PL199461B1

PL199461B1 - Konstrukcja podłogi, ścian lub sufitu na twardym podłożu z legarami zaopatrzonymi w poziomujące śruby odległościowe, legar i poziomująca śruba odległościowa

Info

Publication number: PL199461B1
Application number: PL349848A
Authority: PL
Inventors: Lennart Johansson
Original assignee: Nivell System Ab
Priority date: 1999-04-20
Filing date: 2000-04-10
Publication date: 2008-09-30
Also published as: SE9901391D0; EP1171678A1; EP1171678B2; CA2370662C; AU4631700A; EP1171678B1; WO2000063509A1; NO20014631D0; US6584745B1; SE514157C2; SE9901391L; DE60021364D1; NO20014631L; EE200000273A; PL349848A1; DE60021364T2; JP2002542413A; DE60021364T3; CA2370662A1; EE04599B1

Abstract

Przedmiotem wynalazku jest konstrukcja pod logi, scian lub sufitu na twardym pod lozu (14) z legarami (24) zaopa- trzonymi w poziomuj ace sruby odleg losciowe (6) oraz z co najmniej wierzchni a warstw a u lozon a na legarach maj acych wzd luzne, poziome korpusy równoleg le do umieszczonego pod nimi pod loza (14) oraz maj ace pionowe, przelotowe, gwintowane otwory (4) rozstawione w pewnej odleg losci od siebie i umieszczone w nich poziomuj ace sruby odleg lo- sciowe (6), które wystaj a z jednej strony legara na odle- glosc przy której jest on wypoziomowany. Poziomuj aca sruba odleg losciowa (6) ma centralny otwór (8) przecho- dz acy od jej tylnego ko nca a z do pewnej odleg losci przed przednim ko ncem maj acym polaczenie z kotw a (9) umiesz- czon a w pod lozu i w centralnym otworze (8) dolnego odcin- ka sruby, który jest równie z polaczony z wierzchni a stron a (28) spr ezystego d lawika (26) maj acego komplementarny centralny otwór i spodni a stron e podporow a. Wewn etrzna cz esc (28) spr ezystego d lawika (26) jest spr ezynuj aco zamocowana przez wyst ep (36) dolnego konca (10) sruby, a kotwa (9) przechodzi przez otwór (33) spr ezystego d lawi- ka (26), którego wewn etrzna cz esc (28) jest w przekroju wi eksza od srednicy przew ezonego otworu (11) dolnego ko nca (10) sruby. PL PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Wynalazek dotyczy konstrukcji podłogi ścian lub sufitu na twardym podłożu z legarami zaopatrzonymi w poziomujące śruby odległościowe, legara i poziomującej śruby odległościowej stosowanych w budownictwie do układania podłóg, ścian lub sufitów na utwardzonym podłożu na którym ułożone jest wiele równoległych legarów pokrytych co najmniej jedną wierzchnią warstwą, przy czym każdy legar ma wzdłużny korpus z poziomą górną i dolną powierzchnią z których górna powierzchnia jest pokryta warstwą podłogową, a dolna jest równoległa do utwardzonego podłoża. Korpus legara ma gwintowane, przelotowe otwory, które są rozstawione w pewnej odległości od siebie i przebiegają prostopadle do jego górnej i dolnej powierzchni, a przenoszące całe obciążenie legara poziomujące śruby odległościowe są umieszczone w tych przelotowych otworach, tak że wystają z górnej powierzchni legara i rozciągają się na odpowiedniej długości do jego dolnej powierzchni, tak że tylny odcinek śruby jest wystarczająco zazębiony gwintem na długości co najmniej 10 mm, korzystnie co najmniej 20 mm, a przedni odcinek jest umieszczony co najmniej 1 korzystnie 5 mm poniżej dolnej powierzchni legara pod którym tworzy przerwę powietrzną. Każda poziomująca śruba odległościowa ma centralny otwór rozciągający się od jej dolnego końca do górnego końca i tworzący tylne podparcie dla elastycznego korpusu dławikowego, przy czym poziomująca śruba odległościowa jest zakotwiona do podłoża za pomocą elementu kotwiącego, umieszczonego w centralnym otworze tylnej części śruby. Elastyczny korpus dławikowy jest umieszczony w przednim końcu poziomującej śruby odległościowej, przy czym korpus dławikowy ma centralny otwór, a jego zewnętrzna powierzchnia ma zatrzaskowe wybranie połączone z zatrzaskiem poziomującej śruby odległościowej, tak że jest on połączony z utwardzonym podłożem poprzez umieszczony w centralnym otworze element kotwiący i poziomując ą ś rubę odległ o ś ciową .

Tego rodzaju konstrukcje zostały opisane w patentach SE-501 517 C2 i SE-503 395 C2 i w praktyce okazały się korzystne dzięki dobrej cyrkulacji powietrza i możliwości dobrego wypoziomowania bez stosowania chemicznych wypełniaczy. Ostatni z patentów również opisuje specjalne, sprężyste cięgła i podobne dla sprężynującego zamocowania podłóg.

W nowych konstrukcjach podł óg i dla podł óg rekonstruowanych normy przeciwdź więkowe stawiają bardzo wysokie wymagania dla hałasu przenoszonego przez powietrze i przez kroki osób, co ma wpływ na konstrukcję budynku i na jego podłoże wspierające.

Przedmiotem wynalazku są konstrukcje podłogi i stosowane do jej ułożenia legary, które spełniają nowe wymagania dla hałasu przenoszonego przez powietrze i kroki chodzących osób.

