NL9400603A - Werkwijze voor het zuiveren van polycarbonaat- en polyestercarbonaatoplossingen. - Google Patents

Description

Werkwijze voor het zuiveren van polvcarbonaat- en polvestercarbonaatop-lossingen

De onderhavige uitvinding betreft een werkwijze voor het zuiverenvan aromatische polycarbonaten en/of aromatische polyestercarbonaten vankleinmoleculige organische bestanddelen, met het kenmerk, dat men oplos¬singen van aromatische polycarbonaten en/of van aromatische polyestercar¬bonaten in organische oplosmiddelen roert met alumosi1icaten of door éénof meer lagen van alumosilicaten leidt, vervolgens de alumosilicaten af¬scheidt en aansluitend volgens bekende werkwijzen, bij voorkeur door in¬dampen van het oplosmiddel of door neerslaan en met behulp van niet op¬losmiddelen, de polycarbonaten en/of polyestercarbonaten isoleert.

Onderwerp van de onderhavige uitvinding zijn bovendien de volgens dewerkwijze volgens de uitvinding verkregen polycarbonaten, polyestercarbo¬naten en hun mengsels.

Bij de bereiding van aromatische polycarbonaten, of het nu om homo-polycarbonaten of copolycarbonaten gaat, en/of van aromatische polyester¬carbonaten blijven in de polycondensaatmatrix dikwijls chemisch niet ge¬bonden kleinmoleculige synthesebouwstenen en kleinmoleculige synthese-produkten, zoals middelen om het molecuulgewicht te regelen, bisfenolen,organische carbonaten van de toegepaste middelen om het molecuulgewichtte regelen en kleinmoleculige organische carbonaten van de toegepastebisfenolen, achter.

Kleinmoleculige stoffen van het bovengenoemde type veroorzaken bijde thermoplastische verwerking van aromatische polycarbonaten en/of poly¬estercarbonaten dikwijls een ongewenste en storende aanslag op de toege¬paste matrijzen van de spuitgiet- respectievelijk extrudeerinrichtingen.Hierdoor worden dikwijls oppervlaktestoornissen van de vervaardigde vorm-stukken verkregen. Produktie-uitschot en machinestilstand voor hetschoonmaken van de matrijzen zijn in dergelijke gevallen niet te vermij¬den en veroorzaken extra produktiekosten.

Voorts veroorzaken ze dikwijls lichte verkleuringen van de polycon-densaten, waarvan het optreden alleen door extra verwerkings- en veroude-ringstabilisatoren kan worden verhinderd.

Het is derhalve van groot belang, het gehalte aan kleinmoleculigestoffen in de thermoplastische aromatische polycarbonaten en/of polyes¬tercarbonaten te verminderen respectievelijk te elimineren, om op dezewijze de hierboven genoemde technische en kwalitatieve nadelen op te heffen.

Verrassenderwijs werd gevonden, dat kleinmoleculige synthesebouwste¬nen en kleinmoleculige syntheseprodukten uit oplossingen van polyconden-saten, zoals bijvoorbeeld van aromatische polycarbonaten en/of van aroma¬tische polyestercarbonaten, door behandeling met alumosilicaten, zoalszeolieten, kunnen worden afgescheiden.

De toepassing van zeolieten voor het drogen van oplosmiddelen engassen is bekend en wordt bijvoorbeeld beschreven in "Organikum, Orga-nisch-chemisches Grundpraktikum, l6de bewerkte druk, VEB Deutscher Verlagder Wissenschaften, Berlijn 1986, blz. 650”.

Nieuw daarentegen is, dat met zeolieten polycondensaatoplossingenvan kleinmoleculige synthesebouwstenen en kleinmoleculige syntheseproduk¬ten kunnen worden afgescheiden, in het bijzonder omdat de poriën van dezeolieten door de, in vergelijking met de weinig viskeuze zuivere oplos¬middelen, sterk viskeuze polycondensaatoplossingen niet verstopt raken,wat automatisch tot een desactivering van de zeolieten zou leiden.

