BE1024117B1

BE1024117B1 - Systeem voor het isoleren en afwerken van wanden

Info

Publication number: BE1024117B1
Application number: BE2016/5122A
Authority: BE
Inventors: Dirk Vermeulen; Isabelle Heylen
Original assignee: Recticel N.V.
Priority date: 2016-02-22
Filing date: 2016-02-22
Publication date: 2017-11-17
Also published as: BE1024243B1; BE1024243A1; BE1024117A1

Abstract

Het isolatie- en afwerkingssysteem bevat rechthoekige platen die opgebouwd zijn uit een isolerende hardschuimplaat (1) bekleed met een vlakke, massieve bekledingsplaat (2). Eén langse zijde van de bekledingsplaat (2) is voorzien van een groef (8) en de tegenovergelegen langse zijde van een tand (9) terwijl één langse zijde van de hardschuimplaat (1) ook voorzien van een groef (12) en de tegenovergelegen langse zijde van een tand (13) ter vorming van een dubbele tand-en-groefverbinding. De groef (8) in de bekledingsplaat (2) wordt gevormd door een buitenste groefwand (16) en door een binnenste groefwand (17) die een gedeelte vertoont dat voorbij de buitenste groefwand (16) uitsteekt. Om de platen op een eenvoudige, snelle en goedkope manier te kunnen bevestigen, gebeurt dit door middel van schroeven (18) die doorheen de plaat geschroefd worden, meer bepaald doorheen het uitstekende gedeelte van de binnenste groefwand (17) zodanig dat de schroeven (18) aan het zicht onttrokken worden door de aanliggende plaat.

Description

"Systeem voor het isoleren en afwerken van wanden"

De huidige uitvinding heeft betrekking op een systeem voor het isoleren en afwerken van wanden, welk systeem rechthoekige platen bevat die via een tand-en-groefverbinding in elkaar passen. De platen zijn opgebouwd uit een isolerende hardschuimplaat bekleed met een vlakke, massieve bekledingsplaat die een bovenzijde heeft voorzien van een afwerkingslaag. De bekledingsplaat en de hardschuimplaat hebben elk een eerste langse en een eerste kopse zijde en een tweede langse en een tweede kopse zijde. De eerste langse zijde van de bekledingsplaat is voorzien van een langse groef, de tweede langse zijde van een langse tand, de eerste kopse zijde van een kopse groef en de tweede kopse zijde van een kopse tand. De langse tand past in de langse groef en de kopse tand in de kopse groef ter vorming van de tand-en-groefverbinding tussen de platen.

Een dergelijk isolatie- en afwerkingssysteem werd reeds door de aanvrager in de handel gebracht. De platen van dit bekende systeem zijn opgebouwd uit een MDF bekledingsplaat met een melamine afwerkingslaag en uit een PIR (polyisocyanuraat) hardschuimplaat die tegen de onderzijde van de bekledingsplaat vastgelijmd is. De MDF plaat heeft aan twee aanliggende zijden een groef en aan de andere aanliggende zijden een tand die in de groef past zodanig dat de afwerkingslagen bovenop de bekledingsplaten tegen elkaar aansluiten. De MDF plaat is aan de zijden van de groeven recht afgezaagd zodanig dat de binnenste en de buitenste wanden van de groeven even ver zijwaarts uitsteken.

