NL8702563A

NL8702563A - Polymeer lactide, werkwijze voor het bereiden van een dergelijk polymeer lactide, alsmede een samenstelling, die een dergelijk polymeer lactide bevat.

Info

Publication number: NL8702563A
Application number: NL8702563A
Authority: NL
Original assignee: Cca Biochem B V
Priority date: 1987-10-28
Filing date: 1987-10-28
Publication date: 1989-05-16
Also published as: ATE106913T1; DE3850039T2; EP0314245A1; US5053485A; JPH01146924A; DE3850039D1; EP0314245B1

Description

NO 3W8 1 κ *> - Polymeer lactide, werkwijze voor het bereiden van een dergelijk polymeer lactide, alsmede een samenstelling, die een dergelijk polymeer lactide bevat - 5

De uitvinding heeft betrekking op een polymeer lactide, op een werkwijze voor het bereiden van een polymeer lactide, alsmede op een samenstelling, die een dergelijk polymeer lactide bevat.

Pölymere lactiden zijn algemeen bekend en worden toegepast in 10 chirurgie en pharmacie, bijvoorbeeld voor botplaten, krammen, hechtdraad en gecontroleerde afgifte van biologisch actieve stoffen. Het grote voordeel van het gebruik van polylactiden en/of copolymeren hiervan is de biodegradeerbaarheid, biocomptabiliteit, non-toxiciteit, non-mutage-niteit, enz.

15 Een dergelijke werkwijze is bekend uit het Amerikaanse octrooi- schrift 2.703.316, waarin de bereiding van zelfdragende dunne foelies uit polylactiden wordt beschreven door een lactide met een smeltpunt boven de 120eC te verhitten op een temperatuur boven het smeltpunt, maar beneden 200eC in aanwezigheid van een meerwaardig metaaloxyde tot een 20 polymeer met een kleefpunt (tack point) van 60 tot 120°C is gevormd.

Deze polymeren worden ook veel aangeduid als polylactiden, omdat de empirische formule van deze verbindingen nagenoeg hetzelfde is als van het lactide. Deze polylactiden hebben een inherente viscositeit van ten minste 0,45.

25 De bereiding geschiedt door in de handel verkrijgbaar melkzuur, dat 20 tot 50% water bevat door destillatie onder atmosferische druk bij 120 tot 130°C te concentreren onder verwijdering van nagenoeg al het water.

Het geconcentreerde zuur wordt vervolgens onder verminderde druk (bijvoorbeeld 17 tot 35 mm kwikdruk) gedestilleerd voor het verwijderen van 30 het veresteringswater en men verkrijgt hierbij een stroopachtig poly-melkzuur met een laag molecuulgewicht. Een verdere vermindering van de druk in het destillatiesysteem tot 8 tot 10 mm kwikdruk en een tempera-tuurverhoging tot 200 tot 250*C leidt tot de vorming van het cyclische dimeer lactide uit het polymelkzuur. Dit dimeer destilleert bij 130 tot 35 140*C onder een druk van 10 tot 13 mm kwikdruk over. Het verkregen pro- dukt kan worden gezuiverd door herhaalde kristallisatie uit ethylace-taat. Vervolgens kan hieruit de polymerisatie onder invloed van een meerwaardig metaalzout een polymeer lactide worden bereid.

Uit het Amerikaanse octrooischrift 3.839.297 zijn copolymeren van 40 L(-)lactiden en glycoliden bekend. Deze worden bereid door een mengsel 8702563 -·¥ 2 * van de monomeren op 200°C te verhitten in aanwezigheid van een stanno- octoaat katalysator. De op deze wijze verkregen copolymeren kunnen worden geextrudeerd tot filamenten, die geschikt zijn als adsorbeerbaar hechtdraad.

5 Gevonden werd nu, een polymeer lactide, dat is bereid uit meso- 3,6-dimethyl-l,4-dioxan-2,5-dion of meso-dilactide en desgewenst andere monomeren. Dit polymeerlactide bezit een aanzienlijk kortere degradatie-tijd dan het poly-DL-lactide of poly-D-lactide of poly-L-lactide. Voor toepassing in de chirurgie of pharmacie heeft het polymeer bij voorkeur 10 een inherente viscositeit van ten minste 0,5.

