PL198638B1 - Sposób układania i mechanicznego łączenia paneli podłogowych - Google Patents

Abstract

1. Sposób uk ladania i mechanicznego laczenia pa- neli pod logowych, które zaopatruje si e na kraw edzi pod lu znej i poprzecznej w pióro, a na przeciwleg lych kraw edziach we wpust, przy czym pióro i wpust, po poziomym doci sni eciu paneli do siebie, tworz a po la- czenie zatrzaskowe, znamienny tym, ze najpierw laczy si e za pomoc a po laczenia zatrzaskowego odpowiedni a ilo sc paneli (P 11 do P 1n ) ich kraw edziami poprzecz- nymi (2) i uk lada si e pierwszy rz ad (I) paneli na po- sadzce pomieszczenia, nast epnie laczy si e za po- moc a po laczenia zatrzaskowego na pocz atku dru- giego rz edu (II) jego pierwszy panel (P 21 ) z jednym, wzgl ednie dwoma panelami (P 11 , P 12 ) pierwszego rz e- du (I) paneli, jego kraw edzi a pod lu zn a (2), nast epnie wsuwa si e pióro (3) drugiego panela (P 22 ) we wpust (4) na kraw edzi poprzecznej pierwszego panela (P 21 ) drugiego rz edu (II), kraw edzi a pod lu zn a w kierunku paneli (P 11 do P 1n ) pierwszego rz edu (1), a ostatecznie tworzy si e po laczenie zatrzaskowe drugiego panela z jednym, wzgl ednie z dwoma panelami pierwszego rz edu (I). PL PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest sposób układania i mechanicznego łączenia paneli podłogowych, które zaopatruje się na krawędzi podłużnej i poprzecznej w pióro, a na przeciwległych krawędziach we wpust. Pióro i wpust mają w przekroju taki kształt, że po poziomym dociśnięciu paneli do siebie tworzą połączenie zatrzaskowe.

Z opisów patentowych Stanów Zjednoczonych AP nr US-A-5,860,267 i nr US-A-6,023,907 znane są różne sposoby układania paneli podłogowych. Przy stosowaniu tych znanych sposobów panele są ułożone w pierwszym rzędzie, a przynajmniej jeden panel w drugim rzędzie, połączony krawędzią podłużną z panelami pierwszego rzędu. Nowy panel łączy się częściowo, jego krawędzią poprzeczną, z ułożonym poprzednio panelem drugiego rzędu. Nowy panel leży płasko na podłodze. Następnie ułożony poprzednio panel drugiego rzędu i nowy panel unosi się wspólnie i nachyla się względem pierwszego rzędu. Nowy panel przesuwa się względem panela drugiego rzędu, aż do utworzenia połączenia zatrzaskowego jego krawędzi podłużnej z panelami pierwszego rzędu.

Następnie drugi i nowy panel nachyla się, co powoduje utworzenie ich połączenia zatrzaskowego z drugim i pierwszym rzędem. Zgodnie z innym sposobem nowy panel najpierw przesuwa się poziomo w kierunku pierwszego rzędu, aż do utworzenia ich krawędziami podłużnymi połączenia zatrzaskowego, a następnie przesuwa się je względem pierwszego rzędu, w kierunku krawędzi poprzecznej paneli drugiego rzędu, aż do utworzenia połączenia zatrzaskowego.

Pierwszy z omówionych sposobów jest bardzo skomplikowany, gdyż osoba układająca wykładzinę podłogową musi jedną ręką podnosić panele, a drugą ręką dosuwać nowe panele w położeniu nachylonym. Jeżeli osoba układająca wykładzinę podłogową nachyli zbytnio nowy panel, to powstaje niebezpieczeństwo uszkodzenia pióra, oraz ewentualnie wpustu. Panele mają długość wynoszącą do 2,50 m. Powstaje duże ramię siły, działającej na połączenie zatrzaskowe pióra i wpustu. Nawet tylko ciężar własny panela może powodować uszkodzenie pióra, oraz ewentualnie wpustu, gdy panele są unoszone z podłogi. Z tego powodu przy układaniu wykładziny podłogowej powinny zawsze pracować dwie osoby.

Aby nowy panel mógł zostać połączony najpierw swą krawędzią podłużną z poprzednim rzędem paneli, a następnie mógł zostać dosunięty w kierunku podłużnym do panela drugiego rzędu, kształt pióra i wpustu jest zgodny z opisem patentowym Stanów Zjednoczonych AP nr US-A-6,023,907, a w miejscu połączenia jest zaopatrzony w szczelinę Δ. Obecność szczeliny ma jednak tę niedogodność, że panele można przesuwać nie tylko w kierunku miejsca ich połączenia, ale również w kierunku prostopadłym. Fuga między sąsiednimi panelami nie jest uszczelniona i może w nią wnikać wilgoć. Zwłaszcza przy zastosowaniu paneli z laminatu typu MDF, względnie HDF, powstaje niebezpieczeństwo, że rdzeń panela spęcznieje, a podłoga zostanie zniszczona. Celem wyeliminowania takiego niebezpieczeństwa proponuje się umieszczenie w fudze masy uszczelniającej, przykładowo silikonu, względnie paska gumowego. Utrudnia to dodatkowo układanie wykładziny podłogowej. Aby skutecznie uszczelnić połączenie paneli konieczna jest nadzwyczajna dokładność wykonawstwa, której trudno oczekiwać przy wykonawstwie rzemieślniczym i przy zastosowaniu paneli z połączeniem zatrzaskowym.

