PL194239B1

PL194239B1 - Przeznaczony do przechowywania odpadków zbiornik z zestawu polimerycznego oraz zastosowanie fenoli jako środków biobójczych w tym zbiorniku

Info

Publication number: PL194239B1
Application number: PL99334973A
Authority: PL
Inventors: Ulrich Beese
Original assignee: Otto Gmbh & Co Kg Geb
Priority date: 1998-01-22
Filing date: 1999-01-08
Publication date: 2007-05-31
Also published as: TR199902337T1; IS1938B; BR9904764A; KR100358489B1; GR3034675T3; KR20000076331A; HUP0002491A3; HRP990290A2; IL130752A0; EP0956314B1; CZ295259B6; JP2000512337A; PT956314E; AU738921C; HUP0002491A2; PL334973A1; AU2420399A; CZ9903354A3; DE19802142A1; ES2152752T3

Abstract

1. Przeznaczony do przechowywania odpadków zbiornik z zestawu polimerycznego, obejmu- jacego polimer wybrany z poliolefin, polimerów styrenowych, chlorowconosnych polimerów z wyjat- kiem zmiekczonego poli(chlorku winylu), liniowych poliestrów, liniowych polikarbaminianów, tworzyw sztucznych odpornych na wysoka temperature i recyrkulatów tych odmian tworzywa sztucznego, znamienny tym, ze zestaw ten zawiera 0,01-10% wagowych, korzystnie 0,05-2% wagowych, w odniesieniu do calego zestawu, co najmniej jednego fenolu w postaci chlorowcowanego dihydroksy- difenylometanu, chlorowcowanego siarczku i/lub eteru dihydroksydifenylowego i/lub eteru 2,4,4'- -trichloro-2'-hydroksydifenylowego, z wyjatkiem siarczków dihydroksydifenylowych, 2,2'-tiobis-(6-chloro- wco-4-C 1-8 -alkilofenolu) i 2,2'-tiobis-(6-chlorowco-4-C 2-8 -alkenylo-fenolu). PL PL PL

Description

Wynalazek dotyczy przeznaczonego do przechowywania odpadków zbiornika z zestawu polimerycznego, obejmującego polimer wybrany z poliolefin, polimerów styrenowych, chlorowconośnych polimerów z wyjątkiem zmiękczonego poli(chlorku winylu), liniowych poliestrów, liniowych polikarbaminianów, tworzyw sztucznych odpornych na wysoką temperaturę i recyrkulatów tych odmian tworzywa sztucznego, oraz dotyczy zastosowania fenoli jako środków biobójczych w tym zbiorniku zawierającym tworzywo sztuczne.

Opis US-A-3 075 940 dotyczy wykazującego zawadę przestrzenną fenolu, zwłaszcza w postaci chlorowcowanego dwuhydroksydwufenylometanu (patrz szpalta 3, w środku), który służy do stabilizowania zmiękczonego poli(chlorku winylu) (PCW).

Opis GB-A-1 511 495 zgodnie z kompletem zastrzeżeń dotyczy zastosowania 0,1-3% wagowych specjalnie chlorowcowanego siarczku dwuhydroksydwufenylowego jako stabilizatora polimerów, wybranych spośród polipropylenu lub innych poliolefin, PCW lub ABS (kopolimer akrylonitryl-butadien-styren). Tamże wyszczególniony stabilizator jest wyraźnie wykluczony z zakresu ochrony, gdyż w mieszance tworzywa sztucznego przewidziano tam tylko stosowanie jako przeciwutleniacza albo jako środka dezaktywującego metal.

Opis DE-A-196 51 445 dotyczy stosowania bisfenoli, określonych powyżej, jako monomerów do wytwarzania związków poliwęglanopolicyklicznych, takich jakie można odczytać ze wzoru VII na stronie 4, wiersze 38-66. Czy i ile tych monomerów jeszcze znajduje się ostatecznie w polimerach, szczegółowo nie podano.

Opis EP-B-112 542 dotyczy mas do formowania, zawierających 0,5-15% wagowych, w odniesieniu do poliamidu, co najmniej jednego monofenolu.

