PL174695B1

PL174695B1 - Sposób wyznaczania kanału akustycznego/danych jako tymczasowego kanału sterowania w układzie łączności radiowej

Info

Publication number: PL174695B1
Application number: PL92300132A
Authority: PL
Inventors: Rafael J. Diaz; Marc Naddell; Gary W. Grube; Robin Roberts; Michael D. Sasuta; Robert Adamczyk
Original assignee: Motorola Inc
Priority date: 1991-11-21
Filing date: 1992-09-30
Publication date: 1998-08-31
Also published as: CN1072546A; AU661512B2; HU9301906D0; AU2760592A; DE69230367T2; CA2099662A1; WO1993010600A1; UA39170C2; JP3299746B2; DK0568659T3; KR930703749A; PL300132A1; HUT65233A; US5442809A; CN1031480C; CA2099662C; EP0568659A1; JPH06504894A; EP0568659B1; BR9205514A

Abstract

1. Sposób wyznaczania kanalu akustyczne- go/danych jako tymczasowego kanalu sterowania w ukladzie lacznosci radiowej, zawierajacym wiele kanalów akustycznych, w którym zastosowany jest centralny sterownik do przydzielania kanalów akustycznych wielu abonentom przy wykorzystaniu pierwszego czynnego kanalu sterowania, przy czym co najmniej jeden z kanalów akustycznych nadaje sie do wykorzystania do sterowania, polegajacy na ocenianiu aktualnego stanu obciazenia pierwszego dzialajacego kanalu sterowania za pomoca central- nego sterownika, znamienny tym, ze porównuje sie aktualny stan obciazenia z górnym progiem obcia- zenia, a w odpowiedzi na porównanie wlacza sie przynajmniej jeden z kanalów akustycznych nada- jacych sie do wykorzystania do sterowania jako tymczasowy kanal sterowania, aby utworzyc drugi czynny kanal sterowania, dzialajacy równoczesnie z pierwszym czynnym kanalem sterowania, wykrywa sie rozmowy dla abonentów nalezacych do grupy wspólnej, gdy przynajmniej jeden z abonentów takiej grupy aktualnie wykorzystuje pierwszy czynny kanal, i w odpowiedzi na to wykrywanie ponownie kieruje sie wymienionego, przynajmniej jednego z abonentów tej grupy do drugiego czynnego kanalu sterowania. F I G . 1A PL PL PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest sposób wyznaczania kanału akustycznego/danych jako tymczasowego kanału sterowania w układzie łączności radiowej, kwłaykoka w układkia dalekosiężnej łączności radiowej na dużym obszarze, pokkalająok na zwiększanie sprawności takich układów przez dynamiczne prkzdzialania ograniczonych zasobów telekomunikacyjnych.

Układy dalekosiężnej łączności radiowej na dużym obszarze zawierają zazwyczaj odległe stacje nadawcze, na przykład stacje wzmacniające, które obsługują pewną liczbę zespołów abonenckich, zwanych również radiami. Zespoły abonenckie mogą być radiami przenośnymi, radiami przewoźnymi, pulpitami sterowniczymi lub radiotelefonami.

Typokk, dalekosiężny system radiowy zawiera od dwóch do dwudziestu zespołów wzmacniających na jednej stacji. W systemie posiadającym 20 zespołów wzmacniających 19 z nich może być przewidzianych dla kanałów akustycznych/danych, zwanych dalej akustyoknymi, natomiast jeden zespół wzmacniający jest przewidziany dla kanału sterowania, który nadaje/odbiera sygnały sterowania do/od zespołów abonenckich w systemie. Niektóre systemy wykorzystują wszystkie dostępne kanały jako kanały akustyczne. Funkcja sterowania w takich systemach jest zwykle realizowana przy użyciu albo stałej sieci przewodowej łączącej zespoły wzmacniające, albo za pomocą niesłyszalnej sygnalizacji sterowania w niektórych z kanałów akustycznych. W każdym przypadku ruch sterowania zmniejsza sprawność całego układu, którego podstawowym zadaniem jest zapewnienie łączności akustycznej pomiędzy jego zespołami abonenckimi.

174 695

Jako pierwszy przykład tego problemu przyjmuje się niewielki układ o małej gęstości, posiadający dwa kanały akustyczne i jeden kanał sterowania. W przypadku, gdy liczba użytkowników jest stosunkowo niewielka (np. 100 - 300), dwa czynne kanały akustyczne są wystarczające dla utrzymania możliwego do zaakceptowania poziomu usług dla użytkowników. Gdy liczba czynnych zespołów abonenckich rośnie, pojawia się potrzeba zwiększenia pojemności kanałów akustycznych w układzie. Dodanie nowego kanału akustycznego do takiego niewielkiego systemu będzie rozwiązaniem tego problemu wykluczonym ze względu na koszt. W związku z tym użytkownicy muszą pogodzić się ze zmniejszoną sprawnością systemu dopóki nie będą mogli zażądać dodania nowego zespołu wzmacniającego dla łączności akustycznej.

Jako drugi przykład można przyjąć duży system o znacznej gęstości, posiadający wiele kanałów akustycznych i jeden kanał sterowania. Gdy liczba użytkowników jest stosunkowo mała dla takiego układu wielokanałowego (np. 3000 - 5000), jeden kanał sterowania jest wystarczający dla utrzymania możliwego do zaakceptowania poziomu usług dla użytkowników. Jeśli liczba czynnych zespołów abonenckiej rośnie, pojawia się potrzeba zwiększenia pojemności kanałów sterowania w systemie. Dodanie nowego stałego kanału sterowania dla obsługi chwilowego wzrostu liczby użytkowników, podobnie jak w przykładzie z małym systemem, stanowi rozwiązanie tego problemu wykluczone ze względu na koszty. Użytkownicy muszą zatem również pogodzić się ze zmniejszoną sprawnością układu, dopóki dodanie nowego kanału sterowania nie będzie mogło być uzasadnione ze względu na koszty.

Istnieje zatem zapotrzebowanie na dalekosiężny system radiowy, zapewniający możliwość realizacji tymczasowego kanału akustycznego lub kanału sterowania, w zależności od potrzeb, przy wykorzystaniu istniejącego sprzętu. System taki powinien umożliwiać dynamiczne przyporządkowanie środków sterowania i środków łączności, zapewniając równocześnie możliwy do zaakceptowania poziom usług telekomunikacyjnych dla zespołów abonenckich. Układ taki powinien również pozwalać na dynamiczne przydzielanie środków łączności i sterowania, zapewniając akceptowalny poziom usług telekomunikacyjnych świadczonych urządzeniom abonenckim w tym systemie.

