PL191458B1 - Złożony tłok urządzenia dozującego, pojemnik do dozowania produktu oraz urządzenie dozujące do dozowania produktu z pojemnika - Google Patents

Abstract

1. Zlozony tlok urzadzenia dozujacego, który zawiera pierwszy tlok, drugi tlok i elementy sprzegajace, które sprzegaja ruchomo ze soba pierwszy i drugi tlok oraz zapewniaja ograni- czony ruch wzgledny pomiedzy pierwszym i drugim tlokiem, w kierunku zasadniczo równo- leglym do kierunku ruchu zlozonego tloka, przy czym elementy sprzegajace zawieraja wystep na jednym z tloków i wneke na drugim z tloków, zas wystep jest umieszczony we wnece dla sprzezenia tloków ze soba, znamienny tym, ze wneka (206, 412, 506) jest srodkowym otwo- rem w jednym z tloków (202, 409, 502), a wy- step (204, 411, 504) jest umieszczony na srod- ku na drugim tloku (200, 408, 500) i tworzy sprzezenie z wneka (206, 412, 506). PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest złożony tłok urządzenia dozującego, pojemnik do dozowania produktu oraz urządzenie dozujące do dozowania produktu z pojemnika. Zwłaszcza, ale nie wyłącznie, przedmiotem wynalazku jest urządzenie dozujące dla dozowania lepkich materiałów z pojemnika pod ciśnieniem propelentu.

Znane urządzenia dozujące zawierają zwykle mechanizm zaworowy przymocowany do pojemnika, który jest wypełniony produktem, na przykład masą uszczelniającą lub uszczelniaczem, który ma być dozowany. Przykłady są ujawnione w opisie patentowym nr EP-B-0243393 (Rocep Lusol Holdings Limited). Jednakże znane rozwiązania mają szereg wad.

Na przykład koszt składników stosowanych do wykonania takiego znanego urządzenia jest wysoki. Jest to specjalnie słuszne dla puszek stosowanych jako pojemniki w takich urządzeniach. Ponadto automatyczny montaż takich urządzeń jest skomplikowany i drogi.

Jeszcze inną wadą jest to, że produkt musi być nakładany do urządzenia dozującego podczas wytwarzania urządzenia. To powoduje, że wytwórca produktu dostarcza masę produktu do wytwórcy urządzeń, który następnie zwraca wypełnione urządzenia wytwórcy produktu do sprzedaży. Jest to kosztowne i niewygodne. W wyniku tego całkowity koszt związany z obecnie dostępnymi urządzeniami dozującymi jest wysoki.

Znane urządzenia dozujące jak to ujawnione w opisie patentowym nr EP-B-0089971 (Rocep Lusol Holdings Limited) zawiera układ tłokowy, tak zaprojektowany, aby uniemożliwić styk gazowego propelentu z produktem, który ma być dozowany. Zwykle taki układ tłokowy zawiera parę tłoków z uszczelnieniem pomiędzy nimi. Jednakże znane układy mogą być drogie w produkcji imieć istotną wadę polegającą na tym, że po napełnieniu urządzenia i podczas magazynowania, uszczelniacz rozszerza się powodując oddzielenie jednego tłoka od drugiego. Ten problem jest rozwiązywany przez „obciskanie” puszki (to jest miejscowe zmniejszanie średnicy puszki) poniżej zespołu tłoków, aby uniemożliwić oddzielenie. Byłoby pożądane, aby układ tłoków trzymał się razem bez konieczności „obciskanie” puszki.

Byłoby także pożądane, aby urządzenie dozujące umożliwiało samemu producentowi napełnianie urządzenia, po złożeniu i/lub wprowadzeniu ciśnienia iaby urządzenie dozujące mogło być ponownie napełniane.

Celem wynalazku jest złożony tłok urządzenia dozującego.

Celem wynalazku jest pojemnik do dozowania produktu.

Celem wynalazku jest urządzenie dozujące do dozowania produktu z pojemnika.

Złożony tłok urządzenia dozującego, który zawiera pierwszy tłok, drugi tłoki elementy sprzęgające, które sprzęgają ruchomo ze sobą pierwszy i drugi tłok oraz zapewniają ograniczony ruch względny pomiędzy pierwszym i drugim tłokiem, w kierunku zasadniczo równoległym do kierunku ruchu złożonego tłoka, przy czym elementy sprzęgające zawierają występ na jednym z tłoków i wnękę na drugim z tłoków, zaś występ jest umieszczony we wnęce dla sprzężenia tłoków ze sobą, według wynalazku charakteryzuje się tym, że wnęka jest środkowym otworem w jednym z tłoków, a występ jest umieszczony na środku na drugim tłoku i tworzy sprzężenie z wnęką.

Korzystnie pierwszy tłok i drugi tłok są sprzężone w trakcie użytkowania, tworząc tłokową komorę wypełnioną substancją uszczelniającą.

Korzystnie tłokowa komora substancji uszczelniającej jest otwarta na obwodzie.

Korzystnie występ i wnęka mają wzajemnie sprzężony układ zapadkowy umożliwiający wzajemny ruch tłoków w stosunku do siebie tylko w jednym kierunku.

Korzystnie tłoki są z materiału elastycznego.

Korzystnie złożony tłok zawiera także lepką substancję podczas pracy stykającą z wewnętrzną ścianką pojemnika przylegającą do złożonego tłoka i ułatwiającą uszczelnianie złożonego tłoka przy wewnętrznej ściance pojemnika i/lub zmniejszania tarcia pomiędzy złożonym tłokiem i wewnętrznymi ściankami pojemnika.

Korzystnie złożony tłok posiada elementy rozszerzane dla zwiększonej ilości substancji uszczelniającej w czasie użytkowania.

Korzystnie elementy rozszerzane zawierają cieńsze części umieszczone na pierwszym tłoku i/lub drugim tłoku przy czym cieńsze części tworzą zagłębienia.

Pojemnik dla dozowania produktu, według wynalazku charakteryzuje się tym, że zawiera złożony tłok według jednego z zastrzeżeń 1 do 8, zamontowany ruchomo w pojemniku i wylot, przez który

PL 191 458 B1 produkt jest dozowany, przy czym ścianki pojemnika i złożony tłok określają komorę produktu wewnątrz pojemnika, a ruch złożonego tłoka w pojemniku w stronę wylotu wypycha produkt przez wylot.

Korzystnie złożony tłok zawiera lepki materiał, umieszczony pomiędzy pierwszym tłokiem i drugim tłokiem połączony w sposób wymuszony z wewnętrzną ścianką pojemnika za pomocą sił ściskających działających pomiędzy pierwszym za pomocą sił ściskających działających pomiędzy pierwszym tłokiem i drugim tłokiem dla przesunięcia drugiego tłoka w stronę pierwszego tłoka.

Korzystnie złożony tłok także ma brzeg połączony ze ścianką, który przylega do wewnętrznej ścianki pojemnika.

Korzystnie pierwszy tłok i drugi tłok mają brzeg przylegający do ścianki.

Korzystnie pojemnik jest dozownikiem ciśnieniowym, zawierającym system propelentowy, który pcha tłok w stronę wylotu.

Urządzenie dozujące dla dozowania produktu z pojemnika pod ciśnieniem propelentu, zawierające komorę produktu w pojemniku i zespół zaworowy znajdujący się przy komorze produktu, która zawiera tłok umieszczony pomiędzy propelentem i zespołem zaworowym, według wynalazku charakteryzuje się tym, że zespół zaworowy zawiera nakładkę przymocowaną do pojemnika i mającą środkowy otwór, w którym jest umieszczony zawór, którego część wystająca wystaje powyżej nakładki i posiada zewnętrzny gwint, zaś trzon utrzymujący posiada wewnętrzny gwint, nakręcony wokół części wystającej, dla trzymania zaworu na swoim miejscu w nakładce i posiada zewnętrzną powierzchnię, na której są umieszczone wzdłużne zewnętrzne żebra, a na trzonie utrzymującym jest umieszczony człon wykonawczy, który ma zewnętrzną powierzchnię wyposażoną we wzdłużne wewnętrzne żebra, przy czym człon wykonawczy i trzon utrzymujący są połączone obrotowo, a ponadto urządzenie zawiera dźwignię do otwierania zaworu przez pchanie członu wykonawczego i zaworu w dół w stosunku do nakładki.

