PL182917B1 - Urządzenie do łączenia dla przynajmniej dwóch przewodów drutowych w osłonie - Google Patents

Abstract

1. Urzadzenie do laczenia dla przynajmniej dwóch przewodów drutowych w oslonie, z których kazdy znajduje sie w powloce izolacyj- nej, zawierajace obudowe z kanalem wewnatrz do wprowadzania czesci koncowych przewo- dów w oslonie, srodek do pomieszczenia tych koncowych czesci w obudowie, srodek dosto- sowany do wprowadzania do obudowy prosto- padle do powlok, zawierajacy przynajmniej dwie szczeliny do chwytania powlok przewo- dów i sciagania ich do wewnatrz i do dolu obu- dowy, i które sa dostosowane do wspóldzialania ze srodkiem do pomieszczenia powlok izola- cyjnych dla ich wzdluznego sciagniecia, zna- mienne tym, ze miedzy srodkami (3) do po- mieszczenia przewodów w oslonie, a srodkami chwytajaco-sciagajacymi (12) sa umieszczone elementy dystansowe (52, 53, 56, , utrzy- mujace ich odstep wiekszy, niz odstep progowy dla nacinania. FIG. 8 PL PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest urządzenie do łączenia przynajmniej dwóch przewodów drutowych w osłonie, z których każdy znajduje się w powłoce izolacyjnej, zawierające obudowę z kanałem wewnątrz do wprowadzania części końcowych przewodów w osłonie.

Urządzenie według wynalazku służy do łączenia, mechanicznego i elektrycznego, przewodów wielożyłowych, a korzystnie jednożyłowych.

Urządzenia do łączenia tego rodzaju są znane, w szczególności z opisu patentu francuskiego 86 15553, opublikowanego pod numerem 2 606 558.

W urządzeniu według tego patentu zacisk, zaopatrzony w szczeliny do przeciągania przewodów znajdujące się między zębami, przemieszcza się wzdłuż uchwytu zaopatrzonego w otwór do pomieszczania drutów, z krawędzią stanowiącą przewodzącą krawędź ściągającą do pociągania końców przewodów do dołu obudowy i do wzdłużnego odzierania przewodów.

To wymienione urządzenie stanowi już pewien postęp w stosunku do innych urządzeń o jeszcze starszej konstrukcji, lecz nadal nie jest całkowicie zadowalające.

Uchwyt znajduje się na suwaku, łub wsuwce, która jest wpychana w głąb obudowy w celu przesunięcia zacisku wzdłuż uchwytu i utworzenia połączenia, przy czym wsuwka jest wepchnięta do obudowy przez operatora za pomocą urządzenia ściskającego.

Może się zdarzyć, że wsuwka nie jest dokładnie wprowadzona do obudowy. W tym przypadku, kiedy wsuwka jest wepchnięta w zacisk, nie porusza się równolegle do uchwytu. Może tak być z powodu samego operowania narzędziem ściskającym. Przy pochyleniu zacisku może wystąpić efekt klinowania między zaciskiem i uchwytem i spowodować zerwanie nie tylko osłony lecz i samych przewodów.

Dokument GB-A-1 034-996 przedstawia zacisk zaopatrzony w rowek, który jest wklęsły po stronie przeciwległej do uchwytu, lecz zadaniem tego rowka nie jest zapobieżenie występowaniu efektu klinowania między tymi dwiema częściami. Służy on tylko do pomieszczenia żył pojedynczego przewodu. W tym dokumencie nie pojawia się idea odstępnika.

Podobnie, w dokumencie US-A-3 963 318 występują krawędzie zacisku, lecz tylko służące do usztywnienia go, a zwłaszcza do określenia długości cięcia przewodów, bez odstępników zapobiegających przecinaniu przewodów.

Urządzenie do łączenia dla przynajmniej dwóch przewodów drutowych w osłonie, z których każdy znajduje się w powłoce izolacyjnej, zawierające obudowę z kanałem wewnątrz do wprowadzania części końcowych przewodów w osłonie, środek do pomieszczenia tych końcowych części w obudowie, środek dostosowany do wprowadzania do obudowy prostopadle do powłok, zawierający przynajmniej dwie szczeliny do chwytania powłok przewodów i ściągania ich do wewnątrz i do dołu obudowy, i które są dostosowane do współdziałania ze środkiem do pomieszczenia powłok izolacyjnych dla ich wzdłużnego ściągnięcia, według wynalazku wyróżnia się tym, że między środkami do pomieszczenia przewodów w osłonie, a środkami chwytająco-ściągającymi są umieszczone elementy dystansowe, utrzymujące ich odstęp większy, niż odstęp progowy dla nacinania.