Opis US-A-5 367 025 dotyczy sieciowalnego zestawu zawierającego polietylen, który m.in. można dalej przetwarzać w zbiorniki i który obok poliolefin zawiera środek sieciujący w postaci organicznego inicjatora nadtlenkowego, co najmniej 0,2% wagowych polialkilenobenzenopoliwęglanu oraz 0,2-2 części wagowych, w odniesieniu do 100 części polimeru etylenowego, odpowiedniego współodczynnika sieciującego, przy czym związek ten wybrany jest z wykazujących zawadę przestrzenną przeciwutleniaczy fenolowych i przy czym jednak wyszczególniono wyłącznie nie chlorowcowane przeciwutleniacze w szpalcie 4, wiersze 52-64.

Opis US-A-5 298 540 dotyczy sposobu stabilizowania recyrkulowanych mieszanek polimerów termoplastycznych, przy czym mieszanka ta zawiera 55-75% wagowych poliolefiny, 5-25% wagowych polistyrenu, 5-15% wagowych PCW i co najwyżej 10% wagowych innych polimerów plastycznych, przy czym dalej mieszankę tę doprowadza się do zetknięcia z kombinacją co najmniej jednego fenolu wykazującego zawadę przestrzenną i co najmniej jednego fosforynu lub fosfoninu. Fenole jedynie wykazujące zawadę przestrzenną, które wyszczególniono w tym patencie, zgodnie ze szpaltą 3, jak wyżej, wykazują charakterystyczną, bezchlorowcową grupę III-rz.-butylofenolu.

Publikacja o nazwie Ullmanns Encyklopadie der technischen Chemie, trzecie wydanie, tom 5, omawia na stronie 757 stosowanie w/w wielowodorotlenowych fenoli, jednakże nie wskazując na to, że są one przedmiotem zestawu polimerycznego.

Publikacja o nazwie Ullmann's Encyclopedia of Industrial Chemistry, piąte wydanie, tom A3, w dodatku o przeciwutleniaczach omawia też klasę fenoli z zawadą przestrzenną, jednakże tabela 3 nie ukazuje żadnego przedstawiciela chlorowcowanego dwuhydroksydwufenylometanu, siarczku bądź eteru dwuhydroksydwufenylu.

Znane jest już stosowanie fenoli jako środków dezynfekcyjnych, tzn. do niszczenia czynników chorobotwórczych o do zabezpieczania roślin, materiałów i środków spożywczych przed porażeniem mikrobami. Dzieje się to zwykle wskutek tego, że ten środek dezynfekcyjny chronionemu materiałowi odbiera wodę, denaturuje białko i podejmuje inne zmiany protein, natomiast inne środki dezynfekcyjne blokują procesy metabolizmu we wnętrzu komórki. Tę tu szczególnie interesującą klasę chlorowcowanych dwuhydroksydwufenylometanów, siarczków bądź eterów dwuhydroksydwufenylowych, specjalnie stosuje się jako dodatek do dezodoryzujących i antyseptycznych mydeł toaletowych, środków do pielęgnacji ciała i środków czyszczących. Substraty takie w większości przypadków wykazują temperaturę topnienia znacznie powyżej 100°C. Zwłaszcza pod nazwą Irgasan® DP 300 oferuje firma Ciba-Geigy, Bazylea, środek przeciwmikrobowy do preparatów kosmetycznych, przy czym chodzi o eter 2,4,4'-trójchloro-2'-hydroksydwufenylowy bądź o 5-chloro-2-(2,4-dwuchlorofenoksy)-fenol, czy też o Triclosan (INN). Oprócz klasycznego zastosowania w przypadku kosmetyków także stosuje się ten produkt

PL 194 239 B1 w związku ze środkami leczniczymi i produktami medycznymi, zwłaszcza w dziedzinie dentystyki.

Dalsze rozpowszechnianie znajduje się też w przeciwmikrobowym wykończeniu włókien tekstylnych i tworzyw sztucznych oraz w postaci dodatku w celu uniemożliwienia skażenia zarazkami wody, roztworów wodnych lub powietrza w urządzeniach technicznych, przykładowo w urządzeniach klimatyzacyjnych.

