PL174306B1

PL174306B1 - Złącze stykowe

Info

Publication number: PL174306B1
Application number: PL94302527A
Authority: PL
Inventors: Helmuth Scheuer
Original assignee: Schueco Int Kg
Priority date: 1993-03-17
Filing date: 1994-03-09
Publication date: 1998-07-31
Also published as: KR940021884A; US5498099A; NO940955L; CA2116922A1; JP3529419B2; EP0616107A1; KR0167595B1; IL108980A0; CA2116922C; FI101560B; CZ288501B6; IL108980A; SK281784B6; EP0616107B1; CZ58994A3; NO940955D0; SI9400136A; DE59403691D1; JPH06299763A; SI9400136B

Description

Przedmiotem wynalazku jest złącze stykowe w postaci złącza narożnikowego lub złącza teowego, w którym ustawione względem siebie pod kątem segmenty wnękowe wyposażone każdorazowo w co najmniej jeden węgarek stanowiący oporę są połączone wchodzącymi w nie łącznikami profilowymi tworząc spoinę stykową, i w którym w strefie narożnika ustalona jest kształtka usztywniająca pokrywająca od strony wewnętrznej tę spoinę stykową.

Złącze stykowe według wynalazku można wykorzystywać w szczególności w oknach i drzwiach wytworzonych z aluminiowych profili zespolonych.

Znane jest z opisu patentowego DE 79 35 701 Ul złącze stykowe w postaci złącza teowego, w którym w obrębie krawędzi wzdłużnych profili są ustalone elementy mocujące, które rozciągają się przez całą spoinę stykową i są zaciśnięte w podciętych rowkach.

174 306

Każdy element mocujący składa się z części płytkowej z uformowanym haczykiem i z części stopowej. Połączenie następuje za pomocą śruby. Część stopową na diametralnie przeciwległych narożnikach wyposażono w wycięcia, dzięki którym utworzone są noski zachodzące za obrzeża rowków. Powstaje dzięki temu połączenie kształtowo-zaciskowe między elementami mocującymi i podciętym rowkiem. Dokręcana śruba opiera się na dnie rowka i może się nawet w nim zagłębić.

W praktyce wadą okazało się to, że części te można wykorzystywać tylko wtedy, gdy na obrzeżach każdej opory istnieją dwa podcięte rowki do przechwycenia elementów mocujących. Poza tym wadą okazało się to, że występują trudności przy montażu, ponieważ istnieje konieczność nasunięcia drugiego segmentu wnękowego na ramiona łącznika profilowego i na elementy mocujące. Segmenty wnękowe są stosunkowo długie, co stanowi dodatkowe utrudnienie przy montażu. Trzeba przy tym zauważyć, że segmenty wnękowe zaprojektowano z wąskimi tolerancjami, tak aby ramiona łączników profilowych i elementów mocujących stanowiących kształtki usztywniające wchodziły ciasno w segmenty wnękowe.

W praktyce znane jest poza tym wykorzystanie kątowników usztywniających zamiast elementów mocujących, które to kątowniki trzeba jednak wsunąć w pierwszy segment wnękowy przed stworzeniem połączenia segmentów wnękowych. Również w tym przypadku występują wspomniane uprzednio problemy. Poza tym we wszystkich wersjach nie ma możliwości dodatkowego uszczelnienia strefy spoiny stykowej środkiem uszczelniającym.

Należałoby jeszcze wspomnieć, że niezbędne są kształtki usztywniające w postaci elementów mocujących lub kątowników usztywniających, żeby ustawić dociskane opory tak, aby powierzchnie zewnętrzne profili w strefie spoiny stykowej leżały w jednej płaszczyźnie.

U podstaw tego wynalazku leży zadanie ukształtowania złącza stykowego opisanego wyżej typu w taki sposób, aby kształtki usztywniające można było założyć w strefie danego narożnika lub styku później, to znaczy po połączeniu łącznikami profilowymi. Poza tym w razie potrzeby powinna istnieć możliwość dodatkowego uszczelnienia strefy spoiny stykowej środkiem uszczelniającym.

Postawione zadanie rozwiązuje się dzięki temu, że kształtka usztywniająca może być formowana sprężyście i wspiera się ona sprężyście na wyznaczających daną oporę mostkach profilowych od strony wewnętrznej.

Kształtka usztywniająca wyrównująca ustawienie opór stykowych może być teraz formowana sprężyście, a więc można najpierw zmontować złącze stykowe stworzone z dwóch segmentów wnękowych, po czym można później wstawić w dany narożnik kształtkę usztywniającą. Nie potrzeba przy tym podciętych rowków do ustalenia kształtek usztywniających. Wystarczy, gdy opory stykowe mają od strony wewnętrznej wystające mostki, gdyż sprężynująca kształtka usztywniająca umożliwia zamocowanie na zasadzie połączenia kształtowo-zaciskowego.