Korzystnie zawór zawiera zasadniczo wydrążoną cylindryczną rurę otwartą na jednym końcu mającą pierwszy górny koniec i drugi dolny koniec, przy czym rura jest otwarta na pierwszym końcu imaco najmniej jeden otwór umieszczony na obwodzie rury przylegającym do drugiego końca.

Korzystnie powierzchnia otworów jest większa niż powierzchnia przekroju cylindrycznej rury.

Korzystnie drugi koniec cylindra jest zamknięty.

Korzystnie zawór jest umieszczony ślizgowo wewnątrz nakładki i posiada ukształtowany profil końcowy, zaś jego drugi koniec jest oparty o odpowiednią część nakładki, dla zamknięcia zaworu.

Korzystnie pojemnik posiada kolisty otwór mający obrzeże, zaś nakładka jest zamontowana w kolistym otworze.

Korzystnie nakładka ma zawiniętą krawędź do zamocowania na obrzeżu kołowego otworu.

Korzystnie człon wykonawczy i dźwignia współpracują ze sobą obrotowo za pomocą śrubowego układu gwintowego zmieniając natężenie wypływu produktu na zewnątrz urządzenia.

Korzystnie człon wykonawczy jest zamontowany obrotowo od położenia zamkniętego, w którym operowanie dźwignią nie powoduje otwarcia zaworu do położenia pełnego otwarcia, w którym operowanie dźwignią powoduje otwarcie zaworu powodujące maksymalne natężenie wypływu produktu.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia widok z boku w przekroju przykładu wykonania urządzenia dozującego według wynalazku, fig. 2 przedstawia powiększony widok obszaru zaworu urządzenia z fig. 1, fig. 3 przedstawia powiększony widok przekroju obszaru zaworu drugiego przykładu wykonania urządzenia dozującego według wynalazku, fig. 4 przedstawia widok perspektywiczny rozłożonego na części zespołu z fig. 1 bez tłoka, końcówki wylotowej lub pokrywy, fig. 5 przedstawia szkic mechanizmu dźwigniowego stosowanego w urządzeniu dozującym z fig. 1, fig. 6 przedstawia widok z boku w przekroju urządzenie z fig. 1, podczas napełniania, fig. 7 przedstawia powiększony widok przekroju obszaru korony tłoka urządzenia według korzystnego przykładu wykonania wynalazku, na początku cyklu napełniania, fig. 8a - 8c przedstawiają widoki z boku w przekroju urządzenia z fig. 1, podczas użytkowania, fig. 9 przedstawia widok przekroju obszaru końcówki wylotowej urządzenia według innego przykładu wykonania wynalazku, przystosowanego do dozowania określonych dawek produktu, fig. 10 przedstawia widok przekroju pierwotnego tłoka z zespołu tłoków, według wynalazku, fig. 11 przedstawia widok przekroju wtórnego tłoka, który współpracuje z pierwotnym tłokiem z fig. 10, fig. 12 przedstawia widok z góry górnej części ścianki tłoka z fig. 11, pokazujący relacje grubości części ścianki, fig. 13 przedstawia widok z boku w przekroju urządzenia według innego przykładu wykonania wynalazku, przystosowanego do „wstecznego” napełniania, fig. 14 przedstawia widok przekroju przez pojemnik pokazujący złożony tłok według innego przykładu wykonania wynalazku, w pojemniku, fig. 15 przedstawia

PL 191 458 B1 widok przekroju przez dolny tłok stosowany w złożonym tłoku pokazanym na fig. 14, fig. 16 przedstawia widok przekroju przez górny tłok stosowany w złożonym tłoku pokazanym na fig. 14, fig. 17 przedstawia widok przekroju przez górny i dolny tłok zfig. 15 i 16 połączone razem w położeniu rozsuniętym, fig. 18 przedstawia widok przekroju przez górny i dolny tłok zfig. 15 i 16 połączone razem w położeniu zbliżonym, fig. 19a - 19d przedstawiają widoki zboku w przekroju urządzenia zfig. 1, według innego przykładu wykonania wynalazku, podczas użytkowania, fig. 20 przedstawia widok zboku górnej części urządzenia według wynalazku pokazujący usprawnionego układ membrany uszczelniającej zabezpieczającej przed nieuprawnioną manipulacją, fig. 21 przedstawia widok przekroju obszaru końcówki wylotowej urządzenia według innego przykładu wykonania wynalazku, fig. 22a do 22b przedstawiają widoki przekrojów rozłożonego końcówki wylotowej urządzenia według innego przykładu wykonania wynalazku.

Na fig.1 będzie opisany przykład wykonania urządzenia według wynalazku. Urządzenie będzie dalej nazywane „opakowanie ciśnieniowe” lub „opakowanie”. Opakowanie ciśnieniowe zfig. 1 ma ogólne oznaczenie 100.

Opakowanie 100 zawiera na ogół sekcję pojemnika i sekcję zaworu.

W tym przykładzie sekcja pojemnika zawiera standardowy prefabrykowany cylindryczny pojemnik 102, polakierowany od wewnątrz. Można przyjąć, że pojemnik 102 może być puszką do napoju z blachy ocynowanej mającą w górze otwór. Alternatywnie puszka może być wykonana z aluminium.

Opakowanie 100 jest automatycznie montowane jak pokazano zwłaszcza na fig. 1, 2i4.

Najpierw jest wykonywany podzespół z części zaworowej 104, tulei 106 i członu wykonawczego 108 jak będzie dokładniej opisane w odniesieniu do fig. 1, 2 i 4.

Część zaworowa 104 jest zasadniczo wydrążoną cylindryczną rurą wyposażoną w gwint śrubowy 110 na powierzchni zewnętrznej. Część zaworowa 104 jest otwarta na jednym górnym końcu (jak pokazano na fig. 2) ima zawór klapowy 112 przymocowany do jej drugiego końca za pomocą nitu 114. Część zaworowa 104 jest także wyposażona, wtym przykładzie, w cztery otwory 116 wokół jej powierzchni zewnętrznej przylegającej do gwintu śrubowego 110 do jego dolnej części, jak pokazano na fig. 2. Należy zanotować natym etapie, że zawór klapowy 112 jest wykonany z krążka kauczukowego, który korzystnie, naturalnie leży w położeniu otwartym (to znaczy nie uszczelnia końca zaworu). Umożliwia to wychodzenie powietrza na zewnątrz opakowania, przez zawór klapowy, przy zwiększaniu ciśnienia. Najkorzystniejsza postać zaworu klapowego 312 jest pokazana na fig. 7. Zawór klapowy 112 jest pokazany w położeniu zamkniętym, na fig. 1 ifig. 2. Należy zauważyć, że całkowita powierzchnia otworów 116 przekracza powierzchnię przekroju samej części zaworowej 104.

Tuleja 106 jest zasadniczo wydrążonym cylindrem zdużą częścią kołnierzową 118 na jednym końcu. Część zaworowa 104 jest ruchomo spasowana z otworem przelotowym tulei 106. Najpierw część zaworową 104 umieszcza się w otwartym końcu tulei 106 i zabezpiecza przed zbyt dalekim ruchem w tulei 106 za pomocą występu oporowego na kształtowanym końcu profilu 120 części zaworowej 104, przy odpowiedniej części 122 tulei 106. Można to zobaczyć na fig. 2, ale zostanie to jeszcze później opisane w odniesieniu do fig. 7. Ponadto część zaworowa 104 może być zabezpieczona przed wypadnięciem z tulei 106 za pomocą zacisku 124 na znajdującego się na zewnątrz części zaworowej 104, który współpracuje ze szczeliną (nie pokazana) na wewnętrznej powierzchni tulei 106. Należy podkreślić, że jest to rozwiązanie całkowicie opcjonalne.

Człon wykonawczy 108 jest uformowany z tworzywa sztucznego, ma wydrążone cylindryczne wnętrze i stopniowaną powierzchnię zewnętrzną. Gwint śrubowy znajduje się na powierzchni wewnętrznej członu wykonawczego 108.

Następnie wprowadza się część zaworową 104 do tulei 106 (i zatrzaskuje na swoim miejscu) część zaworową 104, człon wykonawczy 108 zostaje umieszczony na końcu części zaworowej 104 i zostaje przykręcony do niej za pomocą współpracujących ze sobą gwintów 110 i 126 (opcjonalnie, sprężyna 128, może być wpuszczona do rowka 130 znajdującego się w tulei 106 przed umieszczeniem, członu wykonawczego 108. Sprężyna jest przewidziana do zamykania zaworu, jeśli nie nastąpi to automatycznie, co zostanie wyjaśnione później. Po nakręceniu członu wykonawczego 108 podzespół jest kompletny.

