PL190618B1 - Zastosowanie (+)-6-[amino-(4-chlorofenylo) (1 -metylo-1 H-imidazol-5-ilo)metylo]-4-(3-chlorofenylo)-1-metylo-2(1H)-chinolinonu lub jego farmaceutycznie dopuszczalnej soli addycyjnej z kwasem - Google Patents

Abstract

1. Zastosowanie (+)-6-[amino-(4-chlorofenylo)(1-metylo-1H-imidazol-5-ilo)metylo]-4-(3-chlorofenylo)-1-metylo-2(1H)-chinolinonu lub jego farmaceutycznie dopuszczalnej soli addycyjnej z kwasem do wytwarzania leku do zapobiegania lub leczenia zaburzeń rozrostu naczyń.

Description

Przedmiotem wynalazku jest zastosowanie (+)-6-[amino-(4-chloroeenylo)(1-metylo-1H-imidazfl-5-llf)mntylo--4-(3-chlfrfeenylf)-1-mntylo-2(1H)-chinolinfnu lub jego farmaceutycznie dopuszczalnej soli addycyjnej z kwasem do wytwarzania leku.

Rozrost komórek mięśnia gładkiego ściany tętnicy w odpowiedzi na uraz miejscowy stanowi ważny czynnik przyczynowy zaburzeń rozrostu naczyń takich jak miażdżyca tętnic i nawrót zwężenia po plastyce naczynia. Częstość występowania nawrotu zwężenia po plastyce przezskórnej przez światło naczynia wieńcowego (PTCA) podawano jako równą aż 45% w ciągu trzech do sześciu miesięcy po leczeniu PTCA (Indolfi i in., Nature medicine, i, 541-545 (1995)). Zatem związki, które hamująrozrost komórek mięśnia gładkiego, mogą być bardzo przydatne do zapobiegania lub leczenia zaburzeń rozrostu naczyń takich jak miażdżyca tętnic i nawrót zwężenia.

Heparyna jest znanym związkiem do hamowania rozrostu komórek mięśnia gładkiego po plastyce naczynia wieńcowego (Buchwald i in., J. Cardiovasc. Farmakol., 28, 481-487 (1996)).

W naszym wspólnie rozpatrywanym zgłoszeniu patentowym PCT/EP96/04515, opublikowanym 19 czerwca 1997 jak WO-97/21701, związki o wzorze (I), ich wytwarzanie i zawierające je kompozycje ujawnia się jako inhibitory transferazy farnezylowej przydatne do leczenia nowotworów zależnych od ras.

Nieoczekiwanie stwierdzono, że (+--6-[amino-(4-chlorffenylo)(1-metylo-1H-imidazfl-5cilf-mntylf--4-(3(Chlfoofnnylf)-1-mntylo-2(1H)-chiyflinfy lub jego farmaceutycznie dopuszczalną sól addycyjną z kwasem można stosować do hamowania rozrostu komórek mięśnia gładkiego. Zatem przedmiotem niniejszego wynalazku zastosowanie tego związku do leczenia zaburzeń rozrostu naczyń u zwierząt ciepłokrwistych.

Przedmiotem niniejszego wynalazku jest zastosowanie (+--6-[amlno-(4-chlorofeyylo)(1-metylo-1H-imidazol-5-llo)-metylf--4-(3-cblfrofnnylo)-1-metylo-2(1H)-chlnflinfyu lub jego farmaceutycznie dopuszczalnej soli addycyjnej z kwasem do wytwarzania leku do zapobiegania lub leczenia zaburzeń rozrostu naczyń.

190 618

Korzystnie, zastosowanie według wynalazku dotyczy zaburzenia rozrostu naczyń, które stanowi miażdżyca tętnic.

Korzystnie, zastosowanie według wynalazku dotyczy zaburzenia rozrostu naczyń, które stanowi nawrót zwęzenia.

Korzystnie, zastosowanie według wynalazku dotyczy zaburzenia rozrostu naczyń stanowi nawrót zwężenia po plastyce przezskómej przez światło naczynia wieńcowego lub nawrót zwęzenia związany z obecnością endoprotezy (stenta) w tętnicy wieńcowej.

Korzystnie, zastosowanie według wynalazku dotyczy wytwarzania leku do hamowania rozrostu komórek mięśnia gładkiego.

Określenie „aminokwas naturalny” odnosi się do aminokwasu naturalnego, który jest związany kowalencyjnym wiązaniem amidowym utworzonym przez utratę cząsteczki wody między grupą karboksylową aminokwasu i grupą aminową pozostałości cząsteczki. Przykłady aminokwasów naturalnych stanowią glicyna, alanina, walina, leucyna, izoleucyna, metionina, prolina, fenyloalanina, tryptofan, seryna, treonina, cysteina, tyrozyna, asparagina, glutamina, kwas asparaginowy, kwas glutaminowy, lizyna, arginina, histydyna.