Z powyższego powodu panele z połączeniem zatrzaskowym mają w niektórych rozwiązaniach taką budowę, że w miejscu ich łączenia nie tylko nie ma szczelinowej fugi, ale że miejsce to podlega naprężeniu wstępnemu powodującemu, że zwłaszcza na swej powierzchni panele przylegają do siebie szczelnie. Dwa panele, połączone swymi podłużnymi krawędziami, o długości kilku metrów, ze względu na tarcie w miejscu połączenia mogą być przesuwane względem siebie tylko przy użyciu bardzo dużej siły. Aby nowy układany panel połączyć poprzeczną krawędzią z już ułożonymi w drugim rzędzie panelami, osoba układająca wykładzinę podłogową musi użyć dużej siły, a nawet posłużyć się młotkiem dla nadania układanemu panelowi właściwego kierunku. Panele mają grubość wynoszącą kilka milimetrów. Nieuważne uderzenie młotkiem może zniszczyć nie tylko delikatny profil poprzecznej krawędzi nowego panela, ale również uszkodzić górną krawędź panela, co początkowo może być niezauważalne. Ponieważ panele z uszkodzonymi krawędziami nie są szczelne, to do ich wnętrza może się później dostać wilgoć, powodując zniszczenie podłogi.

Z niemieckiego opisu patentowego nr DE 200 02 413 znane są panele z połączeniem zatrzaskowym, które są układane w taki sposób, że najpierw są łączone swymi krawędziami podłużnymi, a nowy układany panel, po połączeniu go podłużną krawędzią z ułożonymi już panelami, zostaje przesunięty wzdłużnie dzięki uderzeniom młotka w krawędź poprzeczną do momentu, gdy swą krawędzią czołową utworzy połączenie zatrzaskowe z krawędzią czołową ułożonego już panela. Przy zastosoPL 198 638 B1 waniu wymienionego w opisie patentowym sposobu układania wykładziny podłogowej nie jest możliwe łączenie paneli najpierw ich krawędziami poprzecznymi, a następnie, uderzeniami młotka w krawędź podłużną, przesuwanie ich w kierunku poprzecznym tak daleko, aż utworzą połączenie zatrzaskowe swymi krawędziami podłużnymi z krawędziami podłużnymi ułożonych już paneli.

Celem wynalazku jest opracowanie takiego sposobu układania i mechanicznego łączenia paneli podłogowych, który wyeliminuje niedogodności znanych dotychczas sposobów, zwłaszcza sposobu umożliwiającego łatwe i szybkie układanie, również przez osoby nieprzyuczone, wykładziny podłogowej, której panele nie wykazują naprężenia wstępnego w miejscach ich połączenia ze sobą.

Cel ten zrealizowano według wynalazku przez opracowanie sposobu układania i mechanicznego łączenia paneli podłogowych, polegającego na tym, że najpierw łączy się za pomocą połączenia zatrzaskowego odpowiednią ilość paneli ich krawędziami poprzecznymi i układa się pierwszy rząd paneli na posadzce pomieszczenia, następnie łączy się za pomocą połączenia zatrzaskowego na początku drugiego rzędu jego pierwszy panel z jednym, względnie dwoma panelami pierwszego rzędu paneli, jego krawędzią podłużną, następnie wsuwa się pióro drugiego panela we wpust na krawędzi poprzecznej pierwszego panela drugiego rzędu, krawędzią podłużną w kierunku paneli pierwszego rzędu, a ostatecznie tworzy się połączenie zatrzaskowe drugiego panela z jednym, względnie z dwoma panelami pierwszego rzędu.

Odmianę rozwiązania według wynalazku stanowi sposób układania i mechanicznego łączenia paneli podłogowych polegający na tym, że najpierw łączy się za pomocą połączenia zatrzaskowego odpowiednią ilość paneli ich krawędziami poprzecznymi i układa się pierwszy rząd paneli na posadzce pomieszczenia, następnie łączy się za pomocą połączenia zatrzaskowego na początku drugiego rzędu jego pierwszy panel z jednym, względnie dwoma panelami pierwszego rzędu paneli, jego krawędzią podłużną, następnie nasuwa się wpust drugiego panela na pióro na krawędzi poprzecznej pierwszego panela drugiego rzędu, krawędzią podłużną w kierunku paneli pierwszego rzędu, a ostatecznie tworzy się połączenie zatrzaskowe drugiego panela z jednym, względnie z dwoma panelami pierwszego rzędu.

