Przedmiotem wynalazku jest miernik przyspieszenia, zwlaszcza nadazny, liniowy miernik przyspieszenia z czujnikiem pojemnosciowym.Znane mierniki przyspieszenia sa coraz szerzej wykorzystywane w malych samolotach oraz systemach sterowania pociskami,jak równiez w innych urzadzeniach wymagajacych zastosowania lekkich ukladów.Zmniejszenie wymiarów i wagi mierników przyspieszenia staje sie sprawa niezmiernie wazna.Ponadto mierniki przyspieszenia sa czesto stosowane w warunkach, w których sa narazone na stosunkowo silne wstrzasy fizyczne, wibracje i gwaltowne zmiany temperatury, co moze wplywac na dokladnosc urzadzenia. Bardzo wazne jest zmniejszenie liczby elementów oraz zmniejszenie wymiarów i ciezaru urzadzenia, co umozliwia zmniejszenie do minimum oddzialywania wstrzasów i temperatury.Znany jest z opisu patentowego Stanów Zjednoczonych Ameryki nr 3 897 690 miernik przys¬ pieszenia zawarty w uszczelnionej obudowie, posiadajacy mase sejsmiczna w ukladzie ruchomym majacym przeguby utrzymywane przez podstawe wsporcza w obudowie. Miedzy podstawa wspor- cza i ukladem ruchomym posiadajacym mase sejsmiczna jest umieszczona para sprezystych ele¬ mentów wsporczych, które sa wykonane w postaci dzielonych sprezyn plytkowych wyposazonych w lepkosprezysty material umieszczony pomiedzy nimi, z podpora przegubowa wkazdym elemen¬ cie. Wokól ukladu ruchomego sa zastosowane mechaniczne ograniczniki w polozeniach, które ograniczaja ruch ukladu ruchomego, gdy jest on poddawany wstrzasom i drganiom.W znanych miernikach przyspieszenia wykorzystuje sia elementy do mierzenia pradu przez cewke przywracajaca polozenie, przy czym ten prad jest miara przyspieszenia. Ponadto w wielu znanych miernikach przyspieszenia mierzy sie napiecie na cewce przywracajacej polozenie zamiast pradu, co moze prowadzic do znacznych bledów kalibrowania spowodowanych szeregiem czynni¬ ków, a miedzy innymi zmiennoscia impedancji w funkcji temperatury i pradu.Innym zródlem bledów kalibrowania mierników przyspieszenia z czujnikiem pojemnoscio¬ wym jest powszechne stosowanie kondensatora stalego do porównywania z kondensatorem zmien¬ nym zawierajacym element reagujacy na przyspieszenie, przy czym miara przyspieszenia jest róznica pojemnosci kondensatora stalego i kondensatora zmiennego. Zastosowanie takiego kon-2 126 426 densatora zmiennego powoduje bledy wynikajace z pojemnosci rozproszenia do obudowy i do korpusu oraz powoduje znaczne trudnosci w kalibrowaniu miernika przyspieszenia.Ponadto znane mierniki przyspieszenia z czujnikami pojemnosciowymi maja konstrukcje o stosunkowo duzej obudowie / powodu zastosowania duzych plytek kondensatora do mierzenia odchylenia wahadla czyli masy probierczej. Wobec stosunkowo duzej obudowy i elementów mechanicznych okreslanych prze/ duze kondensatory, znane mierniki przyspieszenia zwykle wymagaja powiekszenia obudowy w celu pomieszczenia wspóldzialajacego ukladu elektroni¬ cznego lub wymagaja zastosowania do tego celu oddzielnej obudowy. Ze wzgledu na to, ze znane mierniki przyspieszenia skladaja sie zwykle z czujnika sily i oddzielnych ukladów elektronicznych, sa one bardziej pracochlonne i kosztowne, gdyz charakteryzuja sie montazem wieloelementowym