Samen met het meso-dilactide kunnen talrijke andere monomeren worden gepolymeriseerd. De andere monomeren kunnen worden toegepast in een hoeveelheid van ten hoogste 99 gew.%, bij voorkeur ten hoogste 30 gew.%. Voorbeelden van geschikte andere monomeren zijn D(+)-lactide, 15 DL- lactide, L(-)-lactide, glycolide,β -propiolacton, β -butyrolacton, ^-butyrolacton, 2-keto-l ,4-dioxaan, ^-valerolacton, £, -caprolacton, pivalolacton, ¢(. ,<£.-diethylpropiolacton, 2,5 diketomorpholine, ethyleen-carbonaat, ethyleenoxalaat; intermoleculaire cyclische diesters van Ct,-hydroxyboterzuur, 0(_-hydroxyvaleriaanzuur, (X^hydroxyisovaleriaanzuur, 20oC-hydroxycapronzuur en oC-hydroxyisocapronzuur.

Bij de zuivering van het ruwe DL-lactide wordt gebruik gemaakt van conventionele goedkope oplosmiddelen als tolueen, benzeen en diethyl-ether. Het bijvoorbeeld in tolueen uitgekristalliseerde DL-lactide kan eenvoudig van de moederloog, voornamelijk bestaande uit meso-lactide en 25 tolueen, worden gescheiden. Na het indampen van deze moederloog blijft een vloeistof over, welke bestaat uit het meso-lactide, vrije zuren en bijprodukten. Door een goede koeling kan het meso-lactide uit deze moederloog worden verwijderd door kristallisatie en afscheiding van de kristallen. Dit aanvankelijk "ruwe-mesolactide" kan in twee of meer 30 kristallisaties verder worden gezuiverd, waarbij uiteindelijk een poederachtig, kristallijn meso-lactide wordt verkregen, dat wordt gekenmerkt door een vrij-zuurgehalte kleiner dan 1 meq/kg en een smeltpunt van 43 a 44°C. Het lage vrij-zuurgehalte is belangrijk voor het bereiden van poly-meso-lactide met een hoog molecuulgewicht. Bij gebruik van een 35 meso-lactide met een vrij-zuurgehalte groter dan 1 meq/kg blijkt dat dit geen hoge molecuulgewichten oplevert.

Het herkristalliseren van het meso-lactide kan gebeuren uit verscheidene oplosmiddelen, zoals ethanol, cyclohexaan, tolueen, cyclo-hexaan (1:1), tolueen/ethanol (1:1) en methylethyl-keton. Isopropyl 40 alcohol (IPA) verdient echter voorkeur. Ook is het van belang het her- 8702563 3 Ί 4 kristalliseren snel te laten geschieden. Dit in verband met de hydro-lyse/afbraak van het meso-lactide. Indien de kristallisatiestap te lang duurt, zal het vrij-zuurgehalte van het uiteindelijke meso-lactide te hoog zijn, terwijl de opbrengst te laag zal zijn.

5 Een voordelige herkristallisatie kan als volgt worden uitgevoerd.

30 a 140 gew.% meso-lactide wordt in isopropanol opgelost bij een temperatuur van bij voorkeur 30 tot 40eC. Eenmaal opgelost wordt de oplossing snel afgekoeld tot 0 tot 10eC. De moederloog en het meso-dilactide worden met behulp van een filter of centrifuge gescheiden. Het 10 geheel wordt uitgevoerd onder een inerte atmosfeer van bij voorkeur droge N2 (in gasvorm) of Argon (in gasvorm). Dit kan één of meermalen worden herhaald, waarbij een meso-lactide met een vrij-zuurgehalte kleiner dan 0,1 meq/kg en een smeltpunt van 43eC (na het drogen van het kristal onder sterk verminderde druk) wordt verkregen.

15 Het bleek, dat de gebruikelijke methode bij het herkristalliseren van isomere lactiden voor het geval van de meso-lactiden niet geschikt is. Gebruikelijke oplosmiddelen voor het zuiveren van lactiden zijn tolueen, benzeen (aromaten) en diethylether. Deze geven hier echter geen bevredigende zuivering.

20 Indien het meso-lactide langere tijd moet worden bewaard of opge slagen, verdient het de voorkeur dit bij lagere temperatuur en in een atmosfeer van een inert gas te doen.

Voor de homopolymerisatie in de massa van het meso-lactide kan gebruik worden gemaakt van bij lactide polymerisatie gebruikelijke 25 katalysatoren en reactiecondities (zie onder andere het Amerikaanse octrooi 3.839.297). Teneinde de vergelijkbaarheid van de voorbeelden te bevorderen, is hier slechts gebruik gemaakt van tin-octoaat (stanno-2-ethyl-hexanoaat) opgelost in tolueen, andere katalysatoren kunnen echter ook worden toegepast. Hierbij kunnen ondermeer SnO en ZnO worden ge-30 noemd.

