PL200975B1 - Nośnik na puszki i półwyrób kartonowy nośnika na puszki i sposób montowania półwyrobu kartonowego - Google Patents

Abstract

Niniejszy wynalazek dotyczy no snika na puszki, zw laszcza z falistego kartonu, do laczenia wielu ogólnie cylindrycznych puszek (4) rozmieszczonych w co najmniej dwóch rz edach i maj acych nachylon a górna cz esc i górne zamkni ecie (6) z wystaj acym ko lo- wym obrze zem (8). No snik (31) jest wytworzony z p la- skiego pó lwyrobu (32) maj acego, dla ka zdej puszki, która ma by c laczona no snikiem, dwie wzajemnie przeciwleg le, zasadniczo lukowe szczeliny (44, 45), których zewn etrzne kraw edzie s a umieszczone poni- zej obrze za (8) puszki, gdy no snik jest zamontowany na wielu puszkach dla po laczenia no snika i puszek i utworzenia zespo lu opakowania. W pó lwyrobie (32) no snika na srodku pomi edzy rz edami puszek s a usy- tuowane wg lebienia uchwytowe (42), a na srodku no snika (31) pomi edzy tymi wg lebieniami uchwyto- wymi (42) i rz edami puszek jest ukszta ltowane nieckowate wg lebienie (66). Wynalazek dotyczy tak ze p laskiego pó lwyrobu no snika na puszki i spo- sobu montowania p laskiego pó lwyrobu z kartonu. PL PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Dziedzina wynalazku

Niniejszy wynalazek odnosi się do nośnika z kartonu, zwłaszcza falistego kartonu, do łączenia wielu ogólnie cylindrycznych puszek rozmieszczonych w jednym lub kilku rzędach i mających nachyloną górną część i górne zamkniecie z wystającym kołowym obrzeżem. Nośnik jest wytwarzany z płaskiego półwyrobu mającego, dla każ dej puszki, która ma być łączona nośnikiem, dwie wzajemnie przeciwległe, zasadniczo łukowe szczeliny, których zewnętrzne krawędzie są umieszczone poniżej obrzeża puszki, gdy nośnik jest zespolony z wieloma puszkami w celu połączenia nośnika i puszek i utworzenia zespoł u opakowania.

Wynalazek także dotyczy płaskiego półwyrobu z kartonu nośnika na puszki i sposobu montowania płaskiego półwyrobu z kartonu.

Stan techniki

Cylindryczne puszki są stosowane w przemyśle napojów na napoje takie, jak na przykład woda mineralna, piwo i napoje chłodzące. Do noszenia wielu puszek stosuje się zespół opakowania, który zawiera od dwóch do dziesięciu puszek. Znanych jest wiele różnych typów zespołów opakowania do umożliwiania podnoszenia i przenoszenia wielu puszek przez na przykład konsumenta.

Jako zespół opakowania stosuje się tworzywa sztuczne, na przykład w postaci owijki z folii z tworzywa sztucznego otaczającej pakowane puszki lub w postaci wzajemnie połączonych pierścieni z tworzywa sztucznego, które nakłada się wokół puszek. Te zespoły opakowania jednak są kosztowne i powodują problemy dla ś rodowiska. Wprowadzono wię c inne typy noś ników na puszki, wykonane z kartonu, mają ce zalety zarówno ze wzglę du na ś rodowisko i koszty. Takż e stosuje się kombinacje tworzywa sztucznego i kartonu jako zespoły opakowania.

Biorąc pod uwagę intensywne używanie zespołów opakowania na napoje i dużą ilość puszek sprzedawanych w tych opakowaniach lub zespołów, koszt poszczególnego opakowania, włącznie z materiał em, jak również koszty montaż u są waż nym czynnikiem w kosztach sprzedawanego zespołu opakowania. Stąd, stosunkowo małe zmiany w kosztach zespołów opakowania są bardzo ważne. Ponadto, istotne jest, aby zawartości opakowania były wyraźnie widoczne i mogły być identyfikowane w zespole opakowania.

Jeden typ nośnika z kartonu ukształtowanego jako opaska lub tak zwana owijka rozciągająca się wokół grupy puszek jest często stosowany i jest, na przykład, ujawniony w US-A-3,194,476. Taki nośnik w kształcie owijki jest kosztowny i także skomplikowany do nałożenia wokół puszek w ciągłej linii produkcyjnej. Dodatkową wadą jest to, że zawartość opakowania nie jest łatwo identyfikowana przez konsumenta.

Są znane inne typy nośników z kartonu, które są dostosowane do nakładania na górę grupy pojemników i są łączone z pojemnikami. Nośnik tego typu jest opisany, na przykład w US-A-3,094,210. Nośnik jest wytwarzany z płaskiego półwyrobu mającego dwie przeciwległe U-kształtne szczeliny dla każdego pojemnika, który ma być łączony nośnikiem. Płaski półwyrób jest montowany na grupie pojemników poprzez zaginanie bocznych obrzeży do dołu w kierunku boków pojemników tak, że zewnętrzne krawędzie szczelin w pojemniku są usytuowane poniżej kołnierza pojemników. Jednak, w celu zapobiegania rozłączeniu krawędzi szczelin od kołnierza kolejny wzajemny ruch pomiędzy pojemnikami i dodatkowo odpowiednim nośnikiem musi być wywarty na dolne części pojemników. Nośnik jak opisano powyżej jest niekorzystny, ponieważ może on być zastosowany tylko do jednego rzędu pojemników i jest kosztowny ze względu na koszty materiałów i bardziej skomplikowany montaż dwuczęściowego nośnika. Dodatkową wadą jest to, że obrzeża boczne nośnika wystające do dołu wzdłuż boków pojemników mogą być łatwo uchwycone przez sąsiednie zespoły opakowania lub inne elementy tak, że obrzeża są podniesione do góry i krawędzie szczelin są odłączone od kołnierza pojemnika.

