PL174745B1

PL174745B1 - Sposób wytwarzania dzianych spodenek

Info

Publication number: PL174745B1
Application number: PL94313354A
Authority: PL
Inventors: Laar Antonie H. Van
Original assignee: Panty Candy Ltd
Priority date: 1993-09-08
Filing date: 1994-09-07
Publication date: 1998-09-30
Also published as: AU686220B2; EP0717796A1; PL313354A1; US5836179A; BR9407418A; TW261640B; JPH09501474A; AU7542894A; GB9318617D0; CA2170743A1; CN1134176A; WO1995007381A1

Abstract

1. Sposób wytwarzania dzianych spodenek, w którym wytwarza sie co najmniej dwa pólfabrykaty spodenek w rzedzie jeden obok drugiego tworzace rekaw, przy czym wytwarza sie rekaw poprzez dzianie na elektronicznie sterowanej dziewiarce okraglej posiadajacej pelen zestaw elektromechanicznie dobie- ranych igiel i zespól kontrolowania dlugosci szwu, a nastepnie przecina sie rekaw wzdluz prazków dzianiny oddzielajac pólwy- roby od siebie, znam ienny tym, ze rekaw (T) wytwarza sie z wzdluznymi otworami (AP, AP') usytuowanymi pomiedzy sasia- dujacymi pólfabrykatami (BLK, BLK'), w polozeniu przewidy- wanych otworów noznych (LO, LO') spodenek, przy czym pomiedzy otworami (AP, AP'), na ich dlugosci, rekaw (T) wytwa- rza sie poprzez dzianie za pomoca pierwszego aktywnego zespolu igiel (50) przewlekajac przez nie przedze, zas poczynajac od polozenia (S2) znajdujacego sie na koncu pierwszego aktywnego zespolu igiel (50) przy krawedzi otworu (AP, AP'), pozostawia sie wybrane igly w polozeniu dolnym tworzac zespól nieaktywny igiel (50'), a jednoczesnie przedze w jej drugim odcinku (Y2), usytuowana przy zespole nieaktywnym igiel (50') przecina sie i przytrzymuje sie jej koniec doprowadzajac go do drugiego zespo- lu aktywnego igiel (50), usytuowanego za zespolem nieaktywnym igiel (50'), przy czym czesci koncowe pólfabrykatów (BLK, BLK'), laczy sie ze soba, a nastepnie rozcina sie rekaw (T) wzdluznie w jej czesciach koncowych pomiedzy pólfabrykatami (BLK, BLK') uzyskujac rozdzielone pólfabrykaty (BLK, BLK') spodenek. FIG 1 PL PL PL

Description

Wynalazek dotyczy wytwarzania dzianych spodenek. Znany jest sposób wytwarzania dzianych spodenek, w którym wycina się, kroi się ręcznie półfabrykat z płaskiej dzianiny i zszywa się go na bokach do postaci spodenek. Jest to sposób czasochłonny, a zatem kosztowny.

Wynalazek ujawniony w brytyjskim patencie nr 1 485 952 stanowi istotny krok do przodu, ponieważ według tej publikacji sposób wytwarzania półfabrykatu spodenek polega na tym, że półfabrykat spodenek o wymaganej formie wytwarza się w postaci bezszwowego rękawa na dziewiarce okrągłej. Taki rurowy półfabrykat jest następnie rozcinany, spłaszczany i zszywany na bokach.

W europejskim opisie patentowym nr 0 211 641 ujawniono sposób wytwarzania półfabrykatu spodenek, w którym wytwarza się szereg półfabrykatów spodenek w postaci rękawa, przy czym półfabrykaty są połączone wzajemnie bokami. Półfabrykat posiada miejsca rozdziału wzdłuż ścian, które po rozcięciu dają dwa półfabrykaty spodenek przeznaczone do zszycia do postaci właściwych spodenek.

Sposób opisany w europejskim opisie patentowym wykazał, że zwłaszcza przy trzech lub więcej półfabrykatach dzianych w rzędzie obok siebie po rozdzieleniu wzdłuż ścian występuje w części krokowej tendencja do niewystarczającego kurczenia poprzecznego. Zachodzi więc konieczność wycinania materiału w tej części, co jest w oczywisty sposób niepożądane, ponieważ zmniejsza szybkość produkcji. Nawet przy wytwarzaniu

174 745 tylko dwóch półfabrykatów sporadycznie występuje potrzeba wycinania materiału, jak opisano powyżej.