De polymerisatietemperatuur kan variëren van 60 tot 180°C, bij voorkeur wordt echter gewerkt bij een temperatuur van 80 tot 120°C.

De polymerisaties worden bij voorkeur in een atmosfeer van een inert gas (droge N2) of onder sterk verminderde druk (Pi£l0_2mbar 5 35 P^10“^mbar) uitgevoerd. De reactietijden bedragen bij voorkeur 3 tot 24 uur.

Verrassend is dat de poly-meso-laetiden volgens de uitvinding niet, zoals enigszins te verwachten viel, de typische eigenschappen van het poly-DL-lactide, poly-D-lactide of poly-L-lactide bezitten. Deze drie 40 laatstgenoemde polymeren kenmerken zich door zeer lange degradatietijden 8702563 if 4 (langer dan 200 dagen) bij experimenten in fysiologische zoutoplossingen van 37°C. Evenals poly-DL-lactide is het poly-meso-lactide een amorf polymeer. Het grote verschil met het poly-DL-lactide is de aanzienlijk snellere degradatietijd van het poly-meso-lactide. De in de voorbeelden 5 vermelde degradatietijden zijn in vitro bepaald bij 37°C gedurende langere tijd (ten hoogste 160 dagen) en in een medium van fosfaatbuffer, zout en water (fysiologische zoutoplossing).

Het meso-lactide kan niet slechts worden gepolymeriseerd in de massa, maar kan ook onder andere reactieomstandigheden, zoals vanuit 10 een oplossing worden gepolymeriseerd. In voorbeeld VI wordt een polymerisatie in tolueen onder een laag van stikstof (in gasvorm) bij verhoogde temperatuur beschreven.

De voorbeelden VII t/m IX geven enkele mogelijkheden tot het bereiden van polymeren, waarbij het meso-lactide één van de monomeren is.

15 Andere comonomeren zoals reeds in het voorgaande genoemd kunnen echter ook worden gebruikt.

Buiten de echte "chemische" copolymeren kan het polymesolactide eveneens worden verwerkt in fysische mengsels. Deze fysische mengsels kunnen een biologisch actieve stof bevatten, die bij voortschrijdende 20 afbraak van het polymeer vrijkomt, deze fysische mengsels kunnen echter ook bestaan uit een fysisch mengsel met een ander polymeer. Bij een hoeveelheid van ten hoogste 99 gew.% ander polymeer wordt nog een versnelde afbraak van een daaruit vervaardigd substraat verkregen. Bij voorkeur past men in een dergelijk mengsel ten hoogste 50 gew.% ander polymeer 25 toe.

Uit de voorbeelden XII t/m XIV blijkt dat het toevoegen van meso-polylactiden aan de andere poly-lactiden D, DL en L een grote invloed heeft op het gedrag in vitro van de verkregen fysische mengsels, voor wat betreft degradatietijd in vergelijking met homopolymeren.

30 Het is bekend dat het mogelijk is om een goede indicatie te krijgen van de biocompatabiliteit van polymeren door het uitvoeren van in-vitro en simulatie testen. Hierbij wordt gebruik gemaakt van celkweken. In de voorbeeld XIV en XV zijn deze in vitro en simulatie testen uitgevoerd met 4 mesopolymeren. Hieruit blijkt dat de mesopolymeren goed kunnen 35 voldoen als biomaterialen.

Het blijkt tevens, dat bij de snelst ontledende materialen volgens de uitvinding een verminderde celgroei optreedt. Dit wordt toegeschreven aan de bij de ontleding optredende verzuring. Een sterke verzuring remt hierbij de celgroei.

40 Bij de keuze van het toe te passen materiaal zal derhalve moeten 8702563 f' 5 worden gestreefd naar een goed evenwicht tussen de optredende celgroei en de afbraak van het materiaal. Dit om het grote voordeel van het onderhavige materiaal, dat biologisch afgebroken kan worden en vervangen kan worden door nieuw beenderweefsel, optimaal te benutten.

5 üitgevoerde proeven bevestigen de goede biocomptabiliteit van de onderhavige polymeren. Morfologisch gezien zijn er weliswaar enkele vreemde afwijkingen. Vaak worden cellen gezien die erg veel kleine gaten bevatten óf gescheurd zijn, dit is echter niet ernstig. Waarschijnlijk is de oorzaak de absorptie van de cellen op de onderlaag, die kan ver-10 schillen voor de diverse materialen. Hierdoor kan tijdens het drogen krimp optreden.

Voorbeeld I

Homopolymerisatie in de massa.