oraz maja dodatkowe polaczenia elektryczne, co stanowi potencjalne zródlo bledów.Znany miernik przyspieszenia nadazny posiada wahadlo, obudowe uksztaltowana cylindry¬ cznie, elementy wykrywajace polozenie do wytwarzania sygnalu reprezentujacego polozenie obro¬ towe wahadla w obudowie wzgledem cylindrycznej osi obudowy, elementy przywracajace polozenie, zawierajace cewke przywracajaca zamocowana do wahadla, dla obracania wahadla do okreslonego polozenia równolegle do cylindrycznej osi obudowy oraz uklad elektroniczny dola¬ czony elektrycznie do elementów wykrywajacych polozenie. Wahadlo i cewka przywracajaca polozenie sa przystosowane do wytwarzania pradu w cewce dla przesuniecia wahadla do okreslo¬ nego polozenia, gdy wahadlo przysunelo sie wzgledem cylindrycznej obudowy w odpowiedzi na sile przyspieszajaca.Miernik przyspieszenia wedlug wynalazku posiada zwarta konstrukcje zawierajaca jednolity korpus posiadajacy fragmenty zamocowane w obudowie i magnes trwaly zamocowany do korpusu i wspólpracujacy z cewka przywracajaca polozenie, wsporcza os zamocowana do korpusu i utrzymujaca wahadlo równolegle do cylindrycznej osi obudowy. Taos jest zamocowana poprze¬ cznie do wahadla. Konstrukcja zawiera tez prostokatna plytke drukowana zamocowana na kaz¬ dym jej koncu do fragmentów korpusu oraz lezaca powyzej i równolegle do wahadla, do której jest zamocowany elektroniczny uklad scalony.Konstrukcja wsporcza posiada pare przegubów zamocowanych do korpusu, które utrzymuja kazdy koniec osi wspierajacej wahadlo. Cewka przywracajaca polozenie jest dolaczona elektry¬ cznie do plytki drukowanej przez co najmniej jeden przewód sprezysty. Jeden koniec kazdego przewodu sprezystego jest zamocowany do osi.Do fragmentu korpusu jest zamocowany wspornik. W plytce drukowanej sa wykonane otwory. Do wspornika jest zamocowana co najmniej jedna para koncówek, które przechodzaprzez otwory.Drugi koniec kazdego przewodu sprezystego jest zamocowany dojednej z tych koncówek.W korzystnym wykonaniu wynalazku miernik zawiera korpus wsporczy zamocowany w obudowie i konstrukcje wsporcza osi przymocowana do korpusu i obrotowo podpierajaca os.Konstrukcja wsporcza osi sklada sie z pierwszego lozyska i drugiego lozyska, w których sa obrotowo osadzone oba konce osi, z pierwszego elementu przegubowego, przymocowanego z obu stron do korpusu i podtrzymujacego pierwsze lozysko oraz z drugich elementów podtrzymujacych drugie lozysko. Drugi element stanowi bezposrednie zamocowanie drugiego lozyska w korpusie.Konstrukcja wsporcza osi zawiera elementy do regulowania nacisku lozyska na te os.Kazdy koniec kazdego przegubu jest zamocowany wewnatrz obudowy w taki sposób, ze przeguby sa usytuowane równolegle do wahadla i po obu jego stronach. Para lozysk jest zamoco¬ wana na kazdym z przegubów. Pierwsze elementy regulacyjne obejmuja gwintowany wystep przymocowany do obudowy obok pierwszego przegubu i wkret regulacyjny w polaczeniu gwinto¬ wym z drugim wystepem. Jeden koniec drugiego wystepu opiera sie na pierwszymi przegubie dla regulowania nacisku lozysk na os. Drugie elementy regulacyjne obejmuja równiez gwintowany wystep przymocowany do obudowy obok drugiego przegubu i wkret