Farmaceutycznie dopuszczalne sole addycyjne z kwasami, jak wspomniano wyżej, mogą obejmować terapeutycznie aktywne postacie soli addycyjnych nietoksycznych kwasów, które może tworzyć przedmiotowy związek. Tak więc, związek ten, można przekształcić w jego farmaceutycznie dopuszczalną sól addycyjną z kwasem poddając postać zasadową działaniu właściwego kwasu. Właściwe kwasy obejmują, na przykład, kwasy nieorganiczne takie jak kwasy chlorowcowodorowe, np. kwas solny lub bromowodorowy; siarkowy; azotowy; fosforowy i tym podobne kwasy; lub kwasy organiczne takie jak, na przykład, octowy, propanowy, hydroksyoctowy, mlekowy, pirogronowy, szczawiowy, malonowy, bursztynowy (tj. kwas butanodiowy), maleinowy, fumarowy, jabłkowy, winowy, cytrynowy, metanosulfonowy, etanosulfonowy, benzenosulfonowy, p-toluenosulfonowy, cyklaminowy, salicylowy, p-aminosalicylowy, pamoesowy i tym podobne kwasy.

Określenia sól addycyjna kwasu obejmuje także hydraty i postacie addycyjne z rozpuszczalnikiem, które może tworzyć ten związek. Przykłady takich postaci stanowią np. hydraty, solwaty z alkoholami i tym podobne.

Stosowane niniejszym określenie „postacie stereo-chemicznie izomeryczne związków o wzorze (I)”, definiuje wszystkie możliwe związki zrobione z tych samych atomów związanych tą samą kolejnością wiązań, lecz mające różne struktury trójwymiarowe, które nie są zamienne, które mogą posiadać związki o wzorze (I). O ile nie wspomniano ani wskazano inaczej, to określenie chemiczne związku obejmuje mieszaninę wszystkich możliwych postaci stereochemicznie izomerycznych, które może posiadać związek. Mieszanina może zawierać wszystkie diastereomery i/lub enancjomery podstawowej struktury cząsteczkowej związku. Wszystkie postacie stereochemicznie izomeryczne związków o wzorze (I) zarówno w postaci czystej lub w mieszaninie ze sobą mają być objęte zakresem niniejszego wynalazku.

Przedmiotowy związek, tj. (+)-6-[amino-(4-chlorofenyjo)(l-metylo-1H-imidazol-5-ilo)metylo]-4-(3-chlorofenylo)-1-metylo-2(1H)-chinolinon lub jego farmaceutycznie dopuszczalna sól addycyjna z kwasem może także istnieć w postaciach tautomerycznych. Takie postacie, chociaż nie wskazane wyraźnie, są objęte zakresem niniejszego wynalazku.

Gdziekolwiek dalej stosowano, określenie „przedmiotowy związek” obejmuje ono także farmaceutycznie dopuszczalne sole addycyjne z kwasami i wszystkie postacie stereoizomeryczne.

Przedmiotowy związek ma w swojej strukturze, co najmniej jedno centrum stereogeniczne. To centrum stereogeniczne może być obecne w konfiguracji R lub S.

Mieszaninę racemiczną enancjomerów przedmiotowego związku można rozdzielić zgodnie z następującymi znanymi procedurami rozdzielania. Przedmiotowy związek racemiczny można przekształcić w odpowiednie postacie soli diastereomerycznych metodą reakcji z przydatnym kwasem chiralnym. Z kolei te postacie soli diastereomerycznych oddziela się, na przykład, metodą krystalizacji wybiórczej lub frakcyjnej i wyzwala się z nich enancjomery zasadami. Alternatywny sposób rozdzielania postaci enancjomerycznych przedmiotowego związku obejmuje chromatografię cieczową przy użyciu chiralnej fazy stacjonarnej. Czyste

190 618 postacie stereochemicznie izomeryczne można także uzyskać z odpowiednich czystych postaci stereochemicznie izomerycznych właściwych materiałów wyjściowych, pod warunkiem, że reakcja zachodzi stereospecyficznie. Korzystnie, jeżeli pożądany jest określony stereoizomer, to związek będzie zsyntetyzowany stereospecyficznymi sposobami wytwarzania. Te sposoby będą korzystnie wykorzystywać enancjomerycznie czyste materiały wyściowe.

