PL174837B1

PL174837B1 - Sposób określania w sieci przesyłowej połączenia pomiędzy źródłem a punktem przeznaczenia

Info

Publication number: PL174837B1
Application number: PL94313318A
Authority: PL
Inventors: Cornelis Boer; Kruif Johannes C. De
Original assignee: Nederland Ptt
Priority date: 1993-09-07
Filing date: 1994-09-06
Publication date: 1998-09-30
Also published as: DK0722644T3; HU9600566D0; EP0722644A1; FI961033A0; PL313318A1; UA41372C2; FI961033A; FI114127B; WO1995007586A1; DE69412274T2; AU7615594A; ATE169436T1; EP0722644B1; NL9301544A; DE69412274D1; HUT74259A; CZ286500B6; US5793765A; CZ68496A3; HU216230B

Abstract

1. Sposób okreslania w sieci przesylowej polaczenia pomiedzy zródlem a punktem przeznacze- nia przez podzial sieci na podsieci, znamienny tym, ze powtarza sie nastepujace czynnosci: przyporzadko- wuje sie punkty dostepu (11s,1 1 d, 12s, 12d, 13s, 13d; 21s, 21d, 22s, 22d) kazdej podsieci (11, 12, 13; 21, 22), przy czym przez kazdy punkt dostepu wskazuje sie pojemnosc przesylowa poszczególnej podsieci po- miedzy jej punktami dostepu, okresla sie podlacza po- miedzy podsieciami, przy czym kazde podlacze przeprowadza sie od punktu dostepu pierwszej pod- sieci do punktu dostepu drugiej podsieci, korzystnie punktów dostepu (11d-12s; 21d-21s), i dzieli sie pod- sieci na nastepne podsieci. Fig. 1 PL PL PL PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest sposób określania w sieci przesyłowej połączenia pomiędzy źródłem a punktem przeznaczenia.

Termin siećjest używany tutaj w szczególności w odniesieniu do sieci przesyłowej do przesyłania informacji i/lub towarów. Sieć przesyłowa jest w tym kontekście na przykład siecią telefoniczną składającą się z infrastruktury mającej łącza, węzły i centrale, lecz także siecią przesyłową towarów, składającą się z pewnej liczby połączeń przesyłowych, takich jak połączenia kolejowe, i stacji przeładunkowych. Poniżej kilka terminów zostanie objaśnionych w odniesieniu do przykładów z techniki łączności.

174 837

W sieciach przesyłowych informacji, czyli sieciach łączności, połączenia są ustalane w zasadzie dwoma sposobami: z punktu centralnego, który nadzoruje całą sieć, czyli przez centralne lub scentralizowane sterowanie siecią, lub z punktów rozmieszczonych na połączeniu przesyłowym, czyli przez rozproszone sterowanie siecią. W przypadku sterowania centralnego w systemie sterowania centralnego, w zasadzie wszystkie połączenia podrzędne od źródła do punktu przeznaczenia są określane i tworzone ze sterowania centralnego. Ponieważ informacja dotycząca całej sieci jest dostępna dla sterowania centralnego, może być wybrane połączenie efektywne.

W przypadku sterowania rozproszonego w systemie sterowania rozproszonego, sterowanie, a więc i informacja do tego wymagana, sąrozłożone w sieci. Ponieważ w tym przypadku pewna informacja, taka jak informacja topologiczna, musi być obecna równocześnie w różnych punktach, pociąga to za sobąpowielanie informacji. W każdym przypadkujednostka sterowania lokalnego wybiera połączenie podrzędne na podstawie dostępnej informacji. Połączenie całkowitejest tworzone krokpo kroku, z połączeń podrzędnych, które sąwybierane w każdym przypadku pomiędzy jednym punktem połączenia i następnym punktem połączenia. W tym kontekście jednostki sterujące są stosunkowo proste. Wskutek informacji brakującej jednostkom sterującym, odnoszącej się do całej sieci, w przypadku sterowania rozproszonego mogąbyć wybrane połączenia ogólnie mniej efektywne.

Chociaż w przypadku sterowania centralnego możliwe są połączenia bardziej efektywne, określające połączenia w stosunkowo dużych sieciach sterowanych centralnie, w praktyce wymaga ono skomplikowanego sterowania. Do określenia połączeń w sieciach o różnych typach sterowania, przy sterowaniu scentralizowanym i sterowaniu rozproszonym, wymagane są różne typy informacji sterowania, co komplikuje sprzężenie sieci o różnych typach sterowania.

Znane są różne rodzaje sterowania w sieciach przesyłowych. Na przykład europejski opis patentowy nr 0 343 611 ujawnia sposób sterowania systemami łączenia szybkich pakietów, jak również telekomunikacyjny system łączenia szybkich pakietów. Sieć ma strukturę sterowania rozproszonego. Jednostki przetwarzające, które oceniają funkcję kosztów całkowitych, sterują tylko częścią wprowadzonych połączeń. To rozwiązanie nie zajmuje się sieciami mającymi sterowanie centralne.