regulacyjny w polaczeniu gwintowym z innym wystepem. Jeden koniec tego wystepu opiera sie na drugim przegubie dla regulowania nacisku lozysk na os.Kazdy z przegubów posiada co najmniej jedno naciecie. Kazde naciecie jest po kazdej stronie miejsca, w którym wkret regulacyjny naciska na przegub. Naciecia sa prostopadledo osi wzdluznej przegubów.126426 3 Zaleta miernika przyspieszenia wedlug wynalazkujest to, ze nie jest on czuly na oddzialywanie wstrzasów, drgan i temperatury, jak równiez ma mniejsze wymiary i wage. Umozliwia on regulacje i kalibrowanie czesci mechanicznej zawierajacej w obudowie wahadlo razem z ukladem elektroni¬ cznym przez wlozeniem do obudowy.Przedmiot wynalazku jest przedstawiony w przykladach wykonania na rysunku, na którym fig. 1 przedstawia przekrój wzdluzny miernika przyspieszenia, fig. 2 — widok z góry fragmentu miernika przyspieszenia z fig. 1, uwidaczniajacy konstrukcje wsporcza wahadla, fig. 3 — widok z góry fragmentu miernika z fig. 1, uwidaczniajacy kolejna konstrukcje wsporcza wahadla, fig. 4 — konstrukcje przegubu w konstrukcji wsporczej wahadla z fig. 2 lub fig. 3, fig. 5 — inna konstrukcje przegubu w konstrukcji wsporczej wahadla z fig. 2 lub fig. 3, fig. 6 — jeszcze inna konstrukcje przegubu w konstrukcji wsporczej wahadla z fig. 2 lub fig. 3, fig. 7 — konstrukcje wahadla przezna¬ czonego do stosowania w mierniku przyspieszenia z fig. 1 oraz fig. 8 — konstrukcje innego wahadla w mierniku przyspieszenia z fig. 1.Miernik przyspieszenia 10 jest przedstawiony w przekroju na fig. 1. Cylindryczna obudowa 12 miesci zarówno konstrukcje mechaniczna jak i uklady elektroniczne miernika przyspieszenia.Lewy koniec 14 obudowy 12jest zamkniety, a prawy koniec obudowy 12jest otwarty.Wykonany z jednego kawalka materialu korpus zawierajacy fragmenty 16A-16A zapewnia sztywne zamocowa¬ nie konstrukcyjne elementów miernika przyspieszenia przedstawionego na fig. 1. Korpus zajmuje obszar od lewego konca 14 obudowy 12 do otwartego konca obudowy 12 i praktycznie wypelnia dolna czesc obudowy 12. Nad fragmentem 16A konstrukcji korpusu jest umieszczona para zwykle kwadratowych lub prostokatnych plytek 18 i 20 kondensatora. Za posrednictwem przekladki 22 dolna plytka 20 kondensatora jest zamocowana do fragmentu 16A korpusu za pomoca substancji wiazacej, na przyklad epoksydu. Z kolei górna plytka 18 kondensatora jest usytuowana w pewnej odleglosci od dolnej plytki 20 za pomoca kilku, na przyklad dwóch slupków 23 i 24, zamocowanych do kazdego rogu plytek 18 i 20 kondensatora.Miernik przyspieszenia z fig. 1 zawiera równiez wahadlo 26, które dziala jak masa sejsmiczna czyli probiercza i reaguje na sily przyspieszenia oddzialujace w kierunku pionowym. Jeden element wahadla 26 ma postac plaskiej plytki czy lopatki 28 i jest wprowadzony równolegle miedzy plytki 18 i 20 kondensatora. W zalecanym przykladzie wykonania wynalazku lopatka 28 i plytki 18 i 20 kondensatora maja szerokosc okolo 0,64 cm, a dlugosc okolo 0,51 cm, co powoduje, ze pojemnosci miedzy lopatka 28 i plytkami 18 i 20 kondensatora wynosza w przyblizeniu 2 do 4 pF.A zatem, gdy lopatka 28 znajduje sie w srodkowym polozeniu miedzy plytkami 18 i 20 kondensatora, wówczas