Przedmiotem niniejszego wynalazku zastosowanie (+)-6-[amino-(4-chlorofenylo)(l-metylo- 1H-imidazol-5-ilo)metylo]-4-(3-chlorofenylo)-1 -metylo-2( 1 H)-chinolinonu lub jego farmaceutycznie dopuszczalnej soli addycyjnej z kwasem do hamowania rozrostu komórek mięśnia gładkiego, co zilustrowano przykładem farmakologicznym C.l.

Stąd przedmiotowy związek można stosować do wytwarzania leku do hamowania rozrostu komórek mięśnia gładkiego, a zatem przedmiotem wynalazku jest jego zastosowanie do wytwarzania leku do leczenia zaburzeń rozrostu naczyń takich jak miażdżyca tętnic i nawrót zwężenia.

W literaturze proponowano, ze mechanizm stojący za rozrostem komórek mięśnia gładkiego obejmuje utratę normalnej regulacji wzrostu komórkowego, proces, w którym białka ras grają znaczącą rolę. Odpowiednio, sugeruje się, że związki o własnościach hamowania transferazy farnezylowej mogą być przydatne do zapobiegania rozrostowi komórek mięśnia gładkiego po urazie naczyniowym (Indolfi i in., Nciture medicine, .1, 541-545 (1995) oraz Irani i in., Biochemical i biophysiccd research Commmuniccitions, 202, 1252-1258, (1994)).

Miażdżyca tętnic stanowi zaburzenie cechujące się osadzaniem substancji tłuszczowych w tętnicach i zwłóknieniem wewnętrznej warstwy tętnic.

Nawrót zwężenia oznacza zwężenie dróg naczyniowych pacjenta po spowodowaniu bólu ścianek naczyń. Może być to spowodowane przez niekontrolowany rozrost komórkowy tkanki nowej błony wewnętrznej naczynia, który często jest powikłaniem wskutek zastosowania technik ponownego unaczyniania takich jak np. przepływ naczyniowy omijający żyły odpiszczelowej, endartektomia, plastyka przezskórna przez światło naczynia wieńcowego (PTCA) i tym podobne. Nawrót zwężenia odnosi się do pogorszenia lub nawrotu zwężenia światła tętnicy, które cechuje się rozrostem komórek ściany tętnicy. W tym względzie, nawrót zwężenia różni się zauważalnie od zatkania tętnicy przez płytkę miażdżycową lub zatkanie przez skrzep.

Nawrót zwężenia nie ogranicza się do tętnic wieńcowych. Może także wystąpić na przykład w obwodowym układzie naczyniowym.

Plastyka naczynia to technika, gdzie tętnica zatkana przez płytkę miażdżycową i/lub skrzep zostaje odetkana mechanicznie. Taka zatkana lub zablokowana tętnica uniemożliwia właściwy przepływ krwi. Procedury plastyki naczynia są znacznie mniej inwazyjne i znacznie mniej bolesne niż typowe alternatywy taicie jak chirurgia przepływu omijającego wieńcowego i uzyskały powszechne uznanie jako sposób rozszerzenia lub odetkania tętnic. W typowych procedurach plastyki naczynia mały cewnik zakończony balonikiem wprowadza się do tętnicy, często stosując drut prowadzący lub rurkę cewnika, w której zapadnięty balonik można umieścić w jednym lub więcej punktach zwężenia tętnicy. Po umieszczeniu w blokadzie balonik nadmuchuje się, przez to rozciągając i/lub krusząc blokadę i powiększając światło (otwarcie) tętnicy. Po spuszczeniu powietrza z balonika i usunięciu z tętnicy, średnica wewnętrzna tętnicy jest ogólnie większa, powodując przywrócenie przepływu krwi. Te zestawy balonika i cewnika często określa się jako cewniki balonikowe do rozszerzania naczyń wieńcowych. Jednak te procedury plastyki naczynia obejmują ryzyko zarówno miejscowych jak i układowych skutków zakrzepów z zatorami, rozdarcia ściany tętnicy i nawrotu zwężenia.

Nawrót zwężenia po angioplastyce balonikowej określa się także jako „nawrót zwężenia po plastyce przezskórnej przez światło naczynia wieńcowego” i cechuje się nawrotem blokady w tętnicy wskutek tworzenia nowej błony wewnętrznej naczynia z warstwy komórek mięśnia gładkiego w błonie wewnętrznej naczynia po urazie balonikiem.

Przedmiotem niniejszego wynalazku zastosowanie (+)-6-[amino-(4-chlorofenylo)(l-metylo-1H-imidazol-5-ilo)metylo]-4-(3-chlorofenylo)-1-metylo-2(1H)-chinolinonu lub jego farmaceutycznie dopuszczalnej soli addycyjnej z kwasem do wytwarzania leku do hamowania rozrostu komórek mięśnia gładkiego u zwierząt ciepłokrwistych. Lek ten, zawierający

190 618 zapobiegawczo lub leczniczo skuteczną ilość przedmiotowego związku podaje się zwierzęciu ciepłokrwistemu.