Volgens JP-A-61-210 057 worden kleinmoleculige carbonaten met ethe-nisch onverzadigde groepen gezuiverd met behulp van anorganische absor-bentia, zoals zeolieten.

Hierbij worden de kleinmoleculige carbonaten niet door de zeolietenweggevangen, maar alleen de aanwezige verontreinigingen. Men zou dus moe¬ten verwachten, dat kleinmoleculige carbonaten bij de werkwijze volgensde uitvinding eveneens niet door de zeolieten worden uitgefiltreerd.

De te zuiveren polycarbonaten zijn polycarbonaten zoals die bij debekende bereiding volgens de fasegrensvlakwerkwijze of volgens de oplos¬werkwijze, de zogenaamde pyridinewerkwijze, worden verkregen. Het zijnpolycarbonaten met gewichtsgemiddelde molecuulgewichten Μ,, (op bekendewijze bepaald door meting van verstrooid licht of door meting van de re¬latieve viscositeit) tussen 10.000 en 200.000, bij voorkeur tussen 18.000en 100.000.

De te zuiveren polyestercarbonaten zijn polyestercarbonaten zoalsdie bij de bereiding volgens de fasegrensvlakwerkwijze uit aromatischedicarbonzuurdichloriden, fosgeen en difenolen op bekende wijze wordenverkregen of zoals die bij de bereiding volgens de oploswerkwijze in eenorganische oplossing uit deze zelfde bestanddelen worden verkregen. Hetzijn polyestercarbonaten met gewichtsgemiddelde molecuulgewichten (opbekende wijze bepaald door middel van meting van verstrooid licht of doormeting van de relatieve viscositeit) tussen 10.000 en 200.000, bij voor¬keur tussen 18.000 en 100.000.

Dergelijke polycarbonaten respectievelijk polyestercarbonaten hebbenniet alleen een bepaalde molecuulgewichtsverdeling, dat wil zeggen eengehalte aan oligocarbonaten, maar ook een gehalte aan monomere bouwste¬nen.

Deze polycarbonaten respectievelijk deze polyestercarbonaten wordenbij de hierboven beschreven bereiding verkregen als oplossingen in orga¬nische oplosmiddelen. Deze oplossingen kunnen na het neutraal wassen endrogen direkt voor de zuivering volgens de uitvinding worden toegepast.

De concentratie van de polycarbonaten respectievelijk de polyester¬carbonaten in de oplossingen moet tussen 1 en 30 gew.%, bij voorkeur tus¬sen 5 en 20 gew.# liggen. Deze concentraties kunnen eventueel door con¬centreren of verdunnen van de bij de synthese van de polycarbonaten res¬pectievelijk de polyestercarbonaten verkregen oplossingen worden bereikt.

Polycarbonaten en polyestercarbonaten kunnen ook op bekende wijzeworden bereid door herestering in de smelt of in de vaste fase. De zuive¬ring van aldus bereide polycarbonaten respectievelijk polyestercarbonatenkan eveneens plaatsvinden volgens de reinigingswerkwijze volgens de uit¬vinding door de polycarbonaten respectievelijk de polyestercarbonaten opte lossen in organische oplosmiddelen en deze oplossingen dan volgens dewerkwijze volgens de uitvinding te zuiveren, want ook na de heresteringbereide produkten kunnen nog kleinmoleculige organische bestanddelen,bijvoorbeeld fenol of difenylcarbonaat, bevatten.

De reinigingswerkwijze volgens de uitvinding wordt uitgevoerd bijtemperaturen tussen 10 en 110°C, bij voorkeur tussen 15 en 90°C.

De werkwijze wordt onder atmosferische druk of onder een druk tot 10bar uitgevoerd.

De reactietijden liggen tussen 3 minuten en 600 minuten, afhankelijkvan het type en de hoeveelheid van de toegepaste alumosilicaten.

