NL8403323A

NL8403323A - Leesinrichting voor staafkodes.

Info

Publication number: NL8403323A
Application number: NL8403323A
Authority: NL
Original assignee: Philips Nv
Priority date: 1984-11-02
Filing date: 1984-11-02
Publication date: 1986-06-02
Also published as: SE466032B; GB8526497D0; DE3538219A1; US4746789A; GB2166574A; FR2572823B1; DE3538219C2; FR2572823A1; JPH063610B2; JPS61115179A; GB2166574B; SE8505122D0; SE8505122L

Description

*·» « * \l PHN 11.197 1 N.V. Philips' Gloeilampenfabrieken te Eindhoven.

Leesinrichting voor staafkodes.

De uitvinding betreft een leeninrichting voor een staafkode welke zich in/op een drager bevindt, welke leesinrichting bevat: - een opnemer cm de staafkode lijnsgewijs af te tasten, - een besliselement dat is aangesloten op de opnemer om een twee-5 waardig signaal te vormen uit het opgenomen signaal, - een kodehervarmer die is aangesloten op het besliselement cm op basis van de lengten der achtereenvolgende intervallen een kodereeks te hervormen, en - een uitgifte-element dat is aangesloten op de kodehervarmer om een 10 kodereeks te valideren en een gevalideerde kode op een gebruikers- uitgang te presenteren.

Zulke staaf-(bar-)kodes worden veel gebruikt. Naar aard van de inhoud der kode worden er twee gebruikt. De eerste soort kodes geeft een identiteit van een artikelsoort aan, bijvoorbeeld artikelen welke binnen 15 het grootwinkelbedrijf worden verkocht. De tweede soort kodes geeft een identiteit van een artikel aan, bijvoorbeeld het rangnummer binnen het aantal produkten van eenzelfde type produkten. Er zijn verschillende soorten van dergelijke leesinrichtingen voorgesteld; immers, de kode is niet dan met veel moeite door een mens te lezen. Met name wordt ver-20 wezen naar het Engelse cctrooischrift 1 583 041 op naam van dezelfde aanvrager (PHF 76.575). De kode kan op een drager gedrukt zijn, maar ook in een drager zijn aangetracht door stampen, etsen, of dergelijke.

Het is een doelstelling van de uitvinding om een inrichting volgens het bovenstaande te verschaffen, welke voldoet aan de volgende eisen: 25 - er is geen ongunstige invloed van de beweging van de staafkode ten opzichte van de stilstaande opnemer; - de opnemer is goedkoop en ruim verkrijgbaar; - de leesinrichting wordt weinig beïnvloed door de hoek tussen de af-tastrichting en de nominale aftastrichting (loodrecht op de staaf- 30 richting); - de leesinrichting wordt weinig beïnvloed door schaalverandering van de staafkode; deze kan veroorzaakt worden door variabele afstand tussen de drager en de opnemer; 8403323 s PHN 11.197 2 t- 'i - de lees inrichting is weinig gevoelig voor kleine verminkingen in de staafkode zoals op de drager aangebracht.

De verwerkingssnelheid is groot doordat allerlei niet ter zake doende informatie reeds in een vroeg stadium der dataverwerking wordt ver-5 waarloosd: zo behoeft ook de positie van de kode niet steeds van te voren bekend te zijn.

De uitvinding realiseert de doelstelling doordat hij het kenmerk heeft, dat de opnemer geschikt is om de staaf kode volgens tenminste vier niet-samenvallende, evenwijdige lijnen af te tasten, 10 dat de kodehervormer twee tellers bevat, namelijk een adresteller voor een tabelgeheugen, en een staaf teller, waarbij de adresteller de lengten der intervallen af telt, en het tabelgeheugen op de aldus geadresseerde lokatie een geldige staaf breedte identificeert, dan wel een ongeldige staaf breedte aangeeft, dat de aldus geadresseerde tabel voor elke 15 nominale staaf breedte een geldigheidsbereik heeft van tenminste twee opvolgende adrestellerstanden, dat de staafteller is aangesloten op een uitgang van het tabelgeheugen om het aantal geldige staven te tellen bij het bereiken van een voorafbepaalde stand een geldige aftastlijn aangeeft ter vrijgave van de voor die aftastlijn gevonden reeks staaf-20 breedte-indikaties voor nadere validatie.