Sposób wytwarzania dzianych spodenek, według wynalazku polega na tym, że wytwarza się co najmniej dwa półfabrykaty spodenek w rzędzie jeden obok drugiego tworzące rękaw, przy czym wytwarza się rękaw poprzez dzianie na elektronicznie sterowanej dziewiarce okrągłej posiadającej pełen zestaw elektromechanicznie dobieranych igieł i zespół kontrolowania długości szwu, a następnie przecina się rękaw wzdłuż prążków dzianiny oddzielając półwyroby od siebie.

Sposób według wynalazku charakteryzuje się tym, że rękaw wytwarza się z wzdłużnymi otworami usytuowanymi pomiędzy sąsiadującymi półfabrykatami, w położeniu przewidywanych otworów nożnych spodenek. Pomiędzy otworami, na ich długości, rękaw wytwarza się poprzez dzianie za pomocą pierwszego aktywnego zespołu igieł przewlekając przez nie pierwszy odcinek przędzy, zaś poczynając od położenia znajdującego się na końcu pierwszego aktywnego zespołu igieł przy krawędzi otworu, pozostawia się wybrane igły w położeniu dolnym tworząc zespół nieaktywny igieł, Jednocześnie przędzę w jej drugim odcinku, usytuowanym przy zespole nieaktywnym igieł przecina się i przytrzymuje się jej koniec doprowadzając go do drugiego zespołu aktywnego igieł, usytuowanego za zespołem nieaktywnym igieł, przy czym części końcowe półfabrykatów łączy się ze sobą. Następnie rozcina się rękaw wzdłużnie w jej częściach końcowych pomiędzy półfabrykatami uzyskując rozdzielone półfabrykaty spodenek.

W każdym półwyrobie kształtuje się dwie końcowe części mające pasy taliowe, oddzielone od siebie przewężoną środkową częścią krokową, mającą na boku wgłębienia w obrębie otworów, a po rozdzieleniu półwyroby) składa się w poprzek części krokowej i zszywa się boczne krawędzie sąsiednich części końcowych z utworzeniem spodenek z otworami nożnymi.

Zaletą obecnego wynalazku jest to, że umożliwia zmniejszenie ilości odpadów przędzy dzięki wyeliminowaniu konieczności wycinania obszarów na otwory nożne, co stanowi oszczędność 15% do 20%, w zależności od ilości półfabrykatów wytwarzanych w rzędzie, w porównaniu ze znanymi sposobami.

Następną zaletą wynalazku jest to, że znacznie ułatwiono kształtowanie otworów na nogi, co umożliwia nadanie kształtu każdemu półfabrykatowi dla konkretnego zastosowania końcowego, to znaczy spodenek o przeznaczeniu odzieżowym, sportowym lub medycznym. W tym aspekcie jest oczywistym, że różne rodzaje spodenek mogą być wytwarzane w tym samym rzędzie rękawa.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia schematycznie nie rozcięty przewężony rękaw półfabrykatu spodenek po zdjęciu z dziewiarki okrągłej, fig. 2 - płasko rozpostarty półfabrykat spodenek wykonany z dzianego rękawa przedstawionego na fig. 1, fig. 3 - jeden z półfabrykatów pokazanych na fig. 2 złożony do postaci spodenek gotowych do zszycia, fig. 4 - spodenki wykonane ze złożonego półfabrykatu wg fig. 3, fig. 5 - nie rozcięty przewężony rękaw półfabrykatu spodenek z fig. 1, w widoku obróconym o 90°, w zmodyfikowanej postaci, fig. 6 i 7 - schematycznie kolejne etapy wykonania półfabrykatu spodenek z zastosowaniem obcinarki przędzy i chwytaka, fig. 8 - wielopodąjnikową dziewiarkę okrągłą z zespołami pokazanymi na fig. 6, 7, w rzucie perspektywicznym.