Dalej wiadomo z publikacji Ullmanns Enzyklopadie der technischen Chemie, piąte wydanie, tom 21, 1985, strona 46 i następne, że same tworzywa sztuczne nie są porażane mikroorganizmami. Korzystne zaś w przypadku pojemników wielokrotnego użycia, które są przeznaczone do przechowywania środków spożywczych lub odpadów biologicznych, byłoby uniemożliwienie zawleczenia i rozprzestrzenienia mikroorganizmów.

Za podstawowe zadanie niniejszy wynalazek przyjmuje opracowanie zestawu polimerycznego o działaniu dezynfekującym, tak żeby można go było dalej przetwarzać zwłaszcza na pojemniki, w których działanie dezynfekujące odgrywa rolę, przykładowo w przypadku sporządzania pojemników do przechowywania i transportu oraz pojemników do usuwania odpadów.

Przedmiotem niniejszego wynalazku jest też zastosowanie fenoli jako środków biobójczych w zawierających tworzywo sztuczne zbiornikach, zwłaszcza jednak w z niego wytworzonych zbiornikach, takich jak zbiorniki do przechowywania i do transportu oraz zbiorniki do usuwania odpadów.

Nieoczekiwanie stwierdzono, że dzięki zastosowaniu specjalnej ilości fenolu, dotychczas stosowanego tylko w dziedzinie kosmetyki i klasycznej dezynfekcji, można osiągnąć działanie zabezpieczające materiał, tj. działanie dezynfekujące, w związku z uprzednio omówionymi, specjalnymi zestawami polimerycznymi.

Niniejszy wynalazek dotyczy zatem przeznaczonego do przechowywania odpadków zbiornika z zestawu polimerycznego, obejmującego polimer wybrany z poliolefin, polimerów styrenowych, chlorowconośnych polimerów z wyjątkiem zmiękczonego poli(chlorku winylu), liniowych poliestrów, liniowych polikarbaminianów, tworzyw sztucznych odpornych na wysoką temperaturę i recyrkulatów tych odmian tworzywa sztucznego, wyróżniającego się tym, że zestaw ten zawiera 0,01-10% wagowych, korzystnie 0,05-2% wagowych, w odniesieniu do całego zestawu, co najmniej jednego fenolu w postaci chlorowcowanego dihydroksydifenylometanu, chlorowcowanego siarczku i/lub eteru dihydroksydifenylowego, z wyjątkiem siarczków dihydroksydifenylowych, 2,2'-tiobis-(6-chlorowco-4-C1-8-alkilofenolu i 2,2'-tiobis-(6-chlorowco-4-C2-8-alkenylofenolu).

Korzystną grupą zastosowanych fenoli są chlorowcowane dihydroksydifenylometany, chlorowcowane siarczki i etery dihydroksydifenylowe, które przykładowo są wybrane spośród 5,5'-dichloro-2,2'-dihydroksydifenylometanu (Preventol DD, Bayer AG), 3,5,3',5'-tetrachlorodifenylometanu (Monsanto Corporation), 3,5,6,3',5',6'-heksachloro-2,2'-dihydiOksydifenylometanu(Hexachlorophen), siarczku 5,5'-dichlorO-2,2'-dihydro>ksydifenylowego (Novex, Boehringer Mannheim), siarczku 2,4,5,2',4',5'-heksachlorodihydroksydifenylowego, siarczku 3,5,3',5'-tetrachloro-2,2'-dihydroksydifenylowego (Actamer, Monsanto), 4,4'-dihydroksy-2,2'-dimetylodifenylometanu, eteru 2,2'-dihydroksy-5,5'-dwufenylowego (Unilever), eteru 2,4,4'-trichlorO-2'-hydro>ksydifenylowego (Irgasan DP 300, Ciba-Geigy).

Spośród uprzednio wspomnianych grup fenolowych szczególnie korzystną okazała się grupa chlorowcowanych dihydroksydifenylometanów, chlorowcowanych siarczków i eterów dihydroksydifenylowych, a w związku z tym zwłaszcza poprzednio wspomniany eter 2,4,4'-trichloro-2'-hydroksydifenylowy, który z uwagi na swą wysoką wartość LD₅0 jest praktycznie nie trujący i również nie nagromadza się w ciele. Z uwagi na jego wysoką temperaturę rozkładu powyżej 280°C praktycznie nie dochodzi do rozkładu lub do znaczącego przejścia do fazy gazowej podczas wprowadzania tego substratu do przedmieszki lub do zestawu polimerycznego.

