PL169270B1 - Korpus kontaktowy do chlodnicy wyparnej, zwlaszcza chlodni wiezowej PL PL PL PL - Google Patents

Abstract

1. Korpus kontaktowy do chlodnicy wyparnej, zwlaszcza chlodni wiezowej, z co najmniej jednym blokiem korpusu kontaktowego, skladajacym sie z wielu ustawionych pionowo lub ukosnie warstw falis- tych, przy czym falistosci sasiednich warstw krzyzuja sie jedne z drugimi i tworza miedzy soba szczeliny, poprzez które plyna w pradzie skrzyzowanym powie- trze i woda, odbierana od rozdzielczego urzadzenia, znajdujacego sie nad blokiem korpusu kontaktowego, znamienny tym, ze warstwy (3) maja kazdorazowo równy, niefalisty górny brzeg (5), przy czym górne brzegi (5) sasiednich warstw (3) leza jeden za drugim i sa ze soba polaczone wodoszczelnie wzgledem znaj- dujacego sie ponizej szeregu szczelinowego (9) FIG. 1 PL PL PL PL

Description

Przedmiotem wynalazku jest korpus kontaktowy do chłodnicy wyparnej, zwłaszcza chłodni wieżowej.

Wiadomym jest, że w celu zmniejszenia wytwarzanej ilości wyziewów mgłowych w chłodnicach wyparnych przy niskich wartościach temperatury zewnętrznej stosuje się przepływ wody tylko częścią szczeliny korpusu kontaktowego, przy czym przez to w suchych szczelinach ogrzewa się powietrze za pomocą styku przewodzącego ciepło z warstwą wodną w sąsiednich szczelinach. Przy wypływie z korpusu kontaktowego miesza się ogrzane powietrze z wilgotnym powietrzem w takim stosunku, że przy przejściu do zewnętrznego powietrza ta mieszanka powietrzna nie tworzy żadnej mgły. Z urządzenia znanego z niemieckiego opisu patentowego DE-OS 23 37 887 wiadomo, że częściowe zasilanie szczelin wodą realizuje się za pomocą

169 270 odpowiednio przekładanych rur lub rynien, przy czym górna część korpusu kontaktowego ma płaskie warstwy.

Ponadto z niemieckiego opisu patentowego DE-PS 28 40 317, znane jest, że faliste warstwy, na ich górnych krawędziach kształtuje się jako otwory komórkowe, i przyporządkowuje się każdorazowo rurę rozdzielczą określonemu szeregowi otworów. Tym sposobem można uzyskać podział na szczeliny suche i wilgotne bez konieczności stosowania kosztownego systemu podziału wodnego lub rurowego. Przelew wody z mokrych szczelin do suchych szczelin jest niemożliwy.

Korpus kontaktowy do chłodnicy wyparnej, zwłaszcza chłodni wieżowej z co najmniej jednym blokiem korpusu kontaktowego, składającym się z wielu ustawionych pionowo lub ukośnie warstw falistych, przy czym falistości sąsiednich warstw krzyżują się jedne z drugimi tworzą szczeliny między sobą, poprzez które płyną w prądzie skrzyżowanym powietrze i woda odbierana od rozdzielczego urządzenia, znajdującego się nad blokiem korpusu kontaktowego, według wynalazku charakteryzuje się tym, że warstwy mają każdorazowo równy, niefalisty górny brzeg, przy czym górne brzegi sąsiednich warstw leżą jeden za drugim i są ze sobą połączone wodoszczelnie względem znajdującego się poniżej szeregu szczelinowego.

Korzystnie według wynalazku warstwy mają każdorazowo dolny brzeg równy, niefalisty, przy czym dolne brzegi sąsiednich warstw leżą jeden za drugim i są połączone ze sobą wodoszczelnie.

Korpus kontaktowy według wynalazku ma szczególnie prostą konstrukcję i nie wymaga użycia żadnych specjalnych środków.

