PL210324B1 - Teleskopowy przegub napędowy - Google Patents

Description

Przedmiotem wynalazku jest teleskopowy przegub napędowy, łączący pierwszą i drugą część dwuczęściowego wału napędowego, zwłaszcza wału wzdłużnego pojazdu, złożony z wewnętrznej piasty i zewnętrznej piasty jak również z usytuowanego między tymi piastami zespołu przenoszącego moment obrotowy w postaci koszyka łożyskowego z kulkami.

Z niemieckiego opisu patentowego nr DE 199 43 880 C 1 znany jest dwuczęściowy wał napędowy, którego części są wzajemnie połączone za pomocą umieszczonego między tymi częściami przegubu napędowego. Charakterystyczne dla tego układu napędowego jest, że koszyk łożyskowy ma załamanie, tak, że w przypadku wystąpienia dużych sił osiowych, wewnętrzna część przegubu łączącego obydwa odcinki wału przebija zewnętrzną część przegubu, a więc wewnętrzna część przegubu i zamocowana do niej pierwsza część wału wnikają do naprzeciw położonej części wału. Prowadzi to do niepożądanego skrócenia wału napędowego i do jego bocznego wygięcia, co umożliwia wtargnięcie do wnętrza pojazdu.

Z opisu patentowego Stanów Zjednoczonych nr US 6,234,908 znany jest zespół napę dowy wyposażony w przegub homokinetyczny oraz w prowadnicę kulek. Przegub homokinetyczny składa się z części zewnę trznej i wewnę trznej, zaopatrzonych w rowki do prowadzenia kulek rozmieszczone na przemian między dwoma przeciwległymi powierzchniami. Pomiędzy częścią zewnętrzną i wewnętrzną przegubu jest umieszczony koszyk łożyskowy, mający kulistą powierzchnię, za pomocą której, jest prowadzony po zewnętrznej kulistej powierzchni części wewnętrznej przegubu. Połączona z wewnętrzną częścią przegubu prowadnica kulek jest wyposażona w osadzony przesuwnie, w kierunku osiowym, czop. Czop oraz prowadnica mają, rozmieszczone przeciwlegle rowki wewnętrzne oraz zewnętrzne, w których są umieszczone kulki osadzone w koszyku łożyskowym.

Z opisu patentowego Stanów Zjednoczonych nr US 5,582,546 znany jest wał napę dowy do pojazdów, wyposażony w przegub pośredni, mający część zewnętrzną i część wewnętrzną, przy czym część zewnętrzna i wewnętrzna mają wzdłużne bieżnie, rozmieszczone przeciwlegle. Zewnętrzna część przegubu jest połączona sztywno z wałem, natomiast część wewnętrzna przegubu jest połączona z czopem wału. Średnica wewnętrzna zewnętrznej części przegubu jest mniejsza od zewnętrznej części przegubu.

Z niemieckiego opisu nr DE 196 52 100 znany jest przegub wału napędowego pojazdu silnikowego, łączący ze sobą dwie części wału, a mianowicie część napędową i część odbierającą napęd. Przegub składa się z części zewnętrznej i współosiowej z nią części wewnętrznej. Pomiędzy częścią zewnętrzną i częścią wewnętrzną są usytuowane, umieszczone w koszyku, kulki. Konstrukcja przegubu, w przypadku kolizji pojazdu, nie pozwala na załamanie się wału napędowego i wtargnięcie jego części do wnętrza pojazdu.

Przy tego rodzaju obciążeniu osiowym, kulki i fragmenty koszyka z zewnętrznej części przegubu wnikają do połączonych części wału, tworząc swobodną drogę dla osiowego przesuwu wewnętrznej części przegubu.

Niekorzystną cechą tych znanych układów napędowych, jest możliwość zniszczenia koszyka łożyskowego, w trakcie wzajemnego przesuwu wewnętrznych części przegubu. Siła osiowa jest z reguł y tak duż a, ż e zamiast pożądanego wzajemnego przesuwu wewnę trznego cz ęści, nie wykluczone jest załamanie wału. W rozwiązaniach znanych ze stanu techniki występuje wiele zjawisk związanych z niekontrolowanym załamaniem wału napędowego.