30 g meso-lactide met een vrij-zuur gehalte kleiner dan 0,1 meq/kg 15 worden met behulp van een kleine trechter onder droge N2 in een glazen ampul met inhoud van 50 ml gebracht. Hieraan worden eveneens onder droge N2 0,23 ml van een 25,2 gew.% oplossing van tinoctoaat in tolueen toe-gevoegd. De gevulde ampul wordt vervolgens onder sterk verminderde druk gebracht (P^.0,1 mbar) en driemaal gespoeld met droge en zuurstofvrije 20 N2. Na deze spoelcyclus wordt de ampul gedurende één en een kwart uur onder sterk verminderde druk gebracht (P^.0,01 mbar).

Bij deze druk wordt de ampul met behulp van een propaan-zuurstof brander afgesmolten.

De polymerisatie wordt gedurende 2 uur uitgevoerd bij 123°C. Bij 25 beëindiging van dé reactie is een glashelder polymeer verkregen met een intrinsieke viscositeit van 2,58 en een glasovergangstemperatuur (Tg) van 27eC.

De monomeerconcentratie in het polymeer bedraagt na deze tijd minder dan 2 gew.%, hetgeen overeenkomt met een omzetting van meer dan 98%.

30 Het polymeer wordt gezuiverd door het geheel op te lossen in gedes tilleerd chloroform en vervolgens uit te gieten in het precipitatiemid-del (hexaan). Ook ethanol of een mengsel van hexaan en ethanol is geschikt. Na gekoeld drogen onder sterk verminderde druk van het vezelachtige materiaal is een goed vrij-stromend poeder verkregen.

35 Voorbeeld II

Homopolymerisatie in de massa.

26 g meso-lactide met een vrij-zuurgehalte kleiner dan 0,1 meq/kg wordt op de in voorbeeld I beschreven wijze verwerkt, met dien verstande, dat 0,065 ml 25,2 gew.% oplossing van tinoctoaat wordt toegevoegd en 40 een reactietijd vn 18,25 uur wordt toegepast. Het verkregen polymeer 8702563 T 6 4 - heeft een intrinsieke viscositeit van 3,62.

Voorbeeld III

Homopolymerisatie in de massa.

Men gaat met 27 g meso-lactide met een vrij-zuurgehalte kleiner dan 5 0,1 meq/kg te werk op de in voorbeeld I beschreven wijze, met dien ver stande, dat men 0,31 ml 5 gew.% oplossing van tinoctoaat toepast (M/l 5000). Een reactietijd van 112 uur wordt toegepast. Het verkregen polymeer heeft een intrinsieke viscositeit van 3,82.

Vergelijkend voorbeeld I

10 Homopolymerisatie in de massa (bij een vrij-zuurgehalte groter dan 1 meq/kg).

Men gaat op de in voorbeeld I beschreven wijze te werk en past 23,3 g meso-lactide met een vrij-zuurgehalte van 1,2 meq/kg toe. Hierbij worden de volgende wijzigingen op de receptuur toegepast: 15 0,18 ml van tinoctoaat van 25,2% (M/l 1500). Een reactietemperatuur van 120°C en een reactietijd van 3 uur, 5 minuten.

Men verkrijgt op deze wijze een polymeer met een intrinsieke viscositeit van 0,294.

Hieruit blijkt duidelijk, dat een minder goed polymeer wordt ver-20 kregen, indien men een vrij-zuurgehalte groter dan 1 meq/kg toepast. Voorbeeld IV

Homopolymerisatie in de massa.

Men gaat op de in voorbeeld I beshreven wijze te werk en past 27 g meso-lactide met een vrij-zuurgehalte kleiner dan 0,1 meq/kg toe.

25 Hierbij worden de volgende wijzigingen op de in voorbeeld X bescheven receptuur toegepast: reactieduur 10 minuten (bij een reactietemperatuur van 123°C), 0,30 ml 5 gew.% van stanno-octoaat wordt toegevoegd. Het verkregen polymeer heeft een intrinsieke viscositeit van 0,40. De omzetting is hoger dan 30 95%.

Voorbeeld V

Oplossingspolymerisatie.

In een rondbodemkolf voorzien van een stikstof-inlaat, roerder, verwarmingsmantel en koeler worden 100 g meso-lactide met een vrij-zuur-35 gehalte kleiner dan 0,1 meq/kg toegevoegd aan 300 ml tolueen. Gedurende 2 uur wordt stikstof door de oplossing geleid en gedurende deze tijd wordt de temperatuur van de oplossing geleidelijk verhoogd tot 80°C. Dan wordt 1 ml van een 5 gew.% oplossing van tinoctoaat en tolueen toegevoegd. Na 7 uur reactie wordt de reactie gestopt. Na uitgieten van het 40 opgeloste poly-meso-lactide in hexaan, afscheiden en drogen wordt de 8702563 7 i viscositeit bepaald. Verkregen wordt een poly-meso-lactide met een in- 4 trinsieke viscositeit van 0,58.