Sposób wyznaczania kanału akustycznego/danych jako tymczasowego kanału sterowania w układzie łączności radiowej, zawierającym wiele kanałów akustycznych, w którym zastosowanyjest centralny sterownik do przydzielania kanałów akustycznych wielu abonentom przy wykorzystaniu pierwszego czynnego kanału sterowania, przy czym co najmniej jeden z kanałów akustycznych nadaje się do wykorzystania do sterowania, polegający na ocenianiu aktualnego stanu obciążenia pierwszego działającego kanału sterowania za pomocą centralnego sterownika, zgodnie z wynalazkiem charakteryzuje się tym, że porównuje się aktualny stan obciążenia z górnym progiem obciążenia, a,w odpowiedzi na porównanie włącza się przynajmniej jeden z kanałów akustycznych nadających się do wykorzystania do sterowania jako tymczasowy kanał sterowania, aby utworzyć drugi czynny kanał sterowania, działający równocześnie z pierwszym czynnym kanałem sterowania, wykrywa się rozmowy dla abonentów należących do grupy wspólnej, gdy przynajmniej jeden z abonentów takiej grupy aktualnie wykorzystuje pierwszy czynny kanał, i w odpowiedzi na to wykrywanie ponownie kieruje się wymienionego, przynajmniej jednego z abonentów tej grupy do drugiego czynnego kanału sterowania.

Podczas dokonywania oceny aktualnego stanu obciążenia określa się aktualne prędkości nowych słów sygnalizacji wychodzącej, nadawanych w pierwszym kanale sterowania.

Podczas włączania wybiera się przynajmniej jeden z kanałów akustycznych, nadających się do wykorzystania do sterowania, z wcześniej określonej listy kanałów akustycznych nadających do wykorzystania do sterowania.

Korzystnie odbiera się żądanie rozmowy od jednego z wielu abonentów i przydziela się wymienionemu abonentowi żądającemu określony kanał akustyczny, przy czym w trakcie ponownego kierowania sygnalizuje się przynajmniej jednemu z abonentów wymienionej grupy rozmowy identyfikator dla kanału sterowania przenoszącego żądanie rozmowy.

Stan obciążenia podwójnego kanału sterowania ocenia się dla pierwszego czynnego kanału sterowania i drugiego czynnego kanału sterowania.

174 695

Korzystnie, porównuje się stan obciążenia podwójnego kanału sterowania z dolnym progiem obciążenia.

Podczas oceniania oblicza się średnią prędkość nowych słów sygnalizacji wychodzącej nadawanych w pierwszym czynnym kanale sterowania i w drugim czynnym kanał sterowania.

Również korzystnie w odpowiedzi na wymienione ocenianie ponownie przydziela się wymieniony tymczasowy kanał sterowania jako kanał akustyczny.

Alternatywnie, sposób wyznaczania kanału akustycznego/danych jako tymczasowego kanału sterowania w układzie łączności radiowej, zawierającym wiele kanałów akustycznych, w którym zastosowany jest centralny sterownik do przydzielania kanałów akustycznych wielu abonentom przy wykorzystaniu pierwszego czynnego kanału sterowania, a co najmniej jeden z kanałów akustycznych nadaje się do wykorzystania do sterowania, przy czym centralny sterownik zawiera bazę danych do przechowywania informacji dotyczących abonentów, zaś baza danych zawiera rekordy identyfikatorów urządzeń abonenckich wraz z identyfikatorem odpowiedniego kanału sterowania, polegający na ocenianiu aktualnego stanu obciążenia pierwszego czynnego kanału sterowania, zgodnie z wynalazkiem polega na tym, że porównuje się stan aktualnego obciążenia z górnym progiem obciążenia, odbiera się żądanie rejestracji od pierwszego z wielu abonentów w kanale sterowania żądania, odtwarza się z bazy danych identyfikator kanału sterowania związany z abonentem żądającym, włącza się, w odpowiedzi na wymienione porównanie, przynajmniej jeden.z kanałów akustycznych, nadających się do wykorzystania jako kanały sterowania, jako tymczasowy kanał sterowania, by utworzyć drugi czynny kanał sterowania działający równocześnie z pierwszym czynnym kanałem sterowania, określa się, czy identyfikator kanału sterowania jest zgodny z identyfikatorem kanału sterowania żądania i kieruje się, w odpowiedzi na wymienione określanie, pierwszego abonenta do kanału sterowania zidentyfikowanego podczas odtwarzania.

W kolejnej, alternatywnej postaci sposób wyznaczania kanału akustycznego/danych jako tymczasowego kanału sterowania w układzie łączności radiowej, posiadającym pierwszą konfigurację kanałów łączności, przy czym układ ten ma ponadto centralny sterownik do przydzielania kanałów akustycznych, by ułatwiać łączność pomiędzy urządzeniami radiowymi w systemie, a ta pierwsza konfiguracja zawiera określoną kombinację kanałów akustycznych i kanałów sterowania, polegający na ocenianiu w centralnym sterowniku aktualnego stanu obciążenia, charakteryzuje się tym, że określa się, czy ta pierwsza konfiguracja kanałów łączności jest zdolna do podtrzymywania poziomu usług telekomunikacyjnych, przynajmniej równego uprzednio określonemu poziomowi, w odpowiedzi na to określanie zmienia się tę pierwszą konfigurację kanałów łączności, by utworzyć drugą konfigurację kanałów łączności z dodatkowo czynnym kanałem sterowania, utworzonym przez pierwszą konfigurację kanałów łączności, identyfikuje się urządzenia radiowe, które są członami grupy wspólnej rozmowy, by utworzyć identyfikowane urządzenia radiowe grupy rozmowy, wykrywa się, czy przynajmniej jedno urządzenie radiowe z identyfikowanych urządzeń radiowych grupy rozmowy aktualnie nadzoruje kanał sterowania inny niż dodatkowy czynny kanał sterowania i kieruje się, w odpowiedzi na to wykrywanie, przynajmniej jedno identyfikowane urządzenie radiowe grupy rozmowy do nadzorowania dodatkowego czynnego kanału sterowania, a to przynajmniej jedno z identyfikowanych urządzeń radiowych grupy rozmowy wykorzystuje się do nadzorowania, w odpowiedzi na wymienione kierowanie, dodatkowego czynnego kanału sterowania.

Tak więc istotę wynalazku stanowi sposób wykorzystania centralnego sterownika układu łączności radiowej do podtrzymania poziomu obsługi łącznościowej z wieloma abonentami. Jak wyżej podano, układ ten zawiera, między innymi wiele kanałów akustycznych, które są przydzielone wielu abonentom przy zastosowaniu pierwszego kanału sterowania. Zgodnie z wynalazkiem co najmniej jeden z kanałów akustycznych jest również przydatny do wykorzystania w sterowaniu. Innymi słowy, sposób sprowadza się do oszacowania aktualnego stanu obciążenia i porównania tego stanu obciążenia z górnym progiem

174 695 obciążenia. Sterownik wyznacza następnie, tam gdzie jest to odpowiednie, jeden z kanałów akustycznych przydatnych do sterowania jako tymczasowy kanał sterowania.

