PL241271B1 - Połączenie związku typu triterpenu lupanu do zapobiegania i leczenia choroby Alzheimera - Google Patents

Abstract

Przedmiotem wynalazku jest zastosowanie związku typu triterpenów pentacyklicznych wykazującego działanie neuroprotekcyjne i określonego wzorem 1, w którym rodniki R1 są takie same lub różne i są wybrane z grupy zawierającej: -OH, -COOH, -Me, -Et, -Bn, -C≡N, -NH2, -C(=O)CH3, -CH2OH do wytwarzania wyrobu medycznego lub leku stosowanego w prewencji i leczeniu choroby Alzheimera, przy czym wytwarzany wyrób medyczny zawiera skuteczną ilość związku. Ponadto, przedmiotem zgłoszenia jest także kompozycja farmaceutyczna, zawierająca co najmniej jeden ze związków określonych wzorem ogólnym 1.

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest połączenie związków typu triterpeny pentacykliczne o działaniu neuroprotekcyjnym stosowanych do zapobiegania rozwojowi i leczenia choroby Alzheimera.

Triterpeny należą do grupy związków organicznych. Obok steroli, saponin i glikozydów nasercowych należą do grupy triterpenoidów. Triterpeny pentacykliczne charakteryzują się obecnością pięciu sześciowęglowych lub jednego pięcio- i czterech sześciowęglowych pierścieni. Ich szkielet jest uformowany z sześciu jednostek izoprenowych i powstaje w wyniku cyklizacji cząsteczki skwalenu. Związki te są zazwyczaj bezbarwne, krystaliczne, mało reaktywne i mają wysoką temperaturę topnienia. Wieloletnie doświadczenia pozwoliły na opisanie ponad czterech tysięcy triterpenoidów i ich pochodnych. Związki triterpenowe występują na ogół w korze, korku, żywicy, skórce i woskowym nalocie liści oraz kwiatów, pełniąc funkcję ochronną przed atakiem owadów i drobnoustrojów. Są szeroko rozpowszechnione w świecie roślin i stanowią przedmiot licznych badań fitochemicznych i farmakologicznych

Jednym z naturalnych źródeł triterpenów lupanowych jest zewnętrzna warstwa kory białych gatunków brzóz (Betula) np. B. verrucosa, B. pendula, B. pubescens, B. alba. Kora brzozy jest produktem ubocznym obróbki drewna i praktycznie nie jest używana w działalności gospodarczej. Według różnych źródeł kora brzozy zawiera do 40% betuliny i do 5-10% lupeolu. Wyciągi z kory brzozy zawierają betulinę oraz utlenione pochodne: kwas betulinowy, aldehyd betulinowy, ester metylowy kwasu betulinowego, aldehyd betulonowy, kwas betulonowy, a także dużą liczbę pokrewnych związków.

Rośliny o wysokiej zawartości triterpenów pentacyklicznych są wykorzystywane w fitoterapii ze względu na właściwości lecznicze, jakie posiadają.

Aktywność przeciwnowotworowa

Związki triterpenowe wykazują aktywność przeciwnowotworową na wielu etapach powstawania nowotworu. W badaniach przedklinicznych zarówno in vitro jak i in vivo wykazano ich działanie względem nowotworów okrężnicy, sutka, prostaty czy czerniaka [Patlolla i Rao, 2012].

Aktywność antyoksydacyjna i cytoochronna

W przebiegu transformacji nowotworowej istotną rolę odgrywa stres oksydacyjny. W komórkach nowotworowych stwierdzono nasilone wytwarzanie wolnych rodników, co może prowadzić do niestabilności genomu, mutacji DNA, wzrostu tempa proliferacji oraz potencjalnej oporności na terapię [Ścibior-Bentkowska i Czeczot, 2009]. Triterpeny wykazują działanie cytoochronne i przeciwnowotworowe z uwagi na ich działanie przeciwko wolnym rodnikom. Lupeol powodował spadek poziomu peroksydacji lipidów, liczby wolnych rodników oraz wzrost aktywności antyoksydacyjnej enzymów u myszy z nowotworem prostaty [Prasad i wsp., 2008]. Wykazano także jego działanie hepatoprotekcyjne.