Konstrukcja podłogi jak również legary i poziomujące śruby odległościowe według wynalazku charakteryzują się tym, że wewnętrzna część korpusu dławika ma sprężyste zamocowanie połączone z wewnętrzną powierzchnią podparcia dolnego odcinka ś ruby, a człon kotwiący przechodzi przez centralny otwór sprężystego dławika, którego wewnętrzna część ma w przekroju wymiar większy od średnicy przewężonego centralnego otworu dolnej części.

Według korzystnego wykonania wynalazku, korpus dławika ma ogranicznik tulejkowy z centralnym otworem współpracujący z łbem zatrzaskowym i podłożem, przy czym łeb zatrzaskowy rozszerza się w stosunku do tulei. Dzięki temu możliwe jest zastosowanie automatycznie pracującego narzędzia do zamocowania elementów, tak że mogą one być oddzielnie zakotwione w podłożu zanim korpus dławika zostanie zaciśnięty w jego normalnej pozycji.

Wynalazek zostanie bardziej szczegółowo opisany na załączonym rysunku na którym fig. 1 przedstawia widok z góry pierwszej konstrukcji podłogi według wynalazku; fig. 2 - widok końca konstrukcji podłogi z fig. 1; fig. 3 - widok z boku legara jako części konstrukcji podłogi z fig. 1 i fig. 2; fig. 4 - widok z góry legara z fig. 3; fig 5 - przekrój widoku drugiej konstrukcji podłogi według wynalazku; fig 6 - widok z boku korpusu dławika stosowanego w konstrukcjach podłogi wedł ug fig. 1 i fig. 5; fig. 7 przekrój widoku trzeciej konstrukcji podłogi według wynalazku; fig. 8 - widok korpusu dławika podobnego do pokazanego na fig. 6, ale zaopatrzonego w ogranicznik tulejkowy; fig. 9 - widok z boku ogranicznika tulejkowego fig. 8; fig. 10 - ogranicznik tulejkowy podobny do ogranicznika z fig. 9, ale z zamocowanym dolnym podporowym kołnierzem; fig. 11 - ogranicznik tulejkowy podobny do ogranicznika z fig. 9, ale z oddzielną podkładką umieszczoną w roboczym położeniu.

Na figurach 1 i 2 pokazano schematycznie części konstrukcyjne podłogi zawierającej dwie warstwy to jest górną warstwę 21 i spodnią podpierającą warstwę 22, elementy sprężyste 23 i wiele rozstawionych równolegle legarów 24. Konstrukcja podłogi jest utworzona na twardym, stabilnym, podpierającym podłożu 14 na przykład betonowej podłodze. Pokazane bardziej szczegółowo na fig. 3 i 4

PL 199 461 B1 legary mają prosty, długi korpus 1. Korpus 1 legara ma w przekroju kształt prostokątny z płaską wewnętrzną stroną 2 i równoległą do niej zewnętrzną stroną 3 oraz ich środkową osią C. Część podobnej konstrukcji podłogi pokazano schematycznie na fig. 5, ale w tym rozwiązaniu pominięto elementy sprężyste 23.

Korpus 1 legara ma wiele okrągłych, pionowych, przelotowych otworów 4, rozstawionych w określonej odległości od siebie, prostopadle do jego zewnętrznej strony 2 i wewnętrznej strony 3. Odległość pomiędzy dwoma sąsiednimi otworami wynosi odpowiednio od 5 do 200 cm, a korzystnie od 30 do 60 cm. W każdym indywidualnym przypadku wybrana odległość pomiędzy dwoma sąsiednimi otworami 4 jest taka sama wzdłuż całej długości korpusu 1 legara. Ściany otworu 4 mają gwint 5 o okreś lonym skoku, przy czym gwint 5 korzystnie jest wykonany bezpoś rednio w korpusie 1 legara, dzięki czemu nie jest potrzebna specjalna wkładka i można szybko wykonać wiercenie i gwintowanie otworów 4, korzystnie w tej samej operacji. Otwory 4 mają gwint na całej swej długości, to jest od zewnętrznej strony 2 do wewnętrznej strony 3 korpusu 1 legara.

Legar ma również wiele przenoszących obciążenie poziomujących śrub odległościowych 6 w kształcie prostych okrągłych cylindrów, przy czym każ da poziomująca śruba odległościowa 6 ma tę samą średnicę na całej swej długości. Każda poziomująca śruba odległościowa 6 ma zewnętrzny gwint 7 o takim samym skoku jak gwint 5 ścian otworu 4 i ma również wewnętrzny centralny otwór 8 przechodzący od jej tylnego końca do położenia przed jej przednim końcem 31, a jego średnica wynosi więcej niż 60% średnicy poziomującej śruby odległościowej 6, tak aby grubość ścian wynosiła na przykład 3 - 6 mm. Centralny otwór 8 ma człon sprzęgający 20, który od zewnętrznej strony ma uchwyt dla narzędzia obrotowego (nie pokazano). Poziomująca śruba odległościowa 6 ma gwint na całej, zewnętrznej powierzchni to znaczy, że gwint 7 wykonany jest od jej przedniego końca (za wyjątkiem małego skosu końcowego) do jej tylnego końca. W pokazanym wykonaniu centralny otwór 8 ma heksagonalny kształt, tak że jego ściany stanowią człon sprzęgający 20 dla odpowiedniego obrotowego narzędzia z heksagonalną końcówką, przy czym centralny otwór 8 o heksagonalnym kształcie ma określoną głębokość, to jest nie przebiega przez całą długość poziomującej śruby odległościowej 6, która przy dolnym końcu 10 ma przewężony otwór 11 mieszczący kotwiący człon 9, który jest kotwiony w podłoż u 14 celem zamocowania poziomującej ś ruby odległościowej 6 (i tym samym legara) do podłoża 14 w sposób umożliwiający obracanie poziomującej śruby odległościowej 6 i tym samym regulację poziomowania legara po jego zamocowaniu.

