PL204777B1 - Kształtowy, piankowy element izolacyjny, sposób jego wytwarzania i zastosowanie - Google Patents

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest kształtowy, piankowy element izolacyjny, którego kształt i wymiary wewnętrzne odpowiadają kształtowi i wymiarom zewnętrznym izolowanego elementu, przy czym jako tworzywo izolacyjne stosowana jest pianka fenolowa.

Przedmiotem wynalazku jest również sposób wytwarzania kształtowego, piankowego elementu izolacyjnego, utworzonego z okładziny wewnętrznej oraz z okładziny zewnętrznej i z wypełniającej przestrzeń między tymi okładzinami pianki fenolowej, tworzącej rdzeń elementu.

Przedmiotem wynalazku jest również zastosowanie kształtowego, piankowego elementu izolacyjnego.

Do izolacji cieplnej budynków, rur itp. elementów najczęściej stosowane są żywice fenolowe, stanowiące termoutwardzalne tworzywa sztuczne wydzielające w przypadku pożaru minimalne ilości dymu albo też w ogóle samogaszące się. Pianki z żywic fenolowych mają więc zarówno dobre właściwości izolacyjne, jak i wysoką odporność na ogień.

Fenolowe elementy piankowe wytwarzane są obecnie w postaci dużych bloków piankowych, ciętych następnie za pomocą specjalistycznego sprzętu na elementy o określonej grubości, szerokości i dł ugości. Mimo moż liwoś ci bardzo dokł adnego wycinania elementów o odpowiednim kształ cie za pomocą nowoczesnych technik połączonych z analizą komputerową, uzysk materiału z ciętego bloku wynosi około 60% i powoduje powstanie bardzo dużej ilości materiału odpadowego. Odpady pianki fenolowej nie mogą być przy tym ponownie użyte jako surowiec, bowiem są nieodwracalnie usieciowane, przy czym mimo możliwości wykorzystania ich w innych procesach, okazało się to nieopłacalne i w rezultacie odpadowy materiał z pianki fenolowej używany jest do wypełniania gruntów albo spalany. Obydwa te sposoby eliminacji odpadowego materiału piankowego są stosunkowo kosztowne, a ponadto wypełnianie gruntu pianką fenolową jest często uważane za niepożądane, w związku z czym w wielu krajach należ y ponosi ć dodatkowe opł aty za takie wykorzystanie odpadów pianki. Spalanie odpadowego materiału piankowego jest natomiast coraz bardziej niepopularne i często wymaga uzyskania specjalnych pozwoleń.

Ostatnio prowadzono wiele prób takiego sposobu wytwarzania piankowych, kształtowych elementów izolacyjnych do rur z pianki fenolowej, które eliminowałyby odpady związane z cięciem ich z bloków piankowych. Używano do tego celu na przykład form odlewniczych, zarówno pojedynczych, jak i wieloprzedmiotowych, jednakże wydajność tych znanych procesów jest stosunkowo niewielka, a koszty wykonywania kształtowych elementów izolacyjnych - stosunkowo wysokie. Z tego powodu proces ten jest praktycznie stosowany tylko w przypadku szczególnych kształtów elementów izolacyjnych, takich jak kolanka lub inne elementy przestrzennie wygięte.

Celem wynalazku jest opracowanie takiej konstrukcji kształtowego, piankowego elementu izolacyjnego, która umożliwi jego proste i łatwe wytwarzanie, a równocześnie zapewni zwiększenie jego trwałości.

Cel ten został zrealizowany w konstrukcji kształtowego elementu piankowego według wynalazku, który charakteryzuje się tym, że składa się z osłaniającej go od wewnątrz okładziny wewnętrznej oraz z osłaniającej go od zewnątrz okładziny zewnętrznej, przy czym przestrzeń między okładziną wewnętrzną i okładziną zewnętrzną jest wypełniona izolacyjną pianką fenolową o utrwalonym kształcie, tworzącą rdzeń elementu.

Oś elementu według wynalazku jest korzystnie prostoliniowa albo krzywoliniowa.

Element według wynalazku ma korzystnie postać wydrążonego cylindra.

Element według wynalazku jest korzystnie przecięty wzdłuż płaszczyzny promieniowej.

Element według wynalazku składa się korzystnie z dwóch lub większej liczby części, przeciętych korzystnie wzdłuż płaszczyzn promieniowych.

