PL178004B1

PL178004B1 - Element izolacyjny płytowy i sposób wytwarzania elementu izolacyjnego, płytowego

Info

Publication number: PL178004B1
Application number: PL95316732A
Authority: PL
Inventors: Jeppe Rasmussen; Luis Norgaard
Original assignee: Rockwool Int
Priority date: 1994-04-13
Filing date: 1995-04-11
Publication date: 2000-02-29
Also published as: US5776580A; PL316732A1; DE69518002T2; ATE194676T1; DE69518002D1; EP0793759B1; AU2303895A; EP0793759A1; CZ299296A3; HU219093B; CA2187530A1; HU9602706D0; BG100903A; HUT77461A; BG62144B1; SK126996A3; DK42794A; WO1995028533A1

Abstract

1. Element izolacyjny plytowy zawierajacy izolujaca cieplnie warstwe rdzeniowa, umozliwiajaca dyfuzje, pokryta z dwóch stron odpornymi na pare warstwami zewnetrznymi, znamienny tym, ze warstwa rdzeniowa ( 1 , 10) podzielona jest na komórki za pomoca odpornych na pare warstw rozdzielajacych (3, 15), które roz- ciagaja sie prostopadle wzgledem odpornych na pare warstw ze- wnetrznych (4, 5; 1 9 , 20) i które polaczone sa z nimi w sposób zapewniajacy odpornosc na pare. 8. Sposób wytwarzania elementu izolacyjnego plytowego za- wierajacego izolujaca cieplnie warstwe rdzeniowa umozliwiajaca dy fuzje, pokryta z dwóch stron odpornymi na pare warstwami zewnetrznymi, a która podzielona jest na komórki za pomoca odpo- rnych na pare warstw rozdzielajacych, które rozciagaja sie prostopa- dle wzgledem odpornych na pare warstw zewnetrznych i które polaczone sa z nimi w sposób zapewniajacy odpornosc na pare, zna- mienny tym, ze odporna na pare warstwe folii (11) naklada sie na co najmniej jedna strone plyty albo warstwy rdzeniowej (10) materialu izolacyjnego, który umozliwia dyfuzje, a nastepnie plyte albo warstwe rdzeniowa tak wyprodukowana tnie sie na plytki (12), po czym plytki (12) obraca sie o 90° wokól ich wzdluznych osi i skleja sie ze soba tak, ze tworza plyte, w której pasma odpornej na pare war- stwy tworza warstwe rozdzielajaca (15) polozona pomiedzy sasiedni- mi plytkami (12), oraz oba boki plyty albo warstwy rdzeniowej tak wyprodukowanej pokrywa sie odporna na pare warstwa zewnetrzna tak, ze uzyskuje sie odporne na pare polaczenia pomiedzy krawe- dziami warstw rozdzielajacych ( 3 , 15) i warstwami zewnetrzny- mi (19, 20), a takze tym, ze tkanine tnie sie na wymagane odcinki. FIG. 1 PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest element izolacyjny płytowy i sposób wytwarzania elementu izolacyjnego płytowego. Element izolacyjny płytowy stosowany jest zwłaszcza w budownictwie.

Elementy izolacyjne wyżej wymienionego rodzaju, w których izolująca cieplnie rdzeniowa warstwa składa się z wełny mineralnej, stosowane są między innymi do izolacji chłodzących i zamrażających komór, tojest komór mających temperaturę poniżej punktu rosy otaczającego powietrza. Oznacza to, żejeżeli wystąpiąnieszczelności w zewnętrznej odpornej na parę warstwie, para wodna będzie dyfundować do warstwy izolacyjnej i będzie następowało kondensowanie się wody na wewnętrznej stronie wewnętrznej odpornej na parę warstwy i w zależności od temperatury wewnętrznej odpornej na parę warstwy może uformować się warstwa lodu. Formowanie się lodu, które nie może być łatwo zaobserwowane ponieważ ma miejsce wewnątrz elementu izolacyjnego, będzie się stopniowo zwiększało i może to prowadzić, po pewnym czasie, do zniszczenia warstw izolacyjnych. Równocześnie występować będzie wtedy progresywne zmniejszanie się pojemności izolacyjnej uszkodzonego elementu izolacyjnego.