W tym celu w otwory 4 korpusów 1 legarów wkręca się poziomujące śruby odległościowe 6, tak aby ich przednie odcinki 12 wystawały z korpusów 1 legarów tworząc określoną przerwę powietrzną 13 poniżej korpusów 1 legarów, która umożliwia określone wypoziomowanie zewnętrznej strony 2 korpusów 1 legarów. Umieszczony wewnątrz korpusu 1 legara pozostały odcinek poziomującej śruby odległościowej 6 to jest tylny odcinek 15, jest mocno połączony gwintem z korpusem 1 legara, a przedni koniec 16 poziomującej śruby odległościowej 6 jest umieszczony poniżej lub w płaszczyźnie zewnętrznej strony 2 korpusu 1 legara.

Poziomująca śruba odległościowa 6 ma stałą średnicę, która jest tak dobrana, że śruba jest wystarczająca mocna do podparcia obciążenia spoczywającego i oddziałującego na legar pod wpływem którego śruba nie powinna zginać się i dlatego jej powierzchnia gwintu winna być odpowiednio duża dla utworzenia mocnego połączenia gwintowego nawet gdy jej tylny koniec 16 jest umieszczony poniżej zewnętrznej strony 2 korpusu 1 legara. Odpowiednia średnica mieści się w granicach 10 - 40 cm, korzystnie 15 - 25 cm. Ponadto poziomująca śruba odległościowa 6 ma tak dobraną długość, że uzyskuje się mocne gwintowe połączenie nawet, gdy jej tylny odcinek 16 jest umieszczony w pewnej odległości poniżej zewnętrznej strony 2 korpusu 1 legara, a umieszczony wewnątrz korpusu 1 legara odcinek 15 jest wystarczająco długi w stosunku do jego średnicy, tak że osiąga się maksymalną żądaną siłę połączenia. Śruby o odpowiedniej długości są 0 - 3 cm dłuższe od odległości pomiędzy zewnętrzną stroną 2 i wewnętrzną stroną 3 legara. Na początku montażu długość śrub może być większa, tak że odcinki poziomujących śrub odległościowych 6 wystają również z zewnętrznej strony 2 korpusu 1 legara, a po ustawianiu jego poziomu śruby zostają wkręcone do wewnątrz, tak że zostają zrównane z zewnętrzną stroną 2 korpusu 1 legara. W każdym indywidualnym przypadku w którym poziomują ca ś ruba odległ ościowa 6 jest stosowana do ustawienia maksymalnego poło ż enia poziomującego, jej tylny odcinek 15 umieszczony wewnątrz korpusu 1 legara winien mieć co najmniej 10, korzystnie co najmniej 20 mm długości zależnie od obciążenia, które będzie wywierane na korpus 1 legara i na poziomujące śruby odległościowe 6 przez pozostałe części konstrukcji budynku i zewnętrzne obciążenia. Przedni odcinek 12 wystaje z legara o co najmniej 1 mm, korzystnie

PL 199 461 B1 co najmniej 5 mm w celu utworzenia przerwy powietrznej 13 pomiędzy wewnętrzną stroną 3 korpusu 1 legara i podłożem 14.

W pokazanym przykł adzie wykonania poziomują ce ś ruby odległ o ś ciowe 6 są rozmieszczone wzdłuż środkowej osi korpusu 1 legara. W alternatywnym wykonaniu mogą one być rozstawione w dwóch rzę dach rozmieszczonych z dwóch przeciwległ ych stron ś rodkowej osi korpusu 1 legara jeś li jego szerokość jest wystarczająca dla takiego rozmieszczenia śrub.

Legary mają również podpory 17 dla materiałów izolacyjnych. W pokazanym wykonaniu podpory 17 mają odcinki 18 w kształcie litery „U” z dwoma równoległymi bocznymi ramionami i mają również dwa skrzydła 19 odchodzące na boki dla podparcia desek izolacyjnych 25 pomiędzy dwoma korpusami 1 legarów, przy czym odcinek 18 w kształcie litery „U” jest przeznaczony do przenoszenia korpusu 1 legara celem połączenia dwóch zewnętrznych boków dwóch równoległych legarów za pomocą odcinków łączących połączonych z zewnętrzną stroną 2 korpusu 1 legarów.

Legary są proste w produkcji i w układaniu we wszelkiego rodzaju konstrukcjach podłóg, ścian i sufitów. Legar moż e być wykonany z dowolnego, odpowiedniego materiału, takiego jak drewno, tworzywo sztuczne lub metal pod warunkiem, że ma stabilny, zdolny do przenoszenia obciążeń korpus. Korpus 1 legara może być pełny lub wydrążony, przy czym w drugim przypadku gwintowane, przelotowe otwory 4 muszą mieć ściany o odpowiedniej grubości do nacięcia gwintu. Poziomująca śruba odległościowa 6 korzystnie wykonana jest z twardego tworzywa sztucznego, zdolnego do przenoszenia odpowiednich obciążeń.

Korpusy 1 legarów mogą mieć różne rozmiary i długości, które skraca się zwykłymi narzędziami, gdy są one wykonane z drewna lub z tworzywa sztucznego i łączy je w odpowiedni sposób. Poziomująca śruba odległościowa 6 może być również zamontowana w korpusie 1 legara w miejscu jego wytwarzania i wówczas legar musi mieć wywiercone otwory, lub alternatywnie można to wykonać na budowie.