Het is gunstig als de adressering van het tabelgeheugen pas wordt vrijgegeven na detektie van een margestrook met een breedte groter dan tweemaal de grootste nominale staafbreedte, en/of als onder besturing van een ongeldige staafbreedte de staafteller op een begin-25 stand wordt teruggesteld. Zo vindt een verdere initiële datareduktie plaats en worden allerlei willekeurige patronen veronachtzaamd.

Het is daarbij voordelig als genoemd minimum aantal een vaste waarde groter dan één heeft en dat het uitgifte-element voorzien is om tenminste twee gelijke, naar inhoud korrekte kodes als gevalideerde 3g informatie op de gebruikersuitgang te presenteren. De konkordantie tussen twee validaties geeft een extra beveiliging.

Het is voordelig als het tabelgeheugen een reeks in schaal oplopende tabellen omvat, met per tabel voor elke verschillende nominale staafbreedte een tolerantiebereik tussen een grootste toelaatbare 35 aktuele staafbreedte en een kleinste toelaatbare aktuele staafbreedte van tenminste een faktor 1¾. Deze hardware-oplossing blijkt snel en veilig te werken.

Verdere voordelige uitvoeringsvormen zijn gereciteerd in de 8403323 Λτ i ΡΗΝ 11.197 3 verdere onderconclusies.

Korte beschrijving van de figuren:

De uitvinding wordt nader beschreven aan de hand van enkele 5 figuren.

-'· Figuur 1 geeft een voorbeeld van een staafkode; figuur 2 geeft een eenvoudig blokschema van een lees inrichting; figuur 3 geeft een uitgebreider blokschema van een lees inrichting volgens de uitvinding; 10 figuur 4 geeft een nader blokschema betreffende besliselement en kodehervormer; figuur 5 geeft als voorbeeld een inhoud van het tabelgeheugen; figuur 6 geeft een stroomdiagram van de werking van de kodehervormer.

15

Het principe van de werking:

Voor een juiste werking van de inrichting is het voldoende als de staven min of meer loodrecht staan op de aftastrichting. De drager van de staafkode kan van verschillende aard zijn, bijvoorbeeld 20 een blad met tekst, een produkt dat in een fahrikagestadium verkeert, zoals een ballon voor een televisiebuis of een kaart met gedrukte bedrading. De kode kan direkt op de drager zijn aangebracht of middels een sticker. Voor een optimale verwerking van de kode wordt de opge-nonen informatie vóór bewerkt voordat de eigenlijke validatie plaats-25 vindt. In dit verband geeft figuur 1a een voorbeeld van een staafkode met twee verschillende breedtes, zowel voor de lichte als voor de donkere intervallen. In bepaalde gevallen kan een staafkode zijn uitgevoerd in andere kleuren dan zwart/wit. Het in de figuur aangegeven kader bevat aan het begin en einde van de kode een breed stuk zonder 30 over gangen. De waarde van deze breedte is tenminste tweemaal zo groot als de grootste nominale waarde van de staaf breedte. Er wordt op gewezen dat niet a priori de schaal van de kode bekend zal zijn.

On de staafkode van de achtergrond te onderscheiden, worden de volgende karakteristieke eigenschappen gebruikt: 35 - een staafkode bevat een reeks zwarte en witte staven die in één van de toelaatbare kategorieën vallen (hier óf breed óf smal maar meer kategorieën zijn ook mogelijk); - de verhouding tussen de breedten van de verschillende kategorieën is 8403323 * Ί ΡΗΝ 11.197 4 bekend; in dit geval ligt deze tussen 2 en 3; - opeenvolgende aftastlijnen zullen naar verwachting overeenkomstige patronen geven; - aan begin en eind is een witte strook met een breedte die meer dan 5 tweemaal die van een "brede" staaf is; - het aantal cijfers/letters van de gebruikte mededeling of nummer is van te voren bekend en daaruit is het aantal staven te berekenen; - de breedten der staven kunnen in een relatief groot waardebereik liggen, afhankelijk van de gebruikte drukdichtheid en de gebruikte 10 optische vergroting.