Wpływ na apoptozę

W wyniku transformacji nowotworowej zanika zdolność komórek do apoptozy. Przywrócenie komórkom nowotworowym zdolności do apoptozy jest potencjalnym punktem uchwytu leków przeciwnowotworowych. Związki triterpenowe indukują szereg mechanizmów aktywacji apoptozy poprzez szlak zewnątrzpochodny oraz wewnątrzpochodny. Pochodne triterpenowe zostały przebadane pod kątem zdolności do indukowania apoptozy w komórkach nowotworowych. W przypadku poszczególnych pochodnych udowodniono szereg mechanizmów aktywacji apoptozy poprzez szlak zewnątrzpochodny oraz wewnątrzpochodny.

Wpływ na angiogenezę

Istotnym etapem karcynogenezy jest unaczynienie rosnącego guza nowotworowego, bez którego nowotwór pozostaje w stadium przedinwazyjnym. Aktywna angiogeneza warunkuje dalszy rozrost komórek nowotworowych i tworzenie przerzutów. Proces angiogenezy jest indukowany m.in. przez czynnik wzrostu śródbłonka naczyń (VEGF), czynnik wzrostu fibroblastów (FGF), czynnik wzrostu nowotworu (TGF) oraz interleukinę 8 (IL-8). Niektóre związki triterpenowe hamują aktywność w/w czynników wzrostowych, hamując tym samym angiogenezę.

Ochrona komórek poprzez działanie antyoksydacyjne

Do uszkodzenia narządów oraz degradacji DNA, starzenia się organizmu a także powstawania wielu chorób przyczyniają się wolne rodniki, zarówno tlenowe, jak też inne. Triterpeny pentacykliczne wykazują aktywność antyoksydacyjną, co wiąże się z ich potencjalnym zastosowaniem jako czynników cytoochronnych [Gomes Rde i wsp., 2009].

PL 241 271 B1

Aktywność przeciwzapalna

Triterpeny posiadają udowodnioną aktywność przeciwzapalną polegającą na hamowaniu aktywności enzymów uczestniczących w reakcji zapalnej, jak fosfolipaza A2, cyklooksygenaza, lipooksygenaza, syntaza tlenku azotu, elastaza. Innym mechanizmem hamującym odpowiedź zapalną tkanek jest spadek wytwarzania prostaglandyn oraz cytokin prozapalnych: czynnika martwicy guza (TNF-α), interferonu (IFN-γ), interleukin (IL). Titerpeny mogą także obniżać aktywność bądź liczbę komórek uczestniczących w procesie zapalnym [Jiang i wsp., 2018].

Aktywność przeciwcukrzycowa

Triterpeny pentacykliczne wykazują także w badaniach na zwierzętach działanie hipoglikemiczne. Obserwowane efekty obniżenia stężenia glukozy we krwi, wyrównania glikemii, wzrostu tolerancji glukozy i wrażliwości tkanek na insulinę wiążą się prawdopodobnie ze stymulacją syntezy i wydzielania insuliny przez komórki trzustki [Mandal i wsp., 2015],

Aktywność gastroochronna i przeciwwrzodowa

Triterpeny pentacykliczne posiadają także aktywność przeciwwrzodową. działanie ich polega na ograniczaniu zmian zapalnych śluzówki żołądka [Tamashiro Filho i wsp., 2012].

Działanie przeciwdrobnoustrojowe

Triterpeny stosowane są także w profilaktyce i terapii chorób wywoływanych przez wirusy, bakterie, grzyby i pierwotniaki. Wykazują działanie hamujące aktywność wirusa HIV [Zhu i wsp., 2019], a także wirusa Herpes simplex [Ikeda i wsp., 2005]. Działanie przeciwbakteryjne triterpenów pentacyklicznych wykazano wobec m. in. Mycobacterium tuberculosis czy Streptococcus pneumoniae [Yu i wsp., 2019].