Nawiązując do fig. 3, dla łatwiejszego zrozumienia, numery oznaczeń z przedrostkiem „1” są takie same, ale noszą przedrostek „2”. W tym przykładzie wykonania wynalazku, pierścień samouszczelniający 232 może być umieszczony w pierścieniowym rowku biegnącym wokół części zaworowej 204 z przeciwnej strony otworów 216. Pierścień samouszczelniający 232 pomaga w uzyskaniu szczelności odpowiednio dla powietrza i szczelności dla produktu.

PL 191 458 B1

Pierścienie 234 mogą także być umieszczone na końcu zaworu klapowego 212 części zaworowej 204, gdzie styka się ona z tuleją 206. Pierścienie 234 (tworzywo sztuczne - tworzywo sztuczne) tworzą uszczelnienie względem powietrza pomiędzy tuleją 206 i częścią zaworową 204 i zaworem klapowym 212i częścią zaworową 204, gdy te elementy stykają się.

Odnosząc się znowu do fig. 1 i 2, zespół jest następnie wprowadzany do wnętrza pojemnika 102, aż kołnierz 118 znajdujący się na tulei 104 ułoży się na odwiniętej krawędzi 136, na górze pojemnika 102. To ogranicza dalszy ruch tulei 106. Tuleja 106 jest ściśle dopasowana do pojemnika 102, aby uszczelnić jego koniec. Jednakże, jeśli jest to konieczne szyjka pojemnika 102 może być karbowana poniżej tulei 106 dla utrzymania podzespołu na swoim miejscu. Po włożeniu podzespołu, zespół 138 podwójnego tłoka jest wprowadzany do pojemnika 102. Zespół 138 podwójnego tłoka zawiera dwie sprzężone sekcje w postaci wkładek, 140a, 140b, w postaci miseczek każda mająca trzonek 142a, 142b na środku. Wkładki 140a, 140b są sprzężone ze sobą, a pomiędzy nimi znajduje się komora 144. Powierzchnia zewnętrzna zespołu 138 podwójnego tłoka jest w styku ślizgowym z powierzchnią wewnętrzną pojemnika 102. Komora 144 jest napełniona odmierzoną ilością substancji uszczelniającej dla utworzenia uszczelnienia ciśnieniowego.

Substancja uszczelniająca wypełnia nie tylko komorę 144, ale także wypełnia pierścieniową przestrzeń 146 stykającą się z wewnętrzną powierzchnią pojemnika 102.

Zespół 138 podwójnego tłoka jest utworzony przez wtryśniętą substancję uszczelniającą (w tym przypadku glicerynę lub mieszaninę skrobiową przy +45°C) do pierwszej miseczki 140a lub „pierwszego tłoka”, następnie substancja uszczelniająca się chłodzi i umieszcza drugą miseczkę 140b lub „drugi tłok” na pierwszej miseczce 140a. Wykonuje się to przed wprowadzeniem zespołu 138 podwójnego tłoka do pojemnika 102. Gdy drugi tłok 140b jest nałożony na pierwszym 140a, to substancja uszczelniająca przemieszcza się w komorze 144 utworzonej między nimi. Na tym etapie następuje małe zatrzaśnięcie, gdy tłoki 140a, 140b łączą się ze sobą. Następnie zespół 138 podwójnego tłoka jest wsuwany do pojemnika 102 do tulei 106, agdy to nastąpi todwa tłoki 140a, 140b są dopchnięte do siebie. Nastąpi wówczas następne zatrzaśnięcie, gdy tłoki 140a, 140b zostaną połączone ze sobą, za pomocą mechanizmu zatrzaskowego 148 na trzonkach 142a, 142b. Przy tym drugim zatrzaśnięciu substancja uszczelniająca przemieszcza się w pierścieniu 146 dla utworzenia uszczelnienia dla propelentu. Inne metody łączenia tłoków i/lub wprowadzania substancji uszczelniającej są dopuszczalne.

Ten układ tłoków jest korzystniejszy niż znany układ tłoków. Na przykład, pusty trzonek 142b drugiego tłoka 140b umożliwia usunięcie powietrza z przestrzeni pomiędzy pierwszym, a drugim tłokiem 140a i 140b, aż do momentu, aż zostaną sprzężone ze sobą. W modyfikacji (nie pokazana) pierwszy tłok może być wyposażony w zawór środkowy dla umożliwienia przepływu powietrza z ponad zespołu tłoków.

W objętości 150 pojemnika 102 za zespołem 138 podwójnego tłoka jest teraz podnoszone ciśnienie w konwencjonalny sposób, na przykład do 70 psi (funtów na cal kwadratowy), dla pojemnika o średnicy 27 mm, a kopułka aerozolowa 152 umieszczona uszczelnia opakowanie 100. Na tym etapie można przesłać opakowanie do klienta (to jest wytwórcy produktu) celem napełnienia, oznakowania i przymocowania końcówki wylotowej i mechanizmu dźwigniowego opisanego poniżej. Produktem może być substancja mocująca, substancja uszczelniająca, klej lub podobne. Alternatywnie może to być produkt spożywczy taki jak lukier do ciasta, lub farmaceutyczna, lub produkt kosmetyczny, taki jak krem depilacyjny.

Na tym etapie, należy zanotować, że mała przestrzeń powietrzna 154 jest pozostawiona pomiędzy zespołem 138 podwójnego tłoka i część zaworową 104. To można zobaczyć, na przykład na fig. 2. Przestrzeń powietrzna 154 ma minimalna wielkość 2 ml ijest utworzona przez ukształtowanie korony tłoka 140a, dla dopasowania z profilem części zaworowej 104 i tulei 106, przy pozostawieniu odpowiedniej szczeliny. Gdy w opakowaniu 100 wzrosło ciśnienie, zwiększone ciśnienie działające na zawór klapowy 112 utrzymuje go w położeniu zamkniętym.

Figura 6 przedstawia widok opakowania 100 podczas napełniania. Napełnianie może być wykonywane przez producenta produktu wjego własnych pomieszczeniach. Duże opakowanie produktu (nie pokazane) jest przepakowywane do pojemnika 102 za pomocą rurki napełniającej 156 w kierunku strzałek B na fig. 6.

Rurkę napełniającą 156 wprowadza się w dół do wnętrza części zaworowej 104, aż koniec rurki 156 znajdzie się przy zaworze klapowym 112. W korzystnym przykładzie wykonania wynalazku, jak pokazano na fig. 7 uszczelnienie jest utworzone wokół rurki napełniającej 356 za pomocą pierścienia uszczelniającego 358.

PL 191 458 B1

Gdy produkt wprowadza się na przykład, przy ciśnieniu 183 psi celem napełnienia pojemnika 102 o ciśnieniu 70 psi. Mała ilość wypełnia szczelinę 154 pomiędzy zespołem 138 podwójnego tłoka i zespołem zaworowo-tulejowym. Ten produkt zaczyna pchać zespół 138 podwójnego tłoka w dół do pojemnika 102, pokonując ciśnienie propelentu w objętości 150. Korona tłoka jest specjalnie wyprofilowana dla umożliwienia przepływu produktu wdół na tłok dla umożliwienia tego wstępnego ruchu. Korzystne rozwiązanie tłoka jest także pokazane na fig. 7.

Gdy produkt kontynuuje przepływ w dół rurki napełniającej 156, to zespół 138 podwójnego tłoka jest pchany w dół pojemnika 102 w stronę kopułki 152. Zawór klapowy 112 może powrócić do swojego naturalnego położenia, to jest do położenia otwartego, a produkt dalej wpływa do przestrzeni 160 pomiędzy koroną tłoka i zespołem tulejowo-zaworowym. Napełnianie trwa tak długo, aż zostanie osiągnięty wymagany stopień napełnienia, lub gdy zespół 138 podwójnego tłoka dotknie kopułki 152 (tak jak pokazano na fig. 8a), zależnie od tego, co nastąpi wcześniej.

