PL177716B1 - Rozwieracz nosowy - Google Patents

Abstract

1. Rozwieracz nosowy, zawierajacy kor- pus oraz co najmniej jeden element sprezysty, przy czym korpus ma postac paska, którego prze- ciwlegle konce pierwszy i drugi, usytuowane z odstepem, maja uksztaltowane krawedzie konco- we, znamienny tym, ze zawiera co najmniej jedna tasme sprezysta (30a) usytuowana pomie- dzy krawedziami koncowymi (70a, 70b) konców pierwszego (20) i drugiego (22) paska (16), przy czym co najmniej jedna tasma (30a) sprezysta posiada szereg naciec (43a, 43b, 43c) rozmiesz- czonych wzdluz paska (16), odpowiednio od ko- nca pierwszego (20) i drugiego (22) w kierunku do srodka paska (16), przy czym grubosc co naj- mniej jednej tasmy (30a) sprezystej w kazdym nacieciu jest mniejsza niz grubosc obszarów ta- smy (30a) usytuowanych obok naciec szeregu naciec (43a, 43b, 43c), zas na koncach pier- wszym (20) i drugim (22) paska (16) jest usytuo- wana warstwa przylepna (46). F ig . 2 A PL PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest rozwieracz nosowy.

Tego typu wyrób jest stosowany, zwłaszcza do umieszczania na zewnętrznej ścianie nosa człowieka, w celu ułatwienia oddychania.

Ludzie często cierpią z powodu zatykania wewnętrznych przewodów nosowych, co utrudnia oddychanie. Przykładami takiego zatykania jest skrzywienie przegrody nosa, przeważnie na skutek urazu nosa, obrzęk wewnętrznych tkanek nosa na skutek reakcji alergicznych, oraz zatykanie nosa w przypadku pospolitego przeziębienia. Niższa część nozdrzy, bezpośrednio za wejściem do nozdrzy, jest nazywana przedsionkiem. Przedsionek zwęża się do wewnątrz w wąski obszar szyjkowy, zwany zastawką nosową. Przewody nosowe za zastawką nosową znowu się rozszerzają. Zatykanie przewodów nosowych w zastawce nosowej ma miejsce z tego powodu, że zastawka nosowa jest blokowana. Ściany boczne (to znaczy zewnętrzne ściany tkanki, częściowo dookoła przewodu nosowego) przy zastawce nosowej są luźne, w rezultacie czego zewnętrzna ściana tkanki jest wciągana podczas etapu wdychania procesu oddychania, w wyniku czego częściowo lub całkowicie blokuje przepływ powietrza przez przewody nosowe, zwłaszcza kiedy ma miejsce takie zatkanie.

Blokada przewodów nosowych jest oczywiście drażniąca i może szkodzić osobom, które jej doświadczają. W szczególności, kontynuowanie oddychania przez usta przez dłuższy okres czasu może spowodować podrażnienie płuc w wyniku wdychania obcych cząstek, które w przeciwnym razie, gdyby przechodziły przez nos, byłyby filtrowane. Blokada przewodu nosowego jest szczególnie nieprzyjemna w nocy, ponieważ jest ona niewygodna dla wielu ludzi, którzy mająproblemy z oddychaniem przez usta w czasie snu. Blokada nozdrzy może prowadzić do zaburzeń snu, nieregulamości snu albo chrapania lub ich kombinacji. Dodatkowo, osoba w takim stanie może się często budzić, ponieważ osoba taka z trudem wdycha odpowiednią ilość tlenu.

Kiedy przyczyna zatykania przewodów nosowych jest związana z problemami anatomicznymi, takimi jak skrzywienie przegrody lub niezwykle mały otwór zastawki, i gdzie wpływ na oddychanie jest względnie poważny, powszechnie jest stosowanie zabiegów chirurgicznych w celu korekcji zniekształceń przewodów nosowych. Niemniej jednak, leczenie chirurgiczne jest drogie i może nie rozwiązać ostatecznie problemu. Kiedy przyczynąjest alergia lub zwykłe przeziębienie, inną często stosowaną alternatywą jest rozpylone lekarstwo, które zmniejsza towarzyszący obrzęk tkanek wzdłuż przewodów nosowych. Takie leczenie zbyt często jest niewystarczające do załagodzenia problemu, oraz istnieje możliwość uszkodzenia, w wyniku długiego stosowania, samych tkanek.

Znane są rozwieracze nosowe przystosowane do umieszczania wewnątrz nosa, co często powodowało wypychanie boków przewodów nosowych. Tego typu rozwieracz musi mieć konstrukcję dostosowaną do indywidualnych cech budowy nosa użytkownika i dlatego muszą być projektowane osobno dla określonego użytkownika.

Ze zgłoszenia patentowego USA nr 08/183 916 znany jest zewnętrzny rozwieracz nosowy, który przyczepia się do nosa użytkownika. Te znane rozwieracze nosowe zawierają pojedynczy

177 716 korpus zapewniający siłę naciągającą, poprzez określone ukształtowanie tego korpusu, np. w postaci paska o ukształtowanych krawędziach końcowych.

Jednokorpusowy rozwieracz nosowy posiada odpowiednie ukształtowanie, zapewniające siłę naciągającą oraz elementy sprężyste z warstwą przylepną, przy czym, dzięki odpowiedniej geometrii końców korpusu, siła obdzierająca, która jest wytwarzana przez poruszanie się skóry znajdującej się pod i sąsiadującej z takimi rozwieraczami, przyczepionymi do niej za pomocą warstwy przylepnej oddziela rozwieracz od skóry.

