PL219671B1 - Zastosowanie enancjomeru (1S, 2R) milnacypranu do wytwarzania leku - Google Patents
Zastosowanie enancjomeru (1S, 2R) milnacypranu do wytwarzania lekuInfo
- Publication number
- PL219671B1 PL219671B1 PL378057A PL37805704A PL219671B1 PL 219671 B1 PL219671 B1 PL 219671B1 PL 378057 A PL378057 A PL 378057A PL 37805704 A PL37805704 A PL 37805704A PL 219671 B1 PL219671 B1 PL 219671B1
- Authority
- PL
- Poland
- Prior art keywords
- treatment
- enantiomer
- depression
- use according
- milnacipran
- Prior art date
Links
Classifications
-
- A—HUMAN NECESSITIES
- A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
- A61K—PREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
- A61K31/00—Medicinal preparations containing organic active ingredients
- A61K31/13—Amines
- A61K31/135—Amines having aromatic rings, e.g. ketamine, nortriptyline
-
- A—HUMAN NECESSITIES
- A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
- A61K—PREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
- A61K31/00—Medicinal preparations containing organic active ingredients
- A61K31/16—Amides, e.g. hydroxamic acids
- A61K31/165—Amides, e.g. hydroxamic acids having aromatic rings, e.g. colchicine, atenolol, progabide
-
- A—HUMAN NECESSITIES
- A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
- A61K—PREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
- A61K31/00—Medicinal preparations containing organic active ingredients
- A61K31/16—Amides, e.g. hydroxamic acids
- A61K31/165—Amides, e.g. hydroxamic acids having aromatic rings, e.g. colchicine, atenolol, progabide
- A61K31/167—Amides, e.g. hydroxamic acids having aromatic rings, e.g. colchicine, atenolol, progabide having the nitrogen of a carboxamide group directly attached to the aromatic ring, e.g. lidocaine, paracetamol
-
- A—HUMAN NECESSITIES
- A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
- A61K—PREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
- A61K31/00—Medicinal preparations containing organic active ingredients
- A61K31/185—Acids; Anhydrides, halides or salts thereof, e.g. sulfur acids, imidic, hydrazonic or hydroximic acids
- A61K31/19—Carboxylic acids, e.g. valproic acid
- A61K31/195—Carboxylic acids, e.g. valproic acid having an amino group
-
- A—HUMAN NECESSITIES
- A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
- A61K—PREPARATIONS FOR MEDICAL, DENTAL OR TOILETRY PURPOSES
- A61K31/00—Medicinal preparations containing organic active ingredients
- A61K31/33—Heterocyclic compounds
- A61K31/395—Heterocyclic compounds having nitrogen as a ring hetero atom, e.g. guanethidine or rifamycins
- A61K31/40—Heterocyclic compounds having nitrogen as a ring hetero atom, e.g. guanethidine or rifamycins having five-membered rings with one nitrogen as the only ring hetero atom, e.g. sulpiride, succinimide, tolmetin, buflomedil
- A61K31/4015—Heterocyclic compounds having nitrogen as a ring hetero atom, e.g. guanethidine or rifamycins having five-membered rings with one nitrogen as the only ring hetero atom, e.g. sulpiride, succinimide, tolmetin, buflomedil having oxo groups directly attached to the heterocyclic ring, e.g. piracetam, ethosuximide
-
- A—HUMAN NECESSITIES
- A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
- A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
- A61P13/00—Drugs for disorders of the urinary system
- A61P13/02—Drugs for disorders of the urinary system of urine or of the urinary tract, e.g. urine acidifiers
-
- A—HUMAN NECESSITIES
- A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
- A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
- A61P13/00—Drugs for disorders of the urinary system
- A61P13/10—Drugs for disorders of the urinary system of the bladder
-
- A—HUMAN NECESSITIES
- A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
- A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
- A61P25/00—Drugs for disorders of the nervous system
-
- A—HUMAN NECESSITIES
- A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
- A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
- A61P25/00—Drugs for disorders of the nervous system
- A61P25/04—Centrally acting analgesics, e.g. opioids
-
- A—HUMAN NECESSITIES
- A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
- A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
- A61P25/00—Drugs for disorders of the nervous system
- A61P25/14—Drugs for disorders of the nervous system for treating abnormal movements, e.g. chorea, dyskinesia
- A61P25/16—Anti-Parkinson drugs
-
- A—HUMAN NECESSITIES
- A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
- A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
- A61P25/00—Drugs for disorders of the nervous system
- A61P25/22—Anxiolytics
-
- A—HUMAN NECESSITIES
- A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
- A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
- A61P25/00—Drugs for disorders of the nervous system
- A61P25/24—Antidepressants
-
- A—HUMAN NECESSITIES
- A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
- A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
- A61P25/00—Drugs for disorders of the nervous system
- A61P25/28—Drugs for disorders of the nervous system for treating neurodegenerative disorders of the central nervous system, e.g. nootropic agents, cognition enhancers, drugs for treating Alzheimer's disease or other forms of dementia
-
- A—HUMAN NECESSITIES
- A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
- A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
- A61P25/00—Drugs for disorders of the nervous system
- A61P25/30—Drugs for disorders of the nervous system for treating abuse or dependence
-
- A—HUMAN NECESSITIES
- A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
- A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
- A61P3/00—Drugs for disorders of the metabolism
- A61P3/04—Anorexiants; Antiobesity agents
-
- A—HUMAN NECESSITIES
- A61—MEDICAL OR VETERINARY SCIENCE; HYGIENE
- A61P—SPECIFIC THERAPEUTIC ACTIVITY OF CHEMICAL COMPOUNDS OR MEDICINAL PREPARATIONS
- A61P9/00—Drugs for disorders of the cardiovascular system
Landscapes
- Health & Medical Sciences (AREA)
- Veterinary Medicine (AREA)
- Life Sciences & Earth Sciences (AREA)
- Medicinal Chemistry (AREA)
- Chemical & Material Sciences (AREA)
- Public Health (AREA)
- General Health & Medical Sciences (AREA)
- Animal Behavior & Ethology (AREA)
- Pharmacology & Pharmacy (AREA)
- Bioinformatics & Cheminformatics (AREA)
- Engineering & Computer Science (AREA)
- Epidemiology (AREA)
- Chemical Kinetics & Catalysis (AREA)
- Nuclear Medicine, Radiotherapy & Molecular Imaging (AREA)
- General Chemical & Material Sciences (AREA)
- Organic Chemistry (AREA)
- Neurology (AREA)
- Neurosurgery (AREA)
- Biomedical Technology (AREA)
- Pain & Pain Management (AREA)
- Psychiatry (AREA)
- Urology & Nephrology (AREA)
- Psychology (AREA)
- Diabetes (AREA)
- Obesity (AREA)
- Hospice & Palliative Care (AREA)
- Child & Adolescent Psychology (AREA)
- Addiction (AREA)
- Heart & Thoracic Surgery (AREA)
- Cardiology (AREA)
- Hematology (AREA)
- Acyclic And Carbocyclic Compounds In Medicinal Compositions (AREA)
- Pharmaceuticals Containing Other Organic And Inorganic Compounds (AREA)
- Medicines That Contain Protein Lipid Enzymes And Other Medicines (AREA)
- Medicinal Preparation (AREA)
Description
Przedmiotem niniejszego wynalazku jest zastosowanie enancjomeru o konfiguracji przestrzennej (1S,2R) milnacypranu lub jego farmaceutycznie dopuszczalnych soli, do wytwarzania leku, przeznaczonego do profilaktyki lub leczenia chorób, które można leczyć przez podwójne zahamowanie wychwytu zwrotnego serotoniny (5-HT) i noradrenaliny (NA), z jednoczesnym ograniczeniem ryzyka zaburzeń ze strony układu krążenia i/lub toksycznego wpływu na narządy i/lub tkanki. Bardziej szczegółowo, enancjomer według wynalazku jest przeznaczony do leczenia depresji, zespołu przewlekłego zmęczenia i nietrzymania moczu.
Milnacypran (Z(±)-2-aminometylo)-N,N-dietylo-1-fenylo-cyklopropanokarboksamid), cząsteczka zsyntetyzowana w centrum badań firmy Pierre Fabre Medicament (Centre de Recherche Pierre Fabre Medicament; Castres, Francja), określana również nazwami TN-912, Dalcipran, Minalcipran, Midalcipran lub Midalipran jest znana jako podwójny inhibitor wychwytu zwrotnego serotoniny (5-HT) i noradrenaliny (NA). Milnacypran i sposób jego wytwarzania opisano w opisie patentowym US 4,478,836. Inne informacje dotyczące milnacypranu można znaleźć w dwunastym wydaniu indeksu Merck, pod numerem 6281.
Podwójne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny są znaną klasą środków przeciwdepresyjnych, hamujących wybiórczo wychwyt zwrotny jednocześnie serotoniny i noradrenaliny. Na przykład, wenlafaksyna i duloksetyna są również podwójnymi inhibitorami wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny. Badania wykazały, że stosunek między hamowaniem wychwytu zwrotnego noradrenaliny a hamowaniem wychwytu zwrotnego serotoniny przez milnacypran wynosi około 2:1 (Moret i wsp., 1985 Neuropharmacology 24(12):1211-1219; Palmier i wsp., 1989, Eur J Clin Pharmacol 37:135-238).
W opisie patentowym US 4,478,836 opisano zastosowanie milnacypranu do leczenia chorób ośrodkowego układu nerwowego, korzystnie depresji. W zgłoszeniu patentowym WO 01/26623 opisano zastosowanie milnacypranu, w połączeniu z fenyloalaniną i tyrozyną, w takich wskazaniach, jak leczenie zmęczenia, zespołów związanych z bólami, zespołu przewlekłego zmęczenia, fibromialgii, zespołu jelita drażliwego. W zgłoszeniu patentowym WO 01/62236 opisano kompozycję zawierającą milnacypran w połączeniu z jednym lub więcej niż jednym środkiem przeciwmuskarynowym do stosowania w bardzo wielu wskazaniach, w tym w depresji. W zgłoszeniu patentowym WO 97/35574 opisano kompozycję farmaceutyczną zawierającą milnacypran i dazoksan jako produkt łączony do stosowania jednoczesnego, oddzielnego lub sekwencyjnego w czasie, w leczeniu depresji i różnych jej postaci, jak również chorób, w których stosuje się środki przeciwdepresyjne. Milnacypran stosuje się również w leczeniu nietrzymania moczu (FR 2 759 290).
W cząsteczce milnacypranu znajdują się dwa asymetryczne atomy węgla, co prowadzi do powstania dwóch odmiennych konfiguracji przestrzennych: (1S,2R) i (1R,2S). Te konfiguracje przestrzenne nie nakładają się na siebie, cząsteczka milnacypranu wykazuje zatem izomerię optyczną.
Chlorowodorek milnacypranu istnieje więc w postaci dwóch enancjomerów optycznie czynnych: enancjomeru prawoskrętnego, czyli chlorowodorku karboksamidu Z-(1S,2R)-2-(aminometylo)-N,N-dietylo-1-fenylocyklopropanu i enancjomeru lewoskrętnego - chlorowodorku karboksamidu Z-(1R,2S)-2-(aminometylo)-N,N-dietylo-1-fenylocyklopropanu. Milnacypran w postaci chlorowodorku (również pod nazwą F2207) jest wprowadzony na rynek (IXEL, Pierre Fabre Medicament, Francja) w postaci mieszaniny racemicznej, jako lek przeciwdepresyjny serotoniczno-noradrenergiczny. F2695 i F2696 oznaczają, odpowiednio, enancjomery 1S,2R (prawoskrętny) i 1R,2S (lewoskrętny) chlorowodorku milnacypranu (F2207):
PL 219 671 B1
Te dwa enancjomery można rozdzielać i izolować sposobami opisanymi w piśmiennictwie (Bonnaud i wsp., 1985, Journal of, Chromatography, Vol. 318:398-403; Shuto i wsp., Tetrahedron letters, 1996 Vol. 37:641-644; Grard i wsp., 2000, Electrophoresis 2000 21:3028-3034; Doyle i Hu, 2001, Advanced Synthesis and Catalysis, Vol. 343:299-302).
Autorzy niniejszego zgłoszenia przeprowadzili obecnie badanie farmakokinetyczne u człowieka racematów i obu enancjomerów milnacypranu, przy zastosowaniu sposobów oznaczania enancjoselektywności. Wykazali oni w ten sposób nieobecność racemizacji enancjomerów in vivo.
Mimo że racemat został rozdzielony, nie przeprowadzono z resztą żadnej analizy właściwości farmakologicznych i toksykologicznych obu enancjomerów, w której zastosowano by nowoczesne metody, które są obecnie do dyspozycji, takie, jak pomiary parametrów układu krążenia z zastosowaniem telemetrii, czy analizy predykcyjności farmakotoksykogenomicznej in vitro.
Środki przeciwdepresyjne, jak wszystkie związki czynne, mogą powodować działania niepożądane lub pewne działania toksyczne, wynikające z samych właściwości farmakologicznych tych leków, lecz również będące skutkiem ich dawkowania, zmienności osobniczej u pacjenta (polimorfizm genetyczny, niewydolność narządowa, płeć, wiek) lub interakcji między lekami. Środki przeciwdepresyjne zajmują trzecie miejsce na liście produktów powodujących zatrucia, po środkach nasennych i uspokajających (Nores i wsp., 1987, Therapie 42:555-558). Ryzyko przedawkowania środków przeciwdepresyjnych jest istotne, ponieważ przedawkowanie może doprowadzić do zejścia śmiertelnego. Z przyczyn ostrego zatrucia środkami przeciwdepresyjnymi należy zacytować przypadkowe przyjęcie tych środków przez dzieci (zwłaszcza, że niektóre środki przeciwdepresyjne stosuje się w leczeniu moczenia nocnego), próby samobójcze, przypadkowe przepisanie zbyt dużej dawki przez lekarza, interakcja z innym lekiem u osoby starszej, zmiany fizjologiczne i farmakokinetyczne związane z wiekiem (niewydolność serca, niewydolność wątroby i/lub nerek...), spowolnienie metabolizmu pochodzenia genetycznego lub polekowego (zahamowanie enzymów). Osoby starsze są zatem, po dzieciach, drugą populacją ryzyka wśród pacjentów leczonych tymi lekami. U osób starszych stężenie leku w osoczu jest wyższe, w związku ze zmniejszeniem klirensu nerkowego i/lub wątrobowego, w związku z czym ryzyko zatrucia jest większe (Meadoer-Woodruff i wsp., 1988 J. Clim. Psychopharmacol. 8:23-32).
Działania niepożądane, zwykle łagodne, obserwowane w czasie leczenia milnacypranem, obserwuje się zwłaszcza w pierwszym lub w pierwszych dwóch tygodniach leczenia; objawy te zwykle następnie ustępują, równolegle z uzyskiwaniem poprawy w epizodzie depresyjnym. Do najczęściej zgłaszanych objawów niepożądanych przy stosowaniu leku w monoterapii lub w połączeniu z innymi środkami psychotropowymi należą zawroty głowy, nadmierna potliwość, lęk, uderzenia gorąca i dyzuria. Do objawów niepożądanych rzadziej obserwowanych należą nudności, wymioty, suchość w ustach, zaparcia, drżenia, kołatania serca, pobudzenie, wysypki skórne. Wiadomo ponadto, że u chorych z chorobami układu krążenia w wywiadzie lub u chorych otrzymujących jednocześnie leki nasercowe mogą występować działania niepożądane ze strony układu krążenia (podwyższenie lub obniżenie ciśnienia, niedociśnienie ortostatyczne, kołatania serca); mogą one być nasilane przez milnacypran. U pacjentów z nadciśnieniem lub z kardiopatią zaleca się zatem ściślejszy nadzór kliniczny, ponieważ milnacypran w postaci mieszaniny racemicznej może zwiększać częstość akcji serca. I tak, w rzadkich przypadkach przedawkowania milnacypranu (dawki od 800 mg do 1 g) w monoterapii, głównymi obserwowanymi objawami były wymioty, zaburzenia oddychania i tachykardia (Dictionnaire Vidal, wydanie 78, 2002). Innym objawem niepożądanym, tylko wyjątkowo wywoływanym przez milnacypran, jest znaczne podwyższenie poziomu transaminaz, co może odpowiadać toksycznemu działaniu na wątrobę.
Do populacji narażonych na szczególne ryzyko pojawienia się pewnych klinicznych objawów niepożądanych w czasie leczenia milnacypranem lub po leczeniu milnacypranem należą dzieci, osoby starsze, chorzy z niewydolnością wątroby i/lub nerek, chorzy otrzymujący leki powodujące toksyczność narządową i/lub tkankową, szczególnie na poziomie wątroby i/lub nerek, chorzy otrzymujący leki nasercowe lub leki powodujące objawy niepożądane ze strony układu krążenia, i chorzy z chorobami układu krążenia w wywiadzie i/lub z aktualnie współistniejącymi zaburzeniami ze strony układu krążenia, szczególnie chorzy z zaburzeniami rytmu serca, ciśnienia tętniczego (z nadciśnieniem Iub niedociśnieniem) lub chorzy z kardiopatiami.
Opis patentowy FR 2759906 przedstawia zastosowanie milnacypranu do leczenia niektórych chorób psychiatrycznych takich jak ataki paniki, zaburzenia pourazowe, fobie społeczne, zaburzenia obsesyjno-kompulsywne, odtruwanie uzależnieniowe, zaburzenia snu, zaburzenia dysfoniczne przed miesiączkowe oraz zaburzenia żywieniowe. Dokument ten informuje w sposób ogólny, że milnacypran
PL 219 671 B1 może być wykorzystany pod postacią racemiczną, ale także pod postacią enancjomeru prawoskrętnego lub lewoskrętnego, lub ich mieszaniny w dowolnych proporcjach (str. 2, w. 17-19).
Jednakże, w dokumencie tym, nie sprecyzowano czy milnacypran, który jest podawany pacjentom jest pod postacią racemiczną czy też pod postacią enancjomeryczną. Bez określonych szczegółów, znawca interpretuje termin «milnacipran» jako oznaczający najpowszechniejszą formę, jedyną dostępną w handlu, czyli formę racemiczną.
Dokument ten nie wspomina też w żaden sposób o niepożądanych skutkach ubocznych natury sercowo-naczyniowej.
Publikacja Deprez D. i in. „Which bioequivalence study for racemic drug? Application to milnacypran.” European Journal of Drug Metabolism and Pharmacokinetics, vol. 23 nr 2, 1998, str. 166-171, opisuje badanie, którego celem jest porównanie biodostępności względem różnych formuł zawierających milnacypran pod postacią racemiczną, oraz zaobserwowanie profili stężeń w osoczu każdego enancjomeru. W badaniu tym, milnacypran racemiczny nie jest podawany pacjentom w celach terapeutycznych ale w celu zbadania biodostępności aktywnego związku zgodnie z typem formuły.
We wprowadzeniu tego dokumentu podano, że obydwa enancjomery są uznawane za aktywne, ale F2695 (prawoskrętny) wykazuje większą część aktywności farmakologicznej (kol. 1, 1 akapit). Jednakże, w badaniu tym, to mieszanina racemiczna milnacypranu jest podawana pacjentom, a nie enancjomer prawoskrętny lub mieszanina w niego bogata. Ponadto, milnacypran racemiczny nie jest podawany pacjentom w celach terapeutycznych ale w celu zbadania biodostępności aktywnego związku zgodnie z typem formulacji.
Publikacja Spencer Caroline i in., „Milnacypran: A review of its use in depression.” Drugs, vol. 56 nr 3, 1998, str. 405-427 dotyczy milnacypranu oraz jego zastosowania w celu leczenia depresji. Dokument ten informuje, że milnacypran jest chiralny oraz, że enancjomer prawoskrętny jest dwa razy aktywniejszy od racematu (str. 410, kol. 1, 1 akapit). Tutaj także, termin «milnacypran» oznacza najpowszechniejszą formę, jedyną dostępną w handlu, czyli formę racemiczną.