Części rdzenia piankowego, przecięte wzdłużnie płaszczyznami promieniowymi, są korzystnie pokryte okładziną wewnętrzną względnie okładziną zewnętrzną.

Okładzina wewnętrzna jest korzystnie wykonana z metalu, zwłaszcza z folii aluminiowej, albo z papieru, albo ze szkła, albo z cienkiej warstwy tworzywa termoplastycznego względnie z kombinacji tych tworzyw.

Okładzina zewnętrzna jest korzystnie wykonana z metalu, zwłaszcza z folii aluminiowej, albo z papieru, albo ze szkła względnie z cienkiej warstwy tworzywa termoplastycznego albo też z kombinacji tych tworzyw.

PL 204 777 B1

Przynajmniej jedno przecięcie elementu według wynalazku płaszczyzną promieniową jest korzystnie pokryte obustronnie okładziną wewnętrzną.

Celem wynalazku jest również opracowanie prostego i łatwego sposobu wytwarzania, korzystnie w sposób ciągły, kształtowych elementów piankowych, który zapewni stosunkowo niewielkie koszty i umożliwi jego wytwarzanie w sposób ciągły w postaci „rury bez końca”, ciętej następnie na odcinki o wymaganej dł ugoś ci.

Cel ten realizuje sposób wytwarzania kształtowego, piankowego elementu według wynalazku, który charakteryzuje się tym, że kształtuje się wstępnie okładzinę wewnętrzną, korzystnie za pomocą trzpienia wewnętrznego, następnie kształtuje się wstępnie okładzinę zewnętrzną, korzystnie za pomocą wzornika, po czym doprowadza się w dowolnej przestrzeni między tymi okładzinami ciekłe substraty pianki fenolowej, korzystnie przez ich wtryskiwanie, i ostatecznie kształtuje się obydwie okładziny wewnętrzną i zewnętrzną nadając elementowi żądany kształt, po czym podgrzewa się okładzinę wewnętrzną oraz/lub okładzinę zewnętrzną podtrzymując to ogrzewanie w czasie niezbędnym do utrwalenia pianki do postaci zestalonego rdzenia piankowego.

Okładzinę wewnętrzną i okładzinę zewnętrzną podgrzewa się do temperatury w zakresie od 45°C do 85°C, a korzystnie od 50°C do 70°C.

Okładzinę wewnętrzną kształtuje się korzystnie zarówno wstępnie, jak i ostatecznie za pomocą podgrzewanego trzpienia wewnętrznego.

Trzpień jest korzystnie wydrążony i podgrzewany za pomocą doprowadzanego do jego wnętrza płynnego środka grzewczego.

Zewnętrzna powierzchnia wewnętrznego trzpienia jest korzystnie przynajmniej częściowo pokryta środkiem redukującym tarcie, zwłaszcza teflonem,

Okładzinę zewnętrzną korzystnie wstępnie kształtuje się za pomocą wzornika, a następnie kształtuje się ją ostatecznie za pomocą otwieranej i zamykanej formy zewnętrznej.

Forma zewnętrzna jest korzystnie podgrzewana.

Po ostatecznym ukształtowaniu elementu wraz z rdzeniem z pianki fenolowej, rdzeń ten korzystnie utwardza się przez podgrzewanie.

Utwardzanie przeprowadza się przez podgrzanie do temperatury od 20°C do 85°C, a korzystnie od 50°C do 85°C w czasie od 4 do 43 godzin.

Po utwardzeniu elementy izolacyjne korzystnie tnie się na części o wymaganej długości.

W sposobie według wynalazku korzystnie wykonuje się w sposób cią gły element izolacyjny, o postaci zewnętrznej podobnej do rury, przesuwają c go wzdłu ż osi, po czym po utwardzeniu jego rdzenia z pianki fenolowej, tnie się go na odcinki o wymaganej długości.

Celem wynalazku jest także zastosowanie kształtowego, piankowego elementu izolacyjnego.

Zgodnie z wynalazkiem przewiduje się zastosowanie kształtowego elementu piankowego do izolacji rur i przewodów, kanałów oraz stosowanie jako podpór rur.

