PL178817B1

PL178817B1 - Galaretowata, przezroczysta emulsja na bazie ciekłego oleju parafinowego i laktulozy i sposób jej wytwarzania

Info

Publication number: PL178817B1
Application number: PL95315951A
Authority: PL
Inventors: Bernard Doat
Original assignee: Jouveinal Lab
Priority date: 1994-02-25
Filing date: 1995-02-24
Publication date: 2000-06-30
Also published as: DK0746325T3; WO1995022976A1; AU1852195A; FR2716624A1; CA2183472A1; UY23919A1; KR100348729B1; BR9506880A; PL315951A1; PT746325E; US5817330A; CA2183472C; EP0746325A1; DE69528361D1; EP0746325B1; DE69528361T2; ATE224720T1; JPH09512783A; FR2716624B1; KR970701051A

Abstract

1. Galaretowata, przezroczysta emulsja na bazie cieklego oleju parafinowego i laktulo- zy, znamienna t ym , ze zawiera 75 do 85 czesci wagowych cieklego oleju parafinowego, 25 do 15 czesci wagowych wodnego, oslodzonego roztworu laktulozy zawierajacego 90 do 95 czesci wagowych syropu laktulozy, zawierajacego od 54% do 66% suchej masy, oraz 2,5 do 5,5 czesci wagowych 20% roztworu zelatyny, 2 do 2,5 czesci wagowych mieszaniny slodzacej i barwiacej oraz ewentualnie dopuszczalny farmaceutycznie weglowodan i kompozycje sma- kowa. 9. Sposób wytwarzania galaretowatej, przezroczystej emulsji na bazie cieklego oleju parafinowego i laktulozy, w którym olej parafinowy dodaje sie do laktulozy, znamienny tym, ze wprowadza sie, starannie mieszajac w ciagu od 3 minut do 45 minut, 75 do 85 czesci wago- wych oleju parafinowego o temperaturze od 50°C do 80°C do 25 do 15 czesci wagowych roz- tworu wodnego podgrzanego do temperatury od 40°C do 70°C otrzymanego przez zmieszanie 90 do 95 czesci wagowych syropu laktulozy, zawierajacego od 54% do 66% suchej masy, z 2,5 do 5,5 czesciami wagowymi 20% roztworu zelatyny, z 2 do 2,5 czesciami wagowymi mieszani- ny slodzacej i barwiacej oraz ewentualnie z dopuszczalnym farmaceutycznie weglowodanem, tak aby wspólczynnik zalamania swiatla mieszaniny, oznaczany w temperaturze 20°C, byl dopasowa- ny do wspólczynnika zalamania swiatla oleju parafinowego z dokladnoscia do ± 0,010 jednostki, po czym dodaje sie kompozycje smakowa i laduje sie, po przeniesieniu, tak otrzymana przezro- czysta i galaretkowata emulsje do opakowan jednostkowych. PL PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest nowa, zemulgowana kompozycja otrzymana z ciekłego oleju parafinowego i laktulozy, która ma postać nie klejącej się, miękkiej galaretki i jest przeznaczona do podawania doustnego przy leczeniu zaparć u ludzi.

Zaparcia są często spotykanym zjawiskiem patologicznym, które dosięga znaczną ilość osób niezależnie właściwie od wieku i płci. Ostatnie publikacje wskazują, że na dolegliwość tę cierpi przewlekle co najmniej 10% populacji Francji i Wielkiej Brytanii [S. Chaussade i J. Guerre, Traitement de la constipation (Leczenie zaparć), Encycl. Med. Chir. Paris, France, Estomac-Intestin, 9071 A¹⁰, 6-1985, str. 6; R. Taylor, Br. Med. J., 300,1063-1064 (1990)] i że w Stanach Zjednoczonych, Japonii oraz krajach północnej Europy odsetek ten jest jeszcze wyższy. Wiadomo także, że około 50% osób dotkniętych tą dolegliwością zażywa domowe środki przeczyszczające, z których niektóre uznawane są za potencjalnie niebezpieczne.

Niezależnie od najprostszych przypadków, w których wystarczy zmiana diety, szczególnie zaś podawanie naturalnych włókien dietetycznych, często koniecznym jest zastosowanie środków przeczyszczających, z których najstarszy i najmniej szkodliwy polega na zażyciu oleju mineralnego, a dokładnie ciekłego oleju parafinowego.