Onder de tanden in de MDF plaat zijn de zijkanten van de hardschuimplaat juist onder de MDF plaat van een rechthoekige trapsponning voorzien terwijl onder de groeven in de MDF plaat de trapsponning aan de andere zijde van de MDF plaat voorzien is zodanig dat er zich juist onder de groeven in de MDF plaat een rechthoekige tand op de hardschuimplaat bevindt. Deze tand steekt voorbij de MDF plaat uit en past in de groef gevormd door de trapsponning en de MDF plaat. Doordat de tand in de schuimplaat de rand van de MDF plaat dient te ondersteunen, dient deze rechthoekig te zijn en zou deze nauw tegen de MDF plaat moeten aansluiten. In de praktijk stelde zich hierdoor echter het probleem dat de platen moeilijk in elkaar te schuiven zijn. Om de rechthoekige tand in de rechthoekige groef te kunnen steken, werd deze dan afgefreesd zodanig hij met de nodige speling in de groef pastte. Een luchtdichte afsluiting werd op deze manier dan echter niet meer bekomen. Om toch de vereiste luchtdichte aansluiting tussen de platen te realiseren, diende er in het systeem dat reeds op de markt gebracht werd langs de sponning een zelfklevende, samendrukbare voegband tussen de tegen elkaar aansluitende platen aangebracht te worden. Het aanbrengen van een dergelijke voegband is echter omslachtig en verhoogt tevens de kosten van het systeem.

Een verder nadeel van de bekende isolatie- en afwerkingsplaten is dat deze elk door middel van drie isolatieklemmen op een houten kader bevestigd dienen te worden, dit met twee schroeven per klem. De isolatieklemmen zijn voorzien van scherpe punten waarmee ze in de hardschuimplaat gedrukt dienen te worden. Dit dient met één hand te gebeuren waarbij men de hardschuimplaat met de andere hand tegen het houten kader dient te drukken om de isolatieklem op de correcte positie in het schuim te kunnen drukken. Dit is niet zo eenvoudig temeer daar het enige kracht vergt om de isolatieklem met haar scherpe punten in het hardschuim te drukken. Vervolgens dient men deze klemmen dan nog met zes schroeven vast te schroeven.

Het gebruik van deze isolatieklemmen met bijhorende schroeven en de noodzaak van het aanbrengen van voegbanden (dichtingsstroken) tussen de verschillende platen maakt het aanbrengen van de platen tijdrovend en niet zo eenvoudig en verhoogt tevens de kostprijs van het isolatie- en afwerkingssysteem.

De uitvinding heeft dan ook tot doel een nieuw isolatie- en afwerkingssysteem voor te stellen dat geen voegbanden meer vereist tussen de verschillende platen en ook geen isolatieklemmen en dat verder toelaat om de platen op een snellere en eenvoudigere manier tegen het houten kader vast te schroeven.

Tot dit doel is het isolatie- en afwerkingssysteem volgens de huidige uitvinding daardoor gekenmerkt dat genoemde tand-en-groefverbinding een dubbele tand-en-groefverbinding is, waarbij de eerste langse zijde van de hardschuimplaat voorzien is van een verdere langse groef, de tweede langse zijde van een verdere langse tand, de eerste kopse zijde van een verdere kopse groef en de tweede kopse zijde van een verdere kopse tand en waarbij genoemde verdere langse tand in genoemde verdere langse groef past en genoemde verdere kopse tand in genoemde verdere kopse groef ter vorming van een verdere tand-en-groefverbinding tussen de platen; dat genoemde langse groef in de bekledingsplaat gevormd wordt door een buitenste langse groefwand, die voorzien is van genoemde afwerkingslaag, en door een binnenste langse groefwand, die volledig door de hardschuimplaat ondersteund wordt en die een gedeelte vertoont dat voorbij de buitenste langse groefwand uitsteekt; en dat genoemd systeem verder schroeven met verzonken koppen bevat om genoemde platen doorheen het uitstekende gedeelte van de binnenste langse groefwand van de bekledingsplaat en doorheen de hardschuimplaat tegen genoemde wand vast te schroeven.