Niemiecki opis patentowy nr 826 500 opisuje tego rodzaju element izolujący dla komór, w którym warstwa rdzeniowa składa się z warstw oddzielnych korpusów i w którym pomiędzy warstwami umieszczone są odporne na parę folie. W przypadku wystąpienia w takim elemencie przecieku w zewnętrznej odpornej na parę warstwie wynikłe uszkodzenie może być ograniczone do zewnętrznej warstwy oddzielnych korpusów, ale izolacyjna pojemność elementu izolacyjnego zredukowana zostanie na całej jego zewnętrznej powierzchni. Dodatkowo tego rodzaju znane elementy izolacyjne komór są trudne w produkcji na skalę przemysłową.

Francuski opis patentowy FR-A-938294 ujawnia warstwowy element izolacyjny zawierający warstwę rdzeniową z płytek z włókien szklanych rozdzielonych warstwami z cienkiego materiału sprężystego, takiego jak papier siarczanowy, i pokryty po jednej lub po obu stronach przez zewnętrzne płyty z drewna lub podobnego materiału tak, aby uzyskać lekki element, który jest odporny na ściskanie w kierunku prostopadłym do płyt zewnętrznych.

Duński opis patentowy nr 137,579 przedstawia wzmocniony element izolacyjny, który zawiera pasma miękkiego materiału izolacyjnego, na przykład, z mineralnej wełny, i w którym wzmacniające warstwy, umieszczone są pomiędzy tymi pasmami dla nadania elementom izolacyjnym lepszych właściwości wytrzymałościowych. Te wzmacniające warstwy wykonane są z utwardzalnego lepiszcza lub żywicy w stanie ciekłym, ale publikacja ta nie wskazuje, że wzmacniające warstwy są odporne na parę. Ten znany element izolacyjny może być zaopatrzony w zewnętrzne sztywne warstwy albo arkusze, ale publikacja ta nie wskazuje również, że warstwy te albo arkusze odporne są na parę albo, że są one połączone z warstwami wzmacniającymi.

Opis patentowy DD 297,114 A5 opisuje element płytowy dla absorpcji fal elektromagnetycznych, w szczególności fal radiowych. Znane elementy składają się z arkuszy nośnych, na przykład, wzmocnionej folii aluminiowej, na której przyklejone sąrównoległe pasma wełny mineralnej, takiej jak wata szklana, przy czym wymienione pasma rozdzielone są przez materiał przewodzący prąd elektryczny, taki jak tkanina z nasyconej grafitem włókniny, z włókna szklanego lub metalowa folia. Ten znany element może również zawierać dodatkowy arkusz nośny z materiału nieprzewodzącego prąd elektryczny, takiegojak tkanina z włókniny z włókna szklanego, to jest materiał, który nie jest odporny na parę.

Europejskie zgłoszenie patentowe 0 568 270 Al opisuje panel składający się z dwóch zewnętrznych warstw impregnowanego materiału z włókien mającego wewnętrzną strukturę komórkową, przy czym komórki zawierają wypełniacz składający się z mieszaniny granulowanego nieorganicznego materiału izolacyjnego i materiału, który wyzwala wodę po intensywnym ogrzewaniu. Ścianki pomiędzy komórkami nie są odporne na parę.

178 004

Francuski opis patentowy 938 294 również opisuje panel podzielony na komórki dla celów konstrukcyjnych. Ten znany panel zawiera rdzeniową warstwę z płytek z połączonych włókien szklanych i ta rdzeniowa warstwa pokryta jest po obu stronach płytami drewna lub podobnego materiału, który nie jest odporny.

Celem wynalazku jest wytworzenie izolacyjnego elementu płytowego rodzaju opisanego powyżej, w którym uszkodzenie powstałe w wyniku przecieku w którejkolwiek z odpornych na parę warstw zewnętrznych może być ograniczone do oddziaływania tylko na małą część tego elementu, a który to element również jest łatwy do wytwarzania na skalę przemysłową.

Element izolacyjny płytowy według wynalazku zawierający izolującą cieplnie warstwę rdzeniową, umożliwiającą dyfuzję, pokrytąz dwóch stron odpornymi na parę warstwami zewnętrznymi charakteryzuje się tym, że warstwa rdzeniowa podzielonajest na komórki za pomocąodpornych na parę warstw rozdzielających, które rozciągają się prostopadle względem odpornych na parę warstw zewnętrznych i które połączone sąz nimi w sposób zapewniający odporność na parę.