Element sprężysty ma długość mniejszą niż korpus, przy czym odpowiednie ułożenie elementów sprężystych w korpusie, zapewnia ustawienie końców elementu sprężystego w oddaleniu od odpowiedniego końca korpusu. Pozostawione fragmenty końców korpusu, usytuowane za elementami sprężystymi, stanowią przedłużenie korpusu, opierając się siłom obdzierającym, występującym na końcach tych elementów sprężystych. Jednak opisany tu rozwieracz nosowy wymaga indywidualnego ustawienia elementów sprężystych, co jest kosztowne.

Ze zgłoszenia patentowego USA 08/070 554 znany jest rozwieracz nosowy mający na przeciwległych końcach, za końcami elementu sprężynowego, ukształtowane krawędzie końcowe, przy czym końce elementów sprężystych rozciągają się na długości korpusu rozwieracza, zanim zostanąpocięte na jednostki, z centralnymi fragmentami końcowymi przyciętymi wzdłużnie podczas cięcia na jednostki. To zapewnia wydłużenia boczne korpusu bez znajdujących się w nich elementów sprężystych, przy czym wydłużenia boczne rozciągają się poza końce elementów sprężystych. Jednak wydłużenia przywierające, zastosowane w ukształtowaniu opisanych tutaj końców rozwieracza, mające zapobiegać oddzieraniu rozwieracza od skóry, ograniczają możliwe ukształtowania końców, które mogłyby być zastosowane w innym przypadku, oraz, ponieważ wydłużenia takie rozciągają się w korpusie rozwieracza za elementy sprężyste, nie do uniknięcia jest spowodowanie podczas procesu wytwarzania pewnej straty materiału. Sytuacja ta może być poprawiona poprzez wyeliminowanie odcinania centralnych części końcowych, i zamiast tego, dostarczenie wycięć pomiędzy elementami sprężynowymi i fragmentami bocznych wydłużeń. Jednak układ taki będzie powodował niewielkie oddzieranie centralnych fragmentów końcowych nie odciętych tak jak w wersji poprzedniej. Oddarte centralne fragmenty końcowe będą chwytały obiekty stykające się albo zbliżane do nosa użytkownika, zbierając brud, stając się nieestetycznymi, powodując swędzenie itd.

Dodatkowo, skóra pod tymi występami akumuluje pewną wilgoć, spowodowaną zmniejszonym parowaniem, wynikającym z obecności wydłużeń nad tą skórą, co osłabia w takich miejscach jej strukturę. Podczas usuwania rozwieracza, siły pomiędzy wydłużeniami rozwieracza i skórą zmieniająsię od sił obdzierających do sił pionowych, które mająo wiele większą wartość, z powodu właściwości kleju przylepcowego zastosowanego na występach, i dlatego istnieje możliwość uszkodzenia osłabionej skóry po zastosowaniu większych wartości sił pionowych, podczas usuwania tych wydłużeń ze skóry.

Z drugiej strony, nie zastosowanie wydłużeń albo jakichkolwiek wycięć pomiędzy elementem siły sprężystej i sąsiadującymi częściami bocznymi rozwieracza prowadzą do osiągnięcia przez elementy sprężyste skrajnych krawędzi końcowych rozwieracza. Zasadniczo stała siła sprężysta wzdłuż rozwieracza od krawędzi końcowej do krawędzi końcowej, dostarczona przez elementy sprężyste, prowadzi do pojawienia się, z powodu ruchu skóry pod rozwieraczem podczas zwykłego użytkowania, sił obdzierających, które dla znaczącej ilości zastosowań rozwieraczy sąwystarczające do spowodowania odłączenia końców rozwieracza od skóry użytkownika.

Rozwieracz nosowy, według wynalazku, zawierający korpus oraz co najmniej jeden element sprężysty, przy czym korpus ma postać paska, którego przeciwległe końce pierwszy i drugi, usytuowane z odstępem, mają ukształtowane krawędzie końcowe, charakteryzuje się tym, że zawiera co najmniej jedną taśmę sprężystą usytuowaną pomiędzy krawędziami końcowymi końców pierwszego i drugiego paska, przy czym co najmniej jedna taśma sprężysta posiada szereg nacięć rozmieszczonych wzdłuż paska, odpowiednio od końca pierwszego i drugiego w kierunku do środka paska, przy czym grubość co najmniej jednej taśmy sprężystej w każdym nacięciu jest

177 716 mniej sza niż grubość obszarów taśmy usytuowanych obok nacięć szeregu nacięć, zaś na końcach pierwszym i drugim paska jest usytuowana warstwa przylepna.

Korzystne jest gdy co najmniej jedno nacięcie szeregu nacięć jest usytuowane w pobliżu każdej krawędzi końcowej.

Korzystne jest gdy szereg nacięć zawiera zewnętrzne nacięcie, które ma większą głębokość niż pozostałe nacięcia szeregu nacięć, przy czym nacięcie zewnętrzne jest usytuowane w pobliżu jednej z krawędzi końcowych, natomiast każde z pozostałych nacięć szeregu nacięć, usytuowane w kierunku wzdłużnym taśmy, począwszy od jednej z krawędzi końcowych ma zmniejszającą się głębokość względem poprzedniego nacięcia szeregu nacięć.