Badania eksploatacyjne kształtowego, piankowego elementu izolacyjnego według wynalazku wykazały, że koszty jego wytwarzania są niższe w porównaniu do znanego ze stanu techniki zastosowania do jego wytwarzania form odlewniczych, natomiast jego własności izolacyjne są lepsze w porównaniu do elementów wykonanych tym znanym sposobem. Możliwość zastosowania różnorodnych okładzin zewnętrznych elementu izolacyjnego umożliwia odpowiednie dostosowanie go do architektury wnętrza.

Szczególnie korzystne jest wytwarzanie elementów izolacyjnych według wynalazku w sposób ciągły za pomocą opisanych poniżej urządzeń, co umożliwia pełną automatyzację procesu i znaczące obniżenie kosztów wytwarzania tych elementów. Sposób ten charakteryzuje się ponadto całkowitym wyeliminowaniem odpadów pianki fenolowej.

Kształtowy, piankowy element izolacyjny według wynalazku w przykładowym rozwiązaniu konstrukcyjnym oraz sposób jego wytwarzania są zilustrowane na załączonym rysunku, na którym: fig. 1 przedstawia kształtowy piankowy element izolacyjny według wynalazku, w przekroju poprzecznym; fig. 2 - ten sam element w położeniu częściowo otwartym w trakcie nasadzania na rurę; fig. 3 - schemat sposobu wytwarzania elementu piankowego według wynalazku, w widoku perspektywicznym; fig. 4 - sposób ostatecznego kształtowania okładziny wewnętrznej i okładziny zewnętrznej kształtowego, piankowego elementu izolacyjnego według wynalazku, w widoku perspektywicznym; fig. 5 - dzieloną i podgrzewaną formę urządzenia do ostatecznego kształtowania okładziny zewnętrznej, w widoku

PL 204 777 B1 perspektywicznym; fig. 6 - element tej samej formy w widoku z boku, a fig. 7 - końcowy zespół urządzenia do wytwarzania kształtowych, piankowych elementów izolacyjnych według wynalazku, w widoku z przodu.

Kształtowy, piankowy element izolacyjny 1 według wynalazku, przedstawiony na fig. 1 i 2, utworzony jest z okładziny wewnętrznej 3 o kształcie dopasowanym do zewnętrznej powierzchni izolowanego przedmiotu (np. rury), z okładziny zewnętrznej 4 otaczającej ten element z zewnątrz oraz z wypełniającego przestrzeń między obydwoma okładzinami 3 i 4 - rdzenia utwardzonej pianki fenolowej 2. W przekroju poprzecznym rdzenia pianka fenolowa 2 winna mieć możliwie jednorodną strukturę.

W tym rozwiązaniu konstrukcyjnym przedstawionym na fig. 1 i 2 kształtowy, piankowy element izolacyjny ma postać wydrążonego cylindra, przy czym jego rdzeń z pianki fenolowej 2 jest przecięty płaszczyzną osiową na dwie połowy, co ułatwia otwarcie elementu (fig. 2) w celu założenia go na izolowaną rurę. W dolnej części obydwie połówki rdzenia wraz z przeciętą okładziną wewnętrzną 3 stykają się ze sobą bezpośrednio, natomiast w górnej części okładzina wewnętrzna 3 jest odgięta do góry, tworząc ścianki czołowe rdzenia stykające się z okładziną zewnętrzną 4. W tym rozwiązaniu dolna część okładziny zewnętrznej 4a, w miejscu połączenia obydwu połówek rdzenia, stanowi rodzaj zawiasu.

Zarówno okładzina wewnętrzna 3, jak i okładzina zewnętrzna 4 mogą być wykonane z dowolnego, dostosowanego do tego celu materiału, mającego postać arkusza, na przykład z papieru, kartonu, folii z tworzywa sztucznego, folii metalowej, na przykład aluminiowej, względnie z termoplastycznego tworzywa sztucznego.