Znany jest z artykułu Dimitrijevica D. i in., pt. “Routing in multi-domain networks” (“Wybór trasy w sieciach wielodomenowych”) IEEE Infocom, Bal Harbour, Floryda, Stany Zjednoczone Ameryki, tom 1, kwiecień 1991 r., algorytm kierowania hierarchicznego dla sieci wielodomenowych, z których każda sieć składa się z kilku domen sterowanych indywidualnie. Tak zwane Centrum Sterowania ZintegrowanąSieciązarządza działaniem całej sieci w oparciu o ograniczoną ilość informacji o całej sieci. Ujawniony algorytm jest stosowalny tylko do sieci mających sterowanie typu wzmiankowanego powyżej.

Znany jest z artykułu Huanga G. pt. “A parallel textured algorithm for optimal routing in data networks” (“Równoległy teksturowany algorytm do optymalnego wyboru trasy w sieciach danych”), IEEE Globecom, Phoenix, Arizona, Stany Zjednoczone Ameryki, tom 3, grudzień 1991 r., algorytm kierowania dla sieci danych. W algorytmie sieć dużej skali jest rozdzielona na kilka mniejszych sieci, które z kolei są zorganizowane na kilku poziomach zawierających niezależne podsieci. Ten tak zwany algorytm teksturowany nie jest właściwy dla sieci mających sterowanie centralne.

Znane jest działanie sieci na podsieci w technice łączności, opisane na przykład w CCITT (ITU) Recommendation G. 803. Znane dzielenie sieci nie dotyczy jednak określania połączeń, lecz podziału administracyjnego sieci w celu zarządzania siecią.

Sposób według wynalazku polega na tym, że powtarza się następujące czynności: przyporządkowuje się punkty dostępu każdej podsieci, przy czym przez każdy punkt dostępu wskazuje się pojemność przesyłową poszczególnej podsieci pomiędzy jej -punktami dostępu, określa się podłącza pomiędzy podsieciami, przy czym każde podłączę przeprowadza się od punktu dostępu pierwszej podsieci do punktu dostępu drugiej podsieci i dzieli się podsieci na następne podsieci.

174 837

W sieci mającej sterowanie rozproszone łączy się punkt dostępu źródła ze źródłem i łączy się punkt dostępu przeznaczenia z punktem przeznaczenia, przy czym początkowo zrównuje się pierwszy punkt dostępu z punktem dostępu źródła, po czym przeprowadza się powtarzalnie następujące czynności, aż pierwszy punkt dostępu zrównuje się z punktem dostępu przeznaczenia: zrównuje się drugi punkt dostępu z punktem dostępu podsieci, która wyłącza pierwszy punkt dostępu i włącza punkt dostępu przeznaczenia, a podsieć wybiera się tak, że podłączę określa się pomiędzy pierwszym punktem dostępu i drugim punktem dostępu, rejestruje się tak określone podłączę i zrównuje się drugi punkt dostępu z pierwszym punktem dostępu.

W sieci mającej sterowanie scentralizowane łączy się punkt dostępu źródła ze źródłem i łączy się punkt dostępu przeznaczenia z punktem przeznaczenia, przy czym początkowo zrównuje się pierwszy punkt dostępu z punktem dostępu źródła i początkowo zrównuje się drugi punkt dostępu z punktem dostępu przeznaczenia, po czym przeprowadza się powtarzalnie następujące czynności, aż określa się nieprzerwany łańcuch podłączy pomiędzy punktem dostępu źródła i punktem dostępu przeznaczenia: wybiera się wzajemnie wyłączające się podsieci, z których każda ma pierwszy punkt dostępu i drugi punkt dostępu, ten wybór przeprowadza się tak, że określa się podłączę pomiędzy drugim punktem dostępu podsieci i pierwszym punktem dostępu następnej podsieci, rejestruje się tak określone podłączę i dzieli się podsieci na następne podsieci.

Korzystnie stosuje się, przy łączeniu sieci mającej sterowanie scentralizowane i sieci mającej sterowanie rozproszone, podział funkcjonalny poszczególnych układów sterowania, stosując informację sterowania o uniwersalnej strukturze wymiany pomiędzy układami sterowania.

Stosuje się punkt dostępu reprezentujący dostępną, wolną pojemność przesyłową badanej podsieci.

Zaletą wynalazku jest dostarczenie sposobu określania połączeń w sieci, który zapewnia proste i efektywne ustalenie połączeń tak, że jest stosowane proste sterowanie, upraszcza w znacznym stopniu proces łączenia sieci mających sterowanie centralne i sieci mających sterowanie rozproszone oraz jest niezależny od typu sieci lub stosowanej techniki.

