PL190219B1 - Wspornik narożnikowy obudowy szafkowej dla elektrycznej aparatury rozdzielczej i obudowa szafkowa dla elektrycznej aparatury rozdzielczej - Google Patents

Abstract

1. Wspornik naroznikowy obudowy szaf- kowej dla elektrycznej aparatury rozdziel- czej, zaopatrzonej w rame skladajaca sie z elementów nosnych panelu tylnego, pod- trzymujacych aparature rozdzielcza oraz naroznych rozporek rozciagajacych sie pro- stopadle do panelu tylnego i podpierajacych panele tworzace sciany przykrywajace obu- dowy, przy czym dlugosc kazdej naroznej rozporki odpowiada zasadniczo glebokosci obudowy, znamienny tym, ze przynajmniej jedna z naroznych rozporek (8) zawiera czesc stala (9) przytwierdzona wzgledem tylnej sciany (1) obudowy i majaca przynajmniej jedna powierzchnie (a, b, c, d), na której sa osadzane i prowadzone boczne krawe- dzie (13, 14) paneli tworzacych sciany bocz- ne (4, 5) obudowy oraz czesc ruchoma (10), przeznaczona do mocowania do czesci sta- lej (9) i wywierania nacisku na plaska po- wierzchnie (13a, 14a) krawedzi (13, 14) scian bocznych (4, 5). Fig. 2 PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest wspornik narożnikowy obudowy szafkowej do elektrycznej aparatury rozdzielczej i obudowa szafkowa do elektrycznej aparatury rozdzielczej.

W większości znanych dotychczas obudów stosowano wsporniki zawierające rozporki w postaci jednolitego bloku. Rozporki takie są zamocowane do płyty tylnej obudowy, a następnie zamocowane jest do nich za pomocą śrub przykrycie, tworzone przez panele boczne oraz panele górny i dolny.

Ten typ rozporek nie zapewnia dostatecznej szczelności obudowy między rozporkami i panelami przykrywającymi, zapewniającej spełnienie wysokich wskaźników zabezpieczenia.

Celem wynalazku było rozwiązanie tego problemu przez opracowanie wspornika i obudowy dla elektrycznej aparatury rozdzielczej, która będzie mogła być łatwo demontowana i zapewni znacznie większą szczelność. Ponadto wspomniana obudowa powinna być łatwo łączona w sposób zapewniający szczelność z innymi tego typu obudowami.

Wspornik narożnikowy obudowy szafkowej dla elektrycznej aparatury rozdzielczej, zaopatrzonej w ramę składającą się z elementów nośnych panelu tylnego, podtrzymujących aparaturę rozdzielczą oraz narożnych rozporek rozciągających się prostopadle do panelu tylnego i podpierających panele tworzące ściany przykrywające obudowy, przy czym długość każdej narożnej rozporki odpowiada zasadniczo głębokości obudowy, według wynalazku charakteryzuje się tym, że przynajmniej jedna z narożnych rozporek zawiera część stałą przytwierdzoną względem tylnej ściany obudowy i mającą przynajmniej jedną powierzchnię, na której są osadzane i prowadzone boczne krawędzie (paneli tworzących ściany boczne obudowy oraz część ruchomą, przeinaczoną do mocowania do części stałej i wywierania nacisku na płaską powierzchnię krawędzi ścian bocznych.

Część stała zawiera dwie powierzchnie przeznaczone do osadzania i prowadzenia dwóch czołowych krawędzi dwóch paneli ścian bocznych obudowy przeznaczonych do łączenia parami, zaś część ruchoma wywiera nacisk na dwie płaskie powierzchnie należące odpowiednio do dwóch paneli ścian bocznych, gdy część ruchoma jest zamocowana do części stałej.

Dwie powierzchnie części stałej korzystnie są zasadniczo prostopadłe do siebie.

Część ruchoma korzystnie ma zasadniczo kwadratowy przekrój poprzeczny oraz zawiera dwie prostopadłe do siebie podpierające powierzchnie, które podpierają dwie prostopadłe do siebie powierzchnie, należące odpowiednio do dwóch przeznaczonych do połączenia paneli ścian bocznych.

Każda z dwóch podpierających powierzchni ruchomej części korzystnie jest zaopatrzona w uszczelkę.

Część stała narożnej rozporki korzystnie zawiera, dla każdego panelu ściany bocznej, dwie prostopadłe powierzchnie, przeznaczone do osadzania i prowadzenia dwóch prostopadłych powierzchni odpowiedniego panelu ściany bocznej.

Część ruchoma ma przynajmniej jedną powierzchnię współpracującą z przynajmniej jedną powierzchnią części stałej tak, że przytwierdzanie części ruchomej do części stałej powoduje mocniejsze zaciśnięcie bocznej krawędzi panelu ściany bocznej między częścią stałą i częścią ruchomą.

Część stała (lub część ruchoma) rozporki zawiera ramię, połączone przesuwnie wewnątrz części ruchomej (lub wewnątrz części stałej) między położeniem, w którym te dwie części są oddzielone jest możliwe manipulowanie panelami ścian bocznych a położeniem zamocowania paneli, w którym te dwie części są przemieszczane razem, przy czym ruchoma część zawiera część manewrującą, realizującą przemieszczenie z jednego położenia do drugiego i działającą łącznie z częścią mocującą części ruchomej w położeniu zamocowania paneli.