Podobny nośnik puszek jest ujawniony w EP-B-0496807. Nośnik zawiera dwie przeciwległe łukowe szczeliny na każda puszkę i krótkie nacięcia rozciągające się promieniowo od tych szczelin. Wiele klapek, ukształtowanych pomiędzy nacięciami, styka się z puszką poniżej jej wystającej szyjki. Po każdej stronie nośnika znajdują się przytrzymujące klapki dostosowane do utrzymywania się w stanie zagię cia, gdy noś nik z puszkami jest chwytany i podnoszony przez uż ytkownika. Ujawniony nośnik okazał się niewystarczający do bezpiecznego łączenia go z puszkami, zwłaszcza, gdy przykłada się siły chwytające we wgłębieniach uchwytów na bokach nośnika. Nośnik ma usytuowaną na środku linie zagięcia, która zachowuje się jak „zawias”, gdy przykłada się siły podnoszące tak, że

PL 200 975 B1 puszki są oddzielone i maja tendencje do odłączania się od nośnika. Ponadto, klapki boczne są odginane do góry poprzez siłę podnoszącą, co dodatkowo zwiększa ryzyko odłączenia nośnika od puszek.

Podstawowa zasada wynalazku

Celem niniejszego wynalazku rozwiązanie powyżej wspomnianych problemów poprzez zapewnienie nośnika na wiele puszek umieszczonych w co najmniej dwóch rzędach, który może być bezpiecznie zamocowany na puszkach w celu połączenia, zblokowania i podparcia puszek i zapewnienia zespołu opakowania, który może być podnoszony i przenoszony bez ryzyka odłączenia i który jest wydajny pod względem materiału i może być łatwo i wydajnie nakładany i montowany na wielu puszkach.

Ten cel jest osiągnięty zgodnie z wynalazkiem w nośniku na puszki i półwyrobie kartonowym oraz sposobie montażu półwyrobu kartonowego jak opisano powyżej i z cechami znamiennymi określonymi w dołączonych zastrzeżeniach.

Według wynalazku, na środku pomiędzy rzędami puszek są usytuowane wgłębienia uchwytowe, a pomiędzy tymi wgłębieniami uchwytowymi i rzędami puszek w nośniku jest ukształtowane nieckowate wgłębienie. Płaski półwyrób ma środkową część przeznaczoną do umieszczania pomiędzy rzędami puszek w stanie zmontowanym, przy czym ta część jest nieco szersza niż rzeczywisty odstęp pomiędzy rzędami puszek, gdy nośnik jest zamontowany na puszkach. Zmontowany nośnik według wynalazku jest usztywniony poprzez ukształtowane na środku nieckowate wgłębienia, dzięki czemu puszki są stabilne podparte w nośniku. Siły podnoszące, przyłożone we wgłębieniach uchwytowych pomiędzy rzędami puszek, są rozkładane w kierunku języków łączących w wewnętrznej szczelinie tak, że zwiększa się nacisk stuku na i poniżej obrzeża puszki. Przy kształtowaniu nieckowatego wgłębienia w środku płaskiego półwyrobu, języki łączące w zewnętrznych szczelinach stykające się z obrzeż em puszki są dociskane do środka zespołu opakowania zwiększając nacisk języków łączących w zewnętrznych szczelinach obrzeża puszki i zaciskając połączenie nośnika z puszkami. Dzięki temu osiąga się stabilne i bezpieczne połączenie puszek w nośniku. Zgodnie z korzystnym przykładem wynalazku, przeciwległe łukowe szczeliny dla każdej puszki, która ma być łączona przez nośnik, zawierają łukowe części pośrednie pomiędzy dwiema częściami końcowymi. Części pośrednie są ukształtowane promieniowo wewnątrz łukowych części końcowych szczeliny tak, że w części pośredniej szczeliny jest ukształtowany język łączący. Język łączący jest dostosowany do przesunięcia na obrzeżu puszki i do styku poniżej obrzeża puszki, gdy płyty boczne i cześć środkowa półwyrobu są zagięte w kierunku nachylonych boków puszek, i do zatrzaskiwania poniżej obrzeża dla pewnego i efektywnego zblokowania nośnika z puszkami. Zakrzywienie języka łączącego dokładnie odzwierciedla zakrzywienie puszki i poprzez uchylenie części końcowych szczelin i wynikające naprężenie w tych częściach, języki łączące są dociśnięte i zapewniają bezpieczne i stabilne połączenie.