Zastosowana sieć ma strukturę sterowania rozproszonego lub scentralizowanego.

W praktyce proces wywoływania współdziałania sieci sterowanych w sposób centralny lub rozproszony jest skomplikowany. Wynalazek daje możliwość znacznego uproszczenia tego współdziałania przez zastosowanie dla obu typów sieci zasadniczo tego samego sposobu wyboru połączeń. W tym przypadku określenie połączeń w sieciach sterowanych centralnie odbywa się przez kontynuowanie dzielenia podsieci na dalsze podsieci, które w każdym przypadku nie pokrywają się, po czym są określane połączenia podrzędne pomiędzy tymi podsieciami.

Zaletąjest, że siećjest dzielona na podsieci, tak zwane abstrakcje, przy czym stan, w szczególności zdolność przesyłowa połączenia do sąsiedniej sieci, każdej podsieci jest wskazywana w tak zwanych punktach dostępu. W tych punktach dostępu są zgrupowane właściwości sieci, to jest elementy sieciowe i ich właściwości są reprezentowane w sposób złożony funkcjonalnie na wyższym poziomie abstrakcji. Przy pomocy złożonej reprezentacji elementów sieciowych jest możliwe określenie właściwego połączenia w prosty sposób, bez potrzeby użycia, przy wybieraniu połączenia, szczegółowej informacji dotyczącej poszczególnych elementów sieciowych. W wyniku tego można osiągnąć znaczne uproszczenie sterowania. Powtarzane dzielenie zapewnia procedurę zasadniczo rekurencyjną, która korzystnie upraszcza określanie połączeń podrzędnych.

Dzielenie podsieci przy określaniu połączenia ma tę zaletę, że określane połączenie podrzędne staje się mniejsze i w wyniku tegojest wymagane mniej informacji sterowania do wyboru połączenia podrzędnego. Korzystnie dzielenie sieci na podsieci jest dokonywane w sposób ustalony, to jest zasadniczo stały, a każda podsieć jest przyporządkowana sterowaniu dla określenia połączeń w podsieci. Takie sterowanie wymaga do dyspozycji tylko stosunkowo małej ilości informacji sterowania i jest proste. To sterowanie podsiecią jest na przykład częścią sterowania centralnego sieci sterowanej centralnie, które jest rezerwowane dla sterowania badanąpodsiecią lub jednostką sterującą albo jej częścią w sieci mającej sterowanie rozproszone.

174 837

Realizacja sposobu według wynalazku w każdym przypadku zapewnia najlepsze połączenie pomiędzy ostatnim punktem dostępu połączenia ustalonego poprzednio i następnąpodsiecią. W procesie kolejne podsieci kontynuujązmniejszanie się tak, że ostatnia podsieć zawiera ostatecznie tylko punkt dostępu przeznaczenia.

W sieci mającej sterowanie centralne wynalazek zapewnia, że punkt dostępu źródła jest związany ze źródłem, a punkt dostępu przeznaczeniajest związany z punktem przeznaczenia. W ten sposób jest możliwe efektywne określenie połączeń w sieci mającej sterowanie scentralizowane, podczas gdy w tym samym czasiejest zapewniony bardzo duży stopień analogii określania połączeń w sieciach mających sterowanie rozproszone. Informacja wymieniana pomiędzy siecią sterującą i podsiecią sterowanąjest identyczna zarówno dla modelu sterowania scentralizowanego jak i rozproszonego.

Dzięki wynalazkowi unika się sytuacji, w której wybrane połączenie okazuje się nieużyteczne wskutek dużego obciążenia. Punkt dostępu reprezentuje korzystnie nie tylko dostępną zdolność przesyłową, lecz także inne czynniki, takie jak poziom obciążenia, współczynnik zajętości, opóźnienie i/lub prawdopodobieństwo blokowania szczególnej podsieci.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia schematycznie sposób określania połączenia w sieci mającej sterowanie scentralizowane i fig. 2 - schematycznie sposób określania połączenia w sieci mającej sterowanie rozproszone.

Figura 1 przedstawia sieć przesyłową na różnych poziomach abstrakcji. Na najwyższym poziomie I - sieć 1 jest rozważanajako pojedynczajednostka, tojest pojedyncza sieć, w której nie jest możliwe rozróżnienie poszczególnych połączeń. Źródło S i punkt przeznaczenia D są związane z punktami dostępu 1s i 1d sieci. W tym układzie źródło S i punkt przeznaczenia D są włączone do samych punktów dostępu 1s i 1d lub dołączone bezpośrednio do punktów dostępu 1s i 1d, jak przedstawiono na fig. 1. Dlajasności punkt dostępu 1s związany zeźródłemjest nazywany punktem dostępu źródła. Analogicznie punkt dostępu 1d jest nazwany punktem dostępu przeznaczenia. Poprzez te dwa punkty dostępu jest możliwe utworzenie połączenia pomiędzy źródłem S i punktem przeznaczenia D przy pomocy sieci 1.