Elementy dystansowe są korzystnie dostosowane do wprowadzenia środków chwytająco-ściągających do obudowy równolegle do środków mieszczących przewody w osłonie i są

182 917 korzystnie rozmieszczone na środkach chwytająco-ściągających. W innym, korzystnym rozwiązaniu elementy dystansowe są połączone ze środkami chwytająco-ściągającymi.

W jeszcze innym, korzystnym rozwiązaniu elementy dystansowe są uformowane na środkach chwytająco-ściągających. Elementy dystansowe są korzystnie uformowane po stronie środków chwytająco-ściągających zwróconej do środka mieszczącego przewód.

W innym, korzystnym rozwiązaniu elementy dystansowe są uformowane po stronie środków chwytająco-ściągających przeciwległej do środka mieszczącego przewód.

Kanał wprowadzający korzystnie zawiera środek do wprowadzania przewodów w osłonie.

Środek chwytania i ściągania osłony ma korzystnie pojedynczy element do blokowania środka mieszczącego przewód, przy czym środek mieszczący przewód jest zaopatrzony w środek blokujący na obudowie, a dno obudowy jest schodkowe i ma korzystnie powierzchnię stykową dla środka chwytająco-ściągającego, a środki te są podtrzymywane przez wsuwkę, mającą część końcową wystającą poza szczeliny chwytająco-ściągające, o przekroju większym od otworu kanałowego w obudowie. Środki chwytania końcowych części drutów w osłonie korzystnie zawierają uchwyt zaopatrzony w otwór z zaokrągloną dolną krawędzią.

Wsuwka korzystnie zawiera osłonę cylindryczną o przekroju większym od średnicy otworu w obudowie, w który wpychana jest wsuwka, przy czym osłona jest połączona z kołpakiem częścią przekroju, mniejszą od średnicy otworu.

Środek mieszczący przewód korzystnie zawiera uchwyt zaopatrzony w otwór, a środek chwytająco-ściągający korzystnie stanowi zacisk zaopatrzony w występy zapobiegające nacinaniu.

Uchwyt jest korzystnie zaopatrzony w zaczep do blokowania w rowku obudowy, a zacisk jest korzystnie zaopatrzony w zaczep blokujący, dostosowany do współdziałania z górną krawędzią otworu uchwytu.

Występy zapobiegające nacinaniu korzystnie stanowią występy uformowane na stronie zacisku zwróconej w stronę uchwytu. W korzystnym rozwiązaniu występy zapobiegające nacinaniu są utworzone przez krawędzie rowka na zacisku.

Korzystnie, występy zapobiegające nacinaniu stanowią występy uformowane na powierzchni zacisku zwróconej w stronę uchwytu.

Występy zapobiegające nacinaniu są korzystnie ukształtowane przez krawędzie rowka na zacisku.

Urządzenie połączeniowe według wynalazku umożliwia uniknięcie niebezpieczeństwa obcinania przewodów.

Elementy dystansowe mogą być połączone ze środkami chwytająco-ściągającymi, na przykład przez lutowanie, lub mogą być wytwarzane przy kształtowaniu środków chwytająco-ściągających na przykład przez wygniatanie. Może to być kształt wypukły po strome zwróconej do środka mieszczącego przewód (zgrubienie, żebro lub inny występ) lub kształt wklęsły po stronie przeciwległej (rowek).

Również w celu uniknięcia nacinania przewodów, kanał do wprowadzania przewodów w osłony do obudowy może zawierać, korzystnie, środki do rozdzielania tych przewodów, uniemożliwiając krzyżowanie się przewodów i przecinania podczas współdziałania środków mieszczących je ze środkami chwytająco-ściągającymi.