Klient może następnie dołączyć etykietkę lub inny element identyfikujący do napełnionego pojemnika 102, a następnie nakładkę dźwigni 162 nakłada się na wystającą część tulei 106, zawór 104 i człon wykonawczy 108. Nakładka dźwigni 162 jest pokazana na fig. 5 i posiada zatrzaski 164 wokół jej dolnej krawędzi. Zatrzaski 164 są elastyczne iraz zatrzaśnięte na swoim miejscu współpracują z odwiniętą krawędzią 136 pojemnika 102 dla pewnego trzymania nakładki dźwigni 162 na swoim miejscu.

Nakładka dźwigni 162 jest uformowana jako jeden element z tworzywa sztucznego i ma rączkę 166 oraz podstawę 168. Rączka 166 jest dołączona do podstawy 168 za pomocą zawiasu skrzydełkowego 170. Rączka 166 i podstawa 168 posiada nakładające się otwory 172, przez które fragmenty części zaworowej 104 i członu wykonawczego 108, wystają gdy nakładka dźwigni 162 jest na swoim miejscu. Rączka 166 jest zagięta na zawiasie skrzydełkowym 170, tak że otwory 172 nakładają się na siebie. Figura 4 przedstawia różne części opakowania 100 w położeniu rozłożonym na części. Na fig. 4, nakładka dźwigni 162 jest pokazana w położeniu rozłożonym (tak jak jest uformowana).

Na fig. 8a pokazano nakładkę dźwigni 162 umieszczoną na swoim miejscu. Opakowanie 100 jest zakończone końcówką wylotową 174 i kapturkiem ochronnym (patrz na przykład 276 na fig. 3), który jest nałożony na nakładkę dźwigni 162. Końcówka wylotowa 174 jest nakręcona na zewnętrzny gwint 178 członu wykonawczego 108. Jeśli jest to konieczne mogą być stosowane końcówki wylotowe o różnych długościach.

Nakładka dźwigni 162 może być także wyposażona w mechanizm uszczelniający 180, (jak pokazano na fig. 8a, 8b, 8c), który zapobiega niepożądanym ruchom rączki 166 dźwigni przed pierwszym użyciem i jest stosowana jako wskaźnik nieuprawnionej manipulacji.

Odnosząc się teraz do fig. 8a, 8b, 8c, opakowanie 100 jest pokazane na fig. 8a w postaci, w której jest sprzedawane. Objętość 160 pojemnika 102 jest wypełniona produktem, a rączka 166 dźwigni jest w położeniu pełnego zamknięcia. Uszczelnienie 180 jest jeszcze nienaruszone. Rączka 166 dźwigni spoczywa na kołnierzu 182 umieszczonym wokół dolnej części członu wykonawczego 108. Przegub uruchamiający 184 na rączce 166 styka się z kołnierzem 182. Przegub 184 jest pokazany na fig. 5.

Celem dozowania produktu, uszczelka 180 jest zerwana, końcowy kapturek jest zdjęty a końcówka wylotowa 174 ma wycięte otwarcie. Następnie człon wykonawczy 108 zostaje przekręcony w stosunku do części zaworowej 104, na gwincie śrubowym 110. Gwint śrubowy jest korzystnie potrójnym gwintem napędowym. Przeważnie jeden obrót o 360° da pełne otwarcie opakowania. Zerwana uszczelka 180 jest pokazana na fig. 8b.

Alternatywny układ uszczelniający może być wykonany na opakowaniu do sprzedaży i zawiera klapkę zabezpieczającą przed nieuprawnioną manipulacją. Ta klapka może być elementem z tworzywa sztucznego przymocowanym do rączki dźwigni i dopasowanym do jednego z rowków 190 opisanych poniżej. Gdy uszczelka 180 jest przymocowana, to oparcie uszczelki o bok rowka 190 uniemożliwia obrót członu wykonawczego 108 w stosunku do rączki 166 dźwigni a także uniemożliwia podniesienie dźwigni 162. Uszczelka zostaje zerwana przez użytkownika przez wyciągnięcie elementu z tworzywa sztucznego, przed użyciem opakowania. Ta uszczelka może być wykonana, na przykład, na ząbku 188 opisanym poniżej.

Gdy człon wykonawczy 108 obraca się, to rączka 166 dźwigni podnosi się na zawiasie 170 na skutek działania kołnierza 182 członu wykonawczego 108 na przegub uruchamiający 184, jak pokazano na fig. 8b. Im większe natężenie wypływu jest wymagane tym bardziej rączka 166 dźwigni powinna być podniesiona przed użyciem. Sprężyna 128 jest w tym punkcie rozciągnięta.

PL 191 458 B1

Dla dozowania produktu, użytkownik następnie naciska w dół rączkę 166 dźwigni (przesuwając ją do korpusu pojemnika 102). To pcha człon wykonawczy 108 i zawór 104, który jest przymocowany do członu wykonawczego 108 za pomocą współpracujących ze sobą gwintów śrubowych 110, 126 w dół w stosunku do tulei 106. To położenie jest pokazane na fig. 8c. Wymuszany jest wówczas wypływ produktu ze względu na ciśnienie wewnętrzne panujące w opakowaniu 100, działające na zespół 138 podwójnego tłoka, który przesuwa się w stronę zaworu wymuszając wypływ produktu z objętości 160 przez otwory 116 i przez część zaworową 104 i przez końcówkę wylotową 174 (w kierunku strzałek A na fig. 8c). Ponieważ powierzchnia otworów jest większa niż średnica otworu, natężenie przepływu jest takie samo jak konwencjonalnym opakowaniu. Z tego powodu jest także możliwe napełnianie wsteczne.

Dla przerwania dozowania, użytkownik po prostu zwalnia rączkę 166 dźwigni. Powoduje to zamknięcie zaworu 112 przez umożliwienie cofnięcia się do otworu i zamknięcie dostępu przez otwory 116. Jeżeli sprężyna 128 znajduje się w opakowaniu 100 to będzie ona wymuszać zamknięcie zaworu 112, ale w wielu przypadkach wewnętrzne ciśnienie opakowania 100 będzie pewnie zamykać zawór, bez potrzeby stosowania sprężyny.

Im większy jest kąt pomiędzy rączką 166 dźwigni i pojemnikiem 102 przed dozowaniem, tym większy jest możliwy moment obrotowy na człon wykonawczy 108/zawór, a więc większe natężenie wypływu produktu z opakowania 100. Mogą być wprowadzone znaczniki (na przykład przez formowanie) na powierzchni bocznej rączki 166 dźwigni, które wskazują natężenie przepływu, które będzie uzyskane przez wciśnięcie rączki 166 od tego kąta dźwigni.

Dźwignia 162 jest także wyposażona w ząbek 188 umieszczony we wnętrzu otworu 172 w rączce 166 dźwigni. Ząbek 188 jest dopasowany do osiowego rowka 190 (patrz fig. 4) umieszczonego w górnej części członu wykonawczego 108. Jeżeli człon wykonawczy 108 jest odkręcony, a rączka 166 dźwigni wystarczająco podniesiona, to ząbek 188 wchodzi w jeden z rowków 190 i opiera się obok rowka 190 dla uniemożliwienia dalszego obrotu. W ten sposób człon wykonawczy/zawór nie mogą być całkowicie wyjęte z opakowania 100.

Ponadto kołnierz 182 członu wykonawczego 108 ma na swojej dolnej powierzchni występ 192, który jest pokazany na fig. 2 i jest wprowadzony dla zatrzaśnięcia się na jednym z zespołu odpowiednich nacięć (nie pokazane) umieszczonych w równych odstępach wokół pierścienia na górnej powierzchni tulei 106, gdy człon wykonawczy 108 osiąga położenie w pełni zamknięte. To wskazuje użytkownikowi, że człon wykonawczy 108 jest „odłączony”.

Opracowano przykład wykonania wynalazku taki, aby produkt mógł być dozowany w określonych dawkach. Dawki mogą być nastawiane, przez nastawianie długości końcówki wylotowej.

Część takiego przykładu wykonania jest pokazana na fig. 9. Urządzenie z fig. 9 jest zasadniczo identyczne zjuż opisywanym, ale jest wyposażone w sprężynę powrotną 194 i zespół tłok/zawór 196 wewnątrz końcówki wylotowej 174, zaworu 104 i członu wykonawczego 108. Figura 9 przedstawia człon wykonawczy 108 w położeniu całkowicie zamkniętym.