Voorbeeld VI

Polymerisatie in de massa: Copolymeer.

5 Men gaat op de in voorbeeld I beschreven wijze te werk en past 7,74 g meso-lactide en 28,65 g L-lactide toe, beide met een vrij-zuurgehalte kleiner dan 0,1 meq/kg. Na een reactieduur van 50 minuten bij een temperatuur van 120eC en onder toepassing van een M/l = 1500 (verhouding van monomeer : initiator op molaire basis) heeft het verkregen polymeer na 10 opwerken een intrinsieke viscositeit van 4,22. De opbrengst bedraagt 99%.

Voorbeeld VII

Polymerisatie in de massa: Copolymeer.

Men gaat op de in voorbeeld VI beschreven wijze te werk en past 15 11,21 g meso-lactide en 25,04 g L-lactide, beide met een vrij-zuur- ge halte kleiner dan 0,1 meq/kg toe. Na een reactieduur van 3,05 uur, bij 120°C en onder toepassing van een M/l = 2130 heeft het verkregen polymeer een intrinsieke viscositeit van 3,7.

Voorbeeld VIII

20 Polymerisatie in de massa: Copolymeer.

Men gaat op de in voorbeeld VI beschreven wijze te werk en past 15,31 g meso-lactide en 15,12 g glycolide toe, beide met een vrij-zuur-gehalte kleiner dan 0,1 meq/kg. Na een reactieduur van 17 uur bij 120eC en onder toepassing van een M/l * 1500 verkrijgt men een polymeer met 25 een intrinsieke viscositeit van 1,16 bij meting in hexafluor-iso-propanol.

Voorbeeld IX

Degradatieproeven van homopolymeer-poly-meso-lactide.

Van een 25 gew.% oplossing van poly-meso-lactide in chloroform 30 wordt een film gegoten en gedroogd. De film wordt in stukjes gesneden van 15 maal 6 cm. De stukjes worden gedurende langere tijd bij 37eC in een waterige fysiologische zout-oplossing met een pH van 7,4 (voorzien van fosfaatbuffer) gehouden. De dikte van de film was 25 /um. Op vaste tijden wordt een gedeelte van de film uit het bad genomen, zorgvuldig 35 gespoeld en gedroogd. In tabel A zijn weergegeven intrinsieke viscositeit, het aantal dagen, de molaire massa (berekend met de Mark Houwink-constanten van poly-DL-lactide), viscositeitsgemiddelde molgewicht en het percentage van de initiële massa van de film.

8702563 t 8

TABEL A

dagen intr.visc. Mv (D.L.) % massa O 0.79 41.100 100 5 15 0.42 18.100 100.2 49 0.18 6.000 81.7 84 0.04 800 18.1 116 0.00 O .5 169 0.00 O .4 10

Voorbeeld X

Degradatieproeven homopolymeer-poly-meso-lactiden.

Men gaat op de in voorbeeld IX beschreven wijze te werk, past echter een 5 gew.% oplossing in chloroform toe en vervaardigt een film 15 met een dikte van 20 micrometer. Hierbij worden de in tabel B weergegeven metingen verkregen.

TABEL B

dagen intr.visc. Mv (D.L.) % massa 20 0 1.07 63.000 100 28 0.73 37.000 100.4 42 0.59 28.000 98.6 84 0.46 20.000 98.8 102 0.28 10.700 99.5 25 155 0.1 2.800 29.9

Voorbeeld XI

Degradatiegedrag van fysische mengsels van poly-L-lactide/poly-meso-30 lactide.

Van een 5 gew.% oplossing .van poly-L-lactide/poly-meso-lactide in chloroform wordt een film gegoten op de in voorbeeld IX beschreven wijze. Hierbij worden de in Tabel C vermelde verhoudingen van poly-L/-poly-meso toegepast.

35 De afbraakproeven worden op de in voorbeeld IX beschreven wijze uitgevoerd.

In tabel C zijn de massa-percentages meso-lactide in het fysische mengsel, de intrinsieke viscositeit en massaverlies in procenten aangegeven.