Na figurach punkty dostępu innych podsieci są podobnie oznaczone literami s od strony źródła i d od strony przeznaczenia. Ponieważ w przedstawionych przykładach określenie połączenia zachodzi zawsze od strony lewej do prawej na figurach, punkt dostępu źródłajest usytuowany po stronie lewej, a punkt dostępu przeznaczenia jest usytuowany po stronie prawej podsieci lub elementu sieciowego.

Na poziomie II abstrakcji, sieć 1 jest rozważana jako podzielona na trzy podsieci 11,12 i 13. Punkt dostępu 11s podsieci 11 jest reprezentowany na poziomie I przez punkt dostępu 1s, podczas gdy punkt dostępu 13d podsieci 13 jest reprezentowany na poziomie I przez punkt dostępu 1d sieci 1. Punkt dostępu 1d na poziomie I tworzy abstrakcję lub odwzorowanie punktu dostępu 13d na poziomie II. Podobnie punkt dostępu 1s na poziomie I tworzy abstrakcję lub odwzorowanie punktu dostępu 11 d na poziomie II. W podobny sposób punkty dostępu na poziomie II tworzą abstrakcję elementów sieci na niższym poziomie, jak będzie to objaśnione poniżej bardziej szczegółowo. Jeżeli jest to wymagane, inne punkty dostępu podsieci równoległych, nie pokazane na fig. 1, na niższych poziomach abstrakcji są dodatkowo odwzorowane w punktach dostępu 1s i 1d.

Na poziomie III abstrakcji w tym przykładzie fizyczne elementy sieciowe są przedstawione schematycznie. W praktyce są używane często więcej niż trzy poziomy tak, że jest możliwe otrzymanie na następnym poziomie dalszego rozdzielenia podsieci przedstawionych na poziomie II. Podobnie jest możliwe użycie na poziomie II lub na innym poziomie więcej niż trzech podsieci. Elementy sieciowe, przedstawione na poziomie III, podsieci 11 zawierają pierwszy, drugi i trzeci elementy sieciowe 111,112 i 113, na przykład jednostki przełączające, połączone wzajemnie liniami. Podobnie elementy sieciowe, przedstawione jako podsieć 12 na poziomie II, zawierają na poziomie III elementy sieciowe 121,122 i 123 połączone wzajemnie liniami,· a elementy sieciowe podsieci 13 zawierają elementy sieciowe 131,132 i 133 połączone wzajemnie li6

174 837 niami. Każda z przedstawionych podsieci zawiera więcej lub alternatywnie mniej niż trzy elementy sieciowe i linie pomiędzy nimi są tylko przykładowe.

Na figurze 1 elementy sieciowe 111, 112, 113, 121, 122 itd, na przykład jednostki przełączające, sąpodobnie jak podsieci, wyposażone w punkty dostępu. W ten sposób punkt dostępu 11d tworzy odwzorowanie lub abstrakcję punktów dostępu 113d i 112d, j ako taką nie oznaczoną na fig. 1. Te punkty dostępu elementów sieci wskazują dostępną pojemność i inne parametry stanu rozważanych elementów sieciowych.

Pojemność linii, czyli toru połączenia, który łączy elementy sieciowe 113 i 121, jest oznaczana razem z pojemnością linii, która łączy elementy sieciowe 112 i 122 sieci na poziomie II przez punkty dostępu 11d i 12s. Punkt dostępu 12s ponadto określa pojemność lub bardziej ogólnie stan podsieci 12. Punkt dostępu tworzy zatem, jak to stwierdzono wcześniej, abstrakcję wielu zgrupowanych razem punktów niższej warstwy sieci. Punkty dostępu dostarczajątakże informację zawierającą takie treści, jak na przykład poziom obciążenia, prawdopodobieństwo blokowania i opóźnienie, co umożliwia na podstawie tej informacji porównanie torów zastępczych.

Linia słowa jest przykładowo elementem sieciowym, który realizuje gałąź fizycznej sieci przesyłowej. Gałęzie sieci sątworzone także przez inne elementy sieciowe. W dziedzinie techniki łączności przyjmują one postać połączeń promieniowych i podobnych.

