PL223474B1

PL223474B1 - Osłona z narożnikiem wewnętrznym oraz sposób jej wykonania

Info

Publication number: PL223474B1
Application number: PL390672A
Authority: PL
Inventors: Łukasz Mucha; Józef Szyszka
Original assignee: Fakro Pp Spółka Z Ograniczoną Odpowiedzialnością
Priority date: 2010-03-10
Filing date: 2010-03-10
Publication date: 2016-10-31
Also published as: EP2366844B1; PL2366844T3; EP2366844A1; PL390672A1

Abstract

Osłona z narożnikiem wewnętrznym, będąca elementem obróbki blacharskiej dachu, przeznaczona do uszczelnienia przejścia konstrukcji budowlanych instalowanych w dachu przez połać tego dachu, ma postać cienkiej, zasadniczo płaskiej blachy, z co najmniej jednym wielobocznym wybraniem. Co najmniej dwa boki wybrania są zagięte w jedną stronę, tworząc ścianki połączone z sobą w jednolite obrzeże (11), połączone też z główną częścią (12) osłony. Wśród sąsiadujących z sobą ścianek obrzeża, co najmniej jedna jest ścianką nieprostopadłą (13) do głównej części (12) osłony. W narożniku obrzeża (11), promień zaokrąglenia jego krawędzi jest wielokrotnie mniejszy od promienia zaokrąglenia podstawy obrzeża. Sposób wytwarzania osłony polega na tym, że w pierwszej kolejności wykonuje się przetłoczenia w blasze, o kształcie i wymiarach dna zgodnych z żądanym kształtem i wymiarami wybrania w osłonie, jako wyrobie finalnym, po czym wycina się dno przetłoczenia uzyskując wybranie w osłonie.

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest osłona z narożnikiem wewnętrznym, będąca elementem obróbki blacharskiej dachu, przeznaczona do uszczelnienia przejścia przez połać tego dachu, konstrukcji budowlanych instalowanych w dachu, takich jak okna dachowe, kominy, kolektory słoneczne zagłębione w powierzchni dachu. Narożnik wewnętrzny osłony współpracuje z narożnikiem zewnętrznym konstrukcji przepuszczonej przez dach. Przedmiotem wynalazku jest także sposób wytwarzania osłony z narożnikiem wewnętrznym.

Stan techniki. Znane są osłony zakładane wokół konstrukcji budowlanych przechodzących przez połać tego dachu, obejmujące zazwyczaj część obwodu tej konstrukcji. Osłony te posiadają wielokątne, najczęściej prostokątne wybranie, bądź większą ich liczbę, przeznaczone do współpracy z narożnikiem zewnętrznym konstrukcji przechodzącej przez dach. W wybraniu tym, blacha osłony jest zagięta, tworząc jednolite dla całego wybrania obrzeże, które w wybraniu prostokątnym składa się z dwóch prostopadłych do siebie ścianek. Połączone są one odcinkiem ścianki wygiętej w łuk (w wybraniu prostokątnym, ćwierć okręgu), przy czym, ze względów technologicznych, jest to łuk o dużym promieniu. Nie zapewnia to właściwej szczelności osłony w sąsiedztwie narożnika konstrukcji przechodzącej przez dach

Istota rozwiązania. Osłona z narożnikiem wewnętrznym, będąca przedmiotem wynalazku, ma postać cienkiej, zasadniczo płaskiej blachy, z co najmniej jednym wielobocznym wybraniem na jej obwodzie, którego co najmniej dwa boki są zagięte w jedną stronę, tworząc ścianki tej osłony połączone z sobą w jednolite obrzeże wielobocznego wybrania, przy czym, wśród dwóch sąsiadujących z sobą ścianek obrzeża wielobocznego wybrania, co najmniej jedna, określona jako „nieprostopadła, ukształtowana jest tak, iż płaszczyzna przechodząca przez linię połączenia tej ścianki z główną częścią osłony oraz przez krawędź tej ścianki, usytuowana jest po kątem rozwartym względem głównej części osłony. Promień zaokrąglenia krawędzi obrzeża wielobocznego wybrania w narożniku wewnętrznym ścianek obrzeża, na połączeniu krawędzi tych ścianek, jest wielokrotnie mniejszy od p romienia zaokrąglenia podstawy tego obrzeża, czyli linii połączenia ścianek wielobocznego wybrania z główną części osłony. Druga spośród dwóch sąsiadujących z sobą ścianek obrzeża wielobocznego wybrania, jest płaska i w przybliżeniu prostopadła do głównej części osłony.