Uprzednio wspomniany dodatek fenolowy należy dodawać do zestawu polimerycznego. W przypadku tego zestawu polimerycznego polimer jest wybrany spośród poliolefin, polimerów styrenowych, chlorowconośnych polimerów, liniowych poliestrów, liniowych polikarbaminianów, tworzyw sztucznych odpornych na wysoką temperaturę oraz recyrkulatów tych tworzyw sztucznych.

Pod pojęciem poliolefin w myśl niniejszego wynalazku rozumie się najpierw polietylen i podgatunki polietylenu, mianowicie polietylen niskociśnieniowy (LDPE) o typowej gęstości 0,918-0,950 g/dm³, polietylen wysokociśnieniowy (HDPE) o typowej gęstości 0,95-0,96 g/dm3, specjalne kopolimery etylenu, takie jak LLDPE, EVA, EEA, EAS, EVK oraz ETFE, mieszanki polietylenu z innymi polimerami, chemiczne odmiany polietylenu w postaci PEC, CSM i VPE. Dalszym ważnym przedstawicielem poliolefin jest polipropylen, kopolimery i wieloskładnikowe mieszanki polipropylenu, takie jak EPB, EPDM, EPM oraz EPTR. Dalszymi członkami poliolefin są polibuten, polimetylopenten oraz poliizobutylen.

PL 194 239 B1

W przypadku stosowanych jako polimer polimerów styrenowych należy wspomnieć zarówno sam polistyren, jak i kopolimery styrenu i mieszanki wieloskładnikowe, takie przykładowo jak statystyczne polimery SAN, ASVK, SAS, BS, kopolimery szczepione i mieszanki wieloskładnikowe jako udarne amorficzne termoplasty, np. SB, ABS, MBS, MABS, ASA, ACS, AES oraz ES, trójblokowe kopolimery jako termoplastyczne elastomery, np. SBS, SIS i SEPS.

Jako polimery chlorowconośne w uprzednio wspomnianych zestawach polimerycznych można najpierw stosować sam PCW, czyli tak zwany twardy-PCW, mieszanki wieloskładnikowe z PCW jako udarne typy-PCW, takie jak przykładowo ACVC/PCW, EVA/PCW, MBS/PCW, PEC/PCW i ABS/PCW. Nadto zastosowanie znajdują statystyczne kopolimery, takie przykładowo jak VCVAC, VCS, VCAN i VCVDC. Dalszymi polimerami chlorowconośnymi są poli(chlorek winylidenu), poli(fluorek winylidenu) i poli(fluorek winylu).

Pod pojęciem dalszych, w zestawach polimerycznych według wynalazku stosowanych poliestrów liniowych rozumie się najpierw poIi(tereftalan etylenu), poli(tereftalan butylenu), kopolimery blokowe jako elastomery termoplastyczne oraz poliwęglany.

Dalsza, w zestawie polimerycznym według wynalazku stosowana grupa tworzyw sztucznych dotyczy liniowych polikarbaminianów, pod pojęciem których rozumie się poliuretany wytworzone na drodze addycyjnej polimeryzacji jako reakcji stopniowej związków di- lub wielohydroksylowych z di- lub poliizocyjanianami.

Wreszcie należy wspomnieć jeszcze tworzywa sztuczne odporne na wysoką temperaturę dla zgodnego z wynalazkiem zastosowania w zestawach polimerycznych, takie przykładowo jak polifenylen, poli-p-ksylilen, politlenek fenylenu-polistyren, polisulfon, polieterosulfon, poli(siarczek fenylenu), polifenylenosulfon polimetakryloimid, poliimid, poliestroimid i polieteroimid. Zamiast uprzednio wspomnianych klas tworzyw sztucznych można też stosować odpowiednie tworzywa sztuczne, odzyskane w ramach recyrkulacji, rozdzielone według klas substancji.