Te zuiveren polycarbonaten in de zin van de onderhavige uitvindingzijn polycarbonaten op basis van difenolen en fosgeen, eventueel ketenafbrekende middelen en eventueel vertakkingsmiddelen voor zover ze vol¬gens de oploswerkwijze zijn bereid, respectievelijk polycarbonaten opbasis van difenolen, diarylcarbonaten en eventueel vertakkingsmiddelenvoor zover ze volgens de heresteringswerkwijze zijn bereid.

Geschikte difenolen zijn difenolen met de formule (1) van het bij¬gaande formuleblad, waarbij Z een aryleenrest met 6 tot 30 C-atomen is,die één- of veelkemig kan zijn, en waarbij de aromatische kernen viabrugleden, zoals alkyleen, alkylideen, cycloalkyleen, cycloalkylideen,-0-, -S-, -S-S-, -CO-, -S02, of via een enkelvoudige binding kunnen zijn verbonden.

De aryleenresten kunnen bovendien met alkyl of halogeen gesubstitu¬eerd zijn.

Geschikte difenolen zijn bijvoorbeeldhydrochinon,resorcinol,dihydroxydifenylen,bis(hydroxyfenyl)alkanen,bis(hydroxyfenyl)cycloalkanen,bis(hydroxyfenyl)sulfiden,bis(hydroxyfenyl)ethers,bis(hydroxyfenyl)ketonen,bis(hydroxyfenyl)sulfonen,bis(hydroxyfenyl)sulfoxiden,α,α'-bis(hydroxyfenyl)diisopropylbenzenen, alsmede hun in de kern gealkyleerde en in de kern gehalogeneerde verbin¬dingen.

Difenolen die de voorkeur verdienen, zijn4,4'-dihydroxybifenyl, 2.2- bis(4-hydroxyfenyl)propaan, 2.4- bis(4-hydroxyfenyl)2-methylbutaan,α,α-bis(4-hydroxyfenyl)p-diisopropylbenzeen, 2.2- bis(3-methyl-4-hydroxyfenyl)propaan, 2.2- bis(3-chloor-4-hydroxyfenyl)propaan,bis(3.5~dimethyl-4-hydroxyfenyl)methaan, 2.2- bis(3,5“dimethyl-4-hydroxyfenyl)propaan,bis(3,5~dioethyl-4-hydroxyfenyl)sulfon, 2.4- bis(3,5~dimethyl-4-hydroxyfenyl)2-methylbutaan, α,α-bis(3,5’dimethyl-4-hydroxyfenyl)p-diisopropylbenzeen, 2.2- bis(3,5”chloor-4-hydroxyfenyl)propaan, 2.2- bis(3,5“dibroom-4-hydroxyfenyl)propaan en 1.1- bis(4-hydroxyfenyl)-3.3.5"trimethylcyclohexaan.

Difenolen die in het bijzonder de voorkeur verdienen, zijn 2.2- bis(4-hydroxyfenyl)propaan, 2.2- bis(3.5-dioethyl-4-hydroxyfenyl}propaan, 2.2- bis (3.5-dichloor-4-hydroxyfenyl) propaan, 2.2- bis(3.5-dibroom-4-hydroxyfenyl)propaan, 1.1- bis(4-hydroxyfenyl)cyclohexaan en 1.1- bis-(4-hydroxyfenyl)-3,3.5~trimethylcyclohexaan.

De difenolen zijn bekend uit de literatuur of kunnen worden bereidvolgens bekende werkwijzen.

Geschikte keten afbrekende middelen zijn bij voorkeur monofenolen ofhun chloorkoolzuuresters, zoals bijvoorbeeld die met de formules (2a) en(2b) van het bijgaande formuleblad, waarin Rx t/m R5 gelijk of verschil¬lend zijn en H, F, Cl, Br, CH3, C^, C3H7, isopropyl, Cj,H9, tert-butyl,cyclohexyl of aryl zijn. De ketenafbrekende middelen zijn bekend uit deliteratuur of kunnen worden bereid volgens uit de literatuur bekendewerkwijzen.

