NL8901295A

NL8901295A - Werkwijze voor het bepalen van een weergeefparameter in een beeldbuis en werkwijze voor het verbeteren van een beeldweergave in een beeldbuis.

Info

Publication number: NL8901295A
Application number: NL8901295A
Authority: NL
Original assignee: Philips Nv
Priority date: 1989-05-24
Filing date: 1989-05-24
Publication date: 1990-12-17
Also published as: JPH0319491A; DE69013755T2; EP0399602B1; DE69013755D1; US5111110A; KR900019512A; EP0399602A1; KR100188379B1

Description

N.V. Philips' Gloeilampenfabrieken te Eindhoven

Werkwijze voor het bepalen van een weergeefparameter in een beeldbuis en werkwijze voor het verbeteren van een beeldweergave in een beeldbuis.

De uitvinding heeft betrekking op een werkwijze voor het bepalen van een weergeefparameter in een beeldbuis bevattende een systeem voor het emitteren van een met een modulatiefrequentie gemoduleerde elektronenbundel, waarbij op een beeldscherm van de beeldbuis een gemoduleerd beeldpatroon wordt gevormd, en waarbij uit het beeldpatroon de weergeefparameter bepaald wordt.

De uitvinding heeft tevens betrekking op een werkwijze voor het verbeteren van een beeldweergave in een beeldbuis.

Een werkwijze van de in de eerste alinea vermelde soort is bekend uit de Europese octrooiaanvrage 0281195. Hierin is een werkwijze voor het bepalen van de positie van een elektronenbundel beschreven. De bekende beeldbuis bevat een kleurselektieelektrode. De kleurselektieelektrode is voorzien van openingen. De modulatiefrequentie van de elektronenbundel verschilt van de modulatiefrequentie van de kleurselektieelektrode. Onder de modulatiefrequentie van de elektronenbundel wordt hier verstaan 2ïï gedeeld door de afstand tussen maxima in de intensiteit van de elektronenbundel. Onder de modulatiefrequentie van de kleurselektieelektrode wordt verstaan 2ïï gedeeld door de afstand tussen de openingen in de kleurselektieelektrode. Voor iedere opening in de kleurselektieelektrode is één trio fosfordots of lijnen aanwezig, de modulatiefrequentie van het fosforpatroon, 2ïï gedeeld door de afstand tussen opeenvolgende fosforelementen van dezelfde kleur, is daardoor gelijk aan de modulatiefrequentie van de kleurselektieelektrode. Op het beeldscherm wordt een gemoduleerd beeldpatroon gevormd met een frequentie gelijk aan het verschil van de modulatiefrequentie van de elektronenbundel en de modulatiefrequentie van het fosforpatroon. Uit dit beeldpatroon is de positie van de elektronenbundel bepaalbaar. Het nadeel van deze werkwijze is dat andere weergeefparameters zoals de scherpte van het focus op het beeldscherm niet bepaalbaar zijn. Het gelijktijdig bepalen van meerdere weergeefparameters bespaart tijd en daardoor kosten.

Het is een doel van de uitvinding een werkwijze te verschaffen waarmee (ook) andere weergeefparameters zoals de scherpte van het focus bepaalbaar zijin.

Hiertoe is de werkwijze volgens de uitvinding gekenmerkt doordat het beeldpatroon zodanig geanalyseerd wordt dat de frequentiecomponent van het beeldpatroon met een frequentie althans nagenoeg gelijk aan de modulatiefrequentie van de elektronenbundel bepaald wordt.

Uit deze frequentiecomponent kunnen meer dan één weergeefparameters bepaald worden.

De modulatiediepte van deze frequentiecomponent, dat wil zeggen de ratio van de amplitude en de gemiddelde waarde van de intensiteit, is een maat voor de scherpte van het focus van de elektronenbundel op het beeldscherm. Met behulp van modulatiedieptemetingen is de invloed van parameters, op het focus bepaalbaar, de focusinstelling te verbeteren en de scherpte van het focus bepaalbaar.

De fase van deze frequentiecomponent is een maat voor de positie van de elektronenbundel- Voor een kleurenbeeldbuis kunnen de fasen van de grondgolf voor de rode, de groene en de blauwe elektronenbundels onderling verschillen. Deze verschillen zijn een maat voor de konvergentie van de drie elektronenbundels. Vergelijking van de positie van de grondgolven voor een elektronenbundel op verschillende plaatsen op het beeldscherm verschaft informatie over rasterafwijkingen.

