PL184036B1

PL184036B1 - Sposób wytwarzania włókniny stanowiącej tkaninę wiązaną przędzą i urządzenie do wytwarzania włókniny stanowiącej tkaninę wiązaną przędzą

Info

Publication number: PL184036B1
Application number: PL97328960A
Authority: PL
Inventors: Edward L. Brignola; Price W. Lacroix; Leon H. Zimmerman; Alvin A. Fleck; Edward K. Willis
Original assignee: Reemay Inc
Priority date: 1996-03-27
Filing date: 1997-03-13
Publication date: 2002-08-30
Also published as: BG102793A; CA2248258C; IL126025A0; EG21397A; HK1018293A1; BR9708249A; AU2327797A; ID17209A; NO984483D0; UY24497A1; IL126025A; CN1097100C; LV12225B; TW369576B; RO116652B1; ATE272135T1; EP0902850A1; EP0902850A4; CA2248258A1; NZ331642A

Abstract

termoplastyczny material polimerowy przez wiele otworków do wytlaczania z wytworzeniem wielowlókienkowej nici przedzi nowej, która wyciaga sie dla zwiekszenia jej wytrzymalosci na rozciaganie, a nastepnie przepuszcza sie ja przez strefe chlodze- nia dla zestalania, po czym gromadzi sie ja na transporterze i wiaze przedza w tkanine, znam ienny tym, ze wielowlókien kowa nic przedzinowa przepuszcza sie w kierunku jej dlugosci pomiedzy strefa chlodzenia a transporterem, jednoczesnie owi- jajac ja wokól przynajmniej dwóch ustawionych w odstepie od siebie, napedzanych walków ciagnacych, które w obszarach kontaktu z nicia przedzinowa otacza sie przez plaszcz, majacy koniec wyjsciowy i koniec wejsciowy, przyjmujacy wielowló kienkowa nic przedzinowa, przy czym na wielowlókienkowa nic przedzinowa wywiera sie sile ciagnaca, pochodzaca glównie z dzialania oddalonych napedzanych walków ciagnacych, wy- ciagajac ja w sasiedztwie otworków do wytlaczania, i wywiera sie na nia dalsza sile ciagnaca, przepuszczajac ja przez pneuma- tyczna dysze przepychowa, umieszczona przy koncu wyjscio- wym plaszcza, wspóldzialajaca w kontaktowaniu nici przedzi nowej z oddalonymi napedzanymi walkami i wypychajaca te nic przedzinowa w kierunku jej dlugosci z konca wyjsciowego plaszcza w kierunku transportera 14 Urzadzenie do wytwarzania wlókniny w postaci tkaniny wiazanej przedza, zawierajace matryce wyposazona w liczne otworki do wytlaczania, przy czym za matryca znajduje sie komora chlodzenia oraz transporter, na którym gromadzi sie wielowlókienkowa nic przedzinowa, wiazana przedza w tkani- ne, znam ienne tym, ze za komora chlodzenia (4) znajduja sie przynajmniej dwa oddalone od siebie napedzane walki ciagna- ce (14, 16), które w obszarach kontaktu wielowlókienkowej nici przedzinowej (8) z walkami ciagnacymi F ig . 2 PL PL PL PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarzania włókniny stanowiącej tkaninę wiązaną przędzą i urządzenie do wytwarzania włókniny stanowiącej tkaninę wiązaną przędzą.

Nietkane tkaniny wiązane przędzą są ważnymi artykułami handlowymi do zastosowania w konsumpcyjnych i przemysłowych zastosowaniach końcowych. Takie produkty zwykle posiadają tekstylnopodobny chwyt i wygląd i użyteczne są jako składnik jednorazowych pieluch, w zastosowaniach samochodowych, w kształtowaniu opatrunków medycznych, wyposażenia domowego, mediów filtracyjnych, podkładów dywanowych, substratów zmiękczaczy tkaninowych, wojłoków dachowych, geotkanin itp.

Ze stanu techniki jest znany sposób wytwarzania włókniny stanowiącej tkaninę wiązaną przędzą, polegający na tym, że wytłacza się roztopiony, termoplastyczny materiał polimerowy przez wiele otworków do wytłaczania z wytworzeniem wielowłókienkowej nici przędzinowej, którą wyciąga się dla zwiększenia jej wytrzymałości na rozciąganie, a następnie przepuszcza się ją przez strefę chłodzenia dla zestalania, po czym gromadzi się ją na transporterze i wiąże przędzą w tkaninę.

Z opisu patentowego Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 5439364 jest znane urządzenie do wytwarzania włókniny w postaci tkaniny wiązanej przędzą, zawierające matrycę wyposażoną w liczne otworki do wytłaczania, przy czym za matrycą znajduje się komora chłodzenia oraz

184 036 transporter, na którym gromadzi się wielowłókienkową nić przędzinową, wiązaną przędzą w tkaninę.

Jednakże tego rodzaju znane urządzenie ma wady wynikające ze stosunkowo wysokich wydatków kapitałowych, licznych położeń przędzenia i dużych objętości stosowanego powietrza.

Celem wynalazku jest opracowanie sposobu i urządzenia do wytwarzania tkaniny przędzinowo-wiązanej, który może być przeprowadzany wydajnie w celu wytworzenia zasadniczo jednorodnego produktu, który jest względnie przyjazny dla użytkowania i oferuje możliwość rutynowego wytwarzania wysokiej jakości produktu nietkanego z wyeliminowaniem stosowania niekorzystnych zawojów wałkowych, w którym nić przędzinową zdolna jest do samonaprężania i wymaga minimalnej interwencji operatora, i który zdolny jest do niezawodnego wytwarzania z dobrą kontrolą denierową zasadniczo jednorodnego lekkiego przędzinowo-wiązanego produktu o stosunkowo wysokich prędkościach przędzenia, przy jednoczesnym umożliwieniu zmniejszenia wydatków kapitałowych jak również wydatków roboczych względem wymagań odnośnie przepływu powietrza w porównaniu z technologią znaną ze stanu techniki, w której jest zastosowana dysza przepychowa powietrza do przeprowadzenia snucia.

