PL220109B1 - Pocisk kulowy do broni o lufie gwintowanej - Google Patents

Abstract

Pocisk kulowy do broni o lufie gwintowanej, posiadający korpus o kształcie wydłużonej bryły obrotowej charakteryzuje się takim wyprofilowaniem korpusu, że jego dolna część (1) ma kształt cylindra o średnicy równej kalibrowi pocisku, przy czym w odległości od podstawy równej około 1/10 długości pocisku średnica stopniowo zmniejsza się, tworząc przewężenie korpusu (2) w odległości równej około 1/4 długości pocisku od dolnej podstawy, a następnie zwiększa się stopniowo do wielkości równej średnicy cylindra dolnej części, którą osiąga w odległości równej około 2/3 długości pocisku, po czym przyjmuje kształt paraboloidy obrotowej, tworząc głowicę. Pocisk wyposażony jest na zewnętrznym obwodzie w co najmniej dwa pierścienie (3, 4) z tworzywa sztucznego lub metalu, z których jeden umieszczony jest w dolnej części pocisku, a drugi na 1/3 długości od wierzchołka głowicy. Pierścienie są umieszczone w zagłębieniach na zewnętrznej powierzchni korpusu tak, że korpus pocisku z umieszczonymi na nim pierścieniami stanowi na zewnątrz jednolitą gładką bryłę.

Description

Przedmiotem wynalazku jest pocisk kulowy, przeznaczony do wystrzeliwania z broni o lufie gwintowanej.

Znane pociski kulowe do broni o lufie gwintowanej mają kształt cylindryczny. Niedoskonałością wszystkich dotychczasowych pocisków cylindrycznych jest pewien rozrzut trafień. Odchylenia od punktu celowania, zwane kątem nutacji, spowodowane są impulsem termicznym w czasie miotania gazów. Impuls termiczny wprawia w bardzo silną wibrację zwłaszcza zwężony koniec lufy, która przenosi bardzo silne drgania na pocisk przemieszczający się w lufie, który ma tylko stabilizację obrotową. Wibracje lufy powodują nie tylko odchylenie od punktu celowania, ale również ogromną stratę energii, zmniejszając siłę rażenia pocisku. Odchylenia te mogą wynosić do 3 minut kątowych na odległości od 100 do 300 metrów.

W znanych rozwiązaniach kąt odchylenia pocisku od toru lotu zmniejsza się przez pogrubienie lufy (np. w sztucerach typu Vormint), co zmniejsza wibrację lufy. W innych rozwiązaniach dąży się do zwiększenia prędkości i obrotów pocisku. Odchylenie od punktu celowania może być również zmniejszone poprzez zastosowanie odpowiedniego kształtu pocisku.

Wynalazek rozwiązuje problem takiej konstrukcji pocisku, która neutralizuje działanie wibracji lufy na pocisk.

Pocisk według wynalazku charakteryzuje się tym, że jego korpus ma kształt wydłużonej bryły obrotowej, wyprofilowanej tak, że jej dolna część ma kształt cylindra o średnicy równej kalibrowi pocisku, przy czym w odległości od podstawy równej około 1/10 długości pocisku średnica stopniowo zmniejsza się, tworząc przewężenie korpusu w odległości równej około 1/4 długości pocisku od dolnej podstawy, a następnie zwiększa się stopniowo do wielkości równej średnicy cylindra dolnej części, którą osiąga w odległości równej około 2/3 długości pocisku, po czym przyjmuje kształt paraboloidy obrotowej, tworząc głowicę.

Głowica zawiera czepiec deformacji z kryzami i otworem warunkującym wielkość grzybkowania. Pocisk wyposażony jest na zewnętrznym obwodzie w co najmniej dwa pierścienie z tworzywa sztucznego lub metalu, z których jeden umieszczony jest w dolnej części pocisku od podstawy do wysokości około 1/4 długości pocisku, sięgając przewężenia, a drugi umieszczony jest na 1/3 długości od wierzchołka głowicy.

Pierścienie są umieszczone w zagłębieniach na zewnętrznej powierzchni korpusu tak, że korpus pocisku z umieszczonymi na nim pierścieniami tworzy jednolitą gładką bryłę.