W pierwszym wariancie zestawienia ścianki nieprostopadłej z sąsiadującą ścianką wybrania, ścianka nieprostopadła jest płaska i nachylona pod kątem rozwartym do głównej części osłony. Ścia nka nieprostopadła wykonana jest poprzez zagięcie blachy osłony, przy czym na połączeniu obu powierzchni jest minimalny promień gięcia, wynikający z warunków technologicznych. Połączenie ścianki nieprostopadłej z sąsiednią ścianką obrzeża stanowi powierzchnia, będąca w przybliżeniu odcinkiem powierzchni bocznej stożka.

W drugim wariancie zestawienia ścianki nieprostopadłej z sąsiadującą ścianką wybrania, ścianka nieprostopadła jest odcinkiem powierzchni walcowej, wygiętej promieniem znacznie większym niż w wariancie pierwszym. Wielkość tego promienia zbliżona jest do wysokości obrzeża, a powierzchnia ścianki nieprostopadłej połączona jest płynnie z powierzchnią głównej części osłony, przechodząc z powierzchni walcowej ścianki obrzeża w płaszczyznę głównej części osłony. Płynne również jest przejście ścianki nieprostopadłej w drugą ściankę obrzeża wybrania, usytuowaną w przybliżeniu prostopadle do głównej części osłony.

W osłonie według wynalazku, wybranie z narożnikiem wewnętrznym lub większa ich liczba, m oże być umieszczone w różnych miejscach tej osłony, zależnie od kształtu konstrukcji przechodzącej przez dach i jej narożników zewnętrznych, z którymi współpracuje osłona według wynalazku, a także w zależności od rozmieszczenia sąsiednich konstrukcji.

W pierwszym wariancie ukształtowania osłony z wybraniem mającym narożnik wewnętrzny, osłona ma kształt prostokąta i posiada jedno tylko wybranie, korzystnie prostokątne, umieszczone w jej narożniku. Osłona według tego wariantu współpracuje z jednym narożnikiem zewnętrznym konstrukcji przechodzącej przez dach. Wybranie ma obrzeże przedstawione we wcześniejszej części opisu, którego co najmniej jedna ze ścianek jest ścianką nieprostopadłą do głównej części osłony, nieistotnym przy tym jest, która ze ścianek obrzeża ma taki kształt.

W drugim wariancie ukształtowania osłony z wybraniem mającym narożnik wewnętrzny, osłona również ma kształt prostokąta oraz posiada dwa wybrania, korzystnie prostokątne, umieszczone w jej dwóch sąsiadujących z sobą narożnikach. Osłona według tego wariantu współpracuje z narożnikami zewnętrznymi dwóch umieszczonych obok siebie konstrukcji przechodzących przez dach. Obydwa

PL 223 474 B1 wybrania mają obrzeża, przedstawione we wcześniejszej części opisu, a w każdym z nich co najmniej jedna ze ścianek jest ścianką nieprostopadłą do głównej części osłony, nieistotnym przy tym jest, która ze ścianek obrzeża ma taki kształt. Odległość między równoległymi krawędziami obu wybrań odpowiada odległości między zewnętrznymi ścianami sąsiadujących konstrukcji, przechodzących przez dach.

W trzecim wariancie ukształtowania osłony z wybraniem mającym narożnik wewnętrzny, osłona również ma kształt prostokąta oraz posiada jedno wieloboczne wybranie, korzystnie prostokątne, które usytuowane jest na odcinku brzegu osłony pomiędzy jej narożnikami. Wybranie ma obrzeże przedstawione we wcześniejszej części opisu, utworzone poprzez zagięcie brzegów wybrania, w którym co najmniej dwie ścianki, biegnące od brzegu osłony w głąb tego wybrania są ściankami nieprostopadłymi do głównej części osłony. Trzecia ścianka wybrania, łącząca ścianki nieprostopadłe, może być płaska i w przybliżeniu prostopadła do głównej części osłony, a może być także nieprostopadła, jak pozostałe ścianki wybrania. Osłona według tego wariantu współpracuje z dwoma narożnikami zewnętrznymi konstrukcji przechodzących przez dach.