W rezultacie, korzystny skutek z punktu widzenia kardiologicznego enancjomeru (1S,2R) milnacypranu w odniesieniu do mieszaniny racemicznej nie był nigdy ujawniony, ponieważ enancjomer ten nie był nigdy podawany zwierzęciu lub człowiekowi.
Dokument ten jest ogólną publikacją dotyczącą milnacypranu oraz jego wykorzystania do leczenia depresji. Informuje on, że milnacypran może powodować kilka skutków sercowo naczyniowych, które są jednakże bardzo słabe. Jednakże, dokument ten nie opisuje podawania mieszaniny a bogatej w enancjomer (1S,2R) milnacypranu. Dokument ten nie opisuje ani nie sugeruje, że enancjomer (1S,2R) milnacypranu powoduje mniejsze ryzyko rozwinięcia zaburzeń sercowo naczyniowych. Dokument ten wydaje się być najbliższym stanem techniki.
Problemem technicznym jaki rozwiązuje przedmiot obecnych zastrzeżeń patentowych jest ograniczenie skutków ubocznych natury sercowo naczyniowej miInacypranu.
Stan techniki nie oferuje żadnego rozwiązania tego problemu, podczas gdy enancjomery milnacypranu są w niewielkim stopniu opisane w literaturze naukowej.
Dążąc do profilaktyki ewentualnych objawów niepożądanych, które mogłyby stanowić ryzyko, nawet minimalne, dla zdrowia pacjentów leczonych miInacypranem, autorzy niniejszego zgłoszenia odkryli obecnie nieoczekiwanie, że enancjomer 1S,2R milnacypranu, wykazujący zasadniczo aktywność wybiórczego hamowania wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny, powoduje mniej objawów niepożądanych ze strony układu krążenia i mniejsze działanie toksyczne na narządy i/lub tkanki, szczególnie wątrobę, niż mieszanina racemiczna. Korzystnie, autorzy niniejszego zgłoszenia stwierdzili, że podawanie psom enancjomeru 1S,2R milnacypranu powoduje niewielkie zwiększenie częstości akcji serca i podwyższenie ciśnienia tętniczego, zwłaszcza rozkurczowego ciśnienia tętniczego, mniejsze niż przy podawaniu mieszaniny racemicznej. Autorzy odkryli ponadto, że enancjomer 1S,2R chlorowodorku milnacypranu (F2695) cechuje się korzystniejszym profilem toksykogenomicznym niż enancjomer 1R,2S chlorowodorku milnacypranu (F2696) w doświadczalnym modelu hepatocytów pierwszorzędowych u szczura. Autorzy niniejszego zgłoszenia wykazali ponadto, że enancjomer 1R,2S (F2696) wykazuje profil toksykogenomiczny podobny do profilu klomipraminy, stosowanej jako referencyjny środek psychotropowy, znany ze swej względnej hepatotoksyczności.
Przedmiotem obecnego wynalazku jest zastosowanie (1S,2R) enancjomeru milnacypranu ((Z(±)-2-aminometylo)-N,N-dietylo-1-fenylocyklo-propanokarboksyamidu) lub jednej z jego farmaceutycznie dopuszczalnych soli, do wytwarzania leku przeznaczonego do profilaktyki lub leczenia zaburzeń lub chorób przez podwójne zahamowanie wychwytu zwrotnego serotoniny (5-HT) i noradrenaliny (NA):
PL 219 671 B1 depresji, nietrzymania moczu, lęku uogólnionego, napadów paniki, fobii, zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych (nerwicy natręctw), zaburzeń zachowania, zmęczenia i zespołów bólowych które mu towarzyszą, bólu i uzależnienia od leków, u pacjentów wybranych spośród pacjentów z niewydolnością wątroby i/lub nerek, pacjentów otrzymujących leki powodujące toksyczność narządową i/lub tkankową na poziomie wątroby lub nerek, pacjentów otrzymujących leki nasercowe, pacjentów poddanych leczeniu powodującemu objawy niepożądane ze strony układu krążenia, pacjentów z uprzednio stwierdzonymi i/lub współwystępującymi chorobami układu krążenia, przy ograniczeniu ryzyka ze strony układu krążenia związanych z podawaniem milnacypranu w postaci mieszaniny racemicznej.
Korzystnie, zastosowanie według wynalazku charakteryzuje się tym, że zaburzenia ze strony układu krążenia odpowiadają podwyższeniu ciśnienia tętniczego i/lub zwiększeniu częstości akcji serca.
Korzystnie podwyższenie ciśnienia tętniczego odpowiada podwyższeniu rozkurczowego ciśnienia tętniczego.
Korzystnie, zastosowanie według wynalazku charakteryzuje się tym, że ogranicza się ponadto ryzyko toksyczności narządowej i/lub tkankowej.
Korzystnie, toksycznością narządową jest toksyczny wpływ na serce, a toksycznością tkankową jest toksyczny wpływ na wątrobę i/lub nerki.
Korzystnie enancjomerem (1S,2R) milnacypranu jest chlorowodorek Z-(1S,2R)-2-aminometylo)-N,N-dietylo-1-fenylocyklo-propanokarboksy-amidu (F2695).
Korzystnie, zastosowanie według wynalazku charakteryzuje się tym, że lek przeznaczony jest do leczenia lub profilaktyki ciężkiej depresji, depresji opornej, depresji u osoby starszej, depresji psychotycznej, depresji spowodowanej leczeniem interferonem, stanu depresyjnego, zespołu maniakalnodepresyjnego, epizodów depresji sezonowej, epizodów depresyjnych związanych z chorobą ogólnoustrojową lub epizodów depresyjnych związanych ze stosowaniem substancji wpływających na nastrój.
Korzystnie, zastosowanie według wynalazku charakteryzuje się tym, że lek przeznaczony jest do leczenia lub profilaktyki agorafobii, bólu przewlekłego, zespołu przewlekłego zmęczenia lub fibromialgii.
Korzystnie, zastosowanie według wynalazku charakteryzuje się tym, że lek przeznaczony jest do leczenia lub profilaktyki nietrzymania moczu związanego ze stresem i moczenia nocnego.
Korzystnie, zastosowanie według wynalazku charakteryzuje się tym, że lek przeznaczony jest do leczenia lub profilaktyki uzależnienia od tytoniu, od alkoholu, od narkotyków, od środków przeciwbólowych, w przebiegu odstawienia tych substancji u osoby uzależnionej.
Korzystnie, zastosowanie według wynalazku charakteryzuje się tym, że do tych uprzednio stwierdzonych lub współwystępujących chorób układu krążenia i/lub zaburzeń układu krążenia należy zawał mięśnia sercowego, zaburzenia rytmu serca (tachykardia, bradykardia, kołatania serca), zaburzenia ciśnienia tętniczego (niedociśnienie lub nadciśnienie) i choroba serca.
Korzystnie lek przeznaczony jest do leczenia lub profilaktyki depresji, enancjomer jest formułowany do kontrolowanego uwalniania, jedno- lub wielokrotnego, w dawkach wynoszących od 0,01 mg/do 10 mg/kg masy ciała dziennie.
Korzystnie enancjomer jest formułowany do kontrolowanego uwalniania, jedno lub wielokrotnego, w dawkach wynoszących od 0,05 mg/do 5 mg/kg masy ciała dziennie.
Korzystnie enancjomer jest formułowany do kontrolowanego uwalniania, jedno lub wielokrotnego, w dawkach wynoszących od 0,1 mg/do 1 mg/kg masy ciała dziennie.
Przez „zaburzenia ze strony układu krążenia” rozumie się działania niepożądane ze strony układu krążenia wywoływane przez lek podawany w monoterapii lub w połączeniu z innymi związkami czynnymi.
W rozumieniu niniejszego opisu „działanie niepożądane” oznacza przewidywalną aktywność leku w dziedzinie innej niż ta, dla której jest podawany, przy czym aktywność ta jest niekorzystna lub niepożądana, gdyż ogranicza zastosowanie leku.
Przez „toksyczność” lub toksyczny wpływ rozumie się możliwość wywoływania przez lek szkodliwego wpływu na poziomie narządów i/lub tkanek, szczególnie na poziomie narządów lub tkanek biorących udział w metabolizmie milnacypranu, zwłaszcza wpływ na metabolizm wątrobowy i/lub nerkowy milnacypranu, jak również zakłócenie pierwszego przejścia milnacypranu przez wątrobę. Korzystnie, toksyczny wpływ na narządy oznacza przede wszystkim toksyczny wpływ na serce, a opisywany toksyczny wpływ na tkanki oznacza toksyczny wpływ na wątrobę i/lub nerki.
PL 219 671 B1
W rozumieniu obecnego wynalazku przez „przy jednoczesnym ograniczeniu ryzyka zaburzeń ze strony układu krążenia” lub „przy ograniczeniu ryzyka toksyczności” oznacza, że ryzyko to nie zwiększa się znacznie u pacjenta w wyniku podawania leku.
W rozumieniu obecnego opisu „enancjomer 1S,2R miInacypranu” oznacza enancjomer 1S,2R milnacypranu, oraz jego farmaceutycznie dopuszczalne sole. Korzystnie oznacza to enancjomer 1S,2R chlorowodorku milnacypranu (F2695). „Enancjomer 1R,2S milnacypranu” oznacza enancjomer 1R,2S milnacypranu, jak również jego farmaceutycznie dopuszczalne sole, takie jak chlorowodorek (F2696). „Mieszanina racemiczna” oznacza mieszaninę, w stosunku 50:50 wagowo, enancjoneru 1S,2R milnacypranu i enancjomeru 1R,2S milnacypranu, jak również jego farmaceutycznie dopuszczalne sole.
Metabolitami, korzystnie metabolitami milnacypranu, aktywnymi in vivo i ich farmaceutycznie dopuszczalnymi solami, mogą być związki takie jak:
- Chlorowodorek kwasu Z-(±)fenylo-1-aminometylo-2-cyklopropanokarboksylowego (F1567):
Masa cząsteczkowa:
Charakterystyka:
Temperatura topnienia:
Chromatografia płytkowa (±)fenylo-3-metyleno-3-4-pirolidon-3 (F1612):
277,7
Białe kryształy
230°C
Podłoże: krzemionka
Rozpuszczalnik: butanol/etanol/woda (6/2/2)
Wywołanie: ultrafiolet i ninhydryna
Rf: 0,6
Masa cząsteczkowa: Charakterystyka: Temperatura topnienia: Chromatografia płytkowa
- Chlorowodorek panu (F2782):
173,2
Białe kryształy
70°C
Podłoże: krzemionka Rozpuszczalnik: benzen/dioksan/etanol (90/25/4)
Wywołanie: ultrafiolet i jod Rf: 0,46
Z(±)-(para-hydroksyfenylo)-1-dietyloamino-karbonylo-1-aminometylo-2-cyklopro-
PL 219 671 B1
Masa cząsteczkowa: Charakterystyka: Temperatura topnienia: Chromatografia płytkowa
298,82
Białe kryształy 250°C
Podłoże: krzemionka Rozpuszczalnik: butanol/etanol/woda (6/2/2) Wywołanie: ultrafiolet i jod
- ninhydryna
Rf: 0,42
- Szczawian kwasu Z(±)-fenylo-1-etyloamino-karbonylo-1-aminometylo-2-cyklopropanu (F2800):
Masa cząsteczkowa: Charakterystyka: Temperatura topnienia: Chromatografia płytkowa
308,33
Białe kryształy
150°C
Podłoże: krzemionka
Rozpuszczalnik: CHCI3/metanol/NH4OH (90/9/1) Wywołanie: ultrafiolet i ninhydryna
Rf: 0,40
- Chlorowodorek Z(±)-fenylo-1-aminokarbonylo-1-aminometylo-2-cyklopropanu (F2941):
Masa cząsteczkowa: Charakterystyka: Temperatura topnienia: Chromatografia płytkowa
226,74
Białe kryształy 245°C
Podłoże: krzemionka Rozpuszczalnik: CHCI3/metanol/NH4OH (80/18/2) Wywołanie: ultrafiolet i ninhydryna
Rf: 0,30
Podobnie jak milnacypran, metabolity te zawierają dwa asymetryczne atomy węgla, co prowadzi do utworzenia dwóch odmiennych konfiguracji przestrzennych 1S,2R i 1R,2S.
Ponieważ te konfiguracje przestrzenne nie nakładają się, metabolity wykazują izomerię optyczną. Stosunek obu enancjomerów metabolitu milnacypranu w mieszaninie enancjomerów jest taki, jak opisano uprzednio dla enancjomerów milnacypranu.
Niniejszy wynalazek obejmuje zatem zastosowanie enancjomeru (1S,2R) milnacypranu, jak również jego farmaceutycznie dopuszczalnych soli do wytwarzania leku do leczenia chorób opisanych w niniejszym zgłoszeniu, takich jak na przykład depresja, bóle, fibromialgia i nietrzymanie moczu. Metabolity dotyczące niniejszego wynalazku wytwarza się w postaci racematu lub, korzystnie, w postaci enancjomeru 1S,2R, który jest najbardziej aktywny. Korzystnie, stosowany metabolit czynny jest pochodną enancjomeru F2695 i jest to enancjomer 1S,2R metabolitu czynnego. Najkorzystniej, jest to enancjomer 1S,2R chlorowodorku Z-(parahydroksyfenylo)-1-dietyloaminokarbonylo-1-aminometylo-2-cyklopropanu (F2782). Termin „metabolit czynny” (lub metabolit aktywny) oznacza pochodną
PL 219 671 B1 będącą wynikiem metabolizmu milnacypranu in vitro lub in vivo, zdolną do hamowania wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny; korzystnie jest to F2782, F2941, F2800, F1612 i F1567.
Niniejszy wynalazek dotyczy również zastosowania enancjomeru (1S,2R) co najmniej jednego metabolitu milnacypranu, korzystnie dobranego spośród F2782, F2941, F2800, F1612 i F1567, jak również ich farmaceutycznie dopuszczalnych soli do wytwarzania leku, przeznaczonego do profilaktyki lub leczenia chorób lub zaburzeń, które można leczyć podwójnym zahamowaniem wychwytu zwrotnego serotoniny (5-HT) i noradrenaliny (NA), przy jednoczesnym ograniczeniu ryzyka zaburzeń ze strony układu krążenia i/lub przy ograniczeniu toksycznego wpływu na narządy i/lub tkanki, korzystnie ograniczeniu toksyczności ze strony serca, wątroby i/lub nerek.
„Sól farmaceutycznie dopuszczalna” oznacza wszystkie sole, zachowujące skuteczność i właściwości składnika czynnego, niewywołujące działań niepożądanych. Korzystnie, stosuje się farmaceutycznie dopuszczalne sole kwasów nieorganicznych i organicznych. Korzystnym, lecz nieograniczającym przykładem mogą być chlorowcowodorki, takie jak chlorowodorek i bromowodorek, fumaran, maleinian, szczawian, cytrynian, metanosulfonian, glutaminian, winian, mezylan oraz ewentualnie ich wodziany.
Enancjomer według wynalazku, stanowiący czysty enancjomer F2695, podaje się różnym pacjentom, wymagającym takiego postępowania, w celu terapeutycznym i/lub profilaktycznym. Cel terapeutyczny może polegać na dążeniu do wyleczenia lub uzyskania poprawy choroby i/lub jednego lub więcej niż jednego objawu. Cel profilaktyczny może polegać na zapobieganiu pojawieniu się choroby, którą należałoby leczyć i/lub jednego lub więcej niż jednego objawu. Enancjomer według wynalazku jest niemniej szczególnie korzystny w populacjach pacjentów narażonych na ryzyko, to znaczy w populacjach pacjentów podatnych na powstawanie pewnych niekorzystnych objawów klinicznych, w trakcie leczenia milnacypranem w postaci racemicznej (lub po zakończeniu takiego leczenia). Chodzi tu szczególnie o dzieci, osoby starsze, chorych z niewydolnością wątroby i nerek, pacjentów otrzymujących leki cechujące się toksycznym wpływem na narządy i/lub tkanki (wątrobę lub nerki), pacjentów otrzymujących leki nasercowe, pacjentów otrzymujących leki powodujące objawy niepożądane ze strony układu krążenia, pacjentów z chorobami układu krążenia w wywiadzie (takimi na przykład, jak zawał mięśnia serca) i/lub chorych z zaburzeniami ze strony układu krążenia na przykład pacjentów z zaburzeniami rytmu serca (tachykardia, bradykardia, kołatania serca), pacjentów z zaburzeniami ciśnienia tętniczego (z nadciśnieniem lub niedociśnieniem tętniczym) lub u pacjentów z kardiopatiami.
Spośród wielu zaburzeń i chorób, których objawem są zaburzenia rytmu serca i w których leczeniu niniejszy wynalazek jest szczególnie korzystny, ponieważ osoby na nie cierpiące są narażone na większe ryzyko, należy szczególnie wymienić: tachykardię, to znaczy przyśpieszenie rytmu serca (tachykardię określa się jako umiarkowaną, gdy częstość akcji serca wynosi od 80 do 100 na minutę, i ciężką, gdy częstość akcji serca przekracza 100 uderzeń na minutę), kołatania serca, skurcze dodatkowe (sporadyczne, częste lub w przebiegu zawału mięśnia serca), migotanie przedsionków, trzepotanie i przyśpieszenie częstości skurczów przedsionkowych, bradykardię, niewydolność serca i zawał mięśnia serca.
Spośród licznych chorób, których objawem są zaburzenia ze strony ciśnienia tętniczego i w których szczególnie korzystne jest zastosowanie niniejszego wynalazku u pacjentów wysokiego ryzyka, cierpiących na te choroby można przytoczyć szczególnie: nadciśnienie tętnicze, złośliwe nadciśnienie tętnicze, nadciśnienie tętnicze pochodzenia płucnego, nadciśnienie wrotne, nadciśnienie napadowe samoistne, niedociśnienie, niedociśnienie ortostatyczne i nadciśnienie śródczaszkowe.
Korzystnie, zaburzeniami ze strony układu krążenia, których ryzyko można ograniczyć przez podawanie enancjomeru według niniejszego wynalazku, stanowiącego czysty enancjomer F2695, są:
- Podwyższenie ciśnienia tętniczego rozkurczowego i/lub skurczowego, mierzone w milimetrach słupa rtęci (mm Hg), korzystniej podwyższenie rozkurczowego ciśnienia tętniczego,
- Zaburzenia rytmu serca, korzystnie, zwiększenie częstości rytmu serca u pacjenta.
Skurczowe ciśnienie tętnicze jest to maksymalna wartość ciśnienia tętniczego, odpowiadająca momentowi, w którym słyszy się pierwsze uderzenia serca nad tętnicą ramienną w czasie pomiaru ciśnienia tętniczego. Skurcz jest to ten okres cyklu serca, w którym jamy serca kurczą się, powodując przez to wyrzut krwi. Rozkurczowe ciśnienie tętnicze jest to a minimalna wartość ciśnienia tętniczego, odpowiadająca zaniknięciu szmerów sercowych nad tętnicą ramienną przy spuszczaniu powietrza z mankietu aparatu do pomiaru ciśnienia w czasie mierzenia ciśnienia tętniczego. Rozkurcz jest to ten okres cyklu serca, w którym jamy serca wypełniają się krwią. Podwyższenie ciśnienia skurczowego
PL 219 671 B1 i/lub rozkurczowego powoduje podwyższenie ciśnienia tętniczego, charakterystyczne dla ogólnoustrojowego nadciśnienia tętniczego (i jego odmian), którego objawy mogą być następujące: bóle głowy, uczucie zmęczenia, niewielkie zaburzenia sensoryczne, takie jak zawroty głowy, szumy uszne, kołatania serca, krwawienia z nosa, splątanie lub senność, kurcze, drętwienia lub mrowienia stóp i rąk. Nadciśnienie tętnicze ogólnoustrojowe (i jego odmiany) mogą prowadzić do ciężkich powikłań i niekiedy do zgonu: do incydentów ze strony układu nerwowego, pochodzenia naczyniowego, niewydolności lewej komory serca, niewydolności nerek, kardiopatii niedokrwiennych (zawał mięśnia serca, dusznica bolesna i ich odmiany). Zgodnie z aktualnymi zaleceniami, nadciśnienie tętnicze rozpoznaje się u pacjenta, U którego ciśnienie tętnicze przekracza 90 mm Hg dla ciśnienia rozkurczowego i 140 mm Hg dla ciśnienia skurczowego.
