PL182883B1

PL182883B1 - Brama z urządzeniem wyrównoważającym

Info

Publication number: PL182883B1
Application number: PL97329128A
Authority: PL
Inventors: Thomas J. Hörmann
Original assignee: Hoermann Kg
Priority date: 1996-03-29
Filing date: 1997-04-01
Publication date: 2002-03-29
Also published as: DE19713457B4; US6122862A; DE59707506D1; ES2158556T3; DK0890009T3; PL329128A1; CN1115461C; NO311649B1; DE19713458B4; HU222962B1; UA58510C2; NO984424L; PT890009E; ATE219206T1; PT890010E; ES2174251T3; EP0890009B1; NO984424D0; ATE203085T1; EP0890010B1

Abstract

1. Brama z urzadzeniem wyrównowazaja cym, ze skrzydlem bramy prowadzonym ruchomo przez zespól uruchamiajacy miedzy polozeniem zamykania i otwierania, przykladowo brama podno- szona, brama czolowa, brama przesuwana na rol- kach, przechylna albo uchylna albo brama przechyl- na, wyposazona w urzadzenie wyrównowazajace, przylaczone jednym koncem do skrzydla bramy, a drugim koncem zamocowanym na stale, które zawiera co najmniej jedna jednostke sprezynujaca, znamienna tym, ze jednostka sprezynujaca (16, 50) sklada sie z co najmniej dwóch, równolegle obcia- zonych sprezyn srubowych (17, 18; 51, 52), z któ- rych wewnetrzna sprezyna (17, 51) posiada mniejsza srednice zewnetrzna zwoju (Da) od wewnetrznej srednicy zwoju (Di) zewnetrznej sprezyny (18, 52), i które sa umieszczone wspólosiowo jedna w drugiej i z których jedna sprezyna (17, 51) jest skrecona, patrzac w tym samym kierunku wzdluznym sprezyny ma lewy kierunek zwoju, a druga sprezyna ma prawy kierunek zwoju tak, ze zwoje (20) sprezyn (17, 18; 51, 52) krzyzuja sie, a konce obu wspólo- siowych sprezyn (17, 18) maja co najmniej jedno wspólne zakonczenie i sa nasuniete na wspólny wspornik (30), zawierajacy element.......................... Fig. 4 a PL PL PL PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest brama z urządzeniem wyrównoważającym, przykładowo brama podnoszona, brama czołowa, brama przesuwana na rolkach, brama uchylna albo brama przechylna.

182 883

Jest znane, że w przypadku bram ze skrzydłem bramy, poruszanym przez środek napędowy, stosuje się środki do zrównoważenia ciężaru skrzydła bramy, co umożliwia uzyskanie możliwie nieznacznej siły, działającej na skrzydło bramy podczas ruchu zamykania i otwierania. Oprócz tak zwanych sprężyn skrętnych, które poprzez wał wyrównoważający działają za pomocą lin na skrzydło drzwi, stosuje się również sprężyny, które są obciążane na rozciąganie, jak również sprężyny, które pracują z obciążeniem naciskowym.

Przy stosowaniu sprężyn śrubowych istotne jest zastosowanie środków ochronnych, zabezpieczających otoczenie przed wyrzuceniem części sprężyn, które powstają przy ewentualnym złamaniu sprężyny, przy czym środki ochronne stosuje się w postaci rurowych tulei, które przy pracy sprężyny są wsuwane teleskopowo jedna w drugą, jak również takie, które otaczają sprężynę i tym samym podczas złamania sprężyny wychwytują złamanie części sprężyny.

W przypadku sprężyn otoczonych przez tuleje, średnica tulei jest tym większa, im większa jest średnica zwoju sprężyny. W zależności od charakterystyki sprężyn, średnica zwoju w przypadku sprężyn przyjmujących większe siły, jest większa niż w przypadku sprężyn przyjmujących mniejsze siły.

W przypadku sprężyn śrubowych obciążonych na rozciąganie stosowano szereg słabych sprężyn w układzie równoległym, zamiast jednej odpowiednio mocnej sprężyny, jednakże każda z tych słabych sprężyn musi być zaopatrzona w środek ochronny.