190 219

Część manewrująca korzystnie jest w postaci krzywki zamocowanej obrotowo na wale przytwierdzonym do części stałej (lub części ruchomej) wewnątrz wnęki występującej w części ruchomej (lub części stałej), przy czym krzywka jest wyposażona w element uruchamiający, powodujący jej obrót dla przesunięcia części ruchomej i zamocowania paneli ścian bocznych.

Część manewrująca korzystnie zawiera krzywkę, utworzoną na końcu dźwigni zamocowanej obrotowo na wałku, przytwierdzonym do ramienia ruchomej (stałej) części, przy czym krzywka kontaktuje się z zewnętrzną powierzchnią stałej (ruchomej) części, a dźwignia ma otwór, przez który przechodzi śruba wkręcana do stałej części i utrzymująca dźwignię w położeniu mocowania paneli lub wnękę, w ramieniu w której znajduje się klin, względnie zawiera gwintowaną stożkową wnękę w ramieniu, w którą jest wkręcona stożkowa śruba lub część mimośrodową, zamontowaną wewnątrz ramienia, względnie część spiralną, zamontowaną wewnątrz ramienia.

Ruchoma część i stała część korzystnie zawiera śrubę i dwa otwory, umieszczone odpowiednio w części ruchomej i w części stałej w położeniu, w którym jeden jest przedłużeniem drugiego, przy czym jeden otwór jest przelotowy, a drugi otwór jest gwintowany.

Część ruchoma korzystnie jest wyposażona w nakrętkę manewrującą, dopasowaną przesuwnie do części stałej i umieszczoną w części stałej za pośrednictwem przynajmniej jednej ściskanej sprężyny, przy czym nakrętka ma nachyloną powierzchnię, stykającą się z obrotowym trzpieniem zamocowanym do części ruchomej tak, że wprowadzenie manewrującej nakrętki w ruch postępowy za pomocą śruby powoduje ruch części ruchomej zgodny z osią prostopadłą do osi ruchu postępowego manewrującej nakrętki.

Część stała jest udostępniona z przodu, z tyłu lub z boku.

Część stała zawiera kształtownik z bruzdą o przekroju poprzecznym w kształcie litery L, w której znajduje się sztywny element, umieszczony w rozciągliwej uszczelce i tworzący część ruchomą.

Część ruchoma lub część stała korzystnie zawiera ogranicznik, ograniczający ruch części ruchomej podczas operacji łączenia.

Wspornik korzystnie zawiera dwie narożne rozporki, przy czym przynajmniej jedna z narożnych rozporek zawiera część stałą przytwierdzoną względem tylnej ściany obudowy i mającą przynajmniej jedną powierzchnię, przeznaczoną do osadzania i prowadzenia krawędzi bocznych paneli tworzących ściany boczne obudowy oraz część ruchomą przymocowaną do części stałej i wywierającą nacisk na płaską powierzchnię krawędzi ścian bocznych, zamocowane w taki sposób, że tworzą jednolitą rozpórkę łączącą.

Obudowa szafkowa dla elektrycznej aparatury rozdzielczej, zawierająca ramę wyposażoną w panel tworzący ścianę tylną i wyposażoną w narożne rozporki, według wynalazku charakteryzuje się tym, że zawiera przynajmniej jedną narożną rozpórkę, która zawiera część stałą przytwierdzoną względem tylnej ściany obudowy i mającą przynajmniej jedną powierzchnię, przeznaczonych do osadzania i prowadzenia bocznych krawędzi paneli tworzących ściany boczne obudowy oraz część ruchomą, przeznaczoną do przymocowania do części stałej i wywierania nacisku na płaską powierzchnię krawędzi ścian bocznych.

Obudowa korzystnie zawiera cztery narożne rozporki.

Boczne krawędzie paneli ścian bocznych współpracujące z narożną rozpórką korzystnie są zagięte trzykrotnie do postaci wspornika.

Obudowa korzystnie zawiera dodatkowo ramę, do której można przyłączyć przynajmniej jeden panel czołowy i która jest przeznaczona do połączenia z płaszczyzną czołową narożnych rozporek.

Obudowa korzystnie zawiera ponadto ramę podpierającą drzwi, zamocowaną do narożnych rozporek i zaopatrzoną w przynajmniej jeden zawias, przy czym wspomniana rama zawiera uszczelkę umieszczoną na jej dolnym obrzeżu i uszczelniającą ramę względem paneli tworzących ściany boczne i względem narożnych rozporek.