Według wynalazku można łatwo uzyskać podział na szczeliny mokre i szczeliny suche. Sąsiednie warstwy leżą swoimi górnymi płaskimi brzegami jeden na drugim i są wodoszczelnie umocowane jeden na drugim. Z tego powodu woda, doprowadzana przez urządzenia rozdzielacza nie może przenikać pod tymi miejscami połączeniowymi do znajdujących się tam szczelin. W związku z tym szczeliny te pozostają suche. Szczeliny, znajdują się między dwoma miejscami połączeniowymi, są otwarte ku górze, przy czym woda może przenikać do tych szczelin i odpowiednio tworzą się szczeliny mokre. Tworzy się naprzemiennie pionowe szeregi szczelin mokrych i suchych, przy czym mogą zachodzić przebiegi wymiany masy ciepła konieczne do zapobiegania tworzeniu oparów mgłowych lub dla warunków bez wyziewów między wodnymi warstwami w mokrych szczelinach i powietrznych warstwach, w mokrych i suchych szczelinach. Falistości warstw tworzą z poziomem kąt mniejszy lub równy 45°. Warstwy tworzą blok korpusu kontaktowego o osi wzdłużnej równoległej do osi wzdłużnej urządzenia rozdzielczego.

Korzystnie w korpusie kontaktowym brzegi warstw są połączone jeden z drugim przez zgrzewanie. Pod blokiem korpusu kontaktowego umieszczonajest wanna do gromadzenia wody i rozdzielania.

W warstwach bloku korpusu kontaktowego są scalone odkraplacze w odpływowym tylnym końcu wylotu powietrza doprowadzanego do ich boków w kierunku przepływu.

Odkraplacze tworzą wiele falistości ustawionych jedne nad drugimi, mających w kierunku przepływu powietrza kolejno odcinek o małym wzniesieniu, odcinek o dużym wzniesieniu i odcinek o małym wzniesieniu, przy czym przejścia między odcinkami są nieciągłe.

Warstwy mają przed odkraplaczami odpływową rynnę, biegnącą od góry ku dołowi. Warstwy ze wznoszącymi się falistościami w kierunku przepływu powietrza mają w obszarze doprowadzania powietrza falisty odcinek o przeciwstawnym wzniesieniu.

Środki według wynalazku dają się bardzo prosto realizować. Korzystnie, pojedyncze warstwy są głęboko tłoczone z odpowiedniego tworzywa sztucznego, przy czym wykorzystuje się płaski brzeg, pozostający przy głębokim ciągnieniu, w celu uzyskania płaskiego niefalistego górnego brzegu według wynalazku. Powstające przy głębokim ciągnieniu boczne brzegi są później obcinane, aby umożliwić przedostanie się powietrza w prądzie skrzyżowanym lub przeciwprądzie w korpusie kontaktowym.

Pojedyncze głęboko ciągnione warstwy, po oderwaniu przednich i tylnych brzegów, są tak nakładane jedna na drugą, iż tworzą się wzajemnie krzyżujące się falistości sąsiednich warstw oraz warstwy te nakładają się swoimi górnymi brzegami jedna na drugą. Następnie łączy się

169 270 wzajemnie wodoszczelnie te brzegi, korzystnie przez zgrzewanie. Umożliwia to bardzo prosty sposób wytwarzania korpusu kontaktowego według wynalazku.

Zaletą wynalazku jest to, że nie ma żadnych specjalnych wymagań co do układu i budowy urządzeń rozdzielacza wodnego Nie muszą być one w określonych odstępach jeden od drugiego oraz nie muszą być ustawiane na zróżnicowanych wysokościach. Są całkowicie wystarczające ukształtowane urządzenia dyszowe, jeśli zapewniają one względnie równomierny rozdział wody na szerokości lub długości korpusu kontaktowego. Doprowadzana od urządzeń rozdzielaczowych woda spływa skosami tworzonymi przez falistości w pojedynczych mokrych szeregach szczelinowych, wobec czego nie trzeba scalać urządzeń rozdzielaczowych w korpusach kontaktowych. Konieczne jest jedynie uzyskanie w przybliżeniu równomiernego rozdziału wody na górnej powierzchni korpusu kontaktowego.

Korzystnie, warstwy te mają również równą, niefalistą dolną krawędź, a dolne brzegi sąsiednich warstw leżą jedne na drugich i są wodoszczelnie wzajemnie połączone. Otrzymuje się przez to mocne zwarte bloki korpusu kontaktowego. Przez głębokie ciągnienie pojedynczych warstw, także dolne brzegi są już uwarunkowane przez sposób wykonania. Powietrze przepływa tym przez blok korpusu kontaktowego ogólnie w kierunku poprzecznym, tzn. od tyłu do przodu, ponieważ bloki korpusu kontaktowego są otwarte zarówno z tyłu, jak i z przodu.

