PL174342B1 - Sposób i stacja telefoniczna do identyfikacji końcowego numeru dyrektorskiego w siedzibie klienta - Google Patents

Abstract

1 . Sposób identyfikacji koncowego numeru dyrektorskiego w siedzibie klienta stacji wywo- lywanej dolaczonej do obwodu komutacyjnego sieci telekomunikacyjnej przez jedno lacze, w którym wielokrotne numery dyrektorskie przy- pisuje sie temu jednemu laczu oraz identyfikuje sie numery dyrektorskie stacji wywolywanej w obwodzie komutacyjnym odbierajacym sygna- ly ze stacji wywolujacej, znamienny tym, ze w odpowiedzi na odbiór sygnalów ze stacji wy- wolujacej, nadaje sie z obwodu komutacyjnego do stacji wywolywanej dane dotyczace konco- wego numeru dyrektorskiego, po czym identy- fikuje sie wskaznik stacji wywolywanej, której jeden z numerów dyrektorskich jest koncowym numerem dyrektorskim. F IG. 1 PL PL PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest sposób identyfikacji końcowego numeru dyrektorskiego w siedzibie klienta i stacja telefoniczna do identyfikacji końcowego numeru dyrektorskiego w siedzibie klienta, znajdujący zastosowanie w łączności telefonicznej dla realizacji identyfikacji końcowego łącza wywoływanego (TLCID) z jednym lub więcej wywoływanymi stacjami telefonicznymi jako jednostkami końcowymi w odpowiedzi na nadchodzące wywołanie.

W znanych telekomunikacyjnych systemach łączności wielokrotne numery dyrektorskie (DN) mogą być przypisane jednemu łączu. Wówczas gdy wywołanie dochodzi do końcowego urządzenia łączności, baza danych jest przeszukiwana w tym urządzeniu końcowym dla określenia związku pomiędzy wejściowym wywołaniem numeru dyrektorskiego i numerem urządzenia (EN) łącza dołączonego do telefonu. Wywołanie jest następnie przypisane temu łączu. Ogólnie biorąc dowolna liczba numerów towarzyskich może być związana z jednym łączem. Użyteczność posiadania wielokrotnych numerów dyrektorskich związanych z jednym łączem jest jednak ograniczona przez obecnie dostępne urządzenia w siedzibie klienta dla identyfikacji wywoływanego numeru dyrektorskiego przed odpowiedzią na wywołanie lub korzystnie nawet przed zastosowaniem dzwonienia w urządzeniu w siedzibie klienta.

Znanym ze stanu techniki przykładem dotyczącym informowania klientów o wywoływanych numerach dyrektorskich jest oznaczone dzwonienie lub kodowane dzwonienie (czasami nazywane dzwonieniem teen). Dzięki temu, gdy wielokrotne numery dyrektorskie są związane

174 342 z pojedynczym łączem, z różnymi numerami dyrektorskimi może być związanych do czterech oznaczonych rytmów dzwonienia przy różnych numerach dyrektorskich. Klient może przed odpowiedzią na telefon, lecz po co najmniej jednym cyklu dzwonienia, określić, który numer dyrektorski był wybierany tarczą przez rytm dzwonienia. Realizacja tego rozwiązania wymaga jednak specjalnych układów obsługi na wysokim poziomie w obwodzie komutacyjnym dla wytwarzania różnych rytmów lub tonów oraz odpowiedniego oprogramowania operacyjnego, które są drogie w porównaniu z liczbą łączy stosujących te układy obsługi.

Dalszym przykładem problemu związanego z identyfikacją numeru dyrektorskiego w siedzibie klienta jest zakres łączy towarzyskich. Dąży się do konstruowania jednostek łączeniowych i projektowania oprogramowania do sterowania tych jednostek tak, że mogą one dopasować łącza dyrektorskie. Niektóre łącza towarzyskie stosują opisane powyżej dzwonienie oznaczone tak, że każda strona na łączu towarzyskim ma oznaczone dzwonienie. Inne jednostki łączeniowe mają specjalne obwody do zapewniania dla każdego telefonu na łączu towarzyskim prywatnego dzwonienia czyli selektywnego dzwonienia, jak jest to nazywane w stanie techniki, przez odwrócenie dzwonienia końcowego dla jednego telefonu na łączu towarzyskim. Ponadto znane są układy, które kodują sygnał zerowy przy pomocy różnych sygnałów stałoprądowych dla zapewniania prywatnego dzwonienia dla każdej strony na łączu towarzyskim. Do tego celu wymagane są specjalne telefony do dekodowania tego rodzaju sygnału zewowego. Kodowane dzwonienie można również uzyskać przez różniczkowanie częstotliwości sygnału zewowego. Wszystkie te układy wymagają zastosowania specjalnych jednostek łączeniowych i oprogramowania.

Dodatkowo jeden lub więcej numerów dyrektorskich może być przypisanych telefonom wielokrotnym. Telefoniczne aparaty klawiszowe, które są przykładem tego, są ważnym elementem na rynku sprzętu telefonicznego przy obsłudze ruchu telefonicznego w małej i średniej skali. Aparaty klawiszowe, to jest telefony, które stanowią zakończenie łącza wielokrotnego, mają wiele przycisków czyli klawiszy, które łączą mikrotelefon z każdym łączem, oraz zapewniają, że małe przedsiębiorstwa mają wielokrotne łącza telefoniczne i wielokrotne numery dyrektorskie w ich siedzibach, bez konieczności zakupu lub wypożyczenia drogiego sprzętu łączeniowego do siedziby klienta. Należy zaznaczyć, że termin przyciski odnosi się do dwutonowej, wieloczęstotliwościowej podkładki klawisza, która znajduje się we wszystkich telefonach z klawiaturą z syntezatorem mowy. Klawisze dotyczą klawiszy, które powodują przyłączenie telefonu do łącza. Niektóre aparaty klawiszowe z wieloma klawiszami są jednak omawiane jako wieloprzyciskowe aparaty klawiszowe, aby odpowiadać ogólnemu zastosowaniu.

Większość małych przedsiębiorstw jest obsługiwanych przez łącza analogowe i do niedawna każdy aparat klawiszowy miał wiązkę przewodów, zawierającą parę dzwonienia końcowego dla każdego z połączeń obsługi łącza i obwodu wewnątrzbiurowego. Wiązka staje się gruba, gdy liczba łączy wzrasta. Przedsiębiorstwa mające więcej niż jeden aparat klawiszowy są trudne do oprzewodowania. Niektórzy producenci wytwarzają aparaty klawiszowe, które wymagają mniej połączeń, lecz te aparaty klawiszowe wymagają sygnalizacji poza pasmem i specjalnej karty na łączu, aby wywoływać taką sygnalizację. Te specjalne karty są drogie dla działających spółek i zajmują dużo przestrzeni, która mogłaby być użyta dla większej ilości łącz.

Jedno rozwiązanie tego problemu jest zapewnione przez cyfrowe aparaty klawiszowe dołączone do cyfrowego systemu łączności. Takie cyfrowe aparaty klawiszowe, jak aparaty sieci cyfrowej ze zintegrowanymi usługami (ISDN), są dołączone do obwodu komutacyjnego przez dwu- lub czteroprzewodowe łącze, które zapewnia dwa kanały głosu i kanał danych. Stosując sygnalizację poza pasmem (komunikaty w kanale danych), wywołanie jest ustawiane na jeden z telefonów i więcej niż jeden telefon może być czuły na wejściowe wywołanie. W ten sposób przedsiębiorstwo może mieć kilka telefonów ze zintegrowanymi usługami w swej siedzibie z kilkoma związanymi z nimi numerami dyrektorskimi i wszystkie telefony czułe na wywołanie wchodzące do jednego z numerów dyrektorskich.