Voorbeelden van ketenafbrekende middelen met de formule (2a) respec¬tievelijk middelen om het molecuulgewicht te regelen zijn: p-tert-butyl-fenol, p-chloorfenol, 2,4,6-tribroomfenol, nonylfenol, octylfenol, isooc-tylfenol, methylfenolen en fenol zelf.

Geschikte vertakkingsmiddelen, toegepast in hoeveelheden van 0,05mol % tot 2,0 mol %, betrokken op de toegepaste difenolen, zijn tri- ofmeer dan dievoudige functionele verbindingen, in het bijzonder die metdrie of meer dan drie fenolische OH-groepen. Enkele van de vertakkings¬middelen met drie of meer dan drie fenolische OH-groepen zijn bijvoor¬beeld: floroglucinol, 4.6- dimethyl-2,4,6-tris-(4-hydroxyfenyl)-2-hepteen, 4.6- dimethyl-2,4,6-tris-(4-hydroxyfenyl)heptaan, 1,3.5“tris-(4-hydroxyfenyl)benzeen, 1,1,1-tris-(4-hydroxyfenyl)ethaan,tris-(4-hydroxyfenyl)fenylmethaan, 2,2-bis[4,4-bis(4-hydroxyfenyl)cyclohexyl]propaan, 2.4- bis(4-hydroxyfenylisopropyl)fenol, 2.6- bis(2-hydroxy-5-methylbenzyl)-4-methylfenol, 2-(4-hydroxyfenyl)-2-(2,4-dihydroxyfenyl)propaan, hexakis[4-(4-hydroxyfenylisopropyl)fenyl]-rthotereftaalzuurester,tetrakis(4-hydroxyfenyl)methaan, tetrakis[4-(4-hydroxyfenylisopropyl)fenoxy]-methaan en 1.4- bis(4',4''-dihydroxytrifenylmethylbenzeen.

Verdere mogelijke vertakkingsmiddelen zijn 2,4-dihydroxybenzoëzuur,trimesinezuur, cyanuurchloride en 3»3-bis-(3-methyl-4-hydroxyfenyl)-2-oxo-2,3~dihydroindool.

De vertakkingsmiddelen zijn bekend uit de literatuur of kunnen wor¬den bereid volgens uit de literatuur bekende werkwijzen.

Geschikte diarylcarbonaten zijn diarylcarbonaten met de formule (3) van het bijgaande formuleblad, waarin Rj tot en met R5 de voor de formules(2a) en (2b) aangegeven betekenis hebben.

De diarylcarbonaten zijn bekend uit de literatuur of kunnen wordenbereid volgens uit de literatuur bekende werkwijzen.

Diarylcarbonaten (3) die in het bijzonder de voorkeur verdienen,zijn die van p-tert-butylfenol en/of p-chloorfenol en/of 2,4,6-tribroom-fenol en/of nonylfenol en/of octylfenol en/of isooctylfenol en/of methyl-fenolen en/of fenol zelf.

Te zuiveren polyestercarbonaten in de zin van de onderhavige uitvin¬ding zijn polyestercarbonaten op basis van difenolen, fosgeen en aromati¬sche dicarbonzuurdihalogeniden, eventueel ketenafbrekende middelen eneventueel vertakkingsmiddelen voor zover ze volgens de oploswerkwijzezijn bereid, respectievelijk polyestercarbonaten op basis van difenolen,diarylcarbonaten, dicarbonzuurdiesters en eventueel vertakkingsmiddelenvoor zover ze volgens de heresteringswerkwijze zijn bereid.

Geschikte difenolen zijn wederom difenolen met de formule (1).