Związki typu triterpeny pentacykliczne, do których należy betulina, łatwo ulegają modyfikacjom chemicznym, zwłaszcza utlenianiu, tracąc swoje pierwotne właściwości. Ponadto, związki typu triterpeny pentacykliczne są słabo rozpuszczalne w wodzie. Tak więc połączenie cząsteczki betuliny z cyklodekstryną ma na celu nie tylko zwiększenie rozpuszczalności betuliny, ale także ochronę cząsteczki przed zbyt szybkim rozpadem i przekształceniem w inne związki. Ponadto takie połączenie wydłuża okres półtrwania i powoduje, że betulina zaczyna się rozkładać później i dopiero w jelitach, skąd jest wchłaniana. Nie ulega ona przekształceniu w kwaśnym środowisku żołądka, gdzie uległaby degradacji.

W stanie techniki znane są połączenia betuliny z różnymi cyklodekstrynami. Większość z nich polega na uzyskaniu lepszej rozpuszczalności betuliny. Z artykułu SOICA, CODRUTA, ET AL.: BETULIN COMPLEX IN y-CYCLODEXTRIN DERIVATIVES: PROPERTIES AND ANTINEOPLASIC ACTIVITIES IN IN VITRO AND IN VIVO TUMOR MODELS; INTERNATIONAL JOURNAL OF MOLECULAR SCIENCES; (20121115) VOL. 13, NO. 11, PP. 14992-5011 znane jest połączenie betuliny poprzez kompleksowanie z nową pochodną cyklodekstryny oktakis-[6-deoxy-[6-deoxy-[6-deoxy-[13]], kompleksowanie z oktakis-[6-deoksy-6-(2-sulfanyloetanosulfonianem)]-y-CD (GCDG), co znacznie zwiększa rozpuszczalność betuliny i poprawia jej stabilność. To połączenie proponowane jest przez Autorów jako skuteczny lek przeciwnowotworowy, ze względu na właściwości betuliny, do leczenia czerniaka i raka skóry. Z kolei z artykułu SOICA, CODRUTA M. ET AL.: COMPLEXATION WITH HYDROXYPROPYL-y-CYCLODEXTRIN OF SOME PENTACYCLIC TRITERPENES. CHARACTERISATION OF THEIR BINARY PRODUCTS; FARMACIA (BUCHAREST, ROMANIA) (20080430), 56(2), PP. 182-190 znane jest połączenie betuliny z półsyntetyczną cyklodekstryną, wymienianą w literaturze jako czynnik kompleksujący związki takie jak betulina czy kwas betulinowy, dlatego też wykorzystano ją jako cząsteczkę-gospodarza w celu poprawy rozpuszczalności betuliny w wodzie. W celu otrzymania kompleksów inkluzyjnych zastosowano stosunek molowy 1 : 2 oraz dwie metody przygotowania (mieszanie fizyczne, ugniatanie). Artykuł HAI MING WANG ET AL: „A Comparison Investigation on the Solubilization of Betulin and Betulinic Acid in Cyclodextrin Derivatives”, NATURAL PRODUCT COMMUNICATIONS, vol. 7, no. 3, (2012-03-01), DOI: 10.1177/1934578X1200700304 prezentuje z kolei betulinę i kwas betulinowy jako cząsteczki gościnne, a trzy hydrofilowe tioetery gamma-cyklodekstryny (CD) zostały zsyntetyzowane i wybrane jako cząsteczki gospodarza. Beta-, Hydroksypropyl-beta-CD, (HP-beta-CD), gamma-CD i HP-gamma-CD były również badane jako gospodarze w celu porównania zdolności rozpuszczania tych cząsteczek. Wszystkie badane połączenia zwiększały znacząco rozpuszczalność betuliny. Z publikacji FEFLEA S ET AL: „Abst P610: Betulin in formulation with ramified gamma type cyclodextrin targeting tumour cells and angiogenesis”, PLANTA MEDICA, THIEME VERLAG, DE, vol. 76, no. 12, (2010-08-29), page 1349, XP009523378, ISSN: 0032-0943, DOI: 10.1055/S-00000058 znane jest połączenie betuliny z oktakis-[6-deoksy-6-(2-sulfanyloetanosulfonianem)]-y-CD oraz sposób jego otrzymywania.