Odnośnie falistości pojedynczych warstw, jest korzystne, aby tworzyły one kąt mniejszy lub równy 45° względem poziomu. Rozumie się, tu zastosowane pojęcie falistości jest natury ogólnej i obejmuje też porównywalne zagłębienia lub wzniesienia, na przykład takie, jak żebra, naroża. Korzystnie zastosowany kąt zapewnia stosunkowo małe wzniesienie falistości, przy czym woda ma stosunkowo długi czas przebywania wewnątrz bloków korpusu kontaktowego. Z jednej strony zapewnia się przez to stosunkowo długotrwały kontakt między gazem i cieczą, a z drugiej strony dobrą wymianę masy i ciepła między mokrymi i suchymi warstwami.

Celowo warstwy ustawia się w pozycji pionowej, przy czym w bloku korpusu kontaktowego sąjedna obok drugiej. Korzystne jest ustawienie w przybliżeniu 30 warstw w jednym bloku korpusu kontaktowego. Można ustawiać wiele bloków jeden nad drugim. Bloki te tworzą razem korpus kontaktowy. Pod każdym z bloków umieszcza się celowo wannę rozdzielacza i zbierania wody, tak aby spływająca woda od mokrych szczelin nie padała bezpośrednio na blok korpusu kontaktowego umieszczony pod spodem, lecz aby odpowiednio była rozdzielana poprzez wannę rozdzielacza. Korzystnie, umieszcza się dlatego nad każdym blokiem odpowiednie urządzenia rozdzielcze.

Okazało się celowe tak ustawiać blok korpusu kontaktowego, aby jego wzdłużna oś była równoległa do wzdłużnej osi urządzeń rozdzielczych. Przy tym w urządzeniach rozdzielczych chodzi o rurociąg usytuowany w przybliżeniu centralnie względem bloku, jedyny, na którego dolnej stronie są w odstępach odpowiednie otwory /dysze/ odpływu wody. Uzyskuje się tu prawie równomierne rozdzielanie wody na górnej powierzchni bloku korpusu kontaktowego. Nie ma potrzeby stosowania innych środków, bo osiąga się rozdział w mokrych i suchych szczelinach przez odpowiednie miejsca połączeniowe na górnych brzegach sąsiadujących warstw.

W celu dalszej poprawy działania korpusu kontaktowego według wynalazku, są dobudowane odkraplacze na tylnym końcu warstwy/koniec wypływu powietrza/ w kierunku przepływu, bocznie, w przenikającym powietrzu. Uzyskuje się przez to, że powietrze płynące blokiem korpusu kontaktowego, przy wypływie z niego, nie niesie żadnych kropel wodnych. Odkraplacze są tak budowane, że mają wiele falistości, jedne nad drugimi, które w kierunku przepływu powietrza zawierają odcinek o mniejszym wzniesieniu, odcinek o większym wzniesienu oraz odcinek mniejszym wzniesieniu, przy czym przejścia między odcinkami są nieciągłe. Za pomocą tych nieciągłości zostają zawieszone doprowadzane krople na odcinkach o dużym wzniesieniu i nie są wyprowadzane z bloku korpusu kontaktowego. Pojedyncze warstwy mają przed odkraplaczami rynny odpływowe, od góry do dołu. Krople wodne zawieszone na odkraplaczach przemieszczają się grawitacyjnie z powrotem do rynny odpływowej, a stąd są wyprowadzane ku dołowi z bloku korpusu kontaktowego. Rozwiązanie takie dla pojedynczych warstw bloku korpusu kontaktowego zapewnia bezkroplowy wypływ powietrza, płynącego tym blokiem.

Jak wspomniano, sąsiednie wzajemnie umocowane warstwy mają falistości, które krzyżują się. Falistości te wznoszą się przy tym w jednej warstwie zgodnie z kierunkiem przepływu bocznie

169 270 wprowadzanego powietrza, podczas gdy falistości sąsiedniej warstwy opadają. W drugim przypadku, woda wprowadzana od góry do bloku korpusu kontaktowego płynie utworzonymi szczelinami w kierunku przepływu powietrza skośnie ku dołowi i tam dociera do odpływowej rynny pionowej. Ponieważ na tym końcu są odkraplacze, boczne wypływanie wody jest uniemożliwione. W pierwszym wypadku może jednak od góry wprowadzana woda wypływać poprzez ku przodowi nachylone szczeliny na przednim końcu bloku korpusu kontaktowego. Aby zapobiec temu, warstwy o wznoszących się falistościach w kierunku przepływu powietrza mają w obszarze doprowadzania powietrza odcinek o przeciwstawnych wzniesieniach falistych. Tworzy się załom falisty, w którym zbiera się woda i jest zwrotnie odprowadzana do bloku Przez to unika się wypływu do przedniej strony.