Przedmiot wynalazku zostanie opisany na przykładach wykonania uwidocznionych na rysunku, na którym fig. 1A przedstawia typowy układ dalekosiężnej łączności radiowej o małej gęstości, w uproszczonej, graficznej postaci, fig. 1B - układ dalekosiężnej łączności radiowej o dużej gęstości, w uproszczonej, graficznej postaci, fig. 2A- uproszczony schemat blokowy ilustrujący zasadę działania centralnego sterownika, fig. 2B - szczegółowy schemat blokowy ilustrujący program określania trybu pracy akustycznej w kanale sterowania z fig. 2A, fig. 2C - schemat blokowy ilustrujący program określania trybu pracy akustycznej w kanale sterowania z fig. 2A, fig. 3 - uproszczony, schemat blokowy przedstawiający działanie zespołu abonenckiego, fig. 4 - uproszczony schemat blokowy przedstawiający działanie centralnego sterownika według alternatywnego przykładu realizacji przedmiotowego wynalazku, fig. 5A - uproszczony schemat blokowy przedstawiający algorytm stosowany do aktywacji/deaktywacji konfiguracji z wieloma kanałami sterowania, fig. 5B - graficzną ilustrację zależności pomiędzy ruchem kanału sterowania a liczbą kanałów potrzebnych dla obsługi takiego ruchu, fig. 6 - uproszczony schemat blokowy przedstawiający działanie sterownika dla obsługi rozmowy, fig. 7 - uproszczony schemat blokowy przedstawiający operację rejestracji abonenta, fig. 8A - uproszczony schemat blokowy przedstawiający operację nadawania rozmowy abonenta, natomiast fig. 8B przedstawia uproszczony schemat blokowy operację odbierania rozmowy abonenta.

Figura 1A przedstawia uproszczoną graficzną ilustrację niewielkiego, dalekosiężnego systemu łączności radiowej 100, którego konfiguracja jest znana. Pokazane stanowisko wzmacniania zawiera jeden kanał sterowania 102 i dwa kanały akustyczne 104,106. Kanał sterowania 102 służy do sterowania dostępu do/z kanałów akustycznych 104,106. Wszystkie te trzy kanały są kierowane przez centralny sterownik 101. Ponadto należy zauważyć, że korzystny przykład realizacji przedmiotowego wynalazku będzie opisany dla systemu wykorzystującego modulację częstotliwości FM w kanałach częstotliwości radiowej RF (tzn. pary częstotliwości), ale podobne systemy łączności mogą być i często są realizowane przy użyciu innych technik przesyłania sygnałów, na przykład ze zwielokrotnieniem z podziałem czasowym TDM, ze zwielokrotnieniem z podziałem częstotliwości FDM itd.

Zespoły abonenckie 108-112, dalej zwane radiami, mogą być radiami przenośnymi, przewoźnymi, pulpitami sterowniczymi lub radiotelefonami. Przykładowo, radia samochodowe 109 i 111 mogą łączyć się poprzez kanał akustyczny 106, natomiast radia 110 i 112 mogą łączyć się poprzez kanał akustyczny 104. Radio 108 jest wolne i w tym stanie może nadzorować kanał sterowania 102 w oczekiwaniu na włączenie w system łączności. W tak małym układzie, na przykład tylko z dwoma kanałami akustycznymi, do przyporządkowania użytkownikom w liczbie mniejszej niż 200, kanał sterowania 102 będzie prawdopodobnie przez większość czasu wolnego.

Przedstawiony na fig. 1B duży system 150 o dużej gęstości, posiada wiele kanałów akustycznych 154,156 i 157 oraz jeden kanał sterowania 152. Gdy liczba użytkowników z radiami 158-161 jest stosunkowo mała dla takiego systemu wielokanałowego (np. 3000-5000), jeden kanał sterowania jest wystarczający dla utrzymania możliwego do zaakceptowania poziomu usług dla użytkowników.

W rozwiązaniu według wynalazku wykorzystuje się czas, w którym kanał sterowania jest wolny, dla zapewnienia dodatkowej możliwości łączności akustycznej. Realizacja tego zamysłu polega na stworzeniu możliwości, by kanał sterowania działał czasowo jako kanał akustyczny w okresach dużego ruchu akustycznego i minimalnego ruchu sterowania. Główną zaletą przetworzenia kanału sterowania w kanał akustyczny jest to, że unika się przez to konieczności instalowania dodatkowych elementów sprzętowych (np. nadbiorników akustycznych), w celu sprostania zwiększonym zapotrzebowaniom na łączność akustyczną w określonym obszarze objętym systemem łączności.

Figura 2A przedstawia schemat blokowy 200 działania centralnego sterownika 101 według jednego przykładu realizacji przedmiotowego wynalazku, przy czym przy opisie

174 695 tej figury i następnych figur rysunku, poszczególnym blokom schematów są przyporządkowane odpowiednie oznaczenia cyfrowe wprowadzone na rysunku dla jasności opisu.

Działanie centralnego sterownika 201 rozpoczyna się, kiedy odbiór żądania kanału akustycznego 203 zostanie odebrane z radia. Następnie podejmowana jest decyzja, która określa czy wszystkie kanały akustyczne są aktualnie zajęte 205, czy też nie. Jeżeli wszystkie kanały akustyczne (np. 104, 106) nie są akustycznie zajęte, tzn. istnieje co najmniej jeden dostępny kanał akustyczny, centralny sterownik 101 wysyła słowo sygnalizacji wychodzącej (dalej OSW) normalnego przedzielenia 207 kanału poprzez aktualny kanał sterowania 102 i nadal oczekuje na żądania kanałów. Jeżeli zostanie stwierdzone, że wszystkie kanały akustyczne są zajęte, wówczas centralny procesor 101 próbuje określić 209 czy należy wprowadzić tzw. tryb głosu w kanale sterowania (dalej VOC), czy też nie. Następnie podejmowana jest decyzja, która określa czy flaga VOC 211, opisana później, została ustawiona przez program określania 209, czy też nie. Jeżeli flaga VOC nie została ustawiona, a na przykład centralny sterownik 101 stwierdził, że wprowadzenie trybu VOC nie byłoby odpowiednie w tej chwili, wówczas sterownik ten wysila słowo OSW normalnej zajętości 213 kanałem sterowania i powraca do oczekiwania na dalsze żądania kanału akustycznego. Jeżeli flaga VOC jest ustawiona, centralny sterownik wprowadza tryb działania VOC 215. Wymieniona wyżej sekwencja działania stanowi korzystny przykład realizacji wynalazku, ale należy zauważyć, że tryb VOC może być wprowadzany bezwarunkowo, kiedy potrzebnyjest dodatkowy kanał akustyczny. Program określania 209, opisany później, wykorzystywany jest dla zapewnienia, że czas kiedy system jest pozbawiony kanału sterowania, jest minimalny, tak że ogólne działanie systemu jest stosunkowo stabilne w czasie.