Een uitvoeringsvorm van de werkwijze volgens de uitvinding waarbij de beeldbuis een kleurenbeeldbuis is voorzien van een kleurselektieelektrode, die voorzien is van openingen gerangschikt in een patroon met een modulatiefrequentie, wordt gekenmerkt doordat de modulatiefrequentie van de elektronenbundel kleiner is dan of gelijk aan ongeveer éénmaal de modulatiefrequentie van de kleurselektieelektrode,

Als de modulatiefrequentie van de elektronenbundel groter is dan ongeveer eenmaal de modulatiefrequentie van de kleurselektieelektrode dan treden oscillaties in het beeldpatroon op, die het moeilijk maken de hierboven vermelde frequentiecomponent te bepalen.

Bij voorkeur is de modulatiefrequentie van de elektronenbundel groter dan of gelijk aan één-honderdste maal de modulatiefrequentie van de kleurselektieelektrode.

Als de modulatiefrequentie van de elektronenbundel kleiner is dan één-honderste maal de modulatiefrequentie van de kleurselektieelektrode dan worden gemiddelde weergeefparameters over een relatief groot gedeelte van het beeldscherm bepaald, een verloop van een weergeefparameter is dan moeilijk te bepalen.

Bij voorkeur wordt een beeldpatroon gevormd, dat in twee onderling dwarse richtingen gemoduleerd is.

Het is dan mogelijk voor verschillende richtingen gelijktijdig weergeefparameters te bepalen,

In een uitvoeringsvorm bevat het beeldpatroon een regelmatige matrix van punten. Een dergelijk beeldpatroon is in vele richtingen gemoduleerd.

Een verdere uitvoeringsvorm van de werkwijze volgens de uitvinding waarbij het beeldscherm aan een binnenzijde van een beeldvenstér is aangebracht wordt gekenmerkt doordat de genoemde frequentiecomponent van het beeldpatroon bepaald wordt, vervolgens een behandeling van de beeldbuis wordt verricht, waarna nogmaals de genoemde frequentiecomponent van het beeldpatroon bepaald wordt, en de laatst bepaalde frequentiecomponent vergeleken wordt met de eerder bepaalde frequentiecomponent.

Op een snelle en eenvoudige wijze is aldus te bepalen of en in welke mate een bewerking van het beeïdvenster, bijvoorbeeld een bewerking van het beeïdvenster waarbij het beeïdvenster aan de buitenzijde van een anti-reflectielaag wordt voorzien, de beeldkwaliteit beïnvloedt.

Enige uitvoeringsvormen van de uitvinding worden nu nader beschreven aan de hand van de uitvinding waarin:

Figuur 1 een kleurenbeeldweergaveinrichting toont;

Figuur 2 schematisch een meetopstelling toont;

Figuren 3a, 3b, en 3c de werkwijze volgens de uitvinding illustreren; Figuur 4 in grafiekvorm enige resultaten van de werkwijze volgens de uitvinding weergeeft;

Figuren 5a en 5b illustreren hoe rasterafwijkingen bepaald kunnen worden; Figuren 6a tot en met 6d voorbeelden van symmetrische beeldpatronen tonen;

Figuur 6e een voorbeeld van een asymmetrisch beeldpatroon toont;

Figuur 7 de invloed van de positie van een kleurselektieelektrode ten opzichte van het fosforpatroon op de modulatiediepte van de grondgolf toont;

Figuren 8a en 8b een verder voorbeeld van de werkwijze volgens de uitvinding illustreren.

De figuren zijn schematisch, en niet op schaal getekend, waarbij in de verschillende uitvoeringsvormen overeenkomstige delen als regel met dezelfde verwijzingscijfers zijn aangeduid.