Narożna rozporka korzystnie zawiera bruzdę, umożliwiającą połączenie z inną rozpórką za pomocą przetyczki lub podobnego elementu.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia widok perspektywiczny obudowy według wynalazku, rozłożonej na części, fig. 2 - widok w perspektywie wspornika narożnikowego zamocowanego do ściany

190 219 tylnej i dwóch ścian bocznych obudowy, fig. 3 - widok w perspektywie szczególnego wykonania rozporki narożnej, fig. 3a, 3b, 3c - przekroje poprzeczne rozporki narożnej z fig. 3 w trzech różnych położeniach, fig. 4 - widok przekroju poprzecznego części obudowy po zamocowaniu paneli przykrywających, fig. 5 - perspektywiczny widok zamocowania płyty czołowej na stojaku podpierającym płytę czołową, fig. 6 - zamocowanie podpór płyty czołowej do paneli przykrywających w widoku perspektywicznym, fig. 7 - zamocowanie drzwi do ramy podpierającej drzwi w widoku perspektywicznym, fig. 7a - obudowę wyposażoną w stojaki podpierające płytę czołową i ramę drzwi w widoku perspektywicznym, fig. 8 - częściowy rzut perspektywiczny ilustrujący uszczelnienie górnej i dolnej części obudowy za pomocą uszczelek, fig. 9 - połączenie dwóch obudów według wynalazku, fig. 9a - połączenie dwóch obudów za pomocą podwójnej rozporki, fig. 10 i lOa - szczególne wykonanie łączenia paneli przykrywających za pomocą odkształcalnej uszczelki, odpowiednio w położeniu spoczynkowym i położeniu mocującym, fig. 11 i 11 a - następne wykonanie tego łączenia za pomocą śruby łączącej, fig. 12 i 12a - następne wykonanie tego łączenia za pomocą krzywki, fig. 13, 13a i 13b - następne wykonanie tego łączenia za pomocą dźwigni z krzywką, fig. 14 i 14a - następne wykonanie tego łączenia za pomocą układu z częścią spiralną, fig. 15, 15a, 15b - następne wykonanie tego łączenia za pomocą układu z częścią mimośrodową, fig. 16, 16a, 16b - następne wykonanie tego łączenia za pomocą układu z klinem, fig. 17, 17a i 17b - następne wykonanie tego łączenia za pomocą układu ze śrubą stożkową, fig. 18 - częściowy widok perspektywiczny narożnej rozporki według wynalazku wyposażonej w dwie bruzdy łączące, a fig. 19 - częściowy widok perspektywiczny innego wykonania rozporki narożnej.

Na figurze 1 przedstawiono obudowę A składającą się z panelu tylnej ściany 1, wyposażoną w funkcjonalne stojaki 2 zawierające otwory 3 do mocowania elektrycznej aparatury rozdzielczej, cztery ściany boczne 4, 5, 6, 7, z których niektóre są wyposażone w jedną lub więcej płyt uszczelniających (nie przedstawione), cztery narożne rozporki 8, dwa stojaki C podtrzymujące płytę czołową i drzwiczki P mocowane do ramy D podtrzymującej drzwi.

Zgodnie z przykładem wykonania przedstawionym bardziej szczegółowo na fig. 2-4, część stała 9 utworzona jest przez podłużną część zawierającą dwie identyczne części po każdej stronie gwintowanego otworu X, przy czym wspomniane części mają kwadratowe przekroje poprzeczne. Każda część zawiera powierzchnię e lub f przeznaczoną do osadzenia ogranicznika lOc (fig. 4) połączonego z ruchomą częścią 10 i dwie powierzchnie a, c lub b, d prostopadłe do siebie, przeznaczone do osadzania odpowiednio dwóch prostopadłych do siebie powierzchni 13a, 13c lub 14a, 14c należących do jednej ze ścian 4, 5 (fig. 4), które powstają, gdy jedna z bocznych krawędzi ściany jest zagięta trzykrotnie tworząc wspornik. Ruchoma część 10 ma zasadniczo kwadratowy przekrój poprzeczny, zawiera wspomniany powyżej ogranicznik lOc i dwie zasadniczo prostopadłe do siebie powierzchnie podpierające lOa, lOb, przeznaczone do podpierania dwóch powierzchni 13 a, 14a należących odpowiednio do dwóch ścian 4, 5, które mają być połączone w czasie przeprowadzania operacji łączenia. Wspomniane powierzchnie lOa, lOb są wyposażone odpowiednio w uszczelki i, j. Ogranicznik lOc może być przymocowany do stałej części 9.

Poniżej zostanie opisane kilka wykonań łączenia ruchomej części 10 do stałej części 9.

W odniesieniu do fig. 5-7 można zauważyć, że na stojak C płyty czołowej można osadzić kilka płyt czołowych 17. Na fig. 8 można zauważyć, że szczelność górnej i dolnej części obudowy jest uzyskiwana za pomocą jednej lub więcej uszczelek 18 płyty i jednej lub więcej uszczelek 19 ramy. Każda uszczelka 18 jest pewnie mocowana do panelu tylnego i jest umieszczona między tym panelem a wygiętą krawędzią 20 jednej ze ścian bocznych 4, 5, 6, 7, podczas gdy każda uszczelka 19 jest pewnie mocowana do ramy D podtrzymującej drzwi i jest umieszczona między ramą D podtrzymującą drzwi i jedną ze ścian bocznych 4, 5, 6, 7.

Uszczelki umożliwiają uzyskanie uszczelnienia miedzy, z jednej strony, płytą tylną i ścianami bocznymi, a z drugiej strony ramą drzwi i ścianami bocznymi. Szczelność między ścianami bocznymi będzie uzyskiwana za pomocą rozporki narożnej.

