PL190527B1

PL190527B1 - Taśma odwadniająca, zwłaszcza sito osuszające

Info

Publication number: PL190527B1
Application number: PL00338849A
Authority: PL
Inventors: Walter Best
Original assignee: Heimbach Gmbh Thomas Josef
Priority date: 1999-03-12
Filing date: 2000-03-07
Publication date: 2005-12-30
Also published as: KR100368679B1; PT1035251E; TW548363B; MY125513A; CN1102185C; BR0001274A; KR20000062854A; TR200000698A2; CN1266924A; EP1035251B1; US6402895B1; ES2168817T3; EP1035251A1; DE59900740D1; BR0001274B1; ATE211785T1; CA2300590A1; CA2300590C; PL338849A1; TR200000698A3

Abstract

1 . Tasma odwadniajaca, zwlaszcza sito osuszajace, do maszyn papierniczych, skla- dajaca sie z wielu plytek, posiadajacych przeznaczone do regulacji przepuszczalnosci otwory przelotowe i/lub luki pozostajace pomiedzy tymi plytkami, przy czym plytki sa sprzezone ze soba gietkimi ciegnami laczni- kowymi przenikajacymi przez te plytki tak, ze dzialaja na nie sily wzdluzne powstajace podczas pracy tasmy odwadniajacej, zna- mienna tym, ze ciegna lacznikowe (9, 16, 22, 23, 28, 37) przebiegaja w kierunku wzdluznym tasmy odwadniajacej (1, 13, 17, 25, 30) i sa zakotwione swoimi koncami na krancach (5, 6, 20, 29, 38), które sa korzyst- nie sprzezone ze soba. F i g 1 PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest taśma odwadniająca, zwłaszcza sito osuszające do maszyn papierniczych, składające się z wielu płytek, posiadających przeznaczone do regulacji przepuszczalności otwory przelotowe i/lub luki pozostające pomiędzy tymi płytkami, przy czym płytki są sprzężone ze sobą cięgnami łącznikowymi przenikającymi przez te płytki tak, że działają na nie siły wzdłużne powstające podczas pracy taśmy odwadniającej.

Znana jest taka taśma odwadniająca z niemieckiego opisu DE 37 35 709 Al. W taśmie tej przewidziano wiele płytek, które mają postać podłużnych, rozciągających się poprzecznie listew płaskich, które są rozmieszczone kolejno w kierunku wzdłużnym taśmy odwadniającej i są sprzężone ze sobą przebiegającymi poprzecznie drutami .przetykanymi. W tym celu płytki wchodzą w siebie naprzemiennie, tak że powstają współosiowe kanały przelotowe, w które można wsunąć te druty przetykane.

Taka taśma odwadniająca ma znaczne zalety. Elementy płytkowe można łatwo i szybko wytwarzać metodą wtryskiwania albo wytłaczania. Zestawiając taśmy w różnych kombinacjach można otrzymać niemal dowolną długość i szerokość takiego kombinowanego układu. Przepuszczalność w kierunku grubości można dostosować precyzyjnie i w sposób odtwarzalny do danych warunków za pomocą określonych otworów przelotowych w samych płytkach i/lub przewidując luki między płytkami. Mimo tych otworów przelotowych i/lub luk, pasmo papieru ma podparcie na dużej powierzchni, tak że praktycznie nie powstają na nim żadne znaki. Istnieje też duża dowolność, jeśli chodzi o grubość płytek, to znaczy można ją dostosować do danych wymagań mechanicznych. Podobna swoboda istnieje w zakresie doboru materiału płytek. Wchodzą tu w grę tworzywa sztuczne, jak termoplasty, duroplasty i żywice lane. Ale można też wytwarzać płytki z elastomerów a nawet z metali. Można też wyobrazić sobie, że nie wszystkie płytki taśmy odwadniającej są wytworzone z identycznego materiału, tak że można przewidzieć na zmianę różne materiały.