Szczególnie korzystnym w ramach uprzednio omówionego zestawu polimerycznego jest stosowanie polietylenu i to zwłaszcza polietylenu wysokociśnieniowego (HD-PE). W tym zestawie polimerycznym szczególnie korzystny jest udział fenolu rzędu 0,1-2% wagowych, a zwłaszcza 0,2-0,5% wagowych.

Przy tym jest zrozumiałe, że uprzednio omówiony zestaw polimeryczny oprócz czystego tworzywa sztucznego zawiera też zwykłe, w tworzywie sztucznym obecne substancje pomocnicze i dodatki, przykładowo napełniacze i/lub barwniki w postaci pigmentów organicznych i nieorganicznych. W zestawie te substancje pomocnicze i dodatki są obecne w ilości 0,5-5% wagowych, korzystnie 1-2% wagowych, w odniesieniu do całego zestawu. Do uprzednio omówionych substancji pomocniczych i dodatków należą też zwykłe dodatki, takie jak środki chroniące przed działaniem światła, takie jak przykładowo środki absorbujące nadfiolet, albo środki antyelektrostatyczne i termostabilizatory. Przykładami wypełniaczy dla dziedziny przechowywania i transportu są kreda, talk, włókna szklane.

Przykładami pigmentów są sadza furanowa, zieleń chromowa tlenkowa, dwutlenek krzemu, dwutlenek tytanu i ftalocyjaniny.

Przykładem dodatku chroniącego przed działaniem światła jest środek o nazwie Hals.

Przykładem stabilizatorów są związki na osnowie (3,5-di-III-rz.-butylo-4-hydroksyfenylo)-propionianów przykładowo pentaerytrytu lub oktadekanolu, rozprowadzane przez firmę Ciba Geigy pod nazwą Irganox®.

Poprzednio omówiony zestaw polimeryczny nadto przetwarza się w znany sposób na drodze formowania wtryskowego, odlewania rotacyjnego, rozdmuchiwania z wtryskiem, innych tradycyjnych sposobów wytłaczania oraz sposobów rozdmuchiwania brył wydrążonych.

Jeśli jako substancję wyjściową stosuje się jeden z omówionych polimerów bazowych, to dalsze przetwarzanie na zbiorniki według wynalazku, zwłaszcza jednak na zbiorniki do przechowywania i do transportu i na zbiorniki do usuwania odpadów, następuje na drodze dodania odpowiedniego granulatu polimer-przedmieszka, zawierającego odpowiedni fenol, który to granulat można dalej przetwarzać drogą omówionych sposobów, zwłaszcza sposobu formowania wtryskowego lub sposobu rozdmuchiwania z wtryskiem, do postaci zbiorników, zwłaszcza zbiorników do przechowywania i transportu i zbiorników do usuwania odpadów.

Dalszym przedmiotem niniejszego wynalazku jest zastosowanie fenoli jako środków biobójczych w zawierających tworzywo sztuczne zbiornikach określonych wyżej.

PL 194 239 B1

Pod określeniem zbiorników w myśl niniejszego wynalazku rozumie się zwłaszcza zbiorniki do przechowywania i do transportu, przykładowo takie, jakie opisano w normie DIN 30820 część 1, 2,

4-9, i zbiorniki do usuwania odpadów, takie jakie opisano w normie DIN EN 840 1-6.

Dalej do nich zalicza się też zbiorniki do usuwania odpadów, takie jak przykładowo w gospodarstwie domowym w postaci typowych zbiorników 10-litrowych i w dziedzinie odpadów w typowej wielkości 120 litrów dla ton odpadków. Ponadto w ramach stosowania według wynalazku pod określeniem pojemnika rozumie się też zbiornik segregacyjny lub zbiornik magazynowania przejściowego na bioodpady, taki jaki przykładowo wytwarza się z materiału recyrkulowanego. Takie zbiorniki mają typową objętość rzędu wielkości 10-1000 litrów, korzystnie 100-250 litrów.

W ramach poprzednio omówionego stosowania, korzystne jest to, że fenole w ilości 0,01-10% wagowych, korzystnie 0,05-2% wagowych, każdorazowo w odniesieniu do całego zestawu, są albo już zawarte w materiale zawierającym tworzywo sztuczne, albo w odpowiedniej ilości w granulacie polimer-przedmieszka.