Na figurze 7a przedstawiono obudowę, której stojak C płyty czołowej jest mocowany do rozporek, a rama podpierająca drzwi jest mocowana do górnej części rozporek, przy czym ta sama śruba jest użyta do łączenia ramy podpierającej drzwi i części ruchomej do stałej części rozporek.

190 219

Poniżej będą opisane różne etapy montażu obudowy dla różnych wykonań łączenia części ruchomej do części nieruchomej.

Pierwszy etap polega na łączeniu czterech części stałych 9 i czterech narożnych rozporek 8 do czterech narożników panelu tylnego (fig. 1). Następnie przyłączane są ściany boczne 4, 5, 6, 7 do części stałych rozporek (fig. 4) przez sprzężenia krawędzi bocznych 13, 14, zagiętych trzykrotnie we wspornik ścian bocznych 4, 5, 6, 7 (fig. 2), z zewnętrznymi powierzchniami a, b, c, d stałej części 9, która to część stała 9 prowadzi ścianki i utrzymuje je w odpowiednim położeniu podczas ich montażu (fig. 4). Następnie panele boczne ściskają uszczelki 18 umieszczone na krawędziach ściany tylnej 1 (fig. 8). Należy zauważyć, że w niektórych przypadkach, część ruchoma 10 może być wstępnie montowana do części stałej 9.

W etapie trzecim mocowany jest stojak C płyty czołowej, a następnie rama D podpierająca drzwi lub odwrotnie, do zespołu, przy czym uszczelka 19 ramy drzwi jest ściśnięta na szczycie ścian 4, 5, 6, 7 i narożnych rozporek 8. Następnie mocowane są drzwi P do zawiasów 38 przymocowanych do ramy (fig. 7).

Otrzymana w ten sposób obudowa może wytrzymywać znaczne naprężenia mechaniczne i charakteryzuje się wysokim stopniem szczelności.

Zgodnie z pierwszym wykonaniem wynalazku przedstawionym na fig. 3, 3A, 3B i 4, część manewrująca, umożliwiająca poruszanie ruchomej części 10 składa się z manewrującej nakrętki 50 dopasowanej przesuwnie do stałej części 9 rozporki i umieszczonej we wspomnianej rozpórce 8 za pomocą dwóch sprężyn ściskających 51, 52. Manewrująca nakrętka 50 ma odchyloną powierzchnię 53, która współdziała z obrotowym trzpieniem 54 zamocowanym do ruchomej części 10 tak, że wywołanie ruchu postępowego nakrętki 50 za pomocą śruby 55 powoduje ruch części ruchomej 10 zgodny z osią prostopadłą do osi translacji nakrętki manewrującej 50. Otrzymuje się w ten sposób ściśnięcie uszczelki względem krawędzi bocznych i ścian bocznych.

Na figurze 3A pokazano śrubę 55 w położeniu zaciśniętym, gdy część ruchoma 10 przyciska uszczelkę do krawędzi bocznych i ścian bocznych. Otrzymuje się w ten sposób względną szczelność zespołu.

Na figurze 3B śruba 55 jest poluzowana, a ruchoma część 10 jest oddzielona od stałej części 9, stwarzając możliwość swobodnego manewrowania wszystkimi bokami i ścianami bocznymi.

Na figurze 3C pokazano śrubę 55 całkowicie rozluźnioną. Działanie na nakrętkę manewrującą powoduje ściśnięcie sprężyny 52 i w ten sposób ruchoma część 10 jest uwolniona od stałej części 9, stwarzając w ten sposób możliwość szybkiego montażu i demontażu ruchomej części 10.

Zgodnie ze szczególnym wykonaniem wynalazku przedstawionym na fig. 11-1 la, łączenie może być uzyskane za pomocą części manewrującej zawierającej śrubę 21 przechodzącą przez otwór 22 w ruchomej części 10 i wkręconą do otworu 23 umieszczonego w stałej części 9, przy czym wspomniane otwory są tak umieszczone, że pierwszy otwór jest przedłużeniem drugiego. Zgodnie z tym wykonaniem, dostęp do śruby możliwy jest z boku, jednakże może być również przewidywany dostęp z przodu lub z tyłu. Uszczelki 24 pokrywają częściowo dwie aktywne powierzchnie ruchomej części 10 i umożliwiają zwiększenie uszczelnienia obudowy w obszarach blokowania paneli, jak to ma miejsce w innych wykonaniach opisanych poniżej.

W przypadku tego wykonania wynalazku, zaciśnięcie śruby 21 powoduje ściśnięcie uszczelek 24 na krawędziach 13, 14 ścian 4, 5, 6, 7. Zastosowano ogranicznik 26 mocowany do ruchomej części 10, którego celem jest przeciwdziałanie nadmiernemu ściśnięciu wspomnianych uszczelek 24. Należy zauważyć, że możliwe jest stosowanie tego wykonania wspornika bez uszczelek i ogranicznika, które jednakże nie charakteryzuje się tym samym stopniem szczelności.