Figuur 1 toont een kleurenbeeldweergaveinrichting, in dit geval een kleurenkathodestraalbuis van het in-line type met een kleurselektieelektrode. In een glazen omhulling 1, welke is samengesteld uit een beeldvenster 2 voorzien van rand 3, een konus 4 en een hals 5, is in de hals een in-line elektronenkanon 9 aangebracht dat drie elektronenbundels 10, 11 en 12 opwekt die met hun assen in het vlak van tekening zijn gelegen. De as van de middelste elektronenbundel 11 valt in onafgebogen toestand samen met de buisas. Het beeldvenster 2 is aan de binnenzijde voorzien van een beeldscherm 6 bevattende een fosforpatroon van een groot aantal trio's van fosforelementen. De elementen kunnen bijvoorbeeld uit lijnen of dots bestaan. In het onderhavige geval bevat de kleurenbeeldbuis lijnvormige elementen. Elk trio bevat een lijn bevattende een groen oplichtende fosfor, een lijn bevattende een blauw oplichtende fosfor en een lijn bevattende een rood oplichtende fosfor. De fosforlijnen staan loodrecht op het vlak van tekening. Voor het beeldscherm 6 is een kleurselektieelektrode 7 gepositioneerd, waarin een groot aantal openingen is aangebracht, waardoor de elektronenbundels 10, 11 en 12 treden. Deze kleurselektieelektrode is door middel van ophangmiddelen 8 aan de rand 3 van het beeldvenster 2 opgehangen. De drie elektronenbundels worden over het beeldscherm afgebogen door het afbuigspoelenstelsel 13.

Figuur 2 toont schematisch een meetopstelling. In kleurenbeeldbuis 20 wordt door een elektronenkanon 21 elektronenbundel 22 opgewekt, deze elektronenbundel 22 wordt door het afbuigsysteem 23 over het beeldscherm 24 van de kleurenbeeldbuis 20 afgebogen. Video-puls generator 25 moduleert de elektronenbundel 22 met een modulatiefrequentie van bijvoorbeeld kleiner dan éénmaal en groter dan één-honderdste maal de modulatiefrequentie van het fosforpatroon. Als er zich een kleurselektieelektrode in de buis bevindt dan zijn de modulatiefrequenties van het fosforpatroon en de kleurselektieelektrode in de regel gelijk. Door middel van lens of lensstelsel 26 wordt het op het beeldscherm 24 gevormde beeldpatroon aan een opname-inrichting, bijvoorbeeld een camera 27, toegevoerd. Door de camera opgenomen opneemgegevens worden via een opneembuffer 28 aan een rekenapparaat 29 toegevoerd. In dit rekenapparaat 29 wordt de frequentiecomponent van het beeldpatroon met een frequentie althans nagenoeg gelijk aan de modulatiefrequentie van de elektronenbundel bepaald. Deze frequentiecomponent wordt hier verder als "grondgolf" aangeduid. Uit het beeldpatroon kan, in een eerste stap, bijvoorbeeld door middel van middeling of projectie, zoals aan de hand van figuren 3b en 3c wordt uitgelegd, een luminantiepatroon bepaald worden, waaruit de grondgolf bepaald wordt. Uit het grondpatroon wordt een weergeefparameter bepaald. De verkregen informatie kan gebruikt worden om de beeldweergave te verbeteren. Door middel van doorvoerléiding 210 wordt informatie over de weergeefparameter aan apparaat 211 verstrekt. Dit apparaat regelt een voor de beeldweergave van belang zijnde parameter. Voor de beeldweergave van belang zijnde parameters zijn bijvoorbeeld bekrachtigingspotentialen voor een elektrode of elektroden van het elektronenkanon 21, bekrachtigingspotentialen voor het afbuigspoelensysteem 23, en/of de positie van één of meer onderdelen van het afbuigsysteem 23. In dit voorbeeld regelt apparaat via toevoerleidi.ng 212 een potentiaal van een elektrode van het elektronenkanon 21. Een dergelijke terugkoppeling maakt het mogelijk het verband tussen een weergeefparameter en een voor de beeldweergave van belang zijnde parameter te onderzoeken, en de beeldweergave te verbeteren. Informatie over de weergeefparameter wordt zo gebruikt om een voor de beeldweergave van belang zijnde parameter te regelen.