Systemy cyfrowych aparatów klawiszowych nie są jednak obecnie szeroko stosowane. Instalowanie systemu cyfrowych aparatów klawiszowych wymaga, żeby przedsiębiorstwo miało cyfrowe łącze z jednostką cyfrową albo z jednostką ze zintegrowanymi usługami. Tak więc działające spółki telefoniczne mają znaczne wydatki na zapewnienie tej obsługi małym klientom.

174 342

Aparaty stacji telefonicznych są drogie i dla pewnych typów usług zintegrowanych łącza, które łączą siedzibę klienta z obwodem komutacyjnym, muszą być w pewnych przypadkach ograniczone do czterech połączeń przewodowych.

Istotą sposobu identyfikacji końcowego numeru dyrektorskiego według wynalazku w siedzibie klienta stacji wywoływanej dołączonej do obwodu komutacyjnego sieci telekomunikacyjnej przez jedno łącze, w którym wielokrotne numery dyrektorskie przypisuje się temu jednemu łączu oraz identyfikuje się numery dyrektorskie stacji wywoływanej w obwodzie komutacyjnym odbierającym sygnały ze stacji wywołującej, jest to, że w odpowiedzi na odbiór sygnałów ze stacji wywołującej, nadaje się z obwodu komutacyjnego do stacji wywoływanej dane dotyczące końcowego numeru dyrektorskiego, po czym identyfikuje się wskaźnik stacji wywoływanej, której jeden z numerów dyrektorskich jest końcowym numerem dyrektorskim.

Korzystnie według wynalazku generuje się następnie klucz z przesuwem częstotliwości kodujący końcowy numer -dyrektorski, przy czym w trakcie nadawania danych nadaje się końcowy numer dyrektorski kodowany kluczem z przesuwem częstotliwości, w trakcie identyfikacji wskaźnika stacji wywoływanej wyświetla się końcowy numer dyrektorski na wyświetlaczu zaś w trakcie identyfikacji wskaźnika stacji wywoływanej sygnalizuje się akustycznie odmiennie każdy końcowy numer dyrektorski.

Istotą stacji telefonicznej do identyfikacji końcowego numeru dyrektorskiego według wynalazku w siedzibie klienta, która jest dołączona poprzez obwód komutacyjny do sieci telekomunikacyjnej i posiada więcej niż jeden numer dyrektorski związany z tą stacją telefoniczną w obwodzie komutacyjnym, przy czym obwód komutacyjny wysyła sygnały identyfikacji końcowego łącza wywoływanego (TCLID) do stacji telefonicznej odbierającej nadchodzące wywołanie, jest- to, że zawiera dołączony do obwodu komutacyjnego przetwornik do przetwarzania sygnałów TCLID z obwodu komutacyjnego na postać cyfrową oraz dołączony do przetwornika wyświetlacz do wyświetlania cyfr, po odczycie których użytkownik stacji telefonicznej określa, który z wielu numerów dyrektorskich jest wywoływany.

Rozwiązanie według wynalazku zapewnia prosty i tani sposób oraz urządzenia do identyfikacji końcowego numeru dyrektorskiego w siedzibie klienta dla łącza telefonicznego związanego z wieloma numerami dyrektorskimi. Wynalazek zostanie dokładniej objaśniony na podstawie opisu przykładowych rozwiązań w połączeniu z rysunkami, na których fig. 1 przedstawia schemat blokowy telefonicznego obwodu komutacyjnego z dołączonymi poprzez łącza indywidualne i łącza towarzyskie jednostkami końcowymi, fig. 2 - schemat blokowy urządzenia połączeniowego do wykorzystania w telefonie lub telefaksie, fig. 3 - schemat blokowy układu łączy telefonicznych dołączonych do wielu analogowych, wieloprzyciskowych aparatów klawiszowych, fig. 4 - schemat blokowy analogowego, wieloprzyciskowego aparatu klawiszowego, fig. 5 - schemat blokowy wykonania wynalazku zawierającego łącze sygnałów identyfikacji końcowego łącza wywoływanego (TCLID) dołączone do obwodu komutacyjnego przez jedno łącze, fig. 6 - schemat blokowy następnego wykonania wynalazku zawierającego łącze sygnałów TCLID dołączone do obwodu komutacyjnego przez wiele łącz, fig. 7 - schemat blokowy przełącznika sterowanego sygnałami TCLID z fig. 6, fig. 8 - schemat blokowy kolejnego wykonania wynalazku zawierającego wiele aparatów klawiszowych dołączonych do obwodu komutacyjnego przez wiele indywidualnych łącz a fig. 9 przedstawia schemat blokowy innego wykonania wynalazku, w którym łącze sygnałów TCLID jest dołączone do wielokrotnych obwodów komutacyjnych. Schemat blokowy układu, który zapewnia identyfikację końcowego łącza wywoływanego (TCLID) w siedzibie klienta, gdy wielokrotne numery dyrektorskie są przypisane jednemu łączu, jest opisany tutaj w związku z układem łączy telefonicznych, jak przedstawiono na fig. 1, mającym obwód komutacyjny 1 centrali telefonicznej, który jest dołączony do publicznej sieci telekomunikacyjnej 2. Obwód komutacyjny 1 może być cyfrowym układem łączeniowym o sterowaniu rozproszonym lub też analogowym elektronicznym układem łączeniowym.

- Obwód komutacyjny 1 zawiera moduł komunikacji 3 połączony z modułem łączeniowym 5 i innymi modułami łączeniowymi (nie pokazanymi na rysunku) i moduł zarządzania 7 dołączony do niego. Moduł łączeniowy 5 jest zakończony analogowymi i/lub cyfrowymi łączami abonenckimi, takimi jak łącze analogowe 11, 13 i 15 poprzez jednostki przyłączeniowe, takie

174 342 jak analogowa jednostka przyłączeniowa 17. Moduł łączeniowy 5 ma również analogowe lub cyfrowe łącza dalekosiężne, takie jak jednostka łączy 18, która łączy obwód komutacyjny 1 z publiczną siecią telekomunikacyjną 2. Moduł zarządzania 7 zapewnia koordynację elementów funkcjonalnych obwodu komutacyjnego 1 i zapewnia połączenie człowiek/maszyna. Moduł łączeniowy 5 zawiera również procesor 19 i pamięć 21. Procesor 19 steruje funkcjonowaniem modułu łączeniowego 5 i wykorzystuje pamięć 21 do pamiętania programów i danych. Jednostka połączeniowa 17 zapewnia połączenie pomiędzy jednostkami końcowymi, takimi jak telefony 23-31, telefaksem 32 i jednostką telemetryczną 60 oraz modułem łączeniowym 5 w obwodzie komutacyjnym 1. Jednostka przyłączeniowa 17 zapewnia koncentrację, skanowanie i inne obsługi oraz zapewnia także obwód obsługi wysokiego poziomu (HLSC) 33 dla realizacji, dzwonienia (w tym środowisku) i innych rodzajów obsługi.