pojemnosc miedzy plytkami kondensatora wynosi w przyblizeniu 2 do 4 pF.Na drugim koncu ramienia wahadla 26 do dolnej powierzchni 32 wahadlajest zamocowana os 30 za pomoca substancji wiazacej, na przyklad epoksydu. Zadaniem osi 30 jest podpieranie wahadla 26 i umozliwienie mu obrotu w ograniczonym zakresie w wyniku oddzialywania sil przyspieszenia dzialajacych w kierunku prostopadlym do powierzchni lopatki 28. Os 30 jest podtrzymywana przez lozyska i przeguby przedstawione na fig. 2 i fig. 3, a pominiete na fig. 1 w celu wiekszej przejrzystosci rysunku.Do dolnej powierzchni 32 wahadla 26, miedzy lopatka 28 i osia 30,jest równiez przymocowana cewka 36 przywracajaca polozenie. Cewka 36 przywracajaca polozenie jest nawinieta wewnatrz karkasu 38, korzystnie wykonanego z lekkiego materialu, na przyklad glinu. Moze byc tu równiez zastosowana cewka bezkarkasowa.Magnes trwaly 40 jest zamocowany do fragmentu 16A korpusu, a nadbiegunnik 41 jest w podobny sposób zamocowany do wierzcholka magnesu trwalego 40. Strumien magnetyczny wytworzony przez magnes trwaly 40 oddzialywuje na prad przeplywajacy przez cewke 36 przywra¬ cajaca polozenie i powoduje obrót wahadla 26 wokól osi 30. Jednolity fragment 16A, oprócz elementu mocujacego magnes trwaly 40, stanowi takze obwód magnetyczny dla strumienia magne¬ tycznego wytworzonego przez magnes trwaly 40.Do polozonych wyzej fragmentów 16F i 16G jednolitego korpusu jest zamocowana prosto¬ katna plytka drukowana 42, korzystnie grubowarstwowa, o podlozu wykonanym z materialu nieprzewodzacego, na przyklad tlenku glinu. Lewa strona plytki drukowanej 42 jest podtrzymy¬ wana przez fragment 16A jednolitego korpusu, a prawa strona plytki 42 jest w podobny sposób4 126 426 podtrzymywana przez fragment 16G jednolitego korpusu. Uklad scalony 44 jest zamkniety przez metalowa pokrywe 46 na górnej powierzchni plytki drukowanej 42. Na plytce drukowanej 42 znajduje sie równiez uklad hybrydowy 48 razem z pewna liczba dyskretnych elementów elektroni¬ cznych, takich jak rezystory i kondensatory.Prawa czesc jednolitego korpusu stanowi pierscieniowy element cylindryczny 16D i 16E, który jest dopasowany do wewnetrznego promienia obudowy 12. Po zmontowaniu fragmenty 16D i 16E jednolitego korpusu zostaja hermetycznie zgrzane na obwodzie obudowy 12, jak pokazano to w punktach 50 i 52, celem utworzenia gazoszczelnego polaczenia. Zamkniecie otwartego konca obudowy 12 tworzy denko 54 posiadajace pierscieniowa wneke 56, zawarta w obszarze pierscienio¬ wego fragmentu 16D i 16Ejednolitego korpusu. Denko 54jest równiez hermetycznie przyspawane do wewnetrznego obwodu fragmentów 16D i 16E korpusu, jak to pokazano w punktach 58 i 60, w celu utworzenia gazoszczelnego polaczenia.W pewnych zastosowaniach nie jest konieczne hermetyczne zamykanie obudowy 12 i w takich przypadkach denko moze byc przymocowane do obudowy 12 za pomoca epoksydu lub innego materialu nie posiadajacego wlasciwosci gazoszczelnych. Przez denko 54 przechodzi szereg koncó¬ wek 62A, 62B, 62C i 62D, przy czym przejscia gazoszczelne przez denko sa utworzone przy pomocy szklanych przepustów 64 i 66.Denko 54 posiada równiez otwór 68, który po zlozeniu calosci moze byc wykorzystany