Podczas rozwoju konstrukcji tego rodzaju taśm odwadniających okazało się, że nie można osiągnąć dostatecznej we wszystkich zastosowaniach wytrzymałości na rozciąganie, zwłaszcza gdy płytki są wykonane z tworzywa sztucznego. Niewiele tu pomogło nawet wzmacnianie płytek wtryskiwanych włóknami szklanymi albo tym podobnymi elementami.

Tak więc celem wynalazku jest takie ukształtowanie taśmy odwadniającej, żeby mogła ona przejmować duże siły rozciągające działające w kierunku wzdłużnym taśmy odwadniającej.

Taśma odwadniająca według wynalazku charakteryzuje się tym, że cięgna łącznikowe przebiegają w kierunku naciągu maszyny papierniczej i są zakotwione swoimi końcami na krańcach, które mogą być sprzężone ze sobą.

Korzystnie, krańce są ukształtowane jako listwy krańcowe.

Korzystnie, listwy krańcowe rozciągają się na całą szerokość taśmy odwadniającej.

Korzystnie, cięgna łącznikowe rozciągają się na całą długość taśmy odwadniającej.

Korzystnie, przez płytki przechodzą co najmniej dwa cięgna łącznikowe.

Korzystnie płytki tworzą przemieszczone względem siebie rzędy poprzeczne, przy czym cięgna łącznikowe przebiegają tak, że przechodzą one przez przemieszczone względem siebie płytki sąsiednich rzędów poprzecznych.

Korzystnie, płytki mają kształty geometryczne, które uzupełniają się na zasadzie „puzzli”.

Korzystnie, płytki są ukształtowane jako wielokąty, w szczególności jako regularne sześciokąty.

190 527

Korzystnie, płytki mają kształt krzyżowy.

Korzystnie, płytki są ukształtowane jako płaskowniki, z których każdorazowo kilka jest umieszczonych obok siebie w kierunku poprzecznym taśmy odwadniającej tworząc rząd poprzeczny, przy czym płaskowniki dwóch sąsiednich rzędów poprzecznych są rozmieszczone tak, że luki jednego poprzecznego rzędu są przykryte płaskownikami drugiego rzędu poprzecznego.

Korzystnie, na cięgna łącznikowe, są nawleczone luźno płytki.

Korzystnie, płytki są połączone z cięgnami łącznikowymi, w szczególności są sklejone albo sprasowane.

Korzystnie, płytki mają gięte zawiasy rozciągające się w kierunku poprzecznym taśmy odwadniającej.

Korzystnie, krańce mają oczkowe kanały przelotowe, przez które w położeniu współosiowym jest przetykany drut sprzęgający.

Korzystnie, krańce mają przepływowe otwory przelotowe.

-Korzystnie, krańce i/lub płytki są złożone z dwóch dopełniających się połówek, które zawierają między sobą cięgna łącznikowe.

Korzystnie, połówki na zwróconych ku sobie stronach mają kanały połówkowe mieszczące cięgna łącznikowe.

Korzystnie, połówki mają elementy złączne, które wchodzą w siebie i łączą w ten sposób połówki.

Korzystnie, połówki są połączone ze sobą przez zgrzewanie termoplastyczne albo sklejenie.

Ideą wynalazku jest przejęcie działających na taśmę odwadniającą sił wzdłużnych przez cięgna łącznikowe przebiegające w kierunku wzdłużnym. Okazało się, że dzięki temu mogą być przenoszone znacznie większe siły wzdłużne niż w przypadku taśmy odwadniającej według stanu techniki, przy czym poprzez odpowiedni dobór rodzaju, przekroju i materiału cięgien łącznikowych możliwe jest dostosowanie do danych wymagań.

Cięgna łącznikowe mogą być ukształtowane jako monofilamenty, przędza jednowłókienkowa, nie skręcona wiązka monofilamentów, płaskie lub owalne tasiemki Iub tym podobne, przy czym cięgna tego rodzaju mogą być też splatane, tkane albo dziane. Jako materiały wchodzą w grę w szczególności PET, PPS, PEK, PEEK, polisulfon, PEN, termoplastyczny aromatyczny PA a także stal. W zasadzie cięgna łącznikowe powinny wytrzymać przynajmniej takie same obciążenia termiczne i chemiczne jak same płytki.