Dzięki sprężystemu uformowaniu kształtki usztywniającej kompensuje się również tolerancje, ponieważ część można dopasować formując ją mniej lub bardziej sztywno. Poza tym nie występuje śruba dzielona uszkadzająca ewentualnie powłokę eloksalową. Po odpowiednim zaprojektowaniu kształtki usztywniającej jest też jeszcze możliwość uszczelnienia strefy spoin stykowych masą uszczelniającą.

Uformowanie kształtki usztywniającej zależy od rodzaju złącza stykowego a także od profilu. Celowe jest jej wykonanie z blachy ze stali sprężynowej. Można wykonać ją także z tworzywa sztucznego, gdy daje się ono formować odpowiednio sprężyście.

Przedmiot wynalazku jest bliżej objaśniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 pokazuje okno z kształtką usztywniającą, w przekroju poprzecznym, fig. 2 - złącze stykowe ukształtowane jako narożnik wewnętrzny z nie zamontowaną jeszcze kształtką usztywniającą, w widoku perspektywicznym, fig. 3 - kształtkę usztywniającą z fig. 2 w ostatecznym położeniu, w widoku perspektywicznym, fig. 4 - złącze stykowe w postaci złącza teowego, pokazane w rozczłonkowaniu, fig. 5 - złącze teowe z fig. 4 w ostatecznym stanie, jednak z drugim złączem teowym, które jest utworzone przez następny poziomy segment wnękowy i pokazuje możliwość uszczelnienia spoiny

174 306 stykowej, w widoku perspektywicznym, fig. 6 - montaż kształtek usztywniających, z widzianą z góry szczebliną pionową, w widoku z przodu, fig. 7 - kształtkę usztywniającą złącza stykowego według fig. 1 - 3, w widoku z przodu, fig. 8 - kształtkę usztywniającą widzianą z boku i fig. 9 do 11 - kształtki usztywniające do nie pokazanego na rysunku narożnika zewnętrznego w różnych odwzorowaniach.

Figura 1 pokazuje okno w przekroju poprzecznym, które zawiera krosno 10 i skrzydło 11. Ze względu na przejrzystość rysunku przedstawiono jednak tylko część ramową tych elementów. Krosno 10 ma kształt ramiaka. Od strony zewnętrznej profil krosna 10 i skrzydła 11 ma węgarek, który stanowi oporę 12 dla wstawionych w krosno 10 i skrzydło 11 szyb izolacyjnych 13, 14. Chodzi tu o profile zespolone, których mostki izolacyjne oznaczono odnośnikiem 15.

Szyby izolacyjne 13,1 4 ustalono w krośnie i skrzydle 10, 11 wewnętrznymi obsadami 16, 17, naprzeciwległymi wobec opór 12. Jak widać na fig. 1, oddalone od siebie strefy opór 12 wyposażono od strony wewnętrznej w rowki mieszczące uszczelnienie stykające się z szybą zewnętrzną. Zwrócone ku sobie rowkowe mostki konturowe 18, położone bliżej mostków izolacyjnych 15, mają w przekroju kształt teowy. Mostki 18 są przyporządkowane tzw. falcowi profilu. Wysokość falca profilowego jest wyznaczona przez powierzchnię zewnętrzną obu skrajnych mostków izolacyjnych 15 i jest oznaczona odnośnikiem 19. Mostki 20, 21 ustawione prostopadle do opór 12 są uformowane od wewnątrz i ograniczają one opory 12 w obrębie wysokości falca profilowego. Mostki te są przemieszczone wobec określających wysokość 19 powierzchni zewnętrznych mostków izolacyjnych 15 w taki sposób, że są one przesunięte każdorazowo w kierunku drugiego mostka. Przemieszczenie to odpowiada w przybliżeniu grubości ścianek profilu. Na oddalonych od siebie stronach mostków 20, 21 tworzą się więc żłobki odwadniające.