Zespół tłok/zawór 196 ma postać cylindrycznej wydrążonej klatki, która jest dopasowana ślizgowo do wnętrza końcówki wylotowej 174. Zespół tłok/zawór 196 jest wyposażony w zawór jednokierunkowy 198 na najbliższym końcu sprężyny 194. W tym przykładzie wykonania wynalazku najpierw rączka 166 dźwigni jest podniesiona i opuszczona, produkt jest wypychany wgórę poza klatkę, anastępnie ciśnienie wypycha zespół tłok/zawór 196 w stronę końcówki wylotowej 174 (zawór pozostaje zamknięty). To z kolei powoduje ściśnięcie sprężyny powrotnej 194. Gdy rączka 166 jest zwolniona, to sprężyna 194 wypycha zespół 196 z powrotem wdół, wtej fazie zawór jednokierunkowy 198 jest otwarty, aby pozostawić dawkę produktu (która przechodzi przez klatkę i otwarty zawór) wewnątrz końcówki wylotowej 174. Dla dozowania dawki rączka 166 zostaje ponownie podniesiona i opuszczona. To działanie jednocześnie „napełnia” wnętrze kolejną dawką produktu dla następnego użycia. Ta procedura może być kontynuowana, aż do opróżnienia urządzenia. Końcowy kapturek (nie pokazany) chroni dawkę przed wystawieniem na działanie atmosfery, gdy urządzenie nie jest używane. Można uważać, że urządzenie o właściwościach pokazanych na fig. 9 będzie szczególnie odpowiednie do dozowania farmaceutyków lub podobnych.

Elementy składowe korzystnego zespołu tłoków będą opisane w odniesieniu do fig. 10, 11, 12.

Zespół tłoków zawiera tłok pierwotny 200i tłok wtórny 202. Oba tłoki 200i 202 mają zasadniczo kształt miseczek z trzonami 204, 206 na ich środkach. Tłoki 200 i 202 są tak zaprojektowane, aby sprzęgać się ze sobą za pomocą ząbków 208 kołnierza 210 tłoka wtórnego 202, dla utworzenia szczelnej komory. W czasie użytkowania komora substancji uszczelniającej jest wypełniona substan8

PL 191 458 B1 cją uszczelniającą. W zespole tłokowym utworzonym przez tłoki 200 i 202, w przybliżeniu 7 g substancji uszczelniającej jest wymagane dla wypełnienia komory. Wypada to korzystnie w porównaniu z ponad 30 g substancji uszczelniającej wymaganymi dla wypełnienia komory znanych zespołów tłokowych. Pozwala to ograniczyć koszty wytwarzania opakowań zawierających zespoły tłokowe według wynalazku.

Przykład pokazany na fig. 10 do 12 ma dodatkową zaletę, że górna ścianka 212 tłoka wtórnego 202 jest wykonana z elastycznego tworzywa sztucznego, a na niej znajduje się kilka sekcji 214 wgłębień. Te wgłębienia są zaprojektowane tak, aby rozszerzały się przy rozszerzaniu substancji uszczelniającej w komorze substancji uszczelniającej (co zachodzi podczas magazynowania wypełnionego opakowania), aby umieścić substancja uszczelniająca i zapobiec rozdzieleniu tłoków pierwotnego i wtórnego od siebie. Jest to istotna zaleta zespołu tłokowego według wynalazku.

Na fig. 13, pokazany jest zespół tłoków 216 podobny do opisanego powyżej w odniesieniu do fig. 10 do 12 w standardowym dwuczęściowym pojemniku aerozolowym. Ten układ różni się od opisanego wcześniej tym, że pojemnik musi być napełniany „od tyłu” z elementami takimi jak dolny koniec 218 jest wstępnie odizolowany od małego zaworka napełniającego 220.

Zespół zaworowy 222 opakowania z fig. 13, a zwłaszcza tuleja 224 jest specjalnie zaprojektowany, aby być dopasowany ruchomo z górną częścią 226 dwuczęściowego pojemnika. Na fig. 13 pokazano górną część 226 (z połączonym z nią zespołem zaworowym 222) bezpośrednio przed nałożeniem na sekcję pojemnika 228.

Należy zanotować, że tuleja 224 jest tylko jednym z możliwych sposobów mocowania górnej części 226. Górna część 226 jest standardowym stożkiem z otwartym wierzchołkiem i w innych przykładach wykonania może zawierać inny zespół zaworowy, na przykład, może zawierać standardowy zawór aerozolowy taki jak zawór rozpylający lub zawór przechylny dla dozowania kremów, itd. Należy także zanotować, że górny profil zespołu tłokowego może wymagać modyfikacji dla umieszczenia elementów takich zaworów, które wystają do korpusu pojemnika. Można to osiągnąć przez użycie wydrążonego trzonka wtórnego (wyższego) tłoka aby zrobić miejsce dla elementów zaworu, gdy zespół tłokowy znajduje się w najwyższym położeniu.

W przykładzie wykonania z fig. 13 wtórny tłok 202 jest wprowadzony do pojemnika jako pierwszy. Wydrążony trzon 206 wtórnego tłoka 202 umożliwia ujście powietrza z przestrzeni pomiędzy tłokiem 202 i dnem 218 pojemnika, gdy tłok 202 jest wprowadzany. Należy zanotować, że cylindryczna rura 230 znajduje się na dolnej stronie wtórnego tłoka 202, która styka się z dnem 218 pojemnika 228 przed pozostałymi częściami tłoka 202 przez co pozostaje wolna przestrzeń pomiędzy zewnętrznym brzegiem 232 tłoka 202 a dnem 218 pojemnika 228.

Po wprowadzeniu wtórnego tłoka 202, zostaje wprowadzany do pojemnika 228 pierwotny tłok 200 (ze znajdującą się w nim substancją uszczelniającą). Gdy pierwotny tłok 200 jest wpychany do dołu pojemnika 228, to, powietrze może ujść spod pierwotnego tłoka 200 przez wydrążony trzon 206 drugiego tłoka 200 i wyjść przez zaworek napełniający 220 w dnie 218 pojemnika 228. To uchodzenie powietrza trwa aż do momentu, gdy tłoki 200, 202 połączą się ze sobą. Pozostałe powietrze pomiędzy tłokami 200, 202 może przepłynąć w dół przy bokach wtórnego tłoka 202 (ciśnienie powietrza spowoduje chwilowe zapadnięcie zewnętrznego brzegu 232) i przez otwory (nie pokazane) w dole rury 230 wtórnego tłoka 202 ewentualnie ujść przez zawór 220. Następnie pojemnik 228 jest gotowy do zamocowania górnej części. Należy zanotować, że dowolny zespół górna część/zawór może być założony w zależności od życzeń końcowego klienta.

Elementy składowe korzystnego zespołu tłokowego według innego przykładu wykonania wynalazku będą opisane w odniesieniu do fig. 14 do 18. Figura 14 przedstawia przekrój poprzeczny przez pojemnik 401, który zawiera produkt 402, który ma być dozowany przez wylot 403 w pojemniku 401 do zaworu 404, który kontroluje dozowanie produktu przez końcówkę wylotową 405. Zawór 404 jest przymocowany do wylotu 403 gwintem śrubowym, a końcówka wylotowa 405 jest przymocowana do zaworu 404 także gwintem śrubowym.

W pojemniku 401 są umieszczone dwa tłoki 408, 409, pomiędzy nimi jest umieszczony lepki materiał 410. Tłoki 408, 409 i lepki materiał 410 oddzielają produkt 402 od propelentu 406 w pojemniku 401.

Propelent może być dowolnym, odpowiednim propelentem. Typowo propelentem jest substancja, która przy normalnej temperaturze jest gazem, ale skrapla się pod ciśnieniem.

Tłoki 408, 409 są sprzężone ze sobą odcinkiem rury środkowej 412 tłoka 409, która wchodzi do środkowego otworu tłoka 408. Tłoki 408, 409 są dokładniej pokazane na fig. 15i 16.

PL 191 458 B1

Figura 15 przedstawia przekrój przez tłok 408. Tłok 408 ma odcinek brzegowy 413, który styka się z wewnętrzną powierzchnią ścianki pojemnika 401. Tłok 408 ma także odcinek pierścieniowy 414, który jest połączony z odcinkiem brzegowym 413 ścianką boczną 415. Środkowy odcinek rurowy 416 zależny od wnętrza odcinka pierścieniowego 414, określa środkowy otwór 411. Na końcu odcinka rurowego 416, oddalony od odcinka pierścieniowego 414 znajduje się zaostrzony kołnierz 417, skierowany do środka otworu 411. Część odcinka rurowego 416, na której znajduje się kołnierz 417 ma grubość ścianki mniejszą niż część odcinka rurowego 416 przylegająca do odcinka pierścieniowego 414, aby umożliwić kołnierzowi 417 odginanie się na zewnątrz.