Celem wynalazku jest opracowanie przegubu łączącego dwie części wału napędowego, pozbawionego wad znanych konstrukcji, o prostej konstrukcji, niskich kosztach wytwarzania i o łatwym montażu. Szczególnie pożądanym jest wyeliminowanie zakleszczania się wału napędowego i wtargnięcia do wnętrza pojazdu, przy przekroczeniu siły osiowej działającej na przegub.

Cel ten realizuje teleskopowy przegub napędowy, łączący pierwszą i drugą część dwuczęściowego wału napędowego, zwłaszcza wału wzdłużnego pojazdu, złożony z wewnętrznej piasty i zewnętrznej piasty jak również z usytuowanego między tymi piastami zespołu przenoszącego moment obrotowy w postaci koszyka łożyskowego z kulkami, charakteryzujący się tym, że wewnętrzna piasta o wzdłużnej osi „I ma zewnętrzny kontur z rozmieszczonymi oddzielnie wzdłuż osi „I dwoma bieżniami, a mianowicie z pierwszą wewnętrzną bieżnią i drugą wewnętrzną bieżnią, przy czym powierzchnia pierwszej wewnętrznej bieżni przebiega w kierunku od napędowego końca do odbierającego napęd końca, a jej dno jest oddalone od osi „I, zaś powierzchnia drugiej wewnętrznej bieżni przebiega w kierunku od odbierającego napęd końca w kierunku napędowego końca, a jej dno jest

PL 210 324 B1 oddalone od osi „I, zaś zewnętrzna piasta o osi „II ma wewnętrzny kontur, z dwoma rozmieszczonymi oddzielnie wzdłuż osi „II bieżniami, a mianowicie z pierwszą zewnętrzną bieżnią i drugą zewnętrzną bieżnią, przy czym powierzchnia pierwszej zewnętrznej bieżni przebiega w kierunku od odbierającego napęd końca do napędowego końca, a jej dno jest zbliżone do osi „II, zaś powierzchnia drugiej zewnętrznej bieżni przebiega od odbierającego napęd końca w kierunku napędowego końca, a jej dno jest zbliżone do osi „II, przy czym pierwsza wewnętrzna bieżnia i pierwsza zewnętrzna bieżnia oraz druga wewnętrzna bieżnia i druga zewnętrzna bieżnia leżą naprzeciw siebie i tworząc odpowiednie pary, a ponadto przegub jest wyposażony w pierścieniowy koszyk łożyskowy z kulistą powierzchnią zewnętrzną, usytuowany między wewnętrzną piastą i zewnętrzną piastą, mający odpowiadającą liczbie par bieżni, liczbę promieniowych gniazd, w których są usytuowane kulki, przy czym koszyk łożyskowy jest umieszczony centralnie w zewnętrznej piaście, zaś w wewnętrznej powierzchni zewnętrznej piasty od strony napędowego końca znajdują się pierwsze powierzchnie obwodowe prowadnic kulek, których średnica od strony napędowego końca odpowiada w przybliżeniu zewnętrznej średnicy koszyka łożyskowego, a pierwsze powierzchnie prowadnic przebiegające osiowo od strony napędowego końca przegubu mają w przybliżeniu połowę osiowej długości powierzchni centrującej mierzonej wzdłuż osi koszyka łożyskowego i są pochylone w kierunku osi centrującej „III koszyk łożyskowy, a powierzchnia centrująca koszyka łożyskowego jest kulistą powierzchnią podporową, natomiast w zewnętrznej piaście od strony odbierającej napęd znajdują się prowadnice kulek, których powierzchnie od strony odbierającej napęd mają średnicę odpowiadającą w przybliżeniu zewnętrznej średnicy koszyka łożyskowego, a drugie powierzchnie prowadnic przebiegają od strony odbierającego napęd końca i są nachylone w kierunku osi centrującej koszyka „III, którego powierzchnia centrująca jest podporową powierzchnią kulistą. Wewnętrzna piasta ma osiowe wewnętrzne uzębienie współpracujące zewnętrznym uzębieniem pierwszej części wału oraz ma na swym napędowym końcu pierścieniowy pomocniczy rowek montażowy. Teleskopowy przegub napędowy jest wyposażony w zewnętrzny korpus z komorą, w której jest osadzona zewnętrzna piasta, a ponadto jest zaopatrzony w kołnierz łączący go z częścią wału.

Zewnętrzny korpus jest zaopatrzony w uszczelniającą pokrywę, usytuowaną pomiędzy komorą i koł nierzem.