Wiadomo, że olej ten, który nie jest przyswajany, działa dzięki swoim własnościom smarnym i zmiękczającym i w ten sposób ułatwia wydalanie odchodów. To działanie jest od dawna szeroko stosowane i francuski słownik zastrzeżonych produktów medycznych (Dictionnaire Vidal - 1993 - Vidal editions) wymienia dwanaście zastrzeżonych produktów zawierających oleje parafinowe o różnych lepkościach, najczęściej w połączeniu z innymi związkami i podawanych w formie cieczy, galaretki lub też stałego proszku.

Produkty ciekłe są najczęściej czystymi lub też doprawionymi do smaku olejami parafinowymi. Są one też najtańsze. Jednak oprócz praktycznych trudności, związanych z posługiwaniem się nimi, podawanie ich osobom obłożnie chorym lub też małym dzieciom może być niebezpieczne gdyż, w przypadku zaburzeń przełykania, mimowolne wdychanie ich par może prowadzić do zapaleń płuc lub oskrzeli. Wiadomo także, że przy większych dawkach produkty te powodują niepożądane ryzyko pocenia się odbytnicy oraz podrażnienia około-odbytowego.

Produkty galaretko watę są zatem łatwiejsze w użyciu. Generalnie otrzymywane są one poprzez zmieszanie ciekłej parafiny z parafiną stałą lub półstałą lub też poprzez zemulgowanie ciekłego oleju parafinowego z fazą wodną zawierającą odpowiednie zarobki. Jeśli chodzi o tego typu emulsje, to już w roku 1921, w opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr US 1 389 161, Rector opisał sposób otrzymywania przezroczystej emulsji na drodze dopasowywania współczynnika załamania światła fazy wodnej do tegoż współczynnika fazy olejowej. W. F. Whitemore i R. E. Linehan [Ind. andEng. Chemistry, 21 878-880 (1929)] uogólnili tę zasadę opisując sposób modyfikacji współczynnika załamania światła każdej z faz oddzielnie, w celu otrzymania wspomnianej przezroczystości. Zasada ta zaowocowała wieloma przepisami stosowanymi do różnych celów, z których kilka najnowszych przedstawia się jak następuje.

Przedmiotem europejskiego opisu patentowego zgłoszonego 9 września 1986 r. a opublikowanego pod numerem 216 557 są półprzezroczyste emulsje typu woda w oleju o wyglądzie podobnym do galaretki parafinowej, które są ciałami półstałymi, przeznaczonymi do stosowania na powierzchni skóry. Faza wodna tych emulsji zawiera środki utrzymujące wilgotność, faza olejowa zaś środek stosowany do otrzymywania emulsji typu woda w oleju, a także półpłynne parafiny (temperatura topnienia > 38°C), do których można dodać olej mineralny. W przykładach

178 817 ilustrujących wynalazek zawartość fazy olejowej nie przekracza 70%, a środek emulgujący specyficzny dla emulsji typu woda w oleju jest rozpuszczony w fazie olejowej podczas wytwarzania.

Przedmiotem francuskiego opisu patentowego zgłoszonego 20 lipca 1987 i opublikowanego pod numerem 2 618 351 jest przezroczysta emulsja w postaci galarety składająca się w 50 do 80% wagowych z hydrofobowej cieczy oleistej, w 0,5 do 5% wagowych z rozpuszczalnego w wodzie środka powierzchniowo czynnego, w 2 do 10% wagowych z hydrokoloidu a także ze środków rozpuszczonych w wodzie oraz wody, przy czym współczynniki załamania światła fazy wodnej i fazy olejowej nie mogą się różnić od siebie o więcej niż 0,005. Żele te przeznaczone są do użytku kulinarnego lub kosmetycznego; wyszczególnione jest, że hydrokoloid stanowi żelatyna oraz, że kompozycje te, jako środek rozpuszczalny w wodzie zawierają, oprócz kwasu cytrynowego także cukier, glicerynę lub sorbit.