Zgodnie z wykonaniem wynalazku przedstawionym na fig. lO-lOa, część stała 3 tworzona jest przez kształtownik, który charakteryzuje się wzdłużnym wgłębieniem lub rowkiem 27 o poprzecznym przekroju poprzecznym w kształcie litery L, przeznaczonym dla pomieszczenia sztywnego elementu 28 umieszczonego w rozszerzalnej uszczelce 29, co tworzy ruchomą

190 219 część rozporki 8. Rozszerzenie uszczelki 29 (fig. lOa) powoduje jej dociśnięcie do ścian bocznych od 4 do 7.

Zgodnie z wykonaniem przedstawionym na fig. 12-12a, manewrująca część umożliwiająca poruszanie się części ruchomej 10 zawiera krzywkę 30, osadzoną obrotowo na wale 31, który jest mocowany do ramienia części stałej 3, wewnątrz wnęki 32 ruchomej części 10. Krzywka 30 działa łącznie z wewnętrzną powierzchnią części ruchomej 10 w taki sposób, że obrót krzywki 30 za pomocą odpowiedniego działania powoduje przesunięcie ruchomej części 10 i dociśnięcie uszczelek 24 do krawędzi ścian bocznych od 4 do 7, a w związku z tym zamocowanie paneli.

Zgodnie z innym wykonaniem wynalazku przedstawionym na fig. 13, 13a i 13b, krzywka 32a jest umieszczona na końcu dźwigni 33 osadzonej przegubowo na wałku 34, który jest mocowany do końca ramienia 41, które należy do części ruchomej 10. W tym wykonaniu, krzywka 32 działa łącznie z wewnętrzną powierzchnią 36 stałej części w taki sposób, że uruchomienie dźwigni 33 powoduje ruch w kierunku do siebie dwóch części stałej 9 i ruchomej 10. W położeniu zamkniętym dźwignia 33 jest umieszczona między rozpórką 8 i śrubą mocującą 37 przechodzącą przez otwór dźwigni i dokręconą do stałej części 9 w taki sposób, że zaciśnięcie śruby powoduje zablokowanie zespołu w stałym położeniu.

Można przewidzieć zastosowanie innych, nie przedstawionych wykonań wynalazku, zawierających na przykład funkcjonalną nakrętkę z helikoidalnym otworem, w połączeniu przesuwnym wewnątrz części stałej. Nakrętka ta może być przemieszczana za pomocą śruby i współpracuje z trzpieniem obrotowym zamocowanym do części ruchomej.

Można przewidzieć inne rodzaje mocowania. Na przykład w sposobie mocowania przedstawionym na fig. 16, 16A, 16B zastosowano odpowiednio kształtowany klin 39 , który został tak zaprojektowany, aby był sprzęgany we wnęce 40 ramienia 41, mocowanego do ruchomej części 10, przy czym wspomniane ramię jest w połączeniu przesuwnym w części stałej 9. Klin może być zastąpiony przez stożkową śrubę 42 wkręcaną do otworu gwintowanego 43 ramienia 41 (fig. 17, 17A, 17B).

Inne rozwiązanie może polegać na zastosowaniu układu z częścią spiralną 46 (fig. 14, 14A) lub układu z częścią mimośrodową (fig. 15, 15A, 15B).

Na figurze 18 przedstawiono wykonanie, w którym rozporka posiada dwie bruzdy 15, 16 tak zaprojektowane, aby możliwe było połączenie dwóch rozporek za pomocą elementu łączącego, jak to zastało przedstawione na fig. 9.

Zgodnie z jeszcze innym wykonaniem wynalazku, przedstawionym na fig. 19, część stała 9 jest tworzona przez kształtownik o poprzecznym przekroju poprzecznym w kształcie nawiasu i ma dwie prostopadłe odgałęzienia 11, 12. Kształtownik zawiera dwie prostopadłe do siebie powierzchnie wewnętrzne a', b’, przeznaczone do osadzania na nich dwóch prostopadłych do siebie powierzchni c', d', należących do innego kształtownika o kwadratowym przekroju poprzecznym, tworzącego część ruchomą rozporki. Każde z odgałęzień 11, 12 stałej części 9 zawiera powierzchnię wewnętrzną a', b’ rozciągającą się w płaszczyźnie prostopadłej do ściany bocznej 4, 5, umieszczonej po tej samej stronie co wspomniane odgałęzienie 11, 12 tak, aby można było na niej osadzić boczną krawędź wspomnianego panelu 4, 5 zagiętą w kształcie nawiasu 13, 14. Można również zauważyć, że każde ze wspomnianych odgałęzień zawiera bruzdy 15, 16 o przekroju poprzecznym w kształcie litery T, przeznaczone do osadzania części mocującej, których funkcja polega na możliwości połączenia obok siebie dwóch obudów, jak to przedstawiono na fig. 9.

Rozporki narożne 8 realizują dwie funkcje. Pierwszą funkcją jest funkcja prowadzenia paneli, a funkcją drugą, gdy przeprowadzana jest operacja mocowania części ruchomej do części stałej jest osadzenie ścian 4, 5, 6, 7 do rozporki 8 za pomocą mocowania wygiętych w kształcie nawiasu krawędzi 13, 14, po każdej stronie panelu między dwie powierzchnie a', b' stałej części 9 i dwie powierzchnie c', d' części ruchomej 10.