Door de tand-en-groefverbinding tussen de hardschuimplaten zelf in plaats van tegen de bekledingsplaat wordt de luchtspleet tussen twee aanliggende hardschuimplaten afgedicht zonder dat hierbij een voegband dient aangebracht te worden. Tevens zijn er geen isolatieklemmen meer nodig voor het vastschroeven van de platen. Deze kunnen nu immers eenvoudig door middel van een drietal schroeven rechtstreeks doorheen de bekledingsplaat en de hardschuimplaat vastgeschroefd worden, waarbij de platen automatisch correct door de schroeven tegen het houten kader aangetrokken worden en de koppen van de schroeven tegen de bekledingsplaat vast komen te zitten. Niet alleen de hardschuimplaten worden door de schroeven tegen het kader bevestigd maar tevens ook de bekledingsplaten die daarop vastgelijmd zijn waardoor deze niet los kunnen komen. Doordat de binnenste langse groefwand waarin de schroeven aangebracht worden volledig door de hardschuimplaat ondersteund wordt, kunnen de schroeven volgens de goede praktijk aangedraaid worden zonder dat deze binnenste langse groefwand vervormd of zelf gebroken zou worden. Om de dikte van de vlakke, massieve bekledingsplaat beperkt te houden, heeft deze binnenste langse groefwand immers slechts een relatief geringe dikte.

Een isolatie- en afwerkingssysteem met platen opgebouwd uit een bekledingsplaat en een schuimplaat die voorzien is van een tand-en-groefverbinding is reeds uit de praktijk bekend en wordt onder de benaming Comboprime® Home op de markt gebracht. De bekledingsplaten van dit systeem zijn gipskarton platen die niet van een tand-en-groefverbinding voorzien zijn. Deze platen worden doorheen de afgeschuinde zijkanten van de gipskartonplaten tegen het kader vastgeschroefd, waarna de naden tussen de platen en deze afgeschuinde zijkanten met een verstevigingsband en met plaaster dienen afgewerkt te worden. Dit alles is echter ook een omslachtig werk, waarbij het afwerken van de naden veel stof en vuil meebrengt en best door een vakman uitgevoerd wordt.

In een voorkeursuitvoeringsvorm van het systeem volgens de uitvinding heeft genoemde verdere langse tand een gedeelte met evenwijdige zijvlakken dat voorzien is om tot op een voorafbepaalde diepte van genoemde verdere langse groef contact met de zijwanden daarvan te maken en heeft genoemde langse tand een lengte die nagenoeg gelijk is aan deze voorafbepaalde diepte. Verder heeft ook genoemde verdere kopse tand een gedeelte met evenwijdige zijvlakken dat voorzien is om tot op een voorafbepaalde diepte van genoemde verdere kopse groef contact met de zijwanden daarvan te maken en heeft genoemde kopse tand een lengte die nagenoeg gelijk is aan deze voorafbepaalde diepte.

Op deze manier kunnen de tanden op de bekledingsplaat en de tanden op de schuimplaat gelijktijdig in hun respectievelijke groeven gepositioneerd worden waardoor het eenvoudiger is om twee platen in elkaar te schuiven wanneer er bepaalde vervormingen van de platen opgetreden zouden zijn.

Bij voorkeur hebben genoemde verdere langse tand en genoemde verdere kopse tand vanaf genoemd gedeelte met evenwijdige zijvlakken een distaal gedeelte dat versmalt in de richting van het vrije uiteinde van de respectievelijke tand.

Het vrije uiteinde van de tanden op de hardschuimplaat kunnen aldus eenvoudig in hun respectievelijke groef ingebracht worden waarna deze tanden in hun groef gecentreerd worden en de plaat in de juiste positie komt te staan waarin de tanden op de bekledingsplaat correct in de respectievelijke groeven in deze plaat gepositioneerd worden. Het in elkaar schuiven van de platen gaat aldus vlot en moeiteloos.