Po angioplastyce balonikowej może nastąpić procedura mechaniczna/chirurgiczna znana jako wprowadzenie endoprotezy naczyniowej (w postaci stenta) do naczynia, procedura, w której rozszerzalną tulejkę metaliczną, lub pomost, tj. stent, umieszcza się w tętnicy po plastyce naczynia. Jednak, po wstawieniu stenta może wystąpić zaburzenie znane jako „nawrót zwężenia związany z obecnością stenta w tętnicy wieńcowej”, przez co nawraca blokada tętnicy wskutek tworzenia nowej błony wewnętrznej naczynia z warstwy komórek mięśnia gładkiego w błonie wewnętrznej naczynia. Zatem korzystne może być pokrycie lub powleczenie stenta materiałem powlekającym, który zawiera (+)-6-[amino-(4-chlorofenylo))(-metylo-1H-imidazol-5-ilo)metylo]-4-(3-chlorofenylo)-1-metylo-2(1H)-chinolinon lub jego farmaceutycznie dopuszczalną sól addycyjną z kwasem w celu hamowania rozrostu komórek mięśnia gładkiego. Steniami dostępnymi w handlu są np. stenty rozszerzalne z balonikiem takie jak, np. stent PalmazSchatz™, stent Strecker™ i stent Gianturco-Roubin™ oraz stenty samodzielnie rozszerzalne takie jak, np. rozszerzalny stent z drutu Gianturco™ i Wallstent™, zaś inne stenty to Palmaz-Schatz Crown™, Cross-Flex™, ACS Multi-Link™, Nir™ Micro Stent Π™ i Wiktor™.

Powierzchnię metalową stenta można powlec na szereg sposobów. Powierzchnie można wytworzyć w dwuetapowej procedurze obejmującej związanie kowalencyjne silanu organicznego mającego miejsca reaktywne aminowo z powierzchnią członu metalicznego, typowo przez tlenek jego metalu. Można stosować także, silan organiczny mający funkcję winylową zwisającą z powierzchni. Po czym biokompatybilny materiał powłoki można połączyć kowalencyjnie z powłoką silanu organicznego.

Można także stosować warstwę powłoki zawierającą ilość związku o wzorze (I) jako mieszaninę prekursora polimerycznego i związku o wzorze (I), która jest rozdrobniona lub rozpuszczona w rozpuszczalniku lub nośniku polimeru, który następnie utwardza się na miejscu.

Powłokę można nanosić metodą zanurzania lub natryskiwania stosując odparowujące materiały rozpuszczalników o względnie wysokiej prężności par dla uzyskania pożądanej lepkości i grubości powłoki. Następnie powłoka przylega do powierzchni rusztowania otwartej struktury rurki tak, że w powleczonym urządzeniu otwarta siatka struktury warkocza lub innego wzoru zostaje zachowana..

Główny składnik powłoki stenta powinien mieć właściwości elastomeru. Powłokę stenta stanowi korzystnie przydatny hydrofobowy biostabilny materiał elastomerowy, który nie rozkłada się i który minimalizuje odrzucenie przez tkankę i zapalenie tkanki, i który zostanie pokryty tkanką przylegającą do miejsca wszczepienia stenta. Polimery przydatne do takich powłok obejmują silikony (np. polisiloksany i podstawione polisiloksany), poliuretany, w ogólności elastomery termoplastyczne, kopolimery etylenu-octanu winylu, elastomery poliolefinowe, i gumy EPDM.

Zawartość (+)-6-[amino-(4-chlorofenylo)(l-metylo-1H-imidazol-5-ilo)metylo]-4-(3-chlorofenylo)-1-metylo-2(1H)-chinolinonu lub jego farmaceutycznie dopuszczalnej soli addycyjnej z kwasem w powłoce stenta może się zmieniać. Pożądany profil uwalniania zostanie dobrany przez zmienianie grubości powłoki, rozkładu promieniowego, sposobu mieszania, ilości przedmiotowego związku i gęstości usieciowania materiału polimerycznego.

Sposoby powlekania stentów są opisane np. w WO-96/32907, opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 5607475, opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 5356433, opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 5213898, opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 5049403, opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 4807784 i opisie patentowym Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 4565740.