Można zauważyć, że powierzchnia czołowa może być tworzona przez jedną lub więcej podpór dla płyt czołowych, jedną lub więcej ram podpierających drzwi i jedne lub więcej drzwi. Rama podpierająca drzwi jest mocowana do rozporek narożnych i zawiera przynajmniej jeden zawias, przy czym wspomniana rama zawiera uszczelkę 19 umieszczoną w dolnej

190 219 części obwodu i przeznaczoną do uzyskania szczelności między ramą D z jednej strony a ściankami 4, 5, 6, 7 i rozpórką 8 z drugiej strony.

We wszystkich tych wykonaniach, rozporki zapewniają realizację dwóch funkcji, z których pierwsza polega na ustalaniu położenia i prowadzenia paneli przykrywających, a druga polega na zapewnianiu szczelności.

Rozporka przyjmuje dwa położenia, tzn. położenie „spoczynkowe”, w którym możliwe jest mocowanie lub manipulacja paneli i położenie „aktywne”, w którym możliwe jest zaciskanie i/lub mocowanie części tworzących powierzchnię podzieloną na płyty. Działanie części ruchomej polega na wspomaganiu w prosty sposób uszczelnienia układu za pomocą ściskania, co eliminuje tarcie.

Dzięki niniejszemu wynalazkowi uzyskana jest swoboda w manipulowaniu panelami, a ponadto zostało wyeliminowane ryzyko związane z tarciem, a co za tym idzie niebezpieczeństwo uszkodzenia uszczelki.

Część ruchoma może być łatwo odłączona od części stałej i wymieniona, na przykład w przypadku jej uszkodzenia.

W związku z tym, że rozpórką jest wykonana z dwóch części, można zastosować do ich wykonania różne materiały, a w związku z tym wartości estetyczne elementu zewnętrznego mogą być zwiększone niskim kosztem.

Można zauważyć, że we wszystkich powyższych wykonaniach części stałe i ruchome nie mają z góry określonego położenia, mogą być one umieszczane niezależnie wewnątrz lub na zewnątrz obudowy.

Wynalazek umożliwia uzyskanie w pełni demontowanej obudowy, charakteryzującej się wysokimi wskaźnikami zabezpieczenia IP lub IK, bez względu na to, czy jest to pojedyncza obudowa czy też obudowa ta jest połączona z innymi obudowami, bez konieczności zastosowania przez użytkownika produktu dodatkowego uszczelnienia.

Aby połączyć dwie obudowy (fig. 9) lub obudowę i osłonę, panele 1 są łączone za pomocą części mocujących 44, 45. Różne elementy są łączone w ten sam sposób jak w przypadku pojedynczej obudowy, szczelność między dwoma obszarami tworzonymi przez takie połączenie jest zapewniona przez styk uszczelek 19 ramy na górze i uszczelek 18 ścian na dole. Połączenie obudów jest uzyskane za pomocą podwójnych rozporek łączących (fig. 9a) tworzonych przez pojedyncze rozporki połączone ze sobą w taki sposób, że rozporka stanowi jednolity blok łączący lub za pomocą pojedynczych narożnych rozporek 8 (fig. 9), przez kształtowniki łączące, które mogą być związane z przetyczkami 45, sprzężonymi w bruzdach występujących w narożnikowych rozporkach 8.

Połączenie obudów jest bardzo szczelne w sposób naturalny, tzn. bez dodatkowych składników uszczelniających (poza kształtownikiem łączącym), co zmniejsza czas wymagany dla połączenia produktów i redukuje ryzyko błędu w uszczelnieniu, powodowane nieprawidłowymi manipulacjami.

Nowa koncepcja szczelnej obudowy, która może być rozmontowana i zmontowana, zapewnia możliwość łączenia obudów znajdujących się jedna nad drugą, obok siebie lub jedna za drugą, przy czym możliwy jest duży zakres rozbudowy produktów, zapewniona jest duża przestrzeń przeznaczona na przewody oraz łatwy dostęp. Umożliwiony jest demontaż jednej lub więcej części, dla zapewnienia dostępu w przypadku modyfikacji instalacji.

Uszczelniona kubatura jest uzyskana za pomocą dwóch uszczelek, odpowiednio uszczelki ramy i uszczelki tylnego panelu oraz za pomocą rozporek narożnych. Uszczelka ramy tworzy ponadto górne szczelne połączenie między poszczególnymi drzwiami mocowanymi do obudowy. Rama ta i uszczelki paneli tworzą szczelne połączenie między różnymi osłonami w przypadku łączenia produktów. Obecność ramy podtrzymującej drzwi wzmacnia obudowę.

190 219

190 219

Fig·. 2

190 219

190 219

190 219

190 219

190 219

NT cn

Li_

190 219

190 219

190 219

190 219 a

rCP

L.

O

190 219

Fig. 8

190 219

190 219 σ

σ>

cp li-

190 219

©ο

190 219

csj

190 219

190 2J9

190 219

'ν

190 219

.CT)

U.

<c tz

190 719

3¾

190 219

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 50 egz. Cena 6,00 zł.