Przedmiot wynalazku, w przykładzie wykonania, został pokazany na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia suwak, czyli wsuwkę urządzenia wynalazku w widoku perspektywicznym, fig. 2 - obudowę urządzenia według wynalazku w nieco innym widoku perspektywicznym, fig. 3 - obudowę z fig. 2 w przekroju podłużnym, fig. 4 - uchwyt i zacisk urządzenia według wynalazku w uproszczonym przekroju częściowym, fig. 5 - przewód po zdjęciu osłony w widoku stanowiącym część fig. 4, fig. 6 - odizolowany przewód między zaciskiem i uchwytem, w przekroju, fig. 7 - odmianę obudowy urządzenia z przeponą rozdzielającą przewody, fig. 8 - zacisk wkładki urządzenia w widoku z przodu w większej skali, fig. 9 - zacisk z fig. 8 w widoku z góry, natomiast fig. 10 przedstawia odmianę wykonania zacisku w widoku z góry.

Przedstawione urządzenie zawiera w zasadzie cylindryczną obudowę 1, zaopatrzoną na powierzchni zewnętrznej w wydrążony słupek 2 do wprowadzania przewodów, którego prze

182 917 krój jest w zasadzie prostokątny. Wydrążony słupek 2 dochodzi do miejsca oznaczonego 2' wewnątrz obudowy.

Obudowa jest otwarta na powierzchni górnej. Obudowa może być, na przykład, ukształtowana z formowanego tworzywa syntetycznego, które nadaje jej pewną elastyczność w pobliżu otworu.

Wewnątrz obudowy, prostopadle do jej otwartej powierzchni i zwrócony w stronę otworu przedłużenia 2' wydrążonego słupka 2, i blisko tego otworu, jest umieszczony sztywny uchwyt przytrzymujący 3, który jest w zasadzie prostokątny i zawiera, w postaci przedłużenia 2' wydrążonego słupka 1, otwór 4 przeznaczony do przepuszczania przezeń przewodów, i którego przekrój jest w zasadzie równy przekrojowi wydrążonego słupka 2, lub, korzystnie, jest nieco większy. Dolna krawędź 4' uchwytu najbliżej dna obudowy jest zaokrąglona dla uniknięcia jakiegokolwiek ewentualnego nacinania przewodów. Uchwyt 3 jest mocny i jest dobrym przewodnikiem elektryczności. Uchwyt 3 zawiera, w dolnej części, podstawę 5, która jest węższa i krótką oraz jest wprowadzona w rowek 6 wykonany w dnie obudowy, w celu jej poprawnego pozycjonowania po wsunięciu uchwytu w obudowę.

Na powierzchni przeciwległej do strony zwróconej w stronę wydrążonego słupką podstawa 5 uchwytu 3 ma zaczep 7 do blokowania w sąsiedniej ściance rowka 6 dla zapobieżenia ewentualnemu podnoszeniu się jej. Zaczep 7 ukształtowany jest przez wgniatanie.

Za rowkiem 6, i w jego sąsiedniej części, dno obudowy 1 wznosi się schodkowo do położenia 20 dla zapewnienia powierzchni stykowej dla części końcowych przewodów przeznaczonych do połączenia, równoległe do wydrążonego słupka 2, jak również dla zacisku, który omówiono poniżej. Powierzchnia styku 20 przedłużona jest do tyłu nachyloną do dołu powierzchnią.

Urządzenie zawiera również wydrążony suwak, czyli wsuwkę, 9 również o kształcie w zasadzie cylindrycznym.

Wsuwka zawiera osłonę cylindryczną 91 sięgającą w tym przypadku w przybliżeniu do dwóch trzecich wysokości, o zewnętrznej średnicy nieco większej od wewnętrznej średnicy górnego otworu obudowy na największej części jej wysokości, tylko część 92 części cylindrycznej, sąsiadująca z pierścieniową półką utworzoną przez zamkniętą górną część 93 wsuwki, mającą średnicę zewnętrzną mniejszą od średnicy wewnętrznej otworu obudowy. Kiedy operator dokonuje łączenią czyli .wpycha wsuwkę w głąb obudowy, powstaje odgłos zaskoku, podczas przechodzenia tej części 92 przez otwór obudowy. W tym położeniu przed zamknięciem urządzenia, górna część, czyli kołpak 93 pokrywa wewnętrzną krawędź otworu obudowy. Kołpak 93 ma zwykle kształt stożka ściętego, z częścią dolną, która ma przekrój większy od przekroju otworu w obudowie, i częścią górną o mniejszym przekroju, lecz która jest mimo to jest większa od otworu w obudowie, w tej sytuacji do wepchnięcia kołpaka 93 do obudowy w celu całkowitego zablokowania zespołu, jest konieczne użycie narzędzia ściskającego. Należy zaznaczyć, że górna krawędź otworu obudowy w miejscu oznaczonym odnośnikiem 40 jest lekko nachylona do wewnątrz (fig. 3) i że drugi odgłos zaskoku, głośniejszy od pierwszego jest słyszalny w momencie, kiedy wsuwka w sposób wymuszony i całkowicie zostaje wepchnięta do obudowy. Dolny koniec części cylindrycznej zaopatrzony jest w języczki 94 do tymczasowego łączenia wsuwki i obudowy przed wytłaczaniem i w celu magazynowania zespołu.