Korzystnie, warstwa rdzeniowa składa się z cienkich płytek z włókien mineralnych.

Korzystnie, włókna w płytkach zorientowane są w płaszczyznach zasadniczo prostopadłych do warstw zewnętrznych.

Korzystnie, materiał warstwy rdzeniowej składa się z wełny żużlowej mającej gęstość od 50 kg/m³ do 170 kg/m³.

Korzystnie, odporne na parę warstwy rozdzielające składają się z pasm metalowej folii albo folii z tworzywa sztucznego.

Korzystnie, warstwy zewnętrzne składają się z warstw metalowych.

Korzystnie, odporne na parę warstwy rozdzielające połączone sąz zewnętrznymi warstwami za pomocą spienionego lepiszcza.

Sposób wytwarzania elementu izolacyjnego płytowego, według wynalazku, zawierającego izolującą cieplnie warstwę rdzeniową umożliwiającą dyfuzję, pokrytąz dwóch stron odpornymi na parę warstwami zewnętrznymi, a która podzielonaj est na komórki za pomocą odpornych na parę warstw rozdzielających, które rozciągają się prostopadle względem odpornych na parę warstw zewnętrznych i które połączone sąz nimi w sposób zapewniający odporność na parę charakteryzuj e się tym, że odpornąna parę warstwę folii nakłada się na co najmniej jedną stronę płyty albo warstwy rdzeniowej materiału izolacyjnego, który umożliwia dyfuzję, a następnie płytę albo warstwę rdzeniowątak wyprodukowaną tnie się na płytki, po czym płytki obraca się o 90° wokół ich wzdłużnych osi i skleja się ze sobątak, że tworząpłytę, w której pasma odpornej na parę warstwy tworząwarstwę rozdzielającąpołożonąpomiędzy sąsiednimi płytkami, oraz oba boki płyty albo warstwy rdzeniowej tak wyprodukowanej pokrywa się odpornąna parę warstwą zewnętrzną tak, że uzyskuje się odporne na parę połączenia pomiędzy krawędziami warstw rozdzielających i warstwami zewnętrznymi, a także tym, że tkaninę tnie się na wymagane odcinki.

Korzystnie, nakładanie zewnętrznych warstw prowadzi się przy zastosowaniu spienionego lepiszcza.

Korzystnie, stosuje się spienione lepiszcze poliuretanowe.

Korzystnie, płytę albo warstwę rdzeniową wzajemnie połączonych płytek z pośrednimi warstwami rozdzielającymi wygładza się po przeciwnych stronach przed nakładaniem folii jako warstw zewnętrznych.

Korzystnie, płyta albo warstwa rdzeniowa materiału izolacyjnego, który umożliwia dyfuzję pokrywa się odporną na parę warstwą o takich wymiarach, że może ona pokryć boczne krawędzie płyty albo warstwy rdzeniowej.

Korzystnie, części odpornej na parę warstwy, które pokrywają boczne krawędzie płyty albo warstwy rdzeniowej zakłada się na płytę albo warstwę rdzeniową. ,gdy jest ona cięta na płytki a następnie przykleja się je do końców tak pociętych płytek.

Dzięki takiemu podzieleniu izolacyjnego elementu płytowego na odporne na parę komórki, przecieki, jeśli występują, będą umożliwiały przenikanie wilgoci tylko do bardzo ograniczonej części elementu, jakiekolwiek utworzenie się kondensatu lub lodu będzie powodowało tylko

178 004 niewielkąredukcję całkowitej pojemności izolacyjnej elementu izolacyjnego. Ponadto takie rozdzielenie warstw przyczynia się do zwiększenia wytrzymałości na zginanie i sztywności całego elementu izolacyjnego.

Korzystne jest stosowanie rdzeniowych materiałów z wełny mineralnej, ale wełna szklana i wełna żużlowa jest również odpowiednia.

Korzystnie rdzeniowa warstwa posiada grubość od 50 mm do 300 mm, a korzystniej od 100 mm do 200 mm oraz, gdy składa się ona, na przykład, z wełny mineralnej.

Szerokość płytek i komórek odpornych na dyfuzję korzystnie wynosi pomiędzy 50 mm i 300 mm, korzystniej zawiera się pomiędzy 100 mm i 200 mm.