Sposób wytwarzania spodenek polega na tym, że wytwarza się przewężony rękaw T, przedstawiony na fig. 1 wykonuje się poprzez dzianie na okrągło na elektronicznie sterowanej wielopodajnikowej dziewiarce okrągłej. Rękaw T składa się z dwóch nałożonych na siebie i połączonych półfabrykatów BLK i BLK') spodenek i po zdjęciu z maszyny ma kształt przypominający klepsydrę. Rękaw T ma otwór AP o wydłużonym kształcie i w przybliżeniu równoległych krawędziach. Taki kształt ma na celu jedynie ułatwienie przedstawienia na ilustracji, ponieważ w praktyce otwór AP jest szerszy w części środkowej niż na swych końcach, jak jest to widoczne na fig. 5. Otwór AP posiada końcowe obramowanie SF utworzone pomiędzy punktami DS-CS-CS-DS-D1-C1-C-D

174 745 krawędzi otworu AP, pomiędzy którym są utworzone otwory nożne LO, LO' końcowych spodenek w każdym półfabrykacie BLK, BLK'. Podobnie po drugiej stronie występuje następny otwór AP' posiadający końcowe obramowanie SF' pomiędzy punktami BS-AS-AS-BS-B1-A1-A1-B krawędzi otworu AP', pomiędzy którym jest utworzony następny otwór nożny LO lub LO' końcowych spodenek w każdym półfabrykacie BLK, BLK'. Część krokowa półfabrykatu rozciąga się pomiędzy punktami G i G1.

Półfabrykaty BLK, BLK' są połączone na swych końcach wzdłuż odcinków D-DS-E, i Dl-DS-F, a także wzdłuż odcinków B-BS-E1 i B1-BS-F1. Części końcowe półfabrykatu BLK ułożone pomiędzy punktami E-E1, F-F1 mają pas taliowy WB. Podobny pas taliowy WB jest utworzony w drugim półfabrykacie BLK'. Dla ułatwienia rozdzielenia dwóch półfabrykatów BLK i BLK' są pomiędzy nimi utworzone osłabione obszary W leżące naprzeciwko względem średnicy rękawa T, to znaczy na kierunku Z-Z. Osłabione obszary W tworzy się poprzez pomijanie w znany sposób pewnej liczby igieł maszyny.

Tworzenie otworów AP, AP' podczas dziania umożliwia uniknięcie znacznej straty przędzy, która w przeciwnym przypadku byłaby dziana na obszarach odpowiadających późniejszym otworom AP, AP' i następnie usuwana. Również eliminuje się w ten sposób operację wycinania otworów.

Fig. 6 i 7 przedstawiają schematycznie część dziewiarki okrągłej z zaznaczonym podajnikiem przędzy 40 posiadającym ramię podające 41, nieruchomą obcinarkę górną 42, transporter przędzy i obrotową obcinarkę dolną 44, oraz urządzenie chwytające 46 przędzę.

Nieruchoma obcinarka górna 42 znajduje się w ustalonym położeniu względem obrotowej obcinarki dolnej 44, jest dociskana sprężyną 48 do obcinarki dolnej 44 na obwodowych zębach 440 w celu odcięcia przędzy. Obcinarka dolna 44 ma kształt uzębienia okrągłej piły tarczowej lub pierścieniowej i jest obracana wraz z bębnem igłowym 55 maszyny. Obwodowe zęby 440 o kształcie zapadkowym lub trapezowym mają krawędzie tnące 442 współpracujące krawędziowo z obcinarką górną 42.

Do ramienia podającego 41 podajnika 40 doprowadza się pierwszy odcinek Y1 przędzy.

W miarę obracania się bębna igłowego 55 w położeniu S (fig. 6) wybiera się pojedyncze igły pierwszego aktywnego zespołu igieł 50. Wybrane igły podnosi się za pomocą środków do poruszania krzywki igłowej w znany sposób, w celu wyprowadzenia ich ze starych bądź wcześniej dzianych pętelek i ustawienia ich do odbioru drugiego odcinka Y2 przędzy z ramienia podającego 41, co umożliwia utworzenie następnych pętelek. Tego rodzaju dzianie jest kontynuowane dla pewnej liczby wybjranych igieł zespołu aktywnego igieł 50.

Po przejściu ostatniej igły wybranego zespołu aktywnego igieł 50 poza ramię podające 41 następne igły pozostawia się w dolnym, czyli jałowym położeniu tworząc zespół neaktywny igieł 50' jak pokazano na fig. 7. Igły zespołu nieaktywnego igieł 50' mijają ramię podające 41 nie tworząc oczek. Drugi odcinek Y2 przędzy wychodzącej z ramienia podającego 41 przechodzi zatem ponad opuszczonymi igłami zespołu nieaktywnego igieł 50' do wewnątrz w kierunku środka głowicy dziewiarki i w trakcie tego przędza jest chwytana przez zęby 440 obcinarki dolnej 44 obracającej się wraz z bębnem igłowym 55 z tą samą co on szybkością. Na fig. 7 pokazano drugi odcinek Y2 przędzy uchwyconej przez ząb 440 tuż przed odcięciem. Jednocześnie część Y2' drugiego odcinka Y2 jest wciągana w dyszę ssącą 460.