Elastyczne języczki 94 są zakrzywione na zewnątrz. Po wymuszonym przesunięciu języczków 94 poza otwór obudowy wsuwka 9 jest połączona z obudową.

Obudowa jest również formowana kształtowo z tworzywa syntetycznego.

Wsuwka 9 ma wcięcie 11 przez które w położeniu zamknięcia przechodzi przedłużenie 2' wydrążonego słupka 2. Wnętrze wsuwki 9 jest ukształtowane w taki sposób, że mieści i przytrzymuje środek chwytająco-ściągający mający postać zacisku 12. Zacisk 12 stanowi w zasadzie prostokątną płytę, której węższe krawędzie 50, 51 zostały uprzednio zakrzywione pod kątem około 180°, obydwie w tę samą stronę. Należy zaznaczyć, że odpowiednie działanie zapewnia dowolny kąt większy od 90°. Średnica krzywych i grubość płyty tworzącej zacisk 12 są takie, że ten zacisk, jak to przedstawiono w dalszej części opisu, współdziała z zaciskiem 3 wchodząc weń. Również uchwyt 3 może mieć krawędzie zakrzywione zamiast zakrzywiania

182 917 krawędzi zacisku 12, które wtedy mogą być płaskie, lecz jest to rozwiązanie mniej korzystne. Zacisk 12 zawiera, w tym przypadku między zębami 10, trzy szczeliny 13, nieco węższe od średnicy rdzenia łączonego przewodu, w celu zwiększenia powierzchni styku zapewnianej przez dolną część zacisku, którą się wprowadza do obudowy najpierw. Jej wysokość jest nieco większa od średnicy osłony przewodów. Dla celów montażu wstępnego wsuwki 9 i jej zacisku 12, zacisk 12 zainstalowany jest we wsuwce 9 w taki sposób, że te dwie krzywe powierzchnie znajdują się naprzeciwko wycięcia 11 w niniejszym przykładzie zacisk 12 przytrzymywany jest we wsuwce 9 siłą, a jego pozycjonowanie zapewniają rowki rozmieszczone na ściankach bocznych wsuwki.

Zacisk 12 w tym przypadku ma pojedynczy wykonany przez wytłaczanie zaczep 33 do blokowania uchwytu 3, przy współdziałaniu końca tego zaczepu z górną krawędzią otworu 4 uchwytu 3. Zatem unika się ewentualnego wysuwania się zacisku ku górze. Mogą występować również dwa zaczepy.

Należy zaznaczyć, że w położeniu zamknięcia urządzenia zaczep 33, blokujący zacisk 12 na uchwycie 3, oraz zaczep 7 do blokowania uchwytu 3 w rowku 6 na dole obudowy, znaj dują się w zasadzie w jednej wspólnej płaszczyźnie, i w każdym przypadku sięgają do tej samej szczeliny 14 rozdzielając zacisk 12 i uchwyt 3. Ponadto, te zaczepy 33 i 7 skierowane są w przeciwległych kierunkach od podstawy, co razem sprzyja jakości blokowania.

Szerokość szczeliny 14 między zaciskiem 12 a uchwytem 3 jest mniejsza od średnicy rdzeni izolowanych przewodów podlegających łączeniu, ale w każdym przypadku jej wielkość jest utrzymywana na poziomie większym od progu cięcia za pomocą dwóch występów 52, 53, które powstają w produkcji przez ich wgniatanie i wystają na zewnątrz po stronie 54 zacisku 12 zwróconej do uchwytu 3 w zasadzie współliniowo z krawędziami zakrzywionymi 50, 51 i na poziomie szczelin 13. Występy 52, 53 w liczbie dwóch, mają w zasadzie kształt prostokątny, lecz mogą mieć inny kształt.