W przypadku złączy stykowych według fig. 2 i 3 chodzi o połączenia narożne w postaci narożników wewnętrznych. Ucięte skośnie segmenty wnękowe 22, 23 połączono ze sobą w zwykły sposób za pomocą nie pokazanych na rysunku zworników narożnych. Z rysunku widać, że obie opory 12 segmentów wnękowych 22, 23 stanowią wyrównywaną spoinę stykową. Odbywa się to za pomocą nie objaśnionej jeszcze kształtki usztywniającej 24, która ma postać kątownika odpowiadającego narożnikowi oraz posiada na obu zakończeniach człowych odgięte skrzydełka, co umożliwia podchwycenie teowych rowkowych mostków konturowych. Naprzeciwległe odgięte skrzydełka przylegają do mostków 20 lub też 21, przy czym wolne krawędzie opierają się na przemieszczonych względem mostków 20, 21 obrzeżach ramion, które przebiegają równolegle i w odstępie od opór 12. Dzięki temu odpowiednio uformowaną kształtkę usztywniającą 24 można wcisnąć przykładowo śrubokrętem w narożnik wewnętrzny, jak to pokazano na fig. 2. Kształtkę 24 zaprojektowano tak, że w ostatecznym położeniu według fig. 3 jest ona naprężona, a więc nie może wypaść z narożnika. Następuje więc ustalenie na zasadzie połączenia kształtowo-zaciskowego, przy czym pokryta jest nie tylko spoina stykowa utworzona z opór 12, lecz także powierzchnie zewnętrzne opór 12 są ustawione do lica. W taki sam sposób następuje również wyrównanie powierzchni stykowych opór narożnika zewnętrznego, gdy jest odpowiednio zaprojektowana kształtka usztywniająca.

Figura 4 pokazuje połączenie poziomego profilu ramowego 25 z pionowym profilem szczeblinowym 26 za pomocą złącza teowego 27. Profil ramowy i profil szczeblowy 25, 26 wyposażono w każdym przypadku w dwie opory 12, które z kolei są ograniczone rowkowymi mostkami 18 i 21. Do tego złącza teowego są potrzebne dwie kształtki usztywniające 24, które pokrywają otworzone z opór 12 spoiny stykowe, jak to widać na fig. 5. Każdą kształtkę 24 uformowano tak, że opasuje ona mostki 18. Kształtka taka jest odgięta po stronie zwróconej do obu mostków 21, tak że przeciwległa krawędź podchwytuje teowy mostek rowkowy 18, a odgięte skrzydełko przylega do mostka 21. Kształtkę tę zaprojektowano również tak, że jest ona sprężona po wciśnięciu w ostateczne położenie według fig. 5. Na fig. 5 widać także, że wykorzystuje się identyczną kształtkę 24 do pokrycia spoin stykowych w złączu teowym, gdy na pionowym profilu szczeblinowym 26 osadzony jest poziomo profil o identycznym przekroju. Połączenie wykonuje się także za pomocą odpowied174 306 nich łączników (zworników). Poza tym z obu figur widać, że otwory 28, 29 umożliwiają wtryskiwanie środka uszczelniającego celem uszczelnienia spoin. Odbywa się to za pomocą zaznaczonego schematycznie naboju.

Figura 6 pokazuje zastosowanie kształtek usztywniających 24 do połączenia poziomego profilu ramowego 25 z pionowym profilem szczeblinowym 26. Każdą kształtkę 24 wtyka się odgiętym skrzydełkiem za zwrócone ku sobie mostki rowkowe 18. Odpowiednim narzędziem wciska się następnie kształtkę 24 między mostki rowkowe 18 i oba mostki 21 tak, że przeciwległe do teowych mostków rowkowych 18 powierzchnie kształtek 24 przylegają do odwróconych od siebie (oddalonych) powierzchni mostków 21. Każdą kształtkę usztywniającą zaprojektowano tak, że znajduje się ona wtedy w stanie naprężonym.

Każdą kształtkę 24 można wykonać z wytrzymałej blachy ze stali sprężynowej. Ale można ją też sporządzić z odpowiedniego, sprężystego tworzywa sztucznego.

Na figurze 7 przedstawiono kątową kształtkę usztywniającą 24 do narożnika wewnętrznego według fig. 1 do 3. Kształtka 24 składa się z kątowego korpusu 30. Po jednej stronie uformowano na tym korpusie dwa skrzydełka sprężyste 31, 32, które są ustawione pod kątem rozwartym do powierzchni korpusu 30. Skrzydełka 31,32 przy narożniku wewnętrznym według fig. 2 i 3 zachodzą za wewnętrzne mostki rowkowe 18. Dzięki skrzydełkom sprężynującym 31, 32 następuje kompensacja różnicy wymiarowej między szerokością rowka i grubością blachy kształtki usztywniającej 24. Po przeciwległej stronie wyposażono korpus 30 w dwa następne skrzydełka sprężyste 33, 34, które są jednak wygięte na drugą stronę i opierają się w stanie zamontowania o oddalone od siebie powierzchnie żłobka odwadniającego. Kąt zawarty między zewnętrznymi powierzchniami kątowego korpusu 30 i skrzydełkami sprężystymi 33,34jest większy od 90 stopni. Obie części kątowego korpusu 30 są ustawione względem siebie pod kątem nieco większym niż 90 stopni. Dzięki temu uzyskuje się po zamontowaniu wstępne naprężenie. Kąt zawarty między płaszczyznami kątowego korpusu 30 i skrzydełkami 33, 34 jest również większy od 90 stopni. Z fig. 2 i 3 wynika, jak wciska się kształtkę usztywniającą 24 w narożniki wewnętrzne.