Sposób wytwarzania włókniny stanowiącej tkaninę wiązaną przędzą, polegający na tym, że wytłacza się roztopiony, termoplastyczny materiał polimerowy przez wiele otworków do wytłaczania z wytworzeniem wielowłókienkowej nici przędzinowej, którą wyciąga się dla zwiększenia jej wytrzymałości na rozciąganie, a następnie przepuszcza się ją przez strefę chłodzenia dla zestalania, po czym gromadzi się ją na transporterze i wiąże przędzą w tkaninę, według wynalazku charakteryzuje się tym, że wielowłókienkową nić przędzinową przepuszcza się w kierunku jej długości pomiędzy strefą chłodzenia a transporterem, jednocześnie owijając ją wokół przynajmniej dwóch ustawionych w odstępie od siebie, napędzanych wałków ciągnących, które w obszarach kontaktu z nicią przędzinową otacza się przez płaszcz, mający koniec wyjściowy i koniec wejściowy, przyjmujący wielowłókienkową nić przędzinową, przy czym na wielowłókienkową nić przędzinową wywiera się siłę ciągnącą, pochodzącą głównie z działania oddalonych napędzanych wałków ciągnących, wyciągając ją w sąsiedztwie otworków do wytłaczania, i wywiera się na nią dalszą siłę ciągnącą, przepuszczając ją przez pneumatyczną dyszę przepychową, umieszczoną przy końcu wyjściowym płaszcza, współdziałającą w kontaktowaniu nici przędzinowej z oddalonymi napędzanymi wałkami i wypychającą tę nić przędzinową w kierunku jej długości z końca wyjściowego płaszcza w kierunku transportera.

Jako termoplastyczny materiał polimerowy korzystnie stosuje się tereftalan polietylenowy lub polipropylen.

Termoplastyczny materiał polimerowy przepuszcza się przez liczne otworki do wytłaczania w postaci prostoliniowej filiery (dyszy przędzalniczej).

Jako strefę chłodzenia korzystnie stosuje się komorę chłodzącą z przepływami krzyżowymi.

Przynajmniej dwa oddalone napędzane wałki ciągnące napędza się z prędkością powierzchniową w zakresie około 1000 do 5000 metrów na minutę.

Wielowłókienkową nić przędzinową po przejściu przez pneumatyczną dyszę przepychową gromadzi się na powierzchni ciągłego pasa, znajdującego się w odstępie od pneumatycznej dyszy przepychowej.

Na transporterze gromadzi się wielowłókienkową nić przędzinową, posiadającą dTex na włókienko rzędu około 1,1 do 22.

Na transporterze gromadzi się wielowłókienkową nić przędzinową, utworzoną z tereftalanu polietylenowego i posiadającą dTex na włókienko rzędu około 0,55 do 8,8, lub utworzoną z izotaktycznego polipropylenu i posiadającą dTex na włókienko rzędu około 1,1 do 11.

Po zgromadzeniu na transporterze, nić przędzalniczą wiąże się przędzą według ustalonego wzorca z wytworzeniem tkaniny lub powierzchniowo z wytworzeniem tkaniny.

Wytwarza się tkaninę wiązaną przędzą, mającą ciężar około 13,6 do 271,7 g/m2

Urządzenie do wytwarzania włókniny w postaci tkaniny wiązanej przędzą, zawierające matrycę wyposażoną w liczne otworki do wytłaczania, przy czym za matrycą znajduje się

184 036 komora chłodzenia oraz transporter, na którym gromadzi się wielowłókienkową nić przędzinowa, wiązaną przędzą w tkaninę, według wynalazku charakteryzuje się tym, że za komorą chłodzenia znajdują się przynajmniej dwa oddalone od siebie napędzane wałki ciągnące, które w obszarach kontaktu wielowłókienkowej nici przędzinowej z wałkami ciągnącymi są otoczone poprzez płaszcz, mający koniec wejściowy i koniec wyjściowy, zaś wałki ciągnące mają elementy, wywierające na wielowłókienkową nić przędzinową siłę ciągnącą, wyciągającą nić w sąsiedztwie otworków do wytłaczania, przy czym przy końcu wyjściowym płaszcza, znajduje się pneumatyczna dysza przepychowa, współdziałająca w kontaktowaniu nici przędzinowej z oddalonymi napędzanymi wałkami ciągnącymi i zdolna do wypchnięcia nici w kierunku jej długości z końca wyjściowego płaszcza, a transporter jest umieszczony w odstępie poniżej pneumatycznej dyszy przepychowej, zaś obok niego znajduje się zespół wiążący, mający elementy do wiązania nici przędzinowej przędzą dla utworzenia tkaniny wiązanej przędzą.

Liczne otworki do wytłaczania są w postaci prostoliniowej filiery (dyszy przędzalniczej).

Komora chłodzenia korzystnie ma elementy realizujące chłodzenie przepływami krzyżowymi, powodujące uderzanie gazu chłodzącego o wielowłókienkową nić przędzinową po wytłoczeniu roztopu.

Płaszcz ma polimerowe krawędzie, umieszczone w bliskim sąsiedztwie wałków ciągnących dla ułatwienia zasadniczo całkowitego zamknięcia tych wałków ciągnących przy obszarach, w których zostaje na nich owinięty materiał nici, przy czym te polimerowe krawędzie mają zdolność łatwej dezintegracji do postaci proszku w wyniku zetknięcia z wałkami ciągnącymi.

Transporter korzystnie mą postać pasa ciągłego.

Zespół wiążący ma elementy zdolne do wiązania tkaniny według wzorca lub do powierzchniowego wiązania tkaniny.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia schemat urządzenia według wynalazku, zdolnego do wytwarzania tkaniny przędzinowo-wiązanej sposobem według wynalazku, a fig. 2 - przekrój poprzeczny polimerowych krawędzi płaszcza, które mogą być umiejscowione w obszarach, w których płaszcz zbliża się do wałków ciągnących dla zapewnienia zasadniczo ciągłej drogi przejścia.