Figuren 3a, 3b en 3c illustreren de werkwijze volgens de uitvinding. Figuur 3a toont schematisch de gemoduleerde elektronenbundel 31, die door de openingen van een kleurselektieelektrode 32 treedt en het beeldscherm 33 op de fosforelementen 34 treft. Figuur 3b toont een matrix 35 van punten 36 die op het beeldscherm te zien is. Ieder punt 36 is opgebouwd uit microdots 37. De luminantie L is een functie van zowel de x als de y positie. Een grondgolf van het matrixpatroon in de x-richting is bijvoorbeeld als volgt te bepalen. Langs een willekeurige of een bepaalde doorsnede 38 door de matrix 35 tussen Xj en ^ wordt aan ieder punt x^ tussen en x2 een functiewaarde F(x^) toegekend evenredig aan de luminantiewaarde 1>(χ^, y=y-$) in dit punt:

Hieruit is de grondgolf te bepalen. Nauwkeuriger is de grondgolf te bepalen als aan punten x^ een functiewaarde F'(x^) evenredig met de maximale luminantiewaarde tussen y^ en y2 wordt toegekendr dat wil zeggen dat de functiewaarde F'(x^) door middel van projectie bepaald wordt:

In dit voorbeeld bevindt zich tussen y^ en y2 één rij punten 36. y^j en y2 kunnen zó gekozen worden dat zich tussen y^ en y2 · meer dan één rij punten 36 bevinden.

Nog nauwkeuriger is de grondgolf te bepalen als aan punten x^ een functiewaarde F"(x^) evenredig met de gemiddelde luminantiewaarde die optreedt tussen y^ en y2 wordt toegekend:

De lijn 39 in figuur 3c toont F"(x) als functie van x tussen x.j en x2- De spatiele grondgolf lengte van F” (x), in figuur 3c aangegeven met λ-j, is ongeveer 4 maal zo groot als de spatiele golflengte van het fosforpatroon op het beeldscherm, in figuur 3c aangegeven met λ2, dat wil zeggen dat de modulatiefrequentie van de elektronenbundel, 2ir/k^f ongeveer één-vierde maal de modulatiefrequentie van de kleurselektieelektrode, 2ïï/X2, is. De horizontale as geeft de positie in λ2 weer. Dit F"(x) is bijvoorbeeld door middel van een Fourier transformatie de grondgolf te berekenen. De getrokken lijn 310 geeft de bepaalde grondgolf weer. Deze grondgolf kan analytisch beschreven worden door:

waarbij F*' de grondgolf is, F"'av de gemiddelde functiewaarde voor de grondgolf (in figuur 3c aangegeven door lijn 311), en Acos(2ïï/X1 (x -Xq)) de fluctuatie op de gemiddelde functiewaarde. A/F"'av is de modulatiediepte M; hoe hoger deze is des te beter is bundel 31 op het beeldscherm 33 gefocusseerd. xQ is een maat voor de positie van de bundel.

Tabel 1 vergelijkt voor een aantal patronen voor een buitenbundel van een in-line elektronenkanon, in dit voorbeeld een "rode" elektronenbundel, de resultaten van een menselijke waarneming en van een meting van de modulatiediepte. Voor de middelste poot van het karakter m is door menselijke waarneming de optimale waarde van de focusspanning in een focuslens in een in-line elektronenkanon bepaald.

De optimale waarde is die waarde waarbij voor het oog deze middelste poot zo scherp mogelijk is weergegeven. De Vfocus-waarden aangegeven voor de modulatiedieptemetingen geven die waarden voor V£ocus weer waarvoor M maximaal is. Evenzo is de optimale waarde voor de ruimte tussen twee m's (i.e. mm), d.w.z. die waarde waarvoor de ruimte tussen de m's voor het oog zo scherp mogelijk is weergegeven, door menselijke waarneming bepaald. Voor de menselijke waarneming zijn steeds twee waarden vermeld, daar de menselijke waarnemingen door twee personen zijn verricht. Verder geeft de tabel weer voor welke focusspanning de modulatiediepte voor deze middelste poot respektievelijk voor de ruimte tussen de m's maximaal is. Duidelijk is de goede overeenkomst tussen menselijke waarnemingen en de resultaten van de modulatiedieptemetingen.