Przykładowe wykonanie tego wynalazku jest przedstawione przez oddziaływanie wzajemne pomiędzy jednostką przyłączeniową 17 i telefonem 23 połączonym poprzez analogowe łącze

11. Telefon 23 ma na dwa związane z nim rn^^mei^r/ dyrektorskie (DN). Telefon 23 zawiera wyświetlacz 35, który może wyświetlać znaki alfanumeryczne. Wywołanie jest kierowane na telefon 23 z modułu łączeniowego 5 poprzez jednostkę przyłączeniową 17. Procesor 19 odbiera numer dyrektorski (DN) dla telefonu 23 realizuje przeszukiwanie bazy danych w pamięci 21 dla tłumaczenia numeru dyrektorskiego w identyfikację łącza lub numer wyposażenia (EN) może spowodować, że jednostka przyłączeniowa 17 przyłącza analogowe łącza 11 do wejściowego wywołania. Procesor 19 określa następnie, że analogowe łącze 11 nie jest zajęte i powoduje, że obwód HLSC 33 (lub w innym przypadku inna jednostka usługowa, taka jak niskoprądowa, cyfrowa jednostka usługowa w module 5) wytwarza sygnał kluczowany z przesuwem częstotliwości (FSK) dla kodowania wejściowego numeru DN w sygnał analogowy, który może być przesyłany analogowym łączem 11. Przed zastosowaniem przez procesor 19 dzwonienia na analogowym łączu 11, powoduje on przesyłanie sygnału kluczowanego z przesuwem częstotliwości (FSK) do telefonu 23 na tym łączu 11. Następnie procesor 19 może w dowolny sposób przeprowadzać sygnał zewowy poprzez obwód HLSC 33 do jednostki przyłączeniowej 17.

Układ przetwarzania w telefonie 23, jak to będzie opisane dalej w połączeniu z fig. 2, odbiera sygnał FSK i demoduluje go. Jednostka sterująca w telefonie 23 następnie powoduje wyświetlanie demodulowanego sygnału TCLID na wyświetlaczu 35. Ponadto jednostka sterująca w telefonie 23 mogłaby wywołać sygnał słyszalny, taki jak dzwonienie rozpoznawcze, występujący w zależności od tego, który numer dyrektorski został wywołany, lub podjąć inne działanie w zależności od programu. Wobec tego abonent lub użytkownik telefonu 23 może określić, które numery DN są wywoływane podczas lub przed pierwszym cyklem dzwonienia, i odpowiedzieć zgodnie z wywołaniem.

W podstawowym wykonaniu telefon 25 jest dołączony do jednostki przyłączeniowej 17 poprzez analogowe łącze 13. Połączenie T 37 na łączu 13 zapewnia połączenie dla układu przetwornika 39, który będzie opisany dalej w połączeniu z fig. 2. Układ przetwornika 39 jest układem wejściowego łącza wywołania ID (ICLID). Układ ICLID odbiera zakodowany sygnał FSK i wyświetla go. Sterownik w układzie przetwornika 39 odbiera sygnał FSK, powoduje, że przetwarza on sygnał FSK na postać cyfrową i wyświetla cyfry w okienku wyświetlacza. Sygnał zewowy jest następnie przesyłany do telefonu 25 poprzez obwód komutacyjny 1. Sygnał TCLID może być przesyłany przed dzwonieniem a sygnał z układu ICLID może być następnie przesyłany podczas okresów ciszy pomiędzy sygnałem zewowym. Układ ICLID może odmiennie wyświetlać dwa numery DN lub wyświetlać je w różnych obszarach wyświetlacza. Zatem wywoływany numer DN jest wyświetlany przed zastosowaniem dzwonienia.

Wiele nowych cech może być zrealizowanych przy użyciu dostarczanego sygnału TCLID bez konieczności posiadania drogiego wyposażenia w obwodzie komutacyjnym 1 lub jednostce przyłączeniowej 17. Dla przykładu można zrealizować cechę taką, jak dzwonienie teen, przy którym telefon 23 dzwoni różnie, zależnie od wybieranego tarczą numeru DN. Zamiast zastosowania specjalnych zasobów, jak jest to wymagane w stanie techniki, telefon 23 zawiera układ przetwornika dołączony do analogowego łącza 11, procesor dołączony do przetwornika i przyrząd akustyczny (wszystko to jest opisane na fig. 2) dołączony do procesora. Przetwornik

174 342 odbiera numer DN i przetwarza go na postać cyfrową. Procesor porównuje cyfry z listą zapamiętaną uprzednio w pamięci i powoduje, że przyrząd akustyczny sygnalizuje różnie, zależnie od dochodzącego numeru DN. W sposób dowolny procesor może również wyświetlać informację o sygnale TCLID, jak to opisano powyżej. Zatem klient jest ostrzegany akustycznie i/lub wizualnie o tym, które łącze dzwoni, bez wymagania zastosowania kosztownego wyposażenia centrali.

Dodatkowo można zrealizować ulepszoną usługę oczekiwania na wywołanie. W tym przykładowym wykonaniu telefon 23 lub 25 ma przypisane mu dwa (lub więcej) numery DN. Jeżeli na przykład klient rozmawia przez telefon 23 i słychać sygnał oczekiwania na wywołanie, klient powinien wiedzieć, który numer DN oczekuje na wywołanie w celu dokonania wyboru po tej informacji, czy odpowiadać. W obecnej praktyce telefonicznej tor głosu jest chwilowo przerywany, gdy jest podawany sygnał oczekiwania na wywołanie. Sygnał FSK może zatem być przesłany do osoby odbierającej bezpośrednio po przerwaniu toru głosu, lecz przed sygnałem akustycznym oczekiwania na wywołanie. W tym przypadku sygnał FSK jest przesyłany do telefonu 23 i wyświetlany na wyświetlaczu 35 bezpośrednio przed wysłaniem sygnału oczekiwania na wywołanie. Jeżeli wyświetlacz 35 pokazuje informację o sygnale TCLID, klient ma więcej informacji przed wybraniem odpowiedzi na oczekiwane wywołanie.

Inną usługą, która może być ulepszona przy użyciu tego wynalazku, jest przesyłanie wywołania przez grupę szukającą. Klienci telefonu 23 i 25 należą do grupy szukającej, w celu opisania tej usługi. Gdy wywołanie jest doprowadzane do analogowego łącza 13 telefonu 25, sygnał FSK (wskazujący numer dN telefonu 23) jest wysyłany i dekodowany przez układ przetwornika 39. W ten sposób użytkownik telefonu 25 może określić, do kogo wywołanie było pierwotnie skierowane przed pierwszym dzwonieniem i odpowiedzieć zgodnie z tym na telefon.

Dalsze wykonanie można zobaczyć na łączu, które jest dołączone do telefonów 27,29 i 31 oraz telefaksu 32. Ten przykład odnosi się zarówno do użytku domowego jak i przedsiębiorstwa, z wielokrotnymi przedłużeniami, jak to przedstawiono, lub do łącza indywidualnego. W tym wykonaniu występują cztery numery dyrektorskie przypisane analogowemu łączu 15. Może istnieć na przykład jeden numer DN związany z przedsiębiorstem domowym, jeden numer DN jako numer rodziny, jeden numer DN dla telefaksu i kolejny dla nastolatków w rodzinie. Każdy telefon ma układ wyświetlania 41, 43 i 45 związany z nim i który może odbierać i przetwarzać sygnały FSK oraz demodulować je, jak to opisano powyżej. Gdy jest odbierane na przykład wywołanie na rodzinny numer dN, wywołanie jest nastawiane jak poprzednio i łączem 15 jest przesyłany sygnał FSK. Wszystkie układy wyświetlania 41, 43 i 45 demodulują sygnał i wyświetlają go. Osoba odpowiadająca na dowolny z telefonów 27-31 może wówczas określić, który numer DN jest wywoływany podczas pierwszego cyklu wywoływania.

Dodatkowo telefaks 32 ma oddzielny związany z nim numer DN, jak to stwierdzono powyżej. Telefaks 32 zawiera procesor i przetwornik, jak to opisano poniżej w połączeniu z fig. 2. Gdy dochodzi wywołanie dla numeru DN związanego z telefaksem 32, sygnał FSK jest wytwarzany i przesyłany łączem 15, jak to opisano powyżej. W reakcji na wstępne zaprogramowanie przetwornik w telefaksie 32 odbiera sygnał FSK, dekoduje sygnał TCLID i określa, że numer dN jest skierowany dla niego. Telefaks 32 natychmiast wysyła sygnał podniesienia słuchawki reagujący na sygnał zewowy. Wobec tego telefaks, taki jak telefaks 32 i inne jednostki końcowe, takie jak modemy z autoodpowiedzią i inne końcówki bez głosu dzielą łącze z telefonami lub innymi końcówkami.