Po zakończeniu działa VOC 215, które jest opisane później, centralny sterownik wytwarza uaktualnienia przyporządkowania 217 kanałów dla istniejących rozmów i zajętości (np. powtarza słowa sygnalizacji wychodzącej reprezentujące aktywne rozmowy i zajętości rozpoczęte w blokach 207,213, przy czym powtórzenia te są przeznaczone dla ostatnio dołączonych abonentów). Centralny sterownik 101 wytwarza następnie w powtórnie przyporządkowanym kanale sterowania słowo OSW Nadaj słowa ISW' 219 (sygnalizacji przychodzącej) i powraca do normalnego działania. Wysłanie słowa sygnalizacji wychodzącej Nadaj słowa ISW' poleca wszystkim zespołom abonenckim w systemie, których żądania oczekują w kolejce, wysłanie ich w ponownie przyporządkowanym kanale'· sterowania.

Figura 2B przedstawia szczegółowy schemat blokowy 230 działania programu określania 209 VOC. Program ten służy do określania czy aktualny stan układu umożliwia usunięcie kanału sterowania. Jeżeli zostanie stwierdzone, że układ może tymczasowo wytrzymać utratę kanału sterowania, aby móc przejąć rozmowę akustyczną, program ten wyszukuje najlepszego kandydata dla realizacji tej rozmowy. Program rozpoczyna od skasowania flagi VOC 231 (która może być po prostu informacją binarną umieszczoną pod pewnym, adresem w pamięcie RAM w centralnym komputerze sterującym), aby zainicjować program w trybie domyślnym. Wartość flagi VOC będzie określać czy tryb YOC jest włączony, przy czym binarna jedynka oznacza stan włączenia, a binarne zero oznacza stan wyłączenia. Następnie program ten sprawdza 232 czy procent ruchu odbywającego się tylko przez kanał sterowania jest większy niż uprzednio określony procent progowy (tzn. procent całej liczby połączeń zrealizowanych w kanale sterowania w danym czasie), czy też nie. Duży procent ruchu tylko w kanale sterowania typowo oznacza, że połączenia w kanale sterowania są ważniejsze niż rozmowy i kanału sterowania nie należy likwidować. Próg należy ustawić na takim poziomie, który w oparciu o dotychczasowe działanie reprezentuje maksymalny procent ruchu tylko w kanale sterowania dla utrzymania możliwego do przyjęcia poziomu działania systemu. W korzystnym przykładzie realizacji próg ten ustawia się na wartość w przybliżeniu 63%, która to wartość może zmieniać się w zależności od wymaganego . działania systemu.

Jeżeli procent połączeń tylko w kanale sterowania jest większy niż określona uprzednio wartość progowa, przetworzenie kanału sterowania zostaje opóźniene 234. W korzystnym przykładzie realizacji opóźnienie to jest równe średniej długości rozmowy ACL, typowo rzędu 5-7 s (pomiar ACL jest znany z telekomunikacji). Opóźnienie przetworzenia

174 695 o czas równy aktualnej, średniej długości rozmowy w systemie daje systemowi rozsądną szansę znalezienia dostępnego kanału akustycznego przed przetworzeniem kanału sterowania. Jeżeli procent połączeń tylko w kanale sterowania jest nie większy niż uprzednio określona wartość progowa, następuje wybranie 236 najaktywniejszego kanału akustycznego, tzn. tego kanału akustycznego, który miał najdłużej trwającą rozmowę. Następnie podejmowana jest decyzja 238, która określa czy długość rozmowy w wybranym kanale akustycznym jest większa niż aktualna ACL w systemie, czy też nie. Jeśli nie, przetworzenie kanału sterowania zostaje opóźnione 240 o uprzednio określony czas, który w korzystnym przykładzie realizacji jest równy aktualnej wartości ACL w systemie. Opóźnienie przetworzenia o ten czas antycypuje, że każda aktualna rozmowa jest stosunkowo nowa i nie będzie nową kandydatką do kanału sterowania, gdyby aktualnie czynny kanał sterowania został przetworzony dla operacji akustycznych.

Po upływie odpowiedniego opóźnienia podejmowana jest decyzja 242, która określa czy jest dostępny kanał akustyczny (na przykład zwolniony podczas omawianego poprzednio opóźnienia) dla przyjęcia rozmowy bez konieczności przejmowania kanału sterowania, czy też nie. Jeżeli kanał akustyczny jest dostępny, sterownik przyporządkowuje 246 żądanie kanału akustycznego nowo zwolnionemu kanałowi akustycznemu. Sterownik następnie kasuje 248 flagę VOC przed wyjściem 250 z programu.

Wracając teraz do decyzji 238, jeśli długość wybranej rozmowy jest większa niż ACL, ustawiana jest 234 flaga VOC i sterownik bierze następne żądanie o najwyższym pierwszeństwie przed wyjściem 250 z programu. Podobnie, jeżeli nie ma żadnych dostępnych kanałów akustycznych (co określa decyzja 242), flaga VOC zostaje ustawiona 244 i sterownik bierze następne żądanie najwyższego pierwszeństwa, zanim nastąpi wyjście 250 z programu.

Figura 2C przedstawia szczegółowy schemat blokowy 215 pokazujący działanie 260 w trybie VOC. Kiedy podjęta zostanie już decyzja o wprowadzeniu trybu VOC, centralny sterownik rozsyła 262 słowa OSW statusu VOC (specjalny sygnał przesyłany w kanale sterowania informujący radia, że kanał sterowania może być przejęty). Sterownik przyporządkowuje wtedy poprzez OCW przydzielania 264 standardowego kanału aktualny kanał sterowania (którym może być dowolny kanał nadający się do sterowania, tzn. kanał łączności wyposażony w osprzęt i oprogramowanie niezbędne do kodowania i dekodowania sygnałów sterujących) nadbiornikowi radiowemu wysyłającemu żądanie dla wykorzystania w charakterze tymczasowego kanału akustycznego. Centralny sterownik przetwarza 266 dotychczasowy kanał sterowania na kanał o małej prędkości transmisji danych LSD, by umożliwić ruch akustyczny (np. podakustyczna prędkość transmisji danych 150 bitów na sekundę). Sygnał LSD, oznaczający, że został włączony tryb VOC, jest następnie wysyłany 268 we wszystkich kanałach akustycznych.