Urządzenie do wytwarzania kształtowych, piankowych elementów izolacyjnych, w przykładowej postaci wydrążonych cylindrów, jest uwidocznione na fig. 3 do 7. Urządzenie to składa się z trzpienia wewnętrznego 11, służącego zarówno do kształtowania wstępnego, jak i kształtowania ostatecznego okładziny wewnętrznej 3 (w przykładowym rozwiązaniu konstrukcyjnym na rysunku - kształtu pobocznicy walca) (fig. 3), z wzornika 27 do kształtowania wstępnego oraz z formy 10 do kształtowania ostatecznego okładziny zewnętrznej 4, z płaskiego wieszaka 35, służącego do zamocowania trzpienia wewnętrznego 11 (fig. 4), oraz z wtryskiwacza 25, za pomocą którego ciepły substrat piankowy 20 dostarczany jest do przestrzeni między okładziną wewnętrzną i okładziną zewnętrzną (fig. 3). Forma zewnętrzna 10 jest utworzona z wielu elementów 28 (fig. 5), połączonych wzajemnie za pomocą jaskółczego ogona (fig. 6), i może być otwierana i zamykana przez zsuwanie lub rozsuwanie tych elementów. Do tego celu można wykorzystać na przykład przenośnik łańcuchowy umieszczony nad formą i mający tor ruchu umożliwiający rozsuwanie i zsuwanie podwieszonych na nim części 28 zewnętrznej formy 10.

Zarówno trzpień wewnętrzny 11, jak i części 28 formy zewnętrznej 10, są podgrzewane, przy czym trzpień 11 jest korzystnie połączony za pomocą przewodów 30 z układem obiegowym płynnego ośrodka grzewczego (na przykład wody lub oleju), natomiast części 28 formy zewnętrznej 10 są podgrzewane, korzystnie za pomocą promieniowania. Temperatury obydwu okładzin wewnętrznej 3 i zewnętrznej 4 winny wynosić od 45°C do 85°C, a korzystnie od 50°C do 70°C. Trzpień wewnętrzny 11 jest utrzymywany w położeniu osi wytwarzanego kształtowego, piankowego elementu izolacyjnego za pomocą połączonego z obudową urządzenia - płaskiego wieszaka 35, do którego obydwu płaskich powierzchni przylegają nadmiarowe części 3A okładziny wewnętrznej 3, a na niej zaś nadmiarowe części 4A okładziny zewnętrznej 4 (fig. 4). Obrzeże tych nadmiarowych części 3A okładziny wewnętrznej 3 oraz 4A okładziny zewnętrznej 4 są prowadzone wzdłuż osi kształtowego, piankowego elementu izolacyjnego 1 za pomocą rolek prowadzących 41, 40.

Trzpień wewnętrzny 11 ma zewnętrzną powierzchnię korzystnie pokrytą materiałem zmniejszającym tarcie występujące między tym trzpieniem a przemieszczającą się względem niego okładziną wewnętrzną 3. Materiałem zmniejszającym tarcie może być na przykład teflon.

Obniżenie siły tarcia jest bardzo ważne w procesie kształtowania okładzin 3 i 4, bowiem okładzina wewnętrzna z reguły porusza się wolniej w stosunku do okładziny zewnętrznej, zaś znajdująca się między obydwiema okładzinami pianka fenolowa mogłaby w trakcie jej utwardzania zmienić swą strukturę przez wydłużanie się jej pustych komórek, wpływające ujemnie na właściwości pianki.

Odmiana urządzenia do wytwarzania kształtowego, piankowego elementu izolacyjnego według wynalazku, przedstawiona na fig. 7, jest dostosowana do produkcji „rury bez końca”. W tym celu trzpień wewnętrzny 11 jest zawieszony na szeregu wózków kołowych 41, przesuwających się wzdłuż toru jezdnego 40, mającego postać wydłużonego prostokąta z krótszymi bokami w kształci półkoli. Tor jezdny 40 jest przymocowany za pośrednictwem podłużnej płyty 45 do ramy 46 w górnej części urządzenia. W zależności od średnicy wewnętrznego trzpienia 11, stałe położenie jego osi jest utrzymyPL 204 777 B1 wane przez odpowiednią regulację wsporników 47 przymocowanych do podłużnej płyty 45. Dzięki temu oś wewnętrznego trzpienia 11 pokrywa się zawsze z osią formy zewnętrznej 10.

Prędkość przesuwu wewnętrznego trzpienia 11, a tym samym również kształtowanego na nim piankowego elementu izolacyjnego, wynosi od 2 m/min do 4 m/min. Możliwość przesuwania trzpienia wewnętrznego 11 w płaszczyźnie pionowej umożliwia wytwarzanie za pomocą zawieszonych na przenośniku łańcuchowym wymiennych części 28 formy zewnętrznej 10 elementów izolacyjnych do rur o różnych wymiarach zarówno średnicy wewnętrznej, jak i średnicy zewnętrznej.