Bij gebruik van een televisiekamera als opnemer wordt in de verwerkingsschakeling het videosignaal via een videoversterker toegevoerd aan een zogenoemde "sync slicer/separator" die de synchronisa-tiesignalen extraheert en de nadere lijnsgewijze verwerking mogelijk 15 maakt. Bovendien wordt voor de verdere verwerking het signaal in een tweewaardig signaal omgezet. De breedte der staven wordt bepaald door het tellen van 16 MHz klokpulsen tussen opvolgende toestandsveranderingen van het gebinariseerde videosignaal. Door middel van een reeks van 8 of 16 selekteerbare tabellen worden de aldus gemeten breedtes 2o der intervallen gediscrimineerd als "smalle", "brede", respektievelijk "ontoelaatbare" staaf. Daarbij kan "ontoelaatbaar" in voorkomende gevallen betekenen "te smal", "te breed" of "tussen een smalle en brede staaf in". Als een smalle of brede staaf wordt gedetekteerd, wordt een bijbehorende informatie (hier 1 bit) opgeslagen in een voorzien ge-25 heugen. Bovendien wordt het aantal geldige staven geteld en voor later gebruik opgeslagen in een staafaanwijsgeheugen. Slechts die aftastlijnen worden bewaard waarvoor het verwachte aantal staven werd gevonden zonder dat dit aantal werd onderbroken door één of meer "ontoelaatbare" (out of range) staven. Als het aantal gevonden staven te 3q klein was, wordt de desbetreffende informatie overschreven net zolang tot een geldige aftastlijn wordt gevonden met het korrekte aantal staven. Al naar gelang de lengte van de staven wordt het aantal te vinden geldige lijnen voor de latere validatie vast ingesteld qp 4, 8 of 16 (andere waarden kunnen ook worden gebruikt). Als dit vóóringe-35 stelde aantal is bereikt, wordt een onderbreeksignaal geproduceerd en wordt de validatie-operatie gestart. Aldus wordt achtergrondruis met succes uitgefilterd, en bovendien wordt slechts een klein aantal aftastlijnen verder verwerkt hetgeen de totale operatiesnelheid ten goede komt.

8403323 PHN 11.197 5

Als een vaste stof lijnaftaster wordt gebruikt, kan het bovenstaande analoge toepassing vinden. Zo'n vaste stof aftaster wordt bijvoorbeeld geproduceerd met 1000 aftastelementen die elk één pixel van de drager af vragen. De 1000 informatie-elementen worden dan af gevoerd 5 middels een schuiforganisatie die van ladingsgekoppelde overdracht gebruik maakt. In dit geval wordt voor elke stand van de opnemer ten opzichte van de drager slechts één aftastlijn gerealiseerd. Door een relatieve beweging tussen opnemer en drager te realiseren, kunnen meer lijnen worden af getast. Met name moet deze beweging dan een komponent 10 in de lengterichting der staven hebben. De verdere verwerking van het signaal kan overeenkomstig zijn met het geval van een televisiekamera, als wordt afgezien van het afleiden van de lijn- en beeldsynchronisatie-signalen. De synchronisatie wordt hier direkt ontleend aan het eerste aftastelement.

15

Beschrijving van een voorkeursuitvoering;

Figuur 2 geeft een eenvoudig blokschema van de leesinrichting. Element 100 is de opnemer, deze geeft een aftastsignaal af. Element 102 is een besliselement, deze geeft een tweewaardig signaal af met over-20 gangen tussen de beide signaalniveau1s. Element 104 is een kodehervormer, deze meet de lengte der intervallen van het tweewaardige signaal en vormt daaruit een bitreeks; elke bit kan bij de kode van figuur 1 aangeven of de staaf breed of smal is . Element 106 is een uitgifte-element; dit valideert een kodereeks, bijvoorbeeld moet de representatie van een 25 karakter onafhankelijk van de identiteit aan bepaalde konventies voldoen. Hiervoor is bijvoorbeeld een 2 uit 5 kode mogelijk en wordt er dus gekontroleerd of inderdaad een dergelijke kode aanwezig is. Voorts kan op hoger niveau bijvoorbeeld een CRC of andere pariteitsachtige voorziening aanwezig zijn of eventueel zelfs een foutkorrektie doordat 30 voldoende redundantie is toegevoegd. De behandeling in element 106 kan door speciale onderdelen geschieden. In een andere uitvoering bleek de verwerking onder programmatische besturing in overigens algemeen toepasbare onderdelen bijzonder voordelig, bijvoorbeeld in een gastheer-conputer.