Materiałem wyjściowym do zastosowania w wytwarzaniu włókniny stanowiącej tkaninę wiązaną przędzą jest obrabialny roztopowe termoplastyczny materiał polimerowy, który zdolny jest do wytłaczania roztopowego w celu wytworzenia ciągłych włókienek. Do nadających się materiałów polimerowych należą poliolefiny, takie jak polipropylen oraz poliestry. Polipropylen izotaktyczny jest zalecaną postacią polipropylenu. Szczególnie zalecany polipropylen izotaktyczny wykazuje prędkość przepływu roztopu w przybliżeniu 4 do 50 gramów,/10 minut, jak określono przy pomocy normy ASTM D-1238. Poliestry zwykle powstają w reakcji aromatycznego kwasu dikarboksylowego (np. kwasu tereftalowego, kwasu izoftalowego, dikarboksylowego kwasu naftalenu itp.) oraz glikolu alkilenowego (np. glikolu etylenowego, glikolu propylenowego itp.) jako diolu. W zalecanym przykładowym wykonaniu poliestrem jest głównie tereftalan polietylenu. Szczególnie zalecany jako materiał wyjściowy tereftalan polietylenu posiada wewnętrzną lepkość wynoszącą w przybliżeniu 0,64 do 0,69 (np. 0,685) gramów na decylitr, temperaturę zeszklenia w przybliżeniu 75 do 80°C oraz temperaturę topnienia w przybliżeniu 260°C. Taką lepkość wewnętrzną można zapewnić, gdy 0,1 g tereftalanu polietylenu rozpuści się w 25 ml rozpuszczalnika składającego się z mieszaniny wagowej 1:1 kwasu trifiuorooctowego i chlorku metylenu przy zastosowaniu lepkościomierza nr 50 Canno-Fenske w 25°C. Inne niż tereftalan polietylenu kopolimeryzowane wielokrotne jednostki wewnątrz łańcucha polimerowego mogą opcjonalnie być obecne w mniejszych stężeniach. Ponadto, pewne włókienka izoftalanu polietylenu mogą opcjonalnie być zawarte w poliestrowej nici przędzinowej w mniejszym stężeniu tak by uczynić uzyskaną tkaninę łatwo doprowadzalną do wiązania cieplnego. Dodatkowe reprezentatywne materiały polimeryczne obejmują poliamidy (np. nylon-6 i nylon-6,6), polietylen (np. polietylen o wysokiej gęstości), poliuretan itp. Jako iż technologia według niniejszego wynalazku jest względnie przyjazna dla użytkownika, możliwe jest ponadto

184 036 zastosowanie wtórnego i /lub odpadowego obrabialnego roztopowo termoplastycznego materiału polimerowego (np. surowca wtórnego tereftalanu polietylenu).

Gdy początkowym materiałem polimerowym jest poliester (np. tereftalan polietylenu), wówczas zaleca się, by cząsteczki tego samego polimeru były wstępnie obrobione przez ogrzanie z wstrząsaniem w temperaturze ponad temperaturą zeszklenia i poniżej temperatury topnienia przez wystarczający okres czasu dla wydalenia wilgoci i wywołania fizycznej modyfikacji powierzchni cząsteczek tak, by uczynić je zasadniczo nielepkimi. Taka wstępna obróbka powoduje uporządkowanie albo krystalizację powierzchni ziarnistego materiału wyjściowego a następnie lepiej pozwala na przepływ cząsteczek polimeru i ich przeniesienie w łatwo sterowalny sposób przy podawaniu do urządzenia roztopowo-wytłaczającego. Przy braku takiej wstępnej obróbki cząsteczki poliestru mają tendencję do zlepiania się. Materiały wyjściowe takie jak izotaktyczny polipropylen nie muszą być poddane takiej obróbce wstępnej, ponieważ wewnętrznie brak im tendencji do zlepiania się. Zawartość wilgoci materiału wyjściowego tereftalanu polietylenu korzystnie nie przekracza 25 ppm przed wytłaczaniem.

Obrabialny roztopowo termoplastyczny materiał polimerowy ogrzewa się do temperatury powyżej jego temperatury topnienia (np. zwykle do temperatury w przybliżeniu 20 do 60°C powyżej temperatury topnienia) i przepuszcza przez wiele otworków do wytłaczania roztopowego (np. filierę posiadającą wiele otworków). Zwykle materiał polimeryczny roztapia się w czasie przepuszczania przez ogrzewaną wytłaczarkę, filtruje się w czasie przechodzenia przez pakiet przędzalniczy umieszczony w bloku przędzalniczym i przepuszcza przez otworki wytłaczające przy kontrolowanej prędkości dzięki zastosowaniu pompy mierzącej. Ważne jest, by usunąć z roztopionego polimeru termoplastycznego wszelki ziarnisty materiał stały tak, by wykluczyć zablokowanie otworów filiery. Rozmiar otworków wytłaczających wybiera się tak, by umożliwić powstawanie wielowłókienkowej nici przędzinowej, w której pojedyncze włókienka mają pożądany denier po wyciąganiu albo wydłużaniu przed całkowitym zestaleniem się jak to tu opisano poniżej. Korzystne średnice otworków wytłaczających wahają się zwykle od około 0,254 do 0,762 mm. Przekroje poprzeczne takich otworów mogą być okrągłe w kształcie albo mogą przyjmować inne kształty, takie jak trójpłatkowe, ośmiopłatkowe, gwiaździste, w kształcie psiej kości itp. Reprezentatywne ciśnienia pakietu w przybliżeniu 8,268 do 41,340 kPa zwykle wykorzystuje się dla tereftalanu polietylenu a około 6,890 do 31,005 kPa zwykle stosuje się dla izotaktycznego polipropylenu. Gdy materiałem wyjściowym jest tereftalan polietylenu, reprezentatywne prędkości przepustowe polimeru zwykle wahają się od 0,4 do 2,0 gram/min/otwór, a gdy materiałem wyjściowym jest izotaktyczny polipropylen, reprezentatywne prędkości przepustowe polimeru zwykle wahają się od 0,2 do 1,5 gram/min/otwór. Liczbę otworków wytłaczania i ich układ można zmieniać w szerokim zakresie. Taka liczba otworków wytłaczania odpowiada liczbie ciągłych włókienek, które przewiduje się w otrzymywanym wielowłókienkowym materiale ciągłym. Na przykład, liczba otworków wytłaczania może zwykle wahać się od około 200 do 65,000. Takie otwory zwykle zapewnia się z częstotliwością w przybliżeniu 2 do 16/cm². W zalecanym przykładowym wykonaniu otworki wytłaczania są ułożone w kształcie prostokąta (tj. jako filiera prostoliniowa). Na przykład takie filiery prostoliniowe mogą mieć szerokości około 0,1 do 4,0 metra albo więcej, w zależności od szerokości tkaniny, która ma być wytworzona. Alternatywnie można zastosować układ przędzenia wielopołożeniowego.