Do wytwarzania elementów izolacyjnych sposobem według wynalazku stosowane są ciekłe substraty pianki fenolowej oparte na formaldehydzie fenolowym, umożliwiającym wytworzenie pianki o zamkniętych komórkach, przy czym substraty te stanowią mieszaninę żywicy ze stabilizatorem, zmiękczaczem, czynnikami rozdmuchującymi, środkami powierzchniowo czynnymi, katalizatorami oraz/lub inicjatorami oraz innymi składnikami obejmującymi na przykład poliol poliestrowy albo polieterowy względnie izocjonurat.

Żywica fenolowo-formaldehydowa mieszana jest z pozostałymi składnikami i dostarczana w sposób ciągły przewodami do dysz spryskiwacza 25. W trakcie przesuwania się trzpienia wewnętrznego 11, przesuwają się równocześnie z nim części 28 formy zewnętrznej 10, powodując przesuwanie się z tą samą prędkością okładziny zewnętrznej 4 elementu izolacyjnego. Natomiast okładzina wewnętrzna 3, utrzymana w określonym położeniu względem okładziny zewnętrznej 4 przez utwardzoną piankę fenolową 2, przemieszcza się ślizgowo po podgrzewanym trzpieniu wewnętrznym 11 wzdłuż osi urządzenia. W punkcie, w którym żywica fenolowa, ulegając skutecznej polimeryzacji, została na tyle utwardzona, aby wytworzony ciągły piankowy element izolacyjny nie uległ odkształceniu, trzpień wewnętrzny 11 kończy się. W tym samym punkcie części 28 formy zewnętrznej 10, zawieszone na przenośniku łańcuchowym, rozsuwają się wracając torem powrotnym do początku urządzenia, w którym rozpoczyna się proces.

Sposób wytwarzania kształtowych, piankowych elementów izolacyjnych według wynalazku za pomocą urządzenia jest następujący: kształtuje się wstępnie okładzinę wewnętrzną 3, korzystnie za pomocą trzpienia wewnętrznego 11, następnie kształtuje się wstępnie okładzinę zewnętrzną 4, korzystnie za pomocą wzornika 27, po czym doprowadza się w dowolnej przestrzeni między tymi okładzinami ciekłe substraty pianki fenolowej, korzystnie przez ich wtryskiwanie, i ostatecznie kształtuje się obydwie okładziny wewnętrzną 3 i zewnętrzną 4 nadając elementowi żądany kształt, po czym podgrzewa się okładzinę wewnętrzną 3 oraz/lub okładzinę zewnętrzną 4 podtrzymując to ogrzewanie w czasie niezbędnym do utrwalenia pianki 2 do postaci zestalonego rdzenia piankowego.

Częściowo utwardzony kształtowy, piankowy element izolacyjny wychodzący z urządzenia jest następnie cięty na odcinki o wymaganej długości (typowe odcinki mają długość 1 m). Odcinki te są ewentualnie przecinane wzdłuż płaszczyzn promieniowych, tworząc elementy wieloczęściowe. Następnie podzielone na odcinki elementy izolacyjne są umieszczane w pomieszczeniach o podwyższonej temperaturze w celu dodatkowego utwardzenia pianki fenolowej 2.

Sposób wytwarzania kształtowych elementów izolacyjnych 1 według wynalazku zapewnia ich całkowicie bezodpadową produkcję.

P r z y k ł a d

Do dynamicznego mieszadła niskociśnieniowego wprowadzano 100 części żywicy fenolowo-formaldehydowej J60/2325L firmy Borden Chemicals oraz 16 części żywicy 141b, zawierającej 10% PFA typu P5050 oraz 25 części 65-procentowego fenolowego kwasu sulfonowego. Uzyskany z mieszadła polimer wstępny dostarczany był przewodami do przesuwającej się w sposób ciągły przestrzeni między ukształtowaną okładziną zewnętrzną 4 i okładziną wewnętrzną 3 z prędkością 2,5 m/min. Ciąg główny urządzenia do wytwarzania elementów izolacyjnych wynosił 12 m, zaś średnica zewnętrznej powierzchni okładziny zewnętrznej 4 wynosiła 74 mm. Okładzina zewnętrzna przesuwała się z tą samą prędkością, dociskana przez powierzchnię wewnętrzną przesuwających się równocześnie z nią części 28 formy zewnętrznej 10. Natomiast okładzina wewnętrzna ślizgała się po podgrzewanym trzpieniu wewnętrznym 11, którego średnica wynosiła 38 mm. Długość trzpienia wewnętrznego wynosiła 8 m, przy czym był on podgrzewany do temperatury 60°C przez obiegowy układ grzewczy. Natomiast forma zewnętrzna 10 była podgrzewana za pomocą promienników do temperatury 50°C.