In een verdere voorkeursuitvoeringsvorm van het systeem volgens de uitvinding wordt ook genoemde kopse groef in de bekledingsplaat gevormd door een buitenste kopse groefwand, die voorzien is van genoemde afwerkingslaag, en door een binnenste kopse groefwand, die volledig door de hardschuimplaat ondersteund wordt en die een gedeelte vertoont dat voorbij de buitenste kopse groefwand uitsteekt. Bij voorkeur steekt de binnenste kopse groefwand over een zodanige afstand voorbij de buitenste kopse groefwand uit dat de binnenste kopse groefwand een lengte heeft die nagenoeg gelijk is aan de diepte van genoemde verdere kopse groef in de hardschuimplaat die zich aan dezelfde zijde van de plaat bevindt als genoemde kopse groef.

In deze uitvoeringsvorm wordt het inbrengen van de tand van de hardschuimplaat in de groef aan de kopse zijde van de plaat ook vereenvoudigd doordat men hierbij de tand aan de kopse zijde van de bekledingsplaat langs de binnenste groefwand van de groef in de kopse zijde van de bekledingsplaat kan laten geleiden.

In nog een verdere voorkeursuitvoeringsvorm van het systeem volgens de uitvinding heeft de bekledingsplaat een onderzijde waarmee deze op een bovenzijde van de hardschuimplaat gehecht is, waarbij de onderzijde van de bekledingsplaat een omtreksrand heeft die nagenoeg samenvalt met de omtreksrand van de bovenzijde van de hardschuimplaat.

De bovenzijde van de hardschuimplaat wordt aldus volledig tegen mogelijke vervormingen of beschadigingen beschermd.

Verdere voordelen en bijzonderheden van de uitvinding zullen blijken uit de hierna volgende beschrijving van een voorkeursuitvoeringsvorm van een isolatie- en afwerkingssysteem volgens de uitvinding. Deze beschrijving wordt evenwel slechts als voorbeeld gegeven en is niet bedoeld om de beschermingsomvang, zoals bepaald door de conclusies, te beperken. De in de beschrijving aangegeven verwijzingscijfers hebben betrekking op de bijgevoegde tekeningen waarin:

Figuur 1 een bovenaanzicht weergeeft op één van de platen van een isolatie- en afwerkingssysteem volgens de uitvinding, waarbij enkel de groef in de bekledingsplaat in stippellijn aangegeven is;

Figuur 2, op grotere schaal, een dwarsdoorsnede volgens lijn II-II doorheen de plaat van figuur 1 weergeeft;

Figuur 3, op grotere schaal, een langsdoorsnede volgens lijn III-III doorheen de plaat van figuur 1 weergeeft;

Figuur 4 eenzelfde dwarsdoorsnede als figuur 2 weergeeft doch dit ter plaatse van de aansluiting tussen twee platen; en

Figuur 5 eenzelfde langsdoorsnede als figuur 2 weergeeft doch dit ter plaatse van de aansluiting tussen twee platen.

De uitvinding heeft algemeen betrekking op een systeem voor het isoleren en afwerken van wanden, in het bijzonder van kamers, zolders of andere ruimten binnen een gebouw. De term wanden omvat zowel zijwanden als bovenwanden (plafonds) en eventueel zelfs benedenwanden (bijvoorbeeld wanneer enkel de benedenwand van een zolder geïsoleerd dient te worden in plaats van het dak zelf). Het systeem wordt meestal toegepast op ruimtes die onder het dak gelegen zijn. Het systeem bestaat uit rechthoekige isolatie- en afwerkingsplaten die tegen de wanden bevestigd dienen te worden. Om het bevestigen van de platen tegen de wanden te vereenvoudigen, worden hiertoe meestal verticale latten op regelmatige afstanden tegen de wanden vastgeschroefd. Wanneer het om een plafond gaat dat door de dakconstructie gevormd worden, kunnen de platen rechtstreeks tegen de dakconstructie zelf vastgeschroefd worden. Eventueel kunnen ook hier echter latten toegepast worden om de dakconstructie uit te vullen zodanig dat een vlak oppervlak verkregen wordt. De latten zijn meestal houten latten doch het is ook mogelijk om metalen studs te gebruiken.