Konstrukcje podłogi pokazane na fig. 1 i 2 są stosowane w halach sportowych w których górna warstwa 21 jest odkształcalną sprężyście warstwą, na przykład matą gumową kładzioną na miejscu z warstwą poliuretanową , lub specjalną prefabrykowaną , elastyczną mat ą . Spodnia podpierają ca warstwa 22, jest zwykle podłogą z desek drewnianych lub z tworzywa sztucznego spoczywających bezpośrednio na elementach sprężystych 23 ułożonych na korpusach 1 legarów. Elementy sprężyste 23 są podłużne i mają prostokątny przekrój, a ich szerokość jest równa lub nieznacznie mniejsza od szerokości korpusu 1 legara. Elementy sprężyste 23 ułożone są w sposób ciągły wzdłuż korpusu 1 legara. Są one wykonane z elastycznie odkształcalnej homogenicznie spienionej gumy lub podobnego materiału o gęstości 100 - 400 kg/m³, korzystnie 195 - 200 kg/m³, a ich moduł na ściskanie wynosi 1 - 20 MPa, korzystnie 3 - 5 MPa. W korzystnym wykonaniu elementy sprężyste 23 wykonane są z recyklingowego materiału poliuretanowego. Elementy sprężyste 23 mają grubość od 10 - 50 mm, korzystnie 30 mm.

Według wynalazku, legar 24 ma jeden elastyczny dławik 26 ułożony na podłożu 14 pod każdą poziomującą śrubą odległościową 6 i przeznaczony do absorbowania wibracji konstrukcji podłogi powstającej wskutek odgłosu kroków i odgłosu powietrza. Elastyczny dławik 26 działa jako sprężyste połączenie pomiędzy konstrukcją podłogi i podłożem, tak że konstrukcja podłogi ma sprężyste własności i nie jest sztywna. Elastyczny dławik 26 zapobiega wibracji i pracuje jak sprężyście odkształcalna poduszka.

W wykonaniu pokazanym na fig. 5 i 6, sprężysty dławik 26 ma zewnętrzną część 27 i wewnętrzną część 28. Zewnętrzna część 27 ma wolną, przednią powierzchnię 29, która spoczywa na podłożu 14, a na jej tylnej powierzchni 30 oparty jest przedni koniec 31 poziomującej śruby odległościowej 6. Wewnętrzna część 28 jest umieszczona wewnątrz centralnego otworu 8 o heksagonalnym kształcie poziomującej śruby odległościowej 6 i ma większą średnicę od średnicy przewężonego otworu 11 i nieco mniejszą od odległości pomiędzy dwoma ścianami centralnego otworu 8 o heksagonalnym kształcie. W ten sposób wewnętrzna część 28 jest elastycznie połączona z występem 36 dolnego końca 10 poziomującej śruby odległościowej 6.

W korzystnym wykonaniu pokazanym na fig. 5 i 6 elastyczny dławik 26 jest wykonany jako jeden element, a jego zewnętrzna i wewnętrzna część 27, 28 są połączone korpusem pośrednim 32 o średnicy mniejszej od średnicy wewnętrznej części 28 i równej lub mniejszej od średnicy przewężonego otworu 11 dolnego końca 10 śruby. Sprężysty dławik 26 ma przesunięty osiowo otwór 33 mieszczący kotwiący człon 9, który jest przytwierdzony w podłożu 14, na przykład zamocowany w wywierconym w podłożu 14 otworze jak to zostało pokazane na fig. 5. Poziomująca śruba odległościowa 6 wraz ze

PL 199 461 B1 sprężystym dławikiem 26 jest zakotwiona do podłoża 14 za pomocą kotwiącego członu 9 i po tym zamocowaniu, sprężysty dławik 26 jest elastycznie ściskany przez obciążenie przenoszone z konstrukcji podłogi na poziomującą śrubę odległościową 6 i częściowo absorbuje wibracje powstające w konstrukcji podłogi i spowodowane odgłosami kroków i odgłosami przepływającego nad i pod podłogą powietrza. Korzystne własności tłumiące zwiększają się dzięki temu, że kotwiący człon 9 nie styka się bezpośrednio z poziomującą śrubą odległościową 6. Kotwiący człon 9 ma łeb 34, który mocuje górny koniec wewnętrznej części 28 sprężystego dławika 26 w ten sposób że wewnętrzna część 28 nie jest ciągle zaciskana pomiędzy łbem 34 kotwiącego członu 9 i występem 36 dolnego odcinka 10, tak że dławik jest ściskany tylko nieznacznie i nie jest sztywno zamocowany. Pokazany na fig. 5 kotwiący człon 9 ma rozporową tulejkę z łbem 34, która umieszczona jest w wywierconym otworze w podłożu 14 i rozporowy kołek wciśnięty w rozporową tulejkę, tak że razem tworzą mocne połączenie z podłożem. Alternatywnie kotwiący człon jest szpilką lub śrubą do betonu ze łbem i wówczas nie ma potrzeby wiercenia otworu.

Sprężysty dławik 26 jest wykonany z odpowiedniego elastycznego materiału, na przykład z gumy lub z tworzywa sztucznego o własnościach zbliżonych do gumy. Jednym z najbardziej dostępnych materiałów jest poliuretan o twardości 65 według Shore'a. Zwykle stosuje się tworzywo o twardości Shore'a w granicach 30 - 90, korzystnie około 55 - 75 (na skali A).