8702563 9 ΙΛ Γ'-· «—( Ε · ··- ο ^ 1 ο ο r- m cn Ό 1—4 σ* νο υ η ιη ο~

κ οι ο Γ'* ο I

·ι-4 · * * * I

> co ι—ι ι-ι Ο ον ·* m Ε * · · ιη οι οο θ' ο 8$ ο οο ο ο» Ό -< Ο

pH

· Ο 00 Ο 00 οι

Ο Ο Ν (Ο <f I

•Η · · · · I

J> CO <—( ’—ι Ο ο η ο ό Η Ε .....

ο ο οι σ> οο 8-5 Ο θ' θ' θ' ·-* Ό -( <1· 00 ο Ο Ο 1Λ Ν st C0 04 O' Ο» Ο ·ΐ"4 .....

5> I—I 1—1 Ο Ο η ι—< —< νο ο- ε .....

ο σ\ σ' οο *-< s^q ο σ' σ' θ' οο •β —I - ο O' Ό υ O' CO Ό «Ο 00 'Q (0 Ό ιη Ο —ι ήι CC C Ή · " * * * ρ_ι (U > <f ΟΙ Ν Η Ο 00 Λ ^ χ> 00 04 'α Β ο οο θ' θ' ο jj Ο θ' θ' θ' ο Ρ 8-5 --( -1 3 Τ3

CS

in JJ T-i _r* U O' 00 -Τ 1-1 οι co Ό O' οΟ ο» *Τ C ·Η .....

ca > in co οι >-( ο > ν “Η υ Ε ο ο ο ο ο c 0 0 0 0-0 Ρ 8-5 γ-η —ι —1 —* ΙΗ ca Ο Η · __ υ 00 I— 00 Ρ1 θ' . α) 05 00 Ο Ο* -Ο Ο- β > m in cn οι ο Ν

C

β> JJ Ο •Η 05 01 01 ,ΐ! F Ο m ο m ο co >. οι m ο- Ο ο ^ - ο ο co ο.

•«4 > *·< 8702563 f 10

Voorbeeld XII

Degradatiegedrag van fysische mengsels van poly-DL-lactide/polymeso-lactide.

Men gaat op de in voorbeeld XI beschreven wijze te werk. Hierbij 5 wordt echter poly-DL-lactide als tweede component in de fysische mengsel toegepast. De resultaten worden in tabel D vermeld.

8702563 11 * <j- <n σ\ <}· ^ r-. ^ cn o ^ ON 00 co Ό

ON

vO

· O 00 sf Ό

os N «-* O- I I

•rl ... I I

> O O O

n n H

g . . . .

N N O K) m o o o »" ^3 #—* ^

vO

O r>* vD On

03 <j- m CN O I

•ri ... · |

> O O O O

.—i r~~ i— 03 1—1 g « · · * .

O' 03 03 03 00

*S 03 03 O' 03 ’-I

Ό co o <t N N >f os t~- m <f <t o •rl .....

> 0 0 0 0 0 σ' r-~ i'' co f"- e .....

oo. θ' λ oo H

>S 03 03 03 03 00 •o Q 03 ^ o m oo <i-oo OS 03 !*- O n· «-1 - hSos ’> o o o o o

00 1-1 (0 (V

10 Ss N 03 O' 00 « rt S E -I o o oo’ o rjg 000030 mé W 1—4 »—f *—1 3 O Ό

co JC

o in

4J CQ

ï ’ro ü [s| γν rs ic N

OS <j- W 00 >-3 <} g ^ > - o ^ o > ·

(U

β) *o •Η ·Η 0 o E o o o o o C « o o o o o 5^1 >i

IH I

o

OS 00 O

t—t V

“ f J ij oj >, oo cm in 03 r>.

QQ i-4 *H · * * ‘

os o > C3J 0Ί ·—I I—l O

§ &

N

0) C Ό a> *h

•U

4J ü O

·«* cd ® ω i—i g 1 i | E _ .. Λ I o m o m o 00 S >3 c» m r^. o O I ri

O >3 O

05 ·—I o* o > di 8701563 12

Voorbeeld XIII

Degradatiegedrag van fysische mengsels van poly-D-lactide/poly-meso-lactide.

Men gaat op de in voorbeeld XI beschreven wijze te werk. Hierbij 5 wordt echter poly-D-lactide als tweede component in de fysische mengsel toegepast. De resultaten worden in tabel E vermeld.