Korzystne jest gdy pasek posiada drugą taśmę sprężystą, ułożoną równolegle i z odstępem względem pierwszej taśmy sprężystej, przy czym druga taśma sprężysta ma określoną grubość oraz szereg nacięć, których głębokości przewyższają trzecią część grubości drugiej taśmy, zaś nacięcia szeregu nacięć są ułożone prostopadle do wzdłużnej osi drugiej taśmy sprężystej.

Korzystne jest gdy zewnętrzne nacięcia są usytuowane w odległości 0,5 cm od każdej krawędzi końcowej paska, a w szczególności gdy zewnętrzne nacięcie ma głębokość większą niż 80% grubości pierwszej taśmy sprężystej.

Korzystne jest gdy na jednym końcu pierwszej taśmy sprężystej jest usytuowana pierwsza sekwencja nacięć, przy czym zewnętrzne nacięcie pierwszej sekwencji nacięć ma głębokość przekraczającą 80% grubości pierwszej taśmy sprężystej, zaś sąsiednie nacięcie usytuowane w tej samej sekwencji nacięć, w kierunku odległym od wybranej krawędzi ma głębokość większą niż 60% grubości pierwszej taśmy sprężystej.

Korzystne jest gdy zawiera drugą sekwencję nacięć, usytuowaną na przeciwległym końcu pierwszej taśmy sprężystej względem pierwszej sekwencji nacięć, przy czym zewnętrzne nacięcie usytuowane w drugiej sekwencji nacięć ma większą głębokość niż pozostałe nacięcia drugiej sekwencji nacięć i jest usytuowane odpowiednio blisko jednej końcowej krawędzi, przy czym pozostałe nacięcia drugiej sekwencji mają mniejsze głębokości niż sąsiadujące z nim nacięcie w sekwencji, w kierunku wybranej krawędzi końcowej wzdłuż pierwszej taśmy sprężystej.

Korzystne jest gdy co najmniej jedno nacięcie szeregu nacięć drugiej taśmy sprężystej, sąsiaduje z każdą krawędzią końcową paska.

Korzystne jest gdy posiada pierwszą sekwencję nacięć usytuowaną na drugiej taśmie zawierającąco najmniej część nacięć w szeregu, przy czym jedno nacięcie pierwszej sekwencji jest głębsze niż pozostałe nacięcia pierwszej sekwencji i jest usytuowane odpowiednio blisko jednej z krawędzi końcowych, zaś pozostałe nacięcia pierwszej sekwencji nacięć mająkolejno mniejsze głębokości niż poprzednie nacięcie usytuowane w kierunku wzdłużnym drugiej taśmy sprężystej, od wybranej krawędzi końcowej paska.

Korzystne jest gdy pierwsza taśma sprężysta ma określoną grubość, przy czym usytuowane na niej nacięcia szeregu nacięć majągrubość większą niż trzecia część grubości paska i sąusytuowane prostopadle do długości paska.

Korzystne jest gdy każde nacięcie szeregu nacięć jest ułożone w poprzek szerokości pierwszej taśmy sprężystej.

Konstrukcja rozwieracza nosowego jest niezawodna w użyciu i zapewnia dobre warunki oddychania. Zastosowanie dwóch taśm sprężystych z odpowiednio ukształtowanymi rowkami powoduje, że rozwieracz nie naciąga zbyt mocno skóry nosa użytkownika. Prosta konstrukcja zapewnia, że rozwieracz jest stosunkowo tani w produkcji.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia poglądowy fragment twarzy ludzkiej, obejmujący nos, oraz rozwieracz usytuowany na tym nosie, fig. 2A - rozwieracz nosowy w stanie rozłożonym, w widoku perspektywicznym, fig. 2B - element rozwieracza nosowego w widoku z boku, fig. 3 - widok poglądowy fragmentu twarzy ludzkiej z fig. 1 bez rozwieracza, fig. 4 - przekrój przez nos zgodnie ze strzałkami 4 oznaczonymi na fig. 3, fig. 5 - przekrój przez nos podobny do tego z fig. 4, przy czym przepływ powietrza przez kanały nosowe jest znaczny oraz fig. 6 - przekrój wykonany w kierunku strzałek 6 z fig. 1.

177 716

Przedstawiony na fig. 1 rozwieracz nosowy 10, jest umieszczony na twarzy 14 człowieka, na jego nosie 12.

Jak widać na fig. 2 rozwieracz nosowy 10 zawiera jednostkowy, albojednokorpusowy, pasek 16 materiału podłożowego 18, mający pierwszy koniec 20 i drugi koniec 22, połączony za pomocą części środkowej 24. Szerokość części środkowej 24, jest dla wygody użytkownika mniejsza niż szerokość pierwszego i drugiego końca 20 i 22, ponieważ w ten sposób pokrywa on mniej skóry użytkownika. Materiał podłożowy 18 korzystnie jest tkaniną poliestrową, która pozwala skórze na nosie 12 użytkownika na względnie łatwe oddychanie, czyli wymianę gazów z atmosferą, w celu zmaksymalizowania komfortu i zminimalizowania podrażniania podczas stosowania. Dla materiału podłożowego 18, korzystna jest odpowiednia, nietkana, sznurowana wyczeskowo tkanina, zawierająca 100% poliestru. Materiał podłożowy 18 posiada określone właściwości, to znaczy wytrzymałość na rozerwanie w stosunku 2:1, określonym przez kierunek maszynowy (MD) albo osnowę, względem kierunku poprzecznego (XD) albo wypełnienia tkaniny. Dodatkowo, posiada typowo stosunek procentowy wydłużenia w kierunku poprzecznym i maszynowym tkaniny. Kierunek maszynowy tkaniny jest równoległy do wymiaru wzdłużnego materiału podłożowego.