Uchwycona przędza jest następnie odcinana na jej drugim odcinku Y2 w wyniku działania obrotowej obcinarki dolnej 44 i obcinarki górnej 42. W wyniku tego działania wytwarza się dwa luźne końce przędzy, pierwszy koniec przędzy Y3 przy zespole wybranych igieł zespołu nieaktywnego igieł 50', to jest poza obcinarkami 42, 44, a drugi koniec przędzy przy ramieniu podajnika 41. Drugi koniec jest przytrzymywany w wyniku działania ssącego w urządzeniu chwytającym 46, za pomocą dyszy 460 i rękawa ssącego 461.

174 745

Gdy pierwsza igła w usytuowanym za zespołem nieaktywnym igieł 50' następnym wybranym zespole aktywnym igieł 50 dojdzie do drugiego końca przędzy wystającej z ramienia podającego 41 w położeniu S2 sąsiadującym z ramieniem podającym 41, chwyta ten koniec przędzy haczykiem i wyciąga przędzę z urządzenia chwytającego 46. Następnie kontynuuje się dzianie za pomocą wybranych igieł drugiego zespołu aktywnego igieł 50. Ze względu na szybkość obrotu bębna igłowego 55 i działania maszyny każdy wspomniany wyżej koniec przędzy jest tylko przez krótką chwilę utrzymywany w urządzeniu chwytającym 46. Urządzenie chwytające 46 służy również do usuwania wszelkich drobnych fragmentów przędzy i puchu w sąsiedztwie ramienia podającego 41 oraz igieł 50, 50'.

Na fig. 8 przedstawiono urządzenie do podawania, cięcia i chwytania przędzy, czyli stanowisko wielopodajnikowej dziewiarki okrągłej, w której ramię podające 41, lub każde z takich ramion podajnika 40, jest unoszone dla pobierania przędzy przez wybrany zespół aktywny igieł 50, lub jest opuszczane (jak pokazano), gdy nieczynne igły zespołu nieaktywnego 50' mijają ramię podające 41. W tym celu wychyla się ramię podające 41 z korpusu 400 podajnika 40 i porusza się za pomocą elektromagnesu 45 lub innego odpowiedniego napędu sterowanego przez układ elektroniczny maszyny.

Pierwszy odcinek Y1 przędzy prowadzi się za pomocą prowadnicy 43 do ramienia podającego 41, oraz do innych ramion podających 41' podajnika 40, przy czym ramiona podające 41' pokazano w położeniu jałowym z odcinkami Y4 przędzy przytrzymywanymi przez płytkę 47 zamocowaną do dyszy ssącej 460 w gotowości do użycia, gdy wystąpi potrzeba.

Stała obcinarka górna 42 jest pokazana w położeniu dociśniętym przez sprężynę 48 do obrotowej obcinarki dolnej 44, a sprężone powietrze doprowadza się przewodem 49, w celu wydmuchiwania małych kawałków przędzy i puchu z obszaru obcinania.

Choć nie jest to widoczne, część Y2' przędzy z ramienia podającego 41 doprowadza się do dyszy ssącej 460, i wyprowadza się z niej do obcinarki górnej 42, gdzie się ją obcina zanim zostanie całkowicie wciągnięta w dyszę ssącą 460. Odcięty pierwszy koniec przędzy Y3 (fig. 7) odsuwa się, za pomocą cofniętych igieł zespołu nieaktywnego 50', gdy odsuwa się je od obcinarki górnej 42, przy usytuowaniu igieł za końcem poprzedniego wybranego zespołu.

Oba luźne końce przędzy: pierwszy koniec przędzy Y3 występujący na końcu wybranego zespołu nieaktywnego igieł 50' i drugi koniec przędzy znajdujący się na początku następnego zespołu aktywnego igieł 50 tworzą końcowe obramowanie SF lub SF1 (fig. 1, 2 i 5) otworów AP,AP' półfabrykatów BLK,BLK', a każdy z tych końców przędzy ma dhigość około 15 mm. Końcowe obramowanie SF lub SF1 jest usuwane podczas operacji przygotowawczej i tworzy jedyny odpad materiałowy.