W tym momencie system 100 pokazany na fig. 1A faktycznie nie ma żadnego kanału sterowania, poprzez który odbywałby się przyporządkowanie kanałów akustycznych dla późniejszego ruchu akustycznego. Trzeba zatem zmniejszyć do minimum czas, w którym system jest w tym stanie, tak aby można było przyjmować przychodzące żądania. Centralny sterownik szuka w związku z tym pierwszej możliwości przypisania roli kanału sterującego albo przetworzonemu kanałowi akustycznemu, albo innemu kanałowi akustycznemu nadającemu się do pełnienia roli kanału sterowania. Aby to zrobić podejmowana jest decyzja 270, która określa czy w którymkolwiek kanale akustycznym został wykryty stan końca transmisji EOT, czy też nie. Jeżeli sygnał EOT nie został jeszcze wykryty w żadnym z kanałów akustycznych, pętla programu zamyka się i program nadal kontroluje kanały akustyczne, poszukując tego stanu końca transmisji. Jeżeli sygnał EOT został wykryty, podejmowana jest decyzja 272, która określa czy ten konkretny kanał akustyczny nadaje się do pełnienia roli kanału sterowania, czy też nie. Jeżeli nie nadaje się do pełnienia roli kanału sterowania, sterownik włącza 274 zespół czasowy informacji. W korzystnym przykładzie realizacji użycie zespołu czasowego informacji zapewnia, iż transmisja nie jest tak krótka, żeby powodować problemy, takie jak zakończenie połączenia, zanim odpowie zespół drugiego abonenta.

174 695

Program następnie dokonuje sprawdzenia 276, by określić czy nie włączyło się inne radio (to znaczy czy nie zainicjowało transmisji). Jeżeli inne radio inicjuje rozmowę, na przykład przez naciśnięcie przycisku nadawania PTT tego radia, pętla programu zamyka się do decyzji 270, by szukać sygnału końca transmisji. Jeżeli systemjest wolny wobec nowych abonentów, to znaczy nie włączyły się żadne nowe radia, podejmowana jest decyzja 277, która określa czy zespół czasowy informacji zakończył swą pracę, czy też nie. Jeśli nie, pętla programu zamyka się do decyzji 276, aby szukać innego zespołu dla włączenia. Po upływie czasu działania zespołu czasowego informacji centralny sterownik 101 wysyła 278 sygnał rozłączenia grupowego (np. rozkład 300 bitów na sekundę) kończący aktualną rozmowę. Następnie program powraca do decyzji 270, szukając innego stanu końca transmisji EOT.

Nawiązując znowu do decyzji 272, jeśli zostanie stwierdzone, że świeżo zwolniony kanał akustyczny nadaje się do pełnienia roli sygnału sterowania, wówczas centralny sterownik przyporządkowuje go 280 jako kanał sterowania. W tej chwili następuje uaktualnienie 282 tak zwanej ostatniej kolejki użytkowników centralnego sterownika, która przypisuje użytkownikom priorytety w zależności od tego, kiedy ich rozmowy zostały zakończone. W korzystnym przykładzie realizacji ma to zapewnić, że użytkownik, który jako ostatni zakończył swą rozmowę poprzez sygnał EOT, otrzymuje najwyższe pierwszeństwo otrzymania następnego wolnego kanału akustycznego, jeśli zażąda. Sygnał stanu koniec VOC (specjalny sygnał informujący radia, że następuje zmiana przyporządkowania kanału sterowania) zostaje następnie wysłany 284 we wszystkich kanałach akustycznych i następuje zakończenie 286 programu.

Figura 3 przedstawia uproszczony schemat blokowy 300, pokazujący działanie 302 radia lub zespołu abonenckiego, jak w korzystnym przykładzie realizacji z możliwością stosowaniu trybu VOC. Radio nieprzerwanie kontroluje aktualny kanał sterowania (przyporządkowany przez identyfikator grupy rozmów), aby pozostawać w łączności w systemie 100. Podejmowana jest odpowiednio decyzja 304, która określa czy zespół abonencki nadal odbiera słowa OSW, czy też nie. Jeżeli zespół nie odbiera słów OSW (co stanowi wskazanie, że zespół ten może być poza zasięgiem lub stracony), uruchamiany jest wtedy stracony zespół czasowy. Opóźnienie to (np. 200 ms w korzystnym przykładzie realizacji) wykorzystywane jest, by umożliwić zaistnienie normalnego, chwilowego zaniku sygnału na określonym obszarze objętym systemem, tak że radio to nie porzuca przedwcześnie kanału sterowania. Następnie podejmowana jest decyzja 310 określająca czy stracony zespół czasowy zakończył swą pracę, czy też nie. Jeśli nie, program zamyka pętlę i nadal szuka odebranych słów OSW w aktualnym kanale sterowania. Jeżeli czas pracy zespołu czasowego upłynął, radio przeszukuje 326 kanały akustyczne zdolne do pełnienia roli kanału sterowania (np. z listy pozycji przechowywanej w pamięci radia), szukając sygnałów sterujących. Następnie podejmowana jest decyzja 328 określająca czy sygnał VOC LSD (tryb VOC z małą prędkością transmisji danych) został wykryty w jakimś badanym kanale akustycznym (patrz fig. 2C, 268), czy też nie. Po sprawdzeniu tego, jeżeli radio nie wykryje sygnału VOC LSD, abonent przeszukuje 332 normalną listę kanałów sterowania przed powrotem do normalnego działania. Jeżeli sygnał VOC LSD został wykryty w badanym kanale akustycznym, radio wchodzi 330 w tryb VOC.

Wracając do decyzji 304, jeżeli radio nadal odbiera słowo OSW, podejmowana jest decyzja 306 określająca czy zostało odebrane słowo OSW stanu VOC, czy też nie. Jeśli nie, radio przetwarza 308 słowa OSW w normalny sposób i nadal szuka innych słów OSW. Jeżeli zostało odebrane słowo OSW stanu VOC, radio wchodzi 312 w tryb VOC. W tej chwili podejmowana jest decyzja 314, która określa czy radio zostało przyporządkowane rozmowie (tzn. świeżo przyporządkowany kanał sterowania kieruje przydzielenia OSW dla tego zespołu lub jego grupy rozmów), czy też nie. Jeśli tak, wówczas radio odstraja 316 fonię dla przesyłania sygnałów w normalnym kanale akustycznym i przeszukuje 318 listę kanałów akustycznych zdolnych do pełnienia roli kanału sterowania. Podobnie, jeśli wyznaczony kanał sterowania nie trafi na ten zespół lub jego grupę rozmów, przeszukiwana jest 318 lista kanałów akustycznych zdolnych do pełnienia roli kanału sterowania. Z tą chwilą w programie radio zjednorazową stratą (tzn. to, które dołączyło się

174 695 przy wykryciu 328 sygnału VOC LSD) również przeszukuje 318 listę kanałów akustycznych zdolnych do pełnienia roli kanału sterowania.