Figura 16 przedstawia widok przekroju przez tłok 409. Tłok 409 ma odcinek środkowy 418, od którego zależy odcinka brzegowy 419, który styka się z wewnętrzną ścianką pojemnika 401. W środku odcinka środkowego 418 znajduje się odcinek rurowy 412, mający kilka garbów 421 przylegających do odcinka środkowego 418 i część zapadkową 422 na końcu odcinka rurowego 412 przeciwległym do odcinka środkowego 418.

Obok części zapadkowej 422 znajduje się rowek 423, który biegnie po obwodzie wokół odcinka rurowego 412.

W czasie użytkowania fragment tłoka 409 pomiędzy odcinkiem rurowym 412 i brzegiem 419 jest wypełniony lepkim materiałem 410. Odcinek rurowy 412 jest następnie wprowadzany do środkowego otworu 411 w tłoku 408, określonego przez odcinek rurowy 416, aż do punktu, gdzie część zapadkowa 422 zetknie się z kołnierzem 417. Dalsze dopychanie do siebie tłoków 408, 409, powoduje odchylenie kołnierza 417 tak, że łączy się on z częścią zapadkową 422. Część zapadkowa 422 jest tak ukształtowana, że tłoki 408, 409 mogą być ściśnięte ze sobą i połączone, ale nie mogą być łatwo rozdzielone po tym jak kołnierz 417 sprzęgnie się z częścią zapadkową 422.

Garby 421 sprzęgają się przez tarcie z wewnętrzną stroną ścianek odcinka rurowego 416 ipomagają w utrzymaniu lepkiego materiału 410 znajdującego się pomiędzy odcinkiem rurowym 416 tłoka 408 i odcinkiem rury 412 tłoka 409.

Złożony tłok utworzony przez tłoki 408, 409 i lepki materiał 410, może być wprowadzony do pojemnika 401 i wykorzystany, jak pokazano na fig. 14.

Wynalazek ma taką zaletę, że wzajemnie sprzężone kołnierz 417 i część zapadkowa 422, zmniejszają możliwość rozdzielenia tłoków 408, 409, na skutek działania propelentu 406 wnikającego w lepki materiał 410 pomiędzy tłokami 408, 409 i rozdzielającego tłoki 408, 409, co może pogorszyć skuteczność złożonego tłoka w zmniejszaniu możliwości przenikania propelentu do produktu 402.

Jednakże tłoki 408, 409 mogą przesuwać się ku sobie, dla zapewnienia stałej siły dociskającej lepki materiał do wewnętrznej ścianki pojemnika 401, ponieważ kołnierz 417 może przesuwać się dalej wzdłuż części zapadkowej 422, aż odcinek środkowy 418 zetknie się z fragmentem środkowym 418, jak pokazano na fig. 18.

Obecność lepkiego materiału 410 na wewnętrznej ściance pojemnika 401 zmniejsza siły tarcia pomiędzy brzegami 413, 417 stykającymi się ze ścianką i ułatwia płynny ruch tłoków 408, 409 wpojemniku 401. Ponadto lub alternatywnie, lepki materiał 410 może być stosowany jako materiał uszczelniający zapobiegający przenikaniu składników produktu, albo przez tłoki 408, 409, albo pomiędzy brzegami 413, 417 i wewnętrzną ścianką pojemnika 401.

W przykładzie pokazanym na fig. 14 tłoki są pchane w kierunku wylotu 403 przez propelent 406, gdy zawór 404 jest otwarty przez użytkownika. Powoduje to, że produkt wychodzi przez wylot 403 przechodzi przez zawór 404 i przechodzi przez końcówkę wylotową 405.

Jednakże w alternatywnym przykładzie propelent 406 i podstawa 407 pojemnika 401 mogą być pominięte. W tym przykładzie pojemnik 401 może być włożony do urządzenia mechanicznego (nie pokazane), które pcha tłoki 408, 409 w kierunku wylotu 403, aby dozować produkt z wylotu 403, według życzenia użytkownika.

Odnosząc się teraz do fig. 19a do 19d, pokazany jest zmodyfikowany, złożony tłok, w którym część zaczepowa 510 znajduje się nie na końcu trzonu 506 wtórnego tłoka 502, ale w punkcie pośrednim tłoka 502.

Podczas montażu złożonego tłoka, wtórny tłok 502 jest wpychany do pojemnika 528 aż do momentu, gdy koniec 512 trzonu 506 styka się z dnem 518, w kształcie kopuły, pojemnika 528 jak pokazano na fig. 19a. Wypusty mogą być umieszczone na ścianie trzonu 506 i ułożone na obwodzie końca 512 trzonu 506, dla umożliwienia, aby powietrze przechodziło z objętości 530 na zewnątrz trzonu 506 do objętości 532 wewnątrz trzonu 506 i na odwrót.

PL 191 458 B1

Jak pokazano na fig. 19b pierwotny tłok 500 jest następnie pchany do pojemnika 528 aż do momentu gdy pierwsza nacięta część zapadkowa 508 sprzęga się z zaczepem 510 w położeniu pierwszego zatrzaśnięcia. Gdy pierwotny tłok 500 jest pchany dalej także trzecia część zaczepowa zapadki 508 sprzęga się z zaczepem 510 w położeniu trzeciego zatrzaśnięcia, substancja uszczelniająca 514 wypełnia przestrzeń pomiędzy tłokami pierwotnym 500 i wtórnym 502, a uchodzące powietrze przechodzi pomiędzy krawędzią 516 przylegającą do ścianki i pojemnikiem 528 do objętości 530, z której może ujść przez zawór 520. Figura 19c pokazuje tłoki pierwotny 500 i wtórny 502 w położeniu trzeciego zatrzaśnięcia.

Substancja uszczelniająca 512 jest umieszczona w tłoku pierwotnym 500 we wstępnie określonej ilości. Objętość tej dawki jest określana z tolerancją. Część zaczepowa 508 umożliwia złożonemu tłokowi działanie równie dobrze wówczas, gdy objętość substancji uszczelniającej jest nieco większa lub mniejsza niż objętość standardowa. Jeżeli jest więcej substancji uszczelniającej, to substancja uszczelniająca wypełni przestrzeń, gdy druga część zaczepowa sprzęga się z zaczepem 510 w położeniu drugiego zatrzaśnięcia. Jeżeli jest mniej substancji uszczelniającej, to substancja uszczelniająca wypełni przestrzeń, gdy piąta część zaczepowa części zapadkowej 508 sprzęga się z zaczepem 510 w położeniu piątego zatrzaśnięcia, jak pokazano na fig. 19d, gdy koniec pierwotnego trzonu 504 będzie leżał na tej samej płaszczyźnie co koniec wtórnego trzonu 506.

Trzon 506 wystaje na wystarczającą odległość tak, że styka się z dnem 518, w kształcie kopuły, pojemnika, zanim krawędź 516 zetknie się zakrzywioną częścią 534 pojemnika 528, gdzie ścianka pojemnika 528 przestaje być prosta. W ten sposób powietrze może jeszcze uchodzić pomiędzy krawędzią 516 a ścianką pojemnika 528.

Odnosząc się teraz do fig. 20 jest pokazany usprawniony układ 234 końcówka wylotowa/kapturek zamykający. Ten układ łączy kapturek zamykający 236 z płytką 238 zabezpieczającą przed nieuprawnioną manipulacją zespołu. Kapturek zamykający 236 w tym przykładzie jest wykonany integralnie z nakładką 240 dźwigni podczas formowania. Płytka zabezpieczająca przed nieuprawnioną manipulacją 238 zawiera element w kształcie Y z tworzywa sztucznego, który wchodzi w jeden z ośmiu rowków 242 znajdujących się na członie wykonawczym zaworu, jak pokazano na fig. 20. Płytka 238 zostaje zerwana przed pierwszym obrotem członu wykonawczego, dla umożliwienia normalnego użycia opakowania.