PL 241 271 B1

Choroba Alzheimera (Alzheimer’s disease - AD) jest uznawana przez Światową Organizację Zdrowia (WHO) za globalny priorytet zdrowia publicznego i stanowi poważne wyzwanie dla systemu opieki zdrowotnej i opieki społecznej. Pomimo znacznego wzrostu wiedzy na temat patogenezy AD i tego, jak choroba jest konceptualizowana od czasu, gdy Alois Alzheimer opisał pierwszy jej przypadek w 1907 r., nadal nie są znane sposoby jej leczenia czy też prewencji. W dzisiejszych czasach i przy obecnym stanie wiedzy jest to choroba nieuleczalna. Choroba Alzheimera jest przyczyną demencji stanowiącą od 50-70% wszystkich jej przypadków. Objawy Alzheimera obejmują zaburzenia myślenia, zaburzenia mowy, zagubienie. Demencja sama w sobie jako nabyte postępujące upośledzenie funkcji poznawczych wystarczające do wywarcia wpływu na codzienne czynności - jest główną przyczyną uzależnienia, niepełnosprawności i śmiertelności. Aktualne szacunki wskazują, że dziś na świecie żyją prawie 44 miliony ludzi z chorobą Alzheimera, a co 4 sekundy diagnozowany jest kolejny, nowy przypadek choroby. Według danych WHO do roku 2030 liczba ta wzrośnie do 65 milionów, a w 2050 r. do 115 milionów. Szacuje się, że w Polsce populacja osób w wieku powyżej 65 lat stanowi obecnie ok. 14,7%, w roku 2035 wzrośnie do 24,5%, a w 2050 roku osiągnie ponad 30%. Według danych Głównego Urzędu Statystycznego w Polsce obecnie żyje ponad 300 tyś. osób z chorobą Alzheimera, a do roku 2050 liczba ta potroi się i wyniesie prawie 1 mln chorych. Większość przypadków choroby Alzheimera pojawia się spontanicznie.

Choroba Alzheimera jest chronicznym zaburzeniem neurodegeneracyjnym charakteryzującym się postępującą utratą pamięci i funkcji poznawczych (kognitywnych). U osób z rozwijającą się chorobą Alzheimera narastające upośledzenie uczenia się i pamięci ostatecznie prowadzi do rozwoju pełnoobjawowej choroby. W niewielkim procencie problemy z językiem, funkcjami wykonawczymi, percepcją (agnozją) lub wykonywaniem ruchów (apraksja) są ważniejsze niż problemy z pamięcią.

Przyczyna większości przypadków choroby Alzheimera jest nieznana, z wyjątkiem 1-5% przypadków, w których choroba miała podłoże genetyczne. Odkładanie się β-amyloidu i sploty neurofibrylarne, główne neuropatologiczne cechy choroby Alzheimera, występują w selektywnie wrażliwych obszarach mózgu, takich jak hipokamp i kora przodomózgowia.

Istnieje kilka konkurencyjnych hipotez próbujących wyjaśnić przyczynę choroby. Bazując na tych hipotezach, do tej pory zaproponowano niewiele leków na chorobę Alzheimera, a co więcej ich skuteczność też nie jest wystarczająco wysoka.

Spośród wielu czynników wymienianych jako odpowiedzialne za powstanie choroby Alzheimera najważniejszymi wydają się być czynniki genetyczne, agregacja β-amyloidu i białka tau.

Pozakomórkowe złogi β-amyloidu są podstawową przyczyną choroby, która prowadzi do zaburzeń w komunikacji międzyneuronalnej, powodując powstanie neurotoksyn i w konsekwencji prowadząc do śmierci neuronów.

