PL221396B1 - Włókno stomatologiczne - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest włókno stomatologiczne. Materiały wzmacniane włóknami oraz same włókna, zwłaszcza włókna szklane, znajdują bardzo szerokie zastosowanie w wielu stomatologicznych wskazaniach, zwłaszcza wykorzystuje się je do szynowania, stabilizacji czy rekonstrukcji zębów.

Znane są włókna szklane występujące pod handlowymi nazwami: „EverStick”, „Dentapreg SFM”, „Construct firmy Kerr” stosowane do szynowania zębów. Występują jako splecione tasiemki, które po odcięciu określonej długości, stają się materiałem do odpowiedniego zastosowania dentystycznego, w tym szynowania zębów rozchwianych wskutek paradontozy.

Z opisu patentowego według zgłoszenia WO 99/52494 znane jest włókno utworzone jako splot z mieszaniny cienkich włókien, wzmocnione strukturalnymi komponentami. Rdzeń zawiera wysokiej jakości włókna z materiałów takich jak: wolfram, tantal, niob, bor lub węgiel albo jest to włókno polimerowe. Wokół rdzenia oplecione są cienkie pasemka umieszczone w zewnętrznej osłonie. Włókno przeznaczone jest do dentystycznych zastosowań.

Z opisu patentowego według zgłoszenia WO 01/50971 znany jest sposób formowania oprawy do szynowania zębów podczas wystąpienia paradontozy. Bandaż oprawy w postaci tasiemki formowany jest z pojedynczych cienkich mikro włókien szklanych znanych pod nazwą „Fiber-Splint”. Użycie takiej tasiemki polega na opleceniu zębów po uprzednim nałożeniu na zęby mas cementujących.

Z opisu patentowego GB 2 110 093 A znany jest dodatkowy wieniec szyny stomatologicznej jako cienki, płaski, lekko elastyczny pasek zawierający w sobie otwory stanowiące rzędy perforacji. Pasek jest siatką utkaną z tkaniny, z metalu lub z żywicy z tworzywa sztucznego, włókna szklane, nylon. Pasek ma 2 do 4 mm szerokości, długość wystarczającą by otoczyć pełny łuk zębowy, to jest około 7,5 cm oraz grubość około 0,8 mm. Pasek, z jednej strony, zawiera cienką warstwę spoiwa samoprzylepnego pokrytego usuwalnym separatorem takim jak papier. W pasku, z jednej strony, wykonane są małe V-szczeliny umożliwiające łatwe jego wyginanie wzdłuż wymiarów dziąseł, tak aby, gdy pasek jest dostosowywany do zęba, V-szczeliny pozwalały na dostęp dla pacjenta lub dentysty do przestrzeni między zębowych dla celów higienicznych. Przyczepność paska do wewnętrznego łuku zębowego jest utworzona poprzez dociśnięcie strony przylepnej paska do zębów wzdłuż wewnętrznego łuku zębowego. Użycie extracoronal dental splint według tego wynalazku polega na dostosowaniu długości pasa i odpowiedniego jego wygięcia, dzięki V-szczelinom, aby dobrze przylegał do zębów pacjenta. Nałożona warstwa spoiwa scala pasek z zębami a wchodząc do otworów w pasie, po utwardzeniu, tworzy sztywną więź.

Celem wynalazku jest utworzenie takiego włókna stomatologicznego przeznaczonego zwłaszcza do szynowania i stabilizacji zębów, które będzie posiadać wymiary szerokości i grubości najlepiej dostosowane do zębów pacjenta a także będzie dobrze wiązało zęby rozchwiane z zębami zdrowymi, stabilnie osadzonymi w dziąsłach. Ponadto, włókno powinno być łatwe do wykonania i tanie. Głównie jednak, powinno być łatwe do zakładania przez dentystę, na zęby pacjenta, oraz żeby cały zabieg trwał jak najkrócej.

Cel ten spełnia włókno stomatologiczne według wynalazku w postaci paska splecionego z cienkich włókien szklanych lub polietylenowych lub poliaramidowych lub kompozycji tych włókien, nasączone światłoutwardzalną żywicą organiczną na bazie metakrylanów o długości odpowiadającej długości górnego łuku zębowego w zakresie od zęba drugiego trzonowego, poprzez przedtrzonowce, kieł, siekacz aż do drugiego trzonowego strony przeciwnej lub długości mierzonej po łuku odpowiadającym długości dolnego łuku zębowego w zakresie takich samych zębów lub długości odpowiadającej długości łuku zębowego w zakresie co najmniej trzech zębów a cały pasek ma, w widoku z boku, kształt liniowy lub łukowy, charakteryzujące się tym, że pasek ma szerokość w zakresie od 4 do 8 mm, grubość w zakresie 0,05 do 0,8 mm i posiada półeliptyczne wklęsłości odzwierciedlające zarys zęba w przekroju poprzecznym.