Działanie tych występów 52, 53 polega na tym samym, co działanie odstępnika, to znaczy na utrzymywaniu odstępu między stroną 54 zacisku 12, a uchwytem 3 przynajmniej równego swojej szerokości, bardzo nieznacznie większego od wymiarów teoretycznych oznaczanych jako próg nacinania, dla uniknięcia nacinania drutów.

Pod tym względem stanowią one występy zapobiegające nacinaniu.

Należy zauważyć, że możliwe byłoby zastosowanie występów odstępnikowych na uchwycie 3, lub też zarówno na zacisku 12, jak i uchwycie 3.

Występy 52, 53 wykonane są przez odkształcanie zacisku 12 ku górze.

Jak widać na fig. 10, zacisk 12' jest zagnieciony, tworząc rowek 55, który jest otwarty od strony 56 przeciwległej do uchwytu 3 i jest przeznaczony do pomieszczenia przewodów w osłonie. W tym przypadku krawędzie boczne 56, 57 tego rowka, działają jak odstępnika, czyli występy przeciwdziałające nacinaniu. Jest to kształtowanie negatywowe, w przeciwieństwie do kształtowania pozytywowego zacisku 12 z fig. 8, 9.

Wydrążony słupek 2 i jego przedłużenie 2' są wydrążone w miejscu 15 służąc za rezerwę smaru po łączeniu lub obciskaniu. W ten sam sposób w obudowie z fig. 2, 3 stosuje się żebra wzdłużne 16 dla poprawnego rozdzielenia przewodów w osłonie w wydrążonym słupku wprowadzającym 2 i jego przedłużeniu 2', w celu zapewnienia poprawnego otoczenia każdego przewodu smarem, jak w przypadku obudowy z fig. 7.

Obudowa z fig. 7, znacznie różni się od tej z fig. 2, 3 w wyniku faktu, że żebra rozdzielające w wydrążonym słupku wprowadzającym 2 rozciągają się w postaci ścianki lub przegrody odpowiednio rozdzielają przewody i zapobiegają ich skrzyżowaniu się i przecięciu między zębami 10 zacisku 12.

Urządzenie działa w następujący sposób. Nie odizolowane końce przewodów drutowych w osłonie, które mają być połączone elektrycznie i mechanicznie, są wprowadzane przez kanał wejściowy, czyli wydrążony słupek 2, przy czym na fig. 5 przedstawiono tylko jeden przewód 17.

Przewody są wprowadzane tak, że część końcowa każdego z nich przechodzi przez otwór 4 uchwytu odbiorczego 3 i dochodzi do styku z powierzchnią wewnętrzną 18 obudowy, przeciwległej do wydrążonego słupka 2.

182 917

Następnie do obudowy 9 przykłada się wsuwkę 9 tak, że ich otwarte powierzchnie pokrywają się i są równoległe.

Należy zaznaczyć, że uchwyt 3 i zacisk 12 są odpowiednio umieszczone w obudowie 1 i wsuwce 9 tak, że przy wchodzeniu wsuwki do obudowy, zacisk 12 wchodzi do wewnątrz uchwytu 3, jego dwie zakrzywione części otaczają krawędzie uchwytu i poruszają się wzdłuż uchwytu 3, równolegle względem niego.

Wsuwka 9 zaopatrzona w zacisk 12 wpychana jest do wnętrza obudowy 1 za pomocą, na przykład, uniwersalnego narzędzia ściskającego, aż do momentu uchwycenia osłony łączonego przewodu przez szczeliny 13 zacisku 12, przy czym po uchwyceniu przez nie łączonej przewodu, nieco poza jego odsłoniętym obszarem, i pociągnięcia przewodu w stronę wnętrza i dołu obudowy, części końcowe przewodów znajdują się w styku z wyższą częścią dna 20, a sam zacisk 12 styka się z tym dnem 20 po dopchnięciu przewodów aż do całkowitego ich wejścia w szczeliny 13.

Wycięcie 11 umożliwia wepchnięcie wsuwki 9 w obudowę bez zmiany pionowego ustawiania przewodów między wydrążonym słupkiem a uchwytem.

Kiedy przewody uchwycone w szczelinach 13 wciągane są przez zacisk 12, zostają zgięte, stopniowo, w zasadzie aż do dopasowania do dwóch powierzchni sąsiadujących z zaokrągloną krawędzią 4' uchwytu 3. Równocześnie przy przemieszczaniu i zgniataniu spowodowanym utrzymywaniem stałej odległości za pomocą występów 52, 53, następuje odizolowanie przewodów 17 na długości między krawędzią 4' uchwytu a dnem 20 obudowy przy bocznym plastycznym przepływaniu osłony 18.