Geschikte dicarbonzuren voor de dicarbonzuurdihalogeniden zijn diemet de formule (4) van het bijgaande formuleblad, waarin Ar een aromati¬sche één- of tweekernige rest is, die geanelleerd of van een brug voor¬zien kan zijn en die 6 tot 18 C-atomen kan bevatten. De resten Ar kunnennog met alkyl of halogeen zijn gesubstitueerd, in het bijzonder met CH3,Cl en Br.

Geschikte aromatische dicarbonzuren zijn bijvoorbeeld orthoftaal-zuur, tereftaalzuur, isoftaalzuur, tert-butylisoftaalzuur, 3*3'“difenyl-dicarbonzuur, 4,4'-difenyldicarbonzuur, 4,4'-benzofenondicarbonzuur, 3,4'-benzofenondicarbonzuur, 4,4'-difenyletherdicarbonzuur, 4,4’-difenyl-sulfondicarbonzuur, 2,2-bis-(carboxyfenyl)-propaan, trimethyl-3“fenylin-daan-4,5'-dicarbonzuur.

Dicarbonzuren die de voorkeur verdienen, zijn tereftaalzuur en iso¬ftaalzuur en hun mengsels. De dihalogeniden kunnen op bekende wijze wor¬den verkregen uit de dicarbonzuren (4). Dihalogeniden die de voorkeurverdienen, zijn de dichloriden.

Geschikte ketenafbrekende middelen zijn wederom die met de formules(2a) en (2b).

Geschikte vertakkingsmiddelen zijn eveneens de reeds voor de poly-carbonaatbereiding genoemde vertakkingsmiddelen en bovendien in het bij¬zonder aromatische tricarbonzuren en aromatische tetracarbonzuren.

Geschikte diarylcarbonaten zijn wederom die met de formule (3).

Geschikte dicarbonzuurdiesters zijn dialkyesters van de dicarbonzu- ren (4), in het bijzonder die met de formule (5) van het bijgaande formu¬leblad, waarin -Ar- de bij formule (4) genoemde betekenis heeft en waarinCj-Cz, alkyl, in het bijzonder CH3, C2H5, n-C3H7 en n-C^ is.

Volgens de uitvinding geschikte alumosilicaten zijn onder meer zeo¬lieten en fyllosilicaten ("pillard clays").

Bij de bij de werkwijze volgens de uitvinding toe te passen zeolie¬ten gaat het om kristallijne alumosilicaten, gesynthetiseerd of in de na¬tuur voorkomend, met een skeletstructuur (zie D.W. Breek in "ZeolitheMolekular Sieves", Wiley Interscience, 197blz. 133_l80; Ullmanns Enzy-klopadie der technischen Chemie, 4e druk, deel 17, blz. 9-18, VerlagChemie, Weinheim, New York).

Geschikte zeolieten zijn in het bijzonder verbindingen met de alge¬mene formule m2/„o . A1203 . xSi02 . yH20, waarin M protonen of metaalkationen uit de groepen Ia, Ha, lila, IVa,Va, Vla, Vila, Villa, Ib, Ilb, Illb en IVb, bij voorkeur protonen of me¬taalkationen uit de groepen Ia, Ha, Ilb, Illb, IVa en IVb, in het bij¬zonder bij voorkeur protonen of metaalkationen uit de groepen Ia, Ha,Ilb en Illb, zeer in het bijzonder bij voorkeur protonen of de kationen

Na+, K\ Cs\ Ca2\ Mg2", Zn2", La3", Pr3" en Ce3" voorstelt, n de waardig¬ heid van het kation voorstelt, x de mol verhouding Si02/Al203 voorstelt,waarbij x een getal van 1,0 tot 50,0, bij voorkeur van 2,0 tot 25,0 kanzijn, en y een getal van 0-9 voorstelt.