Przy zastosowaniu sposobu według wynalazku stosuje się przesuwanie względne łączonych ze sobą elementów paneli na krótkiej tylko drodze, na której siła tarcia wzrasta liniowo w funkcji wielkości trących się o siebie powierzchni. Siła potrzebna do przezwyciężenia siły tarcia na małej długości krawędzi poprzecznej panela nie wymaga stosowania narzędzia pomocniczego, dzięki czemu nie ma niebezpieczeństwa uszkodzenia krawędzi panela.

Sposób układania i mechanicznego łączenia paneli podłogowych według wynalazku jest wyjaśniony na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia połączenie dwóch sąsiednich paneli, w schematycznym przekroju poprzecznym, a fig. 2 - ułożoną częściowo podłogę, w widoku z góry.

Panele P są zaopatrzone, na swych krawędziach podłużnej 1 i poprzecznej 2, przeciwległe w pióro 3 i we wpust 4. Dolna powierzchnia pióra 3 jest zaopatrzona w występy, które mieszczą się w zagłębieniach wpustu 4. Wciśnięcie pióra 3 we wpust 4 powoduje powstanie połączenia zatrzaskowego paneli P. Pozostałe elementy konstrukcyjne paneli są omówione w niemieckim opisie patentowym nr DE 198 21 200.

Celem ułożenia wykładziny podłogowej najpierw układa się od ściany do ściany pierwszy rząd I paneli P₁₁, P₁₂, P₃₁...P_1n, przy czym te panele P₁₁...P_1n łączy się ze sobą ich krawędziami poprzecznymi 2. W następnym rzędzie II pierwszy panel P₂₁, jego krawędzią podłużną, łączy się z pierwszym panelem Pu ułożonego już pierwszego rzędu I. Kolejny, układany w rzędzie II panel P₂₂, swym usytuowanym od krawędzi podłużnej 1 piórem 3, wsuwa się we wpust 4 panela P21, aż panel P22, swą podłużną krawędzią utworzy połączenie zatrzaskowe z panelami P11 i P12. Podczas przesuwania panela P22 jego pióro 3 zagłębia się coraz dalej we wpust panela P21, aż do momentu, gdy oba panele P21, P22 utworzą połączenie zatrzaskowe na całej poprzecznej krawędzi 2. Układanie wykładziny podłogowej jest możliwe również przez tworzenie połączenia zatrzaskowego wpustu 4 panela P21 z piórem 3 panela P21.

Claims (2)

1. Sposób układania i mechanicznego łączenia paneli podłogowych, które zaopatruje się na krawędzi podłużnej i poprzecznej w pióro, a na przeciwległych krawędziach we wpust, przy czym pióro i wpust, po poziomym dociśnięciu paneli do siebie, tworzą połączenie zatrzaskowe, znamienny tym,

PL 198 638 B1 że najpierw łączy się za pomocą połączenia zatrzaskowego odpowiednią ilość paneli (Pu do P_1n) ich krawędziami poprzecznymi (2) i układa się pierwszy rząd (I) paneli na posadzce pomieszczenia, następnie łączy się za pomocą połączenia zatrzaskowego na początku drugiego rzędu (II) jego pierwszy panel (P₂₁) z jednym, względnie dwoma panelami (P₁₁, P₁₂) pierwszego rzędu (I) paneli, jego krawędzią podłużną (2), następnie wsuwa się pióro (3) drugiego panela (P₂₂) we wpust (4) na krawędzi poprzecznej pierwszego panela (P₂₁) drugiego rzędu (II), krawędzią podłużną w kierunku paneli (P₁₁ do P_1n) pierwszego rzędu (1), a ostatecznie tworzy się połączenie zatrzaskowe drugiego panela z jednym, względnie z dwoma panelami pierwszego rzędu (I).

2. Sposób układania i mechanicznego łączenia paneli podłogowych, które zaopatruje się na krawędzi podłużnej i poprzecznej w pióro, a na przeciwległych krawędziach we wpust, przy czym pióro i wpust, po poziomym dociśnięciu paneli do siebie, tworzą połączenie zatrzaskowe, znamienny tym, że najpierw łączy się za pomocą połączenia zatrzaskowego odpowiednią ilość paneli (P₁₁ do P_1n) ich krawędziami poprzecznymi (2) i układa się pierwszy rząd (I) paneli na posadzce pomieszczenia, następnie łączy się za pomocą połączenia zatrzaskowego na początku drugiego rzędu (II) jego pierwszy panel (P₂₁) z jednym, względnie dwoma panelami (P₁₁, P₁₂) pierwszego rzędu (I) paneli, jego krawędzią podłużną (2), następnie nasuwa się wpust (4) drugiego panela (P22) na pióro (3) na krawędzi poprzecznej pierwszego panela (P₂₁) drugiego rzędu (II), krawędzią podłużną w kierunku paneli (P11 do P1n) pierwszego rzędu (I), a ostatecznie tworzy się połączenie zatrzaskowe drugiego panela (P22) z jednym, względnie z dwoma panelami pierwszego rzędu (I).