Częściowo utwardzony i ukształtowany element izolacyjny wychodzący z urządzenia był cięty poprzecznie na części o długości 1 m, które z kolei były przecinane wzdłuż płaszczyzny promieniowej, aby umożliwić ich osadzenie wokół rury. Po umieszczeniu przeciętych elementów izolacyjnych w skrzyn6

PL 204 777 B1 kach, były one poddane dalszemu utwardzeniu cieplnemu w czasie 48 h. Wytworzone gotowe elementy izolacyjne wykazywały zarówno dobre właściwości izolacyjne w zastosowaniu do izolacji rur, jak i stabilność wymiarową.

Wynalazek nie jest ograniczony do elementów izolacyjnych na rury i kanały, bowiem wytworzone elementy izolacyjne o mniejszej długości i odpowiednio większej gęstości pianki fenolowej mogą służyć jako podpory do rur. Gęstość rdzenia z pianki fenolowej wynosi korzystnie od 50 kg/m³ do 125 kg/m³.

Wytworzone sposobem według wynalazku kształtowe, piankowe elementy izolacyjne mają wystarczająco dużą wytrzymałość na ściskanie i mogą być użyte również do podtrzymania układu rur zaizolowanego podobnymi elementami izolacyjnymi.

Claims (25)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Kształtowy, piankowy element izolacyjny, którego kształt i wymiary wewnętrzne odpowiadają kształtowi i wymiarom zewnętrznym izolowanego elementu, przy czym jako tworzywo izolacyjne stosowana jest pianka fenolowa, znamienny tym, że składa się z osłaniającej go od wewnątrz okładziny wewnętrznej (3) oraz z osłaniającej go od zewnątrz okładziny zewnętrznej (4), przy czym przestrzeń między okładziną wewnętrzną (3) i okładziną zewnętrzną (4) jest wypełniona izolacyjną pianką fenolową (2) o utrwalonym kształcie, tworzącą rdzeń elementu.
2. 2. Element według zastrz. 1, znamienny tym, że jego oś jest prostoliniowa.
3. 3. Element według zastrz. 1, znamienny tym, że jego oś jest krzywoliniowa.
4. 4. Element według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że ma on postać wydrążonego cylindra.
5. 5. Element według zastrz. 1, znamienny tym, że jest przecięty wzdłuż płaszczyzny promieniowej.
6. 6. Element według zastrz. 1, znamienny tym, że składa się z dwóch lub większej liczby części, przeciętych korzystnie wzdłuż płaszczyzn promieniowych.
7. 7. Element według zastrz. 5, znamienny tym, że części jego rdzenia piankowego (2), przecięte wzdłużnie płaszczyznami promieniowymi, są pokryte okładziną wewnętrzną (3).
8. 8. Element według zastrz. 5, znamienny tym, że części jego rdzenia piankowego (2), przecięte płaszczyznami promieniowymi, są pokryte okładziną zewnętrzną (4).
9. 9. Element według zastrz. 1, znamienny tym, że jego okładzina wewnętrzna (3) jest wykonana z metalu, zwłaszcza z folii aluminiowej, albo z papieru, albo ze szkła, albo z cienkiej warstwy tworzywa termoplastycznego względnie z kombinacji tych tworzyw.
10. 10. Element według zastrz. 1, znamienny tym, że jego okładzina zewnętrzna (4) jest wykonana z metalu, zwłaszcza z folii aluminiowej, albo z papieru, albo ze szkła względnie z cienkiej warstwy tworzywa termoplastycznego albo też z kombinacji tych tworzyw.
11. 11. Element według zastrz. 5 i 6, znamienny tym, że przynajmniej jedno jego przecięcie płaszczyzną promieniową jest pokryte obustronnie okładziną wewnętrzną (3).
12. 12. Sposób wytwarzania kształtowego, piankowego elementu izolacyjnego, utworzonego z okładziny wewnętrznej oraz z okładziny zewnętrznej i z wypełniającej przestrzeń między tymi okładzinami pianki fenolowej, tworzącej rdzeń elementu, znamienny tym, że kształtuje się wstępnie okładzinę wewnętrzną (3), korzystnie za pomocą trzpienia wewnętrznego (11), następnie kształtuje się wstępnie okładzinę zewnętrzną (4), korzystnie za pomocą wzornika (27), po czym doprowadza się w dowolnej przestrzeni między tymi okładzinami ciekłe substraty pianki fenolowej, korzystnie przez ich wtryskiwanie, i ostatecznie kształtuje się obydwie okładziny wewnętrzną (3) i zewnętrzną (4) nadając elementowi żądany kształt, po czym podgrzewa się okładzinę wewnętrzną (3) oraz/lub okładzinę zewnętrzną (4) podtrzymując to ogrzewanie w czasie niezbędnym do utrwalenia pianki (2) do postaci zestalonego rdzenia piankowego.
13. 13. Sposób według zastrz. 12, znamienny tym, że okładzinę wewnętrzną (3) i okładzinę zewnętrzną (4) podgrzewa się do temperatury w zakresie od 45°C do 85°C, a korzystnie od 50°C do 70°C.
14. 14. Sposób według zastrz. 12, znamienny tym, że okładzinę wewnętrzną (3) kształtuje się zarówno wstępnie, jak i ostatecznie za pomocą podgrzewanego trzpienia wewnętrznego (11).
15. 15. Sposób według zastrz. 14, znamienny tym, że trzpień (11) jest wydrążony i podgrzewany za pomocą doprowadzanego do jego wnętrza płynnego środka grzewczego.
16. 16. Sposób według zastrz. 14, znamienny tym, że zewnętrzna powierzchnia wewnętrznego trzpienia (11) jest przynajmniej częściowo pokryta środkiem redukującym tarcie, zwłaszcza teflonem,