Pasek 16 zawiera elementy sprężyste 26, zamocowane do górnej powierzchni 28 materiału podłożowego 18. Elementy sprężyste 26 zawierają pierwszą taśmę sprężystą 30a i drugą taśmę sprężystą 30b. Pierwsza taśma sprężysta 30a posiada pierwszy koniec 41a i drugi koniec 42a. Druga taśma sprężysta 30b posiada pierwszy koniec 41b i drugi koniec 42b. Pierwsza i druga taśma sprężysta 30 a i 30b jest wykonana z materiału polimerowego, korzystnie dwuosiowo zorientowanego poliestru, który jest przycinany od około 0,2 cm do 0,34 cm szerokości, z materiału wyjściowego o grubości 0,025 cm. Zastosowanie materiału polimerowego, któryjest względnie cienki, dla każdej pierwszej i drugiej taśmy 30a i 30b sprężystej, wzmacnia osiową elastyczność skrętną, każdej z tych taśm dookoła wzdłużnego wymiaru każdej z nich, w zależności od ich szerokości.

Każda pierwsza i druga taśma sprężysta 30a i 30b ma nacięcia 43a, 43b i 43c. Nacięcie 43a, jest usytuowane najbliżej krańcowych końców każdej pierwszej i drugiej taśmy 30a i 30b. Jest to nacięcie najgłębsze i dla taśmy o długości 6,60 cm i szerokości 0,34 cm jest ono usytuowane do wewnątrz, w odległości 0,38 cm od najbliższego końca taśmy sprężystej, przy czym jego głębokość jest równa od 80% do 100% grubości taśmy sprężystej, korzystnie od 90% do 100%.

Kolejne nacięcia 43b usytuowane w kierunku wnętrza taśmy, są ułożone w odległości 0,23 cm do 0,51 cm bliżej środka, przy głębokości 60% do 90% grubości taśmy sprężystej, korzystnie 70%. Ostatnie nacięcie 43c, usytuowane najbliżej środka taśmy sprężystej, jest przesunięte o kolejne 0,25 cm do 0,50 cm bliżej do środka i ma głębokość wynoszącądo 40% do 70% grubości taśmy sprężystej, korzystnie około 40%. Wzajemne usytuowanie kolejnych nacięć, oraz ich głębokości są przedstawione na fig. 2b.

Dalsze nacięcia mogą być zawarte w ciągu, w położeniu bliżej środka odpowiednich taśm sprężystych, przy czym korzystnie stosuje się różne głębokości dla każdego z nacięć. Wynikiem wprowadzenia tych nacięć na jeszcze mniejszą głębokość w ich ciągu w kierunku środka, jest jednostajne zmniejszanie sprężystości taśm sprężystych wzdłuż dwóch półdługości każdej z taśm sprężystych, rozpoczynając od ich środka. Najgłębsze nacięcia najbardziej zmniejszają skuteczną stałą sprężyny tak, że umieszczenie ich na końcach taśm jest skuteczne. Inne nacięcia, posiadające mniejszą głębokość, wraz ze zmniejszoną odległością od środka taśmy, zmniejszają stałą sprężyny w mniejszym stopniu, w ten sposób zwiększając stałą sprężyny wzdłuż kierunków od końców taśm sprężystych w kierunku środka. W rezultacie, pożądane naciągnięcie zewnętrznej ściany tkanki nosa użytkownika może być wyregulowane za pomocą typu materiału, długości, grubości i szerokości, w celu dostarczenia pożądanego naciągnięcia tych tkanek. Siły sprężyste są zmniejszone wystarczająco, co powoduje uniknięcie nadmiernych sił zdzierających naskórek, które występująpomiędzy warstwąkleju przylepnego usytuowanąpod końcami taśm i skórą, do której są one przymocowane.

Pierwsza i druga taśma 30a i 30b sprężysta są zamocowane do górnej powierzchni 28 pasma materiału podłożowego 18 za pomocą dwóch pasków przylepnych 31 a i 31 b. Pierwszy i drugi

177 716 pasek przylepny 31 a i 31 b posiada dwa końce 33a, 33b i 34a, 34b. Pierwszy i drugi pasek przylepny 31a i 31bmająw widoku z góry, taki sam kształt i rozmiar, i taki sam jak pierwsza i druga taśma 30a i 30b, w widoku z góry.

Pierwsza taśma 30a jest przymocowana za pomocą paska przylepnego 31 a do materiału podłożowego 18, sąsiadującego ze środkową krawędzią 32 środkowej części 24. Druga taśma 30b jest równolegle ułożona i oddalona od pierwszej taśmy 30a, oraz jest przymocowana za pomocą paska przylepnego 31 b do materiału podłożowego 18, sąsiadującego z przeciwległą środkową krawędzią 36 środkowej części 24. Taśmy pierwsza i druga 30a i 30b są zorientowane równolegle do siebie i równolegle do wymiaru wzdłużnego materiału podłożowego 18. Każdy z pasków przylepnych 31 a i 31 b jest korzystnie wykonany z akrylowej taśmy zgodnego biologicznie kleju przylepnego, albo z akrylowego, zgodnego biologicznie, kleju przylepnego.