W czwartym wariancie ukształtowania osłony z wybraniem mającym narożnik wewnętrzny, osłona również ma kształt prostokąta oraz posiada jedno wieloboczne wybranie, korzystnie prostokątne, jak w wariancie trzecim. Odwrotnie niż w wariancie trzecim, ścianki obrzeża biegnące od brzegu osłony w głąb wybrania, są płaskie i w przybliżeniu prostopadłe do głównej części osłony, a łącząca je ścianka jest nieprostopadła do głównej części osłony.

Sposób wytwarzania osłony z narożnikiem wewnętrznym, mającej postać cienkiej, zasadniczo płaskiej blachy, z co najmniej jednym wielobocznym wybraniem, korzystnie w narożniku osłony, gdzie krawędzie wybrania są zagięte, tworząc jednolite obrzeże, polega na tym, że w pierwszej kolejności wykonuje się przetłoczenie, którego dno ma kształt i wymiary zgodne z kształtem i wymiarami wybrania w osłonie, jako wyrobie finalnym. Dno przetłoczenia połączone jest z główną, zasadniczo płaską częścią osłony, ściankami bocznymi tego przetłoczenia. Co najmniej jedna ścianka, określona jako nieprostopadła, ukształtowana jest tak, iż płaszczyzna przechodząca przez linię połączenia tej ścianki z główną części osłony oraz przez krawędź tej ścianki, usytuowana jest pod kątem rozwartym względem głównej części osłony. Po wykonaniu przetłoczenia, wycina się jego dno uzyskując wybranie w osłonie.

Korzystnie, dno przetłoczenia osłony wykrawa się wykrojnikiem, ze stemplem przemieszczającym się prostopadle do głównej powierzchni wytwarzanej osłony. Dla osłony z dwoma wycięciami, obydwa przetłoczenia można wykonywać jednocześnie, albo kolejno każde z nich oddzielnie. Również wycinanie dna w każdym z przetłoczeń można wykonywać jednocześnie, albo kolejno każde z nich oddzielnie.

Korzystne skutki stosowania wynalazku. Osłona z narożnikiem wewnętrznym, dzięki minimalnemu promieniowi zaokrąglenia w narożu sąsiadujących krawędzi obrzeża wybrania, dobrze przylega do narożnika zewnętrznego konstrukcji przechodzącej przez dach, co zapewnia szczelność poszycia dachu wokół tej konstrukcji. Sposób wykonania według wynalazku pozwala na uzyskanie tego korzystnego, minimalnego promienia w narożniku wybrania.

Przykłady wykonania wynalazku. Osłona z narożnikiem wewnętrznym, a także sposób jej wytwarzania uwidocznione są w przykładach wykonania wynalazku na rysunku, na którym poszczególne figury przedstawiają:

Figura 1 - Osłonę z prostokątnymi wybraniami w dwóch narożnikach, z obrzeżem mającym ściankę nieprostopadłą płaską oraz ściankę zbliżoną do prostopadłej względem części głównie osłony.

Figura 2 - Przekrój „A-A z fig. 1, przez dwie ścianki nieprostopadłe obrzeża i łączący je fragment części głównej osłony.

Figura 3 - Przekrój „B-B” z fig. 1, przez ściankę prostopadłą obrzeża i połączony z nią fragment części głównej osłony.

Figura 4 - Osłonę z fig. 1 - w widoku aksonometrycznym.

Figura 5 - Osłonę z prostokątnymi wybraniami w dwóch narożnikach, z obrzeżem mającym obie ścianki nieprostopadłe wygięte.

Figura 6 - Przekrój „C-C” z fig. 5, przez dwie ścianki nieprostopadłe obrzeża i łączący je fragment części głównej osłony.