W przykładach ilustrujących wynalazek otrzymane emulsje zawierają maximum 70% wagowych fazy olejowej, a faza wodna nigdy nie zawiera mniej niż 16% żelatyny, to znaczy 4,8% wagowych w przeliczeniu na całkowitą masę emulsji. Co więcej, w celu otrzymania emulsji o wysokiej zawartości fazy hydrofobowej jest także istotne dodanie rozpuszczalnych w wodzie środków powierzchniowo czynnych w ilości od 0,5 do 5,0% w przeliczeniu na żel. Przykład 3 w opisie tego wynalazku przedstawia szczególny przypadek żelu, który na 70 części galaretki parafinowej zawiera 30 części wodnego roztworu zawierającego 29% wody, 45% kwasu cytrynowego, 1% siarczanu eteru laurylowego oraz 25% żelatyny co, w przypadku tego ostatniego składnika, wynosi 7,5% w przeliczeniu na całkowitą masę końcowej kompozycji stanowiąc znaczną podaż białka istotną zarówno z punktu widzenia dietetycznego, jak i z punktu widzenia konsystencji żelu, który w zasadzie posiada teksturę stałą.

Jeśli chodzi o przeczyszczające kompozycje farmaceutyczne w postaci galaretki, zaproponowane i wyszczególnione w słowniku Vidala, to niezależnie od sposobu ich otrzymywania produkty te zawierają sacharozę dla poprawienia smaku, co uniemożliwia ich podawanie pacjentom chorym na cukrzycę oraz takim, którzy musząściśle przestrzegać diety niskokalorycznej. Co się zaś tyczy proponowanych kompozycji stałych, w handlu dostępne są produkty, w których ciekły olej zaadsorbowany jest na nośniku lub też, alternatywnie, obecny jest w postaci mikrokapsułek. W obu tych przypadkach wymagane sątechnologie, które sąekonomicznie niekorzystne.

Ostatnio w europejskim zgłoszeniu patentowym, opublikowanym pod numerem 486 353, zaproponowano kompozycję bezwodną, charakteryzującą się tym, że bezwodna laktuloza mieszana jest z oczyszczonymi węglowodorami parafinowymi o temperaturze topnienia od 45°C do 60°C, przy czym względne proporcje składników są takie, że działanie przeczyszczające węglowodorów jest uznane za słabe w porównaniu do działania laktulozy, które w zastrzeżonej kompozycji przedstawione jest jako wzmocnione. Wynik ten wymaga potwierdzenia ponieważ, nie wdając się w szczegóły, można zrozumieć, że w proponowanym wynalazku bezwodna laktuloza mieszana jest z utworzeniem jednorodnej masy z mieszaniną węglowodorów, których temperatura topnienia jest znacznie wyższa niż temperatura ciała ludzkiego, co stawia pod silnym znakiem zapytania jej dostępność w przewodzie pokarmowym, czy bardziej ogólnie przyswajalność produktu z punktu widzenia jego smaku. Co więcej, biorąc pod uwagę koszt technologiczny otrzymywania tego produktu w postaci stałej, a także jego skłonności do samorzutnego uwodnienia w atmosferze pokojowej w tej postaci, do chwili obecnej nie można uznać, że laktuloza w postaci bezwodnej stanowi rozwiązanie zadowalające z ekonomicznego i praktycznego punktu widzenia.

W rzeczywistości żadne z rozwiązań dotyczących oleju parafinowego podawanego w celach przeczyszczaj ących nie j est zadowalające, czy to z powodów praktycznych, ekonomicznych czy też dietetycznych.

Niniejszy wynalazek wypełnia tę lukę przy pomocy niskokalorycznej kompozycji przeczyszczającej w postaci galaretki o znacznej zawartości ciekłej parafiny, połączonej z laktulozą, stanowiącą dopuszczalny farmaceutycznie, syntetyczny disacharyd, który sam posiada uznane, nieagresywne własności przeczyszczające.

W odróżnieniu od powszechnie uznanego stanu rzeczy, a w szczególności w odróżnieniu od wskazówek zawartych we francuskim opisie patentowym nr 2 618 351, niespodziewanie

178 817 otrzymano emulsję na drodze połączenia około 80% Wagowych ciekłego oleju parafinowego z osłodzoną fazą wodną zawierającą laktulozę i zżelowano jąza pomocą hydrokoloidu z wyłączeniem środka powierzchniowo czynnego otrzymując w ten sposób stabilne przezroczyste kompozycje o miękkiej i nie klejącej się teksturze.

Przedmiotem wynalazku jest galaretowata, przezroczysta emulsja na bazie ciekłego oleju parafinowego i laktulozy, charakteryzująca się tym, że zawiera 75 do 85 części wagowych ciekłego oleju parafinowego, 25 do 15 części wagowych wodnego, osłodzonego roztworu laktulozy zawierającego 90 do 95 części wagowych syropu laktulozy, zawierającego od 54% do 66% suchej masy, oraz 2,5 do 5,5 części wagowych 20% roztworu żelatyny, 2 do 2,5 części wagowych mieszaniny słodzącej i barwiącej oraz ewentualnie dopuszczalny farmaceutycznie węglowodan i kompozycję smakową.