Pasek 16 zawiera górną warstwę 38 materiału sprężystego, posiadającą pierwszy i drugi obszar końcowy 39 i 40, oraz odcinek pośredni 47, posiadający w widoku z góry, ten sam rozmiar i kształt co pasmo materiału podłożowego 18. Powierzchnia dolna 35 górnej warstwy 38 materiału, zawiera warstwę przylepną48, która jest umieszczona w pierwszym i drugim obszarze końcowym 39 i 40 i na odcinku pośrednim 47 górnej warstwy 38. Warstwę przylepną 48 stanowi porowaty, akrylowy, zgodny biologicznie klej. Górna warstwa materiału 38 jest ułożona na pierwszej i drugiej taśmie 30a i 30b sprężystej, oraz górnej powierzchni 28 materiału podłożowego 18, przy czym jest do niej przymocowana za pomocą warstwy przylepnej 48.

Górna warstwa 38 materiału zabezpiecza przed oddzielaniem się pierwszej i drugiej taśmy 30a i 30b od pasma materiału podłożowego 18 oraz pasków przylepnych 31 a i 31 b w sytuacjach, kiedy pasek 16 odgina się na skutek ruchu skóry (na którąjest nałożony). Ponadto, górna warstwa materiału 38 ogranicza do pewnego stopnia pasmo materiału podłożowego 18, razem z nim zapewniając usztywnienie na głównej płaszczyźnie materiału, w celu dostarczenia bardziej stabilnego geometrycznie układu, który umożliwia łatwiejsze mocowanie i usuwanie rozwieracza nosowego 10. Górna warstwa materiału 38 jest korzystnie wykonana z porowatego materiału nietkanego wraz z warstwą przylepną 48.

Materiał podłożowy 18 z fig. 2, od spodu 44 posiada warstwę klejącą 46, ułożoną na niej i na obszarach jednego i drugiego końca 20 i 22 paska 16 oraz środkowej części 24 tego paska. Warstwa klejąca 46 jest z porowatego, akrylowego, zgodnego biologicznie kleju przylepcowego. Warstwa klejąca 46 przeznaczona jest do łączenia rozwieracza 10 ze skórą zewnętrznej ściany tkanki, na której ma być użyty rozwieracz, czyli z zewnętir^mąściankiąnosa 12 z fig. 1. Tkanina na materiał podłożowy 18 jest dostarczana z nałożoną na nią warstwą klejącą 46.

Warstwa klejąca 46 jest, przed użyciem, pokrywana parą wkładek pierwszą i drugą 49 i 50. Wkładki 49, 50 pokrywają warstwę klejącą46 na jednym końcu 20 i drugim końcu 22 materiału podłożowego 18, przy czym wydłużony fragment 51 pierwszej wkładki 49 i wydłużony fragment 52 drugiej wkładki 50 okrywąjączęść warstwy klejącej 46 na środkowej części 24 paska 16 materiału podłożowego 18. Wkładki pierwsza i druga 49 i 50 sąłatwo usuwane z warstwy klejącej 46.

Jak to przedstawiono na fig. 3 i 4, nos ludzki 12 zawiera pierwszy i drugi kanał nosowy 54, 56, oraz fragment nosa 12, nazywany mostkiem 58, usytuowany pomiędzy, ale na zewnątrz pierwszego i drugiego kanału nosowego 54 i 56. Stan kanałów nosowych z fig. 4 jest taki, jaki ma miejsce w tej części cyklu oddychania, w której przechodzi przez niego niewielki strumień powietrza, a kanały pierwszy i drugi 54,56 należą do osoby, która ani nie jest chora na chorobę, która posiada objawy obejmujące kanały nosowe, ani nie posiada uszkodzonego przewodu nosowego. Tak więc, kanały nosowe pierwszy i drugi 54 i 56 są otwarte i z łatwością przepuszczają strumienie powietrza.

Podczas szczytu wdychania, podczas procesu oddychania, niewielkie zmniejszenie ciśnienia wewnątrz nosa prowadzi do lekkiego wciągnięcia zewnętrznych ścian nosa. Jednak jeśli kanały nosowe 54, 56 zostały uszkodzone, co doprowadziło do ich pewnego zatkania, albo ma miejsce opuchnięcie tkanek obudowujących te kanały, spowodowane reakcją alergiczną albo chorobą tkanek tworzących ściany zewnętrzne 60 i 62 na zewnętrznych stronach pierwszego i drugiego kanału 54, 56 nosowego, wdychanie może prowadzić do jeszcze większego ciśnienia

177 716 powietrza, ponieważ prędkość powietrza w zwężonych kanałach wzrasta, kiedy oddychający próbuje wziąć pełny oddech. Zewnętrzne ściany tkanek 60 i 62 dążą następnie do silniejszego wciągnięcia do kanałów nosowych 54,56 jak to uwidoczniono na fig. 5, a nawet, w pewnych okolicznościach, kanały zapadają się do niemal całkowitego zamknięcia. Fragmentem zewnętrznych ścian 60 i 62 wciągniętym w ten sposób podczas wdychania jest ten znajdujący się pomiędzy końcem kości kanału nosowego i czaszki, pokazanej na fig. 1 i 3 linią kreskową; oraz wejściem do kanałów nosowych pierwszego i drugiego 54 i 56. Takie wciągnięcia zewnętrznych tkanek ścianek 60 i 62 powodująw rezultacie dalsząblokadę nosa 12. Ciężkość tego stanu blokady nosa zależy od tego, jak wąską zastawkę nosową posiada dana osoba.