Figura 7 - Przekrój „D-D” z fig. 5, przez ściankę nieprostopadłą obrzeża oraz połączony z nią fragment części głównej osłony.

Figura 8 - Osłonę z fig. 5 - w widoku aksonometrycznym.

PL 223 474 B1

Figura 9 - Osłonę z jednym wybraniem w jej brzegu, z obramowaniem wybrania mającym dwie ścianki nieprostopadłe płaskie oraz jedną ściankę zbliżoną do prostopadłej względem części głównie osłony.

Figura 10 - Przekrój „E-E” z fig. 9, przez jedną ze ścianek nieprostopadłych obrzeża i przyległy do niej fragment części głównej osłony.

Figura 11 - Kład przekroju „F-F” z fig. 9, przez ściankę prostopadłą obrzeża oraz połączony z nią fragment części głównej osłony.

Figura 12 - Osłonę z fig. 9 - w widoku aksonometrycznym.

Figura 13 - Półfabrykat osłony z fig. 1, po wykonaniu w niej dwóch przetłoczeń w narożnikach (jako ilustracja jednego z głównych etapów jej wytwarzania) - w widoku aksonometrycznym.

Figura 14 - Półfabrykat osłony z fig. 1, po wykrojeniu dna jednego z przetłoczeń (ilustracja kolejnego etapu wytwarzania) - w aksonometrii.

Wynalazek przedstawiony jest też w przykładach wykonania nie ujętych na rysunku, ale opisanych poprzez wskazanie cech wspólnych i różnic, względem przykładów narysowanych.

Przykłady osłony według wynalazku

P r z y k ł a d 1

Osłona ma kształt prostokąta z cienkiej blachy, przy czym w dwóch sąsiednich narożnikach ma prostokątne wybrania, a brzegi tych wybrań są zagięte w jedną stronę, tworząc ścianki osłony połączone z sobą w jednolite obrzeże 11 (tak zwany „felc”), połączone z główną częścią 12 osłony. W każdym wybraniu jedna ścianka obrzeża jest ścianką nieprostopadłą 13 do głównej części 12 osłony - jest ona płaska i usytuowana pod kątem rozwartym „a” względem głównej części osłony (przekrój „A-A”, fig. 2). Płaszczyzna usytuowana pod kątem rozwartym „a” względem głównej części 12 osłony, przechodząca przez krawędź tej ścianki i linię łączenia jej z powierzchnią główną osłony jest tożsama z płaszczyzną ścianki nieprostopadłej 13.

Druga ścianka 14 obrzeża 11 jest w płaska oraz w przybliżeniu prostopadła do głównej części 12 osłony (przekrój „B-B”, fig. 3). Określenie „w przybliżeniu prostopadła” oznacza, że kąt „β” między tą ścianką oraz główną, zasadniczo płaską, częścią osłony, może różnić się od kąta prostego o wielkość pochyleń technologicznych i dopuszczalnych błędów kształtu. Wysokość H obrzeża 11 jest identyczna w obu jego ściankach 13, 14. Promień zaokrąglenia krawędzi Rk na połączeniu obu ścianek 13, 14 obrzeża 11 jest wielokrotnie mniejszy od promienia zaokrąglenia podstawy Rp tego obrzeża, czyli linii połączenia ścianek 13, 14, wielobocznego wybrania z główną części 12 osłony.

Korzystnie, promień Rk jest maksymalnie zbliżony do wartości zerowej. Powierzchnia łącząca 15, między obydwoma ściankami 13, 14 obrzeża 11, jest wycinkiem bocznej powierzchni stożka, niekoniecznie kołowego.