Toksyczność, której ryzyko można ograniczyć podawaniem enancjomeru według wynalazku jest to korzystnie, toksyczność narządowa, korzystnie, toksyczność ze strony serca i/lub toksyczność tkankowa, korzystnie toksyczność ze strony wątroby i/lub nerek. Tej toksyczności tkankowej można dowieść na podstawie obecności żółtaczki lub markerów biologicznych.
Zakres niniejszego wynalazku obejmuje również zastosowanie enancjomeru według wynalazku w medycynie weterynaryjnej do leczenia zwierząt, korzystnie zwierząt domowych lub gospodarskich, wymagających takiego postępowania.
Zgodnie ze swymi właściwościami farmakologicznymi, obejmującymi korzystnie podwójne zahamowanie wychwytu zwrotnego serotoniny (5-HT) i noradrenaliny (NA), enancjomer jest szczególnie korzystny do wytwarzania leków przeznaczonych do profilaktyki i/lub leczenia wielu chorób lub zaburzeń (zespołów), opisywanych poniżej, przy jednoczesnym ograniczeniu ryzyka zaburzeń ze strony układu krążenia i/lub przy ograniczeniu ryzyka toksyczności narządowej i/lub tkankowej, korzystnie toksyczności ze strony serca, wątroby i/lub nerek.
Spośród tych chorób i zaburzeń należy wspomnieć o chorobach ośrodkowego układu nerwowego, takich jak to zdefiniowano w „The Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders-IV (DSM-IV), 1995 American Psychiatric Association”. Jako przykłady ilustrujące, lecz nieograniczające wynalazku, można przytoczyć depresję, korzystnie ciężką depresję, depresję oporną, depresję u osoby starszej, depresję psychotyczną, depresję spowodowaną leczeniem interferonem, stan depresyjny, zespół maniakalno-depresyjny, epizody depresji sezonowej, epizody depresyjne związane z chorobą ogólnoustrojową, epizody depresyjne, związane ze stosowaniem substancji wpływających na nastrój, zespół dwubiegunowy, schizofrenię, lęk uogólniony, stany przygnębienia i zniechęcenia, choroby związane ze stresem, napady paniki, fobie, korzystnie agorafobię, nerwicę natręctw, zaburzenia zachowania, zaburzenia opozycyjne, zespoły stresu pourazowego, upośledzenie układu odpornościowego, zmęczenie i zespoły bólowe, które mu towarzyszą, zespół przewlekłego zmęczenia, fibromialgię i inne czynnościowe zaburzenia somatyczne, autyzm, choroby cechujące się zaburzeniami uwagi w przebiegu chorób ogólnoustrojowych, zaburzenia uwagi, związane z nadmierną aktywnością, zaburzenia odżywiania się, bulimię, anoreksję, otyłość, zaburzenia psychotyczne, apatię, migrenę, bóle, korzystnie ból przewlekły, zespół jelita drażliwego, choroby układu krążenia, korzystnie zespół lękowodepresyjny w zawale mięśnia serca lub w nadciśnieniu tętniczym, choroby zwyrodnieniowe układu nerwowego i związane z nimi zespoły lękowo-depresyjne (choroba Alzheimera, pląsawica Huntingtona, choroba Parkinsona), nietrzymanie moczu, nietrzymanie moczu związane ze stresem i moczenie, uzależnienie od substancji chemicznych, zwłaszcza lęk w przebiegu uzależnienia od tytoniu, korzystnie od nikotyny, od alkoholu, od środków odurzających, od narkotyków, od środków przeciwbólowych, w przebiegu odstawienia tych substancji u osoby uzależnionej.
Korzystniej, przedmiotem niniejszego wynalazku jest zastosowanie enancjomeru według wynalazku, stanowiącego czysty enancjomer F2695, do wytwarzania leku przeznaczonego do profilaktyki lub leczenia depresji lub stanu depresyjnego przy ograniczeniu ryzyka zaburzeń ze strony układu krążenia i/lub przy ograniczeniu toksyczności narządowej i/lub tkankowej, korzystnie toksyczności ze strony wątroby i/lub nerek. W rozumieniu niniejszego opisu pojęcie „depresja oznacza całość objawów, obejmujących z jednej strony aspekt psychiczny, takich jak zaburzenia nastroju, z pesymizmem, bólem duchowym, myślami o śmierci, myślami samobójczymi, zahamowaniem psychicznym i z drugiej strony, z aspektem fizycznym, ze spowolnieniem ruchowym, zaburzeniami apetytu, zaparciami, zaburzeniami snu i regulacji masy ciała. Depresja stanowi zatem patologiczny stan psychiczny, łączący w sobie obniżenie nastroju i spowolnienie aktywności intelektualnej i ruchowej. „Stan depresyjny” oznacza stan psychiczny, cechujący się załamaniem tonusu neuropsychicznego, przejawiającym się znużeniem, męczliwością, brakiem motywacji, tendencją do pesymizmu, niekiedy z towarzyszeniem lęków.
PL 219 671 B1
Przedmiotem niniejszego wynalazku jest również zastosowanie enancjomeru według niniejszego wynalazku, stanowiącego czysty enancjomer F2695, do wytwarzania leku, przeznaczonego do profilaktyki lub leczenia fibromialgii lub zespołu przewlekłego zmęczenia, przy ograniczeniu ryzyka zaburzeń ze strony układu krążenia i/lub przy ograniczeniu toksyczności narządowej i/lub tkankowej korzystnie toksyczności ze strony wątroby i/lub nerek. Zespół fibromialgii jest zespołem przewlekłym, cechującym się odczuwaniem bólu lub palenia z zesztywnieniem porannym, przy czym zaburzenia dotyczą głównie tkanek włóknistych stawów i okolicy stawów, oraz uczuciem głębokiego zmęczenia. Fibromialgia jest zespołem objawów. Najczęstszymi objawami jest brak regeneracji w czasie snu, bóle głowy, zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego, stan depresyjny, kurcze mięśniowe, bóle twarzy, drętwienia itd. Zespół przewlekłego zmęczenia cechuje się stanem wyczerpania lub zmęczenia. Najczęstszymi objawami są osłabienie, kurcze i/lub bóle mięśniowe, nadmierna potrzeba snu, gorączka, dusznica, zaburzenia pamięci i/lub problemy z koncentracją, bezsenność, depresja.
Przedmiotem niniejszego wynalazku jest również zastosowanie enancjomeru według niniejszego wynalazku, stanowiącego czysty enancjomer F2695, do wytwarzania leku, przeznaczonego do profilaktyki lub leczenia bólu, korzystnie, bólu przewlekłego, przy ograniczeniu ryzyka zaburzeń ze strony układu krążenia i/lub przy ograniczeniu toksyczności narządowej i/lub tkankowej, korzystnie toksyczności ze strony wątroby i/lub nerek. Ból może być związany z rozmaitymi chorobami i/lub urazami. Może być ostry lub przewlekły. Badania epidemiologiczne wykazały istnienie związków między stanami przewlekłych bólów a stanami lęku i depresji. I tak, u pacjentów cierpiących na przewlekły ból mogą rozwinąć się problemy emocjonalne, prowadzące do depresji, w najgorszym przypadku do próby samobójczej. Dzieje się tak w przypadku pacjentów dotkniętych przewlekłymi bólami, które utrzymują się przez czas przekraczający sześć miesięcy. Z przewlekłych bólów można tu przytoczyć jako przykład ilustrujący, lecz nieograniczający, bóle związane z fibromialgią i/lub bóle pochodzące z tkanek włóknistych, mięśni, ścięgien, więzadeł i innych miejsc, bóle brzucha i biegunki w przebiegu zespołu jelita drażliwego oraz bóle krzyża.
Przedmiotem niniejszego wynalazku jest również zastosowanie enancjomeru według niniejszego wynalazku, stanowiącego czysty enancjomer F2695, do wytwarzania leku, przeznaczonego do profilaktyki lub leczenia nietrzymania moczu, korzystnie nietrzymania moczu związanego ze stresem i moczeniem nocnym, przy ograniczeniu ryzyka zaburzeń ze strony układu krążenia i/lub przy ograniczeniu toksyczności narządowej i/lub tkankowej, korzystnie toksyczności ze strony wątroby i/lub nerek.
Profilaktykę lub terapię opisywanych powyżej chorób prowadzi się podając zwierzęciu, korzystnie człowiekowi terapeutycznie skuteczną ilość mieszaniny enancjomeru według niniejszego wynalazku, stanowiącego^czysty enancjomer F2695, oddzielnie lub w połączeniu z co najmniej jednym innym składnikiem czynnym. W większości przypadków leczenie prowadzi się u człowieka, można je jednak również prowadzić u zwierząt, korzystnie, u zwierząt hodowlanych (bydło, gryzonie, drób, ryby...) i u zwierząt trzymanych dla przyjemności (psy, koty, króliki, konie...).
Enancjomer 1S,2R milnacypranu, jak również jego farmaceutycznie dopuszczalne sole, takie jak opisywano powyżej, korzystnie podaje się pacjentom otrzymującym jednocześnie, oddzielnie lub sekwencyjnie, co najmniej jeden jeszcze związek czynny w leczeniu powyżej opisywanych chorób.
Niniejszy wynalazek dotyczy również zastosowania jako leku:
a) enancjomeru 1S,2R milnacypranu jak również jego farmaceutycznie dopuszczalnych soli, i
b) co najmniej jednego związku czynnego, dobranego z grupy obejmującej psychotropy, ko rzystniej środki przeciwdepresyjne i środki przeciwmuskarynowe, jako produktów łączonych do zastosowania jednoczesnego, oddzielnego lub sekwencyjnego w leczeniu lub profilaktyce depresji, korzystnie depresji głębokiej, depresji opornej, depresji u pacjenta starszego, depresji psychotycznej, depresji spowodowanej leczeniem interferonem, stanu depresyjnego, zespołu maniakalno-depresyjnego, epizodów depresji sezonowej, epizodów depresji związanych z chorobą ogólnoustrojową, epizodów depresji związanych ze stosowaniem substancji wpływających na nastrój.
Pojęcie psychotropu (środka psychotropowego) oznacza substancję pochodzenia naturalnego lub syntetycznego wykazującą zdolność do modyfikacji aktywności psychicznej; taką, której podstawowym kierunkiem działania jest ośrodkowy układ nerwowy i psychika. Psychotropy dzieli się na trzy grupy: 1) środki psycholeptyczne (nasenne, neuroleptyczne i przeciwlękowe), 2) psychoanaleptyki (środki przeciwdepresyjne i psychotoniczne) i 3) środki psychodysleptyczne (halucynogenne).
Korzystnie, psychotropem jest środek przeciwdepresyjny. Przykładowym, lecz nie ograniczającym przykładem środka przeciwdepresyjnego jest środek dobrany z następujących grup: (i) inhibitory monoaminooksydazy (IMAO), takie jak iproniazyd, pargilina, selegilina, (ii) agoniści 5HT1D, tacy jak
PL 219 671 B1 sumatryptan, adrenalina i noradrenalina (sympatykomimetyki alfa i beta) (iii) trójpierścieniowe środki przeciwdepresyjne, takie jak imipramina, klomipramina, (iv) wybiórcze inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), takie jak fluoksetyna, (v) wybiórcze inhibitory wychwytu zwrotnego norepinefryny, takie jak, na przykład tandamina, fluparoksan, mirtazapina, (vi) wybiórcze inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i norepinefryny, takie jak wenlafaksyna i duloksetyna. Nieograniczającym przykładem środka przeciwmuskarynowego jest jeden ze środków z następującej grupy: tolterodyna, propiweryna, oksybutynina, trospium, daryfenacyna, temiweryna, iprapropium.
Niniejszy wynalazek dotyczy również zastosowani jako leku:
a) enancjomeru 1S,2R milnacypranu jak również jego farmaceutycznie dopuszczalnych soli
b) co najmniej jeszcze jednego środka czynnego dobranego spośród związków czynnych, powodujących toksyczność narządową i związków czynnych, powodujących toksyczność tkankową, szczególnie ze strony wątroby i/lub nerek, lub z jednym lub więcej niż jednym środkiem czynnym przeznaczonym do leczenia niewydolności wątroby i/lub nerek.
Jako produktów łączonych do stosowania jednoczesnego, oddzielnego lub sekwencyjnego, w leczeniu lub profilaktyce chorób, które można leczyć podwójnym zahamowaniem wychwytu zwrotnego serotoniny (5-HT) i noradrenaliny (NA).
Niniejszy wynalazek dotyczy również zastosowania jako leku:
a) enancjomeru 1S,2R milnacypranu, jak również jego farmaceutycznie dopuszczalnych soli
b) co najmniej jeszcze jednego środka czynnego dobranego spośród związków czynnych, powodujących objawy niepożądane ze strony układu krążenia oraz z leków nasercowych. jako produktów łączonych do stosowania jednoczesnego, oddzielnego lub sekwencyjnego, w leczeniu lub profilaktyce zaburzeń lub chorób, które można leczyć podwójnym zahamowaniem wychwytu zwrotnego serotoniny (5-HT) i noradrenaliny (NA).
Korzystnie, objawami niepożądanymi ze strony układu krążenia są objawy opisywane powyżej, korzystnie nadciśnienie tętnicze, niedociśnienie, zaburzenia rytmu serca (tachykardia, bradykardia, kołatania serca).
Kompozycje farmaceutyczne zawierające opisywany powyżej enancjomer według wynalazku, stanowiący czysty enancjomer F2695, podaje się bez ograniczenia, doustnie, donosowo, przezskórnie, doodbytniczo, dojelitowo, pozajelitowe, przez wstrzyknięcie do mięśniowe, podskórne lub dożylne, jako jedyny środek lub w połączeniu z innymi środkami czynnymi, jak to opisywano powyżej.
Gdy enancjomer stosowany według wynalazku, stanowiący czysty enancjomer F2695, podaje się jako jedyny środek czynny, można go podawać per se lub w postaci kompozycji farmaceutycznej, w których enancjomer lub jego farmaceutycznie dopuszczalne sole są połączone lub zmieszane z jednym lub więcej niż jednym podłożem, zaróbką i/lub rozcieńczalnikiem, farmaceutycznie dopuszczalnym, ułatwiającym zwłaszcza biodostępność.
Gdy enancjomer według wynalazku, stanowiący czysty enancjomer 1S,2R milnacypranu (F2695) podaje się w połączeniu z innymi związkami czynnymi, z tej mieszaniny i innych składników czynnych można wytwarzać mieszaninę lub podawać je oddzielnie, w identycznej lub różnej postaci. Można je podawać tą samą drogą lub różnymi drogami.
Powyższe kompozycje farmaceutyczne można wytwarzać konwencjonalnymi sposobami, znanymi specjalistom, z wykorzystaniem jednego lub więcej niż jednego fizjologicznie dopuszczalnego podłoża, takiego jak zaróbki, adiuwanty i środki pomocnicze, takie jak na przykład środki konserwujące, stabilizujące, zwilżające lub emulgujące. Dobrany sposób wytwarzania zależy od korzystnego sposobu podawania.
Przy podawaniu we wstrzyknięciu stosuje się, korzystnie, roztwór wodny, korzystnie, roztwór w fizjologicznie dopuszczalnym buforze, takim jak roztwór Hanka, roztwór Ringera lub roztwór buforowy soli fizjologicznej. W przypadku podawania przezskórnego lub przez śluzówki stosuje się, korzystnie, środki penetrujące, ułatwiające przenikanie leku przez śluzówkę. Takie środki penetrujące są dobrze znane specjalistom. W przypadku podawania doustnego, kompozycje farmaceutyczne według wynalazku, korzystnie, podaje się w postaciach jednostkowych lub wielodawkowych, w mieszaninie z odpowiednimi podłożami, znanymi specjalistom. Do korzystnych postaci jednostkowych leku należą tabletki, w tym również tabletki podzielne, kapsułki, proszki, granulki, roztwory lub zawiesiny do podawania doustnego oraz aerozole. Do postaci wielodawkowych należą, korzystnie, krople doustne, emulsje i syropy.
Przy wytwarzaniu tabletek z enancjomeru według wynalazku, stanowiącego czysty enancjomer F2695, wytwarza się preparat z farmaceutycznie dopuszczalną zaróbką, taką jak, korzystnie, poliwiny12
PL 219 671 B1 lopirolidon, żel Carbopol, glikol polietylenowy, żelatyna, talk, skrobia, laktoza, stearynian magnezu, guma arabska lub ich analogi. Tabletka może zawierać na przykład następujące zaróbki: odwodniony wodorofosforan wapnia, karmelozę wapniową, Povidon K30, bezwodną koloidalną krzemionkę, stearynian magnezu, talk. Tabletki mogą być na koniec powlekane, to znaczy pokryte kilkoma warstwami różnych substancji, takich jak sacharoza, w celu ułatwienia przyjmowania lub przechowywania. Powłoka może również zawierać pigmenty lub barwniki, żeby umożliwić rozróżnienie i odmienny wygląd tabletek w zależności na przykład od zawartej w nich dawki. Tabletki mogą również stanowić preparat mniej lub bardziej złożony, przeznaczony do modyfikowania prędkości uwalniania składnika czynnego. Uwalnianie składnika czynnego z takiej tabletki można przyśpieszać, spowalniać lub opóźniać w zależności od wchłaniania, jakie chce się uzyskać. Z enancjomeru według wynalazku, stanowiącego czysty enancjomer F2695, można również wytwarzać postać galenową o przedłużonym uwalnianiu, sposobem opisanym w patencie EP 939 626. Ta postać galenowa jest preparatem wielocząstkowym, w którym znajduje się wiele minigranulek i która wykazuje pewien profil uwalniania in vitro.
Uwalnianie enancjomeru można opóźniać i/lub kontrolować poprzez zastosowanie wszczepu lub przez wykorzystanie uwalniania przezskórnego, korzystnie, podskórnego lub domięśniowego, wstrzyknięcia domięśniowego lub plastra przezskórnego. Do enancjomeru dodaje się zatem, korzystnie, a odpowiednie substancje hydrofobowe lub polimerowe oraz żywice jonowymienne.
Ilość podawanego pacjentowi enancjomeru według wynalazku, stanowiącego czysty enancjomer F2695, zależy od leczonej choroby, pożądanego efektu, korzystnie, efektu terapeutycznego lub profilaktycznego, stanu zdrowia i wieku pacjenta, zwłaszcza od przebytych i współistniejących chorób układu krążenia, od warunków leczenia i od sposobu podawania leku. Ilości skuteczne terapeutycznie lub profilaktycznie u ludzi można wyznaczyć w modelach zwierzęcych lub na podstawie znanych specjalistom danych pochodzących z leczenia depresji u człowieka, na przykład przy zastosowaniu racemicznej mieszaniny milnacypranu.
W ramach leczenia profilaktycznego i/lub terapeutycznego chorób wymienionych powyżej, korzystnie depresji, stanów depresyjnych, fibromialgii, zespołu przewlekłego zmęczenia, bólu, lek według wynalazku podaje się korzystnie w dawkach wynoszących od 0,01 mg do 10 mg/kg masy ciała dziennie w jednej lub więcej niż jednej dawce, korzystniej w dawkach wynoszących od 0,05 mg do 5 mg/kg masy ciała dziennie w jednej lub więcej niż jednej dawce, jeszcze korzystniej w dawkach wynoszących od 0,1 mg do 1 mg/kg masy ciała dziennie w jednej lub kilku dawkach. Szczególnie korzystnie lek w dawkach zdefiniowanych powyżej podaje się w dwóch dziennych dawkach podzielonych, korzystnie w postaci kapsułki. Przykładowo enancjomer według wynalazku, stanowiący czysty enancjomer F2695, podaje się w postaci kapsułki, w której zawartość składnika czynnego wynosi korzystnie około 6,75 mg/kapsułkę, 12,5 mg/kapsułkę, 25 mg/kapsułkę, 50 mg/kapsułkę.