Komora chłodzenia zdolna do przeprowadzenia zestalenia roztopionej termoplastycznej polimerycznej wielowłókienkowej nici przędzinowej po wytłaczaniu roztopowym jest umieszczona poniżej otworków wytłaczania. Roztopiona wielowłókienkowa nić przędzinowa przechodzi w kierunku swej długości przez komorę chłodzenia wyposażoną w gaz o niskiej prędkości i wysokiej objętości gdzie korzystnie ulega schłodzeniu w zasadniczo jednorodny sposób w nieobecności niepożądanej turbulencji. Wewnątrz komory chłodzenia wielowłókienkowa nić przędzinowa przechodzi od konsystencji roztopionej do półstałej i z konsystencji półstałej do konsystencji całkowicie zestalonej. Przed zestaleniem się, gdy jest tuż poniżej otworków wytłaczania, wielowłókienkowa nić przędzinowa przechodzi zasadnicze wyciągnie i orientację cząsteczek polimeru. Gazowa atmosfera obecna wewnątrz komory chłodzenia korzystnie krąży tak, by wywołać korzystniejsze przenoszenie ciepła. W zalecanym przykładowym wykonaniu

184 036 sposobu, gazowa atmosfera w komorze chłodzenia jest zapewniona w temperaturze około 10 do 60°C, (np. 10 do 50°C), a najkorzystniej około 10 do 30°C (np. w temperaturze pokojowej albo niższej). Chemiczny skład gazowej atmosfery nie jest krytyczny dla działania sposobu przy założeniu, że gazowa atmosfera nie jest niepożądanie reaktywna z obrabialnym roztopowo termoplastycznym materiałem polimerycznym. W szczególnie zalecanym przykładowym wykonaniu sposobu, gazowa atmosfera w strefie chłodzenia stanowi powietrze, mające względną wilgotność około 50%. Gazowa atmosfera jest korzystnie wprowadzana do komory chłodzenia według wzoru przepływu krzyżowego i uderza w zasadniczo jednorodny sposób w jedną albo w obie strony nici przędzinowej. Inne układy przepływu chłodzącego można podobnie zastosować. Typowe długości komory chłodzenia zwykle wahają się od 0,5 do 2,0 m. Taka komora chłodzenia może być zamknięta i wyposażona w zespół do sterowanego wycofywania strumienia gazu, który jest doń wprowadzany albo po prostu może być częściowo albo całkowicie otwarta na otaczającą atmosferę.

Zestalona wielowłókienkowa nić przędzinowa jest zawijana wokół przynajmniej dwóch oddzielonych napędzanych wałków ciągnących, które otoczone są płaszczem w obszarach, gdzie wielowłókienkowa nić przędzinowa jest zawinięta wokół wałków. Jeżeli jest to pożądane, wówczas jedna albo więcej dodatkowych par oddzielnych wałków ciągnących może być ustawiona szeregowo i podobnie otoczona przez ten sam ciągły płaszcz.

Wielowłókienkowa nić przędzinowa zwykle zawinięta jest wokół wałków ciągnących przy kątach zawinięcia około 90 do 270°, a korzystnie przy kątach zawinięcia w zakresie około 180° do 230°. Płaszcz jest oddzielny względem wałków ciągnących i zapewnia ciągły kanał, w którym może swobodnie przechodzić nić przędzinowa. Wałki ciągnące wywierają siłę ciągnącą na nić przędzinową tak, by przeprowadzić jej wyciągnięcie w sąsiedztwie otworków wytłaczania i przed całkowitym zestaleniem się w strefie chłodzenia. Przy wyjściowym końcu płaszcza, jest umieszczona pneumatyczna dysza przepychowa, która wspomaga kontakt wielowłókienkowej nici przędzinowej z oddzielnymi wałkami ciągnącymi i wypycha wielowłókienkową nić przędzinową w kierunku jej długości z wyjściowego końca płaszcza ku transporterowi, gdzie jest gromadzona jak opisano poniżej.

Napędzane wałki ciągnące, wykorzystywane w urządzeniu według wynalazku mają długości przekraczające szerokość wytwarzanej wielowłókienkowej włóknistej tkaniny wiązanej przędzą. Takie wałki ciągnące mogą być wykonane z odlewanego albo obrabianego skrawaniem glinu albo innego wytrzymałego materiału. Zaleca się, by powierzchnie wałków ciągnących były gładkie. Reprezentatywne średnice dla wałków ciągnących zwykle wahają się od około 10 do 60 cm. W zalecanym przykładowym wykonaniu średnica wałka ciągnącego wynosi w przybliżeniu 15 do 35 cm. Średnica wałka i kąt zawinięcia nici przędzinowej znacząco determinują oddalenie wałków ciągnących. W czasie praktykowania sposobu według wynalazku, wałki ciągnące zwykle napędzane są z prędkościami powierzchniowymi w zakresie około 1,000 do 5,000 albo więcej metrów na minutę i korzystnie z prędkościami powierzchniowymi w zakresie około 1,500 do 3,500 metrów na minutę.

Napędzane wałki ciągnące wywierają siłę ciągnącą na wielowłókienkową nić przędzinową, powodującą pociągnięcie w dół nici przędzinowej, zachodzące w obszarze usytuowanym w górę przed całkowitym zestaleniem się obecnych w nici pojedynczych włókien.

Obecność płaszcza albo zamknięcia otaczającego wałki ciągnące jest kluczową cechą wynalazku. Taki płaszcz jest wystarczająco oddalony od powierzchni wałków ciągnących, by zapewnić pozbawione przeszkód i ciągłe zamknięte przejście, w które wchodzi wielowłókienkowa nić przędzinowa, zawinięta na wałkach ciągnących, jak również nieprzerwany strumień gazu od końca wejściowego do końca wyjściowego. W zalecanym przykładowym wykonaniu, wewnętrzna powierzchnia płaszczowego zamknięcia jest oddalona o nie więcej niż około 2,5 cm od wałków ciągnących i nie mniej niż około 0,6 cm od wałków ciągnących. Pneumatyczna dysza przepychowa łącząca się z końcem wyjściowym płaszcza powoduje, iż gaz, taki jak powietrze, wciągany do końca wejściowego płaszcza, przepływa gładko wokół powierzchni wałków ciągnących, przenoszących wielowłókienkową nić przędzinową i wyrzucany jest w dół z pneumatycznej dyszy przepychowej. Płaszcz, wyznaczający zewnętrzną granicę takiego ciągłego przejścia ma postać kaptura wokół wałków ciągnących i może być

184 036 utworzony z dowolnego wytrzymałego materiału, takiego jak materiały polimerowe albo metalowe. W zalecanym przykładowym wykonaniu, płaszcz utworzony jest przynajmniej częściowo z czystego i mocnego materiału polimerowego, takiego jak materiał z wiązaniami poliwęglanowymi, który umożliwia łatwą obserwację nici przędzinowej z zewnątrz. Jeżeli oddalenie płaszcza względem wałków ciągnących jest zbyt duże, wówczas prędkość strumienia gazu w płaszczu ma tendencję do nadmiernego malenia, wykluczając uzyskanie pożądanego polepszonego kontaktu pomiędzy wielowłókienkową nicią przędzinową a napędzanymi wałkami ciągnącymi.