Następne nowe cechy można zrealizować przy zastosowaniu różnych kombinacji telefonów z fig. 1. Telefony na analogowym łączu 15 mogą realizować połączenia wewnętrzne przez wybieranie tarczą specjalnego kodu i przerwanie wykonywania programu. Procesor 19 rozpoznaje specjalny kod, wysyła sygnał FSK łączem 15 odpowiednio do kodu i stosuje dzwonienie na linii 15. Wywoływana osoba wie, że ma odebrać wywołanie z powodu wyświetlanego kodu i wywołująca osoba może następnie również odebrać telefon. Zasilanie dla tego układu jest dostarczane przez jednostkę przyłączeniową 17, dla odwrotnego dzwonienia linii osób.

Każdy telefon 27-31 może mieć jeden numer DN i specjalne numery przedłużone związane z każdym telefonem. Jeżeli wywołująca osoba wywołuje kod cech (tj. #7), rozpoznawany przez łącze, wybiera tarczą numer Dn i jeden z przedłużonych numerów, może dzwonić tylko telefon

174 342 odpowiadający przedłużonemu numerowi. W ten sposób w przypadku pewnych wywołań dzwoni tylko telefon w pokoju nastolatków, natomiast wszystkie telefony 25-31 dzwonią, gdy w sygnale FSK nie jest zawarte żadne przedłużenie.

Przy zastosowaniu rozwiązania według wynalazku, ulepszony numer DN dzielony analogowo mógłby być zrealizowany przez wysłanie sygnału FSK do wielu łącz, takich jak analogowe łącza 11,13 i 15, przed zastosowaniem dzwonienia. Każdy człon grupy mógłby następnie określać, czy odbierać wywołanie czy nie, przez spowodowanie odebrania wywołania, odebrania wywołania z informacją lub inną cechą. Dodatkowo mogłyby być zastosowane specjalne telefony, które włączałyby jedno lub więcej łącz w odpowiedzi na określony numer dN.

Ten wynalazek można również zastosować do urządzenia odzewowego, takiego jak urządzenie odzewowe 50. W urządzeniu odzewowym 50 wiele różnych komunikatów może być zarejestrowanych cyfrowo w pamięci elektronicznej w czterech skrzynkach pocztowych. Skrzynki pocztowe są wybrane przez stronę wywołującą wprowadzającą dwutonowe cyfry wieloczęstotliwościowe reagujące na podpowiedz programową dostarczaną przez układ odzewowy. Według przykładowego wykonania wynalazku sygnał FSK niosący informację o sygnale TCLID jest przesyłany łączem 51. Układ odzewowy 50 odbiera sygnał TCLID i jeżeli nikt nie odpowiada na telefon, powoduje odtwarzanie podpowiedzi programowej. Korzystnie podpowiedz programowa jest wybrana z wielu podpowiedzi programowych (jedna na numer DN przypisany łączu 51) reagujących na sygnał TCLID. Komunikaty są następnie pamiętane (i wyszukiwane) w skrzynce pocztowej odpowiadającej sygnałowi TCLID, bez jakiegokolwiek wejścia wymaganego od strony wywołującej.

Można również zrealizować układ telemetryczny na bazie telefonów. Jednostka telemetryczna 60 jest zainstalowana na łączu telefonicznym 61 w domu. Gdy zakład użyteczności chce odczytać miernik elektryczności 62 lub miernik wody 63 w domu, wybiera on tarczą specjalny kod cechy, numer DN telefonu domowego i dodaje na końcu specjalny numer. Korzystnie specjalny numer może być kodem znanym tylko zakładowi użyteczności. W innym przypadku specjalne łącze dalekosiężne może być włączone pomiędzy obwód komutacyjny 1 i zakład użyteczności, co zapewnia większe bezpieczeństwo dla połączeń użyteczności. Baza danych może następnie sterować połączenie na łącze 61, którym obwód komutacyjny 1 łączy się z łączem dalekosiężnym użyteczności. Obwód komutacyjny 1 wysyła następnie sygnał FSK zakodowany tak, że zawiera przynajmniej specjalny numer. Jednostka telemetryczna 60, reagująca na specjalny numer, odczytuje miernik elektryczności 62 lub miernik wody 63 oraz przesyła dane do zakładu użyteczności.

Do systemu bezpieczeństwa domu jest dołączone następne urządzenie jednostki telemetrycznej, takie jak jednostka alarmowa 64 dołączona do jednostki telemetrycznej 60. Okresowo zakład nadzorujący bezpieczeństwo domu może sprawdzać funkcjonowanie jednostki alarmowej 64 przez wysłanie kodu. Jednostka telemetryczna 60 zapytuje jednostkę alarmową 64 i odpowiada zakładowi nadzorującemu. Jednostka telemetryczna 60 poprzez obwód sprzężenia zwrotnego zapewnia, że miejscowy zakład telefoniczny może sprawdzać łącze. Zakład telefoniczny wysyła specjalny kod, jak poprzednio, ajednostka telemetryczna 60 odpowiada w obwodzie sprzężenia zwrotnego. Inny kod może być przesyłany linią 61 w celu przywrócenia usługi.

Usługą, która może wykorzystywać ten wynalazek, jest wejściowa usługa telefoniczna o szerokim zakresie, znana także jako usługa 800 lub 900. Kilka przedsiębiorstw może mieć indywidualne numery 800, lecz wszystkie dzielą pojedyncze łącze z operatorem. Gdy wywołanie dochodzi do operatora, końcowe łącze wysyła sygnał FSK niosący kodowane końcowe numery DN. Przetwornik w stacji operatora przetwarza sygnał FSK na postać cyfrową, która jest wyświetlana przez operatora. Operator może następnie odpowiadać na wywołanie właściwie dla każdego przedsiębiorstwa. Ta cecha może być również stosowana w wyszukiwanych wielokrotnych położeniach operatora.

Na figurze 2 jest przedstawiony schemat blokowy urządzenia połączeniowego stosowanego w telefonie 23, przetworniku 39, telefaksie 32, urządzeniu odzewowym 50 lub jednostce telemetrycznej 60 (fig. 1). Łącze 200 jest włączone pomiędzy obwód komutacyjny 1, fig. 1 i jeden lub więcej telefonów 23-31 lub telefaks 32 na fig. 1. Przetwornik 210 jest dołączony do łącza 200 i przetwarza sygnały FSK na postać cyfrową dla komputera. Procesor 220 jest

174 342 dołączony do przetwornika 210 i odbiera z przetwornika 210 sygnały cyfrowe. Procesor 220jest sterowany programami zapamiętanymi w pamięci 230. Jedną z funkcji procesora 220 może być wyświetlanie cyfr z przetwornika 210 na wyświetlaczu 240. Procesor 220 steruje również przyrządem akustycznym 250. Procesor 220 może realizować przeszukiwanie bazy danych w pamięci 230, która mogłaby zawierać wykaz wszystkich lub wybranych numerów dN oraz dobraną informację, taką jak nazwisko, miejsce lub inny kod. Procesor 220 może również sterować przyrządem akustycznym 250 przez powodowanie różnego sygnalizowania lub dzwonienia pojawiającego się dla każdego różnego numeru dyrektorskiego zaprogramowanego w pamięci 230.

Dodatkowo procesor 220 może sterować urządzeniem połączeniowym 260 (oznaczonym przerywaną linią), który może spowodować wystąpienie połączenia na łączu 200, gdy procesor 220 wykrywa specyficzne sygnały TCLID. Urządzenie połączeniowe 260 może być zastosowane na przykład do łączenia telefaksu 32 (fig. 1) z łączem 200, gdy tylko sygnał zewowy jest podawany na łącze 200.