Podczas stosowania, rozwieracz nosowy 10 jest połączony ze skórą na zewnętrznych ścianach tkanki 60 i 62 nosa 12 za pomocą warstwy klejącej 46, po usunięciu z niej pierwszej i drugiej wkładki zwalnianej 49,50. Figury 1 i 6 przedstawiająrozwieracz nosowy 10 umieszczony na zewnętrznej powierzchni skóry nosa 12 tak, że środkowa część 24 materiału podłożowego 18 jest ułożona w poprzek mostka 58 nosa 12, z pierwszym i drugim końcem 20 i 22 utrzymywanymi w kontakcie z zewnętrznymi ścianami tkanki 60 i 62 pierwszego i drugiego kanału nosowego 54 i 56, za pomocą warstwy klejącej 46. Warstwa klejąca 46, umieszczona w pierwszym i drugim końcu 20 i 22 paska 16 rozwieracza nosowego 10, oraz na środkowej części 24, łączy rozłącznie jednostkowy albo jednokorpusowy pasek 16 z zewnętrznymi ścianami tkanki 60 i 62 i mostkiem 58 nosa 12.

Sprężystość pierwszej i drugiej taśmy 30a i 30b sprężystej zapewnia na skutek sprężystości zewnętrzne naciągnięcie zewnętrznych ścian tkanek 60, 62 nosa 12, gdy rozwieracz nosowy 10 jest umieszczony na nosie, przy czym taśmy 30a, 30b rozciągająsię od płaskiego położenia stanu, kiedy ich końce sąna siłę zbliżane do siebie. To zewnętrzne naciągnięcie taśm 30a, 30b przeciwdziała sile wciągającej, wywieranej na zewnętrzne ściany tkanek 60 i 62 podczas wdychania. Dzięki temu działa jako stabilizacja położenia tych tkanek 60 i 62 podczas takiego wdychania. Elastyczność materiału podłożowego 18, materiałów pasków przylepnych 31 a i 31 b, oraz materiału górnej warstwy 38, razem ze sprężystością pierwszej i drugiej taśmy 30a i 30b, oraz elastycznością, którą wykazują one z powodu posiadania względnie niewielkiej grubości, wszystko to pozwala rozwieraczowi nosowemu 10 na dostosowanie się do krzywizn nosa 12 każdego indywidualnego użytkownika, w celu zwiększenia poczucia komfortu tej osoby podczas stosowania rozwieracza. Niewielka grubość taśm 30a i 30b wzmacnia także osiową elastyczność skrętnąpaska 16 dookoła jego wymiaru wzdłużnego, co dalej zwiększa komfort dla noszącego i pomaga w utrzymaniu przylegania warstwy klejącej 46 do nosa 12 noszącego.

Sznurowane wyczeskowo ukształtowanie tkaniny materiału podłożowego 18 umożliwia ograniczone, przede wszystkim plastyczne, ale nieco elastyczne odkształcenie wewnątrz grubości materiału podłożowego 18. Właściwość tego odkształcenia rozprzestrzenia się na tym paśmie za pomocą sił rozwarstwiających takich, jakie mogą być spowodowane na skutek naturalnej tendencji taśm 30a i 30b do powracania do ich normalnego, płaskiego stanu, oraz różnice ukształtowania powierzchni, istniejące pomiędzy tymi taśmami 30a i 30b i nosem 12 użytkownika. Należy tu brać pod uwagę także przemieszczanie jednostkowego, albo jednokorpusowego paska 16 względem zewnętrznych ścian tkanek 60 i 62 w wyniku działania sił ścinających, rozciągających, rozszczepiających albo obdzierających, przykładanych na/albo do tych zewnętrznych ścian tkanek 60, 62 i paska 16 z powodu przemieszczania się skóry użytkownika (na przykład poruszania nosem), albo kontaktu z obiektem zewnętrznym, takim jak poduszka. Takie siły rozwarstwiające mają tendencje do powodowania nieumyślnego odłączenia rozwieracza 10 nosa 12. Przy rozprzestrzenianiu się tych sił rozwarstwiających, pasmo materiału podłożowego 18 działa jako bufor mechaniczny, zapobiegający przekazywaniu zogniskowanych sił warstwie klejącej 46, a przez to skórze nosa 12 użytkownika. Dostarczenie przekazywania zogniskowanych sił rozwarstwiających eliminuje swędzenie powodowane przez oddzielenie warstwy klejącej 46 od fragmentów skóry pod rozwieraczem 10, którego twarz 14 może doświadczyć, jeśli takie siły rozwarstwiające były zogniskowane na skórze nosa 12.

177 716

Zasięg siły rozwierającej dostarczanej przez rozwieracz 10, to znaczy wyciągania zewnętrznego, dostarczanego zewnętrznym ścianom tkanek 60 i 62 przez sprężystość paska 16, dzięki taśmom pierwszej i drugiej 30a i 30b, ma zakres od 5 do 50 gramów albo więcej. Przy wielkości 10 gram takiej siły rozwierającej, zwykle jest to niewystarczające do wspomożenia większości użytkowników o jakimkolwiek znaczącym stopniu blokady nosa 12 podczas wdychania. Jednak jeśli blokada nosa 12 jest wystarczaj ąco łagodna, noszący może zauważyć pozytywny efekt przy sile rozwierającej dostarczonej przez rozwieracz 10 tak małej, jak 5 gramów. Siła rozwierająca przewyższająca 10 gramów jest odczuwalna w przykry sposób i niewygodna dla wielu użytkowników (chociaż nie wszystkich) noszących taki rozwieracz 10.