Figuur 4 geeft in grafiekvorm enige resultaten van de werkwijze volgens de uitvinding weer. De horizontale as geeft de focusspanning Vfoc in een hoofdlens van het elektronenkanon, in dit voorbeeld een in-line elektronenkanon, weer. De vertikale as geeft de i modulatiediepte M weer. Lijnen B, R en G geven de gemeten modulatiediepte als functie van V^oc weer voor de elektronenbundels die respectievelijk de groene (G), de rode (R) en de blauwe (B) fosforen treffen. De modulatiediepte vertoont maxima voor V= 6600 V (voor B en R) en V = 6650 V (voor G). Stippellijn 41 geeft de optimale waarde van V^oc zoals die uit proeven waarbij de duidelijkheid van het beeld door een menselijke waarnemer beoordeeld bepaald werd. Het zal duidelijk zijn dat deze laatste waarde (Vjoc= 6620 V) goede overeenstemming vertoont met de resultaten van de modulatiedieptemetingen. Niet alleen maakt de werkwijze volgens de uitvinding het mogelijk snel een optimale instelling van Vjoc vast te stellen, ook maakt het duidelijk of en in hoeverre de optimale instelling voor Vjoc voor de drie verschillende elektronenbundels verschilt. Dit kan een belangrijke aanwijzing voor elektronenkanonontwerpers zijn, en het mogelijk maken te bepalen of en op welke manier het ontwerp van een elektronenkanon veranderd dient te worden teneinde Vfoc voor de drie elektronenbundels identiek te maken en daardoor een beter beeld te verkrijgen. Ook is het mogelijk empirisch vast te stellen welke modulatiediepte acceptabel geacht wordt aan de hand van een vooraf gekozen criterium. Tn figuur 4 is als voorbeeld een acceptatie-waarde 0.5 voor de modulatiediepte M gekozen en weergegeven door lijn 42. Een modulatiedieptemeting kan snel en eenvoudig een antwoord geven op de vraag of de kleurenbeeldbuis wat betreft leesbaarheid aan bepaalde kwaliteitseisen voldoet. Het werkt kostenbesparend indien een beeldbuis die niet voldoet aan deze eisen zo snel mogelijk en in een zo vroeg mogelijk stadium uit de produktielijn verwijderd wordt.

Door de grondgolven voor de drie verschillende elektronenbundels zijn drie fasen x0 bepaald. Vergelijking van de fasen geeft informatie over de convergentie van de drie elektronenbundels op het beeldscherm. De werkwijze volgens de uitvinding maakt het derhalve mogelijk zowel de posities van de elektronenbundels, als de scherpte van het focus, als de konvergentie te bepalen en tevens te bepalen of de beeldkwaliteit aan gestelde leesbaarheidseisen voldoet.

alsmede de invloed van convergentie en focus op de beeldkwaliteit te bepalen. Het is gebleken dat een voor het oog onscherp beeld veroorzaakt kan worden zowel door een niet optimaal focus als door een niet optimale convergentie of door een combinatie van beide beeldfouten.

Figuren 5a en 5b illustreren hoe nog een verdere weergeefparameter bepaald kan worden. Figuur 5a geeft als functie van de afstand (x) tot het centrum 0 de grondgolf weer. De extrema bevinden zich op posities xmax(n) voor de maxima en xmin(n) voor de minima waarbij n een geheel getal is. Figuur 5b geeft als functie van n de afstand tussen het midden van de buis en de extrema weer. Als er geen rastervertekening optreedt dan geldt:

In figuur 5b is dit door rechte lijn 51 (voor en 52 (voor xmax) weergegeven. De asafsnijdingen van deze lijnen geven xmin(0) en xmax(0) respectievelijk. De waarden voor xmin(n) zijn in figuur 5b door kruisen weergegeven. Rastervertekening heeft als gevolg dat de spatiele golflengte niet over het gehele scherm constant is, dat wil zeggen dat. een functie van n is. Dit heeft als gevolg dat de waarden voor xmj_n(n)' voor hogere waarden van n afwijken van de rechte lijn 51, zoals in figuur 5b te zien is, in welke figuren de waarden voor xniin(n} door kruisen zijn aangegeven. In figuur 5b is een situatie geschetst waarbij naar de randen van het beeldscherm het raster opgerekt is. Uit deze afwijkingen is de rastervervorming te bepalen. Vergelijking van de rastervervorming voor de drie kleuren levert nog meer informatie.