De platen zijn elk opgebouwd uit een isolerende hardschuimplaat 1 die aan de bovenzijde, gezien volgens de figuren, bekleed is met een vlakke, massieve bekledingsplaat 2. Deze massieve bekledingsplaat 2 bestaat uit een materiaal waarin tanden en groeven voorzien kunnen worden. Dit kan door uitsnijden gebeuren, bijvoorbeeld door frezen. De bekledingsplaat 2 is bij voorkeur een houten plaat. De term houten plaat dient hierbij ruim geïnterpreteerd worden als omvattende alle houtachtige platen zoals vezelplaten, triplex of multiplex platen, OSB (Oriented Strand Board) platen en HDF (High-Density Fibreboard) en MDF (Medium-Density Fibreboard) platen, waarbij de voorkeur gegeven wordt aan MDF platen. Deze laatste bestaan uit gedroogde houtvezels die door middel van een hars met elkaar verbonden zijn en die samengedrukt zijn tot een plaat met een middelharde dichtheid, in het bijzonder tot een dichtheid van 500 tot 1000 kg/m3. De bekledingsplaat 2 heeft een bovenzijde die voorzien is van een afwerkingslaag 3. Deze kan bestaan uit een verflaag of bijvoorbeeld ook uit een fineerlaag, maar bij voorkeur bestaat deze uit een melamine laag. De afwerkingslaag 3 dient niet noodzakelijkwijze de uiteindelijke afwerking van de platen te vormen doch kan bijvoorbeeld achteraf, na het plaatsen van de platen, zelf nog geschilderd worden in een kleur naar keuze. De bekledingsplaat 2 heeft bij voorkeur een totale dikte di (met inbegrip van de dikte van de afwerkingslaag 3) die begrepen is tussen 5 en 25 mm, en bij voorkeur tussen 6 en 18 mm.

De hardschuimplaat 1 kan uit verschillende soorten hardschuim vervaardigd worden, bijvoorbeeld uit hard geëxpandeerd polystyreen (EPS) schuim, uit geëxtrudeerd polystyreen (XPS) schuim, uit fenolschuim (PF) of uit polyurethaan (PUR) schuim doch de voorkeur wordt gegeven aan polyisocyanuraat (PIR) schuim dat een goede isolatiewaarde heeft en dat met een relatief lage densiteit de nodige hardheid kan verschaffen. De hardheid van het schuim is bij voorkeur zodanig dat de hardschuimplaat 1 een druksterkte heeft, gemeten volgens EN 826 bij een vervorming van 10%, van meer dan 100 kPa. De dikte d van de hardschuimplaat 1 is bij voorkeur groter dan 2 cm. Deze dikte D kan bijvoorbeeld tot 10 cm gaan om een betere isolatie te bekomen.

Doordat de hardschuimplaat 1 en de bekledingsplaat 2 rechthoekig zijn, hebben deze elk een eerste 4, 4’ en een tweede langse zijde 5, 5’ en een eerste 6, 6’ en een tweede kopse zijde 7, 7’.

De eerste langse zijde 4 van de bekledingsplaat 2 is voorzien van een langse groef 8 terwijl de tweede langse zijde 5 van de bekledingsplaat 2 voorzien is van een langse tand 9 die in de langse groef 8 van een aanliggende plaat past. De eerste kopse zijde 6 van de bekledingsplaat 2 is voorzien van een kopse groef 10 terwijl de tweede kopse zijde 7 van de bekledingsplaat 2 voorzien is van een kopse tand 11 die in de kopse groef 10 van een aanliggende plaat past.

De eerste langse zijde 4’ van de hardschuimplaat 1 is voorzien van een langse groef 12 terwijl de tweede langse zijde 5’ van de hardschuimplaat 1 voorzien is van een langse tand 13 die in de langse groef 12 van een aanliggende plaat past. De eerste kopse zijde 6’ van de hardschuimplaat 1 is voorzien van een kopse groef 14 terwijl de tweede kopse zijde 7’ van de hardschuimplaat 1 voorzien is van een kopse tand 15 die in de kopse groef 14 van een aanliggende plaat past.