Jak pokazano na fig. 20, gdy kapturek zamykający 236 jest jeszcze dołączony do nakładki 240 dźwigni, to jest tak jak opakowanie jest przygotowane do sprzedaży. To korzystnie ogranicza całkowitą wysokość opakowania, przez zdjęcie kapturka zamykającego 236 z końcówki wylotowej 244 tak, że może ono lepiej pasować do półki wystawowej. Opcjonalnie, końcówka wylotowa może być także zmniejszona, gdy jest to wymagane.

Po zakupie, gdy końcówka wylotowa 244 została otwarta przez ucięcie, może być ona chroniona przez oderwanie kapturka zamykającego 236 z nakładki 240 dźwigni (w mostkach 246 przegubowych umieszczonych pomiędzy nimi) i umieszczenie kapturka zamykającego 236 w położeniu pokazanym liniami przerywanymi na fig. 20 to zerwanie kapturka zamykającego 236 także wyciąga płytkę Y-kształtną z gniazda w rowkach członu wykonawczego.

Końcówka wylotowa 244 jest także wyposażona w ząbki 246 na jej dolnym końcu. Ząbki 246 współpracują z rowkami 242 na członie wykonawczym, aby uniemożliwić niepożądane zdjęcie końcówki wylotowej 244. Promieniowe mostki 248 są przystosowane do zerwania, gdy końcówka wylotowa 244 jest odkręcana z wystarczającą siłą. Ten układ żeberko/zapadka działa jako dogodny środek zapobiegawczy przeciw niepożądanemu zdjęciu końcówki wylotowej, przed sprzedażą i jako wskaźnik niedozwolonej manipulacji.

Na ogół urządzenia już opisane zawierają tuleję, która jest wprowadzona do środka pustego pojemnika z zespołem zaworowym w niej się znajdującym. Jednakże jest możliwe zamontowanie zespołu zaworowego na górnym końcu pojemnika za pomocą specjalnie przystosowanej nakładki montażowej. Przykład nakładki montażowej 300 jest pokazany na fig. 21.

Zawór 601 jest zamontowany w nakładce 600 a człon wykonawczy 602 jest przymocowany do zaworu 601 w podobny sposób jak poprzednio opisano. Opcjonalny element nośny 603 może być wprowadzony, tak jak pokazano po prawej stronie fig. 21.

W alternatywnym rozwiązaniu, element nośny nie jest wprowadzony, a nakładka 600 biegnie ku górze tworząc tuleję otaczającą zawór wejściowy członu wykonawczego 602 jak pokazano z lewej strony fig. 21. Wprowadzona jest także sprężyna 605 (korzyści, z której zostały już omówione w odPL 191 458 B1 niesieniu do innych rysunków), która jednym końcem opiera się w zagłębieniu 606 znajdującym się w członie wykonawczym.

Cały zespół zawór/człon wykonawczy/nakładka montażowa jest następnie obniżany do wierzchołka pojemnika 607 (w tym przypadku dwuczęściowy pojemnik z aerozolem) i zagięta na wierzchołku na zawiniętej krawędzi 608 umieszczonej na nakładce 600 na zewnętrznym obrzeżu 609 pojemnika. Górne obrzeże 609 jest typowo obrzeżem kolistym o średnicy 1cal (25,4 mm) typu ogólnie znanego w tej dziedzinie techniki.

Pojemnik 600 może alternatywnie być trzyczęściowym pojemnikiem z aerozolem (z kopułką uszczelniającą) lub innym znanym pojemnikiem z aerozolem z otworem na górze. Alternatywnie pojemnik 600 może być pojemnikiem jednoczęściowym utworzonym ze zbieżnymi bokami, które zwężają się w stronę kołowego obrzeża, które typowo ma średnicę 1cal lub 25,4 mm.

Zespół zaworów wtym przykładzie wykonania jest zmodyfikowany w porównaniu z wcześniej opisywanymi przykładami wykonania. Końcówka wylotowa 610 z kapturkiem zamykającym 611 jest przymocowana do zaworu 601 za pomocą gwintu śrubowego 620 o zwiększonej długości, dla zwiększenia wytrzymałości. Końcówka wylotowa 610 nie jest bezpośrednio połączona z członem wykonawczym 602. Ten zespół ma przewagę nad innymi zespołami już opisywanymi, na przykład, gdy końcówka wylotowa 610 jest dociśnięta do zaworu, nie powoduje to otwarcia zaworu, a więc produkt nie wycieka przez końcówkę wylotową 610.

Inne zespoły pokazane na fig. 21 są podobne do tych już opisanych. Należy zanotować, że dźwignia 630 z tworzywa sztucznego, już opisywana może być zastąpiona prostszym układem dźwigni, na przykład może być użyta konwencjonalna dźwignia drutowa.

Pojemnik jest napełniany w następujący sposób. Najpierw złożony tłok jest wkładany do puszki, gdy góra puszki jest otwarta a krawędź 621 jest odchylona na zewnątrz dla ułatwienia wprowadzenia tłoka. Następnie puszka jest zamykana dla utworzenia otworu o średnicy 1 cala (2,54 mm), albo przez umieszczenie górnej części 622 lub przez utworzenie puszki zwężającej się. Puszka jest następnie napełniana produktem od góry. Następnie zespół zaworowy zawierający zawór 601, człon wykonawczy 602, końcówkę wylotową 610, nakładkę 600 i dźwignię 630 jest mocowany do górnego zewnętrznego obrzeża 609 przez zaginanie zawiniętej krawędzi 608.

Płytka 640 zabezpieczająca przed nieuprawnioną manipulacją zawiera płaski element ztworzywa sztucznego połączony z dźwignią 630, który wchodzi w jeden z ośmiu rowków 642 znajdujących się na członie wykonawczym zaworu. Płytka 640 zostaje zerwana przed nakręceniem na końcówkę wylotową 610 i pierwszym obrotem członu wykonawczego, dla umożliwienia normalnego użycia opakowania.

Inną korzyścią przykładu wykonania z fig. 21 jest to że nie jest wymagana tuleja dla zamocowania zespołu zaworowego. To oznacza, że końcowa pojemność puszki może być większa niż przy innych opisywanych przykładach wykonania, a ogólny wygląd opakowania nie jest zasadniczo zmieniony.

Figury 22a i 22b pokazują widok rozłożonego zespołu przykładu wykonania podobnego do tego zfig. 21. Przed zamocowaniem zespołu zaworowego do pojemnika, zespół zaworowy jest montowany przez włożenie zaworu 701, od dołu do nakładki 700, a następnie nakręcenie do członu utrzymującego 715 wyposażonego w gwint wewnętrzny do wystającej części zaworu 701 mającej gwint zewnętrzny, aby utrzymywać zawór na swoim miejscu. Powierzchnia zewnętrzna trzonu utrzymującego 715 jest wyposażona we wzdłużne żebra 716. Człon wykonawczy 702 jest wyposażony w odpowiednie wewnętrzne żebra 717. Gdy człon wykonawczy jest umieszczony na trzonie utrzymującym 715 żebra 716, 717 sprzęgają się wzajemnie ze sobą, tak że człon wykonawczy 702 i trzon utrzymujący 715 są połączone obrotowo. Część zaczepowa 718 na zewnętrznej powierzchni członu utrzymującego 715 sprzęga się z odpowiednimi zagłębionymi rowkami 719 na wewnętrznej powierzchni członu wykonawczego 702, w celu utrzymania członu wykonawczego 702 na członie utrzymującym 715. Końcówka wylotowa 710 i kapturek zamykający 711 są przykręcone do zaworu 701 w podobny sposób jak w przykładzie wykonania z fig. 21. Kapturek może być wyposażony w część przegubową 720 celem użycia z konwencjonalną dźwignią drutową, dla sterowania działaniem zaworu. Alternatywnie kapturek może być użyty z formowaną dźwignią z tworzywa sztucznego takiego typu jak pokazany na fig. 8a i 8b.

Jest zrozumiałe, że pojemniki według wynalazku mogą być napełniane od dołu, jeśli jest to wymagane, przez wprowadzenie oddzielnej podstawy w kształcie kopuły, która po wprowadzeniu produktu i złożonego tłoka pozostaje szczelna w stosunku do pojemnika.