Cięgna łącznikowe można zakotwić na krańcach różnymi sposobami, na przykład za pomocą zgrzewania, sklejania, sprasowania lub też owinięcia. Krańce te mogą być ukształtowane jako oddzielne człony, w których zakotwione jest cięgno łącznikowe albo kilka takich cięgien. Można je także ukształtować jako listwy końcowe, w których zakotwionych jest wiele cięgien łącznikowych, przy czym listwy takie mogą też rozciągać się na całą szerokość taśmy odwadniającej. Krańce umożliwiają proste zamknięcie taśmy odwadniającej. Wówczas złącze tworzą każdorazowo dwa krańce.

W zasadzie istnieje możliwość złożenia taśmy odwadniającej z wielu odcinków, przy czym każdy odcinek ma czołowe krańce, które sprzęga się z krańcami następnego odcinka. Jednak na ogół cięgna łącznikowe przebiegają przez całą długość taśmy, tak że powstaje tylko jedno złącze.

W zalecanym ukształtowaniu wynalazku przewidziano, że przez płytki przechodzą co najmniej dwa cięgna łącznikowe, zęby były one dobrze prowadzone w płaszczyźnie taśmy i nie mogły odchylać się. Płytki powinny tworzyć przemieszczone wzajemnie rzędy poprzeczne, przy czym cięgna łącznikowe przebiegają tak, że przechodzą one przez przemieszczone wzajemnie płytki sąsiednich rzędów poprzecznych. Taki rodzaj usieciowania nadaje taśmie odwadniającej stabilność zwłaszcza w kierunku poprzecznym.

Płytki mogą mieć dość swobodnie ukształtowany zarys geometryczny. W zasadzie powinny mieć formy geometryczne, które uzupełniają się na zasadzie „puzzli”, przy czym płytki mogą ale nie muszą być identyczne. Wchodzą tu w grę w szczególności prostokąty, ale także wielokąty, na przykład regularne sześciokąty albo płytki krzyżowe, które mogą mieć zaokrąglone narożniki.

190 527

Niezależnie od opisanych wyżej kształtów geometrycznych, płytki mogą mieć także postać płaskowników, które umieszczone obok siebie w kierunku poprzecznym taśmy odwadniającej tworzą rząd poprzeczny, przy czym płaskowniki dwóch sąsiednich rzędów poprzecznych są rozmieszczone tak, że luki jednego rzędu są przykryte płaskownikami drugiego rzędu poprzecznego.

Materiał na płytki, podobnie jak na cięgna łącznikowe, powinien być dostosowany do danych wymagań. W przypadku zastosowania jako sito osuszające bierze się pod uwagę w szczególności materiały termoodpome, jak PET, PPS, PEK, PEEK, polisulfon, PEN, termoplastyczny aromatyczny PA, a także metale, jak stal lub metale lekkie. W przypadku stosowania tworzyw sztucznych można wytwarzać płytki metodą wtryskiwania.

Poza tym płytki mogą mieć też kształty opisane już w DE-37 35 709 Al, to znaczy mogą także rozpościerać się na całej szerokości taśmy odwadniającej i/lub mogą mieć postać korpusu wydrążonego, żeby zaoszczędzić materiał i zmniejszyć ciężar. Przy tym taki korpus wydrążony nie musi być zamknięty i może być ukształtowany przykładowo tak, że jego wnęki łączą się ze sobą w poprzecznym i/lub podłużnym kierunku taśmy. We wnękach tych mogą być osadzone potrzebne materiały. Płytki mogą być też wykonane ze sztywnego nośnika wewnętrznego i otaczającej go powłoki z tworzywa sztucznego, a więc mogą być ukształtowane warstwowo. Można też przewidzieć różne materiały na stronę zewnętrzną i stronę wewnętrzną taśmy odwadniającej. Oprócz tego mogą być przewidziane też folie laminowane albo naparowywane, żeby na przykład odbijały promieniowanie cieplne. Ponadto można też stosować Ulokowanie lub powlekanie tworzywem piankowym albo włókniną

