonany w postaci jednego elementu z mostkiem, przesmyk, do którego jest przytwierdzona sprężyna.

Korzystnie, jeden koniec mostka jest przylutowany do palca stykowego.

Korzystnie, sprężyna ochronnika ma postać sprężyny śrubowej, a zwłaszcza sprężyny naciągowej.

Korzystnie, mostek jest umieszczony bezpośrednio w sąsiedztwie płytki dennej części górnej, przy czym płytka denna ma w obszarze ruchu mostka przerwę, a w podstawie części dolnej znajduje się ułożyskowany obrotowo, wahacz do uruchamiania zestyku pomocniczego, przy czym wahacz ten, w stanie spoczynkowym i przy całkowicie wsuniętej części górnej, przechodzi przez przerwę i jest odchylany przez mostek przy jego ruchu otwierania.

Korzystnie, w stanie otwarcia mostek zakrywa przerwę, przynajmniej w obszarze wahacza znajdującego się w położeniu spoczynkowym.

Korzystnie, wahacz jest połączony z elastyczną częścią konstrukcyjną, naprężającą go w kierunku jego położenia spoczynkowego, a elastyczna część konstrukcyjna napręża wahacz z obydwu kierunków wychylania w kierunku położenia spoczynkowego, przy czym zwłaszcza, ta elastyczna część konstrukcyjna jest utworzona przez sprężynę skrętową biegnącą dookoła osi obrotu wahacza.

Korzystnie, sprężyna skrętowa ma postać sprężyny śrubowej, której obydwa końce biegną równolegle do osi obrotu i przylegają do powierzchni bocznych wahacza i do ograniczników ruchu utworzonych na części dolnej i współpłaszczyznowych z tymi powierzchniami bocznymi.

Korzystnie, ochronnik zawiera optyczny wskaźnik defektów, obejmujący przerwę, znajdującą się na stronie czołowej części górnej oraz ułożyskowaną ruchomo we wnętrzu części górnej dźwignię, która rozciąga się od obszaru przerwy aż do toru ruchu mostka i której jeden koniec, znajdujący się w obszarze przerwy, ma płytkę sygnałową, która na swojej powierzchni górnej, skierowanej do przerwy, jest wyposażona w znacznik typowy dla stanu roboczego „wyłączone, który to znacznik za pomocą ruchu dźwigni, spowodowanego przez mostek przy jego ruchu otwarcia, daje się doprowadzać z położenia niewidocznego przez przerwę do położenia widocznego, względnie płytka sygnałowa na swojej powierzchni górnej skierowanej do przerwy jest wyposażona w znacznik typowy dla stanu roboczego „włączone”, który to znacznik za pomocą ruchu dźwigni spowodowanego przez mostek przy jego ruchu otwarcia daje się doprowadzać od położenia widocznego przez przerwę do położenia niewidocznego.

Korzystnie, dźwignia umieszczona w części górnej jest ułożyskowana obrotowo, znacznik płytki sygnałowej typowy dla roboczego stanu „wyłączone leży w stanie zamknięcia mostka poniżej obszaru strony czołowej przylegającego do przerwy i jest wychylny obrotowo pod przerwą przez ruch obrotowy dźwigni, spowodowany przez mostek przy jego ruchu otwierania, względnie, że znacznik płytki sygnałowej, typowy dla stanu roboczego „włączone, leży w stanie zamknięcia mostka pod przerwą i za

PL 191 447 B1 pomocą wychylenia dźwigni, spowodowanego przez mostek przy jego ruchu otwarcia, jest wychylny obrotowo pod obszarem strony czołowej graniczącym z przerwą.

Korzystnie, poniżej płytki sygnałowej, przytwierdzonej do dźwigni, znajduje się dalsza płytka, przytwierdzona nieruchomo w części górnej, a płytka sygnałowa jest wyposażona w znacznik typowy zarówno dla stanu roboczego „włączone, jak i dla stanu roboczego „wyłączone, przy czym drugi koniec dźwigni, rozciągający się w torze ruchu mostka, ma karb, w który wchodzi przesmyk mostka.

Ochronnik przepięciowy według wynalazku obywa się całkowicie bez elastycznej, dającej się wyginać albo sprężynującej części przewodu doprowadzającego, i związanych z tym przedstawionych problemów. Ruchoma część przewodu doprowadzającego sama w sobie jest sztywna i dlatego może być wykonana o stosunkowo dużym przekroju i z dobrze przewodzącego materiału, takiego jak miedź. W związku z tym szczególnie wysoka jest odporność na prąd udarowy ruchomej części przewodu doprowadzającego.

Poza tym przewidziano dwa miejsca przerwania, przez co spowodowano szczególnie bezpieczne oddzielenie ochronnika przepięciowego od sieci. Niezależnie od tego, sam proces odłączania można prowadzić w sposób szczególnie szybki i niezawodny i mogą się przy tym tworzyć dwa szeregowo włączone łuki, które mają wyższe napięcie zachowawcze niż tylko jeden łuk (jak jest to w przypadku dotychczasowych rozwiązań) i w związku z tym gasną one szybciej.

W rozwiązaniu według wynalazku, obydwa odcinki przewodów doprowadzających połączonych mostkiem, w kształcie litery L mogą być umieszczone stosunkowo daleko od siebie, a mimo to tak wykonany mostek pokonuje stosunkowo małą drogę od położenia zamknięcia do położenia otwarcia.