Inne cechy, cele i korzyści z niniejszego wynalazku staną się oczywiste po zapoznaniu się z niniejszymi przykładami. Wynalazek nie jest ograniczony do szczególnych przykładów, które umieszczono w niniejszym zgłoszeniu jedynie dla ilustracji i które należy interpretować w odniesieniu do załączonych rysunków:
Krótki opis rysunków:
Fig. 1: Zmiana częstości rytmu serca po jednorazowym podaniu (wartości przyrostu - Δ) *** p < 0,001 w porównaniu z wodą dejonizowaną ** p < 0,01 w porównaniu z wodą dejonizowaną * p < 0,05 w porównaniu z wodą dejonizowaną ▲ p < 0,05 w porównaniu z F2207
Fig. 2: Zmiana częstości rytmu serca po jednorazowym podaniu (wartości absolutne) *** p < 0,001 w porównaniu z wodą dejonizowaną ** p < 0,01 w porównaniu z wodą dejonizowaną * p < 0,05 w porównaniu z wodą dejonizowaną ▲ p < 0,05 w porównaniu z F2207
Fig. 3: Wpływ różnego sposobu leczenia na średnie wartości ciśnienia tętniczego rozku rczowego (średnia z 6 godzin po ostatnim podaniu leku po 5 dniach nieprzerwanego leczenia).
Fig. 4: Wpływ różnego sposobu leczenia na średnie wartości ciśnienia tętniczego skurczowego (średnia z 6 godzin po ostatnim podaniu leku po 5 dniach nieprzerwanego leczenia).
Fig. 5: Schemat sposobu obliczania indeksu toksyczności. Indeks toksyczności stanowi sumę wszystkich genów ulegających regulacji w górę i w dół (w zależności od czynnika indukcji zdefiniowanego przez użytkownika).
PL 219 671 B1
Fig. 6a, 6b, 6c: Test MTT na hepatocytach pierwszorzędowych szczura. Wartości stężenia wyrażono w μΜ.
Przykłady
P r z y k ł a d 1: Badania farmakokinetyczne milnacypranu i jego enancjomerów
U różnych gatunków zwierząt i u człowieka przeprowadzono badania farmakokinetyczne chlorowodorku milnacypranu (F2207) i jego enancjomerów (F2695 i F2696).
U zwierząt farmakokinetykę poszczególnych enancjomerów badano po podaniu racematu lub pojedynczego enancjomeru. Poziom w osoczu enancjomerów F2695 i F2696 jest w przybliżeniu równoważny w badanych gatunkach (małpa i szczur).
Przeprowadzono badanie farmakokinetyczne u człowieka; w badaniu wzięło udział 12 zdrowych osób, którym podawano racemat lub jeden z dwóch enancjomerów. Okazało się, że profil farmakokinetyczny poszczególnych enancjomerów nie zależy od tego, czy podawano je oddzielnie, czy w postaci racematu, co wskazuje na brak interakcji między oboma enancjomerami (Tabela 1).
Tabela 1: Tabela najważniejszych zmiennych farmakokinetycznych chlorowodorku milnacypranu F2207 i jego dwóch enancjomerów F2695 i F2696
Cmax: Maksymalne stężenie w osoczu, szacowane bezpośrednio na podstawie danych doświadczalnych
Tmax: Czas uzyskania maksymalnego stężenia w osoczu
AUC0> : Pole pod krzywą stężenia w osoczu w funkcji czasu ekstrapolowane do nieskończoności
T1/2: Ostateczny czas półtrwania zmniejszania się stężenia w osoczu
Podawana dawka (mg) | F2207(50 mg) | F2695 (D) (25 mg) | F2696 (L) (25 mg) | |
F2695 (D) | F2696 (L) | |||
Cmax (nmol.11) | 214 | 179 | 216 | 212 |
Tmax (h) | 3,42 | 2,87 | 3,08 | 2,21 |
AUCq (nmol .h. Γ) | 2896 | 1563 | 2869 | 1543 |
T1/2 (h) | 9,28 | 5,75 | 9,38 | 5,58 |
Wyniki te wskazują, że u żadnego z badanych gatunków nie stwierdzono żadnej biokonwersji enancjomerów F2695 i F2696.
P r z y k ł a d 2: Badania biochemiczne milnacypranu i jego enancjomerów
Przeprowadzono badanie in vitro wychwytu noradrenaliny i serotoniny, jak również wiązania paroksetyny na poziomie mózgu szczura z użyciem dwóch enancjomerów (F2695 i F2696) chlorowodorku milnacypranu (F2207).
2.1. Materiały i metody
2.1.1. Wychwyt noradrenaliny przez homogenizat (P2) podwzgórza szczura
Preparowanie P2
Samce szczurów szczepu Sprague-Dawleya, o masie ciała od 200 do 300 g, uśpiono i odcięto im głowy, po czym szybko pobrano podwzgórza. Dwa podwzgórza homogenizowano w 4 ml sacharozy 0,32 M na Potter S przez 16 pełnych cykli przy 800 obrotach/min, po czym odwirowywano przez 10 min przy 1000 g, żeby oddzielić resztki komórek. Nadsącz odwirowywano przez 20 min przy 10000 g i w ten sposób uzyskany P2 rozprowadzono w 4 ml sacharozy (0,32 M) i homogenizowano w homogenizatorze Dounce'a.
Wychwyt zwrotny
Stosowano 3H-(1)-NA:13 Ci/mmol (Amersham).
Wychwyt zachodził w buforze fosforanowym (zawartość na litr: 8 g NaCl, 1,21 g K2HPO4 i 0,34 g KH2PO4), nasyconym wstępnie tlenem przez 30 min przed wykorzystaniem za pomocą mieszaniny
O2/CO2 (95%/5%).
Do probówek plastykowych o objętości 5 ml, umieszczanych w łaźni parowej w temperaturze 37°C, dodawano:
- 100 μΐ buforu lub inhibitora
- 700 μΐ buforu (zawierającego pargilinę 25 μΜ)
- 100 μ P2
Po wyrównaniu temperatury wyzwolono reakcję przez dodanie 100 μl 3H-NA; w sumie 50 nM.
PL 219 671 B1
Dokładnie 10 minut później reakcję zahamowano, dodając 2,5 ml lodowatego buforu, po czym mieszaninę przefiItrowano na filtrach GF/F. Następnie probówkę jednokrotnie przepłukano i jednokrotnie przepłukano filtr 2,5 ml lodowatego buforu. Następnie filtr wprowadzono do minifiolki Beckmana i po dodaniu 3 ml cieczy scyntylacyjnej Instagel (Packard) mierzono radioaktywność w liczniku do scyntylacji cieczowej Tricarb Packard.
Wychwyt nieswoisty (NS) oznaczano w obecności DMI 10-5M.
Odsetek hamowania wyliczano ze wzoru:
(wychwyt całkowity-NS)-(wychwyt w obecności inhibitora-NS) (wychwyt całkowity-NS)
IC50 wyznaczano graficznie na krzywej średnich odsetków hamowania (4 doświadczenia) w funkcji logarytmu stężenia inhibitora.
2.1.2. Wychwyt serotoniny
Wykorzystano sposób według Graya i Whittakera (1962, J. Anat., 96:19-91). Po homogenizacji tkanki mózgowej w roztworze sacharozy z aksonów odłączają się zakończenia presynaptyczne i ponownie zamykają się, tworząc synaptosomy uzyskiwane przez frakcjonowanie subkomórkowe.
W doświadczeniu wykorzystano samce szczurów szczepu Sprague-Dawleya (Janvier) o masie ciała 180-200 g. Po uśmierceniu zwierząt pobierano podwzgórze, ważono je, homogenizowano w homogenizatorze Dounce'a w sacharozie 0,32 M w temperaturze 0°C.
Homogenizat ten odwirowywano przez 10 min przy 1000 g (2400 obrotów/min - Hettich, Rotenta). Nadsącz zbierano i odwirowywano przez 20 min przy 10 000 g (8000 obr/min Beckam, m model J2-21 M: rotor J14). Osad (zwany frakcją P2) ponownie rozprowadzono w sacharozie w stężeniu 50 mg/ml.
Inkubowano przez 5 min w temperaturze 37°C:
- 350 μΐ lodowatego buforu (NaCl 136 mM, KH2PO4 2,4 mM, K2HPO4 6,9 mM, pH 7,2), uprzednio przez 30 minut nasyconego tlenem,
- 50 μl błon (stężenie ostateczne 5 mg/ml),
- 50 μl cytalopramu (ostateczne stężenie 10-5) do wychwytu nieswoistego,
- 50 μl 3H-5-HT (stężenie ostateczne 50 nM) (NEN, Francja, 28,4 Ci/mmol).
Dokładnie po 5 min od rozpoczęcia inkubacji reakcję zatrzymano przez przefiltrowanie próżniowe na filtrach Whatman GF/F (rozcieńczenie 2,5 ml lodowatego buforu i następnie trzykrotne płukanie objętością 2,5 ml).
Zmierzono radioaktywność osadzoną na filtrze (Packard Tricarb 4640) w scyntylacji cieczowej z zastosowaniem Emulsifier-Safe (Packard).
Wartości IC50 wyznaczono graficznie, jako odsetek hamowania w funkcji logarytmu stężenia produktu (6 stężeń po 2 egzemplarze).
2.1.3. Wiązanie paroksetyny
W doświadczeniu wykorzystano samce szczurów szczepu Sprague-Dawleya (Janvier) o masie ciała 180-200 g. Zebrano podwzgórza kilku szczurów i homogenizowano je w 5 ml lodowatego buforu (50 mM Tris-HCl, 120 mM NaCl, 5 mM KCl, pH 7,5) w homogenizatorze Dounce'a i homogenizat odwirowywano przy 30 000 g (27 000 obr./min - Beckman, L5-50E, rotor T40) przez 10 min. Osad rozprowadzono w 5 ml buforu i ponownie odwirowywano w tych samych warunkach. Nowy osad zebrano w tym samym buforze i na koniec ponownie homogenizowano w homogenizatorze Dounce'a w stężeniu tkankowym wynoszącym 10 mg/ml. Zawiesinę błonową (10 μθ inkubowano z 3H-paroksetyną (NEN, Francja, 28,6 Ci/mmol), w stężeniu (końcowym) 0,1 nM w temperaturze 20°C, w ostatecznej objętości 1 μl przez 2 godz. Po 2 godzinach inkubacji reakcję zahamowano przez przefiltrowanie próżniowe na filtrach Whatman GF/F, potraktowanych przedtem wstępnie roztworem polietylenoiminy w stężeniu 0,005% na 30 min (wstępne rozcieńczenie 4 ml lodowatego buforu i dwukrotne przepłukanie probówki objętością 4 ml). Radioaktywność mierzono metodą spektrometrii scyntylacji cieczowej (Packard Tricarb 4640), stosując jako środek scyntylacyjny Emulsifier-Safe (Packard).
3
Wiązanie swoiste 3H-paroksetyny zdefiniowano jako różnicę między wiązaniem całkowitym a wiązaniem pozostającym w obecności 10 μΜ fluoksetyny.
Wyznaczono IC50 graficznie, jako odsetek hamowania funkcji logarytmu stężenia produktu (6 stężeń po 2 egzemplarze) .
2.1.4. Zastosowane produkty
F2207: nr partii 10-CTN3 Cle P118
F2695: nr partii PL-I-205
F2696: nr partii PL-I-204C
PL 219 671 B1
2.2. Wyniki
Wpływ F2207 i jego dwóch enancjomerów na wychwyt noradrenaliny i serotoniny i na wiązanie paroksetyny przedstawiono na wykresie, na którym rzędna odpowiada odsetkowi hamowania, obliczanemu jako funkcja (%), a odcięta odpowiada stężeniu (M) F2207, F2695 lub F2696 (dane nieprzedstawione). Wartości odsetka hamowania odpowiadającego poszczególnym stężeniom produktu, badanym w dwóch egzemplarzach, stanowią średnie wyników z czterech niezależnych doświadczeń.
Wartości IC50 trzech produktów wyznaczono na podstawie tych krzywych i przedstawiono je w Tabeli 2.
T a b e l a 2:
Hamowanie wychwytu 3H-noradrenaliny, 3H-serotoniny i wiązania 3H-paroksetyny
IC5o(M) | |||
Związki | Wychwyt | Wiązania 3H-Paroksetyna | |
3H-Noradrenalina | 3H-Serotonina | ||
F2695 | 1,5 x 108 | 4, 6 x 108 | 6,0 x 108 |
F2207 | 3,0 x 108 | 15 x 108 | 13 x 108 |
F2696 | 75 x 10 8 | 60 x 10 8 | 70 x 10 8 |
Wszystkie trzy związki są aktywne w tych trzech testach farmakologicznych, istnieją jednak pewne różnice:
- w odniesieniu do wychwytu noradrenaliny:
F2695 jest 2-krotnie bardziej aktywny niż F2207.
F2695 jest 25 razy bardziej aktywny niż F2696.
- w odniesieniu do wychwytu serotoniny:
F2695 jest 3 razy bardziej aktywny niż F2207.
F2695 jest 12 razy bardziej aktywny niż F2696.
- w odniesieniu do wiązania paroksetyny:
F2695 jest 2 razy bardziej aktywny niż F2207.
F2695 jest 10-krotnie bardziej aktywny niż F2696.
Wszystkie trzy związki są aktywne w tych testach farmakologicznych, jednak aktywność jest mniejsza dla postaci 1R/2S (F2696) i dla racematu (F2207). Postać 1S,2R chlorowodorku Milnacypranu (F2695) jest 2-3-krotnie bardziej aktywna niż F2207.
P r z y k ł a d 3: Porównanie aktywności po podaniu doustnym chlorowodorku milnacypranu w postaci racemicznej (F2207) i jego enancjomeru czynnego (1S,2R) (F2695) w odniesieniu do częstości akcji serca i ciśnienia tętniczego u psa w stanie czuwania.
3.1. Wprowadzenie
W badaniu tym analizowano wpływ F2207 i F2695 a) przy podaniu jednorazowym drogą doustną, na częstość akcji serca (n=28 psów) i b) po wielokrotnym podawaniu leku przez 5 dni drogą doustną - w odniesieniu do ciśnienia tętniczego skurczowego i rozkurczowego u psa (n=6 psów).
Badanie to prowadzono z zastosowaniem farmakologicznie równoważnych dawek F2207 i F2695 na samicach, którym wszczepiono implanty (Data Sciences International) umożliwiające rejestrację częstości akcji serca i parametrów ciśnienia metodą telemetrii. We wszystkich badaniach zwierzęta podzielono na trzy grupy terapeutyczne:
- grupa 1 (kontrolna) otrzymująca wodę dejonizowaną,
- grupa 2 otrzymująca F2207 w dawce 20 mg/kg/dziennie,
- grupa 3 otrzymująca F2695 w dawce 10 mg/kg/dziennie.
3.2. Metodologia
Biorąc pod uwagę niewielką liczbę zwierząt, u których jednocześnie można było zamontować aparat (maksymalnie 8), liczbę ścieżek rejestracji, stosowanego sprzętu (8 ścieżek), w taki sposób, żeby uzyskać jednorodne grupy terapeutyczne, oceny globalnej dokonano w czterech doświadczeniach, z których każde było podzielone na trzy serie (podawanie każdemu zwierzęciu każdego z trzech produktów) rozdzielonych okresem płukania i ponownego umieszczenia sondy („wash-out”). Każda seria przebiegała w dwóch fazach:
- faza pierwsza, w której wszystkie zwierzęta otrzymywały wodę dejonizowaną, żeby przyzwyczaiły się do rejestracji i do podawania środków przez sondę do żołądka,
PL 219 671 B1
- faza druga, w której zwierzęta otrzymywały odpowiednie leczenie (jednorazowe podawanie dawki, w odniesieniu do badania częstości akcji serca - badania 894/926/935/936; podawanie wielokrotne przez 5 dni i w odniesieniu do ciśnienia tętniczego badanie 894).
Całość schematu doświadczalnego opisano w poniższej tabeli:
T a b e l a 3:
Ogólny schemat doświadczenia, badającego telemetrycznie działanie chlorowodorku milnacypranu, w postaci racemicznej (F2207) i postaci enancjomeru 1S,2R aktywnego F2695, podawanych doustnie przytomnym psom.
Nr grupy | 1 | 2 | 3 |
Zwierzęta | |||
Liczba | |||
Nr ident. | 27 | 28 | 28 |
1-2-7-8-13-14 | 3-4-9-10-15-16 | 5-6-11-12-17-18 | |
(badanie 894) | (badanie 894) | (badanie 894) | |
1-2-7-8-13-14 | 3-4-9-10-15-16 | 5-6-11-12-17-18 | |
(badanie 926) | (badanie 926) | (badanie 926) | |
1-2-9-10 | 3-4-5-12 | 6-7-8-14 | |
11-17-18-19 | 13-20-21-22 | 15-16-23-24 | |
(badanie 935) | (badanie 935) | (badanie 935) | |
1-2-9-10 | 3-4-5-12 | 6-7-8-14 | |
11-17-18-19 | 13-20-21-22 | 15-16-23-24 | |
(badanie 936) | (badanie 936) | (badanie 936) | |
Leczenie | |||
Opis | Woda dejonizowana | F2207 | F2695 |
Dawka | - | 20 mg/kg | 10 mg/kg |
Droga | ------------doustna------------- | ||
Objętość | -------------5 ml/kg------------- |
(n=27 w grupie kontrolnej; nie zarejestrowano sygnały z sondy zwierzęcej nr 18)
Efekty poszczególnych sposobów leczenia na częstość akcji serca analizowano w czterech badaniach, po jednorazowym podaniu leków. Analizę przeprowadzono na podstawie następujących 13 czasów rejestracji:
- przed jednorazowym podaniem środka,
- co 30 minut w ciągu 6 godzin po jednorazowym podaniu środka.
Analizowano wpływ poszczególnych sposobów leczenia na ciśnienie tętnicze w badaniu nr 894 w stanie równowagi w dniu 5, w dniu 29 i w dniu 33 (ostatni dzień leczenia efektywnego dla każdej z serii). Analizę przeprowadzono na podstawie następujących czasów rejestracji: przed leczeniem, co 30 minut w czasie 6 godzin po leczeniu.
3.3. Wyniki
3.3.1. W odniesieniu do częstości akcji serca (zbiorcza analiza czterech badań), przeprowadzono test Tukeya na wartościach delta poszczególnych częstości, dla każdego z 12 czasów eksperymentalnych po leczeniu, w stosunku do wartości sprzed leczenia, jak również w odniesieniu do wartości bezwzględnych częstości akcji serca w każdym momencie rejestracji.
W ten sposób stwierdzono, w odniesieniu do zwierząt z grupy kontrolnej, otrzymujących wodę dejonizowaną:
# w analizie statystycznej prowadzonej na wartościach delta (Fig. 1):
- znamienne przyśpieszenie częstości akcji serca od pierwszej ½ godziny po jednorazowym podaniu F2207 (20 mg/kg), przy czym przyśpieszenie to utrzymywało się do 5,5 godziny po leczeniu (p < 0,001 dla wszystkich momentów rejestracji, z wyjątkiem punktu czasowego 0,5 i 5,5 godziny - p < 0,01 - i punktu czasowego 5,0 godzin - p < 0,05 - po leczeniu),
- przyśpieszenie akcji serca po podaniu F2695, jednak zawsze mniejsze, niż przyśpieszenie po podaniu F2207. Ponadto ta różnica między efektem F2207 a efektem F2695 jest znamienna (p < 0,05) po 1 i po 4 godzinach od podania na korzyść F2695,
- przyśpieszenie częstości akcji serca, trwające krócej w przypadku F2695 (od 1,0 do 4,5 h) niż F2207 (utrzymuje się do 5,5 godziny po leczeniu).