W zasadzie istnieje możliwość nawlekania płytek luźno na cięgna łącznikowe, przy czym cięgna przechodzą przez odpowiednie otwory przelotowe w płytkach. Ale mogą być one także połączone z cięgnami łącznikowymi, na przykład mogą być sklejane albo sprasowane na gorąco lub na zimno.

Jeżeli płytki w kierunku poprzecznym taśmy odwadniającej mają gięte zawiasy, to mogą się one dopasować lepiej do walców zwrotnych, zwłaszcza gdy płytki mają stosunkowo dużą powierzchnię. Płytka może mieć kilka takich zawiasów, które mogą być utworzone przez odpowiednie osłabienie przekroju materiału.

Przepływowe otwory przelotowe pozwalają dostosować przepuszczalność taśmy odwadniającej zwłaszcza w stosunku do pary w strefie krańców do pozostałych części taśmy, gdzie reguluje się przepuszczalność dzięki otworom przelotowym w płytkach i/lub za pomocą luk między płytkami.

Jeżeli krańce i/lub płytki są złożone z dwóch dopełniających się połówek, które zawierają między sobą cięgna łącznikowe to połówki na zwróconych ku sobie stronach powinny mieć kanały połówkowe mieszczące te cięgna. Połówki nasadza się po obu stronach cięgien łącznikowych i następnie łączy się ze sobą. Połączenie można wykonać za pomocą kleju albo metodą zgrzewania termoplastycznego. Jednak można też przewidzieć elementy sprzęgające, które wchodzą w siebie albo zahaczają o siebie.

Wynalazek zostanie objaśniony bliżej na przykładach realizacji przedstawionych na rysunku, na którym: fig. 1 przedstawia widok złącza sita osuszającego; fig. 2 - widok fragmentu następnego sita osuszającego z płytkami, które mają zawiasy gięte; fig. 3 - widok krańca trzeciego sita osuszającego; fig. 4 - widok krańca czwartego sita osuszającego; fig. 5 - widok krańca piątego sita osuszającego; fig. 6 do 13 - przykłady różnych płytek krzyżowych z otworami przelotowymi i fig. 14 - płytkę dwuczęściową.

Przedstawione na fig. 1 sito osuszające 1 składa się z wielu krzyżowych płytek - oznaczonych przykładowo przez 2. Ukazane wycinkowo płytki 2 umieszczone obok siebie w kierunku poprzecznym tworzą każdorazowo rzędy poprzeczne 3, 4, przy czym pominięto rzędy następujące po sobie w kierunku wzdłużnym (strzałka A). Kolejne rzędy poprzeczne są przemieszczone o połowę szerokości płytek 2 względem pokazanych rzędów poprzecznych 3, 4, tak że rzędy te wpasowują się na zasadzie „puzzli” w ukazane rzędy 3, 4, jak to widać na przykładzie pokazanym na fig. 2.

Między rzędami poprzecznymi 3, 4 są przewidziane dwie listwy krańcowe 5, 6, które rozciągają się na całą szerokość sita osuszającego 1. Sąsiadujące z rzędami 3, 4 krawędzie listew krańcowych 5, 6 są tak uzębione, że wpasowują się w kształt płytek 2, a mia6

190 527 nowicie w ten sposób, że wystające w kierunku wzdłużnym mostki - oznaczone przykładowo przez 7 - wchodzą w wycięcia - oznaczone przykładowo przez 8 - w listwach krańcowych 5, 6.