Urządzenie połączeniowe 260 może być sterowane ręcznie w celu umiejscowienia wywołań wyjściowych. Przekaźnik 262, który jest spolaryzowany w stanie otwartym, jest zmostkowany przez rezystor 264 o dużej wartości. Komparator 266 wykrywa podniesienie słuchawki w telefonie lub telefaksie dołączonym do urządzenia 260, ponieważ napięcie na łączu 200 spadnie od w przybliżeniu 48 woltów do w przybliżeniu 0. Przekaźnik 262 może następnie być zamknięty dla umożliwienia wywołania wyjściowego. Wobec tego telefaks odpowiada tylko na wywołania jego własnego numeru DN, natomiast może wywoływać w dowolnym czasie.

Urządzenie z fig. 2 może być umieszczone całkowicie w telefaksie 32 lub może być oddzielną skrzynką dołączoną do łącza pomiędzy telefaksem i obwodem komutacyjnym 1.. W innym przypadku urządzenie z fig. 2 może być włączone do telefonu, takiego jak telefon 23 z fig. 1, Iub może być oddzielną skrzynką, taką jak skrzynka przetwornika 39 z fig. 1. Urządzenie z fig. 2 może być także zastosowane do łączenia urządzenia odzewowego lub innego układu przesyłowego głosu z łączem.

Na figurze 3 jest przedstawione przykładowe wykonanie wieloprzyciskowego aparatu klawiszowego według wykonania tego wynalazku, które można zobaczyć w oddziaływaniu wzajemnym pomiędzy modułem łączeniowym 5 i aparatami klawiszowymi 323,325 i 327, które są połączone odpowiednio poprzez indywidualne łącza analogowe 311, 313 i 315. Aparaty 323, 325 i 327 reprezentują wiele telefonów w siedzibie klienta, na przykład w biurze obrotu nieruchomościami Iub małej firmie prawniczej. Klient jest abonentem, na przykład, pięciu numerów dyrektorskich (DN), które wszystkie kończą się w aparatach 323,325 i 327 w siedzibie klienta dołączonych poprzez łącza 311,313i315. Każde indywidualne łącze majedno lub więcej doprowadzeń numerów DN i może mieć zależne numery DN. Łącze doprowadzenia telefonicznego jest tym, na które jest nastawiane wejściowe wywołanie za każdym razem, gdy jest wywoływany numer DN. Zależne łącze telefoniczne jest tym, na które wprowadzane jest ostrzeganie lub sygnalizowanie, gdy jest wywoływany numer DN, i może odbierać wywołanie numeru DN, jeżeli jest to wymagane. Łącza 311, 313 i 315 są związane z pięcioma numerami dyrektorskimi zgodnie z tabelą 1.

	DNI	DN2	DN3	DN4	DN5
Łącze 311	L	L	D	D	*
Łącze 313	D	*	L	L	*
Łącze 315	D	*	*	*	L

Zgodnie z tabelą 1 łącze 311 jest łączem doprowadzenia dla numerów dyrektorskich 1 i 2 oraz łączem zależnym dla numerów dyrektorskich 3 i 4. Łącze 313 nie jest wcale związane z numerem dyrektorskim 5. Podobnie łącze 313 jest łączem doprowadzenia dla numerów dyrektorskich 3 i 4, łączem zależnym dla numeru dyrektorskiego 1 i nie jest związane z numerami

174 342 dyrektorskimi 2 i 5. W końcu łącze 315 jest łączem doprowadzenia dla numeru dyrektorskiego 5, łączem zależnym dla numeru dyrektorskiego 1 i nie jest związane z numerami dyrektorskimi 2, i 4.

Gdy wywołanie dochodzi do obwodu komutacyjnego 1 dla jednego z numerów dyrektorskich związanych z siedzibą klienta, na przykład numeru dyrektorskiego 1, wywołanie telefoniczne jest dostarczane do modułu łączeniowego 5. Procesor 19 dokonuje przeszukiwania bazy danych w pamięci 21 dla określenia, które łącze lub łącza są związane z numerem dyrektorskim. W tym przypadku procesor 19 określa, że łącze 311 jest łączem doprowadzenia telefonicznego i łącza telefoniczne 313 i 315 są zależnymi łączami telefonicznymi dla tego numeru dyrektorskiego. W odpowiedzi na określenie, że łącze 311 jest łączem doprowadzenia, procesor 19 powoduje, że jednostka przyłączeniowa 17 nastawia wywołanie na łączu 311.

W następnym etapie procesor 19 powoduje, że jednostka przyłączeniowa 17 wytwarza sygnał FSK, kodując informację identyfikacji TCLID w sygnał, który jest następnie przesyłany łączami 311, 313 i 315. Następnie dzwonienie może być zastosowane w dowolny sposób na jednego lub więcej łącz. Na łącza można również przesyłać inne dane, takie jak numery przedłużone, specjalne kody i podobne, które mogą mieć taki sam skutek jak sygnał TCLID.

W siedzibie klienta wszystkie aparaty 323; 325 i 327 odbierają sygnał TCLID w przybliżeniu równocześnie. Przetwornik w aparatach telefonicznych, jak to będzie opisane dalej w połączeniu z fig.4, odbiera sygnał FSK i demoduluje go. Jednostka sterująca w aparatach 323, 325 i 327 powoduje następnie, że demodulowany sygnał TCLID jest wskazywany w aparacie. To wskazanie może następować poprzez wyświetlenie lub mogłoby zapalić lampkę na klawiszu lub obok klawisza aparatu. Aparaty 323,325 i 327 mogą następnie dzwonić lub inaczej ostrzegać akustycznie użytkowników albo w odpowiedzi na odbiór sygnału FSK albo dowolnie w odpowiedzi na sygnał zewowy doprowadzany na łącza 311313 i 315. Jeżeli użytkownik aparatu 323 podnosi mikrotelefon, wywołanie jest łączone, a obwód komutacyjny 1 eliminuje ostrzeganie aparatów 323, 325 i 327. Jeżeli użytkownik aparatów 325 lub 327 podnosi słuchawkę (na przykład, gdy aparat 323 jest zajęty), wówczas podejmowane są inne kroki. Użytkownik aparatu 325 podnosi mikrotelefon, co powoduje, że aparat 325 podaje sygnał podniesienia słuchawki na jednostkę przyłączeniową 17. Jednostka przyłączeniowa 17 następnie dostarcza ton tarczy do aparatu 325. To jest ważne, ponieważ użytkownik aparatu 325 może życzyć sobie wybierania numeru w tym czasie zamiast odpowiadania na sygnał z aparatu 323. Moduł łączeniowy 5 oczekuje w tym czasie na odbiór sygnalizacji z aparatu 325. Aparat 325 sygnalizuje do jednostki przyłączeniowej 17, że użytkownik chce odpowiedzieć łączem na sygnał aparatu 323. Sygnalizowanie z aparatu 325 do jednostki przyłączeniowej 17 mogłoby być na przykład dwutonowym sygnalizowaniem wieloczęstotliwościowym (DTMF), jakie jest zwykłe dla aparatu telefonicznego z klawiaturą z syntezatorem mowy. To sygnalizowanie mogłoby być w postaci specjalnej sekwencji numerów z przycisków klawiatury, na przykład *7 jako sekwencja dla odtwarzania wywołania. Alternatywnie sekwencje sygnalizowania odtwarzania wywołania mogą być przeprogramowane dla klawiszy aparatu 325, a sygnalizowanie obwodu komutacyjnego jest uzyskiwane przez naciśnięcie klawisza na klawiaturze aparatu 325. Na przykład klawisz z numerem telefonu DN 1 powoduje przesłanie sygnału DTMF lub innej sygnalizacji do modułu łączeniowego 5. Alternatywnie kodowany sygnał identyfikujący klawisz jest przesyłany do modułu łączeniowego 5, który może następnie realizować przeszukiwanie w celu określenia, który numer DN jest odtwarzany.