W innym wykonaniu według wynalazku, warstwy o falistościach wznoszących i opadających w kierunku przepływu powietrza mają w obszarze wprowadzania powietrza odpływową rynnę biegnącą od góry w dół. Ta rynna odpływowa może być ustawiona dodatkowo względem poprzednio wymienionej rynny odpływowej. Korzystnie ustawia się ją na miejscu pośrednim między odcinkiem falistym o przeciwstawnym wzniesieniu, a falistością wznoszącą się w kierunku przepływu powietrza, tzn. oddziela ona przy zestawieniu warstw w mokrym kanale obszaru wprowadzania powietrza /żaluzja lub przesłona/ od zwilżonego obszaru wypełnienia. Za pomocą rynny odpływowej osiąga się to, że w tym obszarze żaluzyjnym gromadzi się duża ilość wody i może być ona odprowadzana ku dołowi. Ogranicza się problemy eksploatacji w procesach chłodni wieżowej o skrzyżowanym przepływie podczas zimy za pomocą gromadzenia wody, kiedy to bardzo zimne powietrze doprowadza do oblodzenia na mokrych i wilgotnych powierzchniach.

Gromadzona w rynnie duża ilość wody chłodzącej, którajestjeszcze ciepła, ogrzewa ścianę z tworzywa sztucznego intensywniej aż do suchego kanału. Przez to też wprowadzane powietrze zimne szybciej nagrzewa się, a tendencja do oblodzenia zostaje przesunięta do zakresu niskiej temperatury.

Ponadto proponuje się według wynalazku wzmocnienie brzegów warstw, poprzez klejenie lub wzajemne zgrzewanie, przy czym korzystnie wzmocnienie to ma postać kołpakową i przytrzymuje obydwa brzegi. Przenikanie wilgoci między wzajemnie umocowanymi brzegami zostaje przy tym uniemożliwione i nie może doprowadzać do uszkodzenia połączenia.

Przedmiot wynalazku jest uwidoczniony w przykładzie wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia rzut perspektywiczny korpusu kontaktowego o trzech blokach z współdziałającym wodnym urządzeniem rozdzielczym, fig. 2 - widok z boku pierwszej warstwy z fig. 1, fig. 3 - widok z boku drugiej warstwy korpusu kontaktowego z fig. 1, fig. 4 - widok z przodu części korpusu kontaktowego z fig. 1, fig. 5 - widok boczny pierwszej warstwy innego wykonania korpusu kontaktowego, fig. 6 - widok z boku drugiej warstwy innego wykonania korpusu kontaktowego, oraz fig. 7 - widok z przodu części kolejnego wykonania korpusu kontaktowego.

Na figurze 1, korpus kontaktowy 1, szczególnie odpowiedni dla chłodnicy wyparnej, zwłaszcza chłodni wieżowej, zawiera trzy bloki 2, ustawione jeden na drugim. Każdy blok 2 zawiera wiele wzajemnie jeden obok drugiego ustawionych pionowych układów warstwowych lub warstw 3, umocowanych jedna do drugiej tworzących razem jednolity blok. Nad górnym blokiem 2 jest urządzenie 6 do rozdzielania wody w postaci rurociągu, przy czym na jego dolnej stronie są ustawione w odstępach dysze, przez które woda pada na powierzchnie najwyżej ustawionego bloku 2. Pod każdym blokiem 2 umieszczona jest wanna 8 do zbierania i rozdzielania wody, przy czym przy pomocy wanny 8 gromadzi się wodę z odpowiedniego bloku i odpowiednio rozdziela tak aby przepłynęła na następny blok korpusu kontaktowego.