Odporne na parę warstwy rozdzielające mająodporność na dyfuzję, która przekracza 75 m²sec GPa/kg, i korzystnie zawierająfolię, takąjak metalowa folia lub folia z tworzywa sztucznego, która alternatywnie jest wzmocniona, na przykład włóknami szklanymi.

W przypadku, gdy użytajest folia metalowa, takajak folia aluminiowa, grubość korzystnie wynosi od 0,01 mm do 0,15 mm. Gdy stosujemy folię z tworzywa sztucznego, takąjak folia polietylenowa, polipropylenowa, z polichlorku winylu, poliakrylanowa lub poliestrowa to grubość korzystnie wynosi od 0,05 mm do 0,2 mm.

Odporne na parę warstwy rozdzielające mogą również składać się z impregnowanego papieru, kombinacji papieru i folii, na przykład, papieru pokrytego aluminium lub powłoki z odpornej na parę farby lub lakieru.

Odporne na parę warstwy zewnętrzne, które korzystnie mają odporność na dyfuzję powyżej 75 mm2 sec GPa/kg mogą składać się z metalowej warstwy, na przykład, stali nierdzewnej lub aluminium, alternatywnie pokrytej warstwą z tworzywa sztucznego z powłoką z farby. W przypadku użycia warstwy metalowej ze stali nierdzewnej, grubość warstwy korzystnie zawiera się pomiędzy 0,4 mm i 1,0 mm, a gdy stosuje się metalową warstwę z aluminium, grubość warstwy korzystnie zawiera się pomiędzy 0,7 mm i 1,5 mm. Korzystnie stosuje się sztywne warstwy zewnętrzne, takie jak płyty z tworzyw sztucznych, na przykład, płyty Formica®.

Odporne na parę połączenia warstw rozdzielających i warstw zewnętrznych wykonuje się konwencjonalnie stosując spienione lepiszcze w trakcie produkcji izolacyjnych elementów, na przykład, spienione lepiszcze poliuretanowe, które to lepiszcze może penetrować rdzeniowy materiał wokół warstw rozdzielających, a przez to zapewnić szczelne połączenie pomiędzy ich krawędziami i zewnętrznymi warstwami.

Nakładanie odpornej na parę warstwy, która tworzy warstwy rozdzielające w gotowym elemencie, na rdzeniowy materiał może być wykonane w znany sam przez się sposób. Gdy stosuje się materiał w postaci wełny mineralnej, nakładanie odpornej na parę warstwy może być prowadzone na linii produkcyjnej. Przykładowo, odporna na parę warstwa może być połączona z warstwą rdzeniową stosując lepiszcze w stanie ciekłym nakładane na powierzchnię materiału rdzeniowego lub odporną na parę warstwę za pomocą wałeczka. Odpowiednie lepiszcza stanowią materiały termoplastyczne, takie jak polietylen, klej topliwy lub klej kontaktowy.

Gdy rozdzielające warstwy składają się z folii metalowej, jako lepiszcze może być użyta folia z materiału termoplastycznego, taka jak folia polietylenowa nałożona na folię metalową, która to folia w trakcie nakładania na metalową folię podgrzewana jest aż do jej stopienia za pomocą grzejącego wałka.

Cięcie płyty lub tkaniny pokrytej odporną na parę warstwą może być dokonywane na lub poza linią produkcyjną w znany sam przez się sposób.

Cięcie płyty może być dokonywane w kierunku wzdłużnym lub prostopadłym do niej.

Gdy wyprodukowane przez cięcie płytki obrócone zostanąo 90°, sąone razjeszcze łączone ze sobą, dla utworzenia płyty lub tkaniny, w której pomiędzy sąsiednimi płytkami umieszczone są odporne na parę warstwy rozdzielające. Dla tych celów korzystnie stosuje się klej topliwy. Płytki korzystnie przed ich sklejeniem są wzajemnie przesunięte (na przykład o 150 mm - 250 mm) w ich kierunku wzdłużnym, dla otrzymania przesuniętej struktury. W przypadku, gdy jako lepiszcze stosuje się klej topliwy, wystarcza nałożenie dwóch nitek lepiszcza na jednej z dwu powierzchni, które mają być sklejone, na przykład, nitkę w najniższej części powierzchni styku i ścieg w najwyższej części powierzchni styku.