Stenty robi się z materiału biokompatybilnego takiego jak np. stal nierdzewna, tantal, tytan, nitinol, złoto, platyna, inconel, iryd, srebro, wolfram, lub inny metal bio-kompatybilny, lub stopy dowolnych z nich. Szczególnie przydatne są stal nierdzewna i tantal. Stent można pokryć jedną lub wieloma warstwami biokompatybilnego materiału powłoki takiego jak np. węgiel, włókno węglowe, octan celulozy, azotan celulozy, silikon, parylen, pochodne parylenu,

190 618 politereftalan etylenu, poliuretan, poliamid, poliester, poliortoester, polibezwodnik, polieterosulfon, poliwęglan, polipropylen, polietylen o wysokiej masie cząsteczkowej, politetrafluoroetylen, lub inny materiał biokompatybilny, lub ich mieszanina lub kopolimery. Parylen oznacza zarówno nazwę ogólną dla znanej grupy polimerów na podstawie p-ksylenu i zrobionych przez polimeryzację w fazie gazowej, jak i nazwę nie podstawionego z tych polimerów. Jedna lub więcej warstw materiału biokompatybilnego zawiera przedmiotowy związek i korzystnie zapewnia regulowane uwalnianie tego związku skutecznego przy zapobieganiu, leczeniu lub zmniejszaniu rozrostu komórek mięśnia gładkiego. Jedna lub wiele warstw materiału biokompatybilnego może następnie zawierać materiały bioaktywne takie jak, np. heparyna lub inny inhibitor trombiny, hirudyna, hirulog, argatroban, keton D-fenyloalanylo-L-poli-L-arginylowo-chlorometylowy, lub inny środek przeciwskrzepowy, lub ich mieszaniny; urokinaza, streptokinaza, aktywator plazminogenu tkankowego, lub inny środek rozpuszczający skrzep, lub ich mieszaniny; środek rozpuszczający włókninę; inhibitor zwężania naczyń; bloker kanału wapnia, azotan, tlenek azotu, promotor tlenku azotu lub inny środek rozszerzający naczynia; środek przeciw drobnoustrojom lub antybiotyk; aspiryna, ticlopdine, inhibitor glikoproteiny Hb/nia lub inny inhibitor powierzchniowych receptorów glikoprotein, lub inny środek przeciw tworzeniu płytek; kolchicyna lub inny środek antymitotyczny, lub inny inhibitor mikrokanalików; środek retynoidowy lub inny środek przeciwwydzielniczy; cytochalazyna lub inny inhibitor aktyny; kwas deoksyrybonukleinowy, nukleotyd antysensowny lub inny środek do działania na poziomie genetyki molekularnej; methotrexate lub inny środek antymetabolityczny lub przeciwrozrostowy; chemoterapeutyczny środek przeciwnowotworowy; deksametazon, sól sodowa fosforanu deksametazonu, octan deksametazonu lub inna pochodna deksametazonu, lub steroidowy lub niesteroidowy środek przeciwzapalny; cyklosporyna lub inny środek immunosupresyjny; trapidal (antagonista PDGF), angiopeptyna (antagonista hormonu wzrostu), przeciwciało przeciw czynnikowi wzrostu, lub inny antagonista czynnika wzrostu; dopamina, mezylan bromokryptyny, mezylan pergolidu lub inny agonista dopaminy; captopril, enalapril lub inny inhibitor enzymu przekształcającego angiotensynę (ACE); kwas askorbinowy, alfatokoferol, dyzmutaza nadtlenkowa, deferoksamina, 21 -aminosteroid (lasaroid) lub zmiatacz wolnych rodników; lub mieszanina dowolnych z nich.

Jak wiadomo specjalistom, zapobiegawczo lub leczniczo skuteczna ilość zmienia się zależnie od typu środka leczniczego. Specjalistom wiadomo, jak ustalać zapobiegawczo lub leczniczo skuteczną ilość przydatnego środka leczniczego.