Zaleta takiego układu szeregu, umieszczonych obok siebie równolegle, słabszych sprężyn polega na tym, że przy złamaniu jednej z takich sprężyn nie traci się od razu całej siły, wywieranej na skrzydło bramy. Jednakże w każdym przypadku potrzebna przestrzeń zabudowy, dla utworzonej z takich sprężyn jednostki sprężynującej, jest stosunkowo duża.

Z opisu DE nr 25 14 841 jest znana brama z urządzeniem wyrównoważającym, które zawiera umieszczone wzajemnie współosiowo sprężyny śrubowe o przeciwnych zwojach. Stosowane są tu sprężyny naciskowe, których przeciwne uzwojenia nie mają jednakowych zalet jak sprężyny rozciągające. W celu uniemożliwienia bocznego wyginania jednostki sprężynującej, wewnętrzna sprężyna śrubowa jest wyposażona w wewnętrzny drąg prowadzący.

Zadaniem wynalazku jest opracowanie bramy, przy której zapotrzebowanie przestrzeni na urządzenie wyrównoważające powinno być nieznaczne.

Zadanie to zostało rozwiązane dzięki temu, że jednostka sprężynująca składa się z co najmniej dwóch, równolegle obciążonych, śrubowych sprężyn, z których wewnętrzna sprężyna posiada mniejszą średnicę zewnętrzną zwoju od wewnętrznej średnicy zwoju zewnętrznej sprężyny i które są umieszczone współosiowo jedna w drugiej, z których jedna sprężyna, patrząc w tym samym kierunku wzdłużnym sprężyny ma lewy kierunek zwoju, a druga sprężyna ma prawy kierunek zwoju tak, że zwoje sprężyn krzyżują się, a końce obu współosiowych sprężyn mają co najmniej jedno wspólne zakończenie i są nasunięte na wspólny element mocujący, który posiada, zwrócone do sprężyn pierwsze, wąskie ramię mocujące dla wewnętrznej sprężyny i przylegające do niego szersze ramię mocujące dla zewnętrznej sprężyny z tym, że ramiona mocujące na swoich powierzchniach nośnych są zaopatrzone w występy, podchwytujące nasunięte zwoje sprężyn i zabezpieczające przed ściągnięciem, przy czym wspólny wspornik ma tyle elementów mocujących, ile jest jednostek sprężynujących.

Korzystnie sprężyny co najmniej na swoich zwróconych do siebie płaszczyznach zwojów są zaopatrzone w powłokę z tworzywa sztucznego.

Według wynalazku w jednym wykonaniu sprężyny są ukształtowane jako sprężyny naciągowe.

Według wynalazku element mocujący w swoim obszarze, odwróconym od ramion mocujących jest ukształtowany jako uchwyt dla rolki zwrotnej, albo jako zaczep dla ustalenia na przynależnym odcinku szyny bieżnej.

W drugim wykonaniu sprężyny są ukształtowane jako sprężyny naciskowe, przy czym w jednym wykonaniu sprężyny te są umieszczone w osłonie prowadzącej, która jest ukształtowana jako rura teleskopowa, a w drugim wykonaniu przez sprężyny przechodzi drąg prowadzący, który jest ukształtowany jako drąg teleskopowy.

182 883

Korzystnie sprężyny swoimi końcami opierają się o wspólny element podporowy lub przez sprężyny przechodzi drąg prowadzący, który jest umieszczony przesuwnie w elemencie podporowym.

Dzięki współosiowemu umieszczeniu dwóch lub więcej sprężyn możliwe jest utworzenie na niewielkiej przestrzeni jednostki sprężynującej, charakteryzującej się wysoką możliwością magazynowania siły, i to zarówno przy grubych, mocnych sprężynach pojedynczych, jak i przy słabych sprężynach. Przy tym szczególną rolę odgrywa tu ścisłe przyporządkowanie sprężyn współosiowo wchodzących jedna w drugą, które możliwe jest dzięki temu, że sąsiednie sprężyny, patrząc w tym samym kierunku sprężyny, są zwinięte przeciwnie, dzięki czemu zwoje sąsiednich sprężyn krzyżują się i dlatego mogą ściśle przylegać do siebie, bez powstania niebezpieczeństwa, że zwoje jednej sprężyny zaczepią o zwoje drugiej sprężyny i w ten sposób osłabiąją.

Przy tym zewnętrzna sprężyna służy jako element osłaniający, wychwytujący przy złamaniu odłamki wewnętrznej sprężyny, dzięki czemu w przypadku złamania jednej ze sprężyn, ta druga uniemożliwia wyrzucenie na zewnątrz odłamków sprężyny.

