NL9002593A

NL9002593A - Beeldopslaginrichting, alsmede beeldverwerkingsinrichting voorzien van de beeldopslaginrichting.

Info

Publication number: NL9002593A
Application number: NL9002593A
Authority: NL
Inventors: Antonius Johannus M Van Lier
Original assignee: Koninkl Philips Electronics Nv
Priority date: 1990-11-28
Filing date: 1990-11-28
Publication date: 1992-06-16
Also published as: EP0488441A1; DE69128874T2; DE69128874D1; US5465306A; IL100140A; JPH04290176A; EP0488441B1; JP3132771B2; IL100140A0

Description

Beeldopslaginrichting, alsmede beeldverwerkingsi.nrichting voorzien van de beeldopslaginrichting.

De uitvinding heeft betrekking op een beeldopslaginrichting.

De uitvinding heeft verder betrekking op een beeldverwerkingsinrichting voorzien van de beeldopslaginrichting.

Bij een dergelijke beeldopslaginrichting wordt een beeld, opgenomen door een beeldopneeminrichting zoals bijvoorbeeld een CCD-camera, onder besturing van controlesignalen van de beeldopneeminrichting ingelezen in een werkgeheugen, zoals bijvoorbeeld een frame-buffer, ter verdere verwerking, bijvoorbeeld foutendetectie en analyse, door een computer. Bij zeer grote beelden is de verwerking van het beeld in het werkgeheugen zó tijdrovend dat dit in real-time niet meer mogelijk is. Het gebruik van een aantal parallelle computers voor het verhogen van de verwerkingssnelheid is omslachtig en zeer duur.

De uitvinding beoogt onder meer te voorzien in een beeldopslaginrichting waarin selectief relevante delen van een lijnsgewijs toegevoerd zeer groot beeld worden opgeslagen ter mogelijke verdere verwerking in real-time. Daartoe verschaft de uitvinding een beeldopslaginrichting, omvattende een werkgeheugen, en geschikt voor het ontvangen van trigger-data van een processor, die beeldkenmerken detecteert in een lijnsgewijs, door een beeldopneeminrichting aan de processor toegevoerd, pixels omvattend beeldsignaal, en geschikt voor het ontvangen van beelddata van een multi-beeldlijn- vertragingsinrichting, die het beeldsignaal van de beeldopneeminrichting vertraagt, ter verdere verwerking van de trigger-data en de beelddata door een computer, verder omvattende middelen voor het genereren van een raster van cellen van pixels, middelen voor het opslaan in het werkgeheugen van ten minste die cellen, waarin beeldkenmerken gedetecteerd zijn, middelen voor het opslaan van informatie over de locatie van deze cellen in het raster, en middelen voor het opslaan van informatie over de positie en de aard van de gedetecteerde beeldkenmerken per cel. Aldus worden alleen de relevante beelddelen of cellen, waarin de beeldkenmerken (bijvoorbeeld fouten of bepaalde vormen) zijn gedetecteerd door de processor, in het werkgeheugen opgeslagen, terwijl bovendien informatie over de inhoud en de locatie van de cellen in het beeld wordt bijgehouden, zodat de samenhang van de opgeslagen cellen bekend is. Het beeldsignaal wordt maar één keer gescand, waarbij in hardware een dusdanige reductie van beelddata wordt bereikt, dat verdere verwerking in software in real-time kan geschieden. Relevante cellen worden nooit meer dan één keer opgeslagen. Aldus is een snelle hardware module voor een beeldverwerkingsinrichting gerealiseerd.

In een uitvoeringsvorm is een beeldopslaginrichting volgens de uitvinding gekenmerkt, doordat de middelen voor het opslaan in het werkgeheugen van ten minste die cellen, waarin beeldkenmerken gedetecteerd zijn, tevens geschikt zijn voor het opslaan van buurcellen van deze cellen, en dat de middelen voor het opslaan van informatie over de locatie van deze cellen in het raster, tevens geschikt zijn voor het opslaan van informatie over de locatie van buurcellen van deze cellen. Hierdoor wordt ook een beeldkenmerk-vrije omgeving van de relevante cellen opgeslagen, hetgeen voordelig is voor de verdere verwerking.

In een uitvoeringsvorm is een beeldopslaginrichting volgens de uitvinding gekenmerkt, doordat dat de beeldopslaginrichting verder is voorzien van middelen voor het genereren van adressen voor de weergave van cellen, waarin de beeldkenmerken gedetecteerd zijn, alsmede van hun buurcellen, op een weergave-inrichting. Hierdoor kunnen relevante delen van het beeld eenvoudig worden weergegeven.