178 004

Przedmiot wynalazku przedstawionyjest w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 jest perspektywicznym widokiem korzystnego przykładu wykonania elementu izolacyjnego według wynalazku, fig. 2 jest przekrojem poprzecznym wzdłuż linii II - II elementu izolacyjnego zgodnie z fig. 1, fig. 3 jest widokiem w powiększeniu wziętej w okrąg części z fig. 2, a fig. 4a - 4d są schematycznymi widokami różnych etapów korzystnego przykładu realizacji sposobu według wynalazku.

Element izolacyjny płytowy uwidoczniony na fig. 1-3 składa się z rdzeniowej warstwy 1, która składa się z płytek 2 z wełny mineralnej, rozdzielonych przez odporne na parę warstwy 4,5, w którym rozdzielające warstwy 3 rozciągająsię od jednej zewnętrznej warstwy 4 do drugiej zewnętrznej warstwy 5 i połączone są z zewnętrznymi warstwami 4,5 wzdłuż bocznych krawędzi w sposób, który zapewnia odporność na parę.

Jak to wynika z fig. 3 to odporne na parę połączenie uzyskane jest przez zanurzenie bocznych krawędzi rozdzielających warstw 3 w warstwie lepiszcza nałożonej na wewnętrznej stronie każdej warstwy zewnętrznej płyty.

Figura 4a przedstawia pierwszy etap sposobu według wynalazku. W etapie tym metalowa folia albo folia 11 z tworzywa sztucznego nakładanajest na warstwę rdzeniową 10 z wełny mineralnej, przy czym wymieniona folia 11 łączonajestz górną częścią tkaniny z wełny mineralnej za pomocą polietylenowej żywicy (co nie zostało pokazane), która jest nałożona na spodnią część folii 11, i która wcześniej roztopiona została za pomocą grzejącego wałka, który nie został pokazany na rysunku.

Jak to uwidoczniono na fig. 4b laminowana tkanina w postaci warstwy rdzeniowej 10 z wełny mineralnej, uformowana w pierwszym etapie, cięta jest na płytki 12 za pomocą tarczowych pił 13, które zamocowane są na wspólnym wale 14 napędzanym silnikiem, który nie został pokazany na rysunku.

W następnym etapie, który nie został zilustrowany, płytki 12, uformowane w operacji cięcia, obrócone sąo 90° wokół ich wzdłużnych osi tak, aby przyjęły pozycję uwidocznioną na fig. 4c, gdzie pasma folii tworzące warstwy rozdzielające 15, uformowane przez cięcie, są obecnie ustawione w płaszczyznach pionowych i zwrócone tymi częściami do sąsiednich płytek, które były uprzednio częścią spodu warstwy rdzeniowej 10.

Następnie za pomocą dysz 16 z zasilającym wlotem 17 nakładane jest lepiszcze, na przykład, klej topliwy, w postaci dwóch równoległych nitek na jednej albo obu wymienionych powierzchniach.

W następnym etapie, który nie został zilustrowany, sąsiadujące płytki łączone są po ich wzajemnym przesunięciu w kierunku wzdłużnym, przy czym są one klej one za pomocą lepiszcza nakładanego na sąsiadujące ze sobą powierzchnie warstwy rdzeniowej 18 w sposób zapewniający pewne przesunięcie.

Jak to wynika z fig. 4d odporna na parę powłoka nakładana jest zarówno na górnąpowierzchnięjak i spodniąpowierzchnię warstwy rdzeniowej 18, na przykład, w postaci metalowych foliijako warstw zewnętrznych 19,20, przy czym metalowa foliajakojedna z warstw zewnętrznych 19 zaopatrzona jest w warstwę lepiszcza nie widoczną na rysunku, które penetruje warstwę rdzeniową 18 na taką głębokość, że uzyskuje się odporne na parę połączenie pomiędzy zwróconymi ku górze bocznymi krawędziami pasm folii tworzących warstwy rozdzielające 15 i metalową foliąjednej z warstw zewnętrznych 19, przedjej kontaktem z górną* powierzchnią warstwy rdzeniowej 18. W podobny sposób metalowa foliajako druga warstwa zewnętrzna 20 połączona jest ze spodnią powierzchnią warstwy rdzeniowej 18. W ten sposób wykonuje się płytowy element, który pocięty następnie na odpowiednią długość, będzie miał wygląd podobny do elementu przedstawionego na fig. 1-3.

178 004

FiG.3

ΠGib

F/GlC

F/Gld

178 004

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 60 egz.