Przy zastosowaniu sprężyn naciągowych w poziomym ułożeniu, przyporządkowane współosiowo do siebie sprężyny o różnej średnicy, mogą być wzajemnie zamocowane, a przy zastosowaniu sprężyn naciskowych obie sprężyny zapewniają stabilizację przed wyboczeniem, która jest poza tym zapewniona przez prowadzącą osłonę tulejową albo zmienny w długości układ drągów, wewnątrz sprężyny naciskowej.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia w widoku perspektywicznym wewnętrzną stronę skrzydła bramy członowej z układem szyn bieżnych i zaznaczonym urządzeniem wyrównoważającym, fig. 2a widok z boku na przebieg szyn jezdnych, patrząc od strony skrzydła bramy, fig. 2b - widok z góry na przebieg szyn jezdnych z fig. 2, fig. 3a - częściowy przekrój jednostki sprężynującej, składającej się z dwóch współosiowych sprężyn, fig. 3b - częściowy przekrój dwóch jednostek sprężynujących połączonych równolegle, składających się z dwóch współosiowych sprężyn, fig. 3c - częściowy przekrój trzech jednostek sprężynujących połączonych równolegle, składających się z dwóch współosiowych sprężyn, fig. 3d - widok z boku jednostki sprężynującej, składającej się z dwóch współosiowych sprężyn, fig. 3e - przekrój wzdłużny jednostki sprężynującej, fig. 4a - powiększenie jednego z elementów przedstawionych na fig. 3c w widoku z góry, fig. 4b - powiększenie jednego z elementów przedstawionych na fig. 3c w widoku z boku, fig. 5a, 5b, 5c - powiększenie elementu zaznaczonego okręgiem I na fig. 1 w stanie rozłożonym, w widoku perspektywicznym, fig. 5d - stałe zamocowanie zakończenia obydwu równoległych lin na boku skrzydła bramy w widoku perspektywicznym, fig. 5e - powiększenie elementu zaznaczonego okręgiem II na fig. 1, w stanie rozłożonym w widoku perspektywicznym, fig. 5f - powiększenie elementu zaznaczonego okręgiem III na fig. 1, w stanie widoku perspektywicznym, fig. 6 - schematyczny widok z boku bramy uchylnej z jednoczęściowym skrzydłem bramy, o które zaczepia urządzenie wyrównoważające w postaci obustronnie umieszczonej jednostki sprężynującej, fig. 7a - przekrój wzdłużny teleskopowej jednostki sprężynującej, fig. 7b - przekrój wzdłużny jednostki sprężynującej z drągiem prowadzącym, a fig. 7c - przekrój wzdłużny jednostki sprężynującej.

Przedstawiona schematycznie na fig. 1 brama członowa zawiera skrzydło bramy, składające się z szeregu równoległych paneli 10, których najwyższy panel 10' i najniższy panel 10 w położeniu zamknięcia różni się od pozostałych paneli. Z wyjątkiem najwyższego panelu 10', pozostałe panele są prowadzone w znany sposób po obu stronach skrzydła bramy za pomocą rolek 11 w tak zwanej pierwszej szynie bieżnej, składającej się z odcinka poziomego 12, odcinka łukowego 12' i odcinka pionowego 12. Najwyższy panel 10' jest umieszczony w drugiej szynie bieżnej, składającej się z odcinka poziomego 14, odcinka obniżonego 14' z odcinka 14 ze wzniosem kątowym.

Brama jest zaopatrzona w urządzenie wyrównoważające 15 (fig. 2, 2a), które składa się z naciągowych sprężyn śrubowych i przyporządkowanych napędów linowych, jak to jest znane. Każda jednostka sprężynująca 16 składa się z dwóch umieszczonych współosiowo jedna w drugiej lub jedna wokół drugiej, pojedynczych naciągowych sprężyn 17, 18, (fig. 3a-3b),

182 883 z których wewnętrzna sprężyna 17 i przynależna do niej zewnętrzna sprężyna 18 są zwinięte patrząc w tym samym kierunku osi sprężyny, w różnych kierunkach obrotu, dzięki czemu patrząc pod kątem prostym do kierunku osi sprężyny, zwoje obu sprężyn 17 i 18 krzyżują się pod kątem ostrym, jak jest to dokładniej widoczne z fig.3a, 4a i 4b.