To rozwiązanie zapewnia również wielokrotne występowanie wywołania dla każdego łącza. Jeżeli w poprzednim przykładzie aparat 323 jest zajęty dla numeru DN 1 i inne wywołanie dochodzi dla tego numeru Dn 1, jednostka przyłączeniowa 17 może dostarczać sygnał TCLID kodowany FSK do aparatu 323 i ton oczekiwania wywołania dla ostrzegania aparatu 323, że występuje inne wywołanie dla numeru DN 1. Jednostka przyłączeniowa 17 wysyła również sygnał TCLID do aparatów 325 i 327, że wywołanie oczekuje na numerze DN 1. Użytkownicy aparatów 325 i 327 następnie decydują, czy odpowiedzieć na wywołanie, jak to opisano powyżej. Alternatywnie moduł łączeniowy 5 może przedstawiać drugie wywołanie dla aparatów 325 i 327 przez sygnał FSK a nie aparat 323. Dodatkowo może być zastosowana cecha grupy szukającej

174 342 do dostarczania wywołania jako alternatywne łącze doprowadzenia, na przykład łącze 325, a łącze 327 jest wówczas łączem zależnym.

Zgodnie z tabelą 1 wywołanie dla numeru DN 2 będzie przedstawiane tylko do łącza telefonicznego 311 i żaden sygnał TCLID nie jest przesyłany ani do łącza telefonicznego 313 ani 315. To zapewnia prywatne łącze dla aparatu 323, które nie będzie kończyło się żadnym innym aparatem. Podobnie numer DN 5 będzie tylko powodował podawanie sygnału ostrzegawczego do aparatu 327 i żaden inny aparat w biurze nie będzie ostrzegany. Numery DN 3 i 4 mają telefoniczne łącze doprowadzenia 313 i telefoniczne łącze zależne 311, a do aparatu 327 nie jest wysyłany żaden sygnał FSK lub sygnał ostrzegawczy.

Figura 4 przedstawia schemat blokowy analogowego, wieloprzyciskowego aparatu klawiszowego, takiego jak aparaty klawiszowe 323, 325 i 327 (fig. 3). Jedna analogowa dwuprzewodowa para dzwonienia-końcówki 400 łączy aparat z jednostką przyłączeniową 17. Para dzwonienia-końcówki 400 dostarcza sygnały przez przyrząd zabezpieczający 402 do przełącznika 404 podniesienia/położenia słuchawki. Przełącznik 404 dostarcza sygnał wskazania podniesionej słuchawki i położonej słuchawki do jednostki przyłączeniowej 17. Sygnały są dostarczane z przełącznika 404 do układu hybrydowego 406 lub przetwornika dwóch przewodów w cztery przewody. Układ hybrydowy 406 przetwarza sygnały końcówki-dzwonienia (pełne połączenie dupleksowe z siecią telefoniczną) dla odbiorczego toru akustycznego i nadawczego toru akustycznego. Odbiorczy tor akustyczny i nadawczy tor akustyczny są dołączone odpowiednio do głośnika i mikrofonu mikrotelefonu 408.

Przełącznik 404 podniesienia/położenia słuchawki dostarcza sygnał wskazania położonej słuchawki i podniesionej słuchawki do sieci sterowanej przez mikroprocesor 410. Mikroprocesor 410 steruje również przyrządem akustycznym 412 dla dostarczania akustycznego sygnału ostrzegawczego, gdy jest odbierane wejściowe wywołanie. Mikroprocesor 410 jest dołączony do pamięci 414, która pamięta programy i dane wykorzystywane przez mikroprocesor 410. Mikroprocesor 410 odbiera sygnał wejściowy z przycisków 416 klawiatury i doprowadza sygnał DTMF do reagującej na niego sieci. Mikroprocesor 410 komunikuje się również z klawiszami 418. Mikroprocesor 410 może powodować oświetlanie lamp obok niektórych klawiszy w odpowiedzi na wejściowe numery DN. Również mikroprocesor 410 może wytwarzać sygnały DTMF reagujące na przyciskanie jednego z klawiszy 418 przez użytkownika.

Układ przetwarzania 420 sygnału FSK jest dołączony do pary końcówki-dzwonienia 400 przed przełącznikiem 404 podniesienia/położenia słuchawki tak, że może on odbierać sygnały FSK, gdy przełącznik 404 słuchawki jest w położeniu odpowiadającym położonej słuchawce. Układ przetwarzania 420 sygnału FSK odbiera sygnały FSK i przetwarzaje do postaci użytecznej przez komputer. Układ przetwarzania 420 sygnału FSK następnie dostarcza sygnały cyfrowe do mikroprocesora 410.

Kontynuując przykład z fig. 3, aparat z fig. 4 jest aparatem klawiszowym 325. Łącze telefoniczne 400 jest równoważne łączu 313. Gdy dochodzi wywołanie dla numeru DN 1 (tabela 1), łącze 400 jest łączem zależnym a łącze 311 (aparat 323) jest doprowadzeniem. Sygnał FSK jest przesyłany przez parę końcówki-dzwonienia 400 i odbierany przez układ przetwarzania 420 sygnału FSK w aparacie 325. Układ przetwarzania 420 sygnału FSK odbiera sygnał FSK, przetwarza go na postać cyfrową i przesyła sygnały cyfrowe do mikroprocesora 410. Mikroprocesor 410 pobiera sygnały cyfrowe przetworzone z sygnałów FSK i określa właściwą odpowiedź przez programy konsultacyjne w pamięci 414. Jeżeli numer DN dostarczany przez sygnały FSK nie jest dla tego aparatu, mikroprocesor 410 powoduje oświetlenie klawisza w aparacie klawiszowym 418 odpowiednio do numeru DN 1. Mikroprocesor 410 może także spowodować, że przyrząd akustyczny 412 dostarcza dźwięk ostrzegawczy.

Jeżeli użytkownik aparatu telefonicznego z fig. 4 decyduje się odpowiedzieć na wywołanie, podnosi on mikrotelefon 408 z widełek, co powoduje, że procesor 410 dostarcza sygnał podniesionej słuchawki do jednostki przyłączeniowej 17 (fig. 3). Jednostka przyłączeniowa 17 dostarcza na parę końcówki-dzwonienia 400 ton wybierania numeru, który słychać w mikrotelefonie 408. Użytkownik następnie przyciska klawisz na klawiaturze 418 z sygnałem świetlnym, co powoduje, że mikroprocesor 410 wysyła sygnalizację DTMF do jednostki przyłączeniowej 17 (fig.3). Jednostka przyłączeniowa 17 dostarcza następnie wywołanie do aparatu 325.

174 342

Figura 5 przedstawia odmienny przykład wykonania analogowego, wieloprzyciskowego aparatu klawiszowego. W tym przykładzie wykonania obwód komutacyjny 1 jest dołączony przez pojedyncze łącze 501 do przełącznika 510 sterowanego sygnałem TCLID. Przełącznik 510 sterowany sygnałem TCLID posiada zespół linii Kx1, to znaczy, może być do K numerów DN związanych z siedzibą klienta. Przełącznik 510 sterowany sygnałem TCLID jest dołączony do wielu aparatów telefonicznych w siedzibie klienta, aparatów 521-52K. Każdy z aparatów

521- 52K może być związany z innymi numerami DN, DN1-DNK. Rozwiązanie według wynalazku nie jest ograniczone do każdego aparatu związanego z oddzielnym numerem DN i z tym samym numerem DN mogą być związane wielokrotne aparaty (i odwrotnie).