Zastosowanie sprężyn śrubowych jest szczególnie korzystne, gdyż dają się one przytwierdzać w prosty sposób do tego rodzaju przesmyków przez zaczepienie ich końca.

Jeżeli jeden koniec mostka jest zlutowany z palcem stykowym, przewód doprowadzający może współpracować z możliwie minimalnie liczbą poszczególnych części, a mianowicie palca stykowego, mostka i przewodu doprowadzającego do ochronnika przepięciowego, przy czym przewód doprowadzający może być wykonany z jednego kawałka, przez co, przy jego wykonywaniu, unika się kosztownych i działających ujemnie na przewodność spoin.

Naciągowe sprężyny śrubowe można wytwarzać w prosty sposób, nadając im równocześnie niewielkie wymiary i siły wystarczające dla działania rozwiązania według wynalazku.

Zgodnie ze szczególnie korzystnym rozwiązaniem wynalazku przewiduje się, że mostek jest umieszczony bezpośrednio w sąsiedztwie dennej płytki części górnej, a denna płytka ma, w obszarze poruszania się mostka przerwę, przy czym w podstawie dolnej części jest przewidziany ułożyskowany obrotowo wahacz.

Wyzwolenie mostka i związaną z tym konieczność wymiany wadliwej części górnej, można wtego rodzaju rozwiązaniu przekształcić bardzo prosto w sygnał elektryczny.

W związku z tym przewidziano dalej, że mostek w stanie otwarcia zakrywa przynajmniej część wahacza znajdującego się w położeniu spoczynku. Dzięki temu nie jest możliwe włożenie już wadliwej górnej części w część dolną, ponieważ przy takiej próbie, wahacz części dolnej opiera się o mostek i przez to zapobiega całkowitemu włożeniu części górnej.

Jeżeli wahacz jest połączony z elastyczną częścią konstrukcyjną, naprężającą go w kierunku jego położenia spoczynkowego następuje automatyczny powrót wahacza do jego położenia spoczynkowego, gdy wyjmuje się wadliwą część górną z części dolnej. Wtedy elastyczna część konstrukcyjna, przy obydwu kierunkach wychylania, napręża wahacz w kierunku jego położenia spoczynkowego. Dzięki temu część dolna nie warunkuje żadnego określonego kierunku ruchu mostka i każde wychylenie wahacza można cofnąć.

Szczególnie korzystne jest zastosowanie elastycznej części konstrukcyjnej w postaci sprężyny skrętowej rozciągającej się dookoła osi obrotu wahacza, ponieważ taka sprężyna wymaga niewiele miejsca i można ją montować szczególnie prosto.

Możliwe jest proste wytwarzanie sprężyn śrubowych z wymaganymi siłami sprężynowania, apoza tym, dzięki kształtowemu przyleganiu obydwu końców sprężyn do ograniczników ruchu części dolnej, sprężyny muszą być jedynie umieszczane w przewidzianym miejscu w dolnej części, a nie mocowane dodatkowo do nich. Stąd odpada dodatkowy etap procesu wytwarzania.

Rozwiązanie, które ma optyczny wskaźnik defektów, wyposażony w przerwę, znajdującą się na stronie czołowej górnej części, oraz dźwignię ułożyskowaną ruchomo we wnętrzu górnej części, ma tę zaletę, że wskazuje stan odgromnika w postaci zrozumiałej dla każdego, a prosta budowa mechaniczna gwarantuje niezawodność jego działania.

PL 191 447 B1

W postaci rozwiązania wynalazku, w której dźwignia jest ułożyskowana obrotowo oraz znacznik płytki, typowy dla stanu roboczego „wyłączone, w stanie zamknięcia mostka leży poniżej przylegającego do przerwy obszaru strony czołowej i daje się wychylać obrotowo poniżej przerwy, względnie, w której znacznik płytki sygnałowej typowy dla stanu roboczego „włączone leży w stanie zamknięcia mostka pod przerwą i za pomocą wychylenia dźwigni spowodowanego mostkiem przy jego ruchu otwarcia daję się wychylać pod obszarem strony czołowej, umożliwione jest to, że w celu realizacji wskazywania defektów wystarczy zastosować konstrukcję z jedną dodatkową częścią konstrukcyjną, a mianowicie dźwignią. Przez zastosowanie tylko jednej części konstrukcyjnej zapewnia się nieznaczne tarcia mechaniczne, a w związku z tym zwiększa się niezawodność działania, a nakłady produkcyjne są nieznaczne.

Zastosowanie dalszej płytki przytwierdzonej nieruchomo do górnej części, pozwala na jednoznaczne wskazywanie także i takiego stanu roboczego, w którym płytka sygnałowa nie jest widoczna.

Jeżeli płytka sygnałowa jest wyposażona w znaczniki typowe zarówno dla stanu roboczego „włączone, jak i dla stanu roboczego „wyłączone, można zaoszczędzić na płytce przytwierdzonej nieruchomo do górnej części, która, jako dodatkowa część konstrukcyjna, wymaga dodatkowych nakładów produkcyjnych.

Jeżeli drugi koniec dźwigni, rozciągający się aż do toru ruchu mostka, ma karb, w który wchodzi przesmyk mostka, dźwignia jest sczepiona z mostkiem i jest utrzymywana przez sam mostek wjego położeniu spoczynkowym. Stąd można zaoszczędzić na ewentualnych koniecznych do tego oddzielnych częściach konstrukcyjnych.