Emulsja według wynalazku korzystnie zawiera 76 do 80 części wagowych oleju parafinowego o współczynniku załamania światła pomiędzy 1,473 a 1,483, 24 do 20 części wagowych wodnego, osłodzonego roztworu laktulozy zawierającego od 57,5% do 62,5% suchej masy.

Emulsja według wynalazku korzystnie zawiera wodny, osłodzony roztwór laktulozy otrzymany poprzez zmieszanie 90 do 95 części wagowych syropu laktulozy z 2,5 do 5,5 częściami Wagowymi 20% roztworu żelatyny, z 2 do 2,5 częściami wagowymi mieszaniny słodzącej i barwiącej oraz ewentualnie z dopuszczalnym farmaceutycznie węglowodanem, tak aby współczynnik załamania światła mieszaniny, oznaczany w temperaturze 20°C, był dopasowany do współczynnika załamania światła oleju parafinowego z dokładnością do ± 0,010 jednostki.

Emulsja według wynalazku korzystnie zawiera syrop laktulozy używany do otrzymania wodnego roztworu o stężeniu od 50 do 66% wagowych produktu.

Emulsja według wynalazku korzystnie zawiera wodny roztwór zawierający od 0,5 do 1,1 części wagowych żelatyny.

Emulsja według wynalazku korzystnie zawiera dodatkowo wodny roztwór mieszaniny organoleptycznych środków wspomagających, składającej się z kwasu cytrynowego, aromatycznej kompozycji naturalnych i sztucznych smaków malinowego i śliwkowego, sacharynianu sodowego oraz czerwieni koszenila jako barwnika.

Emulsja według wynalazku korzystnie zawiera wodny roztwór ewentualnie zawierający jako dodatek węglowodanu sorbit stosowany w celu dopasowania współczynnika załamania światła roztworu.

Emulsja według wynalazku korzystnie zawiera wagowo:

ciekły olej parafinowy	78,230 g
syrop laktulozy o stężeniu 50% wagowych	16,210 g
sorbit sproszkowany	4,200 g
jednowodzian kwasu cytrynowego	0,150 g
żelatyna	0,160 g
barwnik „czerwień koszenila A”	0,012 g
kompozycja naturalnych
i sztucznych smaków malinowego
i śliwkowego	0,300 g
sacharynian sodu	0,020 g
woda pitna, ilość konieczna do dopełnienia	do 100,000 g

Przedmiotem wynalazku jest sposób wytwarzania galaretowatej, przezroczystej emulsji na bazie ciekłego oleju parafinowego i laktulozy, w którym olej parafinowy dodaje się do laktulozy, charakteryzujący się tym, że wprowadza się, starannie mieszając w ciągu od 3 minut do 45 minut, 75 do 85 części wagowych oleju parafinowego o temperaturze od 50°C do 80°C do 25 do 15 części wagowych roztworu wodnego podgrzanego do temperatury od 40°C do 70°C otrzymanego przez zmieszanie 90 do 95 części wagowych syropu laktulozy, zawierającego od 54% do 66% suchej masy, z 2,5 do 5,5 częściami wagowymi 20% roztworu żelatyny, z 2 do 2,5 częściami wagowymi mieszaniny słodzącej i barwiącej oraz ewentualnie z dopuszczalnym farmaceutycznie węglowodanem, tak aby współczynnik załamania światła mieszaniny, oznaczany w temperatu

178 817 rze 20°C, był dopasowany do współczynnika załamania światła oleju parafinowego z dokładnościądo± 0,010 jednostki, po czym dodaje się kompozycję smakową i ładuje się, po przeniesieniu, tak otrzymaną przezroczystą i galaretkowatą emulsję do opakowań jednostkowych.

Stosowany syrop laktulozy odpowiada własnościami produktowi dostępnemu w handlu, a mianowicie produktowi o stężeniu od 50% do 66% laktulozy. Zaleca się stosować syrop o stężeniu 50%. Jest to blado żółta ciecz o współczynniku załamania światła wynoszącym w temperaturze 20°C od 1,430 do 1,490, skręceniu płaszczyzny polaryzacji wynoszącym od -36° do -44° i gęstości wynoszącej około 1,310.