8702563 13 σ\ oo oo <fr B .....

t'. m o oo o ii oo Φ es Ό σι

vO

1-H * CJ CO Μ Γ*"*

CO O vO 00 ^ I

ή * · " * i

}> fH *—f *“"< O

oo r^ co ιλ

B

0\ 'i O N O

ON r- 00 vO

Ό

NO

1-4 H *

ü σ\ vO OO

co n <f iA cn i •H « · · · j

> ^ —< O O

CO CS 00 H

£ ·*· C\ i-i σ\ od

^5 ^ Φ ^ ^ H

TJ

<r oo O vO *—f <f *»ί CO 00 on on r-* o •rl ...*-

> »—i «—i »—< O O

cn on m co £····· 00 Γ> Γ'·» 00 *—* on o\ on On 00 T3

M ON

*7ί o ι-hi On vO 00 _X » m ia cn . ^ -η et C *r4 · · * · *

tüS > N CS N H O

feO

CO CO

^ r* oo. cri «

* Ss E ^ ï S'i S

a £ οί σ' σ\ θ' o e a) 6s? w « E Ό

CO

οι cn *j js 1

Sim U r-ι lO vO CS

0» . OS CO O r*· -d- rjto *rt .. ...

5 >, > in oo cn fi o > ή φ Φ

HO

u 'Ij 5 OOOOO

go OOOOO

jj flj gsg 1—4 I—f f—t I—f f“i cw r-t CO o o

r-l CO

111 S (J h oa ® <f oi 03 f os co m σ\ ui r-~ S η > oommoio ia e «> 0) T3 U U o •HO « U U 0} .tj T1 i o m o ιλ o os o >. CS m r- o o i ^ o >» o « i-1 o.

•rl O

> CU

8702563 14 r

Voorbeeld XIV : in vitro test

Van een homopolymeer mesolactide ('^intr - 3,6), een copolymeer L-lactide-mesolactide (50/50,^intr = 2,4), een fysisch mengsel poly-meso-lactide-poly-L-lactide (50/50,^ intr, meso = 1,0 intr, L = 7,8) 5 en een copolymeer mesolactide-glycolide (90/10,^intr = 2,6) worden films gegoten en gedroogd. Na droging worden de films gedurende 12 uur gespoeld in kraanwater om eventuele resten oplosmiddel (chloroform) te verwijderen. De films worden vervolgens gedroogd en in rondjes gestanst met een diameter van 3 cm. De bodem van kweekschaaltjes uit TCPS (tissue 10 culture polystyrene) worden vervolgens met deze films bedekt, waarna er bij 37°C celkweken van serieel gekweekt rattenmiddenoor-epitheel op uitgevoerd worden. Groeicurves van de kweken zijn bepaald door na trypsina-tie het cel-aantal te bepalen op dag 1, 3, 6, 10 en 14. Als controle wordt TCPS in het experiment meegenomen.

15 Fig. 1 geeft het aantal cellen weer als functie van het aantal dagen.

Voorbeeld XV

Van de in voorbeeld XIV genoemde films worden extracten gemaakt door gelijke gedeelten van de films gedurende 62 uren bij 115°C aan een 20 pseudo extra-cellulaire vloeistof bloot te stellen. De resulterende zoutoplossing vormt later na filtratie de basis van een kweekmedium waarin cellen worden gekweekt. Dit medium wordt op dag 3 na het begin van de kweek toegevoegd om een goede initiële kweek te garanderen, gekweekt wordt bij 37°C. De cellen-aantallen worden bepaald na 4, 6, 10 en 25 14 dagen.

Als controle worden melinex (positieve controle) en PVC (polyvinylchloride : negatieve controle) meegenomen.

In Fig. 2 staan de cel-aantallen tegen de tijd (in dagen) weergegeven.

30 Bepaling van vrij-zuur

Principe

Het vrije zuur in het monster wordt getitreerd tot een eindpunt met fenol-rood in een niet-waterbevattend systeem onder toepassing van 35 methoxyde in methanol.

Reagentia en apparatuur 1. Absolute methanol, reagens-kwaliteit, moet droog worden gehouden.

2. Kaliummethoxyde - oplossing in absolute methanol ongeveer 0,01 N.

(Afkomstig van Alpha Inorganics, Ventron, Beverly, Mass.). Ongeveer 40 0,34 g KOCH3 wordt in een absolute methanol opgelost in een volu- 8702563 ï 15 volumetrische kolf met een inhoud van 250 mm.

3. Benzoëzuur, reagens-kwaliteit.

4. Fenol-rood indicator, 0,05 gew./vol.% in absolute methanol (dagelijks een kleine hoeveelheid vers bereid).

5 5. Balans met een gevoeligheid van 0,01 mg.

6. Buretten met een inhoud van 10 ml.

7. Magnetische roerder en een met Teflon beklede roerder.

8. Droog stikstof, regulator en buizen.

9. Vacuumkolfen, met een inhoud van 50 ml.

10 10. Weegschaaltjes, met een inhoud van 1 ml of gelijkwaardig.