β-amyloid, główny składnik płytek amyloidowych, jest wytwarzany z białka prekursorowego amyloidu (Amyloid Precursor Protein, APP) poprzez serię cięć proteazowych, przy udziale enzymów zwanych sekretazami. W wyniku tego procesu powstają N-końcowe, krótsze fragmenty, które pełnią różne, ważne, ale nierozpoznane jeszcze funkcje. Gen kodujący białko APP ulega mutacjom przez ten sam typ enzymu, który umożliwia zakażenie wirusem HIV.

Opierając się na powyższej hipotezie, zaproponowano wprowadzenie do leczenia niektórych leków przeciwretrowirusowych. Rzeczywiście stwierdzono, że eksperymentalna szczepionka przeciwko fragmentowi białka APP api-42 usuwa blaszki amyloidowe, ale nie miała istotnego wpływu na demencję [Holmes i wsp., 2008]. Ocenę verubecestatu, który hamuje β-sekretazę 1 odpowiedzialną za tworzenie β-amyloidu, przerwano, ponieważ nie zaobserwowano żadnego pozytywnego efektu klinicznego [Egan i wsp., 2018].

Poszukiwanie leków do leczenia choroby Alzheimera jest ciągle dużym problemem, ponieważ nie ma określonego wyraźnego celu walki z chorobą. Spośród wielu substancji badaniu poddano także naturalne związki jako potencjalne leki. Badania przedkliniczne dawały bardzo obiecujące wyniki, dorównując lub przewyższając siłą działania i uzyskanym efektem leki stosowane standardowo w klinikach.

Z patentu chińskiego CN106265793 znane jest zastosowanie ekstraktu z morskiej rośliny mangrowej Acanthus ilicifolius L do wytwarzania leków stosowanych w leczeniu i/lub zapobieganiu chorobie Alzheimera.

Z patentu międzynarodowego WO/2018/133563 znany jest ektrakt roślinny Panax oraz jego kompozycja farmaceutyczna służąca m.in. do wytworzenia leku stosowanego w przewlekłej niewydolności serca, cukrzycy czy chorobie Alzheimera. Z kolei z innego międzynarodowego patentu WO/2018/096039 znany jest sposób wytwarzania ekstraktu z rodzaju Tagetes L (aksamitka) wzbogaconego kwasem leontopodowym B oraz sposób wytwarzania kompozycji farmaceutycznej służący

PL241 271 Β1 w szczególności jako lek do zapobiegania i/lub leczenia choroby neurodegeneracyjnej, a w szczególności choroby Alzheimera.

Z patentu europejskiego EP 2712619 znana jest kompozycja farmaceutyczna zawierająca ekstrakty z gatunku Monsonia sp. służąca do zapobiegania i/lub leczenia demencji z doskonałym efektem hamującym tworzenie β-amyloidu, który znany jest jako czynnik wywołujący chorobę Alzheimera.

Stwierdzono, że związki typu triterpenów pentacyklicznych wykazują właściwości neuroprotekcyjne, co może być niezwykle przydatne w zapobieganiu powstawania i leczeniu choroby Alzheimera.

Wynalazek dotyczy połączenia związku typu triterpenów pentacyklicznych określonego wzorem

w którym podstawnik R¹ stanowi grupę -OH (betulina) z cyklodekstryną, do zastosowania w prewencji choroby Alzheimera, przy czym wytwarzany preparat farmaceutyczny zawiera skuteczną ilość związku.

Zgodnie z wynalazkiem połączenie związku typu triterpenów pentacyklicznych określonego wzorem

w którym podstawnik R1 stanowi grupę -OH (betulina) z cyklodekstryną stosuje się w leczeniu choroby Alzheimera, przy czym wytwarzany lek zawiera skuteczną ilość związku.