Po wykonaniu dziany rękaw T rozdziela się wzdłuż odpowiednich wzdłużnych osłabionych obszarów W (fig. 5). Potem w operacjach końcowych, najlepiej widocznych na fig. 2 do 4, następuje przycinanie lub obrabianie krawędzi tworzących otwory nożne LO, w celu nadania im elastyczności i/lub zamocowania koronki dla dekoracji. W wyniku tych operacji usuwa się końcowe obramowania SF, SF' wspomniane powyżej.

Każdy oddzielny półfabrykat BLK lub BLK', jak na przykład BLK (fig. 2) następnie składa się jak pokazano na fig. 3 wewnętrznymi stronami do siebie i wykonuje się szwy boczne, co kończy wytwarzanie spodenek, jak pokazano na fig. 4.

Spodenki poddaje się operacjom wykańczającym, na przykład barwieniu. Każde spodenki następnie odwraca się stroną wewnętrzną na zewnątrz, kontroluje, składa i pakuje według potrzeby.

Choć w opisanym przykładzie wykonania przedstawiono dwa półfabrykaty spodenek wytwarzanych w połączeniu ze sobą, w praktyce można wytwarzać poprzez dzianie więcej niż dwa półfabrykaty połączone ze sobą, faktyczna ilość zależy zarówno od potrzebnego rozmiaru spodenek, jak i od średnicy maszyny.

174 745

Przykład. Wykonano rurowy odcinek dwóch półfabrykatów spodenek z dzianiny zilustrowany na fig. 5 za pomocą dziewiarki okrągłej o średnicy 330,2 mm, przy rozmiarze 28, posiadającej 1152 igły, 4 podajniki, i szybkość 150/120 obr/min. Maszyna ta miała w pełni programowalny, nieograniczony, elektromechaniczny dobór igieł, oraz kontrolę dhigości ściegu. W każdym punkcie dziania zastosowano układ odcinania i chwytania przędzy. Wokół bębna igłowego rozmieszczono cztery stanowiska podajnikowe w równych odstępach odpowiadających punktom dziania.

Claims

1. Sposób wytwarzania dzianych spodenek, w którym wytwarza się co najmniej dwa półfabrykaty spodenek w rzędzie jeden obok drugiego tworzące rękaw, przy czym wytwarza się rękaw poprzez dzianie na elektronicznie sterowanej dziewiarce okrągłej posiadającej pełen zestaw elektromechanicznie dobieranych igieł i zespół kontrolowania długości szwu, a następnie przecina się rękaw wzdłuż prążków dzianiny oddzielając półwyroby od siebie, znamienny tym, że rękaw (T) wytwarza się z wzdłużnymi otworami (AP, AP') usytuowanymi pomiędzy sąsiadującymi półfabrykatami (BLK, BLK'), w położeniu przewidywanych otworów nożnych (LO, LO') spodenek, przy czym pomiędzy otworami (AP, AP '), na ich długości, rękaw (T) wytwarza się poprzez dzianie za pomocą pierwszego aktywnego zespołu igieł (50) przewlekając przez nie przędzę, zaś poczynając od położenia (S2) znajdującego się na końcu pierwszego aktywnego zespołu igieł (50) przy krawędzi otworu (AP, AP'), pozostawia się wybrane igły w położeniu dolnym tworząc zespół nieaktywny igieł (50'), a jednocześnie przędzę w jej drugim odcinku (Y2), usytuowaną przy zespole nieaktywnym igieł (50') przecina się i przytrzymuje się jej koniec doprowadzając go do drugiego zespołu aktywnego igieł (50), usytuowanego za zespołem nieaktywnym igieł (50'), przy czym części końcowe półfabrykatów (BLK, BLK'), łączy się ze sobą, a następnie rozcina się rękaw (T) wzdłużnie w jej częściach końcowych pomiędzy półfabrykatami (BLK, BLK') uzyskując rozdzielone półfabrykaty (BLK, BLK') spodenek.

2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że w każdym półwyrobie (BLK, BLK') kształtuje się dwie końcowe części mające pasy taliowe (WB), oddzielone od siebie przewężoną środkową częścią krokową, mającą na boku wgłębienia w obrębie otworów (AP, AP'), a po rozdzieleniu półwyroby (BLK, BLK') składa się w poprzek części krokowej i zszywa się boczne krawędzie sąsiednich części końcowych z utworzeniem spodenek z otworami nożnymi (LO, LO').