Zewnętrzna piasta jest sprężyście deformowalna.

Wewnętrzne prowadnice wewnętrznej piasty są nachylone względem osi (I).

Pomiędzy bieżniami zewnętrznej piasty są utworzone promieniowe mostki, skierowane do wnętrza piasty.

Teleskopowy przegub napędowy według wynalazku jest przegubem wyzębiającym się tak, że po przekroczeniu określonej, zwłaszcza powstającej podczas wypadku, osiowej siły lub energii, części wału lub inne elementy znajdujące się między końcami wału napędowego ulegają skróceniu, a części przegubu wyzębiają się, natomiast części wału zagłębiają się w inne elementy. Zaletą tego rozwiązania jest jego budowa, pozwalająca na niezakłócone wyzębienie, podobne do przebiegu otwierania przycisku. Wyzębienie następuje przez elastyczne i/lub plastyczne odkształcanie pojedynczych lub kilku części przegubu.

Według wynalazku zewnętrzna piasta przegubu jest elementem sprężyście deformowalnym. Przy tym można zewnętrzną piastę przegubu tak ukształtować, że przy przekroczeniu siły osiowej działającej na przegub możliwe jest przez plastyczną/elastyczną deformację wyzębienie wewnętrznej piasty z zewnętrznej piasty.

Wynalazek można szczególnie łatwo zrealizować, gdy wewnętrzne prowadnice wewnętrznej piasty są ukośne w kierunku osiowym i w ten sposób ukształtowane, że wyzębione wewnętrzna piasta i zewnę trzna piasta są przez kulki w kierunku napę dzają cego koń ca plastycznie lub elastycznie odkształcane.

Niezależnie od tego czy wyzębienie następuje na skutek plastycznej i/lub elastycznej deformacji lub na skutek rozszerzania się zewnętrznej piasty lub na skutek sprężystości lub na skutek plastycznego ukształtowania wewnętrznej piasty lub na skutek im podobnych, korzystnym jest, że koszyk, jako element przenoszący moment obrotowy, zawierający kulki jest centrowany w zewnętrznej piaście. W tym celu koszyk ma kulisty zewnętrzny kontur, za pomocą którego, jest ułożyskowany wahliwie w przynajmniej częściowo ukształtowanym obwodowym wewnętrznym konturze zewnętrznej piasty. Celowym jest aby zarys zewnętrznej powierzchni koszyka i powierzchnia centrująca zewnętrznej piasty w kierunku wyzębiania były tak ukształtowane i miały taką wytrzymałość, aby podczas wyzębiania

PL 210 324 B1 koszyka z zewnętrznej piasty były mocno zamocowane i także nie zakłócały wyzębiania wewnętrznej piasty.

Korzystnym jest, gdy na wewnętrznej stronie zewnętrznego korpusu, obejmującego zewnętrzną piastę, między gniazdem zewnętrznej piasty, a kołnierzem jest zamocowana pokrywa, uniemożliwiająca wypływ smaru.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia układ napędowy pojazdu z dwuczęściowym wałem i usytuowanym między częściami wału przegubem, fig. 2 - przekrój poprzeczny przegubu wzdłuż linii A-A oznaczonej na fig. 3, fig. 3 przekrój wzdłuż linii E-E oznaczonej na fig. 2, fig. 4 - przekrój wzdłuż linii C-C oznaczonej na fig. 2, fig. 5 przekrój wzdłuż linii D-D oznaczonej na fig. 2, fig. 6 - przekrój wzdłuż linii B-B oznaczonej na fig. 2, fig. 7 - widok w kierunku strzałki X oznaczonej na fig. 3, fig. 8 - widok w kierunku strzałki Y oznaczonej na fig. 3, fig. 9 - przegub według wynalazku w położeniu wyzębionym, a fig. 10 - zewnętrzną piastę z poprzecznym koszykiem ł o ż yskowym.

Przedstawiony na fig. 1 wał napędowy 1 jest wzdłużnym wałem napędowym pojazdu i składa się z dwóch części 2, 3, mających na swych swobodnych końcach złączki 4, 5. Złączki te mają postać gumowych przegubów tarczowych. Obydwie części 2 i 3 wału 1 są połączone za pomocą przegubu 8, przedstawionego na fig. 2 do 9 w różnych przekrojach. Ponadto na fig. 1 pokazano, że lewa część wału 2 ma podporę 6 z wieszakiem 7, mocującym do podwozia pojazdu.