Het wordt opgemerkt dat de werkwijze volgens de uitvinding zowel voor een kleurenbeeldbuis zonder kleurselektieelektrode als voor een kleurenbeeldbuis met kleurselektieelektrode bruikbaar is. Indien er een kleurselektieelektrode in de kleurenbeelbuis aanwezig is, dan wordt bij voorkeur een beeldpatroon bevattende een in hoofdzaak symmetrisch patroon gebruikt. Figuren 6a tot en met 6d geven enige voorbeelden van symmetrische beeldpatronen. Figuur 6e geeft een asymmetrisch beeldpatroon weer. ïn deze figuren wordt, de intensiteit van de elektronenbundel (I) weergegeven als functie van de positie (x) van de elektronenbundel, Het is gebleken dat voor een symmetrisch beeldpatroon de invloed van de positie van de kleurselektieelektrode ten opzichte van het fosforpatroon op de grondgolf kleiner is dan voor een asymmetrisch beeldpatroon. Ter illustratie hiervan tonen figuur 7 de modulatiediepte als functie van de positie van de kleurselektieelektrode (uitgedrukt in de spatiele golflengte λ 2 vaQ het fosforpatroon). De modulatiefrequentie van het beeldpatroon is ongeveer 1/5de maal de modulatiefrequentie van het fosforpatroon. Lijn 71 in figuur 7 geeft de modulatiediepte weer bepaald uit 4, 6 of meer lijnen van een beeldpatroon zoals weergegeven in figuur 6c, lijnen 72, 73 en 74 in figuur 7 geven de modulatiediepte M weer bepaald uit respectievelijk 4, 6 en meer dan 10 lijnen van een beeldpatroon zoals weergegeven in figuur 6e. Duidelijk is dat de modulatiedieptemetingen voor een symmetrisch beeldpatroon veel minder dan voor een asymmetrisch beeldpatroon voor een relatief laag aantal lijnen afhankelijk zijn van de positie van de kleurselektieelektrode ten opzichte van het fosforpatroon. Dit is een voordeel. Hoe minder lijnen opgemeten behoeven te worden, des te sneller kunnen weergeefparameters bepaald worden. In dit voorbeeld is voor het symmetrische beeldpatroon de modulatiediepte M ongeveer 1.32, voor het asymmetrische beeldpatroon ongeveer 1.17. Een verloop van de modulatiediepte over het scherm kan een aanwijzing geven dat asymmetrische afwijkingen zoals coma optreden.

Het beeldpatroon kan bevat zijn in een karakter. In figuur 8a is bijvoorbeeld een gedeelte van het karakter @ getoond. Figuur 8b geeft als functie van x en y de luminantie L weer. Langs de lijnen 80 en 81 is de modulatiediepte te meten.

Een uitvoeringsvorm van de werkwijze volgens de uitvinding wordt gekenmerkt doordat de genoemde frequentiecomponent van het beeldpatroon bepaald wordt, vervolgens een behandeling aan de beeldbuis wordt verricht, bijvoorbeeld een bewerking van het beeldvenster, waarna nogmaals de genoemde frequentiecomponent bepaald wordt, en de laatst bepaalde frequentiecomponent vergeleken wordt met de eerder bepaalde frequentiecomponent. Op deze wijze is op een snelle en eenvoudige wijze de invloed van bijvoorbeeld bewerkingen van het buitenoppervlak van het beeldvenster te bepalen. Bewerkingen van het buitenoppervlak van het beeldvenster kunnen bijvoorbeeld het aanbrengen van een anti-reflectie laag of een paneel of het rüw maken van het buitenoppervlak zijn.

Het zal duidelijk zijn dat binnen het raam van de uitvinding voor de vakman vele variaties mogelijk zijn.

De werkwijze volgens de uitvinding is bijvoorbeeld niet beperkt door de vorm van de beeldbuis. De hier getoonde kleurenbeeldbuis is een in-line kleurenbeeldbuis, de werkwijze volgens de uitvinding is evenwel ook toepasbaar op andere beeldbuizen, zoals bijvoorbeeld een platte beeldbuis, een index-beeldbuis, een monochrome beeldbuis, een projectiebeeldbuis, of een beeldbuis met een delta-elektronenkanön. De beeldbuis kan ook meerdere elektronenkanonnen bevatten, of een elektronenkanon voor het opwekken van enige tientallen elektronenbundels.