Rozwieracz nosowy 10 jest tak zaprojektowany, aby dostarczał ścianom zewnętrznym 60 i 62 kanałów nosowych 54 i 56 siły sprężystej o wartości od 20 do 30 gramów co najmniej na obszarze znajdującym się do wewnątrz od nacięć 43a, 43b i 43c wzdłuż taśm 30a i 30b. Każda z tych taśm 30a, 30b sprężystych dostarcza część tej sumy. Rozwierająca siła sprężysta w miejscu nacięć, aż do końców rozwieracza 10 jest postępowo zmniejszana, w celu zmniejszenia siły obdzierającej, występującej na końcach rozwieracza 10.

Dwie taśmy 30a i 30b zastosowanie w jednostkowym, albo jednokorpusowym, pasku 16 mająrówne proporcje i sąpodobnie zlokalizowane i zwymiarowane z wykonanymi w nich nacięciami 43a, 43b, 43c, przy czym każda z taśm 30a i 30b dostarcza w przybliżeniu połowę całkowitej sprężystej siły rozwierającej, występującej w każdym miejscu długości rozwieracza 10.

Jak to najlepiej widać na fig. 1 i 6, jednostkowy pasek 16, składający się z pasma materiału podłożowego 18, pasków przylepnych 31 a i 31 b, górnej warstwy 38, oraz pierwszej i drugiej taśmy 30a i 30b sprężystej, zawiera pierwszą krawędź półokrągłą 70b usytuowaną na przeciwległym końcu 22 materiału podłożowego 18. Pierwsza, końcowa krawędź półokrągła 70a jest utworzona przez pierwszy koniec 20 pasma materiału podłożowego 18 i pierwszy obszar końcowy 39 górnej warstwy 38, oraz przez pierwsze końce 41 a i 41 b taśm 30a i 30b sprężystych, oraz pierwsze końce 33a i 33b pasków przylepnych 31a i 31b. Druga końcowa krawędź półokrągła 70b jest tworzona przez drugi obszar końcowy 40 materiału górnej warstwy, oraz przez drugie końce 42a i 42b pierwszej i drugiej taśmy 30a i 31b. Z powodu podobieństwa pierwszej i drugiej końcowej krawędzi półokrągłej 70a i 70b, jedynie jedna z nich jest tu opisana.

Pierwsza końcowa krawędź półokrągła 70a zawiera dwa występy 72a i 74a, rozdzielone cofniętym fragmentem 76a.

Zasięg wystawania występów 72a i 74ajest ustawiony przez tłocznik tnący stosowany przy wytwarzaniu rozwieracza 10 z ciągłego pasma połączonych materiałów, łączący materiały w pasek 16, przy czym fragmenty rozwieracza 10 są ukształtowane przez pierwsze końce 41a i 41b taśm 30a, 30b sprężystych, na odpowiednich pierwszych końcach 33a i 33b pasków przylepnych 31 a i 31 b. Ponieważ występy 72a, 74a taśm 30a, 30b są usytuowane najbardziej na zewnątrz, tłocznik wycinający pasek 16 z ciągłego pasma nie musi marnować materiału taśmy sprężystej. Występy zawierające taśmy sprężyste z jednego paska 16 będą pasowały do tych z następnego paska 16 tak, że materiał znajdujący się pomiędzy nimi nie musi być wycinany i tracony podczas procesu wytwarzania. Z powodu cofnięć występów 72a, 74a zawartych w taśmach 30a, 30b sprężystych na każdej ich stronie, to znaczy wliczając w to cofnięcie 76a i materiał na zewnętrznych stronach taśm sprężystych, będzie miała miejsce pewna strata tego materiału przy każdym wycięciu pomiędzy sąsiadującymi fragmentami pasków 30a, 30b.

Tak więc rozwieracze nosowe 10 są wytwarzane bez nadmiernych strat materiału, podczas operacji ciągłego wytwarzania. Jednak rozwieracze nosowe 10 o przedstawionym ukształtowaniu nie powodują mimowolnego oddzierania się tych końców podczas używania, to znaczy odwarstwiania się rejonu końcowego 20, 22 skóry nosa 12 użytkownika z powodu ruchów twarzy, sił pojawiających się w czasie snu i pochodzących od obiektów zewnętrznych, takich jak poduszki, i tym podobnych. Wynika to z tego, że stała sprężyny jest znacznie zmniejszona, w kierunku każdego z przeciwległych końców rozwieracza nosowego 10 przez nacięcia 43a, 43b i 43c, usytuowane na końcach taśm 30a i 30b sprężystych.

177 716

177 716

Fg-gi

43e

177 716

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 70 egz. Cena 4,00 zł.