In een uitvoeringsvorm is een beeldopslaginrichting volgens de uitvinding gekenmerkt, doordat dat de middelen voor het opslaan van informatie over de positie en de aard van de gedetecteerde beeldkenmerken per cel, een extra communicatie-mogelijkheid met de computer bezitten voor het uitlezen van data of doordat dat de middelen voor het opslaan van informatie over de locatie in het raster van cellen, waarin de beeldkenmerken gedetecteerd zijn, een extra communicatie-mogelijkheid met de computer bezitten voor het uitlezen van data. Hierdoor kan de verdere verwerking sneller geschieden; de computer hoeft niet te wachten.

Korte figuurbeschrijving:

Figuur 1 toont een beeldverwerkingsinrichting voorzien van een beeldopslaginrichting volgens de uitvinding;

Figuur 2 toont een beeldopslaginrichting volgens de uitvinding;

Figuur 3 illustreert een fout in een beeld van een Printed Circuit Board;

Figuur 4 geeft een omgevings-genereer-circuit;

Figuur 5 geeft een uitvoeringsvorm van een deel van de beeldopslaginrichting volgens de uitvinding; en

Figuur 6 geeft een uitvoeringsvorm van een verder deel van de beeldopslaginrichting volgens de uitvinding.

Figuurbeschrijving:

In figuur 1 wordt een beeldsignaal, van een beeldopneeminrichting 1.1 zoals bijvoorbeeld een laser-scanner, eerst toegevoerd aan een op zich bekende hardware processor 1.2 (zie bijvoorbeeld het Amerikaanse octrooischrift. no. 4,736,438), die bepaalde beeldkenmerken (zoals fouten bij vergelijking met een referentiemodel, randen, intensiteitsovergangen, bepaalde vormen of grijswaardenovergangen) detecteert, op grond waarvan de processor trigger-data, zoals adressen van gedetecteerde beeldkenmerken of categorieën van beeldkenmerken, levert aan de beeldopslaginrichting 1.4. Ook wordt het beeldsignaal toegevoerd aan een multi-beeldlijn-vertragingsinrichting 1.3, van bijvoorbeeld 64 beeldlijnen, waarin het vertraagd wordt. Hierdoor kan een omgeving van een in het beeldsignaal gedetecteerd beeldkenmerk (in het vervolg gemakshalve "fout" genoemd) in het werkgeheugen worden opgeslagen. De datastroom van de beelddata is immers serieel en lijnsgewijs, zodat beelddata van beeldlijnen die voorafgaan aan een fout en dus deel uitmaken van de omgeving van de fout, tijdelijk bewaard dienen te worden. Dit alles geschiedt onder besturing van controlesignalen afkomstig van de beeldopneeminrichting (bijvoorbeeld signalen die het einde van een beeldlijn of het einde van een beeld aangeven). Vervolgens kunnen de opgeslagen relevante delen van het beeld verdere verwerking ondergaan in een computer (post-processor 1.5), die bijvoorbeeld een meer gedetailleerde foutenanalyse uitvoert in software. De computer kan bijvoorbeeld een fijnere verdeling in fout-categorieën bepalen.

Figuur 2 geeft schematisch een beeldopslaginrichting volgens de uitvinding weer. Deze omvat de volgende elementen, die in het vervolg zullen worden toegelicht: een werkgeheugen 2.1, middelen 2.2 voor het genereren van een raster van cellen van pixels, middelen 2.3 voor het opslaan in het werkgeheugen van ten minste die cellen, waarin beeldkenmerken gedetecteerd zijn, middelen 2.4 voor het opslaan van informatie over de locatie van cellen, waarin de beeldkenmerken gedetecteerd zijn, middelen 2.5 voor het opslaan van informatie over de positie en de aard van de gedetecteerde beeldkenmerken per cel, en eventueel middelen 2.6 voor het genereren van adressen voor de weergave van cellen, waarin de beeldkenmerken zijn gedetecteerd, alsmede van hun buurcellen, door een weergave-inrichting. De inrichting wordt gevoed onder besturing van controlesignalen van de hier niet afgebeelde beeldopneeminrichting, terwijl gedurende de opslag van de relevante delen van het beeld en de bijbehorende informatie een niet afgebeelde computer reeds kan beginnen met de verdere software verwerking.