Podczas przeszukiwania podejmowana jest decyzja 320 określająca czy kanał zdolny do pełnienia roli kanału sterowania został znaleziony, czy też nie. Jeśli nie, podejmowana jest decyzja 322 określająca czy na radiu został naciśnięty przycisk nadawania PTT, czy też nie. Jeżeli przycisk nadawania nie został włączony, radio powraca do operacji przeszukiwania 318. Jeżeli przycisk nadawania został wciśnięty, wówczas żądanie ISW zostaje ustawione 324 w kolejce w wewnętrznej pamięci radia (np. pamięć RAM), a następnie zespół abonencki powraca do operacji przeszukiwania 318. W korzystnym przykładzie realizacji wynalazku żądania ustawione w kolejkę otrzymują rangę lub pierwszeństwo, tak że żądania awaryjne mają wyższe pierwszeństwo niż żądania normalnej łączności akustycznej.

Jeśli kanał sterowania został powtórnie wyznaczony, tzn. że przy podejmowaniu decyzji 320 został znaleziony kanał zdolny do pełnienia roli kanału sterowania, wówczas radio nadaje 334 ustawione w kolejce żądania typu awaryjnego lub typu innego uprzednio określonego pierwszeństwa. Dzięki temu żądania o wysokim pierwszeństwie otrzymują najpierw możliwość uzyskania dostępu do wcześniej żądanych środków bez konieczności wyraźnego instruowania do nadaniach ich. Z tą chwilą radio kontroluje 336 świeżo wyznaczony kanał sterowania, szukając słów OSW 'Nadaj słowa ISW (specjalny sygnał informujący radia, że tryb VOC zakończył się i ustawione w kolejce żądania powinny być przesłane kanałem sterowania). Następnie podejmowana jest decyzja 338 określająca czy został odebrany sygnał Nadaj słowa ISW, czy też nie. Jeśli nie, radio nadal kontroluje 336 aktualny kanał sterowania, szukając wskazania, że tryb VOC nie działa. Jeżeli odebrane jest słowo OSW Nadaj słowa ISW, radio nadaje 340 wszystkie pozostające w kolejce żądania (np. żądania nieawaryjne, które jeszcze nie zostały wysłane) ze swego wewnętrznego bufora, zanim powróci do normalnego działania.

Figura 4 pokazuje uproszczony schemat blokowy 400 przedstawiający działanie centralnego sterownika podczas rejestracji zespołu abonenckiego lub radia. Program ten rozpoczyna się, kiedy centralny sterownik odbierze żądanie rejestracji 401 w jednym z czynnych kanałów sterowaniem, np. w kanale sterowania umownie oznaczonym A lub B. Należy zauważyć, że w jednym przykładzie realizacji przedmiotowego wynalazku centralny sterownik wykorzystuje bazę danych do śledzenia konkretnego kanału sterowania używanego przez każdego z abonentów w systemie. W alternatywnym przykładzie realizacji może nie być żadnego śledzenia z zastosowaniem bazy danych i cała sygnalizacja odbywa się redundancyjnie we wszystkich czynnych kanałach sterowania. Po otrzymaniu żądania rejestracji centralny procesor odtwarza 403 informację kanału sterowania dla radia identyfikator tego zespołu z części bazy danej, jeśli jest wykorzystywana, dla tego radia. Jeżeli żądanie rejestracji przyszło w kanale sterowania możliwym do zaakceptowania (tzn. albo w jednym czynnym kanale sterowania, albo w jednym tym samym kanale sterowania co odtworzony z bazy danych), wówczas sterownik wysyła słowo OSW potwierdzenia 409 i proces rejestracji jest zakończony 411. W przypadku, gdy centralny sterownik zawiera bazę danych, a żądanie przyszło w kanale sterowania innym niż ten, który był odtworzony 403, wówczas centralny procesor kieruje 407 zespół do właściwego kanału sterowania. Następnie wysyłane 409 jest słowo OSW potwierdzenia i rejestracja tego zespołu jest zakończona.

Figura 5a przedstawia uproszczony schemat blokowy 500 pokazujący proces aktywacji/deaktywacji, który kończy się, kiedy jest więcej niż jeden aktywny kanał sterowania w układzie. Rozpoczynając od tylko jednego kanału sterowania, centralny procesor ocenia stan obciążenia określonego aktywnego kanału sterowania 502. W korzystnym przykładzie realizacji przedmiotowego wynalazku obciążenie kanału sterowania ruchem mierzone jest parametrem określanym jako liczba nowych słów OSW w ciągu sekundy NOPS. Parametr ten jest zrozumiały w tej dziedzinie techniki i zwykle jest dobrym wskaźnikiem obciążenia kanału sterowania w dowolnej chwili.

Figura 5B przedstawia ilustrację graficzną sposobu, w korzystnym przykładzie realizacji, podejmowania decyzji przejścia z jednego kanału sterowania na dwa i odwrotnie.

174 695

Odcięta 505 podaje liczbę nowych słów ObW na sekundę, natomiast rzędna 507 podaje liczbę kanałów sterowania czynnych w układkia. Punkt 501 na wykresie yznacka to, że gdy parametr NOPb osiągnie już górny próg obciążenia, np. 27, kanał sterowania otrzymuje zalecenie żądania zwiększenia liczby kanałów sterowania. Jeśli praca odbywa się już z dwoma kanałami sterowania, algorytm określa, kiedy możliwy jest do realizacji powrót do stosowania jednego kanału sterowania, to kaaczy przy dolnym progu obciążenia. W korzystnym przykładzie realizacji odbywa się to w punkcie 503, kiedy wartość parametru NOPb zmaleje do 12. Przez 509 oknaczoao odstęp tego parametru, któryw korzystnym przykładzie realizacji ma zapewnić, że w układzie nie będzie następować przełączanie pomiędzy pracą z jednym a pracą z dwoma kanałami sterowania w trakcie pewnego czasu działania. Tzw. efekt histareky można zmieniać (tzn. zwiększać lub zmniejszać odstęp 509), aby zoptymalizować działanie układu).