Dzięki temu, w przypadku wypadku pojazdu, podczas którego występują siły osiowe, układ napędowy nie ulega bocznemu wygięciu i unika się przebicia podwozia pojazdu i wtargnięcia do wnętrza pojazdu, ponieważ przegub 8 jest zbudowany jako wyzębiający się, przy czym nie zakłóca to budowy i funkcji wału napędowego.

Jak przedstawiono na fig. 2 do 6 i na fig. 9, przegub 8 składa się z wydrążonej cylindrycznej zewnętrznej piasty 16, w której współosiowo jest usytuowana wewnętrzna piasta 10. Część wału 2 ma zewnętrzne uzębienie zazębiające się z wewnętrznym uzębieniem 11 wewnętrznej piasty 10, zaś zewnętrzna piasta 16 jest połączona z drugą częścią wału 3, w przedstawionym przykładzie wykonania, za pomocą spawania, przy czym w tym celu przegub ma zewnętrzny korpus 9 zaopatrzony w kołnierz 12. Zewnętrzny korpus 9 ma kształtowe gniazdo 17, w którym jest osadzona zewnętrzna piasta 16.

Na wewnętrznej stronie zewnętrznej piasty 16 znajduje się pierwsza bieżnia 19 dla pierwszego szeregu kulek 14 i druga bieżnia 19a dla drugiego szeregu kulek 14a. Między bieżniami znajduje się mostek 20.

Na zewnętrznej stronie wewnętrznej piasty 10 znajduje się bieżnia 18 dla pierwszego szeregu kulek 14 i kolejna bieżnia 18a dla drugiego szeregu kulek 14a. Między bieżniami znajduje się mostek 28.

Wewnętrzna piasta 10 o osi „I ma zewnętrzną powierzchnię 24. Jak wynika z fig. 3, 7, 8 pierwsza wewnętrzna bieżnia 18 i druga wewnętrzna bieżnia 18a są usytuowane oddzielnie wzdłuż osi panewki „I, przy czym powierzchnia pierwszej wewnętrznej bieżni 18 przebiega od strony napędzającego końca 2a w kierunku odbierającego napęd końca 3a, a wewnętrzna bieżnia 18 i jej dno 18' są oddalone od osi piasty „I. Na fig. 4 i 7, 9 przedstawiono, że powierzchnia drugiej wewnętrznej bieżni 18a przebiega od odbierającego napęd końca 3a w kierunku napędzającego końca 2a, przy czym wewnętrzna bieżnia 18a i jej dno 18' są oddalone od osi wewnętrznej piasty „I.

Zewnętrzna piasta 16 o osi II ma wewnętrzną powierzchnię, w której znajduje się pierwsza zewnętrzna bieżnia 19 pierwszego szeregu kulek 14 i druga bieżnia 19a drugiego szeregu kulek 14, rozmieszczone oddzielnie wzdłuż osi „II zewnętrznej piasty 16, zaś pierwsza wewnętrzna bieżnia 18 i pierwsza zewnętrzna bieżnia 19 oraz druga wewnętrzna bieżnia 18a i druga zewnętrzna bieżnia 19a leżą naprzeciw siebie i tworzą pary. Powierzchnia pierwszej zewnętrznej bieżni 19 przebiega od napędzającego końca 2a w kierunku odbierającego napęd końca 3a, a zewnętrzna bieżnia 19 i jej dno 19' są zbliżone do osi „II zewnętrznej piasty 16, zaś powierzchnia drugiej zewnętrznej bieżni 19a przebiega od odbierającego napęd końca 3a w kierunku napędzającego końca 2a. Druga zewnętrzna bieżnia 19a i jej dno 19a' są zbliżone do osi zewnętrznej piasty II (fig. 3 i 4).

W pierścieniowym koszyku łożyskowym 15 mającym kulistą powierzchnię zewnętrzną 26 (fig. 2, 5, 6 i 10), usytuowanym między wewnętrzną piastą 10 i zewnętrzną piastą 16, są utworzone promieniowe gniazda 27, których liczba odpowiada liczbie kulek 14, 14a względnie liczbie par bieżni 18, 18a, 19, 19a, w których prowadzone są kulki 14, 14a (fig. 3, 4). Koszyk 15 jest dokładnie centrowany w zewnętrznej piaście 16 swą zewnętrzną powierzchnią 26, mającą odcinki centrujące 26a.