Zgodnie z zaleceniami Farmakopei Europejskiej [2-gie wydanie, str. 330 (1986)] żelatyna stosowana jest w ilości od 0,5 do 1,1 części wagowych w fazie wodnej, z zaleceniem stosowania w ilości od 0,65 do 0,85 części wagowych. Mieszanina przeznaczona do osłodzenia i zabarwienia zawiera wspomagające środki organoleptyczne potrzebne do nadania produktowi atrakcyjnej prezencji. Ściśle biorąc, mieszanina ta zawiera około 33% wagowych kwasu cytrynowego, około 60% wagowych kompozycji smakowej składającej się z mieszaniny naturalnych lub sztucznych smaków malinowego i śliwkowego, około 5% wagowych syntetycznego słodzika, takiego jak sacharynian sodu oraz około 2% barwnika, takiego jak na przykład czerwień koszenila.

Ewentualnie, w celu dopasowania współczynnika załamania światła fazy wodnej, stosowany jest dodatek słabo przyswajalnego lub całkowicie nieprzyswajalnego węglowodanu wybranego spośród mono - i disacharydów uznanych za dopuszczalne do użycia farmakologicznego i właściwe do podawania cukrzykom. Zalecanym dodatkiem jest sorbit, powszechnie używany jako rozczynnik lub słodzik.

W szczególnym przypadku, kiedy zawartość masy stałej lub też współczynnik załamania światła fazy wodnej okazują się mieć mniejszą lub większą wartość niż uprzednio zdefiniowane normy, są one dopasowywane poprzez dodanie węglowodanu w celu ich podniesienia lub też poprzez rozcieńczenie wodą w celu ich obniżenia.

Przedmiotem wynalazku jest także sposób otrzymywania takiej emulsji typu olej w wodzie, który polega na wprowadzeniu, przy odpowiednim mieszaniu, oleju parafinowego podgrzanego do temperatury od 50°C do 80°C do fazy wodnej podgrzanej do temperatury od 40°C do 70°C i zawierającej wszystkie składniki fazy wodnej oprócz kompozycji smakowej, tak, aby otrzymać przezroczystą i jednorodną emulsję w postaci galarety, do której dodaje się kompozycję smakową i która jest następnie przeprowadzona do zbiornika składowego połączonego z urządzeniami napełniającymi, przeznaczonymi do dozowania galaretki do szklanych słoików lub do pakowania jej w formie jednostkowych dawek.

Bardziej szczegółowo, w pierwszej fazie proces polega na rozpuszczaniu barwnika w świeżo otrzymanym roztworze żelatyny i na dodaniu tego roztworu do syropu laktulozy, w którym uprzednio rozpuszczone zostały kwas cytrynowy, sacharynian sodu oraz, ewentualnie, sorbit. W drugim etapie proces polega na przygotowaniu samej emulsji poprzez wprowadzenie oleju parafinowego, uprzednio podgrzanego do temperatury 50-80°C, z zaleceniem aby temperatura ta wynosiła 70°C ± 5°C, do fazy wodnej otrzymanej w pierwszej fazie (opisanej powyżej) i podgrzanej do temperatury 40-70°C, z zaleceniem aby temperatura ta wynosiła 55°C ±5°C. Prędkość, a w konsekwencji i czas wprowadzania oleju parafinowego do fazy wodnej zależy od wydajności mieszania oraz temperatury, w której wykonywana jest operacja wprowadzania. Przy „turbinowym” rodzaju mieszania wprowadzanie może się odbywać w przedziale czasu od 3 do 45 minut. W zalecanych warunkach temperatury wskazanych powyżej operacja może się odbywać, w zależności od efektywności mieszania, od 5 do 20 minut, po czym wprowadzana jest kompozycja smakowa, a tak otrzymany produkt przeniesiony jest do naczynia składowego zanim zostanie on rozdzielony na jednostki przeznaczone do handlu.

Zadaniem opisanych w poniższej części technicznej przykładów i testów jest zilustrować wynalazek i jego zastosowanie bez jakiegokolwiek jego ograniczania.