Claims (12)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Rozwieracz nosowy, zawierający korpus oraz co najmniej jeden element sprężysty, przy czym korpus ma postać paska, którego przeciwległe końce pierwszy i drugi, usytuowane z odstępem, mają ukształtowane krawędzie końcowe, znamienny tym, że zawiera co najmniej jedną taśmę sprężystą (30a) usytuowaną pomiędzy krawędziami końcowymi (70a, 70b) końców pierwszego (20) i drugiego (22) paska (16), przy czym co najmniej jedna taśma (30a) sprężysta posiada szereg nacięć (43a, 43b, 43c) rozmieszczonych wzdłuż paska (16), odpowiednio od końca pierwszego (20) i drugiego (22) w kierunku do środka paska (16), przy czym grubość co najmniej jednej taśmy (30a) sprężystej w każdym nacięciu jest mniejsza niż grubość obszarów taśmy (30a) usytuowanych obok nacięć szeregu nacięć (43a, 43b, 43c), zaś na końcach pierwszym (20) i drugim (22) paska (16) jest usytuowana warstwa przylepna (46).
2. 2. Rozwieracz, według zastrz. 1, znamienny tym, że co najmniej jedno nacięcie szeregu nacięć (43a, 43b, 43c) jest usytuowane w pobliżu każdej krawędzi końcowej (70a, 70b).
3. 3. Rozwieracz, według zastrz. 1, znamienny tym, że szereg nacięć (43a, 43b, 43c) zawiera zewnętrzne nacięcie (43a), które ma większą głębokość niż pozostałe nacięcia szeregu nacięć (43b, 43c), przy czym nacięcie zewnętrzne (43a) jest usytuowane w pobliżu jednej z krawędzi końcowych (70a, 70b), natomiast każde z pozostałych nacięć szeregu nacięć (43a, 43b, 43c), usytuowane w kierunku wzdłużnym taśmy (30a), począwszy od jednej z krawędzi końcowych (70a, 70b) ma zmniejszającą się głębokość względem poprzedniego nacięcia szeregu nacięć (43a, 43b, 43c).
4. 4. Rozwieracz, według zastrz 1, znamienny tym, że pasek (16) posiada drugą taśmę (30b) sprężystą, ułożoną równolegle i z odstępem względem pierwszej taśmy (30a) sprężystej, przy czym druga taśma (30b) sprężysta ma określoną grubość oraz szereg nacięć (43a, 43b, 43c), których głębokości przewyższają trzecią część grubości drugiej taśmy (30b), zaś nacięcia szeregu nacięć (43a, 43b, 43c) są ułożone prostopadle do wzdłużnej osi drugiej taśmy sprężystej.

   4. Rozwieracz, według zastrz. 3, znamienny tym, że zewnętrzne nacięcia (43a) sąusytuowane w odległości 0,
5. 5 cm od każdej krawędzi końcowej (70a, 70b) paska (16).
6. 6. Rozwieracz, według zastrz. 2, znamienny tym, że zewnętrzne nacięcie (43a) ma głębokość większą niż 80% grubości pierwszej taśmy (30a) sprężystej.
7. 7. Rozwieracz, według zastrz. 3, znamienny tym, że na jednym końcu pierwszej taśmy (30a) sprężystej jest usytuowana pierwsza sekwencja nacięć (43a, 43b, 43c), przy czym zewnętrzne nacięcie (43a) pierwszej sekwencji nacięć (43a, 43b, 43c) ma głębokość przekraczającą 80% grubości pierwszej taśmy (30a) sprężystej, zaś sąsiednie nacięcie (43b) usytuowane w tej samej sekwencji nacięć (43a, 43b, 43c), w kierunku odległym od wybranej krawędzi (70a lub 70b) ma głębokość większą niż 60% grubości pierwszej taśmy (30a) sprężystej.
8. 8. Rozwieracz, według zastrz. 7, znamienny tym, że zawiera drugą sekwencję nacięć (43a, 43b, 43c), usytuowaną na przeciwległym końcu pierwszej taśmy (30a) sprężystej względem pierwszej sekwencji nacięć (43a, 43b, 43c), przy czym zewnętrzne nacięcie usytuowane w drugiej sekwencji nacięć (43a, 43b, 43c) ma większą głębokość niż pozostałe nacięcia drugiej sekwencji nacięć i jest usytuowane odpowiednio blisko jednej końcowej krawędzi (70b), przy czym pozostałe nacięcia drugiej sekwencji (43a, 43b, 43c) mają mniejsze głębokości niż sąsiadujące z nim nacięcie w sekwencji, w kierunku wybranej krawędzi końcowej (70a, 70b) wzdłuż pierwszej taśmy (30a) sprężystej.
9. 9. Rozwieracz, według zastrz. 4, znamienny tym, że co najmniej jedno nacięcie szeregu nacięć (43a, 43b, 43c) drugiej taśmy (30b) sprężystej, sąsiaduje z każdą krawędzią końcową (70a, 70b) paska (16).
10. 10. Rozwieracz, według zastrz. 4, znamienny tym, że posiada pierwszą sekwencję nacięć (43a, 43b, 43c) usytuowaną na drugiej taśmie (30b) zawierającą co najmniej część nacięć w sze177 716 regu, przy czym jedno nacięcie pierwszej sekwencji jest głębsze niż pozostałe nacięcia pierwszej sekwencji i jest usytuowane odpowiednio blisko jednej z krawędzi końcowych (70a, 70b), zaś pozostałe nacięcia pierwszej sekwencji nacięć (43a, 43b, 43c) mająkolejno mniejsze głębokości niż poprzednie nacięcie usytuowane w kierunku wzdłużnym drugiej taśmy (30b) sprężystej, od wybranej krawędzi końcowej (70a, 70b) paska (16).
11. 11. Rozwieracz, według zastrz. 1, znamienny tym, że pierwsza taśma (30a) sprężysta ma określoną grubość, przy czym usytuowane na niej nacięcia szeregu nacięć (43a, 43b, 43c) mają grubość większą niż trzecia część grubości paska (16) i sąusytuowane prostopadle do długości paska (16).
12. 12. Rozwieracz, według zastrz. 1, znamienny tym, że każde nacięcie szeregu nacięć (43a, 43b, 43c) jest ułożone w poprzek szerokości pierwszej taśmy (30a) sprężystej.

    * * *