35

Nadere beschrijving van de voorkeursuitvoering:

Figuur 3 geeft een eenvoudig blokschema van een voorkeursuitvoering van een inrichting volgens de uitvinding. De opnemer 20 tast 8/ λ » 7 n =? 4 0 o o έ 3

V

PHN 11.197 6 de staafkode af volgens evenwijdige lijnen. Het is gunstig als de opnemer een televisiekamer a is omdat deze goedkoop is. Met name tast deze het beeld volgens een groot aantal lijnen af en er wordt als hierna beschreven veel aandacht besteed aan een vroegtijdige datareduktie in 5 het dataverwerkingsproces. De televisielijnen lopen in een richting min of meer dwars op de staven. De kode volgens figuur 1 stelt vier alfanumerieke karakters voor (C-A-R-D). Er moet een aantal van 8 lijnen geldige informatie van worden afgeleid om daarop de nadere validatie uit te voeren. De hoek tussen de aftastrichting en de nominale aftast-10 richting moet In dit voorbeeld kleiner zijn dan ongeveer arctg 1/4. De spatiëring van de lijnen in de langsrichting der staven mag niet te groot zijn. De spatiëring in de langsrichting van de staven moet bij voorkeur minstens zo groot zijn dat 1/10 van deze lengte wordt bestreken. Dit is echter niet steeds nodig. In het bovenstaande kan het aantal 15 nader te valideren aftastlijnen anders worden, gekozen, bijvoorbeeld tussen 4 en 8 of ook groter dan 8. Het is ook mogelijk een arrangements-(array-) kamera te gebruiken die is opgebouwd volgens vaste stof technologie.

In de figuur is element 22 een monitor om het videosignaal te 20 inspekteren. Element 24 is een selektor om naar keuze, of afwisselend verschillende kamera's te selekteren onder besturing van een selektie-signaal op lijn 26. Eenvoudshalve is slechts één kamera aangegeven.

Voorts werkt element 24 als besliselement om op lijn 28 een binair signaal af te geven en tenslotte wordt een uit de televisietechniek 25 bekend samengesteld synchronisatiesignaal afgegeven op lijn 30. Element 32 is een synchronisatiescheider en geeft op lijn 34 het lijn-synchronisatiesignaal, op lijn 36 het freemsynehronisatiesignaal, en op lijn 38 een signaal dat onder omstandigheden aangeeft dat geen funktionerende kamera aanwezig is. Element 40 kan op lijn 39 een akti-30 veringssignaal ontvangen, bijvoorbeeld vanuit een gastheercomputer en bevat de startlogika en geeft een startsignaal op lijn 42 om element 44 te starten. Telkens voor het onderzoeken van een beeld (freem) is een startsignaal op lijn 39 noodzakelijk. Het signaal NCAM op lijn 38 wordt hoog onder besturing van de afwezigheid van het samengestelde synchroni-35 satiesignaal.

Element 44 maakt deel uit van het besliselement en detekteert de signaalovergangen op lijn 28. Element 46 is een teller die de lengten der signaalintervallen (hoog en laag) telt onder synchronisatie door de 8403323 V -¾ PHN 11.197 7 klok 48.

Element 50 is het tafcelgeheugen; dit wordt geadresseerd door de telsaldi afkomstig van element 46. Als een toelaatbare staafbreedte wordt gedetekteerd, verschijnt een schrijftoesterraningssignaal op lijn 52, 5 een datasignaal op lijn 54, en een inkrementeersignaal op lijn 56.

Element 58 is een staafteller, die telkens wordt opgehoogd als er een staaf van toelaatbare breedte wordt gedetekteerd. De staaftellerstand varint een adres voor het geheugen 60 dat de staafkodes onthoudt als een reeks binaire elementen. Als een ongeldige of ontoelaatbare staafbreedte 10 wordt ontvangen, geeft het tabelgeheugen 50 via OF-poort 57 een terugstele ignaal aan de staafteller 58, zodat de tot dan voor de desbetreffende aftastlijn gevormde bitreeks verder veronachtzaamd wordt en overschreven kan warden. Door dit eenvoudige mechanisme wordt een aanzienlijke datareduktie verkregen zodat de nadere validatie veel eenvoudiger 15 kan worden en ook sneller. Verder bezit deze teller een niet-separaat aangegeven voorziening die het aantal geldige staven vergelijkt met een van buiten in te geven norrawaarde. Als het aantal achtereenvolgens gedetekteerde, geldige staven op een lijn voldoende groot is, wordt het terugstelmechanisme gedeaktiveerd, maar wordt een niet-separaat aange-20 geven "gereed''-signaal afgegeven, waardoor de dan gevonden kode niet meer gewijzigd wordt.