Na figurach 2 do 4 przedstawiono budowę jednego bloku korpusu kontaktowego. Jak wspomniano, każdy blok składa się z wielu sąsiadujących, pionowych warstw 3. Stanowią je folie z tworzywa sztucznego, mające falistości 4, które wytwarza się szczególnie głębokim ciągnieniem. Blok korpusu kontaktowego składa się naprzemiennie z warstw przedstawionych na fig. 2 i na fig. 3. Warstwa 3 na fig. 2 ma wynoszące się falistości 4 w kierunku przepływu powietrza, w przybliżeniu poziomo od lewej do prawej na rysunku, a warstwa na fig. 3 ma falistości 4, opadające w kierunku przepływu powietrza. Jeśli takie warstwy ustawia się obok

169 270 siebie naprzemian, to krzyżują się falistości sąsiadujących warstw, przy czym tworzy się szczeliny 14 skierowane ku górze i ku dołowi. Falistości są pod kątem mniejszym lub równvm 45° względem poziomu.

J * X

Na figurze 4 przedstawiono kilka warstw 3, umocowanych jedna do drugiej. Widać, że te warstwy mają brzeg 5, który jest górnym płaskim brzegiem bez falistości oraz są one umocowane wodoszczelnie z sąsiednimi warstwami mającymi krzyżujące się falistości. W wyniku tego uzyskuje się szczeliny 9 pod miejscami połączeniowymi bez wody, a między miejscami połączeniowymi tworzą się mokre szczeliny 10. Otrzymuje się w ten sposób naprzemiennie mokre i suche szczeliny, za pomocą których zapobiega się wyziewom mgłowym chłodnicy wyparnej.

Obydwa rodzaje warstw mają na swoich zakończeniach tylnych, skierowanych zgodnie z kierunkiem przepływu powietrza, ustawione jeden nad drugim odkraplaczem 11. Te odkraplacze 11 tworzą odcinkami falistości, przy czym na początku odcinka mają mniejsze wzniesienie, następnie w środkowym odcinku mają większe wzniesienie i wreszcie znów mają odcinek o mniejszym wzniesieniu. Wodne krople, doprowadzane w powietrzu, uderzają o odcinek o większym wzniesieniu, ponieważ z powodu swojej bezwładności nie pokonują odnośnego odchylenia kierunkowego. Wówczas woda przepływa zwrotnie w odpływowej rynnie 12, ustawionej przed odkraplaczem, i stąd płynie do wanny rozdzielczej 8, która jest pod blokiem korpusu kontaktowego.

Obydwa rodzaje warstw odróżniają się dodatkowo tym, że warstwa na fig. 2 ma falistości wznoszące się w kierunku przepływu powietrza w jej przednim odcinku, przy czym ich przedni odcinek ma obszary falistości 14 z przeciwstawnym wzniesieniem. Te odcinki zapobiegają wypływowi wody na przedniej stronie bloku korpusu kontaktowego.

Blok korpusu kontaktowego działa następująco. Poprzez urządzenie rozdzielcze 6 natryskuje się równomiernie wodę na górną powierzchnię bloku 2. Ze względu na to, że wzajemnie umocowane brzegowe obszary 5 warstwy są od góry zamknięte, woda może płynąć tylko poprzez każdy następny szereg szczelinowy ku górze, w wyniku czego tworzą się suche szczeliny 9 i odpowiednio mokre szczeliny 10, jak na fig. 4. Powietrze płynie od przedniej strony bloku i przepływa w prądzie skrzyżowanym względem wody, płynącej mokrymi szczelinami. Tu występuje potrzebna wymiana ciepła i masy. Ponadto następuje wymiany ciepła w mokrych szczelinach i odprowadzania ciepła poprzez ścianę warstw, które są ogrzewane przepływającym powietrzem tak, że zapobiega się wyziewom mgłowym, w wyniku mieszania się obydwóch strumieni powietrza przy wypływie z bloku korpusu kontaktowego. Powietrze wypływa tylnym końcem bloku z przepływem przez odkraplacze 11 prawie bezkroplowo. Pozostająca woda płynie odpływową rynną 12 ku dołowi w zbiornikach rozdzielczych-wannach 8 i stąd do następnego bloku.