Dla najlepszych rezultatów, obszar przepływu gazu wewnątrz płaszcza jest gładki i zasadniczo wolny od przeszkód albo obszarów, gdzie mogłoby dojść do rozproszenia się gazu na długości płaszcza od jego wejściowego końca do końca wyjściowego. Wyklucza to wszelkie zasadnicze przerwanie albo brak strumienia gazu w położeniu pośrednim wewnątrz płaszcza w czasie przeprowadzania sposobu według wynalazku. Gdy strumień gazu wewnątrz płaszcza jest zasadniczo ciągły i nieprzerwany, wówczas taki strumień gazu osiąga zamierzoną funkcję wzmacniania kontaktu pomiędzy napędzanymi walkami ciągnącymi a wielowłókienkową nicią przędzinową, zawiniętą na wałkach ciągnących, przez co jest zminimalizowana możliwość ześliznięcia się wielowłókienkowej nici przędzinowej.

W zalecanym przykładowym wykonaniu wynalazku, płaszcz zawiera polimerowe krawędzie albo przedłużenia (np. deflektory aerodynamiczne), które są zdolne do umieszczenia w dużej bliskości do napędzanych wałków ciągnących na całych długościach wałków w obszarach tuż za miejscem, w którym wielowłókienkową nić przędzinową opuszcza wałki ciągnące i zaraz przed punktem, gdzie wielowłókienkową nić przędzinową wchodzi na drugi wałek ciągnący. Umożliwia to zasadniczo całkowite zamkniecie wałków ciągnących, przy czym polimerowe krawędzie płaszcza są zdolne do dezintegracji, korzystnie do postaci drobnego pyłu, po zetknięciu z wałkami ciągnącymi. Takie krawędzie polimerowe korzystnie posiadają stosunkowo wysoką temperaturę topnienia i zbliżają się do każdego wałka ciągnącego z pozostawieniem bardzo niewielkiego otworu rzędu 0,1 do 0,08 mm. Reprezentatywne materiały polimerowe, nadające się do zastosowania w czasie formowania krawędzi polimerowych obejmują poliimidy, poliamidy, poliestry, politetrafluoroetylen itp, ewentualnie zawierające wypełniacze, takie jak grafit. Wewnątrz płaszcza jest utrzymywany jednorodny strumień gazu, co likwiduje niepożądane zawinięcia na wałkach wielowłókienkowej nici przędzinowej. Zgodnie z tym, jest w dużym stopniu zminimalizowana konieczność wyłączania nici przędzinowej w celu poprawienia zawinięcia na wałkach i jest wzmożona zdolność do ciągłego formowania jednorodnego produktu tkaniny przędzinowo-wiązanej.

Pneumatyczna dysza przepychowa umieszczona przy końcu wyjściowym płaszcza zapewnia ciągły skierowany w dół strumień gazu, korzystnie powietrza. Taka dysza przepychowa wprowadza strumień gazu zasadniczo równoległy do kierunku ruchu nici przędzinowej w czasie przechodzenia nici przędzinowej przez otwór w pneumatycznej dyszy przepychowej. Ciągły przepływ gazu przez płaszcz jest wytwarzany przez zassanie wywoływane przez pneumatyczną dyszę przepychowa, zasilanie gazem dodatkowo wciąganym do końca wejściowego płaszcza i przepływającym przez długość płaszcza. Strumień gazu wchodzący do końca wejściowego płaszcza miesza się z gazem wprowadzanym przez pneumatyczną dyszę przepychową. Przepływający ku dołowi gaz wprowadzany przez taką pneumatyczną dyszę przepychowa uderza w nić przędzinową i wywiera dalszą siłę ciągnącą, wystarczającą dla ułatwienia utrzymania jednorodnego styku z wałkiem przy zasadniczym braku ślizgania się. Prędkość gazu nadawana przez pneumatyczną dyszę przepychową przekracza prędkość powierzchniową napędzanych wałków ciągnących tak, że możliwe jest uzyskanie potrzebnej siły ciągnącej. Taka pneumatyczna dysza przepychowa, wspomagana strumieniem powietrza wytwarzanego w płaszczu ułatwia dobry kontakt z wałkami ciągnącymi w celu umożliwienia jednorodnego wyciągnięcia ciągłych włókienek wewnątrz otrzymanego nietkanego produktu. Pneumatyczna dysza przepychowa wytwarza naprężenie nici przędzinowej, które pomaga w utrzymaniu nici w dobrym kontakcie z wałkami ciągnącymi. Jako efekt powstaje nić o lepszej jednorodności denierowej włókna przy jednoczesnym wykluczeniu ześlizgiwania się z wałków ciągnących. Taka pneumatyczna dysza przepychowa nie powoduje zasadniczego

184 036 wyciągania albo wydłużania włókienek, gdyż siła ciągnąca jest wytwarzana przez obracanie się napędzanych wałków ciągnących. Można zastosować pneumatyczne dysze przepychowe zdolne do przesuwania wielowłókienkowej nici przędzinowej przy równoczesnym wywarciu wystarczającego naprężenia dla bezpoślizgowego utrzymania nici przędzinowej na wałkach ciągnących.

Jeżeli jest to pożądane, na poruszającą się nić przędzinową może być opcjonalnie nałożony ładunek elektrostatyczny ze źródła wysokiego napięcia i niskiego amperażu według znanej technologii w celu wspomagania układania włókna na transporterze (opisanym poniżej).

Poniżej pneumatycznej dyszy przepychowej umieszczony jest oddzielnie transporter, który zdolny jest do przyjęcia wielowłókienkowej nici przędzinowej i ułatwia jej układanie w celu wytworzenia tkaniny. Taki transporter korzystnie jest poruszającym się ciągłym i wysoce przepuszczalnym dla powietrza obrotowym pasem takim, jak i zwykle stosuje się w czasie formowania nietkanej tkaniny przędzinowo-wiązanej, w którym od dołu takiego pasa przykłada się częściową próżnię, przyczyniającą się do układania wielowłókienkowej nici przędzinowej na transporterze dla utworzenia tkaniny. Próżnia oddziaływująca od dołu korzystnie do pewnego stopnia równoważy wpływ powietrza z pneumatycznej dyszy przepychowej. Jednostka wagi otrzymanej tkaniny może być wyregulowana dowolnie poprzez modyfikację prędkości obrotowego ruchomego pasa, na którym zbierana jest tkanina. Transporter jest umieszczony oddzielnie poniżej pneumatycznej dyszy przepychowej w odległości wystarczającej dla umożliwienia spontanicznego uwypuklania i zwijania wielowłókienkowej nici przędzinowej w miarę, jak jej ruch do przodu zwalnia się przed osadzeniem na transporterze w sposób zasadniczo przypadkowy. Nadmiernie wysokie ułożenie włókien w kierunku maszyny jest wykluczone ze względu na zasadniczo przypadkowe układanie w czasie formowania tkaniny.