Dalej będzie wyjaśnione, w powiązaniu z figurą 7, że gdy wywołanie telefoniczne dochodzi do obwodu komutacyjnego 1 dla jednego z numerów DN 1-K, obwód komutacyjny 1 najpierw sprawdza, czy łącze 501 jest zajęte. Jeżeli łącze 501 nie jest zajęte, obwód komutacyjny 1 wytwarza sygnał FSK, kodując identyfikację końcowego łącza wywoływanego (TCLID). Sygnał FSK jest przesyłany łączem 501 do przełącznika 510 sterowanego sygnałem TCLID. Przełącznik 510 sterowany sygnałem TCLID przetwarza sygnał FSK do postaci odczytywanej komputerowo i w odpowiedzi przyłącza aparat telefoniczny związany z numerem dyrektorskim do łącza 501.

Komunikacja wewnątrzbiurowa jest ułatwiana przez fakt, że przełącznik 510 sterowany sygnałem TCLID może, w odpowiedzi na programowane sygnały kodu z aparatu telefonicznego, łączyć jeden aparat z innym aparatem, na przykład aparat 521 z aparatem 522, bez powodowania połączenia z obwodem komutacyjnym 1. To będzie opisane poniżej w powiązaniu z fig. 5. Wobec tego dla klientów wymagających więcej niż jednego numeru DN, lecz mających urządzenia i/lub wymagania tylko jednego łącza, wewnątrzurzędowy układ komunikacyjny można zrealizować przez mały przełącznik sterowany sygnałem TCLID w siedzibie klienta. Aparaty telefoniczne 521, 522-52K mogą być analogowymi, wieloprzyciskowymi aparatami klawiszowymi, takimi jak aparat klawiszowy opisany na fig.4. Przełącznik sterowany sygnałem TCLID może przepuszczać sygnał FSK do dowolnej kombinacji aparatów 521522-52K. Alternatywnie aparaty 52,1,

522- 52K mogą być zwykłymi aparatami telefonicznymi z klawiaturą z.syntezatorem mowy.

Figura 6 przedstawia następny przykład wykonania, w którym obwód komutacyjny 1 jest przyłączony przez łącza 601, 602-60N poprzez przełącznik 610 sterowany sygnałem TCLID. Przełącznik 610 sterowany sygnałem TCLID jest dołączony do wielu analogowych, wieloprzyciskowych aparatów telefonicznych 621, 622-62N w siedzibie klienta. W tym przykładzie wykonania aparaty 621, 622-62N są związane z poszczególnymi numerami DN1, DN2-DNK. Może być więcej, mniej lub tyle samo aparatów jak łącz.

W korzystnym przykładzie wykonania, gdy dochodzi wywołanie dla numeru DN, na przykład DN2, jednostka przyłączeniowa 17 w obwodzie komutacyjnym 1 szuka łącza nie zajętego w grupie 601-60N. Alternatywnie jednostka przyłączeniowa 17 mogłaby zawsze kierować określony numer DN na określone łącze. Gdy jednostka przyłączeniowa 17 określiła, do którego łącza dostarczyć wywołanie, koduje ona identyfikację końcowego łącza wywoływanego (TLCID) w sygnale FSK i wysyła sygnał do przełącznika 610 sterowanego sygnałem TCLID. Przełącznik 610 sterowany sygnałem TCLID odbiera sygnał TCLID kodowany FSK, dekoduje go i usiłuje dostarczyć wywołanie do aparatu telefonicznego związanego z sygnałem TCLID, w tym przykładzie aparatu 622. W tym przykładzie wykonania, jeżeli aparat 522 jest zajęty, przełącznik 610 sterowany sygnałem TCLID może dostarczać wywołanie do innego aparatu, zależnie od schematu zależności (jak w tabeli 1 powyżej) lub może ostrzegać wszystkie aparaty w obszarze lub grupie, że występuje wywołanie dla jednego z aparatów przez przepuszczenie sygnału FSK lub wytworzenie innego sygnalizowania. Wobec tego mała siedziba klienta może mieć wszystkie korzystne cechy dużej prywatnej centrali telefonicznej, mając tylko minimalny dodatkowy sprzęt w siedzibie klienta.

Figura 7 przedstawia schemat blokowy przełącznika sterowanego sygnałami TCLID, takiego jak 610 na fig. 6. Łącza 601-60N wchodzące do przełącznika 610 sterowanego sygnałami TCLID dochodzą do macierzy łączącej 701. Przełącznik 610 sterowany sygnałami TCLID różni się od przełącznika 510 sterowanego sygnałami TCLID tym, że przełącznik 510 (na fig. 5) ma tylko jedno łącze dochodzące do macierzy łączącej 701, poza tym działanie jest zasadniczo takie

174 342 samo, a więc będzie opisany tylko przełącznik 610 sterowany sygnałami TCLID. Układ przetwornika 703 sygnału FSK jest dołączony przez połączenie T do każdego łącza 601-60N. Układ przetwornika 703 wykrywa sygnał FSK na każdym łączu, gdy jest on przesyłany z obwodu komutacyjnego 1 (fig. 3) i przechodzi do procesora 705.

Procesor 705 określa, poprzez programy i dane zapamiętane w pamięci 707, które łącze telefoniczne 621-62N odbiera wywołanie. Procesor 705 określa, czy aparat telefoniczny przeznaczenia jest już zajęty i jeżeli tak, podejmuje właściwe działanie. Inaczej procesor 705 powoduje, że macierz łącząca 701 przyłącza łącze z wejściowym wywołaniem do aparatu telefonicznego przeznaczenia. Procesor 705 może korzystnie kierować sygnał FSK Iub inny sygnał do wyświetlacza w aparacie Iub alternatywnie do wszystkich wyświetlaczy we wszystkich aparatach, aby wskazać wejściowe wywołanie.

Procesor 705 jest także dołączony do jednostki sygnalizacyjnej 709, która jest dołączona operacyjnie do wszystkich łącz telefonicznych pomiędzy aparatami i macierzą łączeniową 701. Jednostka sygnalizacyjna 709 odbiera informację o podniesionej słuchawce dla aparatów tak, że procesor 709 może łączyć wyjściowe wywołanie telefoniczne poprzez macierz łączeniową 701. Jednostka detekcji 709 sygnałów może również odbierać sygnały DTMF z aparatów 621-62N dla realizacji, na przykład, połączeń wewnętrznych, przy czym procesor 705 powoduje, że macierz łączeniowa 701 łączy jeden aparat z innym bez przyłączania go do jednego z łącz dochodzących do przełącznika.

Figura 8 pokazuje następny przykład wykonania wynalazku. Wielokrotne łącza wejściowe 801, 802-80N dołączone do jednostki przyłączeniowej 17 obwodu komutacyjnego 1 mogą być wszystkie dołączone do każdego aparatu telefonicznego 821822-82N w siedzibie klienta. Mała jednostka łączeniowa, taka jak przełącznik sterowany sygnałem TCLID z fig. 7, może być włączona do każdego aparatu Iub alternatywnie może być włączona w pobliżu każdego aparatu, aby zapewnić zakończenie łącz wielokrotnych dla każdego aparatu. Wejściowe wywołanie dla jednego z numerów dyrektorskich związanych z aparatami, na przykład numerem DN1, mogłoby dojść na jedno z łącz, na przykład 802. Sygnał TCLID kodowany FSK jest odbierany z jednostki przyłączeniowej 17 w każdym z aparatów telefonicznych na łączu 802. Układ przetwornika w każdym aparacie telefonicznym, jak opisany na fig. 7, określa, że wywołanie jest dla numeru DN1. Numer DN1 może być na przykład związany z aparatem 721. Jeżeli aparat 721 nie jest zajęty, jednostka łączeniowa powoduje, że aparat 721 jest ostrzegany, jak to opisano powyżej. Jeden Iub więcej innych aparatów telefonicznych w urzędzie może być również ostrzeganych zgodnie ze schematem zależności, jak opisany powyżej. W celu odpowiedzi na wywołanie przyciskany jest klawisz, co powoduje, że aparat jest dołączany do łącza, na którym był odebrany sygnał.