Na figurze 5 i 6 przedstawiono widok z boku odpowiednio pierwszej i drugiej warstwy innego przykładu wykonania korpusu kontaktowego. Oznaczniki są takie, jak na fig. 2 do fig. 4, ze względu na podobieństwo budowy. Dodatkowo wykorzystuje się tylko odpływową rynnę 15, biegnącą od góry do dołu w obszarze doprowadzania powietrza, przy czym jest ona ustawiona w miejscu przejściowym między falistym odcinkiem 14 o przeciwstawnym wzniesieniu, a falistością wzniesieniową 4 w kierunku przepływu powietrza. Ta odpływowa rynna odcina obszar wprowadzania powietrza od zwilżonego obszaru wypełniania, zbiera zgromadzoną wodę w obszarze wprowadzania powietrza, tj. obszar żaluzjowy, po czym prowadzi ją ku dołowi.

Na figurze 7 przedstawiono widok z przodu części innego wykonania korpusu kontaktowego, który również ma budowę, jak poprzednio opisane przykłady wykonań. Ma jedynie dodatkowe wzmocnienia 16, które są dodatkowo przyklejane lub zgrzewane do górnych i dolnych brzegów 5 warstw, przy czym mają one kształt kołpakowy, a przytrzymują obszary brzegowe, wzajemnie umocowane. Umocowane jeden do drugiego obszary brzegowe są przez to szczególnie dobrze zabezpieczone.

169 270

169 270

Departament Wydawnictw UP RP Nakład 90 egz

Cena 2,00 zł

Claims (10)

1. Zastrzeżenia patentowe

   1. Korpus kontaktowy do chłodnicy wyparnej, zwłaszcza chłodni wieżowej, z co najmniej jednym blokiem korpusu kontaktowego, składającym się z wielu ustawionych pionowo lub ukośnie warstw falistych, przy czym falistości sąsiednich warstw krzyżują się jedne z drugimi i tworzą między sobą szczeliny, poprzez które płyną w prądzie skrzyżowanym powietrze i woda, odbierana od rozdzielczego urządzenia, znajdującego się nad blokiem korpusu kontaktowego, znamienny tym, że warstwy (3) mają każdorazowo równy, niefalisty górny brzeg (5), przy czym górne brzegi (5) sąsiednich warstw (3) leżą jeden za drugim i są ze sobą połączone wodoszczelnie względem znajdującego się poniżej szeregu szczelinowego (9).
2. 2. Korpus kontaktowy według zastrz. 1, znamienny tym, że warstwy (3) mają każdorazowo dolny brzeg równy, niefalisty, przy czym dolne brzegi sąsiednich warstw (3) leżą jeden za drugim i są połączone ze sobą wodoszczelnie.
3. 3. Korpus kontaktowy według zastrz. 1 albo 2, znamienny tym, że falistości (4) warstw (3) tworzą z poziomem kąt mniejszy lub równy 45°.
4. 4. Korpus kontaktowy według zastrz. 1, znamienny tym, że blok (2) korpusu kontaktowego utworzony przez warstwy (3) ma oś wzdłużną równoległą do osi wzdłużnej urządzenia rozdzielczego (6).
5. 5. Korpus kontaktowy według zastrz. 1, znamienny tym, że brzegi (5) warstw (3) są połączone jeden z drugim przez zgrzewanie.
6. 6. Korpus kontaktowy według zastrz. 4, znamienny tym, że pod blokiem (2) korpusu kontaktowego umieszczona jest wanna (8) do gromadzenia wody i rozdzielania.
7. 7. Korpus kontaktowy według zastrz. 1, znamienny tym, że w warstwach (3) bloku (2) korpusu kontaktowego są scalone odkraplacze (11) w odpływowym tylnym końcu wylotu powietrza doprowadzanego do ich boków w kierunku przepływu.
8. 8. Korpus kontaktowy według zastrz. 7, znamienny tym, że odkraplacze (11) tworzą wiele falistości ustawionych jedne nad drugimi, mających w kierunku przepływu powietrza kolejno odcinek o małym wzniesieniu, odcinek o dużym wzniesieniu i odcinek o małym wzniesieniu, przy czym przejścia między odcinkami są nieciągłe.
9. 9. Korpus kontaktowy według zastrz. 8, znamienny tym, że warstwy (3) mają przed odkraplaczami (11) odpływową rynnę (12), biegnącą od góry ku dołowi.
10. 10. Korpus kontaktowy według zastrz. 1, znamienny tym, że warstwy (3) ze wznoszącymi się falistościami (4) w kierunku przepływu powietrza w obszarze doprowadzania powietrza falisty odcinek (14) o przeciwstawnym wzniesieniu.