Następnie wielowłókienkowa nić przędzinową przechodzi przez transporter zbiorczy do urządzenia wiążącego, w którym sąsiednie włókienka zostają ze sobą związane tak, by dać w efekcie tkaninę przędzinowo-wiązaną. Zwykle tkaninę przed poddaniem jej wiązaniu zbija się przy pomocy zespołu mechanicznego według technologii zwykle stosowanej w technologii tkanin nietkanych. W czasie wiązania, partie wielowłókienkowego produktu przechodzą zwykle przez zestaw wysokociśnieniowych ogrzewanych wałków zaciskowych i są ogrzewane do temperatury mięknięcia albo topnienia, gdzie powoduje się stałe wiązanie albo zlewanie ze sobą włókienek w punktach skrzyżowań. Przeprowadzone wiązanie może być według technik znanych ze stanu techniki wiązaniem wzorcowym (tj. punktowym) przy zastosowaniu kalandra, albo wiązaniem powierzchniowym (tj. obszarowym na całej powierzchni tkaniny). Zaleca się, by takie wiązanie uzyskiwać przez wiązanie cieplne w wyniku równoczesnego przyłożenia ciepła i ciśnienia. W szczególnie zalecanym przykładowym wykonaniu, otrzymaną tkaninę wiąże się w naprzemian oddzielonych położeniach przy zastosowaniu wybranego wzoru tak, by był zgodny z rozważanym zastosowaniem końcowym. Typowe ciśnienia wiązania wahają się od około 17,9 do 89,4 kg/cm a obszary wiązania wahają się zwykle od około 10 do 30% powierzchni przechodzącej takie wiązanie wzorcowe. Wałki można ogrzać przy pomocy krążącego oleju albo przez ciepło indukcyjne itp. Dogodne wiązanie termiczne przedstawiono w amerykańskim opisie patentowym nr 5,298,097.

Tkanina przędzinowo-wiązana według wynalazku zwykle zawiera ciągłe włókienka w przybliżeniu 1,1 do 22 dTex. Zalecane dTex dla włókienka z tereftalanu polietylenu wynosi około 0,55 do 8,8, a najkorzystniej 1,6 do 5,5. Zalecane dTex dla włókienka izotaktycznego polipropylenu wynosi około 1,1 do 11, a najkorzystniej 2,2 do 4,4. Zwykle w tkaninach przędzinowo-wiązanych otrzymywanych według wynalazku uzyskuje się wytrzymałość na rozciąganie włókieńka tereftalanu polietylenu około 2,2 do 3,4 dN/dTex oraz wytrzymałość na rozciąganie włókienka izotaktycznego polipropylenu 13,2 do 17,7 dN/dTex. W wyniku otrzymuje się względnie jednorodne nietkane tkaniny, mające wagę podstawową w przybliżeniu 13,6 do 271,7 g/m². W zalecanym przykładowym wykonaniu, waga podstawowa wynosi w przybliżeniu 13,6 do 67,9 g/m2. Przy użyciu technologii według niniejszego wynalazku

184 036 można wytworzyć nietkane produkty, korzystnie mające współczynnik jednostkowo-wagowy zmienności sieci tak niski jak przynajmniej 4% na próbce o powierzchni 232 cm2.

Sposób według wynalazku pozwala na wydajne wytwarzanie wysoce jednorodnych tkanin nietkanych przędzinowo-wiąząnych bez wysoce obciążających kosztów kapitałowych i roboczych. Dalsze oszczędności wynikają wskutek możliwości wykorzystania odpadów i/lub wtórnego termoplastycznego materiału polimerowego jako materiału wyjściowego. Zdolność do samonaprężania się zapewnia ponadto minimalną aktywność rozruchową robotników, tym samym maksymalizując produkcję z danej instalacji.

Poniższe przykłady podano jako szczególne objaśnienia wynalazku z odniesieniem do rysunków fig. 1 i fig. 2. Należy jednak rozumieć, iż wynalazek nie jest ograniczony do swoistych szczegółów przedstawionych w przykładach.

W każdym wypadku termoplastyczny materiał polimerowy, w postaci płatków podawano do ogrzewanej wytłaczarki jednośrubowej MPM (nie przedstawiona) i następnie podawano w stanie roztopionym przez ogrzewany przewód transferowy do pompy Zenitha (nie przedstawiona) o pojemności 11,68 cm³/obrót do zestawu pakietu/ filiery 1. Ciśnienie sterownicze wytłaczarki utrzymywano w przybliżeniu na poziomie 3,445 kPa.

Termoplastyczny polimer w stanie roztopionym przechodził przez zestaw pakietu/filiery 1, który zawierał medium filtracyjne w celu utworzenia wielowłókienkowej nici przędzinowej 2. Otrzymana wielowłokienkowa nić przędzinowa podlegała następnie chłodzeniu w czasie przechodzenia przez komorę chłodzenia 4 o długości 0,91 m, w której powietrze o temperaturze około 130°C wnikało w nić przędzinową w sposób zasadniczo prostopadły i nieturbulentny przez przewód 6 i było wprowadzane z prędkością przepływu 35,9 cm/sek.

Dolna część nici przędzinowej 8 wchodziła następnie do końca wejściowego 10 płaszcza 12, który otaczał napędzane wałki ciągnące 14 i 16 w obszarach, w których nić przędzinowa była zawinięta wokół takich wałków ciągnących. Wałki ciągnące 14 i 16 miały średnice 19,4 cm. Nić przędzinowa wchodziła na każdy wałek ciągnący pod kątem w przybliżeniu 210°. Wewnętrzna powierzchnia płaszcza 12 była oddalona o około 2,5 cm od powierzchni wałków ciągnących 14 i 16 w obszarach, gdzie nić przędzinowa była zawinięta wokół wałków. Jak przedstawiono na fig. 1, zastosowano polimerowe krawędzie 18, 20 i 22 w celu ułatwienia tworzenia się zasadniczo całkowitego przejścia od końca wejściowego 10 do końca wyjściowego 2A płaszcza 12. Szczegóły reprezentatywnej polimerowej krawędzi przedstawiono bardziej szczegółowo na fig. 2, na którym wymienialna krawędź polimerowa 26 zamocowana jest w obsadzie 28 płaszcza 12. Krawędź polimerowa 26 i obsada 28 tworzą część płaszcza 12, przez którą przechodzi nić przędzinowa. Krawędź polimerowa 18 z fig. 1 odpowiada wymienialnej krawędzi polimerowej 26 z obsadą 28, z fig. 2. Wszelki kontakt krawędzi polimerowej 26 z wałkiem ciągnącym 14 powoduje zniszczenie takiej krawędzi do postaci pyłu bez żadnej znaczącej szkody dla wałka ciągnącego 14. Na fig. 2 nić przędzinową zaznaczono jako 30 w momencie opuszczania pierwszego wałka ciągnącego 14. Wałki ciągnące 14 i 16 jak przedstawiono na fig. 1 ułatwiają wyciąganie nici przędzinowej 2 przed jej całkowitym zestaleniem.