Wielkości sprężystego dławika 26, a w szczególności wysokość jego zewnętrznej części 27, jego odległość od osi jest każdorazowo dobrana zależnie od wielu czynników takich jak numer twardości Shore'a zastosowanego materiału, wymagany efekt tłumienia, wymagana sprężystość i odległość pomiędzy poziomującymi śrubami 6. W normalnym użytkowaniu, zewnętrzna część 27 sprężystego dławika 26 wykonanego z poliuretanu o twardości według Shore'a numer 65, może mieć wysokość około 8 mm, jego wewnętrzna część 28 może mieć wysokość około 8 mm. Wysokość korpusu pośredniego 32 wynosi 8 mm i korpus ten ma rowek mieszczący zaciskowo dolny koniec 10 poziomującej śruby odległościowej 6. Dzięki otworowi 33 sprężystego dławika 26 jego wewnętrzna część 28 może być promieniowo ściskana w sposób zmniejszający nacisk obwodowy, tak że wewnętrzna część 28 może być ściskana dookoła przewężonego otworu 11 dolnego końca 10 poziomującej śruby odległościowej 6, która jest w ten sposób trwale zamocowana.

Sprężysty dławik 26 może mieć jedną lub więcej płaskich, pierścieniowych, elastycznych, dodatkowych podkładek z centralnymi otworami odpowiadającymi przewężonemu otworowi 11 przylegającemu do sprężystego dławika 26, przy czym dodatkowe podkładki mają taką samą lub różną grubość i taką samą lub różną twardość Shore'a i są wykonane z tego samego lub z różnych materiałów odpowiednio do charakterystyki sprężystego dławika 26. Tego typu dodatkowe podkładki zakłada się pod przednim końcem zewnętrznej części 27 sprężystego dławika 26 celem utworzenia jego zewnętrznej części 27 o bardzo dużym obciążeniu.

W alternatywnym wykonaniu (nie pokazano) sprężysty dławik ma dwa oddzielne elementy, a mianowicie zewnętrzny i wewnętrzny element, które to elementy odpowiadają zewnętrznej i wewnętrznej części 27, 28 sprężystego dławika 26 pokazanego na fig. 5 i 6. W tym alternatywnym wykonaniu, wewnętrzna część może być włożona do poziomującej śruby odległościowej 6 z innego końca, na przykład razem z kotwiącym członem 9, a przewężony otwór 11 przy dolnym końcu 10 może być niniejszy w przybliżeniu taki jak średnica kotwiącego członu 9. Jeśli jest to wymagane, zewnętrzna, oddzielna część może być przymocowana do przedniego końca 31 poziomującej śruby odległościowej 6 na przykład poprzez przyklejenie.

Na figurach 7 i 8 pokazano sprężysty dławik 26, który jest podobny do pokazanego na fig. 5 i 6, ale zaopatrzony w stabilne tuleje 37 współpracujące z kotwiącym członem 9 i z podłożem 14. Tuleja 37, którą pokazano bardziej szczegółowo na fig. 9 jest tylko o kilka mm dłuższa od sprężystego dławika 26. Gdy kotwiący człon 9 zostanie zamontowany za pomocą narzędzia, to jego łeb 34 uderza o górny koniec tulei 37, a następnie tuleja 37 jest wpychana do dołu w kierunku podłoża 14, jak pokazano na fig. 7. Dodatkowa długość tulei 37 jednego lub kilku mm odpowiada głębokości jej penetracji w podłoże 14. Jest zrozumiałe, ż e kotwiący człon 9 nie naciska na wewnętrzną część 28, ale wychodzi powyżej górnego końca 35 wewnętrznej części 28 nie wywierając nacisku. Mimo, że korzystne i pożądane jest nie powodowanie nacisku na wewnętrzną część 28 podczas montażu, to w pewnych przypadkach dozwolony jest nieznaczny nacisk rzędu jednego lub kilku mm. W połączeniu wykorzystuje się elastyczne odkształcenie wewnętrznej części 28 w takim stopniu jak tylko jest to możliwe, korzystnie całkowite odkształcenie, powodowane przez tuleję 37.

PL 199 461 B1

Celem eliminacji penetracji tulei 37 w podłoże 14, zakłada się pod dolny koniec tulei 37 oddzielną pierścieniową podkładkę lub pierścieniowy kołnierz lub podobne. W wykonaniu pokazanym na fig. 10 tuleja 37 ma kołnierz 38, który jest połączony sztywno z korpusem 39 tulei 37. Kołnierz 38 może być jedną częścią korpusu 39 tulei 37. W wykonaniu pokazanym na fig. 11, tuleja 37 ma oddzielne, pierścieniowe podkładki 40 na których oparty jest korpus 39. Tuleja 38 i podkładki 40 spoczywają na podłożu 14 i nie penetrują w nie. Odległość pomiędzy górnym końcem korpusu 39 i spodnią stroną kołnierza 38 lub podkładki 40 stanowi długość sprężystego dławika 26.

Tuleja 37 ma nierówną zewnętrzną powierzchnię 41 bez pionowych płaszczyzn, nachyloną pod pewnym kątem w kierunku wzdłużnym. Takie ukształtowanie zapobiega wzajemnemu przesunięciu tulei 37 w sprężystym dławiku. W pokazanych tulejach 37, nierówna, zewnętrzna powierzchnia jest utworzona przez promieniowe obwodowe występy tworzące skośne powierzchnie. Występy, korzystnie tworzy się w kształcie ciągłego gwintu rozmieszczonego dookoła zewnętrznej powierzchni tulei 37. Nierówną, zewnętrzną powierzchnię można również wykonać na przykład przez moletowanie.

Sprężysty dławik 26 może mieć na przedniej powierzchni 29 wybranie dla kołnierza 38 lub podkładki 40 jeżeli są one potrzebne.