W celu określenia i utworzenia połączenia pomiędzy źródłem S i punktem przeznaczenia D przy pomocy sieci i, żądanie ustalenia połączeniajest przesyłane do sieci 1. Sieć 1 próbuje następnie określić właściwe połączenie, to jest połączenie mające właściwą pojemność przesyłową, pomiędzy punktami dostępu 1s i 1d. Na poziomie I, na którym siećjest reprezentowanajako pojedynczajednostka, poszczególne połączenia nie mogąbyć rozróżnione. W celu selekcji właściwego połączenia, wykorzystuje się dogodnie na niższym poziomie abstrakcji wyżej wzmiankowane podsieci. Podsieci tworzą abstrakcje części sieci przesyłowej. Użycie abstrakcji, w których istotne szczegóły sieci przesyłowej zostały pominięte, upraszcza wybór połączenia, co będzie przedstawione poniżej.

Połączenie pomiędzy źródłem S i punktem przeznaczenia D, to jest pomiędzy punktami dostępu 1s i 1d, jest określone przez pierwszą identyfikację na poziomie II podsieci i punktów dostępu. W przypadku sieci mającej sterowanie centralne lub scentralizowane, jak na fig. 1, sterowanie siecią 1 jest informowane o topologii podsieci. Sieć 1 określa, poprzez którąpodsieć jest wybrane pożądane połączenie.

Informacja wymagana w podsieciach dla umożliwienia określenia połączenia zawiera dwa związki, mianowicie związek włączania i związek łączenia. Związek włączania określa, które punkty dostępu sązawarte w poszczególnej podsieci, podczas gdy związek łączenia określa, który punkt dostępu może być połączony z innym punktem dostępu. Informacja zawarta w tych związkach jest korzystnie obecna w każdej sieci lub podsieci.

Jak zostało wyjaśnione powyżej, punkt dostępu 1sjest odwzorowaniem, to znaczy reprezentacją na wyższym poziomie punktu dostępu 11s podsieci 11. Dla tej podsieci, tak jak dla innych podsieci,jest zapewniona oddzielna postać sterowania, na przykład w postaci zarezerwowanej części sterowania siecią 1. Podsieć 11 odbiera z sieci 1 rozkaz wybrania połączenia od punktu dostępu 11s do punktu dostępu 11d. W tym celu podsieć 11 z kolei może dać na wyjściu sygnały sterowania do elementów sieciowych, które są reprezentowane przez podsieć 11, mianowicie elementów sieciowych 111,112i 113. Jest zatem możliwe utworzenie przez te elementy sieciowe wewnątrz podsieci 11 aktualnego połączenia poprzez jedną lub więcej linii.

Po określeniu i utworzeniu na poziomie III pożądanego połączenia od punktu dostępu 11s do punktu dostępu 11d, podsieć 11 na poziomie II odbiera potwierdzenie tego. To potwierdzenie jest kierowane z powrotem przez układ sterowania, który był zapewniony dla podsieci 11, do sieci 1 na poziomie I. W ten sposób sterowanie siecią 1 informuje, że połączenie zostało wybrane i prawdopodobnie zostało utworzone pomiędzy punktami dostępu 11s i 11d. Z powrotem jest kierowana także informacje, czy wybrane połączenie przebiega przez elementy sieciowe 112 czy 113 w celu dostarczenie informacji, czy należy kontynuować je w podsieci 12, przez elementy sieciowe 121 lub 122.

174 837

Następnie sieć 1 wydaje rozkaz podsieci 12 w celu wyboru połączenia w podsieci 12, szczególnie pomiędzy punktami dostępu 12s i 12d, przy czym punkt dostępu 12s wskazuje stan podsieci 12 i elementów sieciowych w niej zawartych. Na podstawie tego stanu, w szczególności dostępnej pojemności, pożądane połączenie zostaje wybrane i utworzone na poziomie III przy pomocy wybranych elementów sieciowych.

Jest więc możliwe utworzenie krok po kroku przez sieć 1 wymaganego połączenia pomiędzy źródłem S i punktem przeznaczenia D. Podczas tego sieć jest dzielona na podsieci, a stan, na przykład pojemność przesyłowa, podsieci w każdym przypadkujest wskazywany w poszczególnych punktach dostępu.

Wybór połączeń przez wiele sprzężonych sieci może powodować problemy w sieciach sterowanych w znany sposób. Te problemy są rozwiązywane przy pomocy wynalazku.

Jeżeli połączenie jest wybrane przez sieć mającą sterowanie centralne, takąjak sieć z fig. 1, informacja, mianowicie informacja sterowania, j est wymieniana pomiędzy różnymi sieciami lub podsieciami w kierunku pionowym, to jest pomiędzy sieciami lub podsieciami różnych poziomów. Jeżeli wiele takich sieci jest połączonych na poziomie I, informacja sterowania powinna być także wzajemnie wymieniana pomiędzy tymi sieciami. W zasadzie mogłoby to odbywać się poprzez wyższy poziom abstrakcji, poziom O. Jednak stwarza to taki problem, że ustalenie dodatkowego poziomu abstrakcji, ze związanym sterowaniem centralnym, okazuje się niewykonalne w praktyce. Według wynalazku ustalenia dodatkowego poziomu abstrakcji unika się przez wymianę informacji sterowania w kierunku poziomym pomiędzy sieciami na poziomie I. Jest to możliwe w wyniku informacji sterowania wymienianej w kierunku pionowym, identycznej w pojęciu struktury z informacją sterowania wymienianąw kierunku poziomym. Jest możliwa wymiana, w celu wyboru połączenia przez pewną liczbę sprzężonych sieci sterowanych centralnie, takichjak sieci telefoniczne różnych krajów, takiej samej informacji lub przynajmniej tego samego typu informacji pomiędzy różnymi sieciami.