Na figurze 8 pokazano z boku kształtkę usztywniającą 24 do narożnika wewnętrznego. Jak widać, korpus 30 jest naprężony łukowo. Takie wstępne naprężenie powoduje to, że skrzydełka 31, 32 można wstawić w mostek rowkowy 18, a dzięki skróceniu długości można wstawić kształtkę 24 w narożnik wewnętrzny. Naprężone wstępnie skrzydełka 33, 34 zachodzą w rowek ograniczony mostkami 21 i wyrównują do lica wzajemne ustawienie opór 12. Poza tym następuje osłonięcie od wewnątrz spoiny stykowej utworzonej przez opory 12.

Na figurze 9 do 11 przedstawiono kształtkę usztywniającą 24 do narożnika zewnętrznego. Kształtka ta odpowiada w zasadzie kształtce usztywniającej 24 według fig. 7 i 8. Skrzydełka sprężyste zachodzące za mostki rowkowe 18 oznaczono odnośnikami 35, 36. Odnośnikami 37, 38 oznaczono skrzydełka sprężyste zachodzące za mostki i ograniczające żłobek odwadniający. Korpus oznaczony odnośnikiem 39 jest również ukształtowany kątowo.

Także z tych figur wynika, że wtyka się najpierw skrzydełka sprężyste 35,36 za mostki rowkowe 18 i następnie odpowiednim narzędziem wciska się kształtkę usztywniającą 24 w narożnik zewnętrzny. Przy tym skrzydełka sprężyste 37, 38 sięgają do podstawy żłobka odwadniającego ograniczonego mostkami.

174 306

co

O

Li_

CM

O

Lu

CM θ'

CM

FIG. 4

174 306

FIG. 5

174 306

FIG. 6

174 306

FIG.8

FIG. 7

174 306

FIG.1

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz. Cena 4,00 zł

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Złącze stykowe w postaci złącza narożnikowego lub złącza teowego, w którym ustawione względem siebie pod kątem segmenty wnękowe wyposażone każdorazowo w co najmniej jeden węgarek stanowiący oporę są połączone za pośrednictwem wchodzących w nie łączników profilowych tworząc spoinę stykową, i w którym w strefie narożnika ustalona jest kształtka usztywniająca pokrywająca od strony wewnętrznej tę spoinę stykową, znamienne tym, że kształtka usztywniająca (24) jest uformowana sprężyście i jest ona wsparta na wyznaczających daną oporę (12), usytuowanych od strony wewnętrznej mostkach profilowych (18, 20, 21).
2. Złącze stykowe według zastrz. 1, znamienne tym, że grubość kształtki usztywniającej (24) jest stosunkowo mała w porównaniu do mostków segmentów wnękowych (22,23), i że każda kształtka (24) jest uformowana jako sprężyście odkształcalna kształtka z blachy lub z tworzywa sztucznego.
3. Złącze stykowe według zastrz. 1, znamienne tym, że każda kształtka usztywniająca (24) zawiera kątowy korpus (30, 39), przy czym zawarty kąt wynosi nieco powyżej 90 stopni.
4. Złącze stykowe według zastrz. 3, w postaci narożnika wewnętrznego lub narożnika zewnętrznego, znamienne tym, że każda kształtka usztywniająca (24) ma na zakończeniu czołowym odgięte skrzydełka sprężyste (31,32) lub też (35, 36) a na drugim zakończeniu czołowym sprężynujące skrzydełka (33,34) lub też (37,38), przy czym płaszczyzna kątowego korpusu (30) i skrzydełka (31,32,33,34,35,36,37,38) tworzą między sobą kąt rozwarty, a ponadto skrzydełka sprężyste (33,34,35,36) zachodzą za teowy rowkowy mostek konturowy (18), zaś inne sprężynujące skrzydełka (33,34), (37,38) zachodzą za mostek (20), (21) ograniczający żłobek odwadniający.
5. Złącze stykowe według zastrz. 4, znamienne tym, że ograniczające żłobek odwadniający mostki (20, 21) są przemieszczone względem mostków izolacyjnych (15,16) wyznaczających głębokość żłobka profilowego każdorazowo w kierunku drugiego mostka, przy czym przemieszczenie to odpowiada korzystnie grubości mostków segmentów wnękowych (22, 23).
6. Złącze stykowe według zastrz. 1, znamienne tym, że każda kształtka usztywniająca (24) ma kątowy w przekroju korpus, przy czym strefa środkowa ma wcięcie przechwytujące mostki tworzące rowek mieszczący uszczelnienie.
7. Złącze stykowe według zastrz. 1 albo 6, znamienne tym, że każda kształtka usztywniająca (24) jest wyposażona w co najmniej jeden otwór (28, 29) do wtryskiwania masy uszczelniającej w strefę złącza.