Claims

1. Konstrukcja podłogi, ścian lub sufitu na twardym podłożu z legarami zaopatrzonymi w poziomujące śruby odległościowe oraz z co najmniej wierzchnią warstwą ułożoną na legarach mających wzdłużne, poziome korpusy z płaską wierzchnią i spodnią powierzchnią równoległą do umieszczonego pod nimi podłoża oraz mające pionowe, przelotowe, gwintowane otwory rozstawione w pewnej odległości od siebie i umieszczone w nich poziomujące śruby odległościowe, które wystają z jednej strony legara na odległość przy której jest on wypoziomowany, a ich tylna strona jest umieszczona w otworze korpusu legara na dł ugoś ci jego zwojów gwintu wynoszą cej co najmniej 10 do 20 mm, tak że przednia strona wystaje z legara co najmniej na wysokości 1, korzystnie 5 mm tworząc przestrzeń powietrzną pod legarami, przy czym każda poziomująca śruba odległościowa ma centralny otwór przechodzący od jej tylnego końca aż do pewnej odległości przed przednim końcem mającym połączenie z zakotwionym do podłoża członem kotwiącym, który jest umieszczony w centralnym otworze dolnego odcinka śruby połączonej ze sprężystym dławikiem mającym komplementarny centralny otwór i spodnią stronę podporową, znamienna tym, że wewnętrzna część (28) sprężystego dławika (26) jest sprężynująco zamocowana przez występ (36) dolnego końca (10) śruby, a kotwiący członu (9) przechodzi przez otwór (33) sprężystego dławika (26), którego wewnętrzna część (28) jest w przekroju większa od średnicy przewężonego otworu (11) dolnego końca (10) śruby.

2. Konstrukcja podłogi według zastrz. 1, znamienna tym, że sprężysty dławik (26) ma korpus pośredni (32) łączący zewnętrzną część (27) z wewnętrzną częścią (28), a jego wymiar w przekroju jest mniejszy od średnicy wewnętrznej części (28) poniżej której utworzone jest pierścieniowe zatrzaskowe połączenie z dolnym końcem (10) poziomującej śruby odległościowej (6), tak że pośredni korpus (32) jest umieszczony w przewężonym otworze (11) dolnego końca (10), przy czym zewnętrzna część (27), wewnętrzna część (28) i korpus pośredni (32) są wykonane z jednego kawałka materiału.

3. Konstrukcja podłogi według zastrz. 1, albo 2, znamienna tym, że zewnętrzna część (27) ma wymiar w przekroju jednakowy lub prawie jednakowy jak średnica poziomującej śruby odległościowej (6).

4. Konstrukcja podłogi według zastrz. 1, albo 2, znamienna tym, że zewnętrzna część (27) ma osiową długość co najmniej 5 mm, korzystnie 8 mm.

5. Konstrukcja podłogi według zastrz. 1, albo 2, znamienna tym, że wewnętrzna część (28) ma osiową długość co najmniej 5 mm, korzystnie co najmniej 8 mm i nie więcej od 15 mm.

6. Konstrukcja podłogi według zastrz. 1, albo 2, znamienna tym, że ma elementy sprężyste (23) ułożone na legarach, przy czym element sprężysty ma przekroju prostokątny kształt, jest ułożony wzdłuż legara bez luk, tak że tworzy ciągłą ściśliwą warstwę podobną do gumy, lub spienionego materiału o gęstości 100 - 400 kg/m³, korzystnie 195 - 200 kg/m³ i module sprężystości 1 - 20 MPa, korzystnie 3 - 5 MPa.

7. Konstrukcja podłogi według zastrz. 6, znamienna tym, że elementy sprężyste (23) są wykonane z recyklingowego materiału poliuretanowego.

PL 199 461 B1

8. Konstrukcja podłogi według zastrz. 6, znamienna tym, że elementy sprężyste (23) mają grubość 10 - 50 mm, korzystnie 30 mm, a legary (24) i spoczywające na nich elementy sprężyste (23) są rozmieszczone w odległości od siebie co 10 - 50 cm, korzystnie co 30 - 40 cm.

9. Konstrukcja podłogi według zastrz. 6, znamienna tym, ż e warstwa pokrywająca ma spodnią, podpierającą warstwę (22) z drewna, korzystnie desek ułożonych jedno lub wielowarstwowo i górną warstwę (21) z mat gumowych pokrytych na miejscu warstwą poliuretanu lub prefabrykowanymi matami o własnościach sprężystych.

10. Konstrukcja podłogi według zastrz. 1, albo 2, znamienna tym, że sprężysty dławik jest wykonany z gumy lub tworzywa sztucznego o własnościach podobnych do gumy, a jego korpus ma twardość Shore'a około 30 - 90, korzystnie 55 - 75 na skali A.

11. Konstrukcja podłogi według zastrz. 1, albo 2, znamienna tym, że korpus sprężystego dławika (26) ma tuleję (37) z otworem (33) w którym umieszczony jest łeb (34) kotwiącego członu (9) umieszczonego w podłożu (14), przy czym kotwiący człon (9) przechodzi przez tuleję (37).

12. Konstrukcja podłogi według zastrz. 11, znamienna tym, że tuleja (37) jest dłuższa od sprężystego dławika (26) o długość która penetruje w podłoże (14).

13. Konstrukcja podłogi według zastrz. 11, znamienna tym, że tuleja (37) razem z przytwierdzonym kołnierzem (38) lub oddzielną podkładką (40) ma taką samą długość jak sprężysty dławik.

14. Konstrukcja podłogi według zastrz. 11, znamienna tym, że tuleja (37) ma nierówną, zewnętrzną powierzchnię (41), tak że nie ma pionowych powierzchni.