Opakowania opisane mają istotne zalety w stosunku do znanych opakowań, polegające na tym, że mogą być napełniane i ponownie napełniane produktem przez producentów lub sprzedawców w ich

PL 191 458 B1 własnych pomieszczeniach z opakowań zawierających duże ilości produktu, zamiast wysyłania produktu celem napełnienia opakowań podczas wytwarzania. To oznacza że opakowania wypełnione produktem są dużo tańsze i łatwiejsze w produkcji. Same opakowania są także znacznie tańsze i łatwiejsze w produkcji.

Modyfikacje i usprawnienia mogą być wprowadzone do przedstawionych rozwiązań bez wychodzenia poza zakres wynalazku.

Claims (22)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Złożony tłok urządzenia dozującego, który zawiera pierwszy tłok, drugi tłok i elementy sprzęgające, które sprzęgają ruchomo ze sobą pierwszy i drugi tłok oraz zapewniają ograniczony ruch względny pomiędzy pierwszym i drugim tłokiem, w kierunku zasadniczo równoległym do kierunku ruchu złożonego tłoka, przy czym elementy sprzęgające zawierają występ na jednym z tłoków i wnękę na drugim z tłoków, zaś występ jest umieszczony we wnęce dla sprzężenia tłoków ze sobą, znamienny tym, że wnęka (206, 412, 506) jest środkowym otworem w jednym z tłoków (202, 409, 502), a występ (204, 411, 504) jest umieszczony na środku na drugim tłoku (200, 408, 500) i tworzy sprzężenie z wnęką (206, 412, 506).
2. 2. Złożony tłok według zastrz. 1, znamienny tym, że pierwszy tłok (200, 408, 500) i drugi tłok (202, 409, 502) są sprzężone w trakcie użytkowania, tworząc tłokową komorę wypełnioną substancją uszczelniającą.
3. 3. Złożony tłok według zastrz. 2, znamienny tym, że tłokowa komora substancji uszczelniającej jest otwarta na obwodzie.
4. 4. Złożony tłok według zastrz. 1, znamienny tym, że występ (204, 411, 504) i wnęka (206, 412, 506) mają wzajemnie sprzężony układ zapadkowy (208, 210, 417, 422, 508, 510) umożliwiający wzajemny ruch tłoków (200, 408, 500; 202, 409, 502) w stosunku do siebie tylko w jednym kierunku.
5. 5. Złożony tłok według zastrz. 1, znamienny tym, że tłoki (200, 408, 500; 202, 409, 502) są z materiału elastycznego.
6. 6. Złożony tłok według zastrz. 5, znamienny tym, że zawiera także lepką substancję (410, 514) podczas pracy stykającą z wewnętrzną ścianką pojemnika (228, 401, 528) przylegającą do złożonego tłoka i ułatwiającą uszczelnianie złożonego tłoka przy wewnętrznej ściance pojemnika (228, 401, 528) i/lub zmniejszania tarcia pomiędzy złożonym tłokiem i wewnętrznymi ściankami pojemnika (228, 401, 528).
7. 7. Złożony tłok według zastrz. 6, znamienny tym, że posiada elementy rozszerzane dla zwiększonej ilości substancji uszczelniającej w czasie użytkowania.
8. 8. Złożony tłok według zastrz. 7, znamienny tym, że elementy rozszerzane zawierają cieńsze części (214) umieszczone na pierwszym tłoku (200, 408, 500) i/lub drugim tłoku (202, 409, 502) przy czym cieńsze części (214) tworzą zagłębienia.
9. 9. Pojemnik dla dozowania produktu, znamienny tym, że zawiera złożony tłok według jednego z zastrzeżeń 1 do 8, zamontowany ruchomo w pojemniku i wylot, przez który produkt jest dozowany, przy czym ścianki pojemnika i złożony tłok określają komorę produktu wewnątrz pojemnika, a ruch złożonego tłoka w pojemniku w stronę wylotu wypycha produkt przez wylot.
10. 10. Pojemnik według zastrz. 9, znamienny tym, że złożony tłok zawiera lepki materiał, umieszczony pomiędzy pierwszym tłokiem (200, 408, 500) i drugim tłokiem (202, 409, 502) połączony w sposób wymuszony z wewnętrzną ścianką pojemnika (228, 401, 528) za pomocą sił ściskających działających pomiędzy pierwszym tłokiem (200, 408, 500) i drugim tłokiem (202, 409, 502) dla przesunięcia drugiego tłoka (202, 409, 502) w stronę pierwszego tłoka (200, 408, 500).
11. 11. Pojemnik według zastrz. 10, znamienny tym, że złożony tłok także ma brzeg połączony ze ścianką, który przylega do wewnętrznej ścianki pojemnika (228, 401, 528).
12. 12. Pojemnik według zastrz. 11, znamienny tym, że pierwszy tłok (200, 408, 500) i drugi tłok (202, 409, 502) mają brzeg przylegający do ścianki.
13. 13. Pojemnik według zastrz. 9, znamienny tym, że pojemnik jest dozownikiem ciśnieniowym, zawierającym system propelentowy, który pcha tłok w stronę wylotu.
14. 14. Urządzenie dozujące dla dozowania produktu z pojemnika pod ciśnieniem propelentu, zawierające komorę produktu w pojemniku i zespół zaworowy znajdujący się przy komorze produktu, która zawiera tłok umieszczony pomiędzy propelentem i zespołem zaworowym, znamienne tym, że

    PL 191 458 B1 zespół zaworowy zawiera nakładkę (700) przymocowaną do pojemnika (600) i mającą środkowy otwór, w którym jest umieszczony zawór (701), którego część wystająca wystaje powyżej nakładki (700) i posiada zewnętrzny gwint, zaś trzon utrzymujący (715) posiada wewnętrzny gwint, nakręcony wokół części wystającej, dla trzymania zaworu (701) na swoim miejscu w nakładce (700) i posiada zewnętrzną powierzchnię, na której są umieszczone wzdłużne zewnętrzne żebra (716), a na trzonie utrzymującym (715) jest umieszczony człon wykonawczy (702), który ma zewnętrzną powierzchnię wyposażoną we wzdłużne wewnętrzne żebra (717), przy czym człon wykonawczy (702) i trzon utrzymujący (715) są połączone obrotowo, a ponadto urządzenie zawiera dźwignię (630) do otwierania zaworu (701) przez pchanie członu wykonawczego (702) i zaworu (701) w dół w stosunku do nakładki (700).
15. 15. Urządzenie dozujące według zastrz. 14, znamienne tym, że zawór (701) zawiera zasadniczo wydrążoną cylindryczną rurę otwartą na jednym końcu mającą pierwszy górny koniec i drugi dolny koniec, przy czym rura jest otwarta na pierwszym końcu i ma co najmniej jeden otwór umieszczony na obwodzie rury przylegającym do drugiego końca.
16. 16. Urządzenie dozujące według zastrz. 15, znamienne tym, że powierzchnia otworów jest większa niż powierzchnia przekroju cylindrycznej rury.
17. 17. Urządzenie dozujące według zastrz. 15, znamienne tym, że drugi koniec cylindra jest zamknięty.
18. 18. Urządzenie dozujące według zastrz. 14, znamienne tym, że zawór (701) jest umieszczony ślizgowo wewnątrz nakładki (700) i posiada ukształtowany profil końcowy, zaś jego drugi koniec jest oparty o odpowiednią część nakładki (700), dla zamknięcia zaworu (701).
19. 19. Urządzenie dozujące według zastrz. 14, znamienne tym, że pojemnik (600) posiada kolisty otwór mający obrzeże (609), zaś nakładka (700) jest zamontowana w kolistym otworze.
20. 20. Urządzenie dozujące według zastrz. 19, znamienne tym, że nakładka (600) ma zawiniętą krawędź (608) do zamocowania na obrzeżu (609) kołowego otworu.
21. 21. Urządzenie dozujące według zastrz. 14, znamienne tym, że człon wykonawczy (602) i dźwignia (630) współpracują ze sobą obrotowo za pomocą śrubowego układu gwintowego zmieniając natężenie wypływu produktu na zewnątrz urządzenia.
22. 22. Urządzenie dozujące według zastrz. 21, znamienne tym, że człon wykonawczy (702) jest zamontowany obrotowo od położenia zamkniętego, w którym operowanie dźwignią (630) nie powoduje otwarcia zaworu (701) do położenia pełnego otwarcia, w którym operowanie dźwignią (630) powoduje otwarcie zaworu (701) powodujące maksymalne natężenie wypływu produktu.