Głębokość półeliptycznych wklęsłości zawiera się w zakresie od 1 do 3 mm. Półeliptyczne wklęsłości stykają się ze sobą tworząc ostre zakończenie, które łatwo może być wciśnięte w przestrzeń międzyzębową. W odmiennym wykonaniu pasek między półeliptycznymi wklęsłościami posiada łukowy łącznik lub płaski odcinek, przez co może on być także łatwiej lokowany w szczelinie międzyzębowej a to ułatwia zakładanie włókna w przypadku nierównomiernego rozmieszczenia zębów.

Włókno stomatologiczne w postaci paska o wymiarach szerokości i grubości a także kształcie półeliptycznych wklęsłości oraz łączników między tymi wklęsłościami, według wynalazku, umożliwia

PL 221 396 B1 dobranie odpowiedniego paska, co do jego szerokości, grubości i kształtu obszarów stykowych między półeliptycznymi wklęsłościami. Dobór uzależniony jest od stanu uzębienia pacjenta i zmian chorobowych. Przy dużym obniżeniu dziąseł dobiera się pasek o większej szerokości, natomiast przy większym rozchwianiu zębów, lub gdy w uzębieniu występują większe szczeliny międzyzębowe, należy dobierać pasek o większej grubości i odpowiednim kształcie obszaru stykowego Korzystnie jest gdy promień wstępnie uformowanego łuku paska jest większy od promienia łuku zębowego, dla którego jest przeznaczony to jest łukowemu obrysowi zewnętrznemu powierzchni łuku zębowego, górnego lub dolnego.

W zastosowaniu do wewnętrznych powierzchni łuków zębowych, promień łuku paska jest mniejszy od promienia łuku zębowego, dla którego jest przeznaczony to jest łukowemu obrysowi tych powierzchni łuku zębowego, górnego lub dolnego, w przekroju poprzecznym.

Takie uformowanie paska, zakładanego na zewnętrzną powierzchnię łuku zębowego górnego lub dolnego, w którym ten promień jest większy, ułatwia zakładanie włókna, gdyż zawsze wymagane jest dociśnięcie włókna do powierzchni zęba.

Podobnie jest w przypadku paska zakładanego na wewnętrzną powierzchnię łuku zębowego górnego lub dolnego, gdzie promień ten jest mniejszy od promienia tego łuku. W każdym z tych przypadków, podczas zakładania włókna, dentysta, po nałożeniu włókna na pierwszy szynowany ząb i naświetleniu, dogina włókno do kolejnego zęba. Długość paska odpowiada długości łuku zębowego w zakresie co najmniej trzech zębów. Taką długość włókna stosuje się gdy tylko jeden z zębów jest rozchwiany. Uformowane włókno poddaje się polimeryzacji lampą polimeryzacyjną.

Zastosowanie włókien stomatologicznych według wynalazku szczególnie dobrze rozwiązuje problem usztywnienia i stabilizacji szynowanych zębów. Półeliptyczne wklęsłości na zęby dobrze je obejmują a ostre zakończenia lub łukowe łączniki lub płaskie odcinki występujące między tymi wklęsłościami, wchodzące w całości w przestrzenie międzyzębowe, po świetlnym utwardzeniu tworzą sztywną całość. Wklęsłości te obejmując zęby od przodu i od tyłu a ostre zakończenia lub łukowe łączniki lub płaskie odcinki wypełniając przestrzenie międzyzębowe gwarantują stabilizację rozchwianego zęba we wszystkich płaszczyznach, zarówno do przodu i tyłu oraz na boki. Włókno stomatologiczne o takim kształcie, także w pełni rozwiązuje problem uciążliwości szynowania czy stabilizacji zębów znacznie ułatwiając zabieg zakładania szyny. Wszystkie czynności, w tym celu wykonywane, są znacznie skrócone czasowo gdyż odpowiednie włókno, co do długości i wielkości półeliptycznych wklęsłości na zęby a także wielkości i kształtu łączników między wklęsłościami mogą być dobrane przed rozpoczęciem zabiegu. W tym czasie pacjent jest w wygodnej pozycji umożliwiając lekarzowi dopasowanie włókna do łuku zębowego. Ponadto, przygotowane włókno, które podlegało wstępnej polimeryzacji jest wygodniejsze do prawidłowego zakładania, to jest wykonywania kolejnych etapów szynowania kolejnych zębów.

Przedmiot wynalazku jest przedstawiony na rysunku, na którym:

Fig. 1 przedstawia, w widoku perspektywicznym, włókno w postaci paska ukształtowane liniowo,

Fig. 2 przedstawia włókno ukształtowane łukowo, przeznaczone do założenia na powierzchnię zewnętrzną łuku zębowego,

Fig. 3 przedstawia włókno ukształtowane łukowo, przeznaczone do założenia na powierzchnię wewnętrzną łuku zębowego,

Fig. 4 przedstawia ostre zakończenie (3) styku eliptycznych wklęsłości (2),

Fig. 5 przedstawia styk eliptycznych wklęsłości (2) łukowym łącznikiem (4),

Fig. 6 przedstawia styk eliptycznych wklęsłości (2) płaskim odcinkiem (5).