Claims (26)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Wspornik narożnikowy obudowy szafkowej dla elektrycznej aparatury rozdzielczej, zaopatrzonej w ramę składającą się z elementów nośnych panelu tylnego, podtrzymujących aparaturę rozdzielczą oraz narożnych rozporek rozciągających się prostopadle do panelu tylnego i podpierających panele tworzące ściany przykrywające obudowy, przy czym długość każdej narożnej rozporki odpowiada zasadniczo głębokości obudowy, znamienny tym, że przynajmniej jedna z narożnych rozporek (8) zawiera część stałą (9) przytwierdzoną względem tylnej ściany (1) obudowy i mającą przynajmniej jedną powierzchnię (a, b, c, d), na której są osadzane i prowadzone boczne krawędzie (13,14) paneli tworzących ściany boczne (4, 5) obudowy oraz część ruchomą (10), przeznaczoną do mocowania do części stałej (9) i wywierania nacisku na płaską powierzchnię (13a, 14a) krawędzi (13,14) ścian bocznych (4, 5).
2. 2. Wspornik według zastrz. 1, znamienny tym, że część stała (9) zawiera dwie powierzchnie (a, b), przeznaczone do osadzania i prowadzenia dwóch czołowych krawędzi dwóch paneli ścian bocznych (4, 5) obudowy przeznaczonych do łączenia parami, zaś część ruchoma (10) wywiera nacisk na dwie płaskie powierzchnie (13a, 14a), należące odpowiednio do dwóch paneli ścian bocznych (4, 5), gdy część ruchoma (10) jest zamocowana do części stałej (9).
3. 3. Wspornik według zastrz. 2, znamienny tym, że dwie powierzchnie (a, b) części stałej (9) są zasadniczo prostopadłe do siebie.
4. 4. Wspornik według zastrz. 3, znamienny tym, że część ruchoma (10) ma zasadniczo kwadratowy przekrój poprzeczny oraz zawiera dwie prostopadłe do siebie podpierające powierzchnie (lOa, lOb), które podpierają dwie prostopadłe do siebie powierzchnie (13a, 14a), należące odpowiednio do dwóch przeznaczonych do połączenia paneli ścian bocznych (4, 5).
5. 5. Wspornik według zastrz. 4, znamienny tym, że każda z dwóch podpierających powierzchni (1 Oa, lOb) ruchomej części (10) jest zaopatrzona w uszczelkę (i, j).
6. 6. Wspornik według zastrz. 1, znamienny tym, że część stała (9) narożnej rozporki (8) zawiera, dla każdego panelu ściany bocznej (4, 5), dwie prostopadłe powierzchnie (a, c) i (b, d), przeznaczone do osadzania i prowadzenia dwóch prostopadłych powierzchni (13b, 13c) i (14b, 14c) odpowiedniego panelu ściany bocznej (4, 5).
7. 7. Wspornik według zastrz. 1, znamienny tym, że część ruchoma (10) ma przynajmniej jedną powierzchnię współpracującą z przynajmniej jedną powierzchnią (a, b) części stałej (9) tak, że przytwierdzanie części ruchomej (10) do części stałej (9) powoduje mocniejsze zaciśnięcie bocznej krawędzi (13, 14) panelu ściany bocznej (4, 5) między częścią stałą (9) i częścią ruchomą (10).
8. 8. Wspornik według zastrz. 1, znamienny tym, że część stała (9) (lub część ruchoma (10)) rozporki (8) zawiera ramię (41) połączone przesuwnie wewnątrz części ruchomej (10) (lub wewnątrz części stałej (9)) między położeniem, w którym te dwie części są oddzielone i jest możliwe manipulowanie panelami ścian bocznych (4, 5, 6, 7) a położeniem zamocowania paneli, w którym te dwie części są przemieszczane razem, przy czym ruchoma część (10) zawiera część manewrującą, realizującą przemieszczenie z jednego położenia do drugiego i działającą łącznie z częścią mocującą części ruchomej (10) w położeniu zamocowania paneli.
9. 9. Wspornik według zastrz. 8, znamienny tym, że część manewrująca jest w postaci krzywki (30) zamocowanej obrotowo na wale (31) przytwierdzonym do części stałej (9) (lub części ruchomej (10)) wewnątrz wnęki (32) występującej w części ruchomej (10) (lub części stałej (9)), przy czym krzywka (30) jest wyposażona w element uruchamiający, powodujący jej obrót dla przesunięcia części ruchomej (10) i zamocowania paneli ścian bocznych (4, 5, 6, 7).
10. 10. Wspornik według zastrz. 8, znamienny tym, że część manewrująca zawiera krzywkę (32a), utworzoną na końcu dźwigni (33) zamocowanej obrotowo na wałku (34), przytwier190 219 dzonym do ramienia (41) ruchomej (stałej) części (10), przy czym krzywka (32a) kontaktuje się z zewnętrzną powierzchnią (36) stałej (ruchomej) części (9), a dźwignia (33) ma otwór, przez który przechodzi śruba (37), wkręcana do stałej części (9) i utrzymująca dźwignię (33) w położeniu mocowania paneli.