Door de tand-en-groefverbinding tussen zowel de bekledingsplaten 2 als de hardschuimplaten 1 van de in elkaar passende isolatie- en afwerkingsplaten wordt een effectieve afdichting bekomen, en worden dus koude bruggen vermeden, zonder dat er tochtstrips of voegbanden in de spleten tussen de hardschuimplaten 1 dienen aangebracht te worden.

In de uitvoeringsvorm weergegeven in de figuren zijn de eerste langse zijde 4 van de bekledingsplaat 2 en de eerste langse zijde 4’ van de hardschuimplaat 1 aan dezelfde zijde van de plaat gelegen en zijn verder ook de eerste kopse zijde 6 van de bekledingsplaat 2 en de eerste kopse zijde 6’ van de hardschuimplaat 1 aan dezelfde zijde van de plaat gelegen. Dit betekent dus dat de tanden van de bekledingsplaat en van de hardschuimplaat aan dezelfde zijden van de plaat gelegen zijn en ook de groeven. Het voordeel hiervan is dat de tanden van de hardschuimplaat niet of slechts minimaal onder de bekledingsplaat uitsteken terwijl de onderzijde van de bekledingsplaat volledig door de bovenzijde van de hardschuimplaat ondersteund wordt. Bij voorkeur heeft de onderzijde van de bekledingsplaat 2 immers een omtreksrand die nagenoeg samenvalt met de omtreksrand van de bovenzijde van de hardschuimplaat 1. In figuren 2 en 3 zijn deze samenvallende omtreksranden met het verwijzingscijfer 20 aangegeven.

De langse groef 8 in de bekledingsplaat 2 wordt gevormd door een buitenste langse groefwand 16, die aan de buitenzijde voorzien is van de afwerkingslaag 3, en door een binnenste langse groefwand 17 die volledig door de hardschuimplaat 1 ondersteund wordt. De buitenste langse groefwand 17 is voorzien om, zoals weergegeven in figuur 4, tegen de bekledingsplaat 2 van een aanliggende plaat aan te sluiten. De binnenste langse groefwand 17 heeft een lengte L1 die groter is dan de lengte L2 van de buitenste langse groefwand 16 zodanig dat de binnenste langse groefwand 17 met een gedeelte voorbij de buitenste langse groefwand 16 uitsteekt. Het verschil tussen beide lengtes Li en L2 bedraagt hierbij bij voorkeur ten minste 15 mm, meer bij voorkeur ten minste 20 mm, zodanig dat de binnenste langse groefwand 17 over een afstand gelijk aan deze lengteverschillen voorbij de buitenste langse groefwand 16 uitsteekt.

Het uitstekende gedeelte van de binnenste langse groefwand 17 is voorzien om de platen rechtstreeks door middel van schroeven 18 met verzonken koppen doorheen de bekledingsplaat 2 en de hardschuimplaat 1 vast te kunnen schroeven. Opdat men de schroeven 18 op de juiste plaats op het uitstekende gedeelte van de binnenste langse groefwand 17 zou aanbrengen, d.w.z. op een plaats waar de schroef 18 niet doorheen de langse groef 12 in de schuimplaat 1 geschroefd zou worden en ook niet tegen de rand van de afwerkingslaag 3 waardoor deze door de kop van de schroef 18 bij het inschroeven beschadigd zou worden, vertoont dit uitstekende gedeelte van de binnenste langse groefwand 16 een langsgroef 19 waarin men de schroef 18 met zijn punt dient te positioneren. De langse groef 12 in de hardschuimplaat 1 die zich onder de binnenste langse groefwand 16 bevindt, heeft een diepte D1 die bij voorkeur kleiner is dan de afstand van de langsgroef 19 tot het vrije uiteinde van de binnenste langse groefwand 17. Hierdoor kunnen de schroeven 18 loodrecht in de plaat geschroefd worden zonder de langse groef 12 in de schuimplaat 1 te blokkeren.