P r z y k ł a d 2

Osłona ma kształt prostokąta z cienkiej blachy, przy czym w dwóch sąsiednich narożnikach ma prostokątne wybrania, a brzegi tych wybrań są zagięte w jedną stronę, tworząc ścianki osłony połączone z sobą w jednolite obrzeże 21 (tak zwany „felc”), połączone z główną częścią 22 osłony. W każdym wybraniu obie ścianki obrzeża 21 są ściankami nieprostopadłymi 23 do głównej części osłony - są one wygięte promieniem Rs, przechodząc płynnie w powierzchnię części głównej 21 osłony. Płaszczyzna 26, usytuowana pod kątem rozwartym „a” względem głównej części 22 osłony, przechodząca przez krawędź ścianki nieprostopadłej 23 i linię łączenia jej z powierzchnią głównej części 22 osłony, w przekrojach przez ścianki 23 wybrania, jest cięciwą łuku zakreślonego promieniem Rs wygięcia tych ścianek (przekroje „C-C” oraz „D-D”, fig. 6 i 7). Wzajemne zależności miedzy promieniami zaokrągleń Rk oraz Rp są identyczne jak w pierwszym przykładzie wykonania.

P r z y k ł a d 3

Osłona ma dwa wybrania w narożnikach, jak w przykładach poprzednich. W każdym wybraniu jedna ścianka obrzeża jest wygięta, jak na przekroju „C-C lub „D-D” (fig. 6 i 7), a druga jest płaska i w przybliżeniu prostopadła do powierzchni głównej osłony, jak na przekroju „B-B” (fig. 3). Wzajemne zależności między promieniami zaokrągleń Rk oraz Rp są identyczne jak w pierwszym przykładzie wykonania.

P r z y k ł a d 4

Osłona ma dwa wybrania w narożnikach, jak w przykładach poprzednich. W każdym wybraniu obie ścianki obrzeża są płaskie i usytuowane pod kątem rozwartym „a” do powierzchni głównej osłony, jak na przekroju „A-A” (fig. 2). Pomiędzy sobą obie ścianki obrzeża połączone są powierzchnią będąPL 223 474 B1 cą wycinkiem powierzchni bocznej stożka. Wzajemne zależności między promieniami zaokrągleń Rk oraz Rp są identyczne jak w pierwszym przykładzie wykonania.

P r z y k ł a d 5

Osłona ma kształt prostokąta z cienkiej blachy, przy czym na jednym z jej brzegów, między dwoma sąsiednimi narożnikami ma prostokątne wybrania, a brzegi tego wybrania są zagięte w jedną stronę, tworząc trzy ścianki osłony połączone z sobą w jednolite obrzeże 51 (tak zwany „felc”), o wysokości „H”, połączone z główną częścią 52 osłony. Dwie ścianki obrzeża, biegnące od krawędzi osłony w głąb wybrania, są ściankami nieprostopadłymi 53 do części głównej 52 osłony - są one płaskie i usytuowane pod kątem rozwartym „a” względem głównej części 52 osłony (przekrój „E-E”, fig. 10). Płaszczyzna usytuowana pod kątem rozwartym „a” względem głównej części 52 osłony, przechodząca przez krawędź ścianki nieprostopadłej 53 i linię łączenia jej z powierzchnią głównej części 52 osłony, jest tożsama z płaszczyzną ścianki nieprostopadłej 53. Obie ścianki nieprostopadłe 53 w obrzeżu 51 wybrania, połączone są ścianką środkową 54, płaską i w przybliżeniu prostopadłą do głównej części 52 osłony (kład przekroju „F-F”, fig. 3). Określenie „w przybliżeniu prostopadła” oznacza, ze kąt „β” między ścianką środkową 54 oraz główną częścią 52 osłony może różnić się od kąta prostego o wielkość pochyleń technologicznych i dopuszczalnych błędów kształtu. Wzajemne zależności między promieniami zaokrągleń Rk oraz Rp są identyczne jak w pierwszym przykładzie wykonania. Powierzchnie łączące 55, pomiędzy ścianką środkową 54 i sąsiadującymi z nią ściankami nieprostopadłymi 53 obrzeża 51, są wycinkami bocznej powierzchni stożka, niekoniecznie kołowego.

P r z y k ł a d 6

Osłona ma kształt prostokąta z cienkiej blachy, przy czym na jednym z jej brzegów, między dwoma sąsiednimi narożnikami ma prostokątne wybrania, a brzegi tego wybrania są zagięte w jedną stronę, tworząc ścianki osłony połączone z sobą w jednolite obrzeże (tak zwany „felc”), o wysokości „H” połączone z główną częścią osłony. Odwrotnie niż w osłonie według przykładu 5, dwie ścianki obrzeża biegnące od krawędzi osłony w głąb wybrania są płaskie i w przybliżeniu prostopadłe do głównej części osłony, natomiast łącząca je trzecia ścianka obrzeża jest ścianką nieprostopadłą. Wzajemne zależności między promieniami zaokrągleń Rk oraz Rp są identyczne jak w pierwszym przykładzie wykonania.