Een laserscanner, die bijvoorbeeld een Printed Circuit Board scant, geeft een beeld (bijvoorbeeld een 3-d.imensionaal beeld met gecombineerde intensiteits- en hoogte-informatie, dat wordt omgezet in een 2-dimensionaal beeldsignaal) van bijvoorbeeld 32K x 32K pixels per beeld. Zulk een beeld is te groot om in zijn geheel in een frame-buffer op te slaan voor real-time verwerking: het analyseren van dergelijke beelden duurt te lang om in real-time uit te voeren. Daarom worden volgens de uitvinding alleen relevante delen van het beeld opgeslagen ter verdere verwerking. Daartoe is elk beeld onderverdeeld in beelddelen, zogenaamde cellen, bij voorkeur rechthoekige van m x n pixels, waarbij m en n willekeurige positieve gehele getallen zijn. Als voorbeeld zal in het vervolg voor m en voor n de waarde 32 gekozen worden. De cellen zijn in dat geval dus vierkant. Elk beeld van 32K x 32K pixels wordt onderverdeeld in een raster van disjuncte 1024 x 1024 cellen. De middelen voor het genereren van dit raster van cellen (2.2) bestaan bijvoorbeeld uit twee tellers: één voor het aftellen van cellen in horizontale en één voor het aftellen van cellen in verticale richting. Na elke 32 pixels wordt de horizontale cel-teller opgehoogd en na elke 32 beeldlijnen wordt de verticale cel-teller opgehoogd. Beide tellers zijn 10-bits. Natuurlijk is ook een andere beeldgrootte of een andere celgrootte of celvorm mogelijk; de bijpassende afmetingen van de tellers zijn eenvoudig te bepalen.

Figuur 3A geeft een deel van een beeld van een Printed Circuit Board (PCB) met daarin een fout. Figuur 3B geeft de fout zoals die door de hardware processor is gedetecteerd. Figuur 3C illustreert welke cellen in de beeldopslaginrichting worden opgeslagen.

De middelen voor het opslaan van informatie over de positie en de aard van de gedetecteerde beeldkenmerken per cel (2.5) omvatten een hulpgeheugen, bijvoorbeeld een Random Access Memory (RAM) waarin 1024 (het aantal cellen in horizontale richting) woorden kunnen worden opgeslagen. Het wordt geadresseerd door de horizontale cel-teller: ieder woord in het hulpgeheugen hoort bij zijn overeenkomstig gesitueerde cel in de horizontale rij van cellen waarop het hulpgeheugen momenteel betrekking heeft. Het hulpgeheugen dient om per horizontale rij van cellen informatie over relevante cellen te verzamelen. Ieder woord van het hulpgeheugen bevat een vlagbit, geinitialiseerd op de logische waarde 0, dat de logische waarde 1 krijgt zodra een beeldkenmerk in de bijbehorende cel wordt gedetecteerd. Omdat de beelddata lijnsgewijs worden aangevoerd wordt natuurlijk ook de horizontale rij cellen beeldlijnsgewijs gescand. Voor elk woord in het hulpgeheugen met een vlagbit dat de logische waarde 1 heeft wordt tijdens dit scannen de volgende informatie bijgehouden en onder besturing van controlesignalen van de beeldopneeminrichting in het hulpgeheugen geschreven: - de positie van de pixel binnen de betreffende cel die aanleiding heeft gegeven tot het veranderen van de logische waarde van het vlagbit van 0 naar 1; deze positie is opgeslagen als 5-bits x-coördinaat en 5-bits y-coördinaat ten opzichte van de eerst gescande pixel van de cel (de "linkerbovenhoek"); - het gewicht van het beeldkenmerk: het aantal pixels binnen de cel waarbij het beeldkenmerk gedetecteerd is; een 10-bits teller die telkens wanneer het actueel gescande beeldsignaal de betreffende cel doorloopt wordt aangepast; - de beeldkemnerkcode: deze wordt door de hardware processor aan verschillende soorten van gedetecteerde beeldkenraerken toegekend; opslag met, bijvoorbeeld 7 bits.