11. 11. Wspornik według zastrz. 8, znamienny tym, że część manewrująca zawiera wnękę (40) w ramieniu (41), w której znajduje się klin (39).
12. 12. Wspornik według zastrz. 8, znamienny tym, że część manewrująca zawiera gwintowaną stożkową wnękę (43) w ramieniu (41), w którą jest wkręcona stożkowa śruba (42).
13. 13. Wspornik według zastrz. 8, znamienny tym, że część manewrująca zawiera część mimośrodową (45), zamontowaną wewnątrz ramienia (41).
14. 14. Wspornik według zastrz. 8, znamienny tym, że część manewrująca zawiera część spiralną (46) zamontowaną wewnątrz ramienia (41).
15. 15. Wspornik według zastrz. 1, znamienny tym, że ruchoma część (10) i stała część (9) zawiera śrubę (21) i dwa otwory (22, 23), umieszczone odpowiednio w części ruchomej (10) i w części stałej (9) w położeniu, w którym jeden jest przedłużeniem drugiego, przy czym jeden otwór (22) jest przelotowy, a drugi otwór (23) jest gwintowany.
16. 16. Wspornik według zastrz. 1, znamienny tym, że część ruchoma (10) jest wyposażona w nakrętkę manewrującą (50), dopasowaną przesuwnie do części stałej (9) i umieszczoną w części stałej (9) za pośrednictwem przynajmniej jednej ściskanej sprężyny (51, 52), przy czym nakrętka (50) ma nachyloną powierzchnię (53), stykającą się z obrotowym trzpieniem zamocowanym do części ruchomej (10) tak, że wprowadzenie manewrującej nakrętki (50) w ruch postępowy za pomocą śruby (55) powoduje ruch części ruchomej (10) zgodny z osią prostopadłą do osi ruchu postępowego manewrującej nakrętki (50).
17. 17. Wspornik według zastrz. 8, znamienny tym, że część stała (9) jest udostępniona z przodu, z tyłu lub z boku.
18. 18. Wspornik według zastrz. 1, znamienny tym, część stała (9) zawiera kształtownik (27) z bruzdą o przekroju poprzecznym w kształcie litery L, w której znajduje się sztywny element (28), umieszczony w rozciągliwej uszczelce (29) i tworzący część ruchomą (10).
19. 19. Wspornik według zastrz. 1, znamienny tym, że część ruchoma (10) lub część stała (9) zawiera ogranicznik (26, lOc), ograniczający ruch części ruchomej (10) podczas operacji łączenia.
20. 20. Wspornik według zastrz. 1, znamienny tym, że zawiera dwie narożne rozporki (8), przy czym przynajmniej jedna z narożnych rozporek (8) zawiera część stalą (9) przytwierdzoną względem tylnej ściany (1) obudowy i mającą przynajmniej jedną powierzchnię (a, b, c, d), przeznaczoną do osadzania i prowadzenia krawędzi bocznych (13,14) paneli tworzących ściany boczne (4, 5) obudowy oraz część ruchomą (10) przymocowaną do części stałej (9) i wywierającą nacisk na płaską powierzchnię (13a, 14a) krawędzi (13, 14) ścian bocznych (4, 5), zamocowane w taki sposób, że tworzą jednolitą rozpórkę łączącą.
21. 21. Obudowa szafkowa dla elektrycznej aparatury rozdzielczej, zawierająca ramę wyposażoną w panel tworzący ścianę tylną i wyposażoną w narożne rozporki, znamienna tym, że zawiera przynajmniej jedną narożną rozpórkę (8), która zawiera część stałą (9) przytwierdzoną względem tylnej ściany (1) obudowy i mającą przynajmniej jedną powierzchnię (a, b, c, d), przeznaczonych do osadzania i prowadzenia bocznych krawędzi (13, 14) paneli tworzących ściany boczne (4, 5) obudowy oraz część ruchomą (10), przeznaczoną do przymocowania do części stałej (9) i wywierania nacisku na płaską powierzchnię (13a, 14a) krawędzi (13, 14) ścian bocznych (4, 5).
22. 22. Obudowa według zastrz. 21, znamienna tym, że zawiera cztery narożne rozporki (8).
23. 23. Obudowa według zastrz. 21 albo 22, znamienna tym, że boczne krawędzie (13, 14) paneli ścian bocznych (4, 5) współpracujące z narożną rozpórką (8) są zagięte trzykrotnie do postaci wspornika.
24. 24. Obudowa według zastrz. 21, znamienna tym, że zawiera dodatkowo ramę (C), do której można przyłączyć przynajmniej jeden panel czołowy (17) i która jest przeznaczona do połączenia z płaszczyzną czołową narożnych rozporek (8).
25. 25. Obudowa według zastrz. 21, znamienna tym, że zawiera ponadto ramę (D) podpierającą drzwi, zamocowaną do narożnych rozporek (8) i zaopatrzoną w przynajmniej jeden

    190 219 zawias (38), przy czym wspomniana rama (D) zawiera uszczelkę (19) umieszczoną na jej dolnym obrzeżu i uszczelniającą ramę (D) względem paneli tworzących ściany boczne (4, 5, 6, 7) i względem narożnych rozporek (8).
26. 26. Obudowa według zastrz. 21, znamienna tym, że narożna rozporka (8) zawiera bruzdę, umożliwiającą połączenie z inną, rozpórką za pomocą przetyczki lub podobnego elementu.