Powyższe i inne cele i zalety wynalazku staną się oczywiste w następującym opisie przykładów wykonania wynalazku i w dołączonych zastrzeżeniach.

Krótki opis rysunków

Wynalazek zostanie opisany bardziej szczegółowo poniżej w odniesieniu do załączonych rysunków, na których:

fig. 1. ukazuje płaski półwyrób kartonowy nośnika na puszki według pierwszego przykładu wykonania wynalazku, który to nośnik jest przystosowany dla dwóch rzędów puszek z sześcioma puszkami, fig. 2. ukazuje w widoku perspektywicznym zespół opakowania zawierający nośnik z sześcioma puszkami, przy czym nośnik jest wytworzony z półwyrobu kartonowego z fig 1, fig. 3. ukazuje widok przekroju zespołu opakowania z fig. 2. wzdłuż linii III-III na fig. 2, fig. 4. ukazuje widok przekroju zespołu opakowania z fig. 2. wzdłuż linii IV-IV na fig. 2 i fig. 5. ukazuje płaski półwyrób kartonowy nośnika na puszki według drugiego przykładu wykonania wynalazku, który to nośnik jest przystosowany dla dwóch rzędów puszek z czterema puszkami.

Szczegółowy opis przykładów wykonania wynalazku

Nośnik według wynalazku jest wytwarzany z płaskiego półwyrobu kartonowego, korzystnie z kartony falistego. Korzystnie stosuje się cienki warstwowy falisty karton ze żłobkami F. Jednak grubszy falisty karton ze żłobkami E może także stanowić odpowiedni materiał nośnika. W celu zminimalizowana wpływu wilgotności na materiał, falisty karton może być pokryty warstwą z tworzywa sztucznego, korzystnie po jego wewnętrznej stronie. Oprócz tego, warstwa z tworzywa sztucznego zwiększa odporność materiału na wilgoć, ta warstwa zwiększa także plastyczność materiału. Zaleta materiału przyjaznego dla środowiska kartonu falistego pozostaje także z powłoką z tworzywa sztucznego, ponieważ tworzywo sztuczne w warstwie powłoki może być przetwarzane.

PL 200 975 B1

Figura 1 ukazuje płaski półwyrób 32 nośnika według przykładu wykonania wynalazku. Nośnik jest dostosowany do utrzymywania i łączenia wielu puszek 4 usytuowanych w rzędach, jak pokazano na fig. 2. Półwyrób 32, w pokazanym przykładzie wykonania, dostosowany do sześciu puszek 4, jest pokazany w stanie zmontowanym na fig. 2-4. Puszki 4, które nie tworzą części niniejszego wynalazku, są typowo zaprojektowane w zasadniczo cylindrycznym podstawowym kształcie. Górna część puszki jest lekko nachylona i jest zamknięta przez górne zamknięcie 6, które jest uszczelnione za pomocą okrągłego obrzeża 8.

Płaski półfabrykat 32 ma zasadniczo prostokątny podstawowy kształt, korzystnie z wyciętymi lub nachylonymi narożami 10 w celu zmniejszenia ryzyka uchwycenia wystających części nośnika przez sąsiadujące elementy takie, jak na przykład inne zespoły opakowania puszek. Co najmniej dwa wgłębienia uchwytowe 12 są usytuowane środkowo w półwyrobie pomiędzy rzędami puszek 4. W pokazanym przykładzie wykonania, wgłębienia uchwytowe 42 są ukształtowane jako owalne otwory i zapewniają uchwyt dla dwóch palców do podnoszenia i przenoszenia zespołu opakowania. Wgłębienie uchwytowe 42 mogą jednak być kołowe lub być ukształtowane inaczej, a także mogą zawierać składane klapki 43, jak pokazano na fig. 1. Składane klapki 43 są dostosowane do zaginania na spód pomiędzy puszkami w celu zapewnienia wzmocnienia wygodnej dla palców krawędzi do podnoszenia we wgłębieniu uchwytowym 42. Na fig. 2, składane klapki 43 zostały zagięte do tyłu pod spodem nośnika pomiędzy puszkami.

Dwie wzajemnie przeciwległe i zasadniczo łukowe szczeliny 44, 45 są usytuowane w półwyrobie 32 dla każdej puszki 4, która ma być łączona przez nośnik 31 Każda para łukowych szczelin zawiera zewnętrzną szczelinę 44, korzystnie mająca pierwszy kształt i wewnętrzną szczelinę 45 w sąsiedztwie linii środkowej 34 pomiędzy rzędami puszek, mająca drugi kształt.

Zewnętrzna szczelina 44 w każdej parze szczelin ma łukową część pośrednią 16 z łukowymi częściami końcowymi 18 po obu jej stronach. Części schodkowe 20 są usytuowane pomiędzy częścią pośrednią 16 i częściami końcowymi 18. Łukowe części końcowe 18 są częścią okręgu, którego promień jest równy lub nieco większy od promienia obrzeża 8 górnego zamknięcia 6 puszki, tak, że części końcowe 18 są w jednej linii z krawędzią obrzeża 8, lub wystają nieco na zewnątrz niej, w stanie zmontowanym pokazanym na fig. 2. Zewnętrzna krawędź szczeliny 44 może więc, wzdłuż części końcowych 18, być łatwo przemieszczana do dołu poprzez obrzeże 8, jak zostanie to dalej wytłumaczone bardziej szczegółowo.