    PL 204 777 B1
17. 17. Sposób według zastrz. 12, znamienny tym, że okładzinę zewnętrzną (4) wstępnie kształtuje się za pomocą wzornika (27), a następnie kształtuje się ją ostatecznie za pomocą otwieranej i zamykanej formy zewnętrznej (28).
18. 18. Sposób według zastrz. 17, znamienny tym, że forma zewnętrzna (28) jest podgrzewana.
19. 19. Sposób według zastrz. 12, znamienny tym, że po ostatecznym ukształtowaniu elementu (1) wraz z rdzeniem z pianki fenolowej (2), rdzeń ten utwardza się przez podgrzewanie.
20. 20. Sposób według zastrz. 19, znamienny tym, że utwardzanie przeprowadza się przez podgrzanie do temperatury od 20°C do 85°C, a korzystnie od 50°C do 85°C w czasie od 4 do 43 godzin.
21. 21. Sposób według zastrz. 12, znamienny tym, że po utwardzeniu elementy izolacyjne tnie się na części o wymaganej długości.
22. 22. Sposób według zastrz. 12, znamienny tym, że wykonuje się w sposób ciągły element izolacyjny (1), o postaci zewnętrznej podobnej do rury, przesuwając go wzdłuż osi, po czym po utwardzeniu jego rdzenia z pianki fenolowej (2), tnie się go na odcinki o wymaganej długości.
23. 23. Zastosowanie kształtowego, piankowego elementu izolacyjnego utworzonego z okładziny wewnętrznej, z okładziny zewnętrznej oraz z wypełniającej przestrzeń między tymi okładzinami pianki fenolowej do izolacji rur i przewodów.
24. 24. Zastosowanie kształtowego, piankowego elementu izolacyjnego utworzonego z okładziny wewnętrznej, z okładziny zewnętrznej oraz z wypełniającej przestrzeń między tymi okładzinami pianki fenolowej do izolacji kanałów.
25. 25. Zastosowanie kształtowego, piankowego elementu izolacyjnego utworzonego z okładziny wewnętrznej, z okładziny zewnętrznej oraz wypełniającej przestrzeń między tymi okładzinami pianki fenolowej do podpierania rur.