Urządzenia wyrównoważąjące 15, składające się jednej lub szeregu jednostek sprężynujących 16, umieszczonych równolegle w obszarze poziomym odcinków szyn bieżnych 12, 14, mianowicie w obszarze końcowym, odwróconym od otworu bramy, fig. 5, i na swoim końcu od strony otworu bramy, zawierają rolkę zwrotną w postaci pary rolek 25 lub rolki z dwoma równoległymi rowkami prowadzącymi, w których są prowadzone dwie liny 21, które przebiegając równolegle swoimi końcami są zamocowane we wspólnym punkcie zamocowania 26 w dolnym obszarze krawędzi 23 najniższego, w położeniu zamknięcia, panelu 10 i na stałe w obszarze końcowym poziomych szyn bieżnych 12, 14, w pobliżu otworu bramy. Przy tym liny 21 są prowadzone między parą rolek zwrotnych 25 a punktem zamocowania 22 w skrzydle bramy poprzez jedną rolkę zwrotną 24, aby zrównoważyć zmianę położenia punktu zamocowania 26 zgodnie z ruchem skrzydła bramy względem stałego kierunku osi sprężyny jednostek sprężynujących 16.

W celu zaznaczenia rozmieszczenia jednostek sprężynujących 16 w przestrzennym przyporządkowaniu do odcinków poziomych 12,14 szyn bieżnych, zwraca się uwagę na fig. 2a, na której są przedstawione schematycznie jednostki sprężynujące, składające się z dwóch współosiowo umieszczonych sprężyn śrubowych o przeciwnym kierunku zwojów oraz prowadzenie obu równoległych lin. Na figurze 2a w części środkowej pokazana jest przestrzenna zależność między odcinkami poziomymi 14, 15 szyn bieżnych a naciągowym urządzeniem sprężynującym, składającym się z dwóch umieszczonych jedna za drugą jednostek sprężynujących 16. W przestrzeni pomiędzy przerwanymi szynami bieżnymi jest widoczny przekrój poprzeczny szyn bieżnych - odcinka poziomego 14 i jednostek sprężynujących 16. Ponadto z fig. 2a w obszarze końcowym odcinka poziomego 14 szyny bieżnej jest widoczny rząd wykonanych otworów 40, które współpracują z elementem kotwiącym 37, zamocowanym na końcu jednostki sprężynującej 16, jak zostanie to jeszcze wyjaśnione na podstawie fig. 3a i 5b.

Na figurach 3a-3d są przedstawione trzy postacie wykonania naciągowego urządzenia sprężynującego, jakie jest umieszczone na obszarach bocznych poziomych odcinków 12 i 14 szyn bieżnych, mianowicie z jedną jednostką sprężystą 16, z dwoma i trzema umieszczonymi jedna za drugą jednostkami sprężynującymi 16, z których każda składa się z dwóch współosiowo względem siebie usytuowanych sprężyn 17 i 18, które zostały przedstawione w wycinku długości. Do każdej postaci wykonania z jednym, dwoma i trzema jednostkami sprężynującymi 16 jest przyporządkowany po jednej stronie wspornik 30 z uchwytem 35 dla rolki, a po drugiej stronie element kotwiący 37 z występami 38, 39, mający odpowiednią do ilości przewidzianych jednostek sprężynujących 16, ilość elementów mocujących 31, 31', 31. Przyłączenia sprężyn jednostek sprężynujących 16 do elementów mocujących 31, 31', 31 są bliżej przedstawione na fig. 4.

Na figurze 3a jest przedstawiony wycinek jednostki sprężynującej 16, składającej się ze współosiowych śrubowych sprężyn, a mianowicie z wewnętrznej sprężyny 17 i otaczającej ją zewnętrznej sprężyny 18. Sprężyny 17 i 18 mają zwoje 20 są nawinięte wzdłuż osi 29, w przeciwnych kierunkach, to znaczy zwoje 20 obu sprężyn 17 i 18 krzyżują się pod kątem ostrym. Wewnętrzna sprężyna 17 posiada mniejszą średnicę zewnętrzną Da od wewnętrznej średnicy Di zewnętrznej sprężyny 18. Dzięki temu sprężyny 17, 18 mogą się poruszać niezależnie od siebie, bez sczepiania się odcinków zwojów w obszarze między sąsiadującymi zwojami, mimo, że różnica średnic Di-Da może być stosunkowo mała. W celu zmniejszenia obciążenia ciernego między sąsiadującymi zwojami 20 sprężyn 17, 18, w tych odcinkach można umieścić osłonę o małym współczynniku tarcia, przykładowo ograniczona do sąsiadujących obszarów zwojów, o nieckowatym przekroju poprzecznym albo osłonięć ich odpowiednim tworzywem sztucznym, o małym współczynniku tarcia.