Łukowa część pośrednia 16 szczeliny 44 jest ukształtowana promieniowo do wewnątrz względem łukowych części końcowych 18 tak, że części pośrednie tworzą łukową krawędź wewnątrz linii łukowej utworzonej przez przedłużenia dwóch części końcowych 18. Łukowa krawędź części pośredniej 16 z częściami schodkowymi 20 tworzy wystający język łączący 22 skierowany do środka półwyrobu. Jak wspomniano powyżej, język łączący 22 jest łukowy i może być częścią okręgu, którego krzywizna odpowiada krzywiźnie puszki tuż poniżej jej obrzeża. Język łączący 22 może także tworzyć inny łuk, na przykład łuk będący częścią okręgu „poszerzoną”. Ten język łączący 22 mą większy promień i środek, który nie odpowiada środkowi puszki w stanie zmontowanym nośnika. Język łączący 22 jest dostosowany do zatrzaskiwania się poniżej wystającego obrzeża 8 puszki 4 w celu łączenia i blokowania puszki z nośnikiem, jak to będzie opisane bardziej szczegółowo poniżej.

Wewnętrzna szczelina 45 różni się od zewnętrznej szczeliny 44 przede wszystkim ukształtowaniem części pośredniej 46, ale także tym, że łukowe części końcowe 48 są mniejsze niż odpowiadające części końcowe 18 w zewnętrznej szczelinie 44. Wskutek tego, część pośrednia 46 wewnętrznej szczeliny jest większa niż odpowiadającą cześć pośrednia 16 szczeliny zewnętrznej 44.

Część pośrednia 46 wewnętrznej szczeliny 45 ma co najmniej jedno, w przedstawionym przykładzie wykonania, promieniowo usytuowane nacięcia 47. Nacięcia 47 rozciągają się pomiędzy krawędzią szczeliny 45 i łukową linią zagięcia 53 i są usytuowane pomiędzy częściami końcowymi 48 i ograniczają język łączący pomiędzy częściami schodkowymi 50. Nacięcia 47 dzielą język łączący na trzy klapki łączące 52. Zakrzywienie części pośredniej 46 szczeliny 45 różni się od zakrzywienia łukowej linii zagięcia 53 tym, że jest szersze i ma większy promień niż linia zagięcia 53. Wskutek tego, wysokość klapek łączących 52 zmienia się tak, że są one wyższe w środku języka łączącego i zmniejszają się ciągle w kierunku końców języka łączącego, jak pokazano na fig. 1. Łukowa linia zagięcia 53 ma zakrzywienie odpowiadające zakrzywieniu linii styku na nachylonej powierzchni puszki, jak to zostanie opisane bardziej szczegółowo poniżej z odniesieniem do fig. 2-4.

Jak pokazano na fig. 1 kilka wzdłużnych linii zagięcia jest usytuowanych w półwyrobie 32. Trzy wzdłużne linie zagięcia 54, dla każdego rzędu puszek rozciągają się równolegle do dłuższych boków 56

PL 200 975 B1 półwyrobu i rzędów puszek. Dwie lub trzy wzdłużne linie zagięcia 54 łączą końce łukowych szczelin 44, 54 ze sobą lub z sąsiednim krótszym bokiem 58 półwyrobu, a trzecia linia zagięcia 54 łączy część schodkową 20 w zewnętrznych szczelinach 44 ze sobą lub z sąsiednim krótszym bokiem 58 półwyrobu. Dodatkowo, wiele linii zagięcia 55 jest usytuowanych w środkowych częściach półwyrobu, przy czym w przedstawionym przykładzie wykonania te linie zagięcia są ukośne i są rozmieszczone pomiędzy rzędami puszek w półwyrobie. Te ukośne linie zagięcia 55 łączą zewnętrzne klapki łączące 52 z sąsiednimi wgłębieniami uchwytowymi 42 lub z sąsiednim krótszym bokiem 58 półwyrobu. Szerokość b, patrz fig. 1, części 62, 64 rozciągająca się pomiędzy parą sąsiednich łukowych linii zagięcia 53, jest nieco większa niż odległość a, patrz fig. 3, rozciągająca, się pomiędzy liniami styku sąsiednich łukowych części zagięcia 53 na nachylonych powierzchniach puszek w stanie zmontowanym nośnika, jak zostanie to opisane bardziej szczegółowo poniżej.

Płaski półwyrób 32, w korzystnym przykładzie wykonania wykonany z falistego kartonu, jest wycięty z falistego materiału tak, że kierunek żłobków falistego materiału (zaznaczony podwójną strzałką 65 na fig. 1) jest zgodny z kierunkiem języków łączących 22,52. Dzięki tej orientacji żłobków, języki łączące mogą wytrzymać maksymalne siły ściskające.

Zewnętrzne wymiary płaskiego półwyrobu 32, to jest długość i szerokość półwyrobu, są dobrane tak, że krawędzie boczne zmontowanego nośnika z ich bocznymi płytami 60 zagiętymi na nachylone powierzchnie puszek, nie przewyższają maksymalnych zewnętrznych wymiarów grupy puszek. Wskutek tego, znacznie zmniejsza się ryzyko niezamierzonego rozłączenia nośnika od puszek z powodu skierowanych do góry sił na płyty boczne lub inne części półwyrobu.