Przykład wykonania włókna

Włókno stomatologiczne w postaci paska 1 splecionego z cienkich włókien poliaramidowych nasączone światłoutwardzalną żywicą organiczną na bazie metakrylanów. Pasek 1 ma szerokość b = 4 mm, grubość d = 0,15 mm i długość k = 80 mm, co odpowiada długości górnego łuku zębowego w zakresie od zęba drugiego trzonowego, poprzez przedtrzonowce, kieł, siekacz aż do drugiego trzonowego strony przeciwnej. Pasek 1 posiada półeliptyczne wklęsłości 2 o kształcie połowy zęba w przekroju poprzecznym, posiadające zagłębienia e = 2 mm. W wariantowych rozwiązaniach włókno może posiadać długość paska k mniejszą niż około 80 mm i obejmować tylko kilka, najmniej trzy zęby.

Włókno jest wykonywane w różnych wariantach formowania odcinka stykowego półeliptycznych wklęsłości 2. Występuje tu ostre zakończenie 3, łukowy łącznik 4 lub płaski odcinek 5, natomiast całe włókno z paskiem 1 z wklęsłościami 2 ma kształt liniowy pokazany na Fig. 1. Włókno ma kształt łuko4

PL 221 396 B1 wy, pokazany na Fig. 2, i jest przeznaczone do założenia na łuk zębowy od strony zewnętrznej. Na Fig. 3 pokazane jest włókno o kształcie łukowym przeznaczone do założenia na łuk zębowy od strony wewnętrznej. W tym przypadku promień łuku włókna jest mniejszy niż promień łuku zębowego, na który włókno ma być nałożone.

Uzyskane według wynalazku włókna stosuje się w szynowaniu zębów, wykonując przy tym kolejne kroki postępowania:

- dobór odpowiedniej powierzchni zębów do szynowania. Mogą to być łuki zębowe górne i dolne z obu stron: wargowej i podniebiennej językowej,

- dobór właściwego rozmiaru co do szerokości i długości włókna,

- w zależności od stopnia rozchwiania wykonać preparację zębów,

- przygotować powierzchnię przeznaczoną do szynowania poprzez wytrawienie i pokrycie bondem,

- pokryć uprzednio przygotowaną powierzchnię zęba cienką warstwą cementu kompozytowego,

- utrzymując formowane włókno w prawidłowym położeniu a zęby w zgryzie spoczynkowym, naświetlać każdy 5-cio mm odcinek przez czas około 30 s,

- pokryć ustabilizowane na zębach włókno cienką warstwą kompozytu,

- sprawdzić w zgryzie i ewentualnie opracować.

Claims (8)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Włókno stomatologiczne w postaci paska (1) splecionego z cienkich włókien szklanych lub polietylenowych lub poliaramidowych lub kompozycji tych włókien, nasączone światłoutwardzalną żywicą organiczną na bazie metakrylanów i po uformowaniu w formie polimeryzowane lampą polimery zacyjną, gdzie pasek (1) ma szerokość (b) w zakresie od 4 do 8 mm, grubość (d) w zakresie 0,05 do 0,8 mm i długość (k) odpowiadającą długości górnego łuku zębowego w zakresie od zęba drugiego trzonowego, poprzez przedtrzonowce, kieł, siekacz aż do drugiego trzonowego strony przeciwnej lub długość mierzoną po łuku odpowiadającym długości dolnego łuku zębowego w zakresie takich samych zębów, znamienne tym, że pasek (1) posiada półeliptyczne wklęsłości (2) odzwierciedlające zarys zęba w przekroju poprzecznym a cały pasek (1) ma, w widoku z boku, kształt liniowy lub łukowy.
2. 2. Włókno według zastrzeżenia 1, znamienne tym, że głębokość (e) półeliptycznych wklęsłości (2) zawiera się w zakresie od 1 do 3 mm.
3. 3. Włókno według zastrzeżenia 2, znamienne tym, że półeliptyczne wklęsłości (2) stykają się ze sobą tworząc ostre zakończenie (3).
4. 4. Włókno według zastrzeżenia 2, znamienne tym, że pasek (1) między półeliptycznymi wklęsłościami (2) posiada łukowy łącznik (4).
5. 5. Włókno według zastrzeżenia 2, znamienne tym, że pasek (1) między półeliptycznymi wklęsłościami (2) posiada płaski odcinek (5).
6. 6. Włókno według zastrzeżeń od 3 do 5, znamienne tym, że promień łuku paska (1) jest większy od promienia łuku zębowego, dla którego jest przeznaczony to jest łukowemu obrysowi zewnętrznemu powierzchni łuku zębowego, górnego lub dolnego, w przekroju poprzecznym.
7. 7. Włókno według zastrzeżeń od 3 do 5, znamienne tym, że promień łuku paska (1) jest mniejszy od promienia łuku zębowego, dla którego jest przeznaczony to jest łukowemu obrysowi wewnętrznemu powierzchni łuku zębowego, górnego lub dolnego, w przekroju poprzecznym.
8. 8. Włókno według każdego z poprzednich zastrzeżeń, znamienne tym, że długość (k) paska (1) odpowiada długości łuku zębowego w zakresie co najmniej trzech zębów.