Wynalazek zostanie bliżej przedstawiony za pomocą przykładów wykonania uwidocznionych na załączonym rysunku, którego kolejne figury przedstawiają: fig. 1a, b - pierwsze rozwiązanie części ochronnika przepięciowego według wynalazku w rzucie pionowym i rzucie bocznym, ze zdjętą powłoką górną względnie ścianką boczną, fig. 1c,d - drugie rozwiązanie górnej części tego samego ochronnika, jak przedstawiono na fig. 1a, b, fig. 2a - szczególnie korzystne rozwiązanie górnej części w rzucie pionowym, przy zdjętej górnej powłoce, fig. 2b - górną część według fig. 2a w rzucie bocznym, fig. 2c - przekrój wzdłuż linii A-A przez górną część przedstawioną na fig. 2a,b, fig. 2d - górną część przedstawioną na fig. 2b w takim samym przedstawieniu z dalszym rozwiązaniem optycznego wskaźnika defektów, fig. 3 - górną część przedstawioną na fig. 2 włożoną do dolnej części w rzucie pionowym, przy czym zdjęte są górne powłoki części górnej i dolnej, fig. 4a,b,c - część dolną przedstawioną na fig. 3 w rzucie pionowym przy zdjętej powłoce górnej, w rzucie bocznym i w rzucie poziomym, fig. 4d -w szczegółach wahacz umieszczony w tej części dolnej, fig. 4e - wahacz przedstawiony na fig. 4d ze szczególnie korzystnym rozwiązaniem sprężyny skrętowej naprężającej wstępnie wahacz w kierunku jego położenia spoczynkowego, afig. 5a,b -dwa możliwe rozwiązania przyrządu rozdzielczego zawierającego zestyk pomocniczy.

Części konstrukcyjne ochronników przepięciowych, na przykład warystory, diody supresyjne, itp. mogą ulec zniszczeniu przez energie elektryczne przechodzące przez nie w czasie odprowadzania prądu. Stąd jest korzystne wbudowanie ich, podobnie jak bezpieczników topikowych, w taki sposób w obwód prądu, zabezpieczający przed przepięciami, aby można je było wymieniać w prosty sposób. Analogicznie do bezpieczników topikowych, przewiduje się w tym celu, trwale połączoną z obwodem prądowym część dolną 22, która jest wyposażona w gniazdka stykowe 23. Sam element ochronnikowy 1, który w niniejszym wynalazku jest warystorem, znajduje się w górnej części 24.Ma on w wymienionych gniazdkach stykowych 23 części dolnej 22 wsuwane palce stykowe 9, z którymi jest połączony element ochronnikowy. Ochronnik przepięciowy daje się zatem wprowadzać do obwodu prądu i z niego wyjmować, a zatem można go szczególnie prosto wymieniać w wykonalny sposób, nawet przez laików.

Aby taki wtykowy ochronnik przepięciowy, zamontowany z reguły w skrzynkach rozdzielczych, dopasować optycznie do innych przyrządów w skrzynce rozdzielczej, takich jak wyłącznik ochronny przewodowy, wyłącznik ochronny prądowy, itp., część dolną 22 utrzymuje się w kształcie litery U, a część górną w kształcie prostopadłościanu (porównaj fig. 4). Te kształty geometryczne nie są jednak istotne dla rozwiązania według wynalazku i można je dowolnie zmieniać.

Aby element ochronnikowy 1 bezpośrednio po uszkodzeniu i niezależnie od wyciągnięcia części górnej 24 odłączyć od sieci, wewnątrz części górnej 24, w przewodzie doprowadzającym do elementu ochronnikowego 1jest umieszczona co najmniej jedna spoina 25, w której jedna z lutowanych części przewodu doprowadzającego 8, 11 jest połączona ze sprężyną 2, naprężającą tę część przewodu doprowadzającego w kierunku przeciwnym do spoiny 25. Jak już wyjaśniono na wstępie, ta spoina 25 nagrzewa się zarówno od prądów upływowych, jak i od prądów wynikowych sieci na skutek defektu elementu ochronnikowego 1, a naprężona sprężyną część przewodu doprowadzającego przy osiąga6

PL 191 447 B1 niu temperatury topnienia lutu odrywa się od spoiny 25, skutkiem czego jest odłączenie elementu ochronnikowego 1 od sieci.

Zgodnie z wynalazkiem przewiduje się utworzenie naprężonej sprężyną części przewodu doprowadzającego w postaci mostka 8, którego obydwa końce 81, 82 są połączone poprzez spoiny 25 z dalszymi przewodami doprowadzającymi 11. Pierwszą możliwość konkretnej realizacji tej zasady przedstawiono na fig. 1 a, b. Pokazana tu, oznaczona liczbą 24 jako całość część górna ma skrzynkową powłokę dolną 4, wewnątrz której znajduje się element ochronnikowy 1, palce stykowe 9 i przewody doprowadzające 10, 11. Tę powłokę dolną 4 zamyka się płytkową powłoką górną 7, która jednak we wszystkich rzutach pionowych części górnej 24 została opuszczona celem lepszego przedstawienia wynalazku.