Wiele puszek 4, usytuowanych w dwóch rzędach, jest połączonych i utrzymywanych razem przez nośnik 31 w zespole opakowania, jak pokazano na fig. 2-4. W kształtowaniu nośnika, jak pokazano na fig. 2, z płaskiego półwyrobu 32 z fig. 1, płaski półwyrób jest najpierw umieszczany na rzędach puszek. Zasadniczo kołowe części półwyrobu usytuowane pomiędzy przeciwległymi szczelinami 44, 45 opierają się i przykrywają górne zamknięcia 6 tak, że szczeliny 44, 45 półwyrobu całkowicie odpowiadają wystającemu obrzeżu puszki. Następnie wywiera się nacisk na płaski półwyrób.

Nacisk jest wywierany najpierw na boczne płyty 60 na zewnętrznych bokach grupy puszek i te płyty są zaginane do dołu. Przez skierowany do dołu nacisk, półwyrób 32 jest zagięty w liniach zagięcia 54. Dlatego boczne płyty 60 są zaginane w dwóch etapach w dwóch równoległych liniach zagięcia 54 do nachylonych powierzchni na górnej części puszek 4, jak pokazano na fig. 3. Łukowe części końcowe 18 zewnętrznej szczeliny 44 są przemieszczane w kierunku do dołu, przechodzi przez obrzeże 8 puszki i wystający język łączący jest obracany nieco do góry. Stąd łukowe części końcowe szczeliny 44 przechodzą na zewnątrz wystającego obrzeża 8 i wystający język łączący 22 przesuwa się po obrzeżu 8 i zatrzaskuje się poniżej niego łącząc i blokując nośnik z puszkami. Łukowy język łączący 22 jest ukształtowany z dopasowaniem do cylindrycznego zakrzywienia puszki 4 tak, że cały język 22 opiera się na powierzchni puszki poniżej obrzeża 8 i wywiera siłę zaciskającą spowodowaną naprężeniem rozłożonym w nośniku wzdłuż zewnętrznych krawędzi części końcowych 18 szczelin od nacisku stryku nośnika l na górne zamknięcie 6 tak, że osiąga się bezpieczne i stabilne połączenie pomiędzy nośnikiem i puszkami.

Jak pokazano na fig. 2, górne płaskie części zmontowanego nośnika przykrywają górne części puszek 4, to jest górne zamknięcia 6 tak, że te części są chronione przed zanieczyszczeniem podczas transportu i przechowywania.

W następnym etapie montowania, korzystnie za pomocą specjalnie zaprojektowanego narzędzia z indywidualnie obciążonymi sprężyną rolkami wywiera się nacisk w środku 34 półwyrobu, zwłaszcza w częściach 62, 64. Nacisk jest korzystnie wywierany w pewnych punktach półwyrobu, jednak wzdłuż długości, wymuszając odgięcie części 62, 64 do dołu. Przez ten nacisk, półwyrób jest zagięty we wzdłużnych wewnętrznych liniach zagięcia 54 tak, że zewnętrzne krawędzie wewnętrznej szczeliny 45 są przemieszczone do dołu przez obrzeże 8 puszki. Dodatkowo, półwyrób 32 jest zagięty w ukośnych liniach zagięcia 55 i łukowych liniach zagięcia 53. Wywiera się skierowany do dołu nacisk tak, że łukowe linie zagięcia 53 są dociśnięte do nachylonych powierzchni puszek, a klapki łączące 52 są zagięte do góry do końcowego zatrzaśnięcia poniżej obrzeża 8 puszki w położeniu zablokowanym. Skierowany do dołu nacisk wywiera się w środkowych częściach 62, 64 półwyrobu pomiędzy każdą parą puszek tworząc nieckowate wgłębienia 66, 68 pomiędzy ukośnymi liniami zagięcia 55 i łukowymi liniami zagięcia 53. Fig. 4 ukazuje, że dolny poziom każdego nieckowatego wgłębienia 66, 68 jest ukształtowany środkowo pomiędzy każdą parą puszek, a górny poziom tej niecki jest ukształtowany na krawędzi wgłębienia uchwytowego 42. Poziom nieckowatego wgłębienia 68 na krawędzi nośnika 31 jest

PL 200 975 B1 nieco niższy niż górny poziom krawędzi wgłębienia uchwytowego 42. Nieckowate wgłębienia 66, 68 uzyskuje się poprzez zwiększoną szerokość b w środkowych częściach 62, 64 półwyrobu i zmniejszającą się wysokość języka łączącego w kierunku jego końców i także poprzez ukośne linie zagięcia 55. W tym etapie montażu, to jest gdy są kształtowane nieckowate wgłębienia 66, 68 odległość pomiędzy zewnętrznymi szczelinami 44 nośnika jest nieco zmniejszona. Wskutek tego, nacisk języków łączących 22 na obrzeże 8 jest zwiększony poprzez siły zaciskające od środkowych części 62, 64. Od tego etapu montażu, puszki 4 są utrzymywane i podparte w zespole opakowania w stabilnym i bezpiecznym połączeniu przez nośnik.