PL 210 324 B1

Na wewnętrznej powierzchni zewnętrznej piasty 16 są usytuowane między kulkami mostki 20. Mostki te, od strony napędzającego końca 2a przede wszystkim w kierunku obwodowym utrzymują kulki 14 w prowadnicy 19 odpowiednio do konturu prowadnicy 16a. Średnica prowadnicy 16a od strony napędzającego końca 2a odpowiada w przybliżeniu zewnętrznej średnicy koszyka łożyskowego 15.

Patrząc w kierunku osiowym, napędzającego końca 2a przegubu, prowadnica ma w przybliżeniu na połowie długości osiowej, powierzchnie centrujące 16b koszyka łożyskowego, nachylone w kierunku osi centrującej III (fig. 3, 5, 7, 9 i 10). Powierzchnie centrujące 16b są kuliste.

Wprowadzanie koszyka łożyskowego 15 następuje w kierunku strzałki X - jednakże jak pokazano na fig. 10, bez kulek i bez wewnętrznej piasty - ponad sąsiednimi i leżącymi naprzeciw siebie przednimi powierzchniami prowadnicy 16a - przy czym płaszczyzna obrotu koszyka łożyskowego 15 leży pod kątem prostym do płaszczyzny obrotu zewnętrznej piasty - aż do zetknięcia się powierzchni centrujących 26a z powierzchniami centrującymi 16b koszyka łożyskowego. Wtedy można montować w koszyku łożyskowym kulki i wsuwać do wewnętrznej piasty 10.

Zewnętrzna piasta 16 względnie jej mostek mogą być (jak przedstawiono na fig. 4, 6, 7, 8 i 10) tak ukształtowane, że - od strony, odbierającego napęd końca 3a w obwodowym kierunku - są przewidziane dwustronne prowadnice 19a mające kontur wprowadzający 16a, rozmieszczone wokół koszyka łożyskowego 15 także od odbierającego napęd końca, a więc w kierunku strzałki Y. Wynika z tego, że prowadnice 16a także na stronie odbierającej napęd 3a mają średnicę odpowiadającą w przybliżeniu zewnętrznej średnicy koszyka łożyskowego 15.

W kierunku osiowym, wychodzący z odbierającego napęd końca 3a przegub, ma prowadnicę 16c w przybliżeniu równą połowie długości koszyka łożyskowego w drugiej płaszczyźnie centrującej 16b zewnętrznej piasty 16 i są ukośne w stosunku do osi centrowania III koszyka łożyskowego. Drugie powierzchnie centrowania 16b mają tak jak pierwsze, kuliste powierzchnie przylegania 26b zbliżone do kształtu beczkowatego.

Na fig. 10 przedstawiono podwójnie zakreskowaną powierzchnię centrującą 16b w widoku z góry, która od strony obserwatora znajduje się na odwrotnej stronie zewnętrznej piasty 16.

Między obydwoma powierzchniami przylegania 26b koszyka łożyskowego 15 znajduje się konturowy obwód - tu jako spłaszczone powierzchnie 26b - który korzystnie pełni funkcję rowka smarującego.

Wprowadzanie koszyka łożyskowego 15 może następować w kierunku strzałki Y przez sąsiednie i leżące diametralnie przeciwnie prowadnice 16c, przy czym płaszczyzna obrotu koszyka łożyskowego 15 również odnosi się do poprzecznej płaszczyzny obrotu koszyka 15 łożyskowego, nie przedstawionej na fig. 10, i może być przestawiana ze wskazanej pozycji o 45°.

Opisana wyżej symetryczna konstrukcja zewnętrznej piasty 16 umożliwia szczególnie korzystny sposób jej wytwarzania, jako bezwiórowo kształtowanej części, za pomocą narzędzia, formującego obydwie strony powierzchni prowadzącej koszyka łożyskowego 15 i przylegające powierzchnie prowadzące.