Mostek 8 jest płaską płytką, której jeden koniec 81 jest przylutowany bezpośrednio do jednego palca stykowego 9, a jej drugi koniec 82 z częścią przewodu doprowadzającego 11 prowadzącą dalej do pierwszego przyłącza elementu ochronnikowego 1. Przylutowanie mostka 8 bezpośrednio do palca stykowego jest korzystne, ponieważ zaoszczędza się na przewodach elektrycznych. W ramach wynalazku należy zatem palec stykowy 9 połączyć mocno z częścią przewodu doprowadzającego, na przykład zespawać, a mostek 8 dopiero przylutować do tej dalszej części przewodu doprowadzającego. Sprężyna 2 wykonana w postaci sprężyny śrubowej, a funkcyjnie w postaci sprężyny naciągowej, jest z jednej strony przytwierdzona do palcowego elementu kształtowego 3 powłoki dolnej 4, a z drugiej strony do przesmyku 83 uformowanego na mostku 8, i napręża przez to mostek 8 w kierunku normalnym do kierunku wsuwania części górnej 24. Po ogrzaniu spoin 25 do ich temperatur topnienia, względnie wyższych, mostek 8 przesuwa się w kierunku naprężenia sprężyny 2 i dochodzi do położenia obok palca stykowego 9 i części przewodu doprowadzającego 11.

Inny możliwy sposób ukształtowania i rozmieszczenia mostka 8 przedstawiono na fig. 1b, c. W tym przypadku mostek 8 jest wykonany, patrząc w przekroju, w kształcie podwójnej litery L. Palec stykowy 9 i część przewodu doprowadzającego 11, do których jest przylutowany mostek 8, są względem siebie odsadzone pod względem wysokości. Sprężyna 2 jest umieszczona w taki sposób, że biegnie w kierunku wtykania części górnej 24, tak że kierunek ruchu mostka 8 jest normalny do kierunku wynikającego z fig. 1a, b.

W tych obydwu rozwiązaniach do sterowania optycznego wskaźnika defektów wykorzystuje się ruch mostka 8 przeprowadzany celem odłączenia elementu ochronnikowego 1. Wskaźnik obejmuje przerwę 27 znajdującą się na stronie czołowej 26 części górnej 24 oraz dźwignię 5 ułożyskowaną ruchomo we wnętrzu części górnej 24, przy czym dźwignia rozciąga się od obszaru przerwy 27 do toru poruszania się mostka 8. Na swoim jednym końcu, znajdującym się w obszarze przerwy 27, ma on płytkę sygnałową 50, która na swojej górnej powierzchni, skierowanej do przerwy 27, jest wyposażona w znacznik 53 typowy dla stanu roboczego „wyłączone. Ten znacznik 53 rozciąga się na całej, mającej prawie wielkość przerwy 27, górnej powierzchni płytki sygnałowej 50.

Ruch otwarcia mostka 8 przenosi się na dźwignię 5, skutkiem czego, zarówno według fig. 1a, jak i fig. 1c, dźwignia 5 przylega bezpośrednio do mostka 8. Znacznik 53 typowy dla stanu roboczego „wyłączone jest przez to doprowadzany od położenia, które nie jest widoczne przez przerwę 27, do położenia, które jest widoczne przez tę przerwę. Jako znacznik 53 typowy dla stanu roboczego „wyłączone wchodzi w grę na przykład czerwona kreska, napis, taki jak „awaria, defekt lub podobny.

Wspomniana dotychczas tylko abstrakcyjnie wizualizacja znacznika 53 płytki sygnałowej 50 odbywa się według fig. 1a konkretnie poprzez odpowiednie wychylenie dźwigni 5. W tym celu jest ona ułożyskowana obrotowo na trzpieniowym elemencie kształtowym 51 powłoki dolnej 4 i tak ukształtowana, że płytka sygnałowa 50, w stanie zamknięcia mostka 8, wchodzi w położenie poniżej obszaru strony czołowej 26 graniczącego z przerwą 27. Na skutek ruchu otwarcia mostka 8 wychyla się obrotowo drugi koniec dźwigni 5, rozciągający się w obszarze poruszania się mostka 8, w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara, i przesuwa przez to płytkę sygnałową 50 pod przerwę 27. W tym celu najkorzystniej jest wyposażyć drugi koniec dźwigni 5, rozciągający się do toru ruchu mostka 8, wkarb 52, w który wchodzi dalszy element kształtowy 84 mostka 8.

Poniżej płytki sygnałowej 50 jest przewidziana dalsza płytka 6, przytwierdzona nieruchomo w górnej części 24. W stanie gotowości górnej części 24 do pracy, w którym płytka sygnałowa 50 jest

PL 191 447 B1 niewidoczna, płytka 6 jest teraz widoczna przez przerwę 27. Płytka 6 może być wyposażona w znacznik 54, typowy dla stanu roboczego „włączone, taki jak zielona kreska, napisy „włączone, OK, dobrze lub podobne.

Na figurze 1c optyczny wskaźnik defektów ma inny sposób działania. Dźwignia 5 nie jest wtym przypadku ułożyskowana obrotowo, lecz przesuwna w kierunku poruszania się mostka 8. Płytka sygnałowa 50 leży w tym przypadku zawsze w jednej płaszczyźnie pod przerwą 27, przy czym przez ruch mostka zmniejsza się tylko jej odległość do przerwy 27. W celu jednakże utrzymania płytki 50, a w związku z tym i znacznika 53 w sposób niewidoczny w stanie spoczynkowym mostka 8, pomiędzy nią i przerwą 27 umieszcza się nieprzezroczyste, elastyczne skrzydełka 28, które są przytwierdzone tylko na swoich końcach w górnej części 24, odwróconych od płytki sygnałowej 50. Przy przesunięciu mostka 8 płytka sygnałowa 50 przebija się przez te skrzydełka 28, dzięki czemu znacznik 53 typowy dla stanu roboczego „wyłączone jest widoczny przez przerwę 27. Znacznik 54 typowy dla stanu „włączone należy przy takim sposobie konstrukcji umieścić na elastycznych skrzydełkach 28.