Podane niżej przykłady wykonania objaśniają bliżej wynalazek.

Jako próbki stosowano 6 mm krążki o 3 mm grubości materiału dla prób mikrobiologicznych i płytki 20 x 20 mm o takiej samej grubości materiału dla prób migracyjnych, każdorazowo bez Irgasan'u DP 300 i z Irgasan'em DP 300.

Dla oznaczenia stężenia drogą testów otoczki inhibitowania hodowano Klebsiella pneumonii (ATCC 4352) i Staphylococcus aureus (ATCC 6538) na bulionie kazeina-mączka sojowa (CM, Oxoid), po czym przeniesiono na płytkę pepton kazeiny-mączka sojowa-agar (CM 131, Oxoid) i inkubowano w temperaturze 37°C. Co najwyżej 50 ml Irgasan'u aplikowano na 6 mm krążki filtracyjne.

W celu nadfioletowego spektroskopowego oznaczenia stężenia przy długości fali 285 nm stosowano spektrofotometr o nazwie Hitachi U-1100 Spektralfotometr w powiązaniu ze zmniejszonymi kiuwetami akrylowymi (produkt nr 67.7149, Sarstedt) o 500 ml objętości próbek.

Wzór obliczeniowy niżej omówionej trwałości użytkowej wynika z równania

Vs =--[%]

Mx LixT w którym

Vs = objętość błotna [%]

Gg = zawartość całkowita [mg]

M = migracja [ppm/l]

Li = przedział opróżniania [1/rok]

T = trwałość użytkowa [lata].

Z tego wynika strata 2 ppm Irgasan'u DP 300 na 1 litr objętości błotnej i odpowiednio strata 10 ppm Irgasan'u DP 300

Przykład zastosowania

Za pomocą czułego testu mikrobiologicznego miałoby się ilościowo ująć zarówno mikrobowe skażenie próbek z HDPE jak i migrację Irgasan'u DP 300 z tego tworzywa sztucznego, aby móc ocenić uwalnianie substancji czynnej w okresie trwałości użytkowej. Obok tego próbowano w nadfiolecie spektroskopowo śledzić migrację Irgasan'u DP 300 i stabilizatorów.

W tym celu najpierw przeprowadzono test, który pozwala na ilościowe ujęcie przeciwmikrobowego działania próbek, zawierających 0,2% Irgasan'u DP 300 i działania czystej substancji Irgasan DP 300. Aby zbadać migrację tego dodatku i wrażliwość różnych testowanych bakterii inkubowano w teście inhibitowania otoczek próbki na płytkach agarowych, zakażonych tymi bakteriami. Jako wskaźniki stosowano dwa mikroorganizmy, których minimalne stężenie inhibitowania (MHK) względem Irgasan'u DP 300 według danych producenta plasowało się w zakresie 0,01-0,3 ppm. Kinetykę uwalniania substancji czynnej do roztworu wodnego określano drogą inkubacji próbek w zdefiniowanej

PL 194 239 B1 objętości i drogą następnej oceny zarówno spektroskopowej jak i w teście inhibitowania otoczek. Obie metody kalibrowano za pomocą równoległych szarż z substancją czystą.

Niniejszy wynalazek bliżej objaśniono na załączonych figurach (Fig.).

I tak:

fig. 1 ukazuje szalkę Petri'ego z pożywką agarową, na którą po 16-godzinnej inkubacji naniesiono różne stężenia Irgasan'u DP 300;

fig. 2 - typowy test inhibitowania za pomocą naniesienia stężeń lrgasan'u DP 300 (Triclosan'u) w ppm na pole powierzchni w cm²;

fig. 3 - migrację z HDPE do wody (w teście inhibitowania otoczki) w okresie do 400 godzin; fig. 4 - wykres absorbancji przy 285 nm dla zakresu wagowego do 10 ppm; fig. 5 - migrację z HDPE do wody (jako absorbancję);

fig. 6 - wykres teoretycznej trwałości użytkowej x zbiornika do usuwania odpadów lub wielkiego zbiornika na śmieci (MGB 120/140) względem objętości błotnej w % wagowych objętości całkowitej.