Cena 2,00 zł.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Element izolacyjny płytowy zawierający izolującą cieplnie warstwę rdzeniową, umożliwiającą dyfuzję, pokrytą z dwóch stron odpornymi na parę warstwami zewnętrznymi, znamienny tym, że warstwa rdzeniowa (1,10) podzielonajest na komórki za pomocąodpornych na parę warstw rozdzielających (3,15), które rozciągająsię prostopadle względem odpornych na parę warstw zewnętrznych (4, 5; 19, 20) i które połączone są z nimi w sposób zapewniający odporność na parę.
2. Element izolacyjny według zastrz. 1, znamienny tym, że warstwa rdzeniowa (1,10) składa się z cienkich płytek (2,12) z włókien mineralnych.
3. Element izolacyjny według zastrz. 2, znamienny tym, że włókna w płytkach (2,12) zorientowane są w płaszczyznach zasadniczo prostopadłych do warstw zewnętrznych (4,5; 19,20).
4. Element izolacyjny według zastrz. 1, znamienny tym, że materiał warstwy rdzeniowej (1,10) składa się z wełny żużlowej mającej gęstość od 50 kg/m3 do 170 kg/m3.
5. Element izolacyjny według zastrz. 1, znamienny tym, że odporne na parę warstwy rozdzielające (3,15) składają się z pasm metalowej folii albo folii z tworzywa sztucznego.
6. Element izolacyjny według zastrz. 1 albo 3, znamienny tym, że warstwy zewnętrzne (4, 5,19, 20) składają się z warstw metalowych.
7. Element izolacyjny według zastrz. 1 albo 5, znamienny tym, że odporne na parę warstwy rozdzielające (3,15) połączone są z zewnętrznymi warstwami za pomocą spienionego lepiszcza.
8. Sposób wytwarzania elementu izolacyjnego płytowego zawierającego izolującą cieplnie warstwę rdzeniową umożliwiającą dyfuzję, pokrytą z dwóch stron odpornymi na parę warstwami zewnętrznymi, a która podzielona jest na komórki za pomocą odpornych na parę warstw rozdzielających, które rozciągają się prostopadle względem odpornych na parę warstw zewnętrznych i które połączone sąz nimi w sposób zapewniający odporność na parę, znamienny tym, że odporną na parę warstwę folii (11) nakłada się na co najmniej jedną stronę płyty albo warstwy rdzeniowej (10) materiału izolacyjnego, który umożliwia dyfuzję, a następnie płytę albo warstwę rdzeniową tak wyprodukowaną tnie się na płytki (12), po czym płytki (12) obraca się o 90° wokół ich wzdłużnych osi i skleja się ze sobą tak, że tworząpłytę, w której pasma odpornej na parę warstwy tworzą warstwę rozdzielającą (15) położoną pomiędzy sąsiednimi płytkami (12), oraz oba boki płyty albo warstwy rdzeniowej tak wyprodukowanej pokrywa się odpornąna parę warstwą zewnętrzną tak, że uzyskuje się odporne na parę połączenia pomiędzy krawędziami warstw rozdzielających (3,15) i warstwami zewnętrznymi (19,20), a także tym, że tkaninę tnie się na wymagane odcinki.
9. Sposób według zastrz. 8, znamienny tym, że nakładanie zewnętrznych warstw prowadzi się przy zastosowaniu spienionego lepiszcza.
10. Sposób według zastrz. 9, znamienny tym, że stosuje się spienione lepiszcze poliuretanowe.
11. Sposób według zastrz. znamienny tym, że płytę albo warstwę rdzeniową wzajemnie połączonych płytek (12) z pośrednimi warstwami rozdzielającymi (15) wygładza się po przeciwnych stronach przed nakładaniem folii jako warstw zewnętrznych (19,20).
12. Sposób według zastrz. 8, znamienny tym, że płyta albo warstwa rdzeniowa (10) materiału izolacyjnego, który umożliwia dyfuzję pokrywa się odporną na parę warstwą o takich wymiarach, że może ona pokryć boczne krawędzie płyty albo warstwy rdzeniowej (10).
13. Sposób według zastrz. 12, znamienny tym, że części odpornej na parę warstwy, które pokrywają boczne krawędzie płyty albo warstwy rdzeniowej zakłada się na płytę albo warstwę

178 004 rdzeniową (10), gdy jest ona cięta na płytki (12), a następnie przykleja się je do końców tak pociętych płytek.