Szczególnie korzystne jest rozwiązanie wynalazku przedstawione na fig. 2 do 4. Mostek 8, jak to najlepiej wynika z fig. 2c, jest ponownie wykonany w przekroju w kształcie podwójnej litery L i przylutowany do palca stykowego 9 i części przewodu doprowadzającego 11. Jego oś wzdłużna oraz sprężyna 2 biegną normalnie do kierunku rozciągania się górnej części 24 i są umieszczone w sąsiedztwie płytki dennej 29 części górnej 24 (porównaj fig. 2a i fig. 3). Przesmyk 83 przewidziany do przytwierdzenia sprężyny 2 po stronie mostka znajduje się na drugim końcu 82 mostka 8 i jest wykonany z nim w postaci jednego elementu.

Optyczny wskaźnik defektów jest prawie identyczny ze wskaźnikiem z fig. 1a, i jego sposób działania jest podobny. Różnice w porównaniu z fig. 1a występują jednak w dwóch punktach: po pierwsze przesmyk 83, służący do przytwierdzenia sprężyny 2, wchodzi w karb 51, przez co zaoszczędza się na oddzielnym elemencie kształtowym 84 z fig. 1a, a po drugie, różnica polega na usytuowaniu przerwy 27 po stronie czołowej. W stosunku do fig. 1a przerwa jest przesunięta mniej więcej o szerokość płytki sygnałowej 50 w lewo, tak że płytka sygnałowa w stanie zamknięcia mostka 8 leży pod przerwą 27. Dzięki obrotowi dźwigni, który odbywa się przy otwarciu mostka, płytka 50 wychyla się od położenia widocznego przez przerwę 27, do położenia niewidocznego, a mianowicie w obszar strony czołowej 26, graniczący z przerwą 27. Znacznik 54 typowy dla stanu roboczego „włączone, musi być tu także umieszczony na płytce sygnałowej 50, natomiast znacznik dla stanu roboczego „wyłączone musi być umieszczony na stałej płytce 6.

Na figurze 2d przedstawiono na koniec trzecią możliwość usytuowania znaczników 53 i 54 dla stanów roboczych „wyłączone i „włączone. W tym przypadku płytka sygnałowa 50 jest prawie dwa razy szersza niż płytka przedstawiona na fig. 1a i 2a i jest wyposażona w znacznik 53, 54 typowy zarówno dla stanu roboczego „włączone, jak i dla stanu roboczego „wyłączone, które są wykonane w postaci leżących obok siebie pasków. Stąd przy wychyleniu dźwigni 5 znacznik 53 „wyłączone przemieszcza się jednocześnie od położenia niewidocznego przez przerwę 27 do położenia widocznego, natomiast znacznik 54 „włączone przemieszcza się od położenia widocznego przez przerwę 27 do położenia niewidocznego.

Oprócz optycznego wskaźnika defektów to rozwiązanie ma dodatkowo elektryczny wskaźnik defektów. Jego najważniejsza część składowa jest ułożyskowanym obrotowo w podstawie dolnej części 22 wahaczem 12, przechodzącym przez podstawę w kierunku górnej części 24, który przy wychylaniu się uruchamia zestyk pomocniczy 40. Za pomocą tego zestyku pomocniczego 40 można zamknąć obwód prądu zasilającego urządzenia alarmowe, takie jak lampka sygnalizacyjna, syrena, itp., przez co osoba zobowiązana do dozorowania instalacji może być informowana o defekcie bez sprawdzania pojedynczo wszystkich ochronników przepięciowych.

Zestyk pomocniczy 40, jak wynika z fig. 4b,c, nie jest umieszczony nawet w dolnej części 22 ochronnika przepięciowego, lecz znajduje się w oddzielnym urządzeniu rozdzielczym 41, umieszczonym w skrzynce rozdzielczej bezpośrednio obok dolnej części 22. W celu przeniesienia ruchu obrotowego wahacza 12 na ten zestyk pomocniczy 40 wahacz 12 w obszarze swojej osi obrotu 31 ma wybranie materiału 37. Przyrząd rozdzielczy 41 jest wyposażony w wałek 42 wystający z jego obudowy, którego koniec wchodzi w to wybranie materiału 37, a przez to daje się łączyć z wahaczem 12 z zabezpieczeniem obracania się. Taki wałek 42 pozostaje ponownie w mechanicznym związku z zestykiem pomocniczym 40 i zamyka go przy odpowiednim wychyleniu.

PL 191 447 B1

Możliwe rozwiązania tego rodzaju przyrządu rozdzielczego 41 są przedstawione ponownie na fig. 5a,b. Na fig. 5a zestyk pomocniczy 40 jest wykonany w postaci otwieracza i zawiera dwie podstawy styków 43 w postaci sprężyn płytkowych, które swoimi jednymi końcami są przytwierdzone do obudowy, a ich drugie końce zawierają zestyki 44 oraz elementy ślizgowe 45. Na wałku 42, wchodzącym w wahacz 12, jest uformowana korba, oznaczona w położeniu spoczynkowym liczbą 46. Zestyki 44 w takim położeniu przylegają do siebie, a zestyk pomocniczy 40 jest zamknięty.