W listwach krańcowych 5, 6 są zakotwione końce 32 cięgien łącznikowych - oznaczonych przykładowo przez 9, to jest są one wstawione w odpowiednie otwory i następnie są sprasowane albo sklejone. Cięgna łącznikowe 9 tworzą każdorazowo pary i przebiegają równolegle w kierunku wzdłużnym (strzałka A). Cięgna 9 przebiegają od listwy krańcowej 5 do listwy krańcowej 6 przez całą długość sita osuszającego 1 i przechodzą przy tym przez rozciągające się w płaszczyźnie taśmy otwory przelotowe w płytkach 2, przy czym na każdą płytkę 2 przypada po 8 cięgien łącznikowych. 9. Ze względu na przemieszczenie płytek 2 cześć cięgien 9, które w widocznych rzędach 3, 4 przechodzą przez część środkową płytek 2, w nie ukazanych płytkach następnych rzędów przechodzi przez ich mostki brzegowe, i odwrotnie - cięgna 9 przechodzące w widocznych rzędach 3, 4 przez mostki brzegowe płytek 2 przechodzą przez środkową cześć płytek 2 nie pokazanych na rysunku, następnych płytek.

Każda z listew krańcowych 5,6 ma mostki oczkowe - oznaczone przykładowo przez 10,11-, które są przemieszczone wzajemnie w kierunku poprzecznym tak, że w pokazanym stanie sprzężenia zazębiają się jakby o siebie. Mostki oczkowe 10, 11, mają przebiegające w kierunku poprzecznym otwory przelotowe, które zbiegają się ze sobą w stanie sprzężenia i są przetkane drutem sprzęgającym 12. Drut przetykowy 12 sprzęga końce sita osuszającego 1. Przy tym listwy krańcowe 5, 6 mają jednakową grubość we wszystkich częściach, to znaczy także mostki oczkowe 10, 11 mają tę samą grubość co pozostałe części listew 5, 6.

Figura 2 ukazuje fragment innego sita osuszającego 13. Różni się ono od sita według fig. 1 tylko tym, że również tu krzyżowo ukształtowane płytki - oznaczone przykładowo przez 14 - mają na środku rozciągający się w kierunku poprzecznym sita 13 przegub gięty - oznaczony przykładowo przez 15. Umożliwia to dopasowanie się sita 13 do opasywanych walców. Można wpływać na giętkość strefy przegubu 15 zmniejszając odpowiednio grubość płytki 14 w tej strefie. Ponieważ na płytki 14 nie działają siły rozciągające, które są rączej przenoszone przez cięgna łącznikowe - oznaczone przykładowo przez 16, więc to osłabienie płytek 14 nie wpływa na wytrzymałość sita 13 na rozciąganie.

Przedstawione przykładowo na fig. 3 sito osuszające 17 nie ma - jak w przykładach według fig. 1 i 2 - płytek krzyżowych, lecz płytki sześciokątne - oznaczone przykładowo przez 18 -, przy czym płytki 18 są rozmieszczone tak, że każdorazowo dwie ich krawędzie przebiegają poprzecznie do kierunku wzdłużnego (strzałka A). Również tu płytki 18 są rozmieszczone jak „puzzle”, tak że powstają pomiędzy nimi luki - oznaczone przykładowo przez 19 -, które mają wszędzie taką samą szerokość. Odpowiednio dopasowana jest także listwa krańcowa 20, która jest wyposażona w mostki oczkowe - oznaczone przykładowo przez 21. Dlatego może być ona sprzężona tak samo jak w przykładzie według fig. 1 z odpowiednio ukształtowaną listwą krańcową na drugim końcu sita osuszającego 17.

W listwie krańcowej 20 są zakotwione końce cięgien łącznikowych - oznaczonych przykładowo przez 22 -, które przebiegają od ukazanej tu listwy 20 do drugiej, nie pokazanej na rysunku listwy krańcowej. Każda płytka 18 jest zaprasowana na takich 5 cięgien łącznikowych 20, a więc jest z nimi trwale połączona. Każdorazowo jedno z cięgien - przykładowo oznaczone przez 23 - przechodzi przez obrzeże z jednej strony płytki 18 i następnie przez obrzeże z drugiej strony następnej, przemieszczonej poprzecznie do niej płytki 18. W ten sposób stabilizuje się układ płytek w kierunku poprzecznym.