Het geheugen 60 heeft een kapaciteit van 4k lokaties a 1 bit en kan de informatie van 16 aftastlijnen opslaan van maximaal elk 256 staven. Teller 58 bevat twee vierbits tellers in cascade.

2g Ten aanzien van geheugen 60 worden de 8 minst signifikante adresbits geleverd door teller 58, de vier meest signifikante bits door teller 68 zoals nader uitgelegd zal worden. Het lijngeheugen 66 heeft een kapaciteit van 16 lokaties a 8 bits. Dit geheugen behoeft geen separate terugstelmogelijkheid want op elke aftastlijn kan slechts 3g hoogstens één geldige kode worden gevonden. Zo kunnen staafkodes van onder elkaar verschillende aantallen karakters door elkaar gekozen warden. De staafkcde uit geheugen 60 en het aantal staven uit geheugen 66 kunnen selektief door de gastheercanputer worden opgevraagd over lijn 70.

Het schrijfbesturingssignaal voor geheugen 66 wordt afgeleid van de 35 synchronisatiescheiöer 32.

Element 68 is een vierbits teller die de adressering van lijngeheugen 66, respektievelijk de vier meest signifikante adresbits voor geheugen 60 verzorgt. Het terugstellen wordt geïnitieerd door de start- 8403323 ΡΗΝ 11.197 8 Ί » logica van element 40. Het ophoogsignaal wordt afgeleid van de lijnsynchronisatie door element 32, doch alleen als een geldig staafaantal door teller 58 is geteld. De desbetreffende toestemmingsverbinding is niet-separaat aangegeven. Zo is een aantal lijnen van ten hoogste 16 5 te verwerken voor nadere validatie, bijvoorbeeld onder programmatische besturing in dé gastheercomputer. Daartoe kan de lijnteller 68 gevuld worden vanuit een daartoe voorziene batterij lees-schrijfregisters, en kunnen de geheugens 60, 66 worden uitgelezen. Het aansluiten op de computer bas 74 gebeurt middels een op zichzelf bekend aanpass ingsele-10 ment 76. Op die manier kan teller 58 worden vooringesteld. De lees-schrijfregisters die bloksgewijze als "72" zijn geïndiceerd, dienen voor opslag van een driebits selektiesignaal op lijn 26, het signaal NCAM, de informatie voor de startlogika 40, een tabelselektiesignaal van 3 bits voor tabelgeheugen 50, een datasignaal (8 bits) voor teller 58, 15 een datasignaal (4 bits) voor teller 68, een 8 bits datasignaal vanuit lijngeheugen 66, en een vierbits uitgangssignaal vanuit staafgeheugen 60. De registers zijn verbonden met busaanpassingselement 76 dat op de computer bus 74 is aangesloten. Zo is de inhoud van deze registers in de ene en/of de andere richting met deze computer kommuniceerbaar.

20 Figuur 4 geeft een nader blokschema betreffende besliselement en kodehervormer. Er zijn twee ingangen x1, x2 voor respektievelijke opnemers. Op overeenkomstige manier kan deze voorziening uitgebreid worden voor een groter aantal opnemers. Het selektiesignaal voor de multiplexer schakeling wordt uit bus 140 ontvangen. Element 120 is een 25 videoversterker. Element 122 is de synchronisatiescheider (zie ook element 32 in figuur 4). Dit geeft het synchronisatiesignaal CS.

Element 126 is een analoog-digitaal-omvormer die via een 8 bits lijn op bus 140 is aangesloten. Zo wordt een referentieniveau bepaald. Element 124 is een vergelijker schakeling met twee analoge ingangen om het eigenlijke 30 zwart/wit signaal te vormen. Op zich zijn verschillende algorithmes beschreven om een variërend vergelijkingsniveau te vormen. Cp de uitgangen van elementen 122, 124 is aangesloten een sommeerschakeling .130. Dit signaal, evenals het ontvangen signaal van de geselekteerde ingang is, bijvoorbeeld te gebruiken voor afbeelding op monitor 22 uit figuur 3. 35 Element 132 is een inverteur. Elementen 134, 136 zijn twee EN-poorten. Deze ontvangen een kloksignaal CK; hun uitgangssignalen worden middels OF-poort 138 samengenomen om aan teller 46 in figuur 3 te warden toegevoerd.