Przy wystąpieniu wysokich sił osiowych w kierunku strzałki F, przegub 8 wyzębia się, a część wału 2 i część wału 3 w obszarze przegubu 8 nie zaginają się w kierunku wnętrza pojazdu, co może następować w przypadku zderzeń czołowych lub w przypadku najechania pojazdu na przeszkodę. W tym przykładzie wykonania zewnętrzny pierścień przegubu jest elastyczny, co wynika z fig. 4 i 9, przy wystąpieniu znacznych sił osiowych, część wału 2 nie zachodzi na część wału 3, przez co zmniejsza się odległość złączkami 4 i 5, lecz wewnętrzna piasta 10 wsuwa się osiowo do zewnętrznej piasty 16. Przy tym kulki 14a najpierw ulegają nieznacznemu promieniowemu wyciskaniu na zewnątrz, ponieważ wewnętrzna bieżnia kulek 18a razem z wewnętrzną częścią przegubu wydłuża się. Na fig. 9 przedstawiono pozycję, w której kulki 14 szeregu, przedstawionego na fig. 3, przesuwają się do wnętrza o wartość, wynikającą z promieniowego przesuwania się kulek 14a. Ułatwieniem jest także wyzębianie się zewnętrznej piasty 16 w pozycji wewnętrznej piasty 10, przedstawionej na fig. 9, która w krótkim czasie przyjmuje kształt wielokąta, określonego przez położenie czterech kulek 14a. Przy dalszym osiowym przemieszczaniu się wewnętrznej piasty, jak pokazano na fig. 9, kulki 14a z wewnętrznej bieżni 18a przesuwają się promieniowo do wewnątrz i wewnętrzna piasta 10 wspólnie z częścią wału 2 bez przeszkód wchodzi do części wału 3, lub - co jest szczególnie korzystne - ulega tłumieniu, w przypadku gdy w przegubie wału 3 znajduje się osiowe urządzenie tłumiące.

Jako elastyczność zewnętrznej piasty 16 rozumie się także elastyczność otaczających ją elementów, jak na przykład komory 17. Oczywiście zewnętrzna piasta 16 może stanowić jedną całość z korpusem 9.

PL 210 324 B1

Podczas oddzielnego osiowego przesuwania się wewnętrznej piasty i zewnętrznej piasty, zwrócone ku odbierającego napęd końca 3a beczułkowate powierzchnie centrujące względnie podporowe koszyka łożyskowego 15 opierają się o jego powierzchnię centrującą 16b tak, że koszyk łożyskowy 15 i zawarte w nim kulki 14a, w pokazanej na fig. 9 pozycji wewnętrznej piasty 10 i zewnętrznej piasty 16 pozostają w pozycji pierwotnej. Przy dalszym osiowym przesuwaniu prowadnice 18a kulek 14a nie są promieniowo pozycjonowane. Koszyk łożyskowy 15 jest stabilny i w opisanej powyżej sytuacji pozostaje nieuszkodzony.

Wewnętrzna piasta 10 może być dodatkowo elastyczna, na przykład poprzez wprowadzenie wybrań w obszarze wewnętrznym kulek, przynajmniej od strony napędu, dokładnie poza kulkami leżącymi w obszarze w zewnętrznej piasty.

Claims (8)