In figuur 4 is de aansluiting tussen twee platen langsheen de langse zijden daarvan weergegeven. In deze figuur is duidelijk te zien dat, doordat de langsgroef 12 zich in het uitstekende gedeelte van de binnenste langse groefwand 17 bevindt, het uitstekende gedeelte van de binnenste langse groefwand 17 en de daarin aangebrachte schroeven 18 aan het zicht onttrokken worden wanneer een aanliggende plaat met de langse tand 9 van de bekledingsplaat 2 in de langse groef 12 van de aanliggende bekledingsplaat 2 ingebracht wordt.

De langse tand 13 van de onderliggende hardschuimplaat 1 heeft in de figuren een gedeelte 21 met evenwijdige zijvlakken en verder een distaal gedeelte 22 dat versmalt in de richting van het vrije uiteinde van de tand 13. Het gedeelte 21 met evenwijdige zijvlakken is voorzien om tot op een voorafbepaalde diepte D2 van de langse groef 12 in de schuimplaat 1 contact met de zijwanden daarvan te maken zodanig dat er geen lucht tussen de tegen elkaar aansluitende schuimplaten 1 kan stromen niettegenstaande er tussen deze schuimplaten een spleet open blijft opdat de bekledingsplaten 2 steeds perfect tegen elkaar aansluitend bevestigd kunnen worden. De langse tand 9 in de bekledingsplaat 2 heeft een lengte L3 die nagenoeg gelijk is aan de diepte D2 waarover de langse tand 13 contact maakt met de wanden van de langse groef 12 zodanig dat de tanden 9, 13 van de bekledingsplaat en van de schuimplaat eenvoudig gelijktijdig in hun groeven 8, 12 geschoven kunnen worden. Door het versmallend distaal gedeelte 22 van de langse tand 13 in de schuimplaat 1 wordt bij het in elkaar schuiven van twee aanliggende platen een automatische centrering van de beide platen ten opzichte van elkaar bekomen waardoor de langse tanden eenvoudig in de langse groeven geschoven kunnen worden.

Zoals te zien is in figuren 3 en 5 wordt de kopse groef 10 in de bekledingsplaat 2 gevormd door een buitenste kopse groefwand 23, die aan de buitenzijde voorzien is van de afwerkingslaag 3, en door een binnenste kopse groefwand 24 die volledig door de hardschuimplaat 1 ondersteund wordt. De buitenste kopse groefwand 23 is voorzien om, zoals weergegeven in figuur 5, tegen de bekledingsplaat 2 van een aanliggende plaat aan te sluiten. De binnenste kopse groefwand 24 heeft een lengte L4 die groter is dan de lengte L5 van de buitenste kopse groefwand 23 zodanig dat de binnenste kopse groefwand 24 met een gedeelte voorbij de buitenste kopse groefwand 23 uitsteekt. De binnenste kopse groefwand 24 steekt bij voorkeur over een zodanige afstand voorbij de buitenste kopse groefwand 23 uit dat de lengte L4 van de binnenste kopse groefwand 24 nagenoeg gelijk is aan de diepte D3 van de kopse groef 14 in de schuimplaat 1. Zoals te zien in figuur 3 bevindt de kopse tand 15 van de schuimplaat 1 zich aan de andere zijde van de plaat nagenoeg volledig onder de kopse tand 11 van de bekledingsplaat 1 zodanig dat deze niet uitsteekt en dus niet beschadigd kan raken in de verpakking. De bekledingsplaat en de schuimplaat hebben hierdoor dus met andere woorden nagenoeg eenzelfde breedte. De extra overlapping tussen de kopse tand 11 van de bekledingsplaat en de binnenste kopse groefwand 23 zorgt verder voor een extra barrière tegen tocht en verschaft verder een extra geleidingsoppervlak bij het in elkaar schuiven van de platen langs hun kopse zijden.