W dolnej części, zacisk 12 i dno 20 zaginają przewody powtórnie, lecz w innym kierunku, tak że po ukształtowaniu połączenia uchwyt; zacisk i dno 20 stanowią wymuszone ograniczenie dla przewodów, które dzięki temu są skutecznie unieruchomione.

Uwzględniając kierunek przemieszczania się zacisku 12, można stwierdzić, że kąty zagięcia przewodów wynoszą w zasadzie po 90° w jednym i drugim kierunku.

Przy uwzględnieniu przemieszczenia przewodów i średnicy ich części czynnej 17, można stwierdzić, że odizolowywanie osiąga się przez spłynięcie plastyczne osłony 18 do przestrzeni między zaciskiem a uchwytem.

W tych warunkach rdzeń każdego przewodu pozostaje w kontakcie elektrycznym z zaciskiem 12 i uchwytem 3 za pośrednictwem części wewnętrznej pionowej ścianki sąsiadującej z otworem 4. Rdzenie przewodów zatem są ze sobą w kontakcie elektrycznym.

Ze względu na opisane powyżej cechy charakterystyczne urządzenia, jego działanie w przypadku ściągania osłony przynajmniej jednego przewodu jest doskonałe. W blokowanie tych przewodów zaangażowane są praktycznie wszystkie elementy: zaczepy do blokowania zacisku i uchwycenia każdego z nich, zaczep do blokowania uchwytu, a zatem i zacisk, między którymi przewody są dobrze zakotwione, blokując wsuwkę na obudowie. Bardzo dobra jest również szczelność urządzenia, dzięki jego cylindrycznemu ukształtowaniu.

Co do przypadku naciągania na pojedynczy przewód, to w wyniku zaokrąglenia krawędzi otworu kanału w uchwycie, jego rdzeń nie może zostać przecięty. Przecięciu zapobiega też zastosowanie występów zapobiegających nacinaniu.

Dzięki przedłużeniu tunelu wejściowego, przewody są wprowadzane do obudowy liniowo, bez ryzyka zetknięcia się z uchwytem.

Dzięki stosowaniu przegród rozdzielających, przewody w osłonie są zabezpieczone przed krzyżowaniem się ich w wydrążonym słupku i przed obcięciem w szczelinie zacisku.

Za pomocą opisanego powyżej urządzenia możliwe jest wytwarzanie równoczesnych połączeń trzech przewodów, ponieważ zacisk 12 w tym przypadku ma trzy szczeliny 13.

Możliwe jest łączenie przewodów wielożyłowych lub przewodów jednożyłowych, przy czym urządzenie lepiej dostosowane jest do tych ostatnich.

Można łączyć druty o różnych średnicach, pod warunkiem, że zacisk 1 ma pewną elastyczność i że szczeliny 13 mogą chwytać druty między swoimi ściankami.

Oczywiście bez wychodzenia poza zakres wynalazku możliwe są wszelkie modyfikacje ukształtowania urządzenia nie oddziałujące na jego podstawowe funkcje. W szczególności

182 917 zacisk może być metalowy lub nie, jeżeli nie pełni funkcji przewodnika. Może on stanowić jedną całość wraz z wsuwką. Podobnie, uchwyt może być częściowo nie przewodzący.

Ze względu na to, że przewody są wprowadzane do obudowy przez wydrążony słupek, jego przedłużenie i otwór uchwytu aż do oporu o przeciwległą ściankę wewnętrzną obudowy, korzystne jest lekkie wydrążenie obudowy w tym miejscu dla zwiększenia długości wprowadzanego w ten sposób przewodu.

Wynalazek jest w sposób oczywisty użyteczny we wszelkich rodzajach działalności przemysłowej, w których zachodzi potrzeba łączenia przewodów, jak na przykład w przemyśle elektronicznym i teletechnicznym.

FIG. 5

182 917

182 917

FIG. 1

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 50 egz. Cena 2,00 zł.