Przy końcu wyjściowym 24 płaszcza 12 zamocowano pneumatyczną dyszę przepychową 32, do której wprowadzano przez przewód 34 powietrze i kierowano je bezpośrednio w dół zasadniczo równolegle do kierunku ruchu nici przędzinowej. Ciśnienie powietrza wewnątrz dyszy 32 wynosiło 186 kPa a zużywano w przybliżeniu 4,2 m3 powietrza na minutę. Prędkość powietrza wyrzucanego przez pneumatyczną dyszę przepychową 32 przekraczała prędkość powierzchniową wałków ciągnących 14 i 16. Pneumatyczna dysza przepychowa 32 wywierała dalszą siłę ciągnącą na nić przędzinową, powodowała zassanie dodatkowego powietrza do płaszcza 12 przy końcu wejściowym 10, wytwarzała przepływ powietrza przez długość płaszcza 12 i ułatwiała jednorodne zawijanie się nici przędzinowej na wałkach ciągnących 14 i 16 bez ześlizgiwania tak, aby było możliwe jednorodne wyciąganie. Ponadto, pneumatyczna dysza przepychowa 32 powodowała wypchnięcie nici przędzinowej 36 z końca wyjściowego 24 płaszcza 12 w kierunku transportera 38, w postaci przepuszczalnego dla powietrza, ciągłego pasa.

W miarę, jak nić przędzinowa 36 opuszczała pneumatyczną dyszę przepychową 32, obecne w niej pojedyncze ciągłe włókienka ulegały zawijaniu w ogólnie przypadkowy sposób

184 036 w miarę zmniejszania prędkości nici przędzinowej, a jej ruch do przodu malał, ponieważ nie była już na nią wywierana intensywna siła ciągnąca. Nić przędzalniczą następnie zbierano na transporterze 38 w zasadniczo przypadkowy sposób. Taki transporter 38 był dostępny handlowo od Albany International z Portland, Tennessee, pod oznaczeniem Electrotech 20. Transporter 38 był umieszczony oddzielnie poniżej otworu wyjściowego pneumatycznej dyszy przepychowej 32.

Otrzymana tkanina 40 na transporterze 38 była następnie przepuszczana wokół wałka zbijającego 42 i wałka 44 wiązania wzorcowego. Wałek 44 wiązania wzorcowego posiadał na swej powierzchni wytłoczony wzór rombowy i był ogrzany dla spowodowania zmięknięcia termoplastycznego materiału polimerowego. Związane obszary na około 20% powierzchni tkaniny uzyskano w czasie przechodzenia tkaniny pomiędzy wałkiem zbijającym 42 a wałkiem 44 wiązania wzorcowego. Uzyskana tkanina przędzinowo-wiązana była następnie zwijana i gromadzona na szpuli 46. Dalsze szczegóły dotyczące przykładów praktycznej realizacji opisano poniżej.

Przykład 1

Zastosowano termoplastyczny materiał polimerowy w postaci dostępnego handlowo tereftalanu polietylenu, mającego lepkość wewnętrzną 0,685 gramów nad decylitr. Lepkość wewnętrzną określono jak opisano wcześniej. Ten materiał polimerowy w postaci płatków początkowo obrabiano wstępnie w temperaturze około 174°C w celu uzyskania krystalizacji i suszono w osuszonym powietrzu w około 149°C. Zastosowano ciśnienie pakietu przędzalniczego 13,780 kPa. Filiera składała się z 384 otworów równomiernie rozmieszczonych na szerokości 15,2 cm. Kapilary filiery posiadały układ trójpłatkowy o długości szczeliny 0,38 mm, głębokości szczeliny 0,18 mm i szerokości szczeliny 0,13 mm. Roztopiony tereftalan polietylenu podawano z prędkością 1,2 grama/min/otwór i wytłaczano przy temperaturze 307°C.

Napędzane wałki ciągnące 14 i 16 obracały się z prędkością powierzchniową około 2,743 metrów/min. Włókienka nici miały dTex około 4,5 i wytrzymałość na rozciąganie około 20,3 dN/dTex. Prędkość transportera 38 zmieniała się tak, by wytwarzać tkaniny przędzinowo-wiązane, mające zmienność pod względem jednostkowej wagi od 13,6 do 135,8 g/m². Otrzymana tkanina wiązana przędzą, mająca jednostkową wagę 105,3 g/m² wykazywała współczynnik zmienności jednostkowej wagi tylko 4% na próbce o powierzchni 232 cm2.

Przykład 2

Zastosowano termoplastyczny polimer w postaci dostępnego w handlu izotaktycznego polipropylenu, mającego prędkość przepływu roztopu 40 gramów/10 minut, jak określono przy pomocy ASTM D-1238. Taki materiał polimerowy podawano w postaci płatków i wytłaczano roztopowo. Zastosowano ciśnienie pakietu przędzalniczego 9,646 kPa. Filiera składała się z 240 otworów równomiernie rozmieszczonych na szerokości 3,5 cm. Kapilary filiery miały kształt okrągły o średnicy 0,038 cm i długości szczeliny 0,152 cm. Roztopiony izotaktyczny polipropylen podawano z prędkością 0,6 grama/min/otwór i wytłaczano w temperaturze 227°C.

Napędzane wałki 14 i 16 obracały się z prędkością powierzchniową około 1,829 metrów/min. Włókienka produktu posiadały około 3,3 dTex i wytrzymałość na rozciąganie około 15,9 dN/dTex. Prędkość transportera 38 zmieniała się tak, by wytworzyć tkaniny przędzinowo-wiązane o zmiennej jednostkowej wadze od 13,6 do 67,9 g/m2. Otrzymana tkanina przędzinowo-wiązana, mająca wagę jednostkową 44,1g/m2 wykazywała współczynnik zmienności wagi jednostkowej wynoszący tylko 3,3% na próbce o powierzchni 232 cm².