Gdy nośnik 31 z fig. 2, z jego dużym obciążeniem wypełnionymi cieczą puszkami 4, jest podnoszony za pomocą dwóch uchwytów we wgłębieniach uchwytowych 42, siła podnosząca L jest przykładana do nośnika pomiędzy rzędami puszek 4. Dzięki nieckowatym wgłębieniom 66, 68 w częściach 62, 64 pomiędzy rzędami puszek 4, uzyskuje się usztywnienie części środkowych nośnika. Usztywnienie środkowych części nośnika zapobiega odginaniu do góry tych części przez zwrócone do góry siły podnoszące L i odłączanie języków od puszek. W przeciwieństwie do nośników znanych ze stanu techniki, w których siły podnoszące mają tendencję do odłączania nośnika od puszek, siły podnoszące L w nośniku według wynalazku są częściowo przekształcone w siły F mające tendencję do dociskania puszek do siebie (patrz fig. 3 i 4) i częściowo siły podnoszące L we wgłębieniach uchwytowych 42 są rozłożone w kierunku ukośnych linii zagięcia 55 i są przekształcane w zwiększony nacisk klapek łączących 52 na obrzeże 8 tak, że puszki są utrzymywane stabilnie przez nośnik i są bezpiecznie połączone nośnikiem. Nieckowate wgłębienia, wgłębienia uchwytowe znajdujące się na środku pomiędzy rzędami puszek i wystające łukowe języki łączące w nośniku według wynalazku sprzyjają bezpiecznemu i stabilnemu połączeniu puszek, usztywnieniu zmontowanego nośnika i przekształceniu sił podnoszących na zwiększony docisk połączenia, zwiększone dociśnięcie nośnika i zmniejszenie tendencji do przemieszczania się puszek w nośniku.

Fig. 5 ukazuje drugi przykład wykonania kartonowego półwyrobu nośnika dla czterech puszek w dwóch rzędach puszek. Przeciwległe pary szczelin 44, 45 w półwyrobie dla każdej puszki, która ma być łączona nośnikiem i linie zagięcia są rozmieszczone w sposób odpowiadający jak dla półwyrobu pokazanego na fig. 1. W półwyrobie są usytuowane dwa wgłębienia uchwytowe 42. Jedno wgłębienie uchwytowe 42 jest ukształtowane jako owalny otwór z zagiętą klapką 43 i jest usytuowane na środku w półwyrobie pomiędzy rzędami puszek. Drugie wgłębienie uchwytowe 42 jest usytuowane na środku krawędzi półwyrobu i jest ukształtowane jako otwarte wycięcie z zagięta klapką 43. W trzecim przykładzie wykonania wynalazku (nie pokazany na rysunku) półwyrób jest dostosowany do dwóch puszek usytuowanych w dwóch rzędach, jak na fig. 1 i 5. W tym przykładzie wykonania, występują dwa wgłębienia uchwytowe, z których oba są usytuowane na środku przeciwległych krawędzi półwyrobu i są ukształtowane jako otwarte wgłębienia, podobnie do wgłębienia uchwytowego 42 na fig. 5.

Według wynalazku, półwyroby mogą efektywnie być zamocowane na puszkach w automatycznej linii produkcyjnej. Półwyroby mogą jednak także być mocowane w półautomatycznych liniach lub w liniach pakujących, a także jest możliwe ręczne montowanie półwyrobu w zespół opakowania.

Należy rozumieć, że wynalazek nie jest ograniczony do powyżej przedstawionych przykładów wykonania i są możliwe modyfikacje wynalazku w zakresie następujących zastrzeżeń.

Claims (24)

1. Nośnik z kartonu, zwłaszcza z falistego kartonu, do łączenia wielu ogólnie cylindrycznych puszek (4) rozmieszczonych w co najmniej dwóch rzędach i mających nachyloną górną cześć i górne zamkniecie (6) z wystającym kołowym obrzeżem (8), który to nośnik (31) jest wytworzony z płaskiego półwyrobu (32) mającego, dla każdej puszki, która ma być łączona nośnikiem, dwie wzajemnie przeciwległe, zasadniczo łukowe szczeliny (44, 45), których zewnętrzne krawędzie są umieszczone poniżej obrzeża (8) puszki, gdy nośnik jest zamontowany na wielu puszkach dla połączenia nośnika i puszek i utworzenia zespołu opakowania, znamienny tym, że zawiera wgłębienia uchwytowe (42), dostosowane do chwytania palcami do podniesienia i przeniesienia zespołu opakowania, które są usytuowane na środku półwyrobu (32) nośnika pomiędzy rzędami puszek i zawiera nieckowate wgłębienie (66) ukształtowane na środku nośnika (31) pomiędzy tymi wgłębieniami uchwytowymi (42) i rzędami puszek.

PL 200 975 B1

2. Nośnik według zastrz. 1, znamienny tym, że nieckowate wgłębienia (68) są ukształtowane na środku w półwyrobie (31) pomiędzy wgłębieniem uchwytowym (42) i bokiem (58) półwyrobu (32) nośnika i pomiędzy rzędami puszek (4).