Claims (17)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Urządzenie do łączenia dla przynajmniej dwóch przewodów drutowych w osłonie, z których każdy znajduje się w powłoce izolacyjnej, zawierające obudowę z kanałem wewnątrz do wprowadzania części końcowych przewodów w osłonie, środek do pomieszczenia tych końcowych części w obudowie, środek dostosowany do wprowadzania do obudowy prostopadle do powłok, zawierający przynajmniej dwie szczeliny do chwytania powłok przewodów i ściągania ich do wewnątrz i do dołu obudowy, i które są dostosowane do współdziałania ze środkiem do pomieszczenia powłok izolacyjnych dla ich wzdłużnego ściągnięcia, znamienne tym, że między środkami (3) do pomieszczenia przewodów w osłonie, a środkami chwytająco-ściągającymi (12) są umieszczone elementy dystansowe (52, 53, 56, 57), utrzymujące ich odstęp większy, niż odstęp progowy dla nacinania.
2. 2. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że elementy dystansowe (52, 53, 56, 57) są dostosowane do wprowadzenia środków chwytająco-ściągających (12) do obudowy (1) równolegle do środków (3) mieszczących przewody w osłonie.
3. 3. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że elementy dystansowe (52, 53, 56, 57) są rozmieszczone na środkach chwytająco-ściągających.
4. 4. Urządzenie według zastrz. 3, znamienne tym, że elementy dystansowe są połączone ze środkami chwytaj ąco-ściągającymi.
5. 5. Urządzenie według zastrz. 3, znamienne tym, że elementy dystansowe (52, 53, 56, 57) są uformowane na środkach chwytająco-ściągających (12).
6. 6. Urządzenie według zastrz. 5, znamienne tym, że elementy dystansowe (52, 53) są uformowane po stronie (54) środków chwytająco-ściągających (12) zwróconej do środka mieszczącego (3) przewód.
7. 7. Urządzenie według zastrz. 5, znamienne tym, że elementy dystansowe (56, 57) są uformowane po stronie (56) środków chwytająco-ściągających (12) przeciwległej do środka mieszczącego przewód.
8. 8. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że kanał wprowadzający (2) zawiera środek (16’) do wprowadzania przewodów w osłonie.
9. 9. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że środek (12) chwytania i ściągania osłony ma pojedynczy element (33) do blokowania środka mieszczącego przewód (3), przy czym środek mieszczący przewód (3) jest zaopatrzony w środek blokujący (7) na obudowie, a dno obudowy jest schodkowe i ma powierzchnię stykową (20) dla środka chwytającościągającego (12), i te środki są podtrzymywane przez wsuwkę (9), mającą część końcową (91) wystającą poza szczeliny chwytająco-ściągające (13), o przekroju większym od otworu kanałowego w obudowie (1).
10. 10. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że środki chwytania końcowych części drutów w osłonie zawierają uchwyt zaopatrzony w otwór (4) z zaokrągloną dolną krawędzią (4’).
11. 11. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że wsuwka (9) zawiera osłonę cylindryczną (91) o przekroju większym od średnicy otworu w obudowie (1), w który wpychana jest wsuwka, przy czym osłona jest połączona z kołpakiem (93) częścią (92) przekroju, mniejszą od średnicy otworu.
12. 12. Urządzenie według zastrz. 1, znamienne tym, że środek mieszczący przewód zawiera uchwyt, zaopatrzony w otwór (4), a środek chwytająco-ściągający stanowi zacisk (12, 12'), zaopatrzony w występy (52, 53, 56, 56) zapobiegające nacinaniu.
13. 13. Urządzenie według zastrz. 12, znamienne tym, że uchwyt jest zaopatrzony w zaczep (7) do blokowania w rowku (6) obudowy (4), a zacisk (12) jest zaopatrzony w zaczep blokujący (33), dostosowany do współdziałania z górną krawędzią otworu (4) uchwytu.

    182 917
14. 14. Urządzenie według zastrz. 12, znamienne tym, że występy zapobiegające nacinaniu (52, 53) stanowią występy uformowane na stronie (54) zacisku (12) zwróconej w stronę uchwytu.
15. 15. Urządzenie według zastrz. 12, znamienne tym, że występy zapobiegające nacinaniu (56, 57) są utworzone przez krawędzie rowka (55) na zacisku (12').
16. 16. Urządzenie według zastrz. 13, znamienne tym, że występy zapobiegające nacinaniu (52, 53), stanowią występy uformowane na powierzchni (54) zacisku (12) zwróconej w stronę uchwytu.
17. 17. Urządzenie według zastrz. 13, znamienne tym, że występy zapobiegające nacinaniu (56, 56) są ukształtowane przez krawędzie rowka (55) na zacisku (12').

    * * ♦