Przy wychyleniu wahacza 12, korba przyjmuje jedno z położeń oznaczonych liczbą 46', przy czym jego wierzchołek wychyla przy tym, poprzez jeden z elementów ślizgowych 45, jedną z podstaw styków 43 i w ten sposób odłącza od siebie zestyki 44. Jak wynika wyraźnie z przedstawienia graficznego, aby spowodować otwarcie zestyku pomocniczego 40, korba 46 może wychylać się zarówno zgodnie, jak i przeciwnie do ruchu wskazówek zegara.

Zgodnie z rozwiązaniem przedstawionym na fig. 5b zestyk pomocniczy 40 jest wykonany w postaci zestyku przełącznego, przy czym istnieją dwa stałe zestyki 47, 48, a tylko jeden ruchomy zestyk 44, który znów jest przytwierdzony na wolnym końcu podstawy styków 43 w postaci sprężyny płytkowej. Przy wychyleniu korby 46 w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara wychyla się podstawa styków 43, jak to przedstawiono wyżej na fig. 5a, przez co ruchomy zestyk 44 odłącza się od pierwszego stałego zestyku 47 i przylega do drugiego stałego zestyku 48.

Takie rozwiązanie daje się zastosować tylko przy wychylaniu wahacza 12 w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara.

W celu wychylenia wahacza 12 przyciąga się sam mostek 8, do czego płytka denna 29 górnej części 24 ma w obszarze poruszania się mostka 8 przerwę 30. Wahacz 12 przechodzi w swoim położeniu spoczynkowym, w którym jest przedstawiony na rysunkach, przez tę przerwę 30 przy całkowicie wsuniętej części górnej 24 i wchodzi w położenie leżące wewnątrz toru poruszania się mostka 8. Przy ruchu otwarcia, przesmyk 83 albo dokładniej nosek 85, ukształtowany na przesmyku 83 i wchodzący w przerwę 30, wchodzi w położenie przylegania do wahacza 12 i zabiera go ze sobą, tak samo jak i dźwignię 5 (porównaj zwłaszcza fig. 3 oraz fig. 2c).

Aby wahacz 12 przy nienaruszonej części górnej 24 pozostał w swoim położeniu spoczynkowym, jest on połączony z elastyczną częścią konstrukcyjną, która napręża go w kierunku położenia spoczynkowego. Możliwości konkretnego rozwiązania takiej elastycznej części konstrukcyjnej przedstawiono na fig. 4d.

Liniami kreskowymi przedstawiono sprężynę śrubową 32 przytwierdzoną swoim jednym końcem w dolnej części 22, a swoim drugim końcem przymocowaną na wahaczu 12 w odstępie od osi obrotu 31 wahacza 12. Taki sposób rozmieszczenia warunkuje to, że mostek 8 może mieć tylko kierunek poruszania się przedstawiony na fig. 3, a nie może poruszać się jednak w kierunku przeciwnym. Przy takim przeciwnym kierunku poruszania się miałoby mianowicie miejsce, przy otwarciu mostka 8, wychylenie wahacza 12 w kierunku zgodnym z ruchem wskazówek zegara, które nie mogłoby już cofnąć sprężyny (naciągowej) 32. Aby zapewnić położenie powrotne wahacza 12 także i przy wychylaniu zgodnym z kierunkiem poruszania się wskazówek zegara, można dołączyć drugą sprężynę naciągową 33, działającą w kierunku przeciwnym.

Korzystnie, przewiduje się jednak tylko jedną część konstrukcyjną, która pełni funkcję naprężania wahacza 12 w obydwu kierunkach wychylania się. Taka część konstrukcyjna mogłaby być na przykład elastyczną taśmą 34, która swoim jednym końcem jest przytwierdzona w części dolnej 22, a swoim drugim końcem, w pewnym odstępie od osi obrotu 31, jest przytwierdzona do wahacza 12 i biegnie prostopadle do kierunków wychylania się wahacza.

Sposób rozwiązania elastycznej części konstrukcyjnej polega na wykonaniu jej w postaci sprężyny skrętowej 13, biegnącej dookoła osi obrotu 31 wahacza 12. Także i ta sprężyna musi być przytwierdzona w jednym punkcie w dolnej części 22 w sposób zabezpieczający ją przed obracaniem się i połączona przynajmniej w jednym punkcie z wahaczem 12.

Taka sprężyna skrętowa 13 mogłaby być wykonana w postaci elastycznego pierścienia, jak przedstawiono na fig. 4d, który jest nacięty w obszarze wahacza 12 i którego obydwa utworzone przez to końce 35, 36 są wygięte radialnie na zewnątrz i przylegają do wahacza 12. Ten pierścień jest przytwierdzony w dolnej części 22 w obszarze leżącym naprzeciw obydwu końców 35, 36.

Zgodnie ze szczególnie korzystnym rozwiązaniem, przedstawionym na fig. 4e, sprężyna skrętowa 13 ma postać sprężyny śrubowej. Jej obydwa końce 130, 131 biegną równolegle do osi obrotu 31,

PL 191 447 B1 a zatem rozciągają się ponad płaszczyznę rysunku fig. 4e, i przechodzą nad odcinkami 132, 133, biegnącymi radialnie względem osi obrotu 31, w śrubowy element sprężynowy 134 biegnący znów pierścieniowo dookoła osi obrotu 31.