3. Nośnik według zastrz. 2, znamienny tym, że łukowe szczeliny (44, 45) zawierają łukowe części pośrednie (16; 46) i dwie łukowe części końcowe (18, 48) po obu jej stronach, przy czym części pośrednie (16; 46) są ukształtowane promieniowo wewnątrz łukowych części końcowych (18; 48).

4. Nośnik według zastrz. 3, znamienny tym, że łukowa część pośrednia (16, 46) tworzy wystający język łączący (22; 52) pomiędzy częściami końcowymi (18; 48), przy czym język łączący jest dostosowany do zagięcia i do styku poniżej obrzeża (8) puszki do łączenia nośnika (1, 31) i puszek (4) w stanie zmontowanym nośnika.

5. Nośnik według zastrz. 4, znamienny tym, że w półwyrobie (32) nośnika pomiędzy rzędami puszek (4) są usytuowane ukośne linie zagięcia (55) łączące zewnętrzne części każdego języka łączącego (52) w wewnętrznych łukowych szczelinach (45) z sąsiednim wgłębieniem uchwytowym (42) lub z sąsiednim bokiem (58) półwyrobu (32).

6. Nośnik według zastrz. 5, znamienny tym, że łukowe części końcowe (18, 48) szczelin wewnętrznej i zewnętrznej (44, 45) są kołowe, maja promień, który jest równy lub nieco większy niż promień kołowego obrzeża (8) puszki, a wewnętrzna łukowa szczelina (45) w każdej parze przeciwległych szczelin (54, 45) ma łukowa cześć pośrednią (46) o promieniu, który jest większy niż promień łukowej części wewnętrznej (48).

7. Nośnik według zastrz. 6, znamienny tym, że łukowa część pośrednia (46) wewnętrznej szczeliny (45) tworzy wystający język łączący (52, 52, 52), który jest promieniowo ograniczony przez łukową linię zagięcia (53) rozciągającą się pomiędzy częściami końcowymi (48) szczeliny (45) i jest podzielony przez promieniowo usytuowane nacięcia (47) tworzące co najmniej dwie klapki łączące (52), przy czym klapki łączące (52) są dostosowane do zagięcia do góry do oparcia o nachyloną powierzchnię puszki (4) i do styku poniżej obrzeża (8) puszki w położeniu nośnika zamontowanego na puszkach (4).

8. Nośnik według zastrz. 7, znamienny tym, że wysokość języka łączącego wewnętrznej szczeliny (45) jest maksymalna w środku języka i zmniejsza się w kierunku końców języka.

9. Nośnik według zastrz. 8, znamienny tym, że w półwyrobie nośnika są usytuowane ukośne linie zagięcia (55) rozciągające się pomiędzy każdą najbardziej zewnętrzną klapką łączącą (52) i sąsiednim wgłębieniem uchwytowym (42) lub z sąsiednim bokiem (58) półwyrobu (32).

10. Nośnik według zastrz. 9, znamienny tym, że w półwyrobie (32) nośnika są usytuowane linie zagięcia (54) równoległe do boków (56) półwyrobu i do rzędów puszek (4), przy linie zagięcia (54) łączą końce łukowych szczelin (44 ,45) ze sobą lub z sąsiednim bokiem półwyrobu (32).

11. Nośnik według zastrz. 10, znamienny tym, że w półwyrobie (32) są usytuowane dodatkowe linie zagięcia (54) równoległe do boków (56) półwyrobu i do rzędów puszek (4), przy te dodatkowe linie zagięcia (54) łączą części schodkowe (20), znajdujące się pomiędzy częścią pośrednia (16) i częściami końcowymi (18) w zewnętrznej szczelinie (44) ze sobą lub z sąsiednim bokiem (58) półwyrobu tworząc zewnętrzne składane płyty (60) wzdłuż rzędów puszek (4).

12. Nośnik według któregokolwiek z poprzednich zastrzeżeń, znamienny tym, że pomiędzy rzędami puszek (4) są ukształtowane co najmniej dwa wgłębienia uchwytowe (42).

13. Nośnik według zastrz. 12, znamienny tym, że wgłębienia uchwytowe (42) są ukształtowane jako okrągłe lub owalne otwory w półwyrobie (32) nośnika.

14. Płaski półwyrób z kartonu, zwłaszcza kartonu falistego, który jest dostosowany do montowania jako nośnik dla wielu ogólnie cylindrycznych puszek rozmieszczonych w co najmniej dwóch rzędach i ma dla każdej puszki, która ma być łączona nośnikiem, dwie wzajemnie przeciwległe, zasadniczo łukowe szczeliny (44, 45) znamienny tym, że zawiera wgłębienia uchwytowe (42), usytuowane na środku półwyrobu (32) nośnika pomiędzy rzędami par szczelin (44, 45), przy czym łukowe szczeliny zawierają łukowe części pośrednie (16, 45) i dwie łukowe części końcowe (18, 48) po każdej jej stronie, przy czym cześć pośrednia (16, 46) jest ukształtowana promieniowo wewnątrz łukowych części końcowych (18, 48).