Przykład 1

Otrzymywanie emulsji w postaci galaretki o następującym składzie wyrażonym na sto jednostek:

178 817

- ciekły olej parafinowy	78,230 g
- syrop laktulozy o stężeniu 50% Wagowych	16,210 g
- sorbit sproszkowany	4,200 g
- jednowodzian kwasu cytrynowego	0,150 g
- żelatyna	0,160 g
- barwnik „czerwień koszenila A” - kompozycja naturalnych i sztucznych smaków malinowego	0,012 g
i śliwkowego	0,300 g
- sacharynian sodu	0,020 g
- woda pitna, ilość konieczna do dopełnienia	do 100,000 g
W pierwszej fazie, do aparatu przeznaczonego do otrzymywania emulsji wprowadzone

jest 72,945 kg 50% syropu laktulozy uprzednio podgrzanego do temperatury 60°C ±5°C, w którym kolejno roztwarzane jest 0,675 kg jednowodzianu kwasu cytrynowego, 0,090 kg sacharynianu sodu oraz 18,900 kg sproszkowanego sorbitu przy zastosowaniu umiarkowanego mieszania. Osobno, w 3,2 litrach wody pitnej, w których zgodnie z zaleceniami Farmakopei Europejskiej (2-gie wydanie, 1986) rozproszone zostało 0,720 kg żelatyny roztworzone jest 0,054 kg czerwieni koszenila A. Mieszanina ta odstawiona jest na 20 minut w celu spęcznienia, po czym, po uprzednim ogrzaniu na łaźni wodnej do temperatury 55°C ±5°C, dodana do opisanego powyżej osłodzonego roztworu. Współczynnik załamania światła mieszaniny wodnej, mierzony w temperaturze 20°C, wynosi 1,4740 ± 0,010.

352,035 kg ciekłej parafiny podgrzanej uprzednio do temperatury 70°C ± 5°C jest w sposób ciągły wprowadzone do aparatu z prędkością przepływu równą 50 ± 10 litrów na minutę, przy czym w celu zapewnienia ciągłego włączania oleju do jednorodnej, galaretowatej emulsji prędkość mieszania zwiększana jest stopniowo podczas wprowadzania parafiny.

Następnie dodano 1,350 kg kompozycji smakowej składającej się z naturalnych i sztucznych alkoholanów o smaku malinowym, a także naturalnych o smaku śliwki. Mieszanie kontynuowano przez dwie minuty, po czym emulsja została przeniesiona do zbiorników składowych połączonych z urządzeniem pakującym, w celu dozowania do szklanych słoików lub kubków plastikowych. Tak otrzymana galaretka, po ochłodzeniu do 20°C posiada wygląd i konsystencję podobne do naturalnych galaretek spożywczych, a także jest do nich podobnie przezroczysta. To samo można powiedzieć ojej zachowaniu się podczas podawania; można ją łatwo i wyraziście kroić łyżką, przy czym jest ona wystarczająco sztywna żeby z łyżki nie spływać, a w bezpośrednim kontakcie ma miękką teksturę i przyjemny smak.

Jej stabilność, badana w słoikach szklanych w temperaturze 20°C, jest znakomita; po 12 miesiącach jej wygląd, zachowanie i własności organoleptyczne są całkowicie zachowane.

Przykład 2

Zgodnie z przepisem przedstawionym w przykładzie 1 do aparatu przeznaczonego do otrzymywania emulsji wprowadzone jest 86,850 kg 66% syropu laktulozy uprzednio podgrzanego do temperatury 60°C ± 5°C, w którym kolejno roztwarzane jest 0,675 kg jednowodzianu kwasu cytrynowego oraz 0,090 kg sacharynianu sodu przy zastosowaniu umiarkowanego mieszania.

Osobno, w 8,2 litrach wody pitnej, w których rozproszone zostało 0,720 kg żelatyny roztworzone jest 0,054 kg czerwieni koszenila A. Po spęcznieniu roztwór jest ogrzany na łaźni wodnej do temperatury 55°C ± 5°C i dodana do osłodzonego roztworu, w celu otrzymania fazy wodnej o zawartości suchej masy 61%.

352,035 kg ciekłej parafiny jest następnie wprowadzone do mieszaniny w sposób przedstawiony w poprzednim przykładzie, po czym dodane jest 1,350 kg kompozycji smakowej składającej się z naturalnych i sztucznych alkoholanów o smaku malinowym oraz śliwkowym. Po dwóch minutach galaretowata emulsja przeniesiona jest do zbiorników składowych poprzedzających jej dozowanie i pakowanie.