1. Teleskopowy przegub napędowy, łączący pierwszą i drugą część dwuczęściowego wału napędowego, zwłaszcza wału wzdłużnego pojazdu, złożony z wewnętrznej piasty i zewnętrznej piasty jak również z usytuowanego między tymi piastami zespołu przenoszącego moment obrotowy w postaci koszyka łożyskowego z kulkami, znamienny tym, że wewnętrzna piasta (10) o wzdłużnej osi (I) ma zewnętrzny kontur z rozmieszczonymi oddzielnie wzdłuż osi (I) dwoma bieżniami, a mianowicie z pierwszą wewnętrzną bieżnią (18) i drugą wewnętrzną bieżnią (18a), przy czym powierzchnia pierwszej wewnętrznej bieżni (18) przebiega w kierunku od napędowego końca (2a) do odbierającego napęd końca (3a), a jej dno jest oddalone od osi (I), zaś powierzchnia drugiej wewnętrznej bieżni (18a) przebiega w kierunku od odbierającego napęd końca (3a) w kierunku napędowego końca (2a), a jej dno (18a') jest oddalone od osi (I), zaś zewnętrzna piasta (16) o osi (II) ma wewnętrzny kontur, z dwoma rozmieszczonymi oddzielnie wzdłuż osi (II) bieżniami, a mianowicie z pierwszą zewnętrzną bieżnią (19) i drugą zewnętrzną bieżnią (19a), przy czym powierzchnia pierwszej zewnętrznej bieżni (19) przebiega w kierunku od odbierającego napęd końca (3a) do napędowego końca (2a), a jej dno (19') jest zbliżone do osi (II), zaś powierzchnia drugiej zewnętrznej bieżni (19a) przebiega od odbierającego napęd końca (3a) w kierunku napędowego końca (2a), a jej dno (19a') jest zbliżone do osi (II), przy czym pierwsza wewnętrzna bieżnia (18) i pierwsza zewnętrzna bieżnia (19) oraz druga wewnętrzna bieżnia (18a) i druga zewnętrzna bieżnia (19a) leżą naprzeciw siebie i tworząc odpowiednie pary, a ponadto przegub jest wyposażony w pierścieniowy koszyk łożyskowy (15) z kulistą powierzchnią zewnętrzną (26), usytuowany między wewnętrzną piastą (10) i zewnętrzną piastą (16), mający odpowiadającą liczbie par bieżni (18, 18a, 19, 19a), liczbę promieniowych gniazd, w których są usytuowane kulki, (14, 14a), przy czym koszyk łożyskowy (15) jest umieszczony centralnie w zewnętrznej piaście (16), zaś w wewnętrznej powierzchni zewnętrznej piasty (16) od strony napędowego końca (2a) znajdują się pierwsze powierzchnie obwodowe prowadnic (16) kulek (14), których średnica od strony napędowego końca (2a) odpowiada w przybliżeniu zewnętrznej średnicy koszyka łożyskowego (15), a pierwsze powierzchnie prowadnic przebiegające osiowo od strony napędowego końca (2a) przegubu mają w przybliżeniu połowę osiowej długości powierzchni centrującej (16b) mierzonej wzdłuż osi koszyka łożyskowego (15) i są pochylone w kierunku osi centrującej (III) koszyk łożyskowy (15), a powierzchnia centrująca (16b) koszyka łożyskowego (15) jest kulistą powierzchnią podporową, natomiast w zewnętrznej piaście od strony odbierającej napęd (3a) znajdują się prowadnice (19a) kulek (14), których powierzchnie (19c) od strony odbierającej napęd (3a) mają średnicę odpowiadającą w przybliżeniu zewnętrznej średnicy koszyka łożyskowego (15), a drugie powierzchnie prowadnic (16d) przebiegają od strony odbierającego napęd końca (3a) i są nachylone w kierunku osi centrującej koszyka (III), którego powierzchnia centrująca (16b) jest powierzchnią kulistą podporową (26b).

2. Teleskopowy przegub napędowy według zastrz. 1, znamienny tym, że wewnętrzna piasta (10) ma osiowe wewnętrzne uzębienie (11) współpracujące zewnętrznym uzębieniem pierwszej części wału (3).

3. Teleskopowy przegub napędowy według zastrz. 1, znamienny tym, że wewnętrzna piasta (10) na swym napędowym końcu (2a) ma pierścieniowy pomocniczy rowek montażowy (22).

4. Teleskopowy przegub napędowy według zastrz. 1, znamienny tym, że jest wyposażony w zewnętrzny korpus (9) z komorą (17), w której jest osadzona zewnętrzna piasta (16), a ponadto jest zaopatrzony w kołnierz (12) łączący go z częścią (2) wału (1).

PL 210 324 B1

5. Teleskopowy przegub napędowy według zastrz. 4, znamienny tym, że zewnętrzny korpus (9) jest zaopatrzony w uszczelniającą pokrywę, usytuowaną pomiędzy komorą (17) i kołnierzem (12).

6. Teleskopowy przegub napędowy według zastrz. 1, znamienny tym, że zewnętrzna piasta (16) jest sprężyście deformowalna.

7. Teleskopowy przegub napędowy według zastrz. 1, znamienny tym, że wewnętrzne prowadnice (18a) wewnętrznej piasty (10) są nachylone względem osi (I).

8. Teleskopowy przegub napędowy według zastrz. 1, znamienny tym, że pomiędzy bieżniami (18, 19) zewnętrznej piasty (16) są utworzone promieniowe mostki (20), skierowane do wnętrza piasty.