Wobec ich przydatnych właściwości farmakologicznych, przedmiotowy związek można w celu podawania przygotowywać w rozmaitych postaciach farmaceutycznych. Dla wytworzenia kompozycji farmaceutycznych, jako składnik aktywny, ilość skuteczną poszczególnego związku, w postaci soli addycyjnej z kwasem, łączy się w mieszaninie z nośnikiem farmaceutycznie dopuszczalnym, który może przybierać szeroką rozmaitość postaci zależnie od postaci preparatu pożądanej do podawania. Te kompozycje farmaceutyczne są korzystnie w przydatnej jednostkowej postaci dawkowania, korzystnie do podawania doustnie, doodbytniczo, przezskómie, lub metodą wstrzyknięcia pozajelitowego. Na przykład, przy wytwarzaniu kompozycji w doustnej postaci dawkowania można stosować dowolne ze zwykłych mediów farmaceutycznych, takie jak, na przykład, woda, glikole, oleje, alkohole i tym podobne w przypadku ciekłych preparatów doustnych takich jak zawiesiny, syropy, eliksiry i roztwory; lub nośniki stałe takie jak skrobie, cukry, kaolin, środki smarujące, środki wiążące, środki powodujące rozpad i tym podobne w przypadku proszków, pigułek, kapsułek i tabletek. Z uwagi na łatwość ich podawania, tabletki i kapsułki stanowią najkorzystniejszą postać jednostkową dawkowania doustnego, w którym to przypadku oczywiście wykorzystuje się stałe nośniki farmaceutyczne. W przypadku kompozycji pozajelitowych nośnik będzie zazwyczaj zawierać wodę jałową co najmniej w dużej części, chociaż można zawrzeć inne składniki, na przykład dla ułatwiania rozpuszczalności. Można wytworzyć na przykład roztwory do wstrzykiwania, w których nośnik zawiera roztwór soli, roztwór glukozy lub mieszaninę roztworów soli i glukozy. Można także wytworzyć zawiesiny do wstrzykiwania, w którym to przypadku można wykorzystywać właściwe nośniki ciekłe, środki zawieszające i tym podobne. W kompozycjach przydatnych do podawania przezskómego nośnik ewentualnie zawiera środek wzmagający wnikanie

190 618 i/lub przydatny środek zwilżający ewentualnie połączony z przydatnymi dodatkami dowolnej natury w drugorzędnych ilościach, które nie wywierają znacznego działania szkodliwego na skórę. Dodatki mogą ułatwiać podawanie na skórę i/lub mogą być pomocne do wytwarzania pożądanych kompozycji. Te kompozycje można podawać na rozmaite sposoby, np., jako plaster przezskórny, punktowo, jako maść. Szczególnie korzystne jest przygotowanie wyżej wymienionych kompozycji farmaceutycznych w jednostkowej postaci dawkowania dla łatwości podawania i jednorodności dawkowania. Stosowane w niniejszym ujawnieniu i zastrzeżeniach patentowych określenie „jednostkowa postać dawkowania” odnosi się do fizycznie oddzielnych jednostek przydatnych jako dawki jednostkowe, przy czym każda jednostka zawiera określoną ilość składnika aktywnego obliczoną na uzyskanie pożądanego działania leczniczego w połączeniu z wymaganym nośnikiem farmaceutycznym. Przykłady takich jednostkowych postaci dawkowania stanowią tabletki (w tym tabletki podzielone lub powlekane), kapsułki, pigułki, pakiety proszku, opłatki, roztwory lub zawiesiny do wstrzykiwania, łyżeczki, łyżki i tym podobne, i ich oddzielone wielokrotności.

Specjaliści mogą łatwo określić ilość skuteczną z przedstawionych dalej wyników testów. W ogólności rozważa się, że ilość skuteczna może wynosić od 0,0001 mg/kg do 100 mg/kg wagi ciała, i w szczególności od 0,001 mg/kg do 10 mg/kg wagi ciała. Właściwe może być podawanie wymaganej dawki jako dwie, trzy, cztery lub więcej dawki podrzędne we właściwych odstępach w ciągu dnia. Dawki podrzędne można przygotować jako jednostkowe postacie dawkowania, na przykład zawierające 0,01 do 500 mg, i w szczególności 0,1 mg do 200 mg składnika aktywnego na jednostkową postać dawkowania.

Wynalazek ilustrują poniższe przykłady.

W niniejszym opisie „THF” oznacza tetrahydrofuran, „DIPE” oznacza eter diizopropylowy, „DCM” oznacza dichlorometan, „DMF” oznacza N,N-dimetyloformamid i „ACN” oznacza acetonitryl.

Przykład 1

Wytwarzanie (±)-4-(3-chlorofenylo)-6-[(4-chlorofenylo)-hydroksy(1-metylo-1H-imidazol-5-ilo)metylo]-1-metylo-2(1H)-chinolinonu