do wypompowania powietrza z obudowy 12 i ponownego jej napelnienia gazem obojetnym. Otwór 68 moze byc szczelnie zamkniety w dowolny sposób, miedzy innymi za pomoca przyspawania do zewnetrznej krawedzi otworu 70 w pierscieniowej wnece 71 denka 54 takiego elementu, jak kulka przedstawiona na fig. 1. Szereg przewodów 72 na fig. 1 laczy koncówki 62A, 62B, 62C i 62D zplytka drukowana 42.W celu elektrycznego polaczenia cewki 36 przywracajacej polozenie z plytka drukowana 42, do wahadla 26 przy osi 30 jest przymocowana para doprowadzen z przewodu sprezystego, z których jeden jest przedstawiony na fig. 1. Przewód sprezysty 74 jest przymocowany do koncówki 76, która przechodzi przez wspornik 78 wykonany z materialu izolacyjnego, a nastepnie przez otwór 80 w plytce drukowanej 42. Drugi przewód sprezysty 75 oraz druga koncówka 77, przedsta¬ wione na fig. 2, sa w podobny sposób zamocowane do wahadla 26 i do plytki drukowanej 42, zapewniajac drugie polaczenie cewki 36 przywracajacej polozenie.Nastepnie koncówka 76 jest polaczona przewodem 82 z plytka drukowana 42. Zastosowanie koncówek 76 i 77 przechodzacych przez otwory 80 w plytce drukowanej 42 ulatwia zlozenie miernika przyspieszenia, poniewaz plytke 42 mozna polozyc bezposrednio na fragmentach 16F i 16G korpusu i polaczyc z koncówka 76. Zastosowanie przewodów sprezystych 74 i 75 do polacze¬ nia cewki 36 z plytka drukowana 42, umozliwia precyzyjne zrównowazenie wahadla 26 za pomoca dostarczenia do osi 30 nieznacznego momentu obrotowego, kompensujacego niewielkie niezrów- nowazenia mechaniczne wahadla 26. Moment obrotowy doprowadzony do osi 30 moze byc regulowany za pomoca wyginania przewodów sprezystych 74 i 75 lub zmiany polozenia koncówek 76 i 77. Zastosowana konfiguracja polaczenia z wykorzystaniem koncówek 76 i 77 oraz otworu 80 umozliwia zastosowanie róznych wspólczynników rozszerzalnosci temperaturowej korpusu i plytki drukowanej 42 bez poruszania koncówki 76, a zatem bez zmiany naciagu lub przemieszcze¬ nia przewodu sprezystego 74.Konstrukcja zamocowania osi 30jest przedstawiona na fig. 2, która przedstawia widok zgóry fragmentu miernika przyspieszenia 10 z fig. 1, z usunieta plytka drukowana 42. Para przegubów 84 i 86 jest przymocowana do wystepów 16H, 161,16J i 16K wjednolitym korpusie za pomoca wkretów mocujacych 88,90,92 i 94. Do przegubów 84 i 86 sa przymocowane dwa lozyska 96 i 98, zawierajace czopy czolowe 100 i 102, które sa umieszczone na obu koncach osi 30. Lozyska 96 i 98 sluza do podpierania osi 30, umozliwiajac obrót wahadla 26 wokól osi 3% jednoczesnie zapobiegajac ruchowi osi 30 w kazdym innym kierunku, a tym samym umozliwiaja lopatce 28 przesuwanie siew góre i w dól miedzy plytkami 18 i 20 kondensatora,jak pokazano na fig. 1.W przypadkach bardzoprecyzyjnych, takichjak miernik przyspieszenia,bardzo waznejest to, zeby tarcie obrotowe bylo zmniejszone do minimum, przy jednoczesnym zapewnieniu sztywnego zamocowania wahadla 28, w celu maksymalnego wyeliminowania bocznego przesuniecia wahadla126426 5 wzgledem korpusu. W zwiazku z tym, w celu dokladnej kalibracji i dzialania miernika, konieczne jest dostarczenie przez lozyska optymalnego nacisku na czopy czolowe 100 i 102, co