Geschikt voor de werkwijze volgens de uitvinding zijn zeolieten metde structuur A, X, Y (faujasiet-type), L, ZSM-5, -11; -22, -23, morde- niet, offretiet, phillipsiet, sodaliet, omega en op zeolieten gelijkendematerialen, zoals AlPO's en SAPO's. Bijzonder geschikt zijn zeolieten metde structuur A, X, Y (faujasiet-type), L, ZSM-5, -11, mordeniet, offre¬ tiet, omega en SAP0 5 en 11; zeer bijzonder geschikt zijn zeolieten metde structuur A, X, Y (faujasiet-type), ZSM-5 en mordeniet.

De volgens de uitvinding toe te passen fyllosilicaten zijn als zoda¬nig bekend uit de literatuur, zie bijvoorbeeld Kirk-Othmer "Encyclopedieof Chemical Technology" , 2de druk 1964, deel 5. blz. 541-561.

Geschikt voor de werkwijze volgens de uitvinding zijn, zoals geklas-sificeerd in het genoemde artikel, bijvoorbeeld kaolientypen, zoals kao-liniet, dickeriet, nacriet (alle A1203 x 2Si02 x 2H20) of anauxiet (A1203 x3Si02 x 2H20) of halloysiet (A1203 x 2Si02 x 2H20) of endelliet (A1203 x2Si02 x 4H20) alsmede door verhitting uit kaolientypen bereide spinelty-pen.

Voorts serpentyntypen, waarin 3 Mg-ionen 2 Al-ionen - uitgaande vande kaolien typen - hebben vervangen Mg3Si205(0H)i,). Tot de serpentyn typenbehoren voorts amesiet (‘(Mg2Al) (SiAl)05(0H)/,) en cronstediet (Fe22+Fe3+)(SiFe3+)05(0H)A, alsmede chamosiet (Fe2+, Mg)2t3 (Fe3+Al)0i7 (Silil/tAl0t86)05(0H)4, alsmede gedeeltelijk ook synthetisch toegankelijke nikkel- ofkobaltspecies.

Voorts kunnen alumosilicaten van het montmorilloniettype wordentoegepast, zoals bijvoorbeeld montmorilloniet lA^ 1,67^20,33(^^,33)1^^4^ 1θ(ΡΗ)2beidelliet AI2,n[M),33(Nao,33)Si3,17]0lo(OH)2 nontroniet Fe3+[AI0)33(Na0,33)Si3,67lO 1 θ(ΟΗ>2 hectoriet Mg2j67LiO,33(Nao,33)Si40lO(OH»F)2 saponiet Mg3j0[Alo>33(NaO,33)Si3,67]0lo(OH)2 sauconiet [^1,48^0,14^0,74^+1^0,99^,011010(0^2^,33 alsmede Cu2+, Co2+ of Ni2+ bevattende typen (X = halogeen), zoals volkon- scoiet, medmontiet of pimeliet.

Dergelijke fyllosilicaten kunnen op zichzelf of als mengsel van tweeof meer fyllosilicaten worden toegepast en kunnen de voor deze natuurlij¬ke produkten gebruikelijke verontreinigingen bevatten, zoals die bijvoor¬beeld in bentoniet gebruikelijk zijn (= montmorillonieten met restenfeldspaat, kwarts enz.)·

De voorkeur verdienende als "montmorilloniet-typen" beschreven fyl¬losilicaten en in het bijzonder bij voorkeur montmorilloniet zelf. De be¬schreven alumosilicaten kunnen in de natieve vorm, in gedeeltelijk ge¬droogde toestand of eventueel ook zuur geactiveerd worden toegepast. Dezure activering wordt uitgevoerd door behandeling met zuren, bij voorkeurmineraalzuren.

Ook kunnen willekeurige mengsels van de bovengenoemde zeolietenen/of gelaagde silicaten worden toegepast.

Volgens de uitvinding geschikte lagen van alumosilicaten zijn kolom¬men, buizen of overige houders waarop de volgens de uitvinding toe tepassen alumosilicaten zijn aangebracht.