W odniesieniu do fig. 8 można uwzględnić odmienny przykład wykonania, w którym łącze 80N jest zaprojektowane jako specjalne łącze sygnalizacyjne. W tym przykładzie wykonania aparaty 821, 822-82N mogą sygnalizować modułowi łączeniowemu 5 bez przerywania czegokolwiek na użytkowanym łączu. Jeżeli na przykład aparat 821 byłby dołączony do łącza 801 i użytkownik chciałby dodać trzecią osobę na normalne łącze analogowe, uruchamia on przełącznik podniesionej/położonej słuchawki. W tym przykładzie wykonania użytkownik przyciska klawisz, co powoduje wysłanie sygnalizacji na łącze 80N. Sygnalizacją mogą być cyfry sygnału DTMF, mogą być specjalne kody Iub nawet pakiety cyfrowe.

Figura 9 przedstawia schemat blokowy innego wykonania wynalazku wykorzystujący analogowy, wieloprzyciskowy, telefoniczny aparat klawiszowy. Aparat 902 może także współpracować z jednostką sterującą 904. Jednostka sterująca 904 jest dołączona łączem 906 do obwodu komutacyjnego 1 a łącze 908 do kolejnego obwodu komutacyjnego 2. Oba obwody 1 i 2 są dołączone do układu łączeniowego posobnego 909 przez łącza dalekosiężne. W tym przykładzie układ łączeniowy posobny dostarcza wywołania dla specjalnego kodu urzędu, na przykład 979, do obu obwodów komutacyjnych 1 i 2. Przełącznik posobny może dostarczać te wywołania przez naprzemienną zmianę biur lub przez algorytm dla rozkładu obciążenia. Obwód komutacyjny 1 dostarcza wywołania dla numeru DN związanego z aparatem 902 na łącze 906 a drugi obwód komutacyjny 2 dostarcza wywołania dla numeru N związanego z aparatem 902 poprzez łącze 908. Gdy wywołanie dochodzi dla aparatu 902 na przykład z obwodu komutacyjnego 1,

174 342 sygnał TCLID kodowany FSK jest przesyłany na łącze 906. Przetwornik 910 sygnału FSK odbiera sygnał FSK, przetwarza go i dostarcza do procesora 912. Procesor 912 określa, j ak łączyć macierz łączeniową 914 przez programy konsultacyjne i dane zapamiętane w pamięci 916. Procesor 912 konfiguruje macierz łączeniową 914, łącząc łącze 906 z aparatem 902, i powoduje, że jednostka sygnalizacyjna 918 wywołuje sygnał ostrzegawczy podawany do aparatu 902.

W celu umiejscowiania wywołania wyjściowego z aparatu 902, użytkownik sygnalizuje przez podniesienie słuchawki lub innymi środkami, co jest wykrywane w jednostce sygnalizacyjnej 918 i kierowane do procesora 912. Procesor 912 konfiguruje macierz łączeniową 914, łącząc aparat 902 z jednym z łącz 906 Iub 908. Aparat 902 może być dołączony do łącza 906 i 908 przez naprzemienną zmianę obu Iub przez określanie, jak szybko ton wybierania numeru jest odbierany z łącza. W ten sposób, jeżeli jeden z obwodów komutacyjnych 1 albo 2 byłby zablokowany, użytkownik aparatu 902 może umiejscowić wywołania wyjściowe i nadal odbierać wywołania wejściowe.

W rozwiązaniu według wynalazku, zgodnie z fig. 9, aparat 920 z przetwornikiem 922 jest dołączony do obu obwodów komutacyjnych 1 i 2, jak też aparat 924 przez przetwornik 926. Tak jak w przykładzie wykonania z fig. 3, gdy dochodzi wywołanie dla aparatu telefonicznego z numerem DN związanym z aparatem 902, obwód komutacyjny 1 Iub 2 przesyła sygnały FSK do przetworników 922 i 926, jak również 904. W tym przykładzie wykonania, jeżeli na przykład użytkownik aparatu 924 chce przejąć Iub odebrać wywołanie z aparatu 902, powinien podnieść mikrotelefon, a procesor w jednostce 926, po wykryciu sygnału FSK, spowoduje, że macierz łączeniowa połączy aparat 924 z tym samym obwodem komutacyjnym, który wysłał sygnał FSK. Użytkownik aparatu 924 może wówczas sygnalizować do obwodu komutacyjnego, aby dostarczał wywołanie poprzez ten aparat, jak to opisano powyżej w połączeniu z fig. 3.

Należy rozumieć, że powyżej opisane przykłady wykonań są tylko przykładowe dla wyjaśnienia zasad wynalazku i że wiele odmian może być dokonanych przez specjalistów bez oddalania się od zakresu wynalazku.

I__________I

FIG. 2

174 342

FIG. 3

FIG. 4

174 342

FIG. 5

174 342

FIG. 6

174 342

FIG. 7

174 342

FIG. 8

174 342

FIG. 9

174 342

FIG. 1

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz. Cena 4,00 zł

Claims (5)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Sposób identyfikacji końcowego numeru dyrektorskiego w siedzibie klienta stacji wywoływanej dołączonej do obwodu komutacyjnego sieci telekomunikacyjnej przez jedno łącze, w którym wielokrotne numery dyrektorskie przypisuje się temu jednemu łączu oraz identyfikuje się numery dyrektorskie stacji wywoływanej w obwodzie komutacyjnym odbierającym sygnały ze stacji wywołującej, znamienny tym, że w odpowiedzi na odbiór sygnałów ze stacji wywołującej, nadaje się z obwodu komutacyjnego do stacji wywoływanej dane dotyczące końcowego numeru dyrektorskiego, po czym identyfikuje się wskaźnik stacji wywoływanej, której jeden z numerów dyrektorskich jest końcowym numerem dyrektorskim.
2. 2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że następnie generuje się klucz z przesuwem częstotliwości kodujący końcowy numer dyrektorski, przy czym w trakcie nadawania danych nadaje się końcowy numer dyrektorski kodowany kluczem z przesuwem częstotliwości.
3. 3. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że w trakcie identyfikacji wskaźnika stacji wywoływanej wyświetla się końcowy numer dyrektorski na wyświetlaczu.
4. 4. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że w trakcie identyfikacji wskaźnika stacji wywoływanej sygnalizuje się akustycznie odmiennie każdy końcowy numer dyrektorski.
5. 5. Stacja telefoniczna, do identyfikacji końcowego numeru dyrektorskiego w siedzibie klienta, która jest dołączona poprzez obwód komutacyjny do sieci telekomunikacyjnej i posiada więcej niżjeden numer dyrektorski związany z tą stacją telefoniczną w obwodzie komutacyjnym, przy czym obwód komutacyjny wysyła sygnały identyfikacji końcowego łącza wywoływanego (TCLID) do stacji telefonicznej odbierającej nadchodzące wywołanie, znamienna tym, że zawiera dołączony do obwodu komutacyjnego (1) przetwornik (210) do przetwarzania sygnałów TCLID z obwodu komutacyjnego (1) na postać cyfrową oraz dołączony do przetwornika (210) wyświetlacz (35,240) do wyświetlania cyfr, po odczycie których użytkownik stacji telefonicznej określa, który z wielu numerów dyrektorskich jest wywoływany.