Verder omvatten de middelen voor het opslaan van informatie over de positie en de aard van de gedetecteerde beeldkenmerken per cel (2.5) een cel-info-geheugen waarin de woorden van het hulpgeheugen die, nadat de laatste pixel van de betreffende cel is gescand, een vlagbit met logische waarde 1 hebben, gekopieerd worden. Deze woorden worden dan ook meteen in het hulpgeheugen gewist. Na het scannen van de laatste pixel van de laatste cel in de rij kan de volgende horizontale rij van cellen verwerkt kan worden. De voor elke gescande cel nu volledig geaccumuleerde informatie komt in het cel-info-geheugen op het eerstvolgende vrije adres. Daar bij vele toepassingen het hulpgeheugen na elke rij van cellen maar enkele cellen met een vlagbit met logische waarde 1 zal hebben, kan voor het cel-info-geheugen worden volstaan met een RAM van bijvoorbeeld 2K woorden, met een woordlengte gelijk aan die van het hulpgeheugen (i.e. 28 bits). Wanneer bijvoorbeeld het werkgeheugen 2.1 2M woorden kan bevatten, dus 2K cellen, dan kunnen ongeveer 400 cellen met fouten worden opgeslagen, en ongeveer 1600 buurcellen hiervan. De te kiezen afmetingen van de toegepaste geheugens hangen natuurlijk af van de grootte van het werkgeheugen.

Het cel-info-geheugen bezit bij voorkeur een extra communicatie-mogelijkheid met de computer, zodat die, ook wanneer in het geheugen wordt geschreven, data uit het geheugen kan lezen voor verdere verwerking. Het geheugen is dan dus dual-ported. Het vlagbit kan nu dienen om aan te geven hoe ver het cel-info-geheugen gevuld is.

Merk op dat het werkgeheugen niet dual-ported behoeft te zijn: hierin wordt maar een relatief kleine fractie van de tijd geschreven, zodat de computer tijd genoeg heeft om erin te lezen.

De middelen voor het opslaan van informatie over de locatie van cellen, waarin de beeldkenmerken gedetecteerd zijn (2.4) omvatten een cel-adres-geheugen, bijvoorbeeld een RAM van 2K woorden, waarin de adressen van relevante cellen (cellen met gedetecteerde beeldkenmerken en aangrenzende cellen hiervan) in het raster worden opgeslagen. Dit cel-adres-geheugen bevat ook voor elk adres een verwijsnummer naar het bijbehorende woord in het cel-info-geheugen (het rangnummer in dit cel-info-geheugen). Als er geen bijbehorend woord is (een aangrenzende cel zonder beeldkenmerken) is dit verwijsnummer een dummy-waarde, bijvoorbeeld "0". Voor elke cel van 32 x 32 pixels die in het werkgeheugen 2.1 wordt opgeslagen zal het cel-adres-geheugen de locatie van de cel in het raster bevatten en het cel-info-geheugen (als het een cel betreft met gedetecteerde beeldkenmerken) de informatie over de positie en de aard van de gedetecteerde beeldkenmerken. Deze afzonderlijke opslag van cel-adressen en cel-informatie geeft een grote flexibiliteit: het adres kan op een ander moment worden opgeslagen dan de informatie. Dit is voordelig wanneer ook een omgeving van buurcellen van cellen met gedetecteerde beeldkenmerken wordt opgeslagen: met behulp van het vlagbit van een cel kan in een omgevings-genereer-circuit (zie figuur 4) een omgeving van buurcellen worden bepaald, die geen beeldkenmerken bevatten. De opslag van het cel-adres wordt hierdoor uitgesteld. Deze beeldkenmerk-vrije omgeving is van belang voor post-processor 1.5: ze vergemakkelijkt de verdere verwerking.

Figuur 4 toont het omgevings-genereer-circuit. Het bevat 3 lijnbuffers B, 9 venster latches L en een OR-poort P. De lijnbuffers worden 1 keer per 32 lijnen beschreven en iedere lijn uitgelezen. Met deze op zich bekende schakeling worden signalen F.1 en E2 bepaald die worden gebruikt om cellen met beeldkenmerken en buurcellen daarvan (zonder beeldkenmerken) op te slaan. In het vervolg worden cellen waarin beeldkenmerken gedetecteerd zijn gemakshalve foutcellen genoemd. Cellen die aan een foutcel grenzen (horizontaal, verticaal of diagonaal) en zelf geen beeldkenmerken hoeven te hebben worden buurcellen genoemd. De schakeling heeft als invoer vlagbits uit de cellen. Deze worden vertraagd in de lijnbuffers B, en wel zodanig, dat vlagbits van cellen, die verticaal aangrenzend zijn in het beeld, ook in het venster (gevormd door de 9 latches L) verticaal aangrenzend zijn. Signaal E1 krijgt de logische waarde 1 wanneer ten minste één van de vlagbits in het venster de logische waarde 1 heeft. Signaal E2 krijgt dezelfde logische waarde als het vlagbit in het midden van het venster. Als E1 logische waarde 1 heeft en E2 logische waarde 0, dan is de cel behorend bij het vlagbit in het midden van het venster een buurcel. Als E2 de logische waarde 1 heeft is de cel behorend bij het vlagbit midden in het venster een foutcel. Omgekeerd geldt ook dat van iedere foutcel het vlagbit ooit in het midden van het venster komt (E2=1), en dat wanneer een vlagbit van een buurcel in het midden van het venster komt, er minstens één ander vlagbit in het venster de logische waarde 1 moet hebben (E1=1, E2=0). Telkens als E1=1 wordt de cel behorend bij het vlagbit in het midden van het venster opgeslagen in het werkgeheugen 2.1 en wordt het rasteradres van de cel opgeslagen in het cel-adres-geheugen. Signalen E1 en E2 zijn binair 2-bits gecodeerd als typecode: 11 : E1 = E2 = 1 (foutcel op te slaan) 10 : E1 = 1, E2 = 0 (buurcel op te slaan) 00 : E1 = E2 = 0 (geen foutcel of buurcel op te slaan).