1-Metyloimidazol (4,69 ml) w tetrahydrofuranie (100 ml) mieszano w temperaturze -78°C. Dodano kroplami roztwór butylolitu w heksanie (2,5 M) (36,7 ml) i mieszaninę mieszano w temperaturze -78°C przez 15 minut. Dodano chlorotrietylosilan (9,87 ml) i mieszaninę doprowadzono do temperatury pokojowej. Mieszaninę ochłodzono do -78°C, dodano kroplami roztwór butylolitu w heksanie (2,5 M) (36,7 ml), mieszaninę mieszano w temperaturze -78°C przez 1 godzinę i doprowadzono do -15°C. Mieszaninę ochłodzono do -78°C, dodano roztwór związku pośredniego (1-d) (20 g) w THF (40 ml) i mieszaninę doprowadzono do temperatury pokojowej. Mieszaninę zhydrolizowano w temperaturze 0°C i ekstrahowano octanem etylu. Warstwę organiczną osuszono, przesączono i odparowano do sucha, otrzymując 36 g produktu. Produkt oczyszczono metodą chromatografii kolumnowej nad żelem krzemionkowym (eluent: CH2O2/CH3OH/NH4OH 97/3/0,1). Czyste frakcje zebrano, odparowano, i krystalizowano z 2-propanonu, CH3OH i (C2H₅)2O. Osad odsączono, przemyto stosując (C2H₅)2O i wysuszono, otrzymując 12,4 g (52%) (±)-4-(3-chlorofenylo)-6-[(4-chlorofenylo)hydroksy(l-metylo-1H-imidazol-5-ilo)metylo]-1-metylo-2(1H)-chinolinonu; (t.t. 233,6°C).

Przykład 2

Wytwarzanie chlorowodorku (±)-4-(3-chlorofenylo)-1-metylo-6-[1-(4-metylofenylo)-1-(4-metylo-4H-pirol-3-ylo)etylo]-2(1H)-chmolinonu

Tytułowy związek z przykładu 1, tj. (±)-4-(3-chlorofenylo)-6-[(4-chlorofenylo)hydroksy(1-metylo-1H-imidazol-5-ilo)metylo]-1-metylo-2(1H)-chinolinon (3 g) dodano w temperaturze pokojowej do chlorku tionylu (25 ml). Mieszaninę mieszano i ogrzewano w temperaturze wrzenia 40°C przez noc. Rozpuszczalnik odparowano do sucha. Produkt zastosowano bez dalszego oczyszczania, otrzymując 3,49 g chlorowodorku (±)-4-(3-chlorofenylo)-1-metylo-6-[1-(4-metylofenylo)-1-(4-metylo-4H-pirol-3-ylo)etylo]-2(1H)-chinolinonu.

Przykład 3

Wywarzanie (±)-6-[amino(4-chlorofenylo)(1-metylo-1H-imidazol-5-ilo)metylo]-4-(3-chlorofenylo)-1 -metylo-2(1H--chinoiinonu.

190 618

NH3 (aq.) (40 ml) dodano w temperaturze pokojowej do mieszaniny tytułowego związku z przykładu 2, tj. chlorowodorku (±)-4-(3-chlorofenylo)-1-metylo-6 -[1-(4-metylofenylo)-1-(4-metylo-4H-pirol-3-ylo)etylo]-2(1H)-chinolinonu (7 g) w THF (40 ml). Mieszaninę mieszano w temperaturze 80°C przez 1 godzinę, następnie zhydrolizowano i ekstrahowano stosując DCM. Warstwę organiczną oddzielono, osuszono, przesączono i odparowano rozpuszczalnik. Pozostałość oczyszczono metodą chromatografii kolumnowej nad żelem krzemionkowym (eluent: toluen/2-propanol/NH40H 80/20/1). Czyste frakcje zebrano i odparowano rozpuszczalnik, otrzymując 4,4 g (±)-6-[amino(4-chlorofenylo)(1-metylo-1H-imidazol-5-ilo)metylo]-4-(3-chlorofenylo)-1-metylo-2(1H)-chinolinonu.

Przykład 4

Wytwarzanie (+)-6-[amino(4-chlorofenylo)(1-metylo-1H-imidazol-5-ilo)metylo]-4-(3-chlorofenylo)-1-metylo-2(1H)-chinolinonu

Tytułowy związek z przykładu 3, tj. (±)-6-[amino(4-chlorofenylo)(1-metylo-1H-imidazol-5-ilo)metylo]-4-(3-chlorofenylo)-1-metylo-2(1H)-chinolinon (4 g) rozdzielono (na jego enancjomery) i oczyszczono metodą chiralnej chromatografii kolumnowej nad Chiralcel OD (25 cm; eluent: 100% etanol; przepływ: 0,5 ml/min; długość fali: 220 nm). Zebrano czyste frakcje (A) i odparowano rozpuszczalnik. Tę pozostałość rozpuszczono w DCM (100 ml), przesączono, i odparowano przesącz. Pozostałość mieszano w DIPE (100 ml), odsączono i osuszono, otrzymując 1,3 g (-)-6-[amino(4-chlorofenylo_)(1-metylo-1H-imidazol-5-ilo)metylo]-4-(3-chlorofenylo)-1-metylo-2(1H)-chinolinonu ([α^⁰ = -6,16° (c = 0,67% (wag./obj.) w metanolu).