powoduje zmniejszenie do minimum tarcia obrotowego przy jednoczesnym zwiekszeniu do maksimum bocznego podparcia. Dlatego tez miernik przyspieszenia przedstawiony na fig. 2jest wyposazony w dwa wkrety regulacyjne 104 i 106. Wkrety regulacyjne 104 i 106 sa zamocowane w wystepach 16L i 16M jednolitego korpusu. Wystep 16L na fig. 2 zostal pokazany w przekroju w celu uwidocznienia polozenia wkretu regulacyjnego 104. Docisniecie wkretów regulacyjnych 104 i 106 do przegubów 84 i 86 powoduje dostarczenie odpowiedniego nacisku na przyguby 84 i 86, a w rezultacie optymalnego nacisku na os 30 za posrednictwem lozysk 96 i 98.Na figurze 3 przedstawiono kolejna konstrukcje wsparcia wahadla z inaczej zamocowana osia 30. Tujednolity korpus posiada fragment 16N, który utrzymuje i podpiera lozysko 96 w nierucho¬ mym polozeniu. Drugie lozysko 98 jest zamocowane w przegubie 96, podobnie jak na fig. 2, za wyjatkiem tego, ze nie ma wkretu regulacyjnego 106. Regulacja nacisku na os 30jest zrealizowana w przykladzie wykonania z fig. 3 za pomoca sprezystej podkladki 108, która podlega sciskaniu w rezultacie dokrecania wkretu mocujacego 94. Efektem tego jest skuteczna regulacja nacisku na os 30 wskutek regulacji polozenia pojedynczego wkretu 94.Nalezy zauwazyc, ze mozna zrealizowac konstrukcje bedaca kombinacja konstrukcji przed¬ stawionych na fig. 2 i fig. 3, polegajaca na zastosowaniu wkretu regulacyjnego 106 z fig. 2 razem z nieruchomym lozyskiem 96 przymocowanym bezposrednio do fragmentu 16N korpusu przedsta¬ wionego na fig. 3.Waznym czynnikiem podczas regulacji nacisku os 30, przedstawiona na fig^i fig. 3, jest zapewnienie wlasciwej wielkosci odchylenia przegubów 84 i 86 dla danego.nacisku wywieranego przez wkrety regulacyjne 104 i 106. W celu uzyskania wiekszego odchylenia przegubów przy danym nacisku, czesto stosuje sie naciecia na przegubach. Na przyklad, na fig. 4 przedstawiono przegub 86 z fig. 2 i fig. 3, z dwoma nacieciami 112 i 114 w ksztalcie litery U. Naciecia 112 i 114 w ksztalcie litery U sa umieszczone po obu stronach lozyska 116. Nalezy zauwazyc, ze lozyska przedstawione na fig. 2, fig. 3 i fig. 4 posiadaja stozkowate wglebienie 118 w celu osadzenia w nim ostrego czopa 100 lub 102 osi 30, jak to przedstawiono na fig. 2 i fig. 3. Ponadto przegub z fig. 4 posiada otwory 120 i 122 przy obu koncach, w których sa umieszczone wkrety mocujace 92 i 94.Inne rodzaje naciec na przegubach przedstawiono na fig. 5 i fig. 6. Na fig. 5, po kazdej stronie lozyska 116 znajduje sie para naciec 124,126 i 128,130, przy czym kazde naciecie jest praktycznie prostopadle do wzdluznej osi przegubu 86 i rozciaga sie od krawedzi poza srodek przegubu. Na fig. 6, po obu stronach lozyska 116, sa wyciete w przegubie prostokatne otwory 132 i 134.Na figurze 4, fig. 5 i fig. 6 przedstawiono równiez elementy przegubu 86 do laczeniajego konca z jednolitym fragmentem 16N korpusu z fig. 3 bez stosowania oddzielnej sprezystej podkladki 108 przedstawionej na fig. 3. Na fig. 4 zakonczenie przegubu wokól otworu 120 posiada kuliste wytlo¬ czenie 136 z kilkoma nacieciami promieniowymi 138. Na fig. 5 przegub 86 jest tak uksztaltowany, ze po obu stronach otworu mocujacego 120 