Korzystny przykład wykonania wynalazku został przedstawiony na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia pocisk kulowy w widoku zewnętrznym, a fig. 2 - przekrój poprzeczny pocisku kulowego.

Pocisk kulowy w przykładzie wykonania stanowi wydłużona bryła obrotowa odpowiednio wyprofilowana tak, że jej dolna część 1 ma kształt cylindra o średnicy równej kalibrowi pocisku. W odległości od podstawy równej około 1/10 długości pocisku średnica cylindra stopniowo zmniejsza się, tworząc przewężenie 2 w odległości równej około 1/4 długości pocisku od dolnej podstawy, a następnie zwiększa się stopniowo do wielkości równej średnicy cylindra dolnej części, którą osiąga w odległości równej około 2/3 długości pocisku, po czym przyjmuje kształt paraboloidy obrotowej, tworząc głowicę.

Głowica zawiera czepiec deformacji z kryzami 5 i otworem warunkującym wielkość grzybkowania 6. Pocisk wyposażony jest na zewnętrznym obwodzie w co najmniej dwa pierścienie 3, 4 z tworzywa sztucznego lub metalu, z których jeden umieszczony jest w dolnej części pocisku od podstawy do wysokości około 1/4 długości pocisku, sięgając przewężenia, a drugi umieszczony jest na 1/3 długości od wierzchołka głowicy.

Pierścienie są umieszczone w zagłębieniach na zewnętrznej powierzchni korpusu tak, że korpus pocisku z umieszczonymi na nim pierścieniami tworzy jednolitą gładką bryłę. W korzystnym przykładzie wykonania pocisk ma w części dennej zagłębienie.

Odpowiednie wyprofilowanie kształtu pocisku powoduje, że w odniesieniu do tego pocisku zastosowana została stabilizacja brzechwowa, na zasadzie przewężenia pocisku jak najbliżej części dennej. Pocisk, po wylocie z wibrującej lufy, podlega opływowi zagęszczonej strugi powietrza, która działa natychmiastowo neutralizując bicie pocisku. Zapobiega to stratom energii, poprawiając siłę rażenia pocisku i celność strzału.

Wynalazek znajduje zastosowanie do pocisków kulowych o różnych kalibrach.

Claims (4)

1. Pocisk kulowy do broni o lufie gwintowanej, posiadający korpus o kształcie wydłużonej bryły obrotowej z głowicą, znamienny tym, że głowica zawiera czepiec deformacji z kryzami (5) i otwór warunkujący wielkość grzybkowania (6), a korpus pocisku jest wyprofilowany tak, że jego dolna część (1) ma kształt cylindra o średnicy równej kalibrowi pocisku, przy czym w odległości od podstawy równej około 1/10 długości pocisku średnica stopniowo zmniejsza się, tworząc przewężenie korpusu (2) w odległości równej około 1/4 długości pocisku od dolnej podstawy, a następnie zwiększa się stopniowo do wielkości równej średnicy cylindra dolnej części, którą osiąga w odległości równej około 2/3 długości pocisku, po czym przyjmuje kształt paraboloidy obrotowej, tworząc głowicę.

2. Pocisk według zastrzeżenia 1, znamienny tym, że wyposażony jest na zewnętrznym obwodzie w co najmniej dwa pierścienie (3) i (4) z tworzywa sztucznego lub metalu, z których jeden umieszczony jest w dolnej części pocisku od podstawy do wysokości około 1/4 długości pocisku, sięgając przewężenia, a drugi umieszczony jest na 1/3 długości od wierzchołka głowicy.

3. Pocisk według zastrzeżenia 2, znamienny tym, że pierścienie (3) i (4) stykają się tworząc jednolitą całość.

4. Pocisk według zastrzeżenia 2 lub 3, znamienny tym, że pierścień lub pierścienie będą umieszczone w zagłębieniach na zewnętrznej powierzchni korpusu tak, że korpus pocisku z umieszczonym na nim pierścieniem lub pierścieniami stanowi na zewnątrz jednolitą gładką bryłę.