Inny problem powstaje, jeżeli sieć mająca sterowanie centralne jest połączona z siecią mającą sterowanie rozproszone. W sieci mającej sterowanie zdecentralizowane łub rozproszone, połączenie nie jest wybierane jak wyżej, lecz jest wybierane i tworzone od elementu sieciowego, czyli jednostki przełączającej, do innego elementu sieciowego. W procesie informacja sterowaniajest przesyłana od elementu sieciowego do elementu sieciowego. Wybieranie połączeń w sieciach mających sterowanie centralne wymaga dlatego informacji sterowania różnej od tej, którą mają sieci ze sterowaniem rozproszonym. Połączenie różnych typów sieci nie jest dlatego za łatwe.

Jak wspomniano powyżej, według wynalazkujest zapewniony sposób, który wykorzystuje do wybrania połączeń w sieciach mających sterowanie rozproszone, informację sterowania mającątąsamąstrukturę, jak do wyboru połączeń w sieciach sterowanych centralnie. Umożliwia to połączenie sieci sterowanych centralnie z sieciami sterowanymi w sposób rozproszony, bez konieczności przetwarzania informacji sterowania. Przy pomocy sposobu według wynalazku staje się ponadto możliwe wybranie połączeń w dwóch typach wzmiankowanych sieci, z pewną ilością informacji sterowania, którajest mniejsza niż suma wymaganej ilości informacji sterowania, która byłaby wymagana dla dwóch typów sieci indywidualnie. Tojest szczególnie korzystne w technice łączności w przypadku połączeń międzynarodowych, przy pomocy których sąłączone sieci telekomunikacyjne różnych państw. Sieci telekomunikacyjne w niektórych krajach mają strukturę sterowania centralnego, podczas gdy w innych krajachjest używana struktura sterowania rozproszonego. Wynalazek stwarza możliwość efektywnej współpracy różnych sieci telekomunikacyjnych tego typu.

Figura 2 objaśnia w sposób bardziej szczegółowy wybór według wynalazku połączenia przez sieć mającą sterowanie rozproszone.

Figura 2 pokazuje sieć 2, która podobniejak sieć 1 na fig. 1jest łączona poprzez poszczególne punkty dostępu 2s i 2d do źródła S i punktu przeznaczenia D. Sieć 2 majednak sterowanie rozproszone, które zakłada, że struktura topologiczna sieci 2 nie jest znana w miejscu centralnym, przy sterowaniu centralnym, leczjest rozproszona na elementach sieciowych. Sieć 2 niejest więc

174 837 zdolna określić na podstawie powyższego, jak w przypadku sieci 1 z fig. 1, podsieci, przez które pożądane połączenie musi lub może być wybrane. Według wynalazku jest jednak możliwe wybranie połączenia w taki sposób, że osiąga się bardzo duży stopień analogii z przypadkiem sterowanym centralnie.

W sposób odpowiadający przypadkowi z fig. 1, sieć 2 odbiera na najwyższym poziomie I abstrakcji rozkaz wybrania połączenia pomiędzy punktem dostępu 2s i punktem dostępu 2d. Teraz jednak, zgodnie z rozproszonym sposobem sterowania, połączenie jest poszukiwane nie od sieci 2, lecz od punktu dostępu 2s. Według wynalazku sieć także w przypadku, gdy jest zastosowana ze sterowaniem rozproszonym, j est dzielona na podsieci w celu zapewnienia analogii z sieciami mającymi sterowanie scentralizowane, a więc zinformai^jjąstero^^i^i^itauż^wa^ćąw tamtych sieciach. Wykorzystuje się więc na najwyższym poziomie II abstrakcji tylkojednąz podsieci sieci 2, przy czym podsieci nie zawierają punktu dostępu 2s źródła, lecz punkt dostępu 2d przeznaczenia. W tym przypadku podsieci pokrywają się częściowo, j ak na fig. 2, tak, że pewne elementy sieciowe należą do obu podsieci. Obie przedstawione podsieci 21 i 22 zawierają punkt dostępu 21d i 22d, który na poziomie I odpowiada punktowi dostępu 3d przeznaczenia, lecz wyłącza punkt dostępu 2s źródła. Podsieć 21 zawiera punkt dostępu 21s i punkt dostępu 21d, przy czym punkt dostępu 21d odpowiada punktowi dostępu 2d sieci 2. Podobnie podsieć 22 zawiera punkt Hostenu 22s i punkt dostępu 22d, przy czym punkt dostępu 22d odpowiada punktowi dostępu 2d sieci 2.