PL 219 671 B1 # przy przeprowadzeniu analizy statystycznej na wartościach absolutnych częstościach akcji serca, to samo badanie wykazało (Fig. 2):
- znaczne przyśpieszenie częstości akcji serca od pierwszej godziny po jednorazowym podaniu F2207 (20 mg/kg), przy czym przyśpieszenie to utrzymywało się do upływu 5,5 godziny po leczeniu (p < 0,001 dla wszystkich punktów rejestracji od 1,0 do 4,5 godziny, z wyjątkiem punktów czasowych 3,5 - p < 0,01 i p < 0,01 dla czasu rejestracji 5,5 godziny po leczeniu),
- przyśpieszenie akcji serca po podaniu F2695, zawsze jednak mniejsze niż przyśpieszenie po podaniu F2207. Ponadto ta różnica między efektami F2207 a F2695 jest znamienna (p < 0,05) w przedziale od 1 do 4 godzin po podaniu na korzyść F2695,
- przyśpieszenie częstości akcji serca, trwające krócej w przypadku F2695 (od 1,0 do 4,5 h), niż F2207 (utrzymuje się do upływu 5,5 godziny po leczeniu).
3.3.2 Jeżeli chodzi o ciśnienie tętnicze (badanie z wielokrotnym podawaniem leku), obliczono średnią wartość rozkurczowego ciśnienia tętniczego (Fig. 3 i Tabela 4), jak również średnią wartość skurczowego ciśnienia skurczowego (Fig. 4 i Tabela 5), dla każdego psa i dla 6 godzin po ostatnim podaniu środka po 5 dniach nieprzerwanego podawania środka. Te średnie wartości ciśnienia analizowano metodą ANOVA i następnie testem Tukeya, ponieważ test ANOVA umożliwia przeprowadzenie testu Tukeya (dane nieprzedstawione).
Zaobserwowano w tym doświadczeniu:
- Znamienne zwiększenie (p < 0,001) rozkurczowego ciśnienia tętniczego po wielokrotnym podawaniu przez 5 dni F2207 (20 mg/kg/dziennie) lub F2695 (10 mg/kg/dziennie) w porównaniu z podawaniem wody dejonizowanej.
- Znamienne różnice (p < 0,05) średniej wartości rozkurczowego ciśnienia tętniczego po wielokrotnym podawaniu przez 5 dni F2207 (20 mg/kg/dziennie), w porównaniu ze średnią wartością rozkurczowego ciśnienia tętniczego po wielokrotnym podawaniu F2 695 (10 mg/kg/dziennie)
- Nie zaobserwowano żadnego znamiennego wpływu na skurczowe ciśnienie tętnicze, można było jednak zauważyć, że wartości skurczowego ciśnienia tętniczego po wielokrotnym podawaniu przez 5 dni F2695 były zbliżone do wartości skurczowego ciśnienia tętniczego po podaniu wody dejonizowanej.
Indywidualne dane na temat ciśnienia tętniczego rozkurczowego i sku rczowego przedstawiono, odpowiednio, w tabelach 4 i 5.
Ta b e l a 4:
Indywidualne dane na temat rozkurczowego ciśnienia tętniczego Rozkurczowe ciśnienie tętnicze (mm Hg)
Dane indywidualne po wielokrotnym podawaniu przez pięć kolejnych dni.
Grupa | 1 | |||||||
Leczenie | Zaróbka | |||||||
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
Nr zwierzęcia | 1 | 2 | 7 | 8 | 13 | 14 | Średnia | e.s.m. |
Czas przed leczeniem | 79 | 77 | 73 | 77 | 101 | 76 | 81 | 4 |
Czas po leczeniu (h) | ||||||||
0,50 | 84 | 76 | 70 | 63 | 80 | 70 | 74 | 3 |
1,00 | 82 | 84 | 77 | 72 | 72 | 76 | 77 | 2 |
1,50 | 102 | 81 | 79 | 75 | 82 | 68 | 81 | 5 |
2,00 | 83 | 75 | 71 | 98 | 77 | 75 | 80 | 4 |
2,50 | 85 | 75 | 75 | 84 | 85 | 79 | 81 | 2 |
3,00 | 91 | 95 | 99 | 85 | 79 | 84 | 89 | 3 |
3,50 | 83 | 72 | 78 | 73 | 77 | 65 | 75 | 3 |
4,00 | 81 | 79 | 75 | 77 | 82 | 68 | 77 | 2 |
PL 219 671 B1 cd. tabeli 4
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
4,50 | 82 | 76 | 91 | 84 | 113 | 85 | 89 | 5 |
5,00 | 97 | 79 | 67 | 95 | 81 | 82 | 84 | 5 |
5,50 | 94 | 80 | 70 | ND | 85 | 82 | 82 | 4 |
6,00 | 83 | 74 | 82 | 82 | 78 | 77 | 79 | 7 |
Średnie rozkurczowe ciśnienie tętnicze po leczeniu | 87 | 79 | 78 | 81 | 83 | 76 | 81 | 2 |
Grupa | 2 | |||||||
Leczenie | F2207 (20 mg/kg/dz) | |||||||
Nr zwierzęcia | 3 | 4 | 9 | 10 | 15 | 16 | Średnia | e.s.m. |
Czas przed leczeniem | 112 | 89 | 93 | 88 | 86 | 91 | 93 | 4 |
Czas po leczeniu (h) | ||||||||
0,50 | 103 | 106 | 96 | 92 | 88 | 87 | 95 | 3 |
1,00 | 130 | 117 | 113 | 113 | 90 | 106 | 112 | 5 |
1,50 | 131 | 127 | 137 | 95 | 100 | 91 | 114 | 8 |
2,00 | 123 | 113 | 99 | 88 | 107 | 109 | 107 | 5 |
2,50 | 137 | 111 | 116 | 101 | 115 | 107 | 115 | 5 |
3,00 | 121 | 118 | 112 | 116 | 106 | 92 | 111 | 4 |
3,50 | 120 | 106 | 133 | 116 | 103 | 103 | 114 | 5 |
4,00 | 133 | 114 | 105 | 111 | 110 | 103 | 113 | 4 |
4,50 | 135 | 110 | 126 | 109 | 104 | 108 | 115 | 5 |
5,00 | 116 | 120 | 98 | 97 | 97 | 105 | 106 | 4 |
5,50 | 103 | 107 | 115 | 106 | 92 | 93 | 103 | 4 |
6,00 | 115 | 133 | 120 | 104 | 103 | 104 | 113 | 5 |
Średnie rozkurczowe ciśnienie tętnicze po leczeniu | 122 | 115 | 114 | 104 | 101 | 101 | 110 | 4 |
PL 219 671 B1
Grupa | 3 | |||||||
Leczenie | F2695 (10 mg/kg/dz) | |||||||
Nr zwierzęcia | 5 | 6 | 11 | 12 | 17 | 18 | Średnia | e.s.m. |
Czas przed leczeniem | 73 | 89 | 80 | 71 | 76 | 78 | 78 | 3 |
Czas po leczeniu (h) | ||||||||
0,50 | 91 | 91 | 99 | 90 | 108 | 85 | 94 | 3 |
1,00 | 112 | 96 | 75 | 97 | 87 | 96 | 94 | 5 |
1,50 | 109 | 83 | 88 | 97 | 87 | 112 | 96 | 5 |
2,00 | 115 | 88 | 93 | 95 | 84 | 109 | 97 | 5 |
2,50 | 111 | 88 | 97 | 89 | 92 | 107 | 97 | 4 |
3,00 | 104 | 91 | 96 | 96 | 100 | 106 | 99 | 2 |
3,50 | 96 | 106 | 94 | 107 | 77 | 103 | 97 | 5 |
4,00 | 125 | 91 | 99 | 108 | 80 | 109 | 102 | 6 |
4,50 | 103 | 104 | 92 | 100 | 85 | 108 | 99 | 3 |
5,00 | 126 | 100 | 92 | 95 | ND | 102 | 104 | 5 |
5,50 | 88 | 86 | 105 | 98 | 89 | 99 | 94 | 3 |
6,00 | 101 | 113 | 98 | 105 | 109 | 108 | 106 | 2 |
Średnie rozkurczowe ciśnienie tętnicze po leczeniu | 107 | 95 | 94 | 98 | 92 | 104 | 98 | 2 |
ND: nie oznaczono
T a b e l a 5:
Indywidualne dane na temat skurczowego ciśnienia tętniczego Skurczowe ciśnienie tętnicze (mm Hg)
Dane indywidualne po wielokrotnym podawaniu przez pięć kolejnych dni.
Grupa | 1 | |||||||
Leczenie | Zaróbka | |||||||
Nr zwierzęcia | 1 | 2 | 7 | 8 | 13 | 14 | Średnia | e.s.m. |
Czas przed leczeniem | 139 | 141 | 120 | 157 | 172 | 138 | 145 | 7 |
Czas po leczeniu (h) | ||||||||
0,50 | 135 | 132 | 119 | 131 | 149 | 138 | 134 | 4 |
1,00 | 134 | 158 | 129 | 144 | 141 | 143 | 142 | 4 |
1,50 | 158 | 151 | 145 | 150 | 153 | 137 | 149 | 3 |
2,00 | 138 | 136 | 145 | 173 | 151 | 144 | 148 | 5 |
2,50 | 142 | 143 | 145 | 159 | 160 | 148 | 150 | 3 |
3,00 | 149 | 167 | 162 | 163 | 150 | 154 | 158 | 3 |
3,50 | 135 | 129 | 149 | 154 | 153 | 131 | 143 | 4 |
4,00 | 142 | 143 | 149 | 166 | 164 | 144 | 151 | 4 |
4,50 | 137 | 140 | 159 | 170 | 190 | 152 | 158 | 8 |
5,00 | 150 | 146 | 127 | 177 | 160 | 145 | 151 | 7 |
5,50 | 153 | 149 | 132 | ND | 148 | 144 | 145 | 4 |
6,00 | 146 | 144 | 151 | 176 | 146 | 143 | 151 | 5 |
Średnie skurczowe ciśnienie tętnicze po leczeniu | 143 | 145 | 143 | 160 | 155 | 144 | 148 | 3 |
PL 219 671 B1
Grupa | 2 | |||||||
Leczenie | F2207 (20 mg/kg/dz) | |||||||
Nr zwierzęcia | 3 | 4 | 9 | 10 | 15 | 16 | Średnia | e.s.m. |
Czas przed leczeniem | 188 | 164 | 176 | 149 | 130 | 169 | 163 | 8 |
Czas po leczeniu (h) | ||||||||
0,50 | 158 | 154 | 152 | 128 | 126 | 129 | 141 | 6 |
1,00 | 180 | 167 | 157 | 150 | 126 | 130 | 152 | 9 |
1,50 | 186 | 181 | 189 | 129 | 136 | 138 | 160 | 12 |
2,00 | 171 | 160 | 146 | 122 | 140 | 163 | 150 | 7 |
2,50 | 195 | 168 | 168 | 144 | 153 | 161 | 165 | 7 |
3,00 | 173 | 171 | 164 | 157 | 141 | 146 | 160 | 6 |
3,50 | 165 | 153 | 184 | 167 | 139 | 155 | 161 | 6 |
4,00 | 180 | 157 | 151 | 154 | 150 | 153 | 158 | 5 |
4,50 | 184 | 161 | 180 | 155 | 145 | 168 | 166 | 6 |
5,00 | 161 | 171 | 146 | 141 | 139 | 166 | 154 | 6 |
5,50 | 151 | 154 | 173 | 152 | 132 | 155 | 153 | 5 |
6,00 | 158 | 192 | 171 | 154 | 148 | 172 | 166 | 7 |
Średnie skurczowe ciśnienie tętnicze po leczeniu | 172 | 166 | 165 | 146 | 140 | 153 | 157 | 5 |
Grupa | 3 | |||||||
Leczenie | F2695 (10 mg/kg/dz) | |||||||
Nr zwierzęcia | 5 | 6 | 11 | 12 | 17 | 18 | Średnia | e.s.m. |
Czas przed Ieczeniem | 136 | 141 | 138 | 130 | 134 | 149 | 138 | 3 |
Czas po leczeniu (h) | ||||||||
0,50 | 135 | 129 | 140 | 135 | 160 | 139 | 140 | 4 |
1,00 | 159 | 135 | 124 | 148 | 131 | 143 | 140 | 5 |
1,50 | 164 | 119 | 138 | 158 | 127 | 156 | 144 | 8 |
2,00 | 168 | 125 | 135 | 141 | 127 | 156 | 142 | 7 |
2,50 | 165 | 124 | 142 | 141 | 134 | 154 | 143 | 6 |
3,00 | 156 | 131 | 145 | 144 | 151 | 151 | 147 | 4 |
3,50 | 146 | 147 | 141 | 169 | 123 | 156 | 147 | 6 |
4,00 | 180 | 132 | 145 | 160 | 124 | 164 | 151 | 9 |
4,50 | 158 | 151 | 138 | 163 | 131 | 163 | 151 | 5 |
5,00 | 182 | 144 | 137 | 150 | 162 | 15& | 156 | 6 |
5,50 | 142 | 127 | 152 | 153 | 141 | 153 | 145 | 4 |
6,00 | 156 | 170 | 148 | 159 | 160 | 166 | 160 | 3 |
Średnie skurczowe ciśnienie tętnicze po leczeniu | 159 | 136 | 140 | 152 | 139 | 155 | 147 | 4 |
ND: nie oznaczono
PL 219 671 B1
3.4. Wniosek
W tych warunkach eksperymentalnych, uzyskanych w czterech kolejnych badaniach, z doustnym podawaniem środka psom w stanie czuwania, z założoną aparaturą telemetryczną:
- przy podawaniu oddzielnie i w porównaniu z grupą kontrolną (n = 28), stwierdzono znamienność statystyczną i trwałość przyśpieszenia częstości akcji serca, przy podawaniu F2207 w dawce 20 mg/kg/dziennie, przyspieszenie to jest statystycznie i klinicznie mniej wyrażone i ma charakter bardziej przejściowy przy podawaniu F2695, w dawce o farmakologicznie równoważnej aktywności - 10 mg/kg/dziennie,
- F2695 w dawce 10 mg/kg/dziennie nie powoduje żadnej statystycznie znamiennej modyfikacji In średniego skurczowego ciśnienia tętniczego w ciągu 6 godzin po ostatnim podaniu leku, w stanie równowagi po wielokrotnym podawaniu przez 5 dni,
- Dowiedziono statystycznie znamiennej różnicy w odniesieniu do wartości średniego rozkurczowego ciśnienia tętniczego, w ciągu 6 godzin po ostatnim podaniu leku, w stanie równowagi po wielokrotnym podawaniu przez 5 dni, między enancjomerem aktywnym F2695 (98 ± 2 mm Hg) i racematem F2207 w dawkach farmakologicznie równoważnych, co do aktywności (110 ± 4 mm Hg).
Różnice te ewidentnie dowodzą lepszej tolerancji enancjomeru aktywnego F2695 ze strony układu krążenia.
P r z y k ł a d 4: Test przewidywalności farmakotoksykogenomicznej in vitro
4.1. Materiały i metody
W niniejszym badaniu oceniano związki F2695 i F2596, enancjomery cząsteczki racemicznej F2207, jak również produkt referencyjny - klomipraminę (kodowaną w tej próbie symbolem C218). Enancjomery F2695 i F2 696 najpierw oceniano we wstępnym teście cytotoksyczności (test MTT) na hepatocytach pierwszorzędowych szczura tak, żeby wybrać trzy stężenia do zastosowania w ostatecznym teście.
Po obróbce pierwszorzędowych hepatocytów szczura (hodowli) ekstrahowano RNA tak, żeby wytworzyć oznakowane sondy DNA komplementarnego, które następnie hybrydyzowano na błonie, zawierającej 682 fragmenty o alternatywnym splicingu, swoiste dla stresu komórkowego. Uzyskano indeksy toksyczności dla każdego badanego produktu, porównując profil hybrydyzacji komórek traktowanych daną substancją z profilem dla komórek nie poddanych temu traktowaniu.
4.1.1. Zasada i cel badania
Safe-Hit jest testem predykcyjnym farmakotoksyko-genomicznym, cechującym się czułością, mocą, wiarygodnością, pewnością i szybkością, umożliwiającym porównanie i klasyfikacje produktów na podstawie optymalizowanej oceny ich potencjału toksycznego.
Safe-Hit wykorzystuje technikę opatentowaną przez ΕΧΟΝΗΙΤ (DATAS™ Differential Analysis of Transcripts with Alternative Splicing), umożliwiającą izolowanie i następnie klonowanie splicingu, co daje w wyniku określony stan biologiczny w porównaniu ze stanem w grupie kontrolnej. Umożliwia to izolowanie izoform mRNA, ulegającym różnej ekspresji w zależności od stanu biologicznego.
Safe-Hit umożliwia klasyfikację cząsteczek w serii chemicznej w zależności od indeksu toksycznego, określanego w następujących wyjściowych etapach, (które prowadzi się systematycznie w dwóch egzemplarzach dla każdego produktu):
- Traktowanie linii komórkowych różnymi produktami w trzech stężeniach, wydedukowanych we wstępnym teście toksyczności komórkowej (test MTT): stężenie referencyjne odpowiada 80% żywotności komórek, stężeniu 10 razy większemu, jeżeli jest to możliwe, i stężeniu 10 razy mniejszemu.
- Wytworzenie całkowitego RNA i odpowiednich wyznakowanych radiologicznie sond cDNA,
- Hybrydyzacja sond cDNA, makrozakres safe-Hit obejmuje przy tym 682 niezależne klony, odpowiadające modyfikacjom splicingu, wywołanym przez nadmierną ekspresję WTp53 (p53 jest najbardziej powszechnym mediatorem stresu komórkowego i wybrano go do rozwoju tej metody),
- Uzyskanie i wyznaczenie indeksu toksyczności.
4.1.2. Komórki
Komórkami zastosowanymi do badania (wstępny test MTT cytotoksyczności i test zasadniczy) są przechowywane w niskiej temperaturze hepatocyty szczurów szczepu Sprague-Dawleya w hodowli pierwotnej (serie Hep184005 i Hep184006 - Biopredic), hodowane w standardowych warunkach.
4.1.2.1 Pożywki hodowlane
- Pożywka do rozmrażania: pożywka Leibovitz 15 z glutamax 1, z dodatkiem 100 IU/ml penicyliny, 100 μg/ml streptomycyny i 0,6 M glukozy (seria MIL 210009 - Biopredic),
PL 219 671 B1
- Pożywka do zaszczepienia: pożywka Williams E z glutamax 1, z dodatkiem 100 IU/ml penicyliny, 100 μg/ml streptomycyny, 4 μg/ml insuliny bydlęcej i 10% (obj.) płodowej surowicy cielęcej (seria MIL 260005 - Biopredic),
- Pożywka inkubacyjna: pożywka Williams E z glutamax 1, z dodatkiem 100 lU/ml penicyliny, 100 μg/ml streptomycyny, 4 μg/ml insuliny bydlęcej i 50 μm półbursztynianu hydrokortyzonu (seria MIL 260009-260007 - Biopredic),
4.1.2.2 Warunki hodowli
Temperatura 37°C, atmosfera CO2 (5%), wilgotność względna 95%.