Końce 130, 131 przylegają teraz do obydwu powierzchni bocznych 120, 121 wahacza 12, a jednocześnie do ograniczników ruchu 122, 123 ukształtowanych na dolnej części 22 i współpłaszczyznowych z tymi powierzchniami bocznymi 120, 121, przy czym ograniczniki ruchu 122, 123 w widoku przedstawionym na fig. 4e leżą poniżej wahacza 12 i dlatego są zaznaczone liniami kreskowymi.

Przy wychylaniu wahacza 12 w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara, jeden koniec sprężyny 130 zastaje zabrany z powierzchni bocznej wahacza 120, natomiast koniec drugi 131 pozostaje nieruchomy, przylegając do ogranicznika ruchu 123. Śruba sprężynowa 13 napina się dzięki temu przez ruch skrętny i wywiera na wahacz 12 siły przywracające, działające w kierunku jego położenia spoczynkowego.

Przy wychylaniu wahacza 12 w kierunku ruchu wskazówek zegara pojawia się ten sam skutek. W tym przypadku drugi koniec sprężyny 131 zostaje zabrany z powierzchni bocznej wahacza 121, a pierwszy koniec sprężyny 130 opiera się o ogranicznik ruchu 120, przez co również działają na wahacz 12 siły przywracające.

Oprócz elektrycznego wskaźnika defektów stosuje się dalej wahacz 12 w połączeniu z mostkiem 8 w celu zabezpieczenia, aby w dolną część 22 dały się wsuwać tylko nienaruszone części górne 24. Dzięki bezpośrednio sąsiedniemu rozmieszczeniu mostka 8 względem płyty dennej 29 względnie jej przerwy 30 w połączeniu z ich wymiarami geometrycznymi uzyskuje się mianowicie to, że mostek 8, a dokładniej jego nosek 85 ukształtowany na przesmyku 83, w stanie otwarcia zakrywa przerwę 30 co najmniej w obszarze wahacza 12, znajdującego się w swoim położeniu spoczynkowym. Przez to, przy próbie umieszczania wadliwej części górnej 24 w części dolnej 22, dochodzi do przylegania do noska 85, przez co zapobiega się wsuwaniu palców stykowych 9 w gniazdka stykowe 23.

Część dolna 22 ma zwykłą dla przyrządu rozdzielczego konstrukcję złożoną z powłoki dolnej 21 i powłoki górnej 20. Oprócz wyczerpująco wyjaśnionego wahacza 12 ta część dolna 22 ma jeszcze, wykonane w postaci zacisków wyciągowych, zaciski przyłączeniowe dla przewodów kontrolowanych na nadnapięcia. Składają się one z ramy 16 przytwierdzonej do części dolnej 22 i trzymanych w niej przesuwnie skrzynek 17, które mogą się podnosić i opuszczać za pomocą śrub zaciskowych 19, które przechodzą swobodnie obrotowo przez ramę 16i wchodzą w gwint skrzynek 17. Ze stałą ramą 16 są połączone korzystnie przewody doprowadzające 18 wykonane w postaci miedzianych szyn, które kończą się w podstawie części dolnej 22 i mają na końcach gniazdka stykowe 23. Gniazdka stykowe 23 są wykonane w postaci środkowych nacięć w przewodach doprowadzających 18, przy czym utworzone przez to dwa nacięcia końcowe na jeden przewód doprowadzający 18 są w tym przypadku utrzymywane razem ze sprężyną 14.

Strona dolna podstawy, tak jak jest to zwykle w przypadku przyrządu w postaci skrzynki rozdzielczej, jest ukształtowana zatrzaskowo na szynie kołpakowej. W tym celu odchodzi się o tyle od zwykłego dla tego sposobu rozwiązania, mianowicie nieruchomego podcięcia na stronie dolnej i podcięcia ruchomego w postaci suwaka zatrzaskowego 15, że są przewidziane dwa suwaki zatrzaskowe 15. Część dolna 22 staje się przez to w pełni symetryczna względem swojej osi pionowej, wskutek czego jej górna i dolna powłoka 20, 21 są całkowicie tego samego rodzaju i dzięki temu wymaga to wytwarzania tylko jednego typu powłoki obudowy.

Celem zabezpieczenia wsuwania części górnej 24 tylko we właściwym kierunku w część dolną 22, na zewnętrznej stronie płyty dennej 29 części górnej umieszcza się trzpień 38, a w podstawie części dolnej 22 odpowiadający mu otwór przelotowy 39.

Claims (16)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Ochronnik przepięciowy wtykowy, składający się z części dolnej z gniazdkami stykowymi iz części górnej z palcami stykowymi wsuwanymi w gniazdka stykowe oraz z elementem ochronnikowym umieszczonym pomiędzy tymi palcami stykowymi, zwłaszcza w postaci warystora, przy czym w przewodzie doprowadzającym do elementu ochronnikowego znajduje się co najmniej jedna spoina, w której jedna z przylutowanych części przewodu doprowadzającego jest połączona ze sprężyną naprężającą tę część przewodu doprowadzającego w kierunku przeciwnym do spoiny, znamienny tym, że naprężona sprężyną (2) część przewodu doprowadzającego jest utworzona