8403323 PHN 11.197 9

Figuur 5 geeft de inhoud van geheugen 50 in figuur 1b. Het bevat 256 adressen van elk tenminste twee bits. Hier is een element gebruikt van het type 82S131 en is een programmeerbaar alleen-lees-geheugen (PRQM). De meer signif ikante adresdelen zijn links aangegeven; 5 de minder signifikante aan de bovenzijde. Het geheugen bevat acht tabellen in dit uitvoeringsvoorbeeld, elke tabel beslaat twee regels; daarbij geven de vijf minst signif ikante adresbits de stand van teller 46 in figuur 3. Een data "02" geeft aan "ongeldig", een data "00" de detektie van een smalle staaf, een data "01" de detektie van een brede 10 staaf. Voor de eerste tabel mag een smalle staaf leiden tot een tel-saldo van 1-3, een trede staaf tot een telsaldo van 4-B (=11). Voor de laatste tabel mag een smalle staaf leiden tot een telsaldo 4-D (=13), een brede staaf tot een telsaldo van HEX11 (=17) - HEX1E (=30). Voor andere kodes zijn andere keuzes toepasselijk; ook voor de hier beschouwde 15 kode kunnen andere keuzes toepasselijk zijn. Met name voor de latere tabellen zijn er drie gebieden waarin géén geldige breedtes voorkomen, voor de op één na laatste hiervoor de saldo's 0-2; QB-0C; 1F (alles HEX). In dit uitvoeringsvoorbeeld is er voor alle nominale staafbreedtes tenminste een faktor 30/17. Het blijkt dat zo een tolerantiefaktor ter 20 waarde van minstens 1½ meestal voldoende is. In voorkomende gevallen kan ook een andere ondergrens gekozen worden. Bij het adresseren van de tabel wordt dus steeds een 8 bits adres aangeleverd. De 3 meest signifi-kante bits worden als gemeld uit registers 72 in figuur 3 aangeleverd. Daardoor worden steeds twee regels uit de tabel tesamen geadresseerd.

25 Het presenteren van de drie meest signif ikante bits is gewoonlijk steeds hetzelfde, bijvoorbeeld als een reeks produkten met dezelfde afmetingen van het kodeveld wordt onderzocht. Als een nieuw of afwijkend produkt wordt ontmoet, worden er geen of te weinig lijnen voor geldige validatie gevonden. In dat geval vindt herselektie van de juiste tabel 30 tastenderwijze (by trial and error) plaats. Als geen enkele tabel een juist signaal geeft, volgt er een alarm op een niet nader gedetailleerde inrichting, bijvoorbeeld akoestisch. Het is ook mogelijk meerdere tabellen tegelijk te adresseren, bijvoorbeeld doordat de op twee na meest signifikante adresbit loos (don't care) is. Dan moet de achter-35 liggende schakeling (met name elementen 58, 60, 66, 68) voor elke geadresseerde tabel éénmaal aanwezig zijn. In sommige gevallen levert dit verbetering, bijvoorbeeld als staafkodes van verschillende afmetingen (staafaantal en/of vergrotingsfaktor) door elkaar voorkomen.

8403323 -· z t PHN 11.197 10

Beschrijving van het stroomdiagram:

Figuur 6 geeft een stroomdiagram van de werking van de kcde-hervormer. In blok 200 start het proces, bijvoorbeeld middels initialisatie van de registers en presentatie van de eerder vermelde terugstel-5 signalen. Blok 202 vormt een wachtlus totdat een "wit" deel van een af-tastlijn wordt gedetekteerd. In blok 204 wordt de lengte van het witte interval afgeteld totdat in blok 206 het einde van het witte gedeelte wordt gedetekteerd. Als dit interval tenminste de "overschrijdings"-breedte heeft (test blok 208), kan het detekteren van de staven begin-10 nen. Als dit niet zo is, begint het systeem opnieuw. De overschrijdings-breedte wordt op overeenkomstige manier gedetekteerd als middels het tabelgeheugen werd beschreven. De overschrijdingsbreedte is bijvoorbeeld tweemaal de breedte van de breedste nominale staaf. In een eenvoudige uitvoeringsvorm wordt van het detekteren van de brede witte marge 15 zelfs geheel afgezien: alleen staven van toelaatbare breedte, onafhankelijk van het zwart/witte karakter, worden gedetekteerd: zo lang als er dus intervallen gevonden worden, waarvan de breedte niet akkordeert met de tabel, wordt teller 58 voortdurend teruggesteld. In blok 210 wordt de breedte van de aktuele staaf geteld, totdat in blok 212 gedetekteerd 20 wordt dat de staaf is afgelopen. In blok 214 wordt het tabelgeheugen geadresseerd. Als dit een geldige staaf is (test in blok 216), wordt de informatie van die staaf in het staafgeheugen opgeslagen (blok 218) en wordt de volgende staaf geteld. Als de staaf ongeldig is, wordt in blok 220 getest of een voldoend aantal staven is gedetekteerd. Als dit 25 niet zo is, wordt het adres van de staafteller teruggesteld (blok 222) en wordt opnieuw begonnen. Als een voldoende aantal staven is geteld, is een a priori korrekte kodelijn gevonden (blok 224) en wordt nog getest of een voldoende aantal lijnen was gedetekteerd (test blok 226).