Standaardisering.

1. Weeg nauwkeurig ongeveer 5 mg benzoëzuur af, als eerste standaard in elk van twee kleine weegschaaltjes (item 10).

2. Breng 15 ml absolute methanol in de vacuum kolf, waarin een roer- 15 staafje aanwezig is, terwijl droge stikstof licht door de zij-arm stroomt.

3. Voeg 5 tot 6 druppels fenol-rood indicator toe.

4. Titreer (2) boven met absolute methanol-KOCi^-oplossing tot het eindpunt bij fenol-rood.

20 5. Geef één schaaltjes met primaire benzoëzuurstandaard aan de oplossing in stap 4.

6. Titreer onder het roeren tot dezelfde tint rood als in stap 4.

7. Titreer de tweede primaire standaard op dezelfde wijze.

8. Bereken de normaliteit van het kaliummethoxyde.

25 N = mg benzoë—zuur ml KOCH3 oplossing x 122.1 9. Gemiddelde bij de stappen 6 en 7 verkregen waarde.

Werkwijze 1. Ga te werk als in de standaardisatie-stappen 2, 3 en 4.

30 2. Weeg nauwkeurig ongeveer 0,4-0,5 g monster af en breng het in de vacuumkolf. Stel het monster zo weinig mogelijk aan de atmosfeer bloot (het monster is slecht oplosbaar in absolute methanol en lost langzaam op, het moet zo vrij mogelijk van klontjes zijn).

3. Titreer onder roeren terug tot dezelfde tind rood als in stap 1 van 35 de standaardisatie (het eindpunt moet stabiel zijn, zolang een langzame stroom stikstof wordt gehandhaafd).

Berekening

milli-equivalent aan zuur e ml base x W

grammen monster grammen monster 40 Deze waarden moet worden omgezet in meq/kg door te vermeningvuldi- 8702563 r lé gen met een factor 1000.

Hierbij wordt nog opgemerkt, dat het zeer belangrijk is het mono-meer op goede wijze te behandelen en op te slaan (dat wil zeggen vermijd blootstelling aan vocht uit de lucht, verminder de lucht tot 0,1 mm van-5 af een half uur voor het opslaan, bewaar bij een temperatuur lager dan 4eC in een plastic fles in een plastic zak, die droogmiddel bevat.

870256 3

Claims

1. Polymeer lactide, met het kenmerk, dat dit bereid is door polymerisatie van meso- 3,6-dimethyl-l,4-dioxan-2,5-dion of meso-dilactide en desgewenst andere monomeren.

2. Polymeer lactide volgens conclusie 1, met het kenmerk» dat dit 5 ten hoogste 99 gew.% andere monomeereenheden bevat.

3. Polymeer volgens conclusie 2, met het kenmerk, dat dit polymeer ten hoogste 30 gew.% andere monomeereenheden bevat.

3 3

4. Polymeer lactide volgens conclusie 1-3, met het kenmerk, dat L-lactide, glycolide, DL-lactide,^ en/’-valerolacton-, D-lactide, 10 0-caprolacton als andere monomeren zijn toegepast.

5. Polymeer lactide volgens conclusie 1, met het kenmerk, dat dit is bereid uit meso-3,6-dimethyl-l,4-dioxyan-2,5-dion met een vrij-zuur gehalte kleiner dan 1 meq/kg.

6. Werkwijze voor de bereiding van een polymeer lactide, met het 15 kenmerk, dat men op op zichzelf bekend wijze monomeer meso-lactide met een vrij-zuurgehalte kleiner dan 1 meq/kg dilactide, desgewenst tezamen met andere mono- of dilactiden met een vrij-zuurgehalte kleiner dan 1 meq/kg polymeriseert.

7. Werkwijze volgens conclusie 6, met het kenmerk, dat men naast 20 meso-lactide, L-lactide, glycolide, DL-lactide,^ encf-valerolacton, D-lactide en/of£-caprolacton, of soortgelijke monomeren toepast.

8. Samenstelling van poly-meso-lactide volgens conclusie 1-5 of verkregen volgens concluise 6 of 7, gekenmerkt doordat daarin een biologisch actieve stof is opgenomen.

9. Samenstelling met poly-meso-lactide volgens conclusies 1-5 of verkregen volgens conclusie 6 of 7, gekenmerkt doordat dit ten hoogste 99 gew.% ander polymeer bevat.

10. Samenstelling volgens conclusie 9, gekenmerkt doordat dit ten hoogste 50 gew.% ander polymeer bevat. 8702.563