De hoeveelheid alumosilicaten per liter polycarbonaatoplossing enpolyestercarbonaatoplossing bedraagt 0,1 tot 100 g, bij voorkeur 1 tot 20g·

Geschikte oplosmiddelen voor de oplossingen van de te zuiveren poly-carbonaten respectievelijk polyestercarbonaten zijn oplosmiddelen die bijde bereiding van de polycarbonaten respectievelijk de polyestercarbonatenworden toegepast, dat wil zeggen bij voorkeur CH2C12, chloorbenzeen en hun mengsels.

Andere geschikte oplosmiddelen zijn ethers, zoals bijvoorbeeld te-trahydrofuran.

Geschikte niet oplosmiddelen voor het neerslaan van de polycarbona-ten respectievelijk de polyestercarbonaten zijn alcoholen, zoals metha¬nol, ethanol, propanol of isopropanol, of alkanen, zoals pentaan, hexaan,heptaan, octaan, isooctaan of cyclohexaan.

Het afdampen van de oplosmiddelen kan op bekende wijze plaatsvindenmet behulp van een afdampextrudeerinrichting bij temperaturen tussen 60en 300°C.

Het isoleren van de volgens de uitvinding gezuiverde polycarbonatenrespectievelijk polyestercarbonaten vindt plaats na het indampen van deoplossing boven de smelt en aansluitend granuleren of na het neerslaanuit de oplossing door middel van filtratie en drogen in bekende inrich¬tingen. Vooraf worden echter de voor de zuivering toegepaste alumosilica-ten op bekende wijze afgescheiden van de gezuiverde polycarbonaatoplos-singen respectievelijk polyestercarbonaatoplossingen door middel vanfiltratie.

De volgens de werkwijze volgens de uitvinding gezuiverde polycarbo¬naten zijn vrij van kleinmoleculige organische verbindingen respectieve¬lijk bevatten deze ten hoogste in de volgende hoeveelheden:difenolen: < 5 dpm ketenafbrekende middelen: < 10 dpm vertakkingsmiddelen: < 10 dpm bis-difenolmonocarbonaten: < 10 dpm bis-arylmonocarbonaten: < 10 dpm

Oligocarbonaten van difenolen met polymerisatiegraden van 2 tot 6: elkminder dan 10 dpm.

De volgens de werkwijze volgens de uitvinding gezuiverde polyester¬carbonaten zijn eveneens vrij van kleinmoleculige organische verbindingenrespectievelijk bevatten deze ten hoogste in de volgende hoeveelheden:difenolen: < 5 dpm aromatische dicarbonzuren: < 10 dpm ketenafbrekende middelen: < 10 dpm vertakkingsmiddelen: < 10 dpm bis-difenolmonocarbonaten: < 10 dpm bis-arylmonocarbonaten: < 10 dpm dicarbonzuur mono- en -bis-arylesters: < 10 dpm dicarbonzuur bis-difenolesters: < 10 dpm dicarbonzuur mono- en -bis-alkylesters: < 10 dpm oligocarbonaten van difenolen met polymerisatiegraden van 2 tot 6: elkminder dan 10 dpm oligo-esters van dicarbonzuren en difenolen met polymerisatiegraden van 2tot 6: elk minder dan 10 dpm.

De volgens de werkwijze volgens de uitvinding gezuiverde en geïso¬leerde polycarbonaten respectievelijk polyestercarbonaten bevatten nietalleen een uiterst gering gehalte aan kleinmoleculige bestanddelen, maarzijn derhalve ook in grote mate moleculair homogeen. Ze kunnen derhalvedoelmatig overal worden toegepast waar een homogeen goed beeld van deeigenschappen en een verwerking bij extreem hoge temperaturen, eventueelonder toepassing van verminderde druk, tot uit fijne deeltjes bestaandegevormde lichamen noodzakelijk zijn. Ze zijn derhalve in het bijzondertoepasbaar op het gebied van de elektronica en de optica.