P r z y k ł a d 7

Osłona ma prostokątne wybranie w jednym tylko narożniku, a zestaw obu ścianek tworzących obrzeże tego wybrania jest powtórzeniem jednego z zestawów ścianek przedstawionych w przykładach poprzedzających. Wzajemne zależności między promieniami zaokrągleń Rk oraz Rp są identyczne jak w pierwszym przykładzie wykonania.

Przykład sposobu wytwarzania osłony według wynalazku

P r z y k ł a d 8

Jako przykład sposobu wytwarzania osłony przedstawiono wykonania osłony, będącej przykładem 1 wynalazku w zakresie wytworu. Dla uzyskania minimalnej wartości promienia Rk między krawędziami sąsiadujących ścianek obrzeża, osłonę wytwarza się w ten sposób, że w pierwszej kolejności wykonuje się przetłoczenie w blasze o kształcie i wymiarach dna 17 tego przetłoczenia zgodnych z żądanym kształtem i wymiarami wybrania w osłonie, jako wyrobie finalnym. Dno 17 przetłoczenia jest równoległe do głównej części 12 osłony, zasadniczo płaskiej oraz połączone jest z nią ściankami bocznymi tego przetłoczenia. Co najmniej jedna spośród ścianek przetłoczenia, określona jako ścianka nieprostopadła 13, ukształtowana jest tak. iż płaszczyzna przechodząca przez linię połączenia ścianki nieprostopadłej 13 z główną częścią 12 osłony oraz przez linię połączenia tej ścianki z dnem 17 przetłoczenia, usytuowana jest po kątem rozwartym „a” względem głównej części osłony. W osłonie mającej dwa przetłoczenia (rysunek - fig. 13) można je wykonać kolejno jedno po drugim, albo jednocześnie.

Następnie w osłonie z przetłoczeniami wycina się dno 17 przetłoczenia uzyskując wybranie w osłonie. Dno 17 przetłoczenia wykrawa się wykrojnikiem ze stemplem przemieszczającym się prostopadle do powierzchni głównej części 12 wytwarzanej osłony, przy czym linia tnąca stempla wykrojnika odwzorowuje wykonywany zarys wybrania. W osłonie z dwoma przetłoczeniami, można dna 17 tych przetłoczeń wycinać kolejno, jedno po drugim (rysunek - fig. 14, przedstawia osłonę po wycięciu jednego z nich), albo wycinać obydwa dna 17 równocześnie.