4.1.2.3 Warunki hodowli
Test toksyczności komórkowej | Badanie zasadnicze | |
Komórki zaszczepione w dniu podania środka | ||
Gęstość zaszczepienia | 35000 komórek na studzienkę (płytka 96-studzienkowa) | 1,5 miliona komórek na płytkę 30 mm |
Objętość pożywki | 0,1 ml | 3 ml |
4.1.3. Test cytotoksyczności
Ten test cytotoksyczności (test MTT) wykrywa żywe komórki na podstawie reakcji kolorymetrycznej wykazującej integralność oddychania komórkowego, co oznacza aktywność mitochondriów. MTT (bromek 3-[4,5-dimetylotiazolilo-2]-2,5-difenylotetrazolowy), rozpuszczalny w wodzie, przekształca się przez rozłożenie, pod wpływem działania enzymu mitochondriów żywych komórek, w purpurowy, nierozpuszczalny formazan. Formazan solubilizuje się w rozpuszczalniku organicznym, a uzyskany roztwór można oznaczać spektrofotometrycznie. Oznaczona absorbancja jest proporcjonalna do liczby komórek, które przeżyły.
Komórki styka się przez 16 godzin z produktem badanym w pięciu różnych stężeniach (0 - 1 - 10 - 25 - 50 i 100 μΜ).
Po tej fazie ekspozycji, przez trzy godziny dodaje się roztwór MTT (0,5 mg/ml w pożywce inkubacyjnej hepatocytów pierwszorzędowych). Po solubilizacji kryształów formazanu odczytuje się płytki wielostudzienkowe spektrofotometrycznie przy długości fali 50 mm, w celu oznaczenia odsetka żywotności komórek.
4.1.4 Zasadnicze badanie farmakotoksykogenomiczne
Badanie zasadnicze przeprowadzono w dwóch egzemplarzach, używając zaszczepionych hodowli, eksponowanych na poszczególne produkty, w celu uzyskania większej zbieżności doświadczeń i walidowania uzyskanych wyników.
4.1.4.1 Zaszczepienie komórek i ich obróbka
Komórki zaszczepia się i hoduje przez 16 godzin z każdym produktem w trzech stężeniach wybranych na podstawie wyników wstępnego testu MTT; po każdej serii dorzuca się dwie kontrole (komórki nie poddane działaniu środka oraz sam rozpuszczalnik).
4.1.4.2 Ekstrakcja całkowitego RNA i oznaczanie
Po obróbce ekstrahuje się RNA i analizuje w następujący sposób:
- zebranie i odwirowanie komórek,
- ekstrakcja gotowym do użycia odczynnikiem fenylowym (Trizol - seria 1106266 i 1121067
- Invitrogen), zgodnie z instrukcjami producenta
- solubilizacja RNA w wodzie,
- oznaczanie RNA w spektrofotometrii (pomiar gęstości optycznej przy 260, 280 i 300 nm),
- weryfikacja jakości RNA za pomocą Agilent.
4.1.4.3 Wytwarzanie sond cDNA
Sondy cDNA wytworzono przez odwróconą transkrypcję radioaktywną (alfa dATP33P - Amersham). Przeprowadzono ilościowe oznaczenie radioaktywnego cDNA (Instant Imager - Packard), w celu potwierdzenia aktywności sond.
4.1.4.4 Hybrydyzacja na błonie Safe-Hit
Na wcześniej przygotowanych fragmentach nylonowych błon Safe-Hit (Q-BIOgen) złożono po dwa egzemplarze 682 klonów DATAS (motywy splicingu alternatywnego), za pomocą aparatury Q-Pix (GENETIX). Sondy DNA hybrydyzowano przez noc na błonach i następnie błony przepłukano.
PL 219 671 B1
4.1.1.5. Wytworzenie sond cDNA;
- matryca: 5 μο RNA całkowitego (dla każdej serii leczenia i dla każdego stężenia),
- primer: 100 ng oligonukleotydu oligo-dTV, do pierwszej i drugiej hybrydyzacji u szczura (seria 1200, Invitro-gen),
- mieszanina zasadnicza:
μΐ buforu First Strand 5x Premier (seria 1131226 - Invitrogen) μΐ dCTP + dGTP + dTTP 20 mM (seria 11052 01 - Invitrogen) μΜ ATP 120 μΐ (seria 1105201 - Invitrogen) μΐ ditiotreitolu (DTT) 0,1 (seria 133609 - Invi-trogen) μΐ RNazy Out 40 U (seria 1113345 - Invitrogen) μΐ α33Ρ dATP 3 000Ci/mmol 10 mCi/ μΐ (seria B0239 - Amersham) μΐ Superscript II (seria 1137806 - Invitrogen) μΐ gNkogenu (seria 1129328 - Invitrogen)
- procedura
RNA i oNgodTV inkubować w temperaturze 70°C przez 10 minut i następnie umieścić na lodzie. Dodać 27 μΐ MasterMix, inkubować w temperaturze 43°C przez jedną godzinę i następnie w temperaturze 50°C przez 15 minut. Dodać 20 μΐ wody następnie 20 μΐ EDTA 50 mM, po czym 4 μΐ NaOH 10 N. Inkubować 20 minut w temperaturze 65°C, po czym umieścić w lodzie.
Oznaczenie ilościowe: Instant Imager Packard: 1 μΐ mieszaniny reakcyjnej dodać 8 μΐ kwasu octowego 100 μΐ izopropano^ i 1 μΐ gNkogenu (20 μg/μl). Inkubować przez 20 minut w temperaturze -20°C, odwirowywać przez 20 minut przy prędkości obrotów 13000 obr./min w temperaturze 4°C. Ponownie przeprowadzić w roztwór w 200 μΐ wody,
Oznaczanie ilościowe: Instant Imager Packard: 1 μΐ mieszaniny reakcyjnej.
Pożywki i bufory
Roztwory wspólne: Bufor do płukania 1:
20X SSC (Invitrogen) 2X SSC
50X Denhardta
50% (masa/obj.) siarczanu dekstranu
ICN
20% SDS (obj.)(Quantum biotech.) mg/ml DNA spermy łososiowej (Q-Biogene)
Bufor do prehybrydyzacji:
6X SSC
10X Denhardta
10% siarczanu dekstranu
0,5% SDS
H2O
Bufor do hybrydyzacji:
5X SSC
5X Denhardta 0,1% SDS H2O
Bufor do płukania 2:
2X SSC
0,1% SDS
Bufor do płukania 3
0,5X SSC 0,1% SDS
Bufor do płukania 4
1X SSC
0,1% SDS
- Prehybrydyzacja
Pobrać po 5 ml buforu do prehybrydyzacji do probówek do hybrydyzacji dodać odpowiednią objętość DNA spermy łososiowej do uzyskania ostatecznego stężenia 100 pg/μΐ, Nasączyć błony 5X SSC,
Umieścić błonę w probówce do hybrydyzacji i poddać hybrydyzacji wstępnej przez 2 godziny w temperaturze 65°C.
- Hybrydyzacja:
Usunąć bufor do prehybrydyzacji i przepłukać 10-20 ml 5X SSC, usunąć 5X SSC, zastąpić 5 ml buforu + DNA spermy łososiowej, denaturować sondy RT przez 5 minut w temperaturze 95°C, po czym umieścić na lodzie przez 1 minutę, odwirować do odtworzenia, po czym zebrać odpowiednią objętość denaturowanych sond RT w probówce (100000-200000 cpm/ml), inkubować przez noc w temperaturze 55°C.
PL 219 671 B1
- Płukanie:
Błony przepłukać 10-20 ml buforu do płukania 1
Bufor usunąć i dodać zamiast niego 50 ml buforu do płukania 2
Inkubować przez 30 minut w temperaturze 55°C, usunąć i zastąpić, płucząc buforem 4.
Inkubować przez 30 minut w temperaturze 55°C, zlać ostatnią płukankę, zdjąć błony z probówek, umieścić na kasecie i pozostawić do akwizycji na trzy godziny.
4.1.4.5 Akwizycja i analiza obrazu
Błony umieszcza się na ekranie (FX Imaging ScreenK - Biorad) na trzy godziny. Następnie kliszę odczytuje się stosując Personal Molecular Imager FX (bio-rad). Analizy obrazu dokonuje się, stosując Safe-Hit Reader Software (COSE).
4.1.4.6 Obliczanie indeksu toksyczności
Wszystkie dane przekazuje się w programie do automatycznego obliczania, normalizującym różne błony i obliczającym indeks toksyczności = suma liczby genów, które uległy regulacji w górę i w dół, pod wpływem danego związku, w danym stężeniu, w porównaniu z wynikami nie leczonej kontroli. Wyniki obu analiz Safe-Hit porównuje się zatem i łączy, w celu oceny potencjalnej toksyczności różnych badanych związków. W obliczeniu indeksów toksyczności wykorzystuje się dwa parametry, które użytkownik może modyfikować:
- Próg tła (Background Threshold - BT) wygładza słabe sygnały, zbliżone do szumu tła, których nie można przypisać istotnej ekspresji genu. Wyznacza on więc wartość progową detekcji.
- Czynnik indukcji (IF) oznacza się jako mnożnik stosunku do próbek kontrolnych, niezbędny do regulacji klonów w górę lub w dół. Istotne wyniki uzyskuje się zwykle wtedy, gdy wartość tego parametru wynosi 2 lub powyżej 2. Stopniowy wzrost wartości IF pozwala wyselekcjonować klony ulegające w największym stopniu regulacji w górę lub w dół.
Opracowano sposób obliczania indeksu toksyczności przez porównanie profili referencyjnych (R: komórki niepoddane obróbce) z profilem doświadczalnym (E); sposób ten obejmuje następujące etapy (zob. Fig. 5, gdzie przedstawiono schemat tego sposobu):
- przekształcenie wszystkich uzyskanych wartości w wartości logarytmiczne,
- obliczenie średniej wartości logarytmicznych dla każdej próby wykonanej w dwóch egzemplarzach (MjR i MIE),
- ustanowienie matrycy z MjR - MIE, dla wszystkich sygnałów (=Di)
- normalizacja poszczególnych MIE, przez odjęcie od MIE średniej z 14 wartości zbliżonych do di (=NMIE),
- porównanie znormalizowanych wartości z wartościami referencyjnymi (Ci = NMiE - MIR)
- przekształcenie wykładnicze Ci (=Fi),
- porównanie Fi ze współczynnikiem indukcji wybranym przez użytkownika:
• jeżeli Fi > F, uznaje się, że doszło do regulacji genów w górę • jeżeli 1/IF < Fi < IF, gen uległ ekspresji bez modyfikacji, • jeżeli F < 1/IF, uznaje się, że doszło do regulacji genów w dół.
4.2. Wyniki testu z MTT
Testy te przeprowadzono w trzech egzemplarzach na hepatocytach pierwszorzędowych szczura, poddanych ekspozycji przez 16 godzin.
Klomipramina, oznaczona kodem C218, wykazuje istotną toksyczność w stężeniu 100 μΜ, ponieważ po ekspozycji komórek na tę substancję przez 16 godzin, nie obserwowano żadnej żywotności. Nie obserwowano jednak żadnej toksyczności przy stężeniu 25 μΜ. Przy stężeniu 50 μΜ żywotność przekraczająca 80% wykazuje całkowitą zgodność z badaniem farmakotoksyko-genomicznym. Związki F2695 i F2696 nie wykazują w tym teście żadnej cytotoksyczności, nawet w stężeniu 100 μΜ.
Do oceny farmakotoksykogenomicznej wykorzystano trzy stężenia tego samego związku: stężenie umożliwiające uzyskanie 80% żywotności (C), jak również stężenia odpowiadające (C)x10 i (C)/10.
W celu porównania zdolności F2695 i F2696 do spowodowania danego wyniku punktowego w przeprowadzanym badaniu zastosowano dla każdego z nich takie same stężenia: 1 μΜ, 10 μΜ i 100 μΜ. W przypadku klomipraminy zastosowano stężenie 1 μΜ, 10 μΜ i 50 μΜ. Zob. Fig. 6a, 6b i 6c.
4.3 Wyniki w hepatocytach pierwszorzędowych szczura
W sposób opisany powyżej oznaczono indeks toksyczności (IT). W indeksie tym uwzględniono jedynie klony, w których doszło do modulacji w stosunku do klonów kontrolnych w dwóch niezależnych doświadczeniach i jedynie takie klony, w których sygnał jest dwukrotnie wyższy od szumu tła (BT).
PL 219 671 B1
Przeprowadzono dwie różne analizy, przyjmując dwa poziomy różnicy (współczynnik indukcji - IF), w porównaniu do sytuacji braku podawania środka:
- Różnica co najmniej 1,7-krotna w stosunku do braku podawania środka. Współczynnik 1,7 odpowiada najmniejszej wartości, która umożliwia nieotrzymanie indeksu, przy porównaniu dwóch sytuacji braku stosowania środka.
- Różnica co najmniej dwukrotna w stosunku do braku stosowania środka. Współczynnik wynoszący 2 umożliwia uwzględnienie najsilniejszych sygnałów.
4.3.1. Czynnik indukcji wynoszącej 1,7 w porównaniu z brakiem podawania środka (tabela 6)
T a b e l a 6
Klony,
W górę W dół które uległy regulacji w górę i w dół - hepatocyty pierwszorzędowe szczura (współczynnik: indukcji = 1,7) >1,7 <0,585
F2695 1 μΜ | F2695 10 μΜ | F2695 100 μΜ | F2696 1 μΜ | F2696 10 μΜ | F2696 100 μΜ | C 218 1 μΜ | C 218 10 μΜ | C 218 100 μΜ | |
W górę | 1 | 15 | 2 | 2 | 13 | ||||
W dół | 1 | 2 | 5 | 7 | 7 | 13 | 15 | ||
TI | 2 | 2 | 5 | 22 | 9 | 15 | 28 |
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
Ροζ. | nbU | nbD | |||||||||
A09 | 3 | 2,90 | 2,23 | 2,14 | |||||||
Α20 | 1 | 0,56 | |||||||||
Β20 | 2 | 0,14 | 0,27 | ||||||||
Β22 | 2 | 0,17 | 0,32 | ||||||||
C01 | 4 | 3,20 | 1,93 | 1,82 | 1,91 | ||||||
E01 | 1 | 1,73 | |||||||||
Ε05 | 2 | 0,22 | 0,35 | ||||||||
E11 | 1 | 2,12 | |||||||||
Ε19 | 1 | 1,72 | |||||||||
Ε21 | 2 | 0,56 | 0,58 | ||||||||
F24 | 1 | 0,52 | |||||||||
G01 | 1 | 2,04 | |||||||||
G05 | 1 | 2,02 | |||||||||
G09 | 2 | 2,09 | 1,76 | ||||||||
Ι01 | 1 | 2,05 | |||||||||
Ι18 | 2 | 2,38 | 1,88 | ||||||||
L01 | 1 | 2,05 | |||||||||
L22 | 1 | 1,78 | |||||||||
L23 | 1 | 1,75 |
PL 219 671 B1 cd. tabeli 6
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
Μ07 | 2 | 2,25 | 1,75 | ||||||||
M12 | 3 | 0,21 | 0,16 | 0,39 | |||||||
M23 | 1 | 1,95 | |||||||||
Ρ05 | 1 | 1,78 | |||||||||
Q11 | 2 | 1,81 | 1,92 | ||||||||
Q24 | 1 | 1,77 | |||||||||
S01 | 1 | 2,98 | |||||||||
T08 | 6 | 0,50 | 0,22 | 0,20 | 0,35 | 0,14 | 0,22 | ||||
U04 | 6 | 0,57 | 0,26 | 0,19 | 0,48 | 0,22 | 0,37 | ||||
V22 | |||||||||||
W17 | 1 | 2,95 | |||||||||
Χ02 | 5 | 0,29 | 0,20 | 0,36 | 0,24 | 0,31 | |||||
X05 | 2 | 0,15 | 0,24 | ||||||||
X06 | 5 | 0,2 | 0,16 | 0,23 | 0,15 | 0,23 | |||||
Χ23 | 1 | 1,92 | |||||||||
Υ17 | 1 | 2,65 | |||||||||
Ζ13 | 3 | 0,34 | 0,29 | 0,27 | |||||||
Ζ20 | 1 | 0,57 | |||||||||
AA11 | 3 | 0,38 | 0,27 | 0,31 | |||||||
ΑΑ13 | 1 | 1,79 | |||||||||
AC13 | 5 | 0,22 | 0,16 | 0,28 | 0,16 | 0,28 |
Poz. | Gen |
1 | 2 |
Α09 | Mitochondrium Η. sapiens, 12S |
Α20 | Gen elF-5A czynnika inicjacji H. sapiens |
Β20 | BAC CIT-B-191n6, chromosom 19, H. sapiens |
Β22 | Sekwencja genomowa z 17 H. sapiens |
C01 | Mitochondrium H. sapiens, 16S |
E01 | mRNA H. sapiens dla lipokortyny II |
Ε05 | Sekwencja DNA H. sapiens z klonu 740A11 na chromosomie Xq22.2-23. Zawiera część genu COL4A5 dla prekursora łańcucha alfa 5 (IV) kolagenu. Zawiera GSS1 - kompletną sekwencję. |
E11 | mRNA homologu reduktazy chlordekonu H. sapiens, wątroba |
Ε19 | Mitochondrium H. sapiens, podjednostka 1 oksydazy cytochromu c |
Ε21 | Gen S14 białka rybosomalnego H. sapiens |
F24 | mRNA kofaktora białka homeoboxu LIM (CLIM-1) H. sapiens |
G01 | mRNA białka pokrewnego receptorowi estrogenu (wariant ER z raka sutka) H. sapiens |
G05 | Mitochondrium H. sapiens, podjednostka 1 oksydazy cytochromu c |
PL 219 671 B1 cd. tabeN
1 | 2 |
G09 | Mitochondrium H. sapiens, cytochrom b |
I01 | Mitochondrium H. sapiens, podjednostka 1 oksydazy cytochromu e |
I18 | Gen rRNA 18S H. sapiens |
L01 | mRNA białka tolerancji kationu dwuwartościowego CUTA H. sapiens |
L22 | mRNA H. sapiens dla białka podobnego do proteazy Lon |
L23 | cDNA NIH_MGC_16 Mon IMAGE:3350241 5', sekwencja mRNA |
Μ07 | Mitoehondrium H. sapiens, podjednostka 1 oksydazy cytochromu c |
M12 | mRNA H. sapiens, cDNA DKFZp564C1563 |
M23 | Sekwencja 21 z patentu US 5851764 |
Ρ05 | Klon PAC DJ404K21 H. sapiens z Xq23 |
Q11 | Nieznany |
Q24 | Gen 28S RNA rybosomalnego H. sapiens |
S01 | Locus beta TCR Mus itiucuIus |
T08 | mRNA H. sapiens dla białka KIAA1185 |
U04 | mRNA czynnika inicjacji translacji eLF-2alfa H. sapiens |
V22 | mRNA czynnika wydłużania 1 -alfa H. sapiens (klon CEF4) |
W17 | Mitochondrium H. sapiens, indukowalny hipoksją gen 14 |
X02 | Nieznany |
X05 | Gen mikrosomalnej hydrolazy epoksydowej (EPHX) H. sapiens |
X06 | Sekwencja genomowa H. sapiens z 9q34 |
X23 | Nieznany |
Y17 | Gen 28S RNA rybosomalnego H. sapiens |
Z13 | Nieznany |
Z20 | Klon wc44h09,xl NCI CGAP Pr28 cDNA Homo sapiens IMAGE:2321537 3', podobny do sekwencji mRNA SW:RB24_Mouse P35290 RA8_RELATED PROTEIN RAB-24 |
AA11 | Fragment powtarzanej sekwencji AluJb H. sapiens, wprowadzany do cDNA kodującego nieznane białko |
AA13 | Gen 18S rRNA H. sapiens |
AC13 | Gen 7S RNA L H. sapiens |
Uzyskano następujące indeksy toksyczności:
F2695 | Indeks toksyczności |
1 μΜ | 0 |
10 μΜ | 0 |
100 μΜ | 17 |
F2695 | Indeks toksyczności |
1 μΜ | 2 |
10 μΜ | 5 |
100 μΜ | 22 |
PL 219 671 B1
C218 | Indeks toksyczności |
1 μΜ | 9 |
10 μΜ | 15 |
50 μΜ | 28 |
Możliwe było zatem dokonanie klasyfikacji od substancji najbardziej do najmniej toksycznej:
C218 (klomipramina) >F2696>>>F2695.