Figury 4a i 4b pokazują przykład wykonania zakończenia naciągowego urządzenia sprężynującego, przyporządkowanego do pary rolek zwrotnych 25, składającego się z trzech jednostek sprężynujących 16, przy czym ich sprężyny 17, 18 są przyłączone do wspornika 30.

182 883

Płasko ukształtowany wspornik 30 jest zaopatrzony w trzy wzmocnione, zwrócone do sprężyn 17, 18 elementy mocujące 31, 31', 31, które leżą w jednej płaszczyźnie i mają wąskie ramię mocujące 32 i położone między nim a wspornikiem 30, szersze ramię mocujące 33. Jak można rozpoznać zarówno z widoku z boku (fig. 4a), jak również z widoku z góry (fig. 4b), zewnętrzna sprężyna 18, o większej średnicy, jest tak nasunięta na szersze ramię mocujące 33, że nasunięty obszar zwoju 19 podchwytuje występy 34 w postaci haka oporowego na powierzchniach nośnych 47 ramiona mocującego 33 i w ten sposób jest zabezpieczony przed zsunięciem. W ten sam sposób wewnętrzna sprężyna 17, o mniejszej średnicy, jest nasunięta na dalej wystające od niej węższe ramię mocujące 32 i ustalona z zabezpieczeniem, przy czym obrócona jest ona o 180° między obydwoma ramionami 32 i 33, widocznymi pomiędzy występami 34 a zagłębieniami 48.

Na odwróconym od elementów mocujących 31, 31', 31 obszarze wspornika 30 jest ukształtowany uchwyt 35, dla rolki 25, składający się z wykonanego jednoczęściowo ze wspornikiem 30 jarzma 36. Obie części 35 i 36 są zespolone za pomocą wydrążonego nitu, który jednocześnie stanowi oś dla rolki zwrotnej, ukształtowanej jako para rolek zwrotnych 25.

Na figurach 5a-5f jest przedstawionych szereg szczegółów z fig. 1 w powiększeniu, a mianowicie fig. 5a przedstawia ukształtowanie zmiennego w długości zamocowania do budynku naciągowego, urządzenia sprężystego 16, składającego się z jednej lub szeregu równolegle umieszczonych jedna za drugą jednostek sprężynujących 16, do których końca od strony wnętrza budynku jest przyłączony zaczep 37. Zaczep 37 jest osadzony wybiórczo w jednym z otworów rzędu otworów 40, a mianowicie występem 39, podchwytuje ściankę poziomego odcinka poziomego 14 szyny bieżnej. Występ 38, odstający od sprężyny w kierunku przeciwnym do występu 39, jest wyposażony w otwór, który pokrywa się z otworem, przez który przechodzi drugi występ 39, w chwili gdy następuje proces podchwytywania pierwszego występu 38. Przez ten otwór 40 i otwór w występie 38 jest przeprowadzony kołek zabezpieczający 28. Elementy te są przedstawione na fig. 5a, 5b i 5c. Do manipulowania elementem kotwiącym 37 służy ukształtowany na nim wieszak 46.

Na figurze 5d jest przedstawione stałe zamocowanie zakończenia obu równoległych lin 21 na boku skrzydła bramy. Pogrubione zakończenie lin 44 są umieszczone w uchwytach zaczepowych 43, korzystnie w rodzaju zamknięcia linki Bowdena, w którym są utrzymywane pod wpływem siły jednostek sprężynujących, zaczepionych do przynależnej rolki zwrotnej 25. Te uchwyty zaczepowe 43 są usytuowane na wahaczu 41, który jest wychylny wokół osi 42, dzięki czemu są wyrównywane różnice długości między obiema linami 21. Aby umożliwić duże wyrównanie obciążenia uchwyty ustalające 43 są umieszczone po obu stronach osi 42 w pewnym odstępie od pary rolek zwrotnych 25. Wahacz 41 jest osadzony wybiórczo w jednym otworze 45 rzędu otworów rozciągających się w kierunku wzdłużnym poziomego odcinka 14 szyny bieżnej, dzięki czemu możliwe jest dopasowanie do nastawianej siły sprezyny, długości liny i zmian zależnych od zużywania się urządzenia.