Zebrano czyste frakcje (B) i odparowano. Pozostałość krystalizowano z 2-propanolu. Osad odsączono, otrzymując 1,3 g (+)-6-[amino(4-chlorofenylo)(l-metylo-1H-imidazol-5-ilo)-metylo]-4-(3-chlorofenylo)-1-metylo-2(1H)-chinolinonu ([a]D = +22,86° (c = 0,98%

(wag./obj.) w metanolu).
Związek ten można przedstawić wzorem Cl^
Y 'Ol 1	,N=\ ,
i	.N-R LxrS
1	1
1	1
O N	Cl
R1
w którym: R1 oznacza -CH 3, R4a oznacza	-CH3, a R8 oznacza -NH2. Związek w postaci

izomeru (+) charakteryzuje się temperaturą topnienia 232,4°C.

Analiza elementarna powyższego związku jest następująca:

Obliczono teoretycznie: C, 66,26; H, 4,53; N, 11,45;

Stwierdzono doświadczalnie: C, 66,26; H, 4,39; N, 11,30.

Przykład farmakologiczny: Hamowanie rozrostu komórek mięśnia gładkiego Działanie (+)-6-[amino(4-chlorofenylo))l-metylo-1H-imidazol-5-ilo)metylo]-4-(3-chlorofenylo)-1-metylo-2(1H)-chinolinonu (związek nr 75) badano na komórkach mięśnia gładkiego ludzkiej tętnicy płucnej (PASMC), komórkach mięśnia gładkiego ludzkiej tętnicy wieńcowej (CASMC) i komórkach A10 mięśnia gładkiego tętnicy szczura rosnących w normalnych warunkach hodowli tkanek. Hodowle komórek CASMC i PASMC nabyto od Clonetics (San Diego, CA). Komórki A10 mięśnia gładkiego nabyto od American Type Culture Collection (Bethesda, MD). Komórki posiano z gęstością początkową równą 50000 komórek na zagłębienie w szalkach plastikowych do hodowli tkankowych o sześciu zagłębieniach w 3,0 ml zupełnej pożywki do wzrostu. Testowany związek rozpuszczono w dimetylosulfotlenku (DMSO) i dodano w objętości 3 μΐ do każdego zagłębienia otrzymując pożądane stężenia związku testowego (stężenia końcowe 5, 10, 50, 100 i 500 nM). Komórki inkubowano przez

190 618 sześć dni. Czwartego dnia do hodowli komórkowych dodano świeżą pożywkę plus świeży roztwór zawierający związek testowy. Szóstego dnia pożywkę do wzrostu usunięto przez odessanie. Komórki oddzielono działaniem trypsyny w 1,0 ml roztworu trypsyny-EDTA. Zawiesiny komórek przeniesiono do 20 ml rozcieńczalnika izotonicznego i 0,5 ml rozcieńczonej zawiesiny komórek zliczano licznikiem cząstek Coulter. Wyniki zliczania dla hodowli traktowanych związkiem testowym znormalizowano względem wyników zliczania komórek otrzymanych dla prób kontrolnych potraktowanych DMSO i wyrażono jak procent hamowania. Z danych o hamowaniu wyprowadzono wartości IC50 (stężenie testowanego związku dające 50% hamowania rozrostu komórek). Te wyniki zestawiono w poniższej tabeli.

Tabela: Hamowanie rozrostu komórek mięśnia gładkiego

Lima komórkowa	IC50 (nM)
Nr zw. 75
A10	14
PASMC	24
CASMC	16

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 50 egz. Cena 2,00 zł.

Claims (5)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Zastosowanie (+)-6([aminf-(4(Chlfrffenylo)(1-metylf-1H-lmidazol-5-ilf)mntyk>--4-(3-chlorfennylo)-1-metylo-2(lH)(Chinfllnfnu lub jego farmaceutycznie dopuszczalnej soli addycyjnej z kwasem do wytwarzania leku do zapobiegania lub leczenia zaburzeń rozrostu naczyń.
2. 2. Zastosowanie według zastrz. 1, w którym zaburzenie rozrostu naczyń stanowi miażdżyca tętnic.
3. 3. Zastosowanie według zastrz. 1, w którym zaburzenie rozrostu naczyń stanowi nawrót zwężenia.
4. 4. Zastosowanie według zastrz. 1, w którym zaburzenie rozrostu naczyń stanowi nawrót zwężenia po plastyce przezskórnej przez światło naczynia wieńcowego lub nawrót zwężenia związany z obecnością stenta w tętnicy wieńcowej.
5. 5. Zastosowanie według zastrz. 1, do wytwarzania leku do hamowania rozrostu komórek mięśnia gładkiego.