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Osłona z narożnikiem wewnętrznym, będąca elementem obróbki blacharskiej dachu, przeznaczona do uszczelnienia przejścia konstrukcji budowlanych instalowanych w dachu przez połać tego dachu, mająca postać cienkiej, zasadniczo płaskiej blachy, która na swym obwodzie ma co najmniej jedno wieloboczne wybranie, a co najmniej dwa boki tego wybrania są zagięte w jedną stronę, tworząc ścianki osłony połączone z sobą w jednolite obrzeże tego wybrania osłony, połączone z główną częścią osłony, znamienna tym, ze wśród dwóch sąsiadujących z sobą ścianek obrzeża (11, 21, 51) wielobocznego wybrania, co najmniej jedna ścianka, określona jako „nieprostopadła” (13, 23, 53), ukształtowana jest tak, iż płaszczyzna przechodząca przez linię połączenia tej ścianki z główną częścią (12, 23, 53) osłony oraz przez krawędź tej ścianki, usytuowana jest po kątem rozwartym (α) względem głównej części osłony, przy czym w narożniku wewnętrznym ścianek obrzeża wielobocznego wybrania, na połączeniu krawędzi tych ścianek, promień zaokrąglenia krawędzi (Rk) obrzeża jest wielokrotnie mniejszy od promienia zaokrąglenia podstawy (Rp) tego obrzeża, czyli linii połączenia ścianek wielobocznego wybrania z główną części osłony.
2. Osłona według zastrz. 1, znamienna tym, że ścianka nieprostopadła (13, 53) jest płaska i nachylona pod kątem rozwartym (a) do głównej części (12, 52) osłony, a jej połączenie z sąsiednią ścianką (14, 54) obrzeża stanowi powierzchnia (15, 55), będąca w przybliżeniu odcinkiem powierzchni bocznej stożka.
3. Osłona według zastrz. 1, znamienna tym, że ścianka nieprostopadła (23) jest wygięta promieniem (Rs) o wielkości zbliżonej do wysokości (H) obrzeża (21) i połączona jest płynnie z powierzchnią głównej części (22) osłony.
4. Osłona według zastrz. 1 albo 2, albo 3, znamienna tym, że wśród dwóch sąsiadujących z sobą ścianek obrzeża wielobocznego wybrania, druga ścianka (14, 54) jest płaska i w przybliżeniu prostopadła do głównej części (12, 52) osłony.
5. Osłona według zastrz. 1 albo 2, albo 3, albo 4, znamienna tym, że wieloboczne wybranie, korzystnie prostokątne, usytuowane jest w narożniku osłony.
6. Osłona według zastrz. 5, znamienna tym, że ma wieloboczne wybrania w dwóch, korzystnie sąsiednich, narożnikach osłony.
7. Osłona według zastrz. 1 albo 2, albo 3, znamienna tym, że wieloboczne wybranie, korzystnie prostokątne, usytuowane jest na odcinku brzegu osłony pomiędzy jej narożnikami.
8. Osłona według zastrz. 7, znamienna tym, że wybranie jest czworoboczne, korzystnie prostokątne, a w jego obrzeżu (51) są dwie ścianki nieprostopadłe (53), biegnące od brzegu osłony w głąb tego wybrania.
9. Osłona według zastrz. 8, znamienna tym, że trzecia ścianka (54) wybrania, łącząca ścianki nieprostopadłe (53), jest płaska i w przybliżeniu prostopadła do głównej części (52) osłony.
10. Osłona według zastrz. 7, znamienna tym, że wybranie jest czworoboczne, korzystnie prostokątne, a w jego obrzeżu dwie ścianki płaskie i w przybliżeniu prostopadłe do głównej części osłony, biegnące od brzegu osłony w głąb wybrania, połączone są ścianką nieprostopadłą.
11. Sposób wytwarzania osłony z narożnikiem wewnętrznym, mającej postać cienkiej, zasadniczo płaskiej blachy, która na swym obwodzie ma co najmniej jedno wieloboczne wybranie, a co najmniej dwa brzegi tego wycięcia są zagięte w jedną stronę, tworząc ścianki osłony połączone z sobą w jednolite obrzeże tego wybrania osłony, połączone z główną częścią osłony, znamienny tym, że w pierwszej kolejności wykonuje się przetłoczenie (17) w blasze, o kształcie i wymiarach dna zgodnych z żądanym kształtem i wymiarami wybrania w osłonie, jako wyrobie finalnym, które to dno przetłoczenia (17) połączone jest z główną, zasadniczo płaską, częścią (12) osłony, ściankami bocznymi (13, 14) tego przetłoczenia, spośród których co najmniej jedna ścianka (13), określona jako „nieprostopadła”, ukształtowana jest tak, iż płaszczyzna przechodząca przez linię połączenia tej ścianki z główną częścią (12) osłony oraz przez krawędź tej ścianki, usytuowana jest po kątem rozwartym względem głównej części (12) osłony; po czym wycina się dno przetłoczenia (17) uzyskując wybranie w osłonie.
12. Sposób według zastrz. 11, znamienny tym, że dno przetłoczenia (17) osłony wykrawa się wykrojnikiem ze stemplem przemieszczającym się prostopadle do głównej powierzchni wytwarzanej osłony.
13. Sposób według zastrz. 11 albo 12, zastosowany do osłony z dwoma wycięciami, znamienny tym, że obydwa przetłoczenia wykonuje się jednocześnie.