Klomipramina, cząsteczka referencyjna, kodowana w niniejszym badaniu jako C218, wykazuje względne zwiększenie liczby cech charakterystycznych w poszczególnych badanych stężeniach: odpowiednio 9, 15 i 28 oznaczeń w stężeniu 1, 10 i 50 μΜ (stężenie maksymalne, zdefiniowane w poprzednim teście cytotoksyczności). Logicznie, wszystkie cechy charakterystyczne, obserwowane w stężeniu małym i średnim, były obecne przy stężeniu wyższym.
W stężeniu 1 i 10 μΜ F2695 nie powoduje wytworzenia żadnej cechy charakterystycznej spośród 682 możliwych cech charakterystycznych stresu, badanych w niniejszym doświadczeniu. W najwyższym stężeniu 100 μΜ stwierdzono obecność zaledwie dwóch cech charakterystycznych, z czego jedna wspólna z C218, jednak o nieznanym znaczeniu.
F2696 wykazuje względne zwiększenie liczby cech charakterystycznych wraz z badanym stężeniem: odpowiednio 2, 5 i 22 cechy charakterystyczne w stężeniu 1, 10 i 100 μΜ. Wszystkie cechy charakterystyczne, obserwowane przy stężeniu małym i średnim, były obecne przy stężeniach wyższych. Żadna z 22 cech charakterystycznych nie była wspólna z F2695. Przeciwnie, cechy charakterystyczne, które były obecne w stężeniu małym i średnim (5, z których 2 obecne były już w stężeniu małym), stanowią 5 z 9 cech charakterystycznych, które stwierdzono w przypadku klomipraminy już od małej dawki 1 μΜ. W dużym stężeniu 100 μΜ, wśród 28 cech charakterystycznych identyfikowanych w przypadku klomipraminy w stężeniu 50 μΜ odnaleziono 10/26 cech charakterystycznych F2696.
Z jakościowego punktu widzenia należy podkreślić, że F2696 i klomipramina wykazują wpływ na transkrypcję w mitochondriach, szczególnie na poziomie Cox 1 i cytochromu b. Znaki te nie są obecne w przypadku F2695 (pozycje GG5/G09/I01).
4.3.2. Współczynnik indukcji 2 w stosunku do braku stosowania środka (tabela 7)
Klony,
W górę W dół
T a b e l a 7 które uległy regulacji w górę i w dół - hepatocyty pierwszorzędowe szczura (współczynnik indukcji = 2) >1,7 <0 585
F2695 1 μΜ | F2695 10 μΜ | F2695 100 μΜ | F2696 1 μΜ | F2696 10 μΜ | F2596 100 μΜ | C218 1 μΜ | C 218 10 μΜ | C 218 100 μΜ | |
W górę | 10 | 1 | 1 | 4 | |||||
W dół | 5 | 6 | 7 | 12 | 12 | ||||
TI | 5 | 16 | 8 | 13 | 16 |
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
Ροz. | nbU | nbD | |||||||||
A09 | 3 | 2,90 | 2,23 | 2,14 | |||||||
Β20 | 2 | 0,14 | 0,27 | ||||||||
Β22 | 2 | 0,17 | 0,32 | ||||||||
C01 | 1 | 3,20 | |||||||||
Ε05 | 2 | 0,22 | 0,35 | ||||||||
E11 | 1 | 2,12 | |||||||||
G01 | 1 | 2,04 | |||||||||
G05 | I | 2,02 | |||||||||
G09 | 1 | 2, 09 |
PL 219 671 B1 cd. tabeli 7
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
Ι01 | 1 | 2,05 | |||||||||
Ι18 | 1 | 2,38 | |||||||||
J03 | 1 | 2,12 | |||||||||
L01 | 1 | 2,05 | |||||||||
M07 | 1 | 2,25 | |||||||||
M12 | 3 | 0,21 | 0,16 | 0,39 | |||||||
S01 | 1 | 2,98 | |||||||||
T08 | 5 | 0,22 | 0,20 | 0,35 | 0,14 | 0,22 | |||||
U04 | 5 | 0,26 | 0,19 | 0,48 | 0,22 | 0,37 | |||||
W17 | 1 | 2,96 | |||||||||
X02 | 5 | 0,29 | 0,20 | 0,36 | 0,24 | 0,31 | |||||
X05 | 2 | 0,15 | 0,24 | ||||||||
X06 | 5 | 0,20 | 0,16 | 0,23 | 0,15 | 0,23 | |||||
X23 | 1 | 1,92 | |||||||||
Y17 | 1 | 2,65 | |||||||||
Z13 | 3 | 0,34 | 0,29 | 0,27 | |||||||
Z20 | 1 | 0,57 | |||||||||
AA11 | 3 | 0,38 | 0,27 | 0,31 | |||||||
AC13 | 5 | 0,22 | 0,16 | 0,28 | 0,16 | 0,28 |
Poz. | Gen |
1 | 2 |
A09 | Mitochondrium H. sapiens, 12S |
B20 | BAC CIT-B-191n6, chromosom 19, H. sapiens |
B22 | Sekwencja genomowa z 17 H. sapiens |
C01 | Mitochondrium H. sapiens, 16S |
E05 | Sekwencja DNA H. sapiens z klonu 740A11 na chromosomie Xq22.2-23. Zawiera część genu COL4A5 dla prekursora łańcucha alfa 5 (IV) kolagenu. Zawiera GSS1 - kompletną sekwencję. |
E11 | mRNA homologu reduktazy chlordekonu H. sapiens, wątroba |
G01 | mRNA białka pokrewnego receptorowi estrogenu (wariant ER z raka sutka) H. sapiens |
G05 | Mitochondrium H. sapiens, podjednostka 1 oksydazy cytoehromu c |
G09 | Mitochondrium H. sapiens, cytochrom b |
I01 | Mitochondrium H. sapiens, podjednostka 1 oksydazy cytoehromu c |
I18 | Gen rRNA 18S H. sapiens |
J03 | mRNA CLP H. sapiens |
L01 | mRNA białka tolerancji kationu dwuwartościowego CUTA H. sapiens |
M07 | Mitochondrium H. sapiens, podjednostka 1 oksydazy cytochromu c |
M12 | mRNA H. sapiens, cDNA DKFZp564C1563 |
PL 219 671 B1 cd. tabeli
1 | 2 |
S01 | Locus beta TCR Mus muculus |
T08 | mRNA H. sapiens dla białka KIAA1185 |
U04 | mRNA czynnika inicjacji translacji elF-2alfa H. sapiens |
W17 | Mitochondrium H. sapiens, indukowalny hipoksją gen 14 |
X02 | Nieznany |
X05 | Gen mikrosomalnej hydrolazy epoksydowej (EPHX) H. sapiens |
X06 | Sekwencja genomowa H. sapiens z 9q34 |
Y17 | Gen 28S RNA rybosomalnego H. sapiens |
Z13 | Nieznany |
AA11 | Fragment powtarzanej sekwencji AluJb H. sapiens, wprowadzany do cDNA kodującego nieznane białko |
AC13 | Gen 7S RJMA L H. sapiens |
Uzyskano następujące współczynniki:
F2695 | Indeks toksyczności |
1 μΜ | 0 |
10 μΜ | 0 |
100 μΜ | 0 |
C218 | Indeks toksyczności |
1 μΜ | 8 |
10 μΜ | 13 |
50 μΜ | 16 |
F2696 | Indeks toksyczności |
1 μΜ | 0 |
10 μΜ | 5 |
100 μΜ | 16 |
Zgodnie z tymi parametrami można było zaproponować następującą klasyfikację od substancji najbardziej do najmniej toksycznej: C218 (klomipramina) >F2696>>>F2695.
Przy rozważeniu klonów ulegających nadmiernej lub niedostatecznej ekspresji o współczynniku 2,
F2695 nie powoduje powstania żadnej cechy charakterystycznej, nawet w stężeniu 100 μΜ.
Wpływ stężenia na pojawienie się cech charakterystycznych potwierdzono na podstawie znikania cech charakterystycznych o małej intensywności dla F2696 w stężeniu 1 μΜ, obecnych w poprzedniej analizie przy współczynniku indukcji 1,7.
Jakościowo potwierdzono również wpływ F2696 i klomipraininy na Cox1 i cytochrom b (pozycje G05/G09/I01).
F2695, enancjomer farmakologicznie czynny F2207, pozbawiony jest istotnego wpływu w tym teście, dlatego też jako produkt referencyjny, stanowiący kontrolę dodatnią, stosuje się klomipraminę.
Przeciwnie, F2696, enancjomer nieczynny F2207 wykazuje profil cech charakterystycznych ilościowo i jakościowo zbliżony do klomipraminy i nie wykazuje żadnej cechy charakterystycznej wspólnej z F2695.
PL 219 671 B1
Wszystko to świadczy o lepszym profilu toksykogenomicznym enancjomeru aktywnego F2965, dla którego w tym modelu doświadczalnym współczynnik bezpieczeństwa jest bardzo istotnie lepszy niż dla F2696.
4.4 Wniosek
Badania farmakotoksykogenomiczne prowadzone na cząsteczkach F2695 i F2696, enancjomerach F2207 (w stężeniu 10, 50 i 100 μΜ) i C218 (klomipramina w stężeniu 1, 10 i 50 μΜ) na hepatocytach szczura w hodowli pierwotnej umożliwiły uzyskanie cech charakterystycznych stresu i indeksu toksyczności, zależnych od stężenia. Badania te potwierdzają, że test farmakotoksykogenomiczny jest w stanie ujawnić cechy charakterystyczne stresu, w warunkach obróbki (stężenie, czas leczenia) niepowodującej żadnej toksyczności w klasycznych teście żywotności, takim jak MTT.
W niniejszym badaniu zwracają uwagę następujące elementy:
- w tym modelu hepatocytów szczura F2695, enancjomer farmakologicznie czynny F2207 nie powoduje powstania istotnego indeksu toksyczności,
- F2696, enancjomer nieczynny F2207 i klomipramina, referencyjny lek psychotropowy, pozwalają uzyskać istotny wskaźnik wytworzony z cech charakterystycznych stresu takich samych lub bardzo podobnych. W tym systemie klomipramina, cząsteczka referencyjna, stanowiąca produkt kontroli dodatniej, indukuje najwięcej cech charakterystycznych stresu i uzyskuje się istotny wskaźnik już od bardzo małego stężenia. Warto też dlatego wspomnieć, że klomipramina może powodować u człowieka pewną liczbę objawów niepożądanych, takich jak na przykład tachykardia, niedociśnienie ortostatyczne, zaburzenia przewodnictwa lub rytmu, a w wyjątkowych przypadkach zapalenie wątroby. Przy przypadkowym przedawkowaniu klomipraminy można obserwować między innymi omdlenia, zaburzenia obrazu krwi i ciężkie objawy ze strony układu krążenia.
Bez przesądzania mechanizmu fizjopatologicznego, należy zauważyć, że F2696 wykazuje cechy charakterystyczne stresu, takie same lub bardzo podobne, jak klomipramina i również powoduje objawy niepożądane, takie jak uprzednio opisywane objawy ze strony układu krążenia.
Są też podstawy do tego, żeby wnioskować, że obserwowane cechy charakterystyczne są niezależne od całości profilu przeciwdepresyjnego czy szerzej, psychotropowego. Można je uznać za objawy stresu (F2696 powoduje szczególnie zmniejszenie ekspresji genu biorącego udział w syntezie białek i czynnika rozpoczynania translacji). Wszystko to świadczy o lepszym profilu toksykogenomowym dla enancjomeru czynnego F2695, którego współczynnik bezpieczeństwa w tym modelu doświadczalnym jest znamiennie lepszy niż F2696.
Claims (14)
1. Zastosowanie (1S,2R) enancjomeru milnacypranu ((Z(±)-2-aminometylo)-N,N-dietylo-1-fenylocyklopropanokarboksyamidu) lub jednej z jego farmaceutycznie dopuszczalnych soli, do wytwarzania leku przeznaczonego do profilaktyki lub leczenia, lub leczenia zaburzeń lub chorób przez podwójne zahamowanie wychwytu zwrotnego serotoniny (5-HT i noradrenaliny (NA): depresji, nietrzymania moczu, lęku uogólnionego, napadów paniki, fobii, zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych (nerwicy natręctw), zaburzeń zachowania, zmęczenia i zespołów bólowych które mu towarzyszą, bólu i uzależnienia od leków, u pacjentów wybranych spośród pacjentów z niewydolnością wątroby i/lub nerek, pacjentów otrzymujących leki powodujące toksyczność narządową i/lub tkankową na poziomie wątroby lub nerek, pacjentów otrzymujących leki nasercowe, pacjentów poddanych leczeniu powodującemu objawy niepożądane ze strony układu krążenia, pacjentów z uprzednio stwierdzonymi i/lub współwystępującymi chorobami układu krążenia, przy ograniczeniu ryzyka ze strony układu krążenia związanych z podawaniem milnacypranu w postaci mieszaniny racemicznej.
2. Zastosowanie według zastrz. 1, znamienne tym, że zaburzenia ze strony układu krążenia odpowiadają podwyższeniu ciśnienia tętniczego i/lub zwiększeniu częstości akcji serca.
3. Zastosowanie według zastrz. 2, znamienne tym, że podwyższenie ciśnienia tętniczego odpowiada podwyższeniu rozkurczowego ciśnienia tętniczego.
4. Zastosowanie według jednego z zastrz. 1-3, znamienne tym, że ogranicza się ponadto ryzyko toksyczności narządowej i/lub tkankowej.
5. Zastosowanie według zastrz. 4, znamienne tym, że toksycznością narządową jest toksyczny wpływ na serce, a toksycznością tkankową jest toksyczny wpływ na wątrobę i/lub nerki.
PL 219 671 B1
6. Zastosowanie według jednego z zastrz. 1-5, znamienne tym, że enancjomerem (1S,2R) milnacypranu jest chlorowodorek Z-(1S,2R)-2-aminometylo)-N,N-dietylo-1-fenylocyklopropanokarboksyamidu (F2695).
7. Zastosowanie według dowolnego z zastrz. 1-6, znamienne tym, że lek przeznaczony jest do leczenia lub profilaktyki ciężkiej depresji, depresji opornej, depresji u osoby starszej, depresji psychotycznej, depresji spowodowanej leczeniem interferonem, stanu depresyjnego, zespołu maniakalno-depresyjnego, epizodów depresji sezonowej, epizodów depresyjnych związanych z chorobą ogólnoustrojową lub epizodów depresyjnych związanych ze stosowaniem substancji wpływających na nastrój.
8. Zastosowanie według dowolnego z zastrz. 1-6, znamienne tym, że lek przeznaczony jest do leczenia lub profilaktyki agorafobii, bólu przewlekłego, zespołu przewlekłego zmęczenia lub fibromialgii.
9. Zastosowanie według dowolnego z zastrz. 1-6, znamienne tym, że lek przeznaczony jest do leczenia lub profilaktyki nietrzymania moczu związanego ze stresem i moczenia nocnego.
10. Zastosowanie według dowolnego z zastrz. 1-6, znamienne tym, że lek przeznaczony jest do leczenia lub profilaktyki uzależnienia od tytoniu, od alkoholu, od narkotyków, od środków przeciwbólowych, w przebiegu odstawienia tych substancji u osoby uzależnionej.
11. Zastosowanie według dowolnego z zastrz. 1-10, znamienne tym, że do tych uprzednio stwierdzonych lub współwystępujących chorób układu krążenia i/lub zaburzeń układu krążenia należy zawał mięśnia sercowego, zaburzenia rytmu serca (tachykardia, bradykardia, kołatania serca), zaburzenia ciśnienia tętniczego (niedociśnienie lub nadciśnienie) i choroba serca.
12. Zastosowanie według zastrz. 7, znamienne tym, że lek przeznaczony jest do leczenia lub profilaktyki depresji, enancjomer jest formułowany do kontrolowanego uwalniania, jedno- lub wielokrotnego, w dawkach wynoszących od 0,01 mg/do 10 mg/kg masy ciała dziennie.
13. Zastosowanie według zastrz. 12, znamienne tym, że enancjomer jest formułowany do kontrolowanego uwalniania, jedno- lub wielokrotnego, w dawkach wynoszących od 0,05 mg/do 5 mg/kg masy ciała dziennie.
14. Zastosowanie według zastrz. 13, znamienne tym, że enancjomer jest formułowany do kontrolowanego uwalniania, jedno- lub wielokrotnego, w dawkach wynoszących od 0,1 mg/do 1 mg/kg masy ciała dziennie.