Na obu brzegach sita osuszającego 17 są przewidziane dopasowane do ich zarysu, trójkątne płytki - oznaczone przykładowo przez 24. Również przez te płytki przechodzą cięgna łącznikowe 23. Oczywiście takie wypełniające luki płytki brzegowe 24 mogą być też przewidziane w przykładach realizacji według fig. 1 i 2.

Przedstawione przykładowo na fig. 4 sito osuszające 25 jest również zbudowane z regularnych płytek sześciokątnych - oznaczonych przykładowo przez 26. Jednakże tutaj płytki 26 są obrócone o 30° w porównaniu z przykładem wykonania według fig. 3, tak że każdorazowo dwie przeciwległe krawędzie przebiegają w kierunku wzdłużnym (strzałka A) sita osuszającego 25. Również tu są przewidziane płytki brzegowe - oznaczone przykładowo przez 27 -, które zapewniają prostoliniowy brzeg i wypełniają odpowiednio istniejące tam luki. Na każdym

190 527 z dwóch obrzeży sita 25 zwiększa się gęstość cięgien łącznikowych - oznaczonych przykładowo przez 28 -, żeby zapewnić w tej strefie szczególnie dobrą stabilność poprzeczną. W efekcie przez każdą z trapezowych płytek brzegowych 27 przechodzą dwa cięgna łącznikowe 28, co zabezpiecza je przed odchyleniem wokół ich osi wzdłużnej. Cięgna 28 są również zakotwione w listwie krańcowej 29, która na swoim wolnym końcu ma proste zakończenie, jednak może być wyposażona w mostki oczkowe tak samo jak w opisanych wcześniej przykładach.

Na figurze 5 przedstawiono następny przykład wykonania sita osuszającego 30, mianowicie jego kraniec. Sito 30 składa się z prostokątnych płaskowników - oznaczonych przykładowo przez 31 lub 32 -, przy czym płaskowniki 31, 32 tworzą poprzeczne rzędy 33, 34, 35. Każdy rząd 33, 34, 35 jest złożony z długich piaskowników - oznaczonych przykładowo przez 31 i krótkich płaskowników - oznaczonych przykładowo przez 32 -, tak że powstają rzędy poprzeczne 33, 34, 35 o jednakowej długości i proste krawędzie boczne sita 30. W każdym rzędzie 33, 34, 35 płaskowniki 31, 32 są rozmieszczone inaczej, przy czym pomiędzy płaskownikami 31, 32 w każdym rzędzie 33, 34, 35 powstają luki - oznaczone przykładowo przez 36. Przy tym płaskowniki 31, 32 są rozmieszczone tak, że luki 36 w rzędzie 33, 34, 35 są pokryte przynajmniej wjednym sąsiednim rzędzie 33, 34, 35 przez płaskownik 31, 32. Przez krótkie płaskowniki 32 przechodzą cztery cięgna łącznikowe - oznaczone przykładowo przez 37 a przez długie płaskowniki 31 przechodzi osiem cięgien 37, a więc powstaje w efekcie coś w rodzaju sieci płaskowników 31, 32 ustabilizowanych poprzecznie względem siebie.

Również tu cięgna łącznikowe 37 są zakotwione w listwie krańcowej 38 z mostkami Oczkowymi - oznaczonymi przykładowo przez 39. Listwa 38 może być sprzężona w taki sam sposób jak w przykładach wykonania według fig. 1 do 3 z komplementarną listwą krańcową na przednim końcu sita osuszającego 30.

Figury 6 do 13 ukazują krzyżowe płytki tej samej wielkości, wszystkie oznaczone przez 40. Różnią się między sobą tym, że mają otwory przelotowe - oznaczone przykładowo przez 41 o różnych kształtach geometrycznych.