15. Półwyrób według zastrz. 14, znamienny tym, że łukowa cześć pośrednia (46) wewnętrznej szczeliny (45) tworzy wystający jeżyk łączący (52 ,52 ,52), który jest promieniowo ograniczony przez łukową linię zagięcia (53) rozciągającą się pomiędzy częściami końcowymi szczeliny (45) i jest podzielony przez promieniowo usytuowane nacięcia (47) tworzące co najmniej dwie klapki łączące (52).

PL 200 975 B1

16. Półwyrób według zastrz. 15, znamienny tym, że w półwyrobie (32) nośnika pomiędzy rzędami puszek (4) są usytuowane ukośne linie zagięcia (55) łączące zewnętrzne części każdego języka łączącego (52) w wewnętrznych łukowych szczelinach (45) z sąsiednim wgłębieniem uchwytowym (42) lub z sąsiednim bokiem (58) półwyrobu (32).

17. Półwyrób według zastrz. 16, znamienny tym, że w półwyrobie (32) nośnika są usytuowane linie zagięcia (54) równoległe do boków (56) półwyrobu i do par szczelin (44, 45), przy linie zagięcia (54) łączą końce łukowych szczelin (44, 45) ze sobą lub z sąsiednim bokiem półwyrobu (32).

18. Półwyrób według zastrz. 17, znamienny tym, że w półwyrobie (32) są usytuowane dodatkowe linie zagięcia (54) równoległe do boków (56) półwyrobu i do par szczelin (44, 45), przy te dodatkowe linie zagięcia (54) łączą części schodkowe (20), znajdujące się pomiędzy częścią pośrednia (16) i częściami końcowymi (18) w zewnętrznej szczelinie (44) ze sobą lub z sąsiednim bokiem (58) półwyrobu tworząc zewnętrzne składane płyty (60) wzdłuż rzędów puszek (4).

19. Sposób montowania płaskiego półwyrobu kartonowego, zwłaszcza z kartonu falistego, jako nośnika (31) na wielu ogólnie cylindrycznych puszkach (4) usytuowanych w co najmniej dwóch rzędach i mającego nachylona górną część i górne zamknięcie (6) z wystającym okrągłym obrzeżem (8), który to płaski półwyrób (32) ma, dla każdej puszki, która ma być łączona nośnikiem, dwie wzajemnie przeciwległe, zasadniczo łukowe szczeliny (44, 45), których zewnętrzne krawędzie są umieszczone poniżej obrzeża (8) puszki, gdy nośnik jest zamontowany na wielu puszkach dla połączenia nośnika i puszek i utworzenia zespołu opakowania, znamienny tym, że płaski półwyrób (32) nakłada się na wiele puszek (4), wywiera się nacisk na dwie przeciwległe płyty boczne (60) na półwyrób (32) tak, że te płyty zagina się, a zewnętrzne krawędzie zewnętrznych szczelin (44) przemieszcza się do dołu do styku poniżej obrzeża (8) puszek (4), i wywiera się nacisk na część środkowa (62, 64) półwyrobu (32) pomiędzy rzędami puszek (4) tak, że zewnętrzne krawędzie wewnętrznych szczelin (45) przemieszcza się do dołu do styku poniżej obrzeża (8) puszek (4) i tak, że część środkowa (62) pomiędzy rzędami puszek (4) tworzy nieckowate wgłębienie (66).

20. Sposób według zastrz. 19, znamienny tym, że wywiera się nacisk na cześć środkową (62, 64) półwyrobu (32) pomiędzy rzędami puszek (4), przy czym nacisk wywiera się w szczególnych częściach środkowych (62, 64) pomiędzy każdą parą puszek (4) tworząc nieckowate wgłębienie (66, 68) pomiędzy każdą parą puszek.

21. Sposób według zastrz. 20, znamienny tym, że wywiera się nacisk na część środkowa (62, 64) półwyrobu (32) pomiędzy rzędami puszek (4) tak, że półwyrób składa się we wzdłużnych liniach (54) rozciągających się pomiędzy końcami wewnętrznych szczelin (45) lub sąsiedniego boku (48) półwyrobu i także w ukośnych liniach zagięcia (55) w części środkowej półwyrobu.

22. Sposób według zastrz. 21, znamienny tym, że wywiera się nacisk na część środkową (62, 64) półwyrobu (32) pomiędzy rzędami puszek (4), przy czym nacisk wywiera się w każdej części środkowej (62, 64), która jest ograniczona ukośnymi liniami zagięcia (55), wgłębieniami uchwytowymi (42) usytuowanymi na środku w półwyrobie lub na krawędzi bocznej (48) i łukowymi liniami zagięcia (53) promieniowo ograniczającymi język łączący (52, 52, 52) ukształtowany w wewnętrznej szczelinie (45).

23. Sposób według zastrz. 22, znamienny tym, że wywiera się nacisk na część środkową (62, 64) półwyrobu (32) pomiędzy rzędami puszek (4) tak, że dociska się łukowe linie zagięcia (53) do nachylonych powierzchni puszek (4) i odgina się języki łączące (52, 52, 52) do góry do styku poniżej obrzeża (8) puszki.

24. Sposób według zastrz. 23, znamienny tym, że wywiera się nacisk na część środkową (62, 64) pomiędzy rzędami puszek (4) za pomocą wywierającego nacisk narzędzia z rolkami obciążonymi sprężyną.