zostaly utworzone sprezyny plytkowe 140 i 142.Przegub 86 z fig. 6 ma dwa paskowe wypusty 144 i 146, które sa zawiniete o okolo 180°, tworzac sprezysty element. Zastosowanie wytloczenia 136 lub sprezyny 142, czy wypustu 146 do polaczenia przegubu z korpusem za pomoca wkretu mocujacego 94, umozliwia regulacje nacisku na os 30 bez koniecznosci stosowania dodatkowego elementu, takiego jak sprezysta podkladka 168.W celu zapewnienia dobrego dzialania miernika przyspieszenia 10 z fig. 1, zespól wahadla 26 powinien byc lekki, a pomimo tego powinien miec sztywna konstrukcje. Na przyklad, korzystnym jest wykonanie wahadla 26 ze stosunkowo lekkiego metalu, takiegojak glin. Ponadto wahadlo 26 powinno byc usztywnione wzdluz jego wzdluznej osi. Dwa przyklady usztywnienia wzdluznego wahadla 26 przedstawiono na fig. 7 i 8. Zespól wahadla 26 przedstawiony na fig. 7 sklada sie z plaskiej lopatki 28 oraz ramienia 148. Do ramienia 148 wahadla 26 jest przymocowany karkas 38 lub uchwyt cewki 36 przywracajacej polozenie, na którym jest umieszczona cewka 36 przywraca¬ jaca polozenie.Na figurze 7 ramie 148 jest wzdluznie usztywnione za pomoca wygiecia ku górze dwóch krawedzi 150 i 152 ramienia. Na fig. 8 ramie 148jest usztywnione za pomoca trójkatnego wytlocze¬ nia ramienia wzdluz jego dlugosci, tworzacego grzbiet 154. Usztywnienie ramienia 148 wahadla 26,\ 6 126 426 przedstawione na fig. 7 i fig. 8, umozliwia uzyskanie lekkiego, ale wzdluznie sztywnego wahadla przydatnego do stosowania w lekkim nadaznym mierniku przyspieszenia 10, przedstawionym na fig. 1. Korzystnym jest, zeby oddzialywanie wahadla 26 bylo skierowane glównie na cewke 36 przywracajaca polozenie przy zmniejszeniu do minimum masy innych czesci wahadla 26, takich jak lopatka 28 i ramie 148.Zastrzezenia patentowe 1. Miernik przyspieszenia nadazny posiadajacy wahadlo, obudowe uksztaltowana cylindry¬ cznie, elementy wykrywajace polozenie obrotowe wahadla w obudowie wzgledem cylindrycznej osi obudowy, elementy przywracajace polozenie, zawierajace zamocowana do wahadla cewke przyw¬ racajaca polozenie wahadla do okreslonego polozenia równolegle do cylindrycznej osi obudowy oraz uklad elektroniczny dolaczony elektrycznie do elementów wykrywajacych polozenie, korzyst¬ nie pare oddalonych od siebie, równoleglych plytek kondensatora zamocowanych w obudowie, przy czym wahadlo sklada sie z ramienia i lopatki polaczonej zjednym koncem ramienia, a lopatka jest umieszczona miedzy plytkami równolegle i w pewnym odstepie od plytek i os jest przymoco¬ wana do osi wzdluznej wahadla, znamienny tym, ze posiada zwarta konstrukcje zawierajaca jednolity korpus posiadajacy fragmenty (16A^-16N) zamocowane w obudowie (12) i magnes trwaly (40) zamocowany do korpusu i wspólpracujacy z cewka (36) przywracajaca polozenie, wsporcza os (30) zamocowana do korpusu i utrzymujaca wahadlo (26) równolegle do cylindrycznej osi obu¬ dowy (12), przy czym os (30) jest zamocowana poprzecznie do wahadla (26), oraz prostokatna plytke drukowana (42) zamocowana na kazdym jej koncu do fragmentów (16A, 16G) korpusu oraz lezaca powyzej i równolegle do wahadla (26), do której jest zamocowany elektroniczny uklad scalony (44). 2. Miernik wedlug zastrz. 