De signalen E1 en E2 worden gebruikt om twee tellers op te hogen (zie figuur 5). Een teller C1 telt de logische waarden van E1 op en telt dus hoeveel (buur- en fout-) cellen er zijn om opgeslagen te worden. Deze tellerwaarde wordt het adres voor het cel-adres-geheugen. Een verdere teller C2 telt de logische waarden van E2 op en telt dus de foutcellen. Deze tellerwaarde wordt toegevoerd aan een multiplexer MX, die ook het signaal "0" ontvangt, waarbij signaal E2 als input select signaal wordt gebruikt voor de multiplexer. Als E2=0 geeft de multiplexer de waarde 0, als E2=1 geeft de multiplexer de waarde van laatstgenoemde teller. Zodoende vormt de output van de multiplexer het verwijsnummer naar het bij de foutcel behorende woord in het cel-info-geheugen. Dit verwijsnummer wordt samen met de typecode en de raster-coördinaten van de cel toegevoerd aan de data-ingang van het cel-adres-geheugen. De 2K woorden in dit cel-adres-geheugen zijn dan 33-bits. Ook het cel-adres-geheugen bezit bij voorkeur een extra communicatiemogelijkheid met de computer, zodat die, ook wanneer in het geheugen wordt geschreven, data uit het geheugen kan lezen ter verdere verwerking. Het geheugen is dan ook dual-ported.

Het werkgeheugen 2.1 kan bijvoorbeeld 512K woorden van 8 bit Opslaan. Een cel van 32 x 32 pixels wordt in een adresblok ter grootte van 1024 adresplaatsen opgeslagen. Er zijn 512 van deze blokken. Het aantal adresbits voor het werkgeheugen is in dit geval 19. De adressen, waar het in de multi-beeldlijn-vertragingsinrichting vertraagde beeldsignaal moet worden opgeslagen, worden gegenereerd door de middelen (2.3) voor het. opslaan in het werkgeheugen van ten minste die cellen, waarin de beeldkenmerken gedetecteerd zijn. Deze middelen zorgen ervoor dat, hoewel het beeldsignaal lijnsgewijs beschikbaar is en beelddata van verschillende foutgebieden dus door elkaar heen gescand kunnen worden, elke relevante cel (foutcel of buurcel) samenhangend wordt opgeslagen in het werkgeheugen. De middelen 2.3 omvatten (zie figuur 6) een als lijnbuffer fungerend Random Access Memory, waarin nummers van relevante cellen worden opgeslagen. Dit geschiedt als volgt. Voor cellen die moeten worden opgeslagen wordt een celnummer (afkomstig van teller C1 uit figuur 5) in de lijnbuffer geschreven, voor andere cellen een dummy waarde "0". Een celnummer blijft 32 beeldlijnen in de lijnbuffer bewaard. Een celnummer dat in de lijnbuffer is geschreven blijft geselecteerd gedurende 32 pixels (32 klokpulsen).