Punkty dostępu 21s i 22s i ewentualnie inne punkty są identyfikowane przy pomocy związku włączania. Z tego zbioru identyfikowanych punktów dostępu są wybierane te punkty, które zapewniajądostęp do pożądanego punktu dostępu 2d przeznaczenia. Przy pomocy związku łączenia są określane wówczas możliwe tory połączenia pomiędzy elementem sieciowym 201 i punktami dostępu 21 s i 22s. Związek łączenia reprezentuje tu dostęrnąpojemność rozważanych połączeń, a punkty dostępu 21 s i 22s dostarczają informację dotyczącą możliwych połączeń z punktów dostępu 21d i 22d.

Sterowanie siecią 2 powoduje wybieranie w ten sposób, rozpoczynając od punktu dostępu 2s, właściwe połączenia do punktu dostępujednej z podsieci. Na poziomie II punkt dostępu 2s nie jest reprezentowany jako taki, lecz jako element sieciowy 201, którego punkt dostępu 2s na poziomie I jest abstrakcją. Rozważane połączenie podrzędne jest teraz szukane pomiędzy punktami dostępu 201d i 201d', po prawej stronie 201, nie oznaczonymi jako takie na fig. 2 dla przejrzystości dla elementu sieciowego 201 i jednego z punktów dostępu 21s i 22s.

Punkty dostępu 21s i 22s podsieci nie określają całkowitej pojemności przesyłowej, lecz zamiast tego dostępną pojemność przesyłową rozważanej podsieci. Elementy sieciowe, które są odwzorowane w punktach dostępu 21s i 22s, zapytują poszczególną podsieć o dostępną pojemność przesyłową i mają do dyspozycji wartości rozważanej pojemności. Teraz sieć wybiera połączenie, które prowadzi do podsieci mającej właściwądostępnąpojemność przesyłową, ogólnie mającą właściwy stan. Stan obejmuje także aspekt kosztów, na przykład koszty przesyłania poprzez rozważaną sieć, a punkt dostępu określa inne parametry stanu rozważanej sieci lub podsieci, takie jak poziom obciążenia, prawdopodobieństwo blokowania i tym podobne.

Na niższym poziomie III abstrakcji, wybrane połączenie jest tworzone przy pomocy elementów sieciowych 201 i 211, które są reprezentowane na wyższych poziomach przez punkty dostępu. W przykładzie z fig. 2 przyjęto, że połączenie zostało wybrane poprzez podsieć 21. Dalsze połączeniejest wybierane z punktu dostępu 21 s przez rozważenie podsieci 21. Procedurajest stosowana rekurencyjnie, aż punkt dostępu, od którego ma być realizowane połączenie, odpowiada punktowi dostępu 2d przeznaczenia. Za każdym razem jest w ten sposób wybierana podsieć, która jest zawarta wewnątrz poprzedniej sieci lub podsieci. Alternatywne podsieci wewnątrz poszczególnej podsieci częściowo pokrywają się.

Całkowite określenie połączenia z fig. 2 wymaga więcej niż przedstawione trzy poziomy, ponieważ na poziomie III nadal pozostaje kilka podsieci, których elementy podsieciowe uczestniczące w połączeniu nie zostały jeszcze określone.

174 837

Różnica pomiędzy sposobem podziału sieci sterowanych centralnie i sieci sterowanych w sposób rozproszony polega na fakcie, że w sieciach sterowanych centralnie, podsieci poszczególnej sieci lub podsieci wykluczająsię wzajemnie, tojest sieć lub podsiećjest dzielona na podsieci, które nie pokrywają się. W sieciach sterowanych w sposób rozproszony sieć lub podsieć jest dzielona na podsieci, które mogąpokrywać się. W tym przypadku rozważane podsieci są wybierane w taki sposób, że zawsze zawierają punkt dostępu przeznaczenia, podczas gdy w sieciach mających sterowanie centralne tylko niektóre z rozważanych podsieci zawierają punkt dostępu przeznaczenia. Ponadto w sieciach sterowanych centralnie punkt dostępu podsieci, od którego ma być wybrane dalsze połączenie, w każdym przypadku tworzy część rozważanej podsieci. W sieciach sterowanych w sposób rozproszony, połączenie z podsieciąjest wybierane od izolowanego punktu dostępu.