Wracając do fig. 5A, jeżeli obciążenie 504 pojadynozago kanału sterowania jest większe niż 27 NOPb, nie ma potrzeby przechodzenia na pracę z dwoma kanałami sterowania i program nadal ocenia 502 obciążenie ruchem. Jeżeli, z drugiej strony, obciążenie jest większe niż 27, wówczas centralny sterownik uruchamia drugi kanał sterowania 506. Po krybianiu tego, sterownik ten kieruje 508 wszystkie wolne zespołu do drugiego kanału sterowania, np. kanału sterowania B. W przypadku takich układów, które mają bazę danych, baza danych jest następnie partycjonowana 510, aby Oknaokyć, które zespoły i grupy zespołów są przyporządkowane którym kanałom sterowania. Następnie sterownik ocenia 512 obciążenie ruchem systemu z dwoma kanałami sterowania, to knac/k wykorzystując jako kryterium średnią wartość parametru NOPb. System utrzymuje stosowanie drugiego kanału sterowania, aż obciążenie ruchem zmaleje 514 poniżej 12 NOPb, po czym zespoły wykorzystujące kanał B są kierowane 516 do kanału A. Kierowanie to zwykle odbywa -się z zastosowaniem standardowej sygnalizacji ObW. Wraykoia, w przypadku, gdy centralny sterownik ma bazę danych, następuje usunięcie 518 patryojonowaaia bazy danych i wszystkie zespoły w systemie są oznackane jako korzystające z tego samego wyznaczonego kanału sterowania.

Proces obsługi rozmokk przez centralny sterownik jest przedstawiony na fig. 6 w uproszckonym schemacie blokowym 600. Po oczekiwaniu 601 i odebraniu żądania kanału centralny sterownik wysyła 605 słowo ObW albo przzdkialania kanału, albo kajętośoi kanału. W sterowniku bez korzystania z bazy danych to słowo ObW jest wysyłane w kanale sterowania, w którym przyszło żądanie. W przypadku tych układów, które wykorzystują bazę danych w centralnym sterowniku, przed wysłaniem słowa ObW odpowiedzi 605 centralny sterownik kieruje 603 radio przysyłające żądanie do właściwego kanału sterowania, jeżeli nie jest już na wyznaczonym kanale sterowania. Po rokpockęoiu rokmokk przez abonenta centralny sterownik określa czy rozmowajast nadal aktywna 607, czy też nie. Może się to odbywać z wykorzystaniem znanej sygnalizacji EOT, po odebraniu której program zostaje zakończony 613. Podczas rokmykk centralny sterownik powtarzalnie nadaje 609 słowa ObW dla tej rozmokk w kanale sterowania związanym z żądaniem. Te powtarzające się słowa ObW są wykorzystywane do zbierania później włączających się abonentów oraz innych zespołów abonenckich, które mogły tymczasowo stracić łączność z kanałem sterowania. W układzie, który nie ma bazy danych, centralny sterownik wysyła 611 następnie sygnały w kanale akustycznym oknaozające źródło żądania rozmokk (tzn. który kanał sterowania wysłał żądanie). Ta niesłyszalna sygnalizacja jest wykorzystywana do utrzymywania zespołów grupy rozmów w tym samym kanale sterowania bez konieczaośoi niezależnego zapamiętywania kanału sterowania dla każdego zespołu.

Figura 7 przedstawia uproskozony schemat blokowy 700 operacji rejestracji abonenta. Po włączeniu 702 zasilania lub zmianie przyporządkowywania grupy abonent (radio) nadaje 704 słowo IbW żądania rejestracji. Jeżeli radio zostaje skierowane 706 do innego kanału sterowania, wówczas przechodzi na częstotliwość 708 właściwego kanału sterowania. Jeżeli nie ma skierowania do nowego kanału lub po przejściu do właściwego kanału sterowania, radio oczekuje na odebranie 710 słowa ObW potwierdzenia. Po odebraniu program rejestracji abonenta jest zakończony 712. Jeżeli słowo ObW potwierdzenia nie

174 695 zostanie odebrane, radio po prostu ponownie nadaje żądanie rejestracji 704 i próbuje ponownie zarejestrować się.

Figura 8A przedstawia uproszczony schemat blokowy 800 operacji nadawania rozmowy dla radia abonenta. Po nadaniu 801 słowa PTT OSW radio sprawdza, czy zostało skierowane 803 do innego kanału sterowania. Jeśli tak, wówczas radio przełącza się 805 na właściwy kanał sterowania. Jeśli nie ma takiego skierowania, lub po przejściu na właściwy kanał sterowania, radio szuka słowa OSW zajętości lub przydzielenia kanału. Jeżeli radio odbierze słowo OSW zajętości 807, wówczas nadal kontroluje kanał sterowania, poszukując przydzielenia kanału. Podobnie, jeżeli przydzielenie kanału nie zostało otrzymane 809, radio nadal poszukuje sygnału zajętości lub sygnału przydzielenia kanału. W korzystnym przykładzie realizacji radio będzie poszukiwać przez 4 s albo słowa OSW zajętości, albo słowa OSW przydzielenia kanału, przy czym czas tenjest traktowanyjako odpowiedni, jeżeli sysl^em działa poprawnie. Po upływie tego czasu 4 s, wyznaczonego przez zespół czasowy, radio przerywa próbę nadawania i zostaje wyłączone. Po otrzymaniu przydziału kanału radio przełącza się 811 na przydzielony kanał akustyczny i nadaje swą informację. Informacja ta jest potem nadawana w sposób ciągły, aż do chwili puszczenia 813 przycisku nadawania, co oznacza zakończenie nadawania 815 rozmowy.

Figura 8B przedstawia uproszczony schemat blokowy 850 operacji odbioru rozmowy w radiu. Po odebraniu 851 przydziału kanału dla nowej rozmowy radio przełącza się na wyznaczony kanał akustyczny 853 i kontroluje ten kanał. W alternatywnym przykładzie realizacji (bez bazy danych sterownika) radio odbiera 855 identyfikator kanału sterowania, aby powrócić do niego po odebraniu niesłyszalnego wywołania z kanału akustycznego. Zapewnia to, że skierowane radio z grupy rozmów zabiera ze sobą wszystkie inne radia w tej grupie rozmów po skierowaniu. Rozmowa trwa 857, aż do odebrania sygnału EOT, po czym następuje przestrojenie 859 obwodu akustycznego. Radio przełącza się następnie na odpowiedni kanał sterowania 861 zgodnie z niesłyszalnie odebranym 855 sygnałem identyfikatora (w systemach bez bazy danych) lub na kanał sterowania, z którego pochodzi żądanie (w systemach z bazą danych), zanim operacja odbioru zostanie zakończona 863.