184 036 —2

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 60 egz.

Cena 4,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Sposób wytwarzania włókniny stanowiącej tkaninę wiązaną przędzą, polegający na tym, że wytłacza się roztopiony, termoplastyczny materiał polimerowy przez wiele otworków do wytłaczania z wytworzeniem wielowłókienkowej nici przędzinowej, którą wyciąga się dla zwiększenia jej wytrzymałości na rozciąganie, a następnie przepuszcza się ją przez strefę chłodzenia dla zestalania, po czym gromadzi się ją na transporterze i wiąże przędzą w tkaninę, znamienny tym, że wielowłókienkową nić przędzinową przepuszcza się w kierunku jej dłUgości pomiędzy strefą chłodzenia a transporterem, jednocześnie owijając ją wokół przynajmniej dwóch ustawionych w odstępie od siebie, napędzanych wałków ciągnących, które w obszarach kontaktu z nicią przędzinową otacza się przez płaszcz, mający koniec wyjściowy i koniec wejściowy, przyjmujący wielowłókienkową nić przędzinową, przy czym na wielowłókienkową nić przędzinową wywiera się siłę ciągnącą, pochodzącą głównie z działania oddalonych napędzanych wałków ciągnących, wyciągając ją w sąsiedztwie otworków do wytłaczania, i wywiera się na nią dalszą siłę ciągnącą, przepuszczając ją przez pneumatyczną dyszę przepychową, umieszczoną przy końcu wyjściowym płaszcza, współdziałającą w kontaktowaniu nici przędzinowej z oddalonymi napędzanymi wałkami i wypychającą tę nić przędzinową w kierunku jej długości z końca wyjściowego płaszcza w kierunku transportera.
2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że jako termoplastyczny materiał polimerowy stosuje się tereftalan polietylenowy.
3. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że jako termoplastyczny materiał polimerowy stosuje się polipropylen.
4. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że termoplastyczny materiał polimerowy przepuszcza się przez liczne otworki do wytłaczania w postaci prostoliniowej filiery (dyszy przędzalniczej).
5. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że jako strefę chłodzenia stosuje się komorę chłodzącą z przepływami krzyżowymi.
6. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że przynajmniej dwa oddalone napędzane wałki ciągnące napędza się z prędkością powierzchniową w zakresie około 1000 do 5000 metrów na minutę.
7. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że wielowłókienkową nić przędzinową po przejściu przez pneumatyczną dyszę przepychową gromadzi się na powierzchni ciągłego pasa, znajdującego się w odstępie od pneumatycznej dyszy przepychowej.
8. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że na transporterze gromadzi się wielowłókienkową nić przędzinową, posiadającądTex na włókienko rzędu około 1,1 do 22.
9. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że na transporterze gromadzi się wielowłókienkową nić przędzinową, utworzoną z tereftalanu polietylenowego i posiadającą dTex na włókienko rzędu około 0,55 do 8,8.
10. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że na transporterze gromadzi się wielowłókienkową nić przędzinową, utworzoną z izotaktycznego polipropylenu i posiadającą dTex na włókienko rzędu około 1,1 do 11.
11. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że po zgromadzeniu na transporterze, nić przędzalniczą wiąże się przędzą według ustalonego wzorca z wytworzeniem tkaniny.
12. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że po zgromadzeniu na transporterze, nić przędzalniczą wiąże się powierzchniowo z wytworzeniem tkaniny.
13. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że wytwarza się tkaninę wiązaną przędzą, mającą ciężar około 13,6 do 271,7 g/m².

184 036
14. Urządzenie do wytwarzania włókniny w postaci tkaniny wiązanej przędzą, zawierające matrycę wyposażoną w liczne otworki do wytłaczania, przy czym za matrycą znajduje się komora chłodzenia oraz transporter, na którym gromadzi się wielowłókienkową nić przędzinową, wiązaną przędzą w tkaninę, znamienne tym, że za komorą chłodzenia (4) znajdują się przynajmniej dwa oddalone od siebie napędzane wałki ciągnące (14, 16), które w obszarach kontaktu wielowłókienkowej nici przędzinowej (8) z wałkami ciągnącymi (l4, 16) są otoczone poprzez płaszcz (12), mający koniec wejściowy (10) i koniec wyjściowy (24), zaś wałki ciągnące (14, 16) mają elementy, wywierające na wielowłókienkową nić przędzinową (8) siłę ciągnącą, wyciągającą nić w sąsiedztwie otworków do wytłaczania, przy czym przy końcu wyjściowym (24) płaszcza (12) znajduje się pneumatyczna dysza przepychowa (32), współdziałająca w kontaktowaniu nici przędzinowej (8) z oddalonymi napędzanymi wałkami ciągnącymi (14,16) i zdolna do wypchnięcia nici w kierunku jej długości z końca wyjściowego (24) płaszcza (12), a transporter (38) jest umieszczony w odstępie poniżej pneumatycznej dyszy przepychowej (32), zaś obok niego znajduje się zespół wiążący (44), mający elementy do wiązania nici przędzinowej (8) przędzą dla utworzenia tkaniny wiązanej przędzą.
15. Urządzenie według zastrz. 14, znamienne tym, że liczne otworki do wytłaczania są w postaci prostoliniowej filiery (dyszy przędzalniczej).
16. Urządzenie według zastrz. 14, znamienne tym, że komora chłodzenia (4) ma elementy realizujące chłodzenie przepływami krzyżowymi, powodujące uderzanie gazu chłodzącego o wielowłókienkową nić przędzinową (8) po wytłoczeniu roztopu.
17. Urządzenie według zastrz. 14, znamienne tym, że płaszcz (12) ma polimerowe krawędzie (18, 20, 22), umieszczone w bliskim sąsiedztwie wałków ciągnących (14,16) dla ułatwienia zasadniczo całkowitego zamknięcia tych wałków ciągnących (14, 16) przy obszarach, w których zostaje na nich owinięty materiał nici, przy czym te polimerowe krawędzie (18, 20, 22) mają zdolność łatwej dezintegracji do postaci proszku w wyniku zetknięcia z wałkami ciągnącymi (14,16).
18. Urządzenie według zastrz. 14, znamienne tym, że transporter (38) ma postać pasa ciągłego.
19. Urządzenie według zastrz. 14, znamienne tym, że zespół wiążący (44) ma elementy zdolne do wiązania tkaniny według wzorca.
20. Urządzenie według zastrz. 14, znamienne tym, że zespół wiążący (44) ma elementy zdolne do powierzchniowego wiązania tkaniny.