Pozostałe fig. 5e i 5f przedstawiają umieszczenie drugiego końca liny 21, ukształtowanego w postaci pętli, w punkcie zamocowania 22 w obszarze dolnej krawędzi 23 najniższego panelu 10, jak również położenie i działanie rolki zwrotnej 24 w obszarze poziomego odcinka 14 lub 14' szyny bieżnej, usytuowanej w pobliżu budynku.

Figura 6 przedstawia w widoku z boku wewnętrzny bok urządzenia prowadzącego skrzydła bramy 60, która jest prowadzona za pomocą rolek 61 w pionowych szynach prowadzących 63, umieszczonych w obszarach krawędziowych bocznych krawędzi otworu bramowego i za pomocą pary wodzików 64, która jednym końcem jest przyłączona przegubowo, w przybliżeniu w obszarze środkowym skrzydła bramy 60, w miejscu 66, do którego jest zaczepiona naciskowa jednostka sprężynująca 50, która ze swojej strony jednym końcem w miejscu 67 jest przyłączona przegubowo w pionowym obszarze środkowym szyn prowadzących 63, a drugim końcem w miejscu 68 jest przyłączona przegubowo w miejscu ułożyskowania pary wodzików 64. Podczas zamykania skrzydła bramy 60 z przedstawionego położenia otwarcia w położenie zamknięcia, rolki 61 poruszają się wzdłuż szyn prowadzących 63 do dołu, przez co jednostki sprężynujące 50 zostają skrócone, a tym samym przyporządkowane do nich naciskowe sprężyny 51 i 52 zostają ściśnięte.

182 883

Figura 7c przedstawia w przekroju wzdłużnym naciskową jednostkę sprężynującą 50, jaką przykładowo można stosować według fig. 6. Wewnętrzna sprężyna 51 jest umieszczona współosiowo do zewnętrznej sprężyny 52 w ten sposób, że sprężyny 51, 52 mogą się poruszać względem siebie, to znaczy średnica zewnętrzna Da wewnętrznej sprężyny 51 jest nieznacznie mniejsza od średnicy wewnętrznej Di zewnętrznej sprężyny 52.

Sprężyny 51, 52 mogą być podparte, w sposób przedstawiony po prawej stronie na fig. 7a i 7c, na elemencie podporowym 55, przy czym na fig. 7a element podporowy 55 jest utworzony przez dno 54 teleskopowej rury osłonowej 53.

Podczas ściskania, jak również podczas rozprężania sprężyny 51 i 52 mogą się poruszać względem siebie bez możliwości wystąpienia sczepienia się zwojów, a tym samym ograniczenia ruchu sprężyny z powodu przeciwnego układu zwojów. Teleskopowa rura ochronna 53 służy do prowadzenia tak utworzonej jednostki sprężynującej 50 w kierunku ruchu eksploatacyjnego.

Zamiast teleskopowej rury osłonowej można również zastosować jednoczęściową rurę, która od jednego boku w kierunku wzdłużnym jest zaopatrzona w szczeliny, przez które jest prowadzone zamocowanie elementu podporowego dla prawego końca obu sprężyn 51 i 52, dzięki czemu w przypadkach ściśnięcia sprężyn 51, 52 może być wysunięta tuleja ze szczelinami przez prawy element podporowy w ramach długości szczeliny.

Figura 7b przedstawia odmianę jednostki sprężynującej 50 ze sprężynami 51 i 52, umieszczonym w ten sposób, że drąg prowadzący 57 w postaci rury jest prowadzony w wewnętrznej przestrzeni wewnętrznej sprężyny 51. Jego lewy koniec jest połączony z elementem podporowym 55, natomiast prawy koniec jest prowadzony przesuwnie przez element podporowy 56, zaopatrzony w odpowiedni otwór. Podczas ściskania sprężyn 51, 52 przez przesuwanie do siebie obu elementów podporowych 55 i 56, prawy koniec drąga prowadzącego 57 wysuwa się ze służącego jako przesuwna prowadnica otworu elementu podporowego 56. Dla ochrony przesuwnej prowadnicy, może być ona przysłonięta nie przedstawionym kołpakiem.