Applications Claiming Priority (2)
Application Number | Priority Date | Filing Date | Title |
---|---|---|---|
FR0301849A FR2851163B1 (fr) | 2003-02-14 | 2003-02-14 | Utilisation de l'enantiomere dextrogyre du milnacipran pour la preparation d'un medicament |
US10/453,574 US7005452B2 (en) | 2003-02-14 | 2003-06-03 | Use of the dextrogyral enantiomer of milnacipran for the preparation of a drug |
Publications (2)
Publication Number | Publication Date |
---|---|
PL378057A1 PL378057A1 (pl) | 2006-02-20 |
PL219671B1 true PL219671B1 (pl) | 2015-06-30 |
Family
ID=32929266
Family Applications (1)
Application Number | Title | Priority Date | Filing Date |
---|---|---|---|
PL378057A PL219671B1 (pl) | 2003-02-14 | 2004-02-16 | Zastosowanie enancjomeru (1S, 2R) milnacypranu do wytwarzania leku |
Country Status (20)
Country | Link |
---|---|
US (2) | US7074833B2 (pl) |
EP (2) | EP1908461B9 (pl) |
KR (1) | KR101185322B1 (pl) |
AT (1) | ATE401872T1 (pl) |
AU (1) | AU2004216452B2 (pl) |
BR (1) | BRPI0407256A (pl) |
CA (1) | CA2514948C (pl) |
DE (1) | DE602004015257D1 (pl) |
DK (1) | DK1601349T3 (pl) |
ES (1) | ES2310715T3 (pl) |
HK (1) | HK1079117A1 (pl) |
MA (1) | MA27655A1 (pl) |
MX (1) | MXPA05008652A (pl) |
NO (1) | NO333987B1 (pl) |
NZ (1) | NZ541733A (pl) |
PL (1) | PL219671B1 (pl) |
PT (1) | PT1601349E (pl) |
RU (1) | RU2317817C2 (pl) |
SI (1) | SI1601349T1 (pl) |
WO (1) | WO2004075886A1 (pl) |
Families Citing this family (66)
Publication number | Priority date | Publication date | Assignee | Title |
---|---|---|---|---|
US7704527B2 (en) * | 2002-10-25 | 2010-04-27 | Collegium Pharmaceutical, Inc. | Modified release compositions of milnacipran |
WO2008031928A1 (fr) * | 2006-09-14 | 2008-03-20 | Pierre Fabre Medicament | Utilisation du milnacipran pour diminuer les proprietes recompensantes de l'alcool pendant ou apres un traitement de sevrage alcoolique |
CN101195583B (zh) | 2006-12-04 | 2012-07-04 | 四川抗菌素工业研究所有限公司 | 一种光学纯米那普仑及其盐的制备方法 |
WO2009023820A1 (en) * | 2007-08-16 | 2009-02-19 | Cypress Biosciences, Inc. | Improving the tolerability of a serotonin antagonist and a nsri, a snri or a rima by using them in combination |
EP2110129A1 (en) * | 2008-04-18 | 2009-10-21 | Pierre Fabre Medicament | Use of enantiomer (1S, 2R) milnacipran hydrochloride for the preventive treatment of suicidal behaviour in depressed patients |
US20090270688A1 (en) * | 2008-04-24 | 2009-10-29 | Searete Llc, A Limited Liability Corporation Of The State Of Delaware | Methods and systems for presenting a combination treatment |
US20100100507A1 (en) * | 2008-09-04 | 2010-04-22 | United Parcel Service Of America, Inc. | Determining Vehicle Visit Costs To A Geographic Area |
US8865937B2 (en) * | 2009-11-06 | 2014-10-21 | Mahendra G. Dedhiya | Crystalline forms of (1S,2R)-2-(amino methyl)-N,N-diethyl-1-phenyl cyclopropane carboxamide |
EP2536688A4 (en) * | 2010-01-14 | 2014-04-02 | Pf Medicament | STABLE DOSAGE FORMS OF LEVOMILNACIPRAN |
WO2011158249A1 (en) * | 2010-06-16 | 2011-12-22 | Glenmark Generics Limited | Process for preparation of milnacipran intermediate and its use in preparation of pure milnacipran |
US20120289744A1 (en) | 2010-11-03 | 2012-11-15 | Arch Pharmalabs Limited | Process for preparing optically pure milnacipran and its pharmaceutically acceptable salts |
WO2012145234A2 (en) * | 2011-04-21 | 2012-10-26 | Emory University | Cyclopropyl derivatives and methods of use |
FR2978350B1 (fr) | 2011-07-28 | 2013-11-08 | Pf Medicament | Medicament a base de levomilnacipran pour la rehabilitation fonctionnelle apres accident neurologique aigu |
WO2013036403A1 (en) * | 2011-09-06 | 2013-03-14 | Curna, Inc. | TREATMENT OF DISEASES RELATED TO ALPHA SUBUNITS OF SODIUM CHANNELS, VOLTAGE-GATED (SCNxA) WITH SMALL MOLECULES |
WO2014037832A2 (en) | 2012-09-06 | 2014-03-13 | Mahesh Kandula | Compositions and methods for the treatment of epilepsy and neurological diseases |
CA2873093A1 (en) | 2012-05-07 | 2013-11-14 | Cellixbio Private Limited | Compositions and methods for treatment of neuromuscular disorders and neurodegenerative disorders |
US9399634B2 (en) | 2012-05-07 | 2016-07-26 | Cellix Bio Private Limited | Compositions and methods for the treatment of depression |
JP2015519333A (ja) | 2012-05-07 | 2015-07-09 | セリックスビオ プライヴェート リミテッド | 神経疾患の治療のための組成物および方法 |
WO2013168025A1 (en) | 2012-05-08 | 2013-11-14 | Mahesh Kandula | Compositions and methods for treatment of blood clotting disorders |
WO2013167991A1 (en) | 2012-05-08 | 2013-11-14 | Mahesh Kandula | Compositions and methods for the treatment of metabolic disorders |
US9434704B2 (en) | 2012-05-08 | 2016-09-06 | Cellix Bio Private Limited | Compositions and methods for the treatment of neurological degenerative disorders |
US9266823B2 (en) | 2012-05-08 | 2016-02-23 | Cellix Bio Private Limited | Compositions and methods for the treatment of parkinson's disease |
WO2013167992A1 (en) | 2012-05-08 | 2013-11-14 | Mahesh Kandula | Compositions and methods for the treatment of inflammatory disorders |
WO2013167997A2 (en) | 2012-05-10 | 2013-11-14 | Mahesh Kandula | Compositions and methods for the treatment of metabolic syndrome |
WO2013168005A2 (en) | 2012-05-10 | 2013-11-14 | Mahesh Kandula | Compositions and methods for the treatment of restless leg syndrome and fibromyalgia |
WO2013168015A1 (en) | 2012-05-10 | 2013-11-14 | Mahesh Kandula | Compositions and methods for the treatment of asthma and allergy |
WO2013168014A1 (en) | 2012-05-10 | 2013-11-14 | Mahesh Kandula | Compositions and methods for the treatment of familial amyloid polyneuropathy |
US9573927B2 (en) | 2012-05-10 | 2017-02-21 | Cellix Bio Private Limited | Compositions and methods for the treatment of severe pain |
US9346742B2 (en) | 2012-05-10 | 2016-05-24 | Cellix Bio Private Limited | Compositions and methods for the treatment of fibromyalgia pain |
US9315461B2 (en) | 2012-05-10 | 2016-04-19 | Cellix Bio Private Limited | Compositions and methods for the treatment of neurologic diseases |
US9233161B2 (en) | 2012-05-10 | 2016-01-12 | Cellix Bio Private Limited | Compositions and methods for the treatment of neurological conditions |
US9273061B2 (en) | 2012-05-10 | 2016-03-01 | Cellix Bio Private Limited | Compositions and methods for the treatment of chronic pain |
US9499526B2 (en) | 2012-05-10 | 2016-11-22 | Cellix Bio Private Limited | Compositions and methods for the treatment of neurologic diseases |
SG11201407318UA (en) | 2012-05-10 | 2014-12-30 | Cellix Bio Private Ltd | Compositions and methods for the treatment of metabolic syndrome |
US9321775B2 (en) | 2012-05-10 | 2016-04-26 | Cellix Bio Private Limited | Compositions and methods for the treatment of moderate to severe pain |
US9242939B2 (en) | 2012-05-10 | 2016-01-26 | Cellix Bio Private Limited | Compositions and methods for the treatment of respiratory disorders |
WO2013175377A2 (en) | 2012-05-23 | 2013-11-28 | Mahesh Kandula | Compositions and methods for the treatment of mucositis |
US9227974B2 (en) | 2012-05-23 | 2016-01-05 | Cellex Bio Private Limited | Compositions and methods for the treatment of respiratory disorders |
EP2852569B1 (en) | 2012-05-23 | 2020-10-14 | Cellixbio Private Limited | Compositions and methods for the treatment of multiple sclerosis |
US9498461B2 (en) | 2012-05-23 | 2016-11-22 | Cellix Bio Private Limited | Compositions and methods for the treatment of inflammatory bowel disease |
WO2013175376A2 (en) | 2012-05-23 | 2013-11-28 | Mahesh Kandula | Compositions and methods for the treatment of local pain |
WO2013175344A2 (en) | 2012-05-23 | 2013-11-28 | Mahesh Kandula | Compositions and methods for the treatment of periodontitis and rheumatoid arthritis |
US9108942B1 (en) | 2014-11-05 | 2015-08-18 | Mahesh Kandula | Compositions and methods for the treatment of moderate to severe pain |
US9187427B2 (en) | 2012-08-03 | 2015-11-17 | Cellix Bio Private Limited | N-substituted nicotinamide compounds and compositions for the treatment migraine and neurologic diseases |
US9624168B2 (en) | 2012-09-06 | 2017-04-18 | Cellix Bio Private Limited | Compositions and methods for the treatment inflammation and lipid disorders |
EP2892878A4 (en) | 2012-09-08 | 2016-02-24 | Cellix Bio Private Ltd | COMPOSITIONS AND METHODS FOR TREATING INFLAMMATION AND LIPID DISORDER |
US9333187B1 (en) | 2013-05-15 | 2016-05-10 | Cellix Bio Private Limited | Compositions and methods for the treatment of inflammatory bowel disease |
WO2014195961A1 (en) | 2013-06-04 | 2014-12-11 | Mahesh Kandula | Compositions and methods for the treatment of diabetes and pre-diabetes |
US10070280B2 (en) | 2016-02-12 | 2018-09-04 | Crowdcomfort, Inc. | Systems and methods for leveraging text messages in a mobile-based crowdsourcing platform |
US10379551B2 (en) | 2013-07-10 | 2019-08-13 | Crowdcomfort, Inc. | Systems and methods for providing augmented reality-like interface for the management and maintenance of building systems |
US11394462B2 (en) | 2013-07-10 | 2022-07-19 | Crowdcomfort, Inc. | Systems and methods for collecting, managing, and leveraging crowdsourced data |
US9096537B1 (en) | 2014-12-31 | 2015-08-04 | Mahesh Kandula | Compositions and methods for the treatment of mucositis |
WO2016046835A1 (en) | 2014-09-26 | 2016-03-31 | Cellix Bio Private Limited | Compositions and methods for the treatment of epilepsy and neurological disorders |
CN107207403A (zh) | 2014-09-29 | 2017-09-26 | 塞尔利克斯生物私人有限公司 | 用于治疗多发性硬化的组合物和方法 |
CN107108535B (zh) | 2014-10-27 | 2020-04-28 | 塞尔利克斯生物私人有限公司 | 用于治疗多发性硬化的富马酸单甲酯与哌嗪或乙二胺的三组分盐 |
US9175008B1 (en) | 2014-11-05 | 2015-11-03 | Cellix Bio Private Limited | Prodrugs of anti-platelet agents |
US9290486B1 (en) | 2014-11-05 | 2016-03-22 | Cellix Bio Private Limited | Compositions and methods for the treatment of epilepsy |
US9321716B1 (en) | 2014-11-05 | 2016-04-26 | Cellix Bio Private Limited | Compositions and methods for the treatment of metabolic syndrome |
US9150557B1 (en) | 2014-11-05 | 2015-10-06 | Cellix Bio Private Limited | Compositions and methods for the treatment of hyperglycemia |
US9284287B1 (en) | 2014-11-05 | 2016-03-15 | Cellix Bio Private Limited | Compositions and methods for the suppression of carbonic anhydrase activity |
US9173877B1 (en) | 2014-11-05 | 2015-11-03 | Cellix Bio Private Limited | Compositions and methods for the treatment of local pain |
US10208014B2 (en) | 2014-11-05 | 2019-02-19 | Cellix Bio Private Limited | Compositions and methods for the treatment of neurological disorders |
US9932294B2 (en) | 2014-12-01 | 2018-04-03 | Cellix Bio Private Limited | Compositions and methods for the treatment of multiple sclerosis |
US9206111B1 (en) | 2014-12-17 | 2015-12-08 | Cellix Bio Private Limited | Compositions and methods for the treatment of neurological diseases |
JP6679616B2 (ja) | 2015-01-06 | 2020-04-22 | セリックス バイオ プライヴェート リミテッドCellix Bio Private Limited | 炎症及び疼痛の治療のための組成物及び方法 |
CN111620807A (zh) * | 2019-02-27 | 2020-09-04 | 北京万全德众医药生物技术有限公司 | 一种盐酸左旋米那普仑杂质的制备方法 |
Family Cites Families (20)
Publication number | Priority date | Publication date | Assignee | Title |
---|---|---|---|---|
FR2508035A1 (fr) | 1981-06-23 | 1982-12-24 | Fabre Sa Pierre | Derives d'aryl-1-aminomethyl-2 cyclopropanes carboxamides (z), leur preparation et leur application en tant que medicaments utiles dans le traitement des troubles du systeme nerveux central |
CA2134038C (en) * | 1994-06-16 | 1997-06-03 | David Taiwai Wong | Potentiation of drug response |
FR2746314B1 (fr) | 1996-03-25 | 1998-06-12 | Pf Medicament | Produit contenant du milnacipran et de l'idazoxan comme preparation pharmaceutique combinee |
FR2752732B1 (fr) | 1996-08-28 | 1998-11-20 | Pf Medicament | Forme galenique a liberation prolongee de milnacipran |
FR2759290B1 (fr) | 1997-02-13 | 2004-06-18 | Pf Medicament | Minalcipran pour le traitement de l'incontinence urinaire |
FR2759906B1 (fr) * | 1997-02-21 | 2004-06-04 | Pf Medicament | Utilisation de milnacipran et de ses derives pour la preparation d'un medicament destine au traitement de certaines maladies psychiatriques |
UA57107C2 (uk) * | 1997-09-23 | 2003-06-16 | Елі Ліллі Енд Компані | Спосіб лікування розладу поведінки |
UA56257C2 (uk) * | 1997-09-23 | 2003-05-15 | Елі Ліллі Енд Компані | Спосіб лікування неадекватної визивної поведінки |
GB2355191A (en) | 1999-10-12 | 2001-04-18 | Laxdale Ltd | Combination formulations for fatigue, head injury and strokes |
MXPA02008183A (es) | 2000-02-24 | 2002-11-29 | Upjohn Co | Combinaciones de farmacos novedosos. |
US6602911B2 (en) * | 2001-11-05 | 2003-08-05 | Cypress Bioscience, Inc. | Methods of treating fibromyalgia |
US20040034101A1 (en) * | 2001-11-05 | 2004-02-19 | Cypress Bioscience, Inc. | Treatment and prevention of depression secondary to pain (DSP) |
US6635675B2 (en) * | 2001-11-05 | 2003-10-21 | Cypress Bioscience, Inc. | Method of treating chronic fatigue syndrome |
AU2003213009A1 (en) * | 2002-02-12 | 2003-09-04 | Cypress Bioscience, Inc. | Methods of treating attention deficit/hyperactivity disorder (adhd) |
PL223471B1 (pl) * | 2002-03-15 | 2016-10-31 | Cypress Bioscience Inc | Kompozycja farmaceutyczna zawierająca milnacypran do stosowania w leczeniu zespołu nadwrażliwości jelita grubego |
AU2003225206B2 (en) * | 2002-04-24 | 2008-02-14 | Forest Laboratories Holdings Limited | Prevention and treatment of functional somatic disorders, including stress-related disorders |
MXPA05003550A (es) | 2002-10-03 | 2006-01-24 | Cypress Bioscience Inc | Incremento de dosificacion y dosis diaria dividida de anti-depresivos para tratar padecimientos neurologicos. |
US20040121010A1 (en) * | 2002-10-25 | 2004-06-24 | Collegium Pharmaceutical, Inc. | Pulsatile release compositions of milnacipran |
FR2851163B1 (fr) * | 2003-02-14 | 2007-04-27 | Utilisation de l'enantiomere dextrogyre du milnacipran pour la preparation d'un medicament | |
WO2004105690A2 (en) * | 2003-05-23 | 2004-12-09 | Cypress Bioscience, Inc. | Treatment of chronic pain associated with drug or radiation therapy |
-
2004
- 2004-02-16 MX MXPA05008652A patent/MXPA05008652A/es active IP Right Grant
- 2004-02-16 AT AT04711387T patent/ATE401872T1/de active
- 2004-02-16 WO PCT/FR2004/000347 patent/WO2004075886A1/fr active Application Filing
- 2004-02-16 NZ NZ541733A patent/NZ541733A/en not_active IP Right Cessation
- 2004-02-16 PL PL378057A patent/PL219671B1/pl unknown
- 2004-02-16 AU AU2004216452A patent/AU2004216452B2/en not_active Expired
- 2004-02-16 BR BR0407256-1A patent/BRPI0407256A/pt not_active Application Discontinuation
- 2004-02-16 KR KR1020057015077A patent/KR101185322B1/ko active IP Right Grant
- 2004-02-16 PT PT04711387T patent/PT1601349E/pt unknown
- 2004-02-16 CA CA2514948A patent/CA2514948C/fr not_active Expired - Lifetime
- 2004-02-16 DK DK04711387T patent/DK1601349T3/da active
- 2004-02-16 RU RU2005128548/15A patent/RU2317817C2/ru active
- 2004-02-16 DE DE602004015257T patent/DE602004015257D1/de not_active Expired - Lifetime
- 2004-02-16 ES ES04711387T patent/ES2310715T3/es not_active Expired - Lifetime
- 2004-02-16 SI SI200430810T patent/SI1601349T1/sl unknown
- 2004-02-16 EP EP07123564A patent/EP1908461B9/fr not_active Expired - Lifetime
- 2004-02-16 EP EP04711387A patent/EP1601349B1/fr not_active Expired - Lifetime
- 2004-03-22 US US10/805,940 patent/US7074833B2/en not_active Expired - Lifetime
-
2005
- 2005-08-12 MA MA28435A patent/MA27655A1/fr unknown
- 2005-09-12 NO NO20054228A patent/NO333987B1/no unknown
- 2005-09-20 US US11/231,236 patent/US20060014837A1/en not_active Abandoned
-
2006
- 2006-01-13 HK HK06100644A patent/HK1079117A1/xx not_active IP Right Cessation
Also Published As
Publication number | Publication date |
---|---|
SI1601349T1 (sl) | 2008-10-31 |
EP1601349A1 (fr) | 2005-12-07 |
DK1601349T3 (da) | 2008-10-27 |
PL378057A1 (pl) | 2006-02-20 |
EP1908461A1 (fr) | 2008-04-09 |
HK1079117A1 (en) | 2006-03-31 |
KR101185322B1 (ko) | 2012-09-21 |
NO20054228L (no) | 2005-09-12 |
CA2514948C (fr) | 2013-04-02 |
ES2310715T3 (es) | 2009-01-16 |
RU2317817C2 (ru) | 2008-02-27 |
PT1601349E (pt) | 2008-10-27 |
MA27655A1 (fr) | 2005-12-01 |
EP1908461B9 (fr) | 2011-08-31 |
KR20050096190A (ko) | 2005-10-05 |
WO2004075886A1 (fr) | 2004-09-10 |
BRPI0407256A (pt) | 2006-01-31 |
AU2004216452A1 (en) | 2004-09-10 |
EP1908461B1 (fr) | 2011-03-16 |
US20060014837A1 (en) | 2006-01-19 |
MXPA05008652A (es) | 2005-10-18 |
ATE401872T1 (de) | 2008-08-15 |
CA2514948A1 (fr) | 2004-09-10 |
DE602004015257D1 (de) | 2008-09-04 |
US20040259953A1 (en) | 2004-12-23 |
NO333987B1 (no) | 2013-11-04 |
AU2004216452B2 (en) | 2008-10-16 |
RU2005128548A (ru) | 2006-01-20 |
NZ541733A (en) | 2009-03-31 |
EP1601349B1 (fr) | 2008-07-23 |
US7074833B2 (en) | 2006-07-11 |
Similar Documents
Publication | Publication Date | Title |
---|---|---|
PL219671B1 (pl) | Zastosowanie enancjomeru (1S, 2R) milnacypranu do wytwarzania leku | |
JP5431136B2 (ja) | 薬剤を製造するためのミルナシプランの(1s,2r)エナンチオマーの使用 | |
Post et al. | Effects of a dopamine agonist piribedil in depressed patients: relationship of pretreatment homovanillic acid to antidepressant response | |
Heninger et al. | Serotonergic function in depression: prolactin response to intravenous tryptophan in depressed patients and healthy subjects | |
JP5595268B2 (ja) | メタボリックシンドローム、2型糖尿病、肥満又は糖尿病前症の治療的処置方法 | |
Blum et al. | Molecular neurological correlates of endorphinergic/dopaminergic mechanisms in reward circuitry linked to endorphinergic deficiency syndrome (EDS) | |
Friedhoff | Catecholamines and Behavior· 1: Basic Neurobiology | |
US20090203731A1 (en) | Treatment of depression and other affective disorders | |
JP2007513169A (ja) | 自殺傾向を予防しまたは減少させるための、および自殺傾向に関連する大うつ病を治療するためのメマンチン | |
BRPI0713733A2 (pt) | métodos para diminuir os sintomas de depressão e para tratar uma ou mais condições psicológicas, composição farmacêutica e kit | |
Gareri et al. | Antidepressant drugs in the elderly | |
US20050009927A1 (en) | Combination of serotonin reuptake inhibitors and norepinephrine reuptake inhibitors | |
CA2542339A1 (en) | Combination of serotonin reuptake inhibitors and norepinephrine reuptake inhibitors | |
Nishino et al. | Pharmacology of CNS stimulants | |
Yeragani | Wayne State University School of Medicine Detroit, Michigan, USA | |
PARE | a personal account | |
Sequeira | Central nervous system stimulants and drugs that suppress appetite | |
SPONER et al. | Drugs Acting on Multiple Receptors: B-Blockers with Additional Properties |
Legal Events
Date | Code | Title | Description |
---|---|---|---|
DISD | Decisions on discontinuance of the proceedings of a derived patent or utility model |
Ref document number: 402987 |