15. Konstrukcja podłogi według zastrz. 14, znamienna tym, że nierówna, zewnętrzna powierzchnia jest utworzona przez promieniowe obwodowe występy.

16. Konstrukcja podłogi według zastrz. 14, znamienna tym, że promieniowe obwodowe występy są utworzone przez ciągły gwint wykonany na całej długości tulei.

17. Legar do konstrukcji podłogi, ścian lub sufitu na twardym podłożu z poziomującymi śrubami odległościowymi oraz z co najmniej jedną wierzchnią warstwą mający wzdłużny, poziomy korpus z płaską wierzchnią i spodnią powierzchnią równoległą do umieszczonego pod nim podłoża oraz mający pionowe, przelotowe, gwintowane otwory rozstawione w pewnej odległości od siebie i umieszczone w nich poziomujące śruby odległościowe, które wystają z jednej strony legara na odległość przy której jest on wypoziomowany, przy czym tylna strona śrub jest umieszczona w otworze korpusu legara na długości jego zwojów gwintu wynoszącej co najmniej 10 do 20 mm, tak że przednia strona wystaje z legara co najmniej na wysokości 1, korzystnie 5 mm tworząc przestrzeń powietrzną pod legarem, przy czym każda poziomująca śruba odległościowa ma centralny otwór przechodzący od jej tylnego końca aż do pewnej odległości przed przednim końcem mającym połączenie z zakotwionym do podłoża członem kotwiącym, który jest umieszczony w centralnym otworze dolnego odcinka śruby połączonej ze sprężystym dławikiem mającym komplementarny centralny otwór i spodnią stronę podporową, znamienny tym, że wewnętrzna część (28) sprężystego dławika (26) jest sprężynująco zamocowana przez występ (36) dolnego końca (10) śruby, a kotwiący człon (9) przechodzi przez otwór (33) sprężystego dławika (26), którego wewnętrzna część (28) jest w przekroju większa od średnicy przewężonego otworu (11) dolnego końca (10) śruby.

18. Legar według zastrz. 17, znamienny tym, że sprężysty dławik (26) ma korpus pośredni (32) łączący zewnętrzną część (27) z wewnętrzną częścią (28), a jego wymiar w przekroju jest mniejszy od średnicy wewnętrznej części (28) poniżej której utworzone jest pierścieniowe zatrzaskowe połączenie z dolnym końcem (10) poziomującej śruby odległościowej (6), tak ż e pośredni korpus (32) jest umieszczony w przewężonym otworze (11) dolnego końca (10), przy czym zewnętrzna część (27), wewnętrzna część (28) i korpus pośredni (32) są wykonane z jednego kawałka materiału.

19. Legar według zastrz. 17, albo 18, znamienny tym, że zewnętrzna część (27) ma przekroju wymiar w jednakowy lub prawie jednakowy jak średnica poziomującej śruby odległościowej (6).

20. Legar według zastrz. 17, albo 18, znamienny tym, że zewnętrzna część (27) ma osiową długość co najmniej 5 mm, korzystnie 8 mm.

21. Legar według zastrz. 17, albo 18, znamienny tym, że wewnętrzna część (28) ma osiową długość co najmniej 5 mm, korzystnie co najmniej 8 mm i nie więcej od 15 mm.

22. Legar według zastrz. 17, albo 18, znamienny tym, że ma ułożone elementy sprężyste (23), przy czym element sprężysty ma przekroju prostokątny kształt, jest ułożony wzdłuż legara bez luk, tak że tworzy ciągłą ściśliwą warstwę podobną do gumy, lub spienionego materiału o gęstości 100 - 400 kg/m³, korzystnie 195 - 200 kg/m³ i module sprężystości 1 - 20 MPa, korzystnie 3 - 5 MPa.

PL 199 461 B1

23. Legar według zastrz. 22, znamienny tym, że elementy sprężyste (23) są wykonane z recyklingowego materiału poliuretanowego.

24. Legar według zastrz. 23, znamienny tym, że elementy sprężyste (23) mają grubość 10 - 50 mm, korzystnie 30 mm, a legary (24) i spoczywające na nich elementy sprężyste (23) są rozmieszczone w odległości od siebie co 10 - 50 cm, korzystnie co 30 - 40 cm.

25. Legar według zastrz. 22, znamienny tym, że warstwa pokrywająca ma spodnią, podpierającą warstwę (22) z drewna, korzystnie desek ułożonych jedno lub wielowarstwowo i górną warstwę (21) z mat gumowych pokrytych na miejscu warstwą poliuretanu lub prefabrykowanymi matami o własnościach sprężystych.

26. Legar zastrz. 17, albo 18, znamienny tym, że sprężysty dławik jest wykonany z gumy lub tworzywa sztucznego o własnościach podobnych do gumy, a jego korpus ma twardość Shore'a około 30 - 90, korzystnie 55 -75 na skali A.

27. Legar według zastrz. 17, albo 18, znamienny tym, że korpus sprężystego dławika (26) ma tuleję (37) z otworem (33) w którym umieszczony jest łeb (34) kotwiącego członu (9) umieszczonego w podło ż u (14), przy czym kotwią cy czł on (9) przechodzi przez tuleję (37).

28. Legar według zastrz. 27, znamienny tym, że tuleja (37) jest dłuższa od sprężystego dławika (26) o długość która penetruje w podłoże (14).

29. Legar według zastrz. 27, znamienny tym, że tuleja (37) z przytwierdzonym kołnierzem (38) lub oddzielną podkładką (40) ma taką samą długość jak sprężysty dławik.

30. Legar według zastrz. 27, znamienny tym, że tuleja (37) ma nierówną, zewnętrzną powierzchnię (41), tak że nie ma pionowych powierzchni.