182 883

Fig. 3b ί

4(,

Ο

Fig.3c

FiCfict

1ί 17

Pi.g- 3e

182 883

Fig. 4a

182 883

Fig. 6

182 883

Fig7

Fig. 7

182 883

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 60 egz. Cena 4,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Brama z urządzeniem wyrównoważającym, ze skrzydłem bramy prowadzonym ruchomo przez zespół uruchamiający między położeniem zamykania i otwierania, przykładowo brama podnoszona, brama czołowa, brama przesuwana na rolkach, przechylna albo uchylna albo brama przechylna, wyposażona w urządzenie wyrównoważające, przyłączone jednym końcem do skrzydła bramy, a drugim końcem zamocowanym na stałe, które zawiera co najmniej jedną jednostkę sprężynującą, znamienna tym, że jednostka sprężynująca (16, 50) składa się z co najmniej dwóch, równolegle obciążonych sprężyn śrubowych (17, 18; 51, 52), z których wewnętrzna sprężyna (17, 51) posiada mniejszą średnicę zewnętrzną zwoju (Da) od wewnętrznej średnicy zwoju (Di) zewnętrznej sprężyny (18, 52), i które są umieszczone współosiowo jedna w drugiej i z których jedna sprężyna (17, 51) jest skręcona, patrząc w tym samym kierunku wzdłużnym sprężyny ma lewy kierunek zwoju, a druga sprężyna ma prawy kierunek zwoju tak, że zwoje (20) sprężyn (17,18; 51, 52) krzyżują się, a końce obu współosiowych sprężyn (17, 18) mają co najmniej jedno wspólne zakończenie i są nasunięte na wspólny wspornik (30), zawierający element mocujący (31, 31', 31), który posiada zwrócone do sprężyn pierwsze wąskie ramię mocujące (32), dla wewnętrznej sprężyny (17) i przylegające do niego szersze ramię mocujące (33) dla zewnętrznej sprężyny (18) z tym, że ramiona mocujące (32, 33) na swoich powierzchniach nośnych (47) są zaopatrzone w występy (34), podchwytujące nasunięte zwoje (19) sprężyn (17, 18) i zabezpieczające przed ściągnięciem, przy czym wspólny wspornik (30) ma tyle elementów mocujących (31, 31', 31), ile jest jednostek sprężynujących (16).
2. Brama według zastrz. 1, znamienna tym, że sprężyny (17, 18; 51, 52) co najmniej na swoich zwróconych do siebie płaszczyznach zwojów (20) są zaopatrzone w powłokę z tworzywa sztucznego.
3. Brama według zastrz. 1, znamienna tym, że sprężyny (17,18) są ukształtowane jako sprężyny naciągowe.
4. Brama według zastrz. 1, znamienna tym, że element mocujący (31, 31', 31) w swoim obszarze, odwróconym od ramion mocujących (32, 33) jest ukształtowany jako uchwyt (35) dla rolki zwrotnej (25).
5. Brama według zastrz. 1, znamienna tym, że element mocujący (31, 31', 31) w swoim obszarze, odwróconym od ramion mocujących (32, 33), jest ukształtowany jako zaczep (37) dla ustalenia na przynależnym odcinku (12) szyny bieżnej.
6. Brama według zastrz. 1, znamienna tym, że sprężyny (51, 52) są ukształtowane jako sprężyny naciskowe.
7. Brama według zastrz. 6, znamienna tym, że sprężyny (51, 52) są umieszczone w osłonie prowadzącej (53), która jest ukształtowana jako rura teleskopowa.
8. Brama według zastrz.6, znamienna tym, że przez sprężyny (51, 52) przechodzi drąg prowadzący (57), który jest ukształtowany jako drąg teleskopowy.
9. Brama według zastrz. 7 albo 8, znamienna tym, że sprężyny (51, 52) swoimi końcami opierają się o wspólny element podporowy (55, 56).
10. Brama według zastrz. 8, znamienna tym, że przez sprężyny (51, 52) przechodzi drąg prowadzący (57), który jest umieszczony przesuwnie w elemencie podporowym (56).