PL241 271 Β1

Badanie mechanizmów działania neuroprotekcyjnego betuliny

Badanie zostało przeprowadzone na szczurach szczepu Wistar o masie 220-250 g. Wszystkie zwierzęta zostały poddane przed eksperymentem dwutygodniowej obserwacji celem wykluczenia infekcji. Szczury umieszczono w standardowych klatkach, po 5 osobników w każdej. Zwierzęta przebywały w pomieszczeniu o temperaturze 22 ± 2°C, wilgotności powietrza 60-70% oraz w naturalnym oświetleniu (12/12 w cyklu dzień/noc). Zwierzęta miały zapewniony swobodny dostęp do wody i standardowej paszy laboratoryjnej ad libitum.

Model choroby Alzheimera indukowany był poprzez podawanie zwierzętom chlorku glinu AICI3 (200 mg/kg masy ciała, i.g.) przez 120 dni. Al jest silnie neurotoksyczny, a chroniczna ekspozycja na AlCh powoduje znaczące podwyższenie aktywności acetylocholinestazy, ekspresji białka prekursorawego amyloidu, TNFa [Rodella i wsp., 2008; Rather i wsp., 2018]. Zwierzęta zostały przydzielone do grap: grapa kontrolna otrzymująca sól fizjologiczną (operacja pozorowana), grupy z AICI3 bez leczenia i grapa z AICI3 otrzymująca betulinę (100 mg/kg/dzień, i.g., w ciągu ostatnich 50% dni doświadczenia) oraz betulinę w kompleksie z cyklodekstryną (100 mg/kg/dzień, i.g., w ciągu ostatnich 50% dni doświadczenia). Betulina lub betulina w kompleksie z cyklodekstryną podawana była doustnie sondą dożołądkową w 2% emulsji skrobiowej, odzwierciedlając kompozycję gotowego preparatu podaną w przykładach zastosowania.

Ostatniego dnia eksperymentu zwierzęta zostały uśpione. Mózgi szybko pobrano, a następnie podzielone na różne obszary. Cała procedura przeprowadzana była w zimnym pomieszczeniu (+4°C) na lodzie, a próbki zostały zamrożone w ciekłym azocie i przechowywane w lodówce o ultraniskiej temperaturze do dalszej analizy.

W celu zmierzenia uszkodzeń mózgu szczura wywołanych chlorkiem glinu w pobranych fragmentach tkanki mózgowej wykonano oznaczenia biochemiczne.

Uzyskane wyniki badań podano w tabeli 1 na rycinie 1. We wszystkich grupach badanych, którym podawano betulinę (100 mg/kg/dzień, i.g.) lub betulinę w kompleksie z cyklodekstryną (100 mg/kg/dzień, i.g.) wykazano jej działanie neuroprotekcyjne. Betulina obniżała stężenie TNFa w homogenatach hipokampów mózgu badanych zwierząt. Znacznie lepsze efekty obserwowano w grupie, której podawano betulinę w kompleksie z cyklodekstryną.

Podobnie w tabeli 2 i na rycinie 2 przedstawiono wyniki badań wpływu betuliny na stężenie białka prekursorowego APLP2. We wszystkich grupach badanych, którym podawano betulinę (100 mg/kg/dzień, i.g.) lub betulinę w kompleksie z cyklodekstryną (100 mg/kg/dzień, i.g.), wykazano jej działanie neuroprotekcyjne. Betulina obniżała stężenie APLP2 w homogenatach hipokampów mózgu badanych zwierząt. Podobnie jak w poprzednim przypadku, znacznie lepsze efekty obserwowano w grupie, której podawano betulinę w kompeksie z cyklodekstryną.

W tabeli 3 i na rycinie 3 przedstawiono wyniki badań wpływu betuliny na stężenie β-amyloidu. We wszystkich grupach badanych, którym podawano betulinę (100 mg/kg/dzień, i.g.) lub betulinę w kompleksie z cyklodekstryną (100 mg/kg/dzień, i.g.) wykazano jej działanie neuroprotekcyjne. Betulina obniżała stężenie β-amyloidu w homogenatach hipokampów mózgu badanych zwierząt. Także i w tym przypadku, znacznie lepsze efekty obserwowano w grupie, której podawano betulinę w kompeksie z cyklodekstryną.