Meer in het bijzonder kunnen de middelen 2.3 zijn uitgevoerd als in figuur 6. Een teller 6.1 geeft elke 32 pixels (32 klokpulsen) een puls aan adresteller 6.2. Na elke beeldlijn wordt de teller gereset. De adresteller 6.2 geeft de adresbits aan de lijnbuffer 6.3, die 1024 woorden van 9 bits kan bevatten. Teller 6.4 is dezelfde als teller C1 in figuur 5. Deze telt de fout- en buurcellen met behulp van de vlagbits, tot een maximum van bijvoorbeeld 512. Na elk beeld wordt de teller gereset. Multiplexer 6.5 voert het celnummer van teller 6.4 aan de lijnbuffer toe als deze teller 6.4 opgehoogd werd. Zo niet, dan voert de multiplexer de dummy waarde "0" toe aan de lijnbuffer. Een schrijfpulsgenerator 6.6 geeft een schrijfpuls aan lijnbuffer 6.3. Deze schrijfpuls is de vertraagde trigger puls van teller 6.4, en overbrugt de vertraging veroorzaakt door de teller en de multiplexer. Lijnbuffer 6.3 geeft aldus de correcte nummers als adres aan adresregister 6.9, waarin deze gelatched worden om aan het werkgeheugen te worden toegevoerd. Schrijf-adresregister 6.9 is bijvoorbeeld van het tristate type, waarbij overeenkomstige registers voor lees-adressen en voor weergave-adressen zijn voorzien. Wanneer één van de registers geselecteerd is, zijn de andere twee gedeselecteerd.

Rijteller 6.7 en kolomteller 6.8 verschaffen aan adresregister 6.9 de coördinaten binnen een cel voor het opslaan van de vertraagde beelddata.

Voor het samenhangend weergeven van cellen uit het werkgeheugen betrekt de computer de benodigde informatie uit het cel-adres-geheugen. Eventuele middelen 2.6 voor het genereren van adressen voor de weergave van cellen, waarin de beeldkenmerken gedetecteerd zijn, alsmede van hun buurcellen, op een weergave-inrichting, zorgen voor de koppeling tussen de weergave-inrichting en het werkgeheugen. Dit geschiedt bijvoorbeeld door het gebruik van een Look-Up-Table (LÜT), waarin de computer nummers van af te beelden cellen schrijft. De middelen 2.6 regelen dan de correcte adressering van de LÜT.

Claims

1. Beeldopslaginrichting, omvattende een werkgeheugen, en geschikt voor het ontvangen van trigger-data van een processor, die beeldkenmerken detecteert in een lijnsgewijs, door een beeldopneeminrichting aan de processor toegevoerd, pixels omvattend beeldsignaal, en geschikt voor het ontvangen van beelddata van een multi-beeldlijn-vertragingsinrichting, die het beeldsignaal van de beeldopneeminrichting vertraagt, ter verdere verwerking van de trigger-data en de beelddata door een computer, verder omvattende middelen voor het genereren van een raster van cellen van pixels, middelen voor het opslaan in het werkgeheugen van ten minste die cellen, waarin beeldkenmerken gedetecteerd zijn, middelen voor het opslaan van informatie over de locatie van deze cellen in het raster, en middelen voor het opslaan van informatie over de positie en de aard van de gedetecteerde beeldkenmerken per cel.

2. Beeldopslaginrichting volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat de middelen voor het opslaan in het werkgeheugen van ten minste die cellen, waarin beeldkenmerken gedetecteerd zijn, tevens geschikt zijn voor het opslaan van buurcellen van deze cellen, en dat de middelen voor het opslaan van informatie over de locatie van deze cellen in het raster, tevens geschikt zijn voor het opslaan van informatie over de locatie van buurcellen van deze cellen.

3. Beeldopslaginrichting volgens conclusie 1 of 2, met het kenmerk, dat de beeldopslaginrichting verder is voorzien van middelen voor het genereren van adressen voor de weergave van cellen, waarin de beeldkenmerken gedetecteerd zijn, alsmede van hun buurcellen, op een weergave-inrichting.

4. Beeldopslaginrichting volgens één der conclusies 1 tot en met 3, met het kenmerk, dat de middelen voor het opslaan van informatie over de positie en de aard van de gedetecteerde beeldkenmerken per cel, een extra communicatie-mogelijkheid met de computer bezitten voor het uitlezen van data.

5. Beeldopslaginrichting volgens één der conclusies 1 tot en met 4, met het kenmerk, dat de middelen voor het opslaan van informatie over de locatie in het raster van cellen, waarin de beeldkenmerken gedetecteerd zijn, een extra communicatie-raogelijkheid met de computer bezitten voor het uitlezen van data.

6- Beeldverwerkingsinrichting, omvattende een beeldopneeminrichting, een hardware processor, een multi-beeldlijn-vertragingsinrichting, een computer en voorzien van een beeldopslaginrichting volgens één der conclusies 1 tot en met 5.