   PL 191 447 B1 przez mostek (8), którego obydwa końce (81, 82) są połączone poprzez spoiny (25) z dalszymi częściami przewodu doprowadzającego (11).
2. 2. Ochronnik według zastrz. 1, znamienny tym, że mostek (8) ma w przekroju kształt podwójnej litery L.
3. 3. Ochronnik według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że mostek (8) ma na jednym końcu, wykonany w postaci jednego elementu z mostkiem (8), przesmyk (83), do którego jest przytwierdzona sprężyna (2).
4. 4. Ochronnik według zastrz. 1 albo 2, albo 3, znamienny tym, że jeden koniec (81) mostka (8) jest przylutowany do palca stykowego (9).
5. 5. Ochronnik według zastrz. 1, znamienny tym, że sprężyna (2) ma postać sprężyny śrubowej, a zwłaszcza sprężyny naciągowej.
6. 6. Ochronnik według zastrz. 1, znamienny tym, że mostek (8) jest umieszczony bezpośrednio w sąsiedztwie płytki dennej (29) części górnej (24), przy czym płytka denna (29) ma w obszarze ruchu mostka (8) przerwę (30), a w podstawie części dolnej (22) znajduje się ułożyskowany obrotowo, wahacz (12) do uruchamiania zestyku pomocniczego (40), przy czym wahacz (12), w stanie spoczynkowym i przy całkowicie wsuniętej części górnej (24), przechodzi przez przerwę (30) i jest odchylany przez mostek (8) przy jego ruchu otwierania.
7. 7. Ochronnik według zastrz. 6, znamienny tym, że mostek (8) w stanie otwarcia zakrywa przerwę (30), przynajmniej w obszarze wahacza (12) znajdującego się w położeniu spoczynkowym.
8. 8. Ochronnik według zastrz. 6, znamienny tym, że wahacz (12) jest połączony z elastyczną częścią konstrukcyjną naprężającą go w kierunku jego położenia spoczynkowego.
9. 9. Ochronnik według zastrz. 8, znamienny tym, że elastyczna część konstrukcyjna napręża wahacz (12) z obydwu kierunków wychylenia w kierunku położenia spoczynkowego.
10. 10. Ochronnik według zastrz. 9, znamienny tym, że elastyczna część konstrukcyjna jest utworzona przez sprężynę skrętową (13) biegnącą dookoła osi obrotu (31) wahacza (12).
11. 11. Ochronnik według zastrz. 10, znamienny tym, że sprężyna skrętowa (13) ma postać sprężyny śrubowej, której obydwa końce (130, 121) biegną równolegle do osi obrotu (31) i przylegają do powierzchni bocznych (120, 121) wahacza (12) i do ograniczników ruchu (122, 123) utworzonych na części dolnej (22) i współpłaszczyznowych z tymi powierzchniami bocznymi (120, 121) .
12. 12. Ochronnik według zastrz. 1, znamienny tym, że zawiera optyczny wskaźnik defektów, obejmujący przerwę (27) znajdującą się na stronie czołowej (26) części górnej (24) oraz ułożyskowaną ruchomo we wnętrzu części górnej (24) dźwignię (5), która rozciąga się od obszaru przerwy (27) aż do toru ruchu mostka (8) i której jeden koniec znajdujący się w obszarze przerwy (27) ma płytkę sygnałową (50), która na swojej powierzchni górnej skierowanej do przerwy (27) jest wyposażona w znacznik (53) typowy dla stanu roboczego „wyłączone, który to znacznik (53) za pomocą ruchu dźwigni spowodowanego przez mostek (8) przy jego ruchu otwarcia daje się doprowadzać z położenia niewidocznego przez przerwę (27) do położenia widocznego, względnie płytka sygnałowa (50) na swojej powierzchni górnej skierowanej do przerwy (27) jest wyposażona w znacznik (54) typowy dla stanu roboczego „włączone, który to znacznik (54) za pomocą ruchu dźwigni spowodowanego przez mostek (8) przy jego ruchu otwarcia daje się doprowadzać od położenia widocznego przez przerwę (27) do położenia niewidocznego.
13. 13. Ochronnik według zastrz. 12, znamienny tym, że dźwignia (5) jest ułożyskowana obrotowo, znacznik płytki sygnałowej (50) typowy dla roboczego stanu „wyłączone leży w stanie zamknięcia mostka (8) poniżej obszaru strony czołowej (26) przylegającego do przerwy (27) i jest wychylny obrotowo pod przerwą (27) przez ruch obrotowy dźwigni spowodowany przez mostek (8) przy jego ruchu otwierania, względnie że znacznik (54) płytki sygnałowej (50) typowy dla stanu roboczego „włączone leży w stanie zamknięcia mostka (8) pod przerwą (27) i za pomocą wychylenia dźwigni spowodowanego przez mostek (8) przy jego ruchu otwarcia jest wychylny obrotowo pod obszarem strony czołowej (26) graniczącym z przerwą (27).
14. 14. Ochronnik według zastrz. 13, znamienny tym, że poniżej płytki sygnałowej (50) przytwierdzonej do dźwigni (5) znajduje się dalsza płytka (6) przytwierdzona nieruchomo w części górnej (24).
15. 15. Ochronnik według zastrz. 13, znamienny tym, że płytka sygnałowa (50) jest wyposażona w znacznik typowy zarówno dla stanu roboczego „włączone, jak i dla stanu roboczego „wyłączone.
16. 16. Ochronnik według zastrz. 13 albo 14, albo 15, znamienny tym, że drugi koniec dźwigni (5) rozciągający się w torze ruchu mostka (8) ma karb (52), w który wchodzi przesmyk (83) mostka (8).