174 695

507	503 (	501 (	500
		i	i /505
	12	27

—| 509 Η—

FIG.5B

174 695

FIG.2B

174 695

FIG.2C

174 695

FIG. 3

174 695

FIG.4

174 695

FIG.5A

174 695

FIG.6

174 695

704

708

FIG.8A

FI G. 8B

174 695

FIG.1A

FIG.IB

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz. Cena 4,00 zł

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Sposób wyznaczania kanału akustycznego/danych jako tymczasowego kanału sterowania w układzie łączności radiowej, zawierającym wiele kanałów akustycznych, w którym zastosowanyjest centralny sterownik do przydzielania kanałów akustycznych wielu abonentom przy wykorzystaniu pierwszego czynnego kanału sterowania, przy czym co najmniej jeden z kanałów akustycznych nadaje się do wykorzystania do sterowania, polegający na ocenianiu aktualnego stanu obciążenia pierwszego działającego kanału sterowania za pomocą centralnego sterownika, znamienny tym, że porównuje się aktualny stan obciążenia z górnym progiem obciążenia, a w odpowiedzi na porównanie włącza się przynajmniej jeden z kanałów akustycznych nadających się do wykorzystania do sterowania jako tymczasowy kanał sterowania, aby utworzyć drugi czynny kanał sterowania, działający równocześnie z pierwszym czynnym kanałem sterowania, wykrywa się rozmowy dla abonentów należących do grupy wspólnej, gdy przynajmniej jeden z abonentów takiej grupy aktualnie wykorzystuje pierwszy czynny kanał, i w odpowiedzi na to wykrywanie ponownie kieruje się wymienionego, przynajmniej jednego z abonentów tej grupy do drugiego czynnego kanału sterowania.
2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że podczas dokonywania oceny aktualnego stanu obciążenia określa się aktualne prędkości nowych słów sygnalizacji wychodzącej, nadawanych w pierwszym kanale sterowania.
3. Sposób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że podczas wymienionego włączania wybiera się przynajmniej jeden z kanałów akustycznych, nadających się do wykorzystania do sterowania, z wcześniej określonej listy kanałów akustycznych nadających się do wykorzystania do sterowania.
4. Sposób według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że odbiera się żądanie rozmowy od jednego z wielu abonentów i przydziela się wymienionemu abonentowi żądającemu określony kanał akustyczny, przy czym w trakcie ponownego kierowania sygnalizuje się przynajmniej jednemu z abonentów wymienionej grupy rozmowy identyfikator dla kanału sterowania przenoszącego żądanie rozmowy.
5. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że ocenia się stan obciążenia podwójnego kanału sterowania dla pierwszego czynnego kanału sterowania i drugiego czynnego kanału sterowania.
6. Sposób według zastrz. 5, znamienny tym, że porównuje się stan obciążenia podwójnego kanału sterowania z dolnym progiem obciążenia.
7. Sposób według zastrz. 5 albo 6, znamienny tym, że podczas oceniania oblicza się średnią prędkość nowych słów sygnalizacji wychodzącej nadawanych w pierwszym czynnym kanale sterowania i w drugim czynnym kanale sterowania.
8. Sposób według zastrz. 7, znamienny tym, że w odpowiedzi na wymienione ocenianie ponownie przydziela się wymieniony tymczasowy kanał sterowania jako kanał akustyczny.
9. Sposób wyznaczania kanału akustycznego/danych jako tymczasowego kanału sterowania w układzie łączności radiowej, zawierającym wiele kanałów akustycznych, w którym zastosowanyjest centralny sterownik do przydzielania kanałów akustycznych wielu abonentom przy wykorzystaniu pierwszego czynnego kanału sterowania, a co najmniej jeden z kanałów akustycznych nadaje się do wykorzystania do sterowania, przy czym centralny sterownik zawiera bazę danych do przechowywania informacji dotyczących abonentów, zaś baza danych zawiera rekordy identyfikatorów urządzeń abonenckich wraz z identyfikatorem odpowiedniego kanału sterowania, polegający na ocenianiu aktualnego stanu obciążenia pierwszego czynnego kanału sterowania, znamienny tym, że porównuje

174 695 się stan aktualnego obciążenia z górnym progiem obciążenia, odbiera się żądanie rejestracji od pierwszego z wielu abonentów w kanale sterowania żądania, odtwarza się z bazy danych identyfikator kanału sterowania związany z abonentem żądającym, włącza się, w odpowiedzi na wymienione porównanie, przynajmniej jeden z kanałów akustycznych, nadających się do wykorzystania jako kanały sterowania, jako tymczasowy kanał sterowania, by utworzyć drugi czynny kanał sterowania działający równocześnie z pierwszym czynnym kanałem sterowania, określa się, czy identyfikator kanału sterowania jest zgodny z identyfikatorem kanału sterowania żądania i kieruje się, w odpowiedzi na wymienione określanie, pierwszego abonenta do kanału sterowania zidentyfikowanego podczas odtwarzania.
10. Sposób wyzb aczania kanałk akustyczneyo/nanycd jako tymczasowego kenałk sterowania w układzie łączności radiowej, posiadającym pierwszą konfigurację kanałów łączności, przy czym układ ten ma ponadto centralny sterownik do przydzielania kanałów akustycznych, by ułatwiać łączność pomiędzy urządzeniami radiowymi w systemie, a ta pierwsza konfiguracja zawiera określoną kombinację kanałów akustycznych i kanałów sterowania, polegający na ocenianiu w centralnym sterowniku aktualnego stanu obciążenia, znamienny tym, że określa się, czy ta pierwsza konfiguracja kanałów łączności jest zdolna do podtrzymywania poziomu usług telekomunikacyjnych, pr/kaajmaiej równego uprzednio określonemu poziomowi, w odpowiedzi na to określanie zmienia się tę pierwszą konfigurację kanałów łączności, by utworzyć drugą konfigurację kanałów łączności z dodatkowo czynnym kanałem sterowania utworzonym przez pierwszą konfigurację kanałów łączności identyfikuje się urządzenia radiowe, które są członami grupy wspólnej rozmywk, by utworzyć identyfikowane urządzenia radiowe grupy rozmowy, wykrywa się, czy przynajmniej jedno urządzenie radiowe z identyfikowanych urządzeń radiowych grupy ryzmokk aktualnie nadzoruje kanał sterowania inny niż dodatkowy czynny kanał sterowania i kieruje się, w odpowiedzi na to wykrywanie, przynajmniej jedno identyfikowane urządzenie radiowe grupy rozmokk do nadzorowania dodatkowego ckkaaego kanału sterowania, a to przynajmniej jedno z identyfikowanych urządzeń radiowych grupy ryzmokk wykorzystuje się do nadzorowania, w odpowiedzi na wymienione kierowanie, dodatkowego czynnego kanału sterowania.