1, znamienny tym, ze konstrukcja wsporcza posiada pare przegubów (84, 86) zamocowanych do korpusu, które utrzymuja kazdy koniec osi (30) wspierajacej wahadlo (26). 3. Miernik wedlug zastrz. 1, znamienny tym, ze cewka (36) przywracajaca polozenie jest dolaczona elektrycznie do plytki drukowanej (42), przez co najmniej jeden przewód sprezysty (74). 4. Miernik wedlug zastrz. 3, znamienny tym, ze jeden koniec kazdego przewodu sprezystego (74) jest zamocowany do osi (30). 5. Miernik wedlug zastrz. 4, znamienny tym, ze do fragmentu (16G) korpusu jest zamocowany wspornik (78), w plytce drukowanej (42) sa wykonane otwory (80), do wspornika (78) jest zamocowana co najmniej jedna para koncówek (76,77), które przechodza przez otwory (80) i drugi koniec kazdego przewodu sprezystego (74) jest zamocowany do jednej z tych koncówek (76,77). 6. Miernik wedlug zastrz. 1, znamienny tym, ze zawiera korpus wsporczy zamocowany w obudowie i konstrukcje wsporcza osi (30) przymocowana do korpusu i obrotowo podpierajaca os (30), przy czym konstrukcja wsporcza osi (30) sklada sie z pierwszego lozyska (84) i drugiego lozyska (86), w których obrotowo sa osadzone oba konce osi (30), z pierwszego elementu przegubo¬ wego, przymocowanego z obu stron do korpusu i podtrzymujacego pierwsze lozysko (84) oraz z drugiego elementu, podtrzymujacego drugie lozysko (86). 7. Miernik wedlug zastrz. 6, znamienny tym, ze drugi element stanowi bezposrednie zamoco¬ wanie drugiego lozyska (86) w korpusie. 8. Miernik wedlug zastrz. 6, znamienny tym, ze konstrukcja wsporcza osi (30) zawiera ele¬ menty do regulowania nacisku lozysk na te os. 9. Miernik wedlug zastrz. 2, znamienny tym, ze kazdy koniec kazdego przegubu (84, 86) jest zamocowany wewnatrz obudowy (12) w taki sposób , ze przeguby (84,86) sa usytuowane równo¬ legle do wahadla (26) i po obu jego stronach, para lozysk (96,98) jest zamocowana na kazdym z przegubów (84, 86), pierwsze elementy regulacyjne obejmuja gwintowany wystep (161) przymoco¬ wany do obudowy (12) obok pierwszego przegubu (84) i wkret regulacyjny (104) w polaczeniu gwintowym z wystepem (16L), przy czym jeden koniec wystepu (1 przegubie (84) dla regulowania nacisku lozysk na os oraz drugie elementy regulacyjne obejmuja gwintowany wystep (16H) przymocowany do obudowy (12). obok drugiego przegubu (86) i wkret126426 7 regulacyjny (106) w polaczeniu gwintowym z wystepem (16M), przy czym jeden koniec wystepu (16M) opiera sie na drugim przegubie (86) dla regulowania nacisku lozysk na os. 10. Miernik wedlug zastrz. 9, znamienny tym, ze kazdy z przegubów (84, 86) posiada co najmniej jedno naciecie (112,114). 11. Miernik wedlug zastrz. 9, znamienny tym, ze kazde naciecie (112,114)jest po kazdej stronie miejsca, w którym wkret regulacyjny (104, 106) naciska na przegub (84, 86), prz czym naciecia (112, 114) sa prostopadle do osi wzdluznej przegubów (84,86). •12 ^ ^,V s s Vi5 \A' v*vvv i i k i k v 82 ^4,36 ,41 ^-26 38/ 0 78 -54 •70 •7f -62B <6a 40 16B m fc C ^61 52 Fi9. i 96 104 Wyjtde^ 90 w^£ 92 86 98 ^ )os 94 FIG. 2 I6N -4- 13 c**~ 2Z_2£ (U) r ^« uj^i 92 98 94 98 FIG. 3126426 120 NI42 FIG. 5 FIG. 7 FIG. 8 PIMowni.Poligrtó«i..WPRLNrtlai 100 egz.Cent 100 zl PL