Tabela 1. Wpływ betuliny (100 mg/kg/dzień, i.g.) oraz betuliny w kompleksie z cyklodekstryną (100 mg/kg/dzień, i.g.) na stężenie TNFa w homogenacie hipokampu mózgu szczurów

Parametr	Kontrola	AICI3	AlCh+B	AICI3+C
TNF-a, pg/mg	7.70±0.65	11.30±1.46a	5.88±0.39b	6.03±0.67 b

^a - p<0.05 w porównaniu z grupą kontrolną, ^b - p<0 .05 w porównaniu z grupą AICI3

AlCh + B - grupa otrzymująca betulinę

AlCh + C - grupa otrzymująca betulinę w kompleksie z cyklodekstryną

PL241 271 Β1

20η

Kontrola AICI3

AICI3 + C

AICI3 + B

Rycina 1. Wpływ betuliny (100 mg/kg/dzień, i.g.) oraz betuliny w kompleksie z cyklodekstryną (100 mg/kg/dzień, i.g.) na stężenie TNFa w homogenacie hipokampu mózgu szczurów

Tabela 2. Wpływ betuliny (100 mg/kg/dzień, i.g.) oraz betuliny w kompleksie z cyklodekstryną (100 mg/kg/dzień, i.g.) na stężenie APLP2 w homogenacie hipokampu mózgu szczurów

Parametr	Kontrola	A1C13	AlCk+B	AICI3+C
APLP2, pg/100 mg	477,9±24,9	824,8±55,la	588,l±36,4ab	499,2±26,3b

^a - p<0.05 w porównaniu z grupą kontrolną, ^h p<0.05 w porównaniu z grupą Al CU

AlCh + B - grupa otrzymująca betulinę

AlCh + C - grupa otrzymująca betulinę w kompleksie z cyklodekstryną

PL241 271 Β1

Rycina 2. Wpływ betuliny (100 mg/kg/dzień, i.g.) oraz betuliny w kompleksie z cyklodekstryną (100 mg/kg/dzień, i.g.) na stężenie APLP2 w homogenacie hipokampu mózgu szczurów

Tabela 3. Wpływ betuliny (100 mg/kg/dzień, i.g.) oraz betuliny w kompleksie z cyklodekstryną (100 mg/kg/dzień, i.g.) na stężenie białka Αβι^2 w homogenacie hipokampu mózgu szczurów

Parametr	Kontrola	AlCh	Alch+B	AlCh+C
Białko Αβι_42. pg/100 mg	40,92±l,56	121,90±14,30 a	83,25±6,40ab	65,34±5,70 b

^a - p<0.05 w porównaniu z grupą kontrolną, ^b - p<0.05 w porównaniu z grupą AlCh

AlCh + B - grupa otrzymująca betulinę

AlCh + C - grupa otrzymująca betulinę w cyklodekstryną

PL241 271 Β1

200η

150-

AIC Ι3 + Α

Rycina 3. Wpływ betuliny (100 mg/kg/dzień, i.g.) oraz betuliny w kompleksie cyklodekstryną (100 mg/kg/dzień, i.g.) na stężenie białka Αβι-42 w homogenacie hipokampu mózgu szczurów.

Claims (2)

1. Połączenie związku typu triterpenów pentacyklicznych określonego wzorem

w którym podstawnik R¹ stanowi grupę -OH (betulina) z cyklodekstryną, do zastosowania w prewencji choroby Alzheimera, przy czym wytwarzany preparat farmaceutyczny zawiera skuteczną ilość związku.

PL241 271 Β1

2. Połączenie związku typu triterpenów pentacyklicznych określonego wzorem

w którym podstawnik R¹ stanowi grupę -OH (betulina) z cyklodekstryną, do zastosowania w leczeniu choroby Alzheimera, przy czym wytwarzany lek zawiera skuteczną ilość związku.