Na figurze 6 płytka 40 ma kołowe otwory przelotowe 41 o jednakowej średnicy. Płytka 40 według fig. 7 ma okrągłe, trójkątne, trapezowe, kwadratowe, równoległościenne i ośmiokątne otwory przelotowe 41. W płytce 40 według fig. 8 są przewidziane rozmieszczone równolegle prostokątne otwory przelotowe 41. W przykładzie wykonania według fig. 9 płytka 40 ma znów kołowe otwory przelotowe 41, ale o różnej średnicy. W przykładzie według fig. 10 są prostokątne otwory przelotowe 41 w układzie równoległym, przy czym na środku jest przewidziany poprzeczny do nich, prostokątny otwór przelotowy 41. Na fig. 11 płytka 40 ma rozmieszczone regularnie pięciokątne otwory przelotowe 41 a na fig. 12 - kwadratowe otwory przelotowe 41. W przykładzie na fig. 13 są gwiaździste otwory przelotowe 41.

Oczywiście przy regulacji przepuszczalności sita osuszającego można wziąć pod uwagę dowolne inne wykonania i rozmieszczenia otworów przelotowych 41, przy czym płytki 40, z których składa się sito osuszające, nie muszą mieć identycznego kształtu, lecz mogą mieć różne rodzaje otworów przelotowych 41, żeby można było także ukształtować sito osuszające o różnej przepuszczalności w różnych miejscach.

Na figurze 14 przedstawiono perspektywicznie następną krzyżową płytkę 42. Składa się ona z dwóch dopełniających się połówek 43, 44, które ukazano w odstępie od siebie i które mają na zwróconych ku sobie stronach kanały połówkowe - oznaczone przykładowo przez 45 lub 46.

Dolna połówka 44 ma cztery kołki złączowe 47, 48, 49, 50, które wystają pionowo po stronie górnej połówki płytki 43. Górna połówka 43 ma - nie ukazane na rysunku - odpowiednie gniazda, przy czym kołki 47, 48, 49, 50 i gniazda są tak ukształtowane, że zatrzaskują się ze sobą po nałożeniu na siebie połówek płytkowych 43,44.

Celem zmontowania płytki 42 kładzie się połówki 43, 44 z dwóch stron na nie pokazanych tu drutach wzdłużnych tak, że mogą one znaleźć miejsce w kanałach połówkowych 45, 46. Po dociśnięciu do siebie połówek 43, 44 kanały połówkowe 45, 46 tworzą pełne kanały mieszczące druty wzdłużne, przy czym kołki złączne 47, 48, 49, 50 i gniazda przytrzymują płytkę 42 na drutach wzdłużnych na zasadzie połączenia ciernego.

190 527

f,₅.s

190 527

Fig· 14

190 527

AA 1Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 50 egz. Cena 4,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Taśma odwadniająca, zwłaszcza sito osuszające, do maszyn papierniczych, składająca się z wielu płytek, posiadających przeznaczone do regulacji przepuszczalności otwory przelotowe i/lub luki pozostające pomiędzy tymi płytkami, przy czym płytki są sprzężone ze sobą giętkimi cięgnami łącznikowymi przenikającymi przez te płytki tak, że działają na nie siły wzdłużne powstające podczas pracy taśmy odwadniającej, znamienna tym, że cięgna łącznikowe (9, 16, 22, 23, 28, 37) przebiegają w kierunku wzdłużnym taśmy odwadniającej (1, 13, 17, 25, 30) i są zakotwione swoimi końcami na krańcach (5, 6, 20, 29, 38), które są korzystnie sprzężone ze sobą.
2. Taśma odwadniająca według zastrz. 1, znamienna tym, że krańce są ukształtowane jako listwy krańcowe (5, 6, 20, 29,38).
3. Taśma odwadniająca według zastrz. 2, znamienna tym, że listwy krańcowe (5, 6, 20, 29, 38) rozciągają się na całą szerokość taśmy odwadniającej (1,13,17, 25, 30).
4. Taśma odwadniająca według zastrz. 1, znamienna tym, że cięgna łącznikowe rozciągają się na całą długość taśmy od wadniającej (1,13,17, 25,30).
5. Taśma odwadniająca według zastrz. 1, znamienna tym, że przez płytki (2, 14, 18,