31. Legar według zastrz. 30, znamienny tym, że nierówna, zewnętrzna powierzchnia jest utworzona przez promieniowe obwodowe występy.

32. Legar według zastrz. 31, znamienny tym, że promieniowe obwodowe występy są utworzone przez ciągły gwint wykonany na całej długości tulei.

33. Poziomująca śruba odległościowa stosowana w konstrukcjach podłogowych oraz przy układaniu legatów, mająca centralny otwór odchodzący od jej tylnego końca do pewnej odległości od jej przedniego końca na którym jest umieszczony uchwyt łączący z zamocowanym do podłoża członem kotwiącym, który jest umieszczony w centralnym otworze dolnego odcinka śruby połączonej ze sprężystym dławikiem mającym komplementarny centralny otwór i spodnią stronę podporową, znamienna tym, że wewnętrzna część (28) sprężystego dławika (26) jest sprężynujące zamocowana przez występ (36) dolnego końca (10) śruby, a kotwiący członu (9) przechodzi przez otwór (33) sprężystego dławika (26), którego wewnętrzna część (28) jest w przekroju większa od średnicy przewężonego otworu (11) dolnego końca (10) śruby.

34. Poziomująca śruba odległościowa według zastrz. 33, znamienna tym, że sprężysty dławik (26) ma korpus pośredni (32) łączący zewnętrzną część (27) z wewnętrzną częścią (28), a jego wymiar w przekroju jest niniejszy od średnicy wewnętrznej części (28) poniżej której utworzone jest pierś cieniowe zatrzaskowe połączenie z dolnym końcem (10) poziomującej śruby odległościowej (6), tak że pośredni korpus (32) jest umieszczony w przewężonym otworze (11) dolnego końca (10), przy czym zewnętrzna część (27), wewnętrzna część (28) i korpus pośredni (32) są wykonane z jednego kawałka materiału.

35. Poziomująca śruba odległościowa według zastrz. 33, albo 34, znamienna tym, że zewnętrzna część (27) ma przekroju wymiar w jednakowy lub prawie jednakowy jak średnica poziomującej śruby odległościowej (6).

36. Poziomująca śruba odległościowa według zastrz. 33, albo 34, znamienna tym, że zewnętrzna część (27) ma osiową długość co najmniej 5 mm, korzystnie 8 mm.

37. Poziomująca śruba odległościowa według zastrz. 33, albo 34, znamienny tym, że wewnętrzna część (28) ma osiową długość co najmniej 5 mm, korzystnie co najmniej 8 mm i nie więcej od 15 mm.

38. Poziomująca śruba odległościowa według zastrz. 33, albo 34, znamienna tym, że ma ułożone elementy sprężyste (23), przy czym element sprężysty ma przekroju prostokątny kształt, jest ułożony wzdłuż legara bez luk, tak że tworzy ciągłą ściśliwą warstwę podobną do gumy, lub spienionego materiału o gęstości 100 - 400 kg/m³, korzystnie 195 - 200 kg/m³ i module sprężystości 1 - 20 MPa, korzystnie 3 - 5 MPa.

39. Poziomująca śruba odległościowa według zastrz. 38, znamienna tym, że elementy sprężyste (23) są wykonane z recyklingowego materiału poliuretanowego.

PL 199 461 B1

40. Poziomująca śruba odległościowa według zastrz. 38, znamienna tym, że elementy sprężyste (23) mają grubość 10 - 50 mm, korzystnie 30 mm, a legary (24) i spoczywające na nich elementy sprężyste (23) są rozmieszczone w odległości od siebie co 10 - 50 cm, korzystnie co 30 - 40 cm.

41. Poziomująca śruba odległościowa według zastrz. 38, znamienna tym, że warstwa pokrywająca ma spodnią, podpierającą warstwę (22) z drewna, korzystnie desek ułożonych jedno lub wielowarstwowo i górną warstwę (21) z mat gumowych pokrytych na miejscu warstwą poliuretanu lub prefabrykowanymi matami o własnościach sprężystych.

42. Poziomująca śruba odległościowa zastrz. 33, albo 34, znamienna tym, że sprężysty dławik jest wykonany z gumy lub tworzywa sztucznego o własnościach podobnych do gumy, a jego korpus ma twardość Shore'a około 30 - 90, korzystnie 55 - 75 na skali A.

43. Poziomująca śruba odległościowa według zastrz. 33, albo 34, znamienna tym, że korpus sprężystego dławika (26) ma tuleję (37) z otworem (33) w którym umieszczony jest łeb (34) kotwiącego członu (9) umieszczonego w podłożu (14), przy czym kotwiący człon (9) przechodzi przez tuleję (37).

44. Poziomująca śruba odległościowa według zastrz. 43, znamienna tym, że tuleja (37) jest dłuższa od sprężystego dławika (26) o długość która penetruje w podłoże (14).

45. Poziomująca śruba odległościowa według zastrz. 43, znamienna tym, że tuleja (37) razem z przytwierdzonym kołnierzem (38) lub oddzielną podkładką (40) ma taką samą długość jak sprężysty dławik.

46. Poziomująca śruba odległościowa według zastrz. 43, znamienna tym, że tuleja (37) ma nierówną, zewnętrzną powierzchnię (41), tak że nie ma pionowych powierzchni.

47. Poziomująca śruba odległościowa według zastrz. 46, znamienna tym, że nierówna, zewnętrzna powierzchnia jest utworzona przez promieniowe obwodowe występy.

48. Poziomująca śruba odległościowa według zastrz. 47, znamienna tym, że promieniowe obwodowe występy są utworzone przez ciągły gwint utworzony na całej długości tulei.