178 817

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 60 egz. Cena 2,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Galaretowata, przezroczysta emulsja na bazie ciekłego oleju parafinowego i laktulozy, znamienna tym, że zawiera 75 do 85 części wagowych ciekłego oleju parafinowego, 25 do 15 części wagowych wodnego, osłodzonego roztworu laktulozy zawierającego 90 do 95 części wagowych syropu laktulozy, zawierającego od 54% do 66% suchej masy, oraz 2,5 do 5,5 części wagowych 20% roztworu żelatyny, 2 do 2,5 części wagowych mieszaniny słodzącej i barwiącej oraz ewentualnie dopuszczalny farmaceutycznie węglowodan i kompozycję smakową.
2. Emulsja według zastrz. 1, znamienna tym, że zawiera 76 do 80 części wagowych oleju parafinowego o współczynniku załamania światła pomiędzy 1,473 a 1,483,24 do 20 części wagowych wodnego, osłodzonego roztworu laktulozy zawierającego od 57,5% do 62,5% suchej masy.
3. Emulsja według zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że zawiera wodny, osłodzony roztwór laktulozy otrzymany poprzez zmieszanie 90 do 95 części wagowych syropu laktulozy z 2,5 do 5,5 częściami wagowymi 20% roztworu żelatyny, z 2 do 2,5 częściami wagowymi mieszaniny słodzącej i barwiącej oraz ewentualnie z dopuszczalnym farmaceutycznie węglowodanem, tak aby współczynnik załamania światła mieszaniny, oznaczany w temperaturze 20°C, był dopasowany do współczynnika załamania światła oleju parafinowego z dokładnością do ± 0,010 jednostki.
4. Emulsja według zastrz. 3, znamienna tym, że zawiera syrop laktulozy używany do otrzymania wodnego roztworu o stężeniu od 50 do 66% wagowych produktu.
5. Emulsja według zastrz. 3, znamienna tym, że zawiera wodny roztwór zawierający od 0,5 do 1,1 części wagowych żelatyny.
6. Emulsja według zastrz. 1, znamienna tym, że zawiera dodatkowo wodny roztwór mieszaniny organoleptycznych środków wspomagających składającej się z kwasu cytrynowego, aromatycznej kompozycji naturalnych i sztucznych smaków malinowego i śliwkowego, sacharynianu sodowego oraz czerwieni koszenila jako barwnika.
7. Emulsja według zastrz. 3, znamienna tym, że zawiera wodny roztwór ewentualnie zawierający jako dodatek węglowodanu sorbit, stosowany w celu dopasowania współczynnika załamania światła roztworu.
8. Emulsja według zastrz. 1, znamienna tym, że zawiera wagowo:

ciekły olej parafinowy 78,230g syrop laktulozy o stężeniu 50% wagowych 16,210g sorbit sproszkowany 4,200g jednowodzian kwasu cytrynowego 0,150g żelatyna 0,160g barwnik „czerwień koszenila A” 0,012g kompozycja naturalnych i sztucznych smaków malinowego i śliwkowego 0,300 g sacharynian sodu 0,020 g woda pitna, ilość konieczna do dopełnienia do 100,00 g
9. Sposób wytwarzania galaretowatej, przezroczystej emulsji na bazie ciekłego oleju parafinowego i laktulozy, w którym olej parafinowy dodaje się do laktulozy, znamienny tym, że wprowadza się, starannie mieszając w ciągu od 3 minut do 45 minut, 75 do 85 części wagowych oleju parafinowego o temperaturze od 50°C do 80°C do 25 do 15 części wagowych roztworu wodnego podgrzanego do temperatury od 40°C do 70°C otrzymanego przez zmieszanie 90 do 95 części wagowych syropu laktulozy, zawierającego od 54% do 66% suchej masy, z 2,5 do 5,5 czę

178 817 ściami wagowymi 20% roztworu żelatyny, z 2 do 2,5 częściami wagowymi mieszaniny słodzącej i barwiącej oraz ewentualnie z dopuszczalnym farmaceutycznie węglowodanem, tak aby współczynnik załamania światła mieszaniny, oznaczany w temperaturze 20°C, był dopasowany do współczynnika załamania światła oleju parafinowego z dokładnością do ± 0,010 jednostki, po czym dodaje się kompozycję smakową i ładuje się, po przeniesieniu, tak otrzymaną przezroczystą i galaretkowatą emulsję do opakowań jednostkowych.

* * *