Informacja, która jest wymieniana pomiędzy rozważanymi podsieciami i punktami dostępu sieci sterowanej w sposób rozproszony, w dużym stopniu odpowiada informacji, która jest wymieniana pomiędzy różnymi podsieciami w przypadku sieci sterowanej centralnie. Tak jak osiągany duży stopień zgodności dwóch sposobów sterowania.

Dzielenie sieci na podsieci może być dokonywane, gdy połączenie jest określane, leczjest korzystnie określane przy sterowaniu siecią. Przy określaniu podsieci, jest możliwe przyporządkowanie poszczególnym podsieciomjednostek sterujących podsieci, układów sterowania i elementów sterowania. Informacja wymieniana przez układy sterowania i elementy sterowania według wynalazkujest identyczna dla sieci sterowanych centralnie i sieci sterowanych w sposób rozproszony.

Sieci przesyłowe zawierają na przykład sieć kolejową, ale także połączenia przesyłowe, które są realizowane na przykład przy pomocy statków lub samolotów. Wynalazek jest stosowany do określania połączeń przesyłowych mających określoną zdolność przesyłową, w urządzeniach i zespołach urządzeń, którymi są przesyłane towary, takich jak urządzenia sortujące, fabryki z taśmociągami i podobne.

174 837

Ó σ

Fig. 2

174 837

II

III

Ó O

11s

13d

12s

11sc©„

122 13s

113 11d 121 123 \ t \ 12

Fig. 1

Departament Wydawnictw UP RP. Nakład 90 egz. Cena 4,00 zł

Claims

Zastrzeżenia patentowe

1. Sposób określania w sieci przesyłowej połączenia pomiędzy źródłem a punktem przeznaczenia przez podział sieci na podsieci, znamienny tym, że powtarza się następujące czynności: przyporządkowuje się punkty dostępu (11s, 11d, 12s, 12d, 13s, 13d; 21s, 21d, 22s, 22d) każdej podsieci (11,12,13; 21,22), przy czym przez każdy punkt dostępu wskazuje się pojemność przesyłową poszczególnej podsieci pomiędzy jej punktami dostępu, określa się podłącza pomiędzy podsieciami, przy czym każde podłączę przeprowadza się od punktu dostępu pierwszej podsieci do punktu dostępu drugiej podsieci, korzystnie punktów dostępu (11d-12s; 21d-21s), i dzieli się podsieci na następne podsieci.
2. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że w sieci mającej sterowanie rozproszone łączy się punkt dostępu (2s) źródła ze źródłem (S) i łączy się punkt dostępu (2d) przeznaczenia z punktem przeznaczenia (D), przy czym początkowo zrównuje się pierwszy punkt dostępu z punktem dostęDu źródła, po czym przeprowadza się powtarzalnie następujące czynności, aż pierwszy punkt dostępu zrównuje się z punktem dostępu (2d) przeznaczenia: zrównuje się drugi punkt dostępu z punktem dostępu podsieci, która wyłącza pierwszy punkt dostępu i włącza punkt dostępu przeznaczenia, a podsieć wybiera się tak, że podłączę określa się pomiędzy pierwszym punktem dostępu i drugim punktem dostępu, rejestruje się tak określone podłączę i zrównuje się drugi punkt dostępu z pierwszym punktem dostępu.
3. Sposób według zastrz. 1, znamienny tym, że w sieci mającej sterowanie scentralizowane łączy się punkt dostępu (1s) źródła ze źródłem (S) i łączy się punkt dostępu (1d) przeznaczenia z punktem przeznaczenia (D), przy czym początkowo zrównuje się pierwszy punkt dostępu z punktem dostępu źródła i początkowo zrównuje się drugi punkt dostępu z punktem dostępu przeznaczenia, po czym przeprowadza się powtarzalnie następujące czynności, aż określa się nieprzerwany łańcuch podłączy pomiędzy punktem dostępu (1s) źródła i punktem dostępu (1d) przeznaczenia: wybiera się wzajemnie wyłączające się podsieci, z których każda ma pierwszy punkt dostępu i drugi punkt dostępu, ten wybór przeprowadza się tak, że określa się podłączę pomiędzy drugim punktem dostępu podsieci i pierwszym punktem dostępu następnej podsieci, rejestruje się tak określone podłączę i dzieli się podsieci na następne podsieci.
4. Sposób według zastrz. 1 albo 3, znamienny tym, że stosuje się, przy łączeniu sieci (1) mającej sterowanie scentralizowane i sieci (2) mającej sterowanie rozproszone, podział funkcjonalny poszczególnych układów sterowania, stosując informację sterowania o uniwersalnej strukturze do wymiany pomiędzy układami sterowania.
5. Sposób według zastrz. 2 albo 3, znamienny tym, że stosuje się punkt dostępu (11s; 21s) reprezentujący dostępną, wolną pojemność przesyłową badanej podsieci (11; 21).