Figura 1 ukazuje zależność pola powierzchni otoczek inhibitowania od różnych stężeń Irgasan'u DP 300 po około 16-godzinnym inkubowaniu na płytkach agarowych z pożywką. Współśrodkowe ciemne pierścienie wykazują brak rozwoju mikrobów. W środku płytki agarowej tylko słabo widoczny filtr koło murawy bakteryjnej nie zawiera natomiast żadnego lrgasan'u DP 300.

Średnica bądź pole powierzchni otoczek inhibitowania zachowuje się przy tym proporcjonalnie do zastosowanego stężenia, poza tym jednak jest zależna od wrażliwości danego mikroorganizmu na stosowaną substancję czynną. W przypadku Irgasan'u DP 300 mogą odpowiednie mikroorganizmy z uwagi na swą specyfikę i wrażliwość konkurować z najczulszymi metodami chemicznego oznaczania.

Ponieważ z reguły należy liczyć się z wzajemnymi oddziaływaniami z pożywką, chodzi w przypadku prób o nieznanym stężeniu zawsze o pomiar relatywny, który dopiero w porównaniu z szeregami stężeniowymi substancji czystej daje w wyniku wartość absolutną. Dane minimalnego stężenia inhibitowania mikroorganizmów odpowiednio odnoszą się zawsze do określonego podłoża pokarmowego.

Na fig. 2 naniesiono pole powierzchni stref niewzrostowych w zależności od stężenia Irgasan'u DP 300 (Triclosan'u) w ppm. Stężenia nasyceniowe Triclosan'u w wodzie plasują się w temperaturze pokojowej przy około 10 ppm, to znaczy 10 mg w 1 litrze. Ilość Triclosan'u, wychodzącą z próbki o zdefiniowanym polu powierzchni w ciągu 14 dni do wody, określano równolegle za pomocą testu inhibitowania otoczki (fig. 3) i spektroskopowo w nadfiolecie (fig. 5). W celu oszacowania rzędu wielkości służy porównanie z odpowiednimi substancjami czystymi (fig. 2 i 4).

Różnice (D) absorbancji, które otrzymano w próbach z Triclosan'em lub bez Triclosan'u, mają silny rozrzut między różnymi szarżami i wewnątrz szeregów prób. Sprowadza się to do małych wartości absorbancji, plasujących się blisko dolnej granicy oznaczania, i do niskiej specyficzności tej metody, a ewentualnie też do niejednorodności podczas rozpraszania Triclosan'u w próbkach wtryskowych.

Z fig. 5 jednak można przyjąć, że stężenie Triclosan'u, osiągalne w optymalnych warunkach próby (mieszanie) w ciągu 14 dni, plasuje się poniżej stężenia nasycenia w wodzie. Stężenie, osiągalne w praktycznych warunkach, mogłoby w zależności od długości przedziału opróżnienia plasować się w zakresie 2-10 ppm. Krzywe, rosnące silnie po upływie 2 tygodni, nie miałyby być przeceniane. Sprowadzają się one do silnie rozrzuconych wartości i do stosowanego modelu regresji matematycznej.

Figura 6 przedstawia szerokość pasma, wynikających z poprzednio omówionego wzoru obliczeniowego, maksymalnych objętości błotnych o zawartości 2-10 ppm Triclosan'u w zależności od trwałości użytkowej (x) zbiornika. Fazą błotną nazywa się ciecz, która zbiera się na dnie zbiornika.

Przy ocenie wyników należy rozróżnić między działaniem powierzchniowym, a działaniem na ciekłą i stałą zawartość zbiornika.

W przypadku powierzchni można wychodzić z działania, które odpowiada co najmniej 10 ppm roztworu Triclosan'u. Wyjaśnienie intensywniejszego działania, gdy stężenie w HDPE plasuje się przy 200 ppm, mogą dać próby z mikroorganizmami o wysokim MHK. Utrzymywanie czystości na powierzchni zbiornika powinnoby dla obsadzenia bądź reinfekcji zawartości zbiornika odgrywać dodatkową rolę.