26, 27, 31, 32, 40) przechodzą co najmniej dwa cięgna łącznikowe (9,16,22, 23, 28,37).
6. Taśma odwadniająca według zastrz. 1, znamienna tym, że płytki (2, 14,18, 26, 27, 40) tworzą przemieszczone względem siebie rzędy poprzeczne (3, 4), przy czym cięgna łącznikowe (9, 16, 22, 23, 28) przebiegają tak, że przechodzą one przez przemieszczone względem siebie płytki (2,14,18, 26) sąsiednich rzędów poprzecznych.
7. Taśma odwadniająca według zastrz. 1, znamienna tym, że płytki (2, 14, 18, 26, 27, 31, 32, 40) mająkształty geometryczne, które uzupełniają się na zasadzie „puzzli”.
8. Taśma odwadniająca według zastrz. 1, znamienna tym, że płytki (2, 14, 18, 26, 27, 31, 32, 40) są ukształtowane jako wielokąty, w szczególności jako regularne sześciokąty.
9. Taśma odwadniająca według zastrz. 1, znamienna tym, że płytki (2, 14, 40) mają kształt krzyżowy.
10. Taśma odwadniająca według zastrz. 1, znamienna tym, że płytki są ukształtowane jako płaskowniki (31, 32), z których każdorazowo kilka jest umieszczonych obok siebie w kierunku poprzecznym taśmy odwadniającej (30) tworząc rząd poprzeczny (33, 34, 35), przy czym płaskowniki (31, 32) dwóch sąsiednich rzędów poprzecznych (33, 34, 35) są rozmieszczone tak, że luki (36) jednego poprzecznego rzędu (33, 34, 35) są przykryte płaskownikami (31, 32) drugiego rzędu poprzecznego (33, 34,35).
11. Taśma odwadniająca według zastrz. 1, znamienna tym, na cięgna łącznikowe, są nawleczone luźno płytki.
12. Taśma odwadniająca według zastrz. 1, znamienna tym, że płytki (2, 14, 18, 24, 26,

27, 31, 32, 40) są połączone z cięgnami łącznikowymi (9, 16, 22, 23, 28, 37), w szczególności są sklejone albo sprasowane.
13. Taśma odwadniająca według zastrz. 1, znamienna tym, że płytki (14) mają gięte zawiasy (15) rozciągające się w kierunku poprzecznym taśmy odwadniającej (13).
14. Taśma odwadniająca według zastrz. 2, znamienna tym, że krańce (5, 6, 20, 38) mają oczkowe kanały przelotowe, przez które w położeniu współosiowym jest przetykany drut sprzęgający (12).
15. Taśma odwadniająca według zastrz. 1, znamienna tym, że krańce mają przepływowe otwory przelotowe.
16. Taśma odwadniająca według zastrz. 1, znamienna tym, że krańce i/lub płytki (42) są złożone z dwóch dopełniających się połówek (43, 44), które zawierają między sobą cięgna łącznikowe.
17. Taśma odwadniająca według zastrz. 16, znamienna tym, że połówki (43, 44) na zwróconych ku sobie stronach mają kanały połówkowe (45,46) mieszczące cięgna łącznikowe.

190 527
18. Taśma odwadniająca według zastrz. 16 albo 17, znamienna tym, że połówki (43, 44) mają elementy złączne (47, 48, 49, 50), które wchodzą w siebie i łączą w ten sposób połówki (43, 44).
19. Taśma odwadniająca według zastrz. 16 albo 17, znamienna tym, że połówki (43, 44) są połączone ze sobą przez zgrzewanie termoplastyczne albo sklejenie.