De volgens de werkwijze volgens de uitvinding gezuiverde polycarbo¬naten en polyestercarbonaten kunnen reeds na afscheiding van de alumosi-licaten, maar nog vóór het isoleren van de voor polycarbonaten respectie¬velijk voor polyestercarbonaten gebruikelijke toevoegsels, zoals stabili¬satoren, losmiddelen, antistatica, brandwerende middelen en/of kleurcon-centraten, in de gebruikelijke hoeveelheden worden voorzien. Deze toe¬voegsels kunnen aan de polycarbonaten en de polyestercarbonaten, maar ookna hun isoleren in het kader van de vervaardiging van de gevormde licha¬men worden toegevoegd.

Deze vindt op bekende wijze plaats met behulp van bekende inrich¬tingen, bij voorkeur bij temperaturen tussen 200 en 360eC in inwendigekneedinrichtingen, extrudeerinrichtingen of extrudeerinrichtingen met eendubbele wormas door compounderen of extruderen in de smelt.

De toevoegsels kunnen op bekende wijze zowel na elkaar als tegelijkworden bijgemengd bij kamertemperatuur of bij verhoogde temperatuur.

De volgens de uitvinding verkregen polycarbonaten en polyestercarbo¬naten kunnen tot willekeurige gevormde lichamen, niet alleen, zoals reedsgezegd, op het gebied van de elektronica en de optica, maar ook op hetgebied van de huishoud techniek, in de automobielindustrie, in de bouwinclusief de tuinbouw en de medische sector, bijvoorbeeld tot spuiten endialysatoren, worden verwerkt. Deze verwerking kan op bekende wijzeplaatsvinden met behulp van gebruikelijke inrichtingen.

Voorbeelden

In de onderstaande voorbeelden werd polycarbonaat op basis van bis- fenol A met een relatieve viscositeit van de oplossing (r)rcl )(0,5 S in 100ml dichloormethaan bij 25°C) van 1,288 toegepast.

Voorbeeld I:

Een 14#'s oplossing van het polycarbonaat in chloorbenzeen werd bij80°C 8 uur geroerd met 10 gew.# Na-zeoliet-X (berekend op PC), vervolgensverdund met dichloormethaan, gefiltreerd en gedroogd bij 120*C/water-straaivacuüm.

Voorbeeld II:

Als voorbeeld I, echter met Na-zeoliet-Y.

Voorbeeld III:

Als voorbeeld I, echter met H-mordeniet.

Voorbeeld IV;

Als voorbeeld I, echter met H-mordeniet en het produkt dat werdverkregen volgens voorbeeld 3·

Resultaten; L- -1 n-1

Claims (7)

1. Werkwijze voor het zuiveren van aromatische polycarbonatenen/of aromatische polyestercarbonaten van kleinmoleculige organische be¬standdelen, met het kenmerk, dat men oplossingen van aromatische poly¬carbonaten en/of van aromatische polyestercarbonaten in organische oplos¬middelen roert met alumosilicaten of door één of meer lagen van alumosi-licaten leidt, vervolgens de alumosilicaten afscheidt en aansluitend vol¬gens bekende werkwijzen de polycarbonaten en/of polyestercarbonaten iso¬leert.

2. Werkwijze volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat men alsalumosilicaten zeolieten toepast.

3. Werkwijze volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat men alsalumosilicaten fyllosilicaten toepast.

4. Werkwijze volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat men alu¬mosilicaten van het kaolientype, serpentyntype en/of montmorilloniettypentoepast.

5· Polycarbonaten die kunnen worden verkregen met de werkwijzevolgens één der conclusies 1-4.

6. Polyestercarbonaten die kunnen worden verkregen met de werk¬wijze volgens één der conclusies 1-4.

7· Mengsels van polycarbonaten en polyestercarbonaten die kunnenworden verkregen met de werkwijze volgens één der conclusies 1-4.