W przypadku zawartości zbiornika należy tylko w fazie błotnej wychodzić z zadowalającego działania, nawet gdy osiągalne stężenie plasuje się poniżej 10 ppm Triclosan'u.

PL 194 239 B1

Odnośnie osiągalnych trwałości użytkowych wyniki wskazują, że już 0,2% Triclosan'u w HDPE przy 14-dniowym opróżnianiu pozwala nawet w niekorzystnych warunkach oczekiwać wystarczającego działania po upływie więcej niż 5 lat. Poza tym osiągalne stężenia Troclosan'u w ciekłym materiale odpadkowym są zasadniczo odpowiednie do inhibitowania znacznej części ważnej flory mikrobowej. Triclosan wydaje się być na tyle znakomicie odpowiedni do stosowania w zbiornikach do przechowywania i transportu, zwłaszcza jednak w zbiornikach do usuwania odpadów, przykładowo w znanych zbiornikach do biośmieci lub do resztkowych śmieci. Również właściwe wykorzystanie ton bioodpadów, wyposażonych w Triclosan, nie stanowi problemu o rosnącym znaczeniu, ani w gospodarstwie domowym, ani w przypadku następnego kompostowania.

Claims

1. do przechowywania odpadków zbiornik z zestawu pollmerycznego, obejmującego polimer wybrany z poliolefin, polimerów styrenowych, chlorowconośnych polimerów z wyjątkiem zmiękczonego poli(chlorku winylu), liniowych poliestrów, liniowych polikarbaminianów, tworzyw sztucznych odpornych na wysoką temperaturę i recyrkulatów tych odmian tworzywa sztucznego, znamienny tym, że zestaw ten zawiera 0,01-10% wagowych, korzystnie 0,05-2% wagowych, w odniesieniu do całego zestawu, co najmniej jednego fenolu w postaci chlorowcowanego dihydroksydifenylometanu, chlorowcowanego siarczku i/lub eteru dihydroksydifenylowego i/lub eteru 2,4,4'-trichloro-2'-hydroksydifenylowego, z wyjątkiem siarczków dihydroksydifenylowych, 2,2'-tiobis-(6-chlorowco-4-C1-8-alkilofenolu) i 2,2'-tiobis-(6-chlorowco-4-C2-8-alkenylo-fenolu).

2. Zbiornik według zastrz. 1, znamienny tym, że chlorowcowany dihydroksydifenylometan, chlorowcowany siarczek i eter dihydroksydifenylowy jest wybrany spośród 5,5'-dichloro-2,2'-dihydroksydifenylometanu-, 3,5,3',5'-tetrachlorodifenylometanu, 3,5,6,3',5',6'-heksachloro-2,2'-dihydroksydifenylometanu, siarczku 5,5'-dichloro-2,2'-dihydroksydifenylowego, siarczku 2,4,5,2',4',5'-heksachlorodihydroksydifenylowego, siarczku 3,5,3',5'-tetrachloro-2,2'-dihydroksydifenylowego, 4,4'-dihydroksy-2,2'-dimetylodifenylometanu, eteru 2,4,4'-trichloro-2'-hydroksydifenylowego.

3. Zbiornik według z^^t^i^^. 1, znamienny tym, że w pi^^j^|^^<^i^u fenolu chodzi o eter 2,4,4'-trichloro-2'-hydroksydifenylowy.

4. Zbiornik według zas^z. 1, zr^^imi^nn^ t^im, że w przypadku pc^llrm^rcó\w chodzi o ewentualnie recyrkulowaną poliolefinę, zwłaszcza o polietylen.

5. Zastosowanie fenoli zdefiniowanych w 1, jako środków biobójczych w z^\^i^r^j^^c^j/c^ih tworzywo sztuczne zbiornikach określonych w zastrzeżeniu 1.

6. Zastosowanie według zas^z. 5, zn^rmi^nn^ tym, że jako środki biobójcze stosuue się jenole zdefiniowane w zastrzeżeniu 2.

7. Zastosowanie według 5, znamienne t^im, że jako środek biobójczy stosie się fenol zdefiniowany w zastrzeżeniu 3.