De werkwijze is verder bijvoorbeeld niet beperkt door de hier getoonde voorbeelden van beeldpatronen. Het beeldpatroon kan zich zowel in de x- als in de y-richting uitstrekken, of in iedere andere richting; de werkwijze kent twee werkwijzestappen, een eerste werkwijzestap waarin een beeldpatroon in één richting wordt opgewekt en geanalyseerd, gevolgd door een verdere werkwijzestap waarin een beeldpatroon in een richting dwars op de eerste richting wordt opgewekt en geanalyseerd; het beeldpatroon kan samengesteld zijn uit twee of meerdere herhalingspatronen in onderling verschillende, bijvoorbeeld dwars op elkaar staande, richtingen. Het beeldpatroon kan twee sub-herhalingspatronen bevatten die zich in dezelfde richting uitstrekken maar met verschillende grondgolflengten.

Claims

1. Werkwijze voor het bepalen van een weergeefparameter in een beeldbuis bevattende een systeem voor het emitteren van een met een modulatiefrequentie gemoduleerde elektronenbunder* waarbij op een beeldscherm van de beeldbuis een gemoduleerd beeldpatroon wordt gevormd, en waarbij uit het beeldpatroon de weergeefparameter bepaald wordt, met het kenmerk, dat het beeldpatroon zodanig geanalyseerd wordt dat de frequentiecomponent van het beeldpatroon met een frequentie althans nagenoeg gelijk aan de modulatiefrequentie van de elektronenbundel bepaald wordt.

2. Werkwijze volgens conclusie 1, waarbij de beeldbuis een kleurenbeeldbuis voorzien van een kleurselektieelektrode, die voorzien is van openingen gerangschikt in een patroon met een modulatiefrequentie, is, met het kenmerk, dat de modulatiefrequentie van de elektronenbundel kleiner is dan of gelijk aan ongeveer éénmaal de modulatiefrequentie van de kleurselektieelektrode.

3. Werkwijze volgens conclusie 2, met het kenmerk, dat de modulatiefrequentie van de elektronenbundel groter is dan of gelijk aan één-honderdste maal de modulatiefrequentie van de kleurselektieelektrode.

4. Werkwijze volgens conclusie 1, 2 of 3, met het kenmerk, dat een beeldpatroon gevormd wordt, dat in twee onderling dwarse richtingen gemoduleerd is.

5. Werkwijze volgens conclusie 4, met het kenmerk, dat een beeldpatroon gevormd wordt, dat een regelmatige matrix van punten bevat.

6. Werkwijze volgens één der voorgaande conclusies, met het kenmerk, dat in uit het beeldpatroon door middel van projectie een luminantiepatroon bepaald wordt, en hieruit de genoemde frequentiecomponent bepaald wordt.

7. Werkwijze volgens één der conclusies 1, 2, 3, 4 of 5, met het kenmerk, dat uit het beeldpatroon door middel van middeling een luminantiepatroon bepaald wordt, en hieruit vervolgens de genoemde frequentiecomponent bepaald wordt.

8. Werkwijze volgens conclusie 2 of 3, met het kenmerk, dat een in hoofdzaak symmetrisch beeldpatroon wordt gevormd.

3. Werkwijze volgens één der voorgaande conclusies, met het kenmerk, dat de frequentiecomponent bepaald wordt, vervolgens een behandeling van de beeldbuis wordt verricht, waarna nogmaals de frequentiecomponent bepaald wordt, en de laatst bepaalde frequentiecomponent vergeleken wordt met de eerder bepaalde frequentiecomponent,

10. Werkwijze volgens conclusie 9, waarbij het beeldscherm aan een binnenzijde van een beeldvenster is aangebracht, met het kenmerk, dat de behandeling een bewerking van het beeldvenster bevat,

11. Werkwijze voör het verbeteren van de beeldweergave van een beeldweergaveinrichting waarbij een weergeefparameter door middel van de werkwijze volgens één der conclusies 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 of 8 bepaald wordt en informatie over de weergeefparameter gebruikt wordt om een voor de beeldweergave van belang zijnde parameter te regelen.