Als dit niet zo is, gaat het systeem op zoek naar een volgende lijn met 30 kode. Als de test in blok 226 O.K. aangeeft, vindt het valideren plaats (blok 228).

Teksten in figuur 6: 200: start 35 202: white? 204: count white 206: end white? 208: excess? 8403323 H3N 11.197 11 210: count next bar 212: end? 214: address table 216: valid? 5 218: store bar data 0/1 220: bar count full? 222: reset address 58 224: code line stored 226: line number complete? 10 228: validate.

15 20 25 30 35 840 33 2 3

Claims

2. Leesinrichting volgens conclusie 1, roet het kenmerk, dat de adressering van het tabelgeheugen pas wordt vrijgegeven na detektie van een margestrook met een breedte groter dan tweemaal de grootste nominale staafbreedte.
3. Leesinrichting volgens conclusie 1 of 2, met het kenmerk, dat 30 onder besturing van een ongeldige staafbreedte de staafteller op een beginstand wordt teruggesteld.
4. Leesinrichting volgens conclusie 1, 2 of 3, met het kenmerk, dat de opnemer een televisiekaroera is om genoemde tenminste vier lijnen pseudogelijktijdig af te tasten en dat de validatie geaktiveerd wordt 35 onder besturing van een voor af bepaald minimum aantal geldige aftast-lijnen. 5» Leesinrichting volgens conclusie 1, 2 of 3, met het kenmerk, dat de opnemer een vaste stof aftaster is, dat een aandrijfmechanisme 8403323 FHN 11.197 13 is voorzien om drager en opnemer in de lengterichting van de staven een relatieve verplaatsing te geven en dat de validatie geaktiveerd wordt onder besturing van een voorafbepaald minimum aantal geldige aftastlijnen.
6. Lees inrichting volgens conclusie 4 of 5, met het kenmerk, dat genoemd minimum aantal een vaste waarde groter dan één heeft en dat het uitgifte-element voorzien is on tenminste twee gelijke, naar inhoud korrekte kodes als gevalideerde informatie op de gebruikersuitgang te presenteren.
7. Leesinrichting volgens één der conclusies 1 tot en met 5, met het kenterk, dat de opnemer tenminste zeven evenwijdige lijnen aftast.
8. Leesinrichting volgens één der conclusies 1 tot en met 6, met het kenmerk, dat het besliselement een gemultiplexte ingang bezit can daarop tenminste twee opnemers selekteerbaar aan te sluiten.
9. Leesinrichting volgens één der conclusies 1 tot en met 8, met het kenmerk, dat het tabelgeheugen een reeks in schaal oplopende tabellen bevat, met per tabel voor elke verschillende nominale staaf-breedte een tolerantiebereik tussen een grootste toelaatbare aktuele staafbreedte en een kleinste toelaatbare aktuele staaf breedte van ten-20 minste een faktcr 1½.
10. Leesinrichting volgens conclusie 9, met het kenmerk, dat genoemde tabellen separaat selekteerbaar zijn.
11. Leesinrichting volgens conclusie 10, waarbij de opnemer een televisiekamers is, met het kenmerk, dat een selektor voor het tabel- 25 geheugen is voorzien cm bij gebreke van een gevalideerde kode op de getruikersuitgang tijdens een heraftasting van de kode een andere tabel te selekteren doch bij afgifte van een gevalideerde kode de selektor-stand te behouden.
12. Leesinrichting volgens conclusie 10 of 11, met het kenmerk, 30 dat voor een selektorstand een deelverzameling der tabellen, tenminste twee verschillende tabellen omvattend, als geheel selekteerbaar is. 35 8403323