De kopse tand 15 van de onderliggende hardschuimplaat 1 heeft in de figuren een gedeelte 25 met evenwijdige zijvlakken en verder een distaal gedeelte 26 dat versmalt in de richting van het vrije uiteinde van de tand 15. Het gedeelte 25 met evenwijdige zijvlakken is voorzien om tot op een voorafbepaalde diepte D4 van de kopse groef 14 in de schuimplaat 1 contact met de zijwanden daarvan te maken zodanig dat er geen lucht tussen de tegen elkaar aansluitende schuimplaten 1 kan stromen niettegenstaande er tussen deze schuimplaten een spleet open blijft opdat de bekledingsplaten 2 steeds perfect tegen elkaar aansluitend bevestigd kunnen worden. De kopse tand 11 in de bekledingsplaat 2 heeft een lengte L6 die nagenoeg gelijk is aan de lengte L3 van de langse tand 9 en tevens aan de diepte D4 waarover de kopse tand 15 van de schuimplaat 1 contact maakt met de wanden van de kopse groef 14 zodanig dat de tanden 11, 15 van de bekledingsplaat en van de schuimplaat eenvoudig gelijktijdig in hun groeven 10, 14 geschoven kunnen worden. Door het versmallend distaal gedeelte 26 van de kopse tand 15 in de schuimplaat 1 wordt bij het in elkaar schuiven van twee aanliggende platen een automatische centrering van de beide platen ten opzichte van elkaar bekomen waardoor de kopse tanden eenvoudig in de kopse groeven geschoven kunnen worden.

Claims

CONCLUSIES

1. Een systeem voor het isoleren en afwerken van wanden, welk systeem rechthoekige platen bevat die via een tand-en-groefverbinding in elkaar passen en die opgebouwd zijn uit een isolerende hardschuimplaat (1) bekleed met een vlakke, massieve bekledingsplaat (2) die een bovenzijde heeft voorzien van een afwerkingslaag (3), waarbij genoemde bekledingsplaat (2) en genoemde hardschuimplaat (1) elk een eerste langse (4, 4’) en een eerste kopse zijde (6, 6’) hebben en een tweede langse (5, 5’) en een tweede kopse zijde (7, 7’), waarbij de eerste langse zijde (4) van de bekledingsplaat (2) voorzien is van een langse groef (8), de tweede langse zijde (5) van een langse tand (9), de eerste kopse zijde (6) van een kopse groef (10) en de tweede kopse zijde (7) van een kopse tand (11) en waarbij genoemde langse tand (9) in genoemde langse groef (8) past en genoemde kopse tand (11) in genoemde kopse groef (10) ter vorming van genoemde tand-en-groefverbinding tussen de platen, daardoor gekenmerkt dat genoemde tand-en-groefverbinding een dubbele tand-en-groefverbinding is, waarbij de eerste langse zijde (4’) van de hardschuimplaat (1) voorzien is van een verdere langse groef (12), de tweede langse zijde (5’) van een verdere langse tand (13), de eerste kopse zijde (6’) van een verdere kopse groef (14) en de tweede kopse zijde (7’) van een verdere kopse tand (15) en waarbij genoemde verdere langse tand (13) in genoemde verdere langse groef (12) past en genoemde verdere kopse tand (15) in genoemde verdere kopse groef (14) ter vorming van een verdere tand-en-groefverbinding tussen de platen, dat genoemde langse groef (8) in de bekledingsplaat (2) gevormd wordt door een buitenste langse groefwand (16), die voorzien is van genoemde afwerkingslaag (3), en door een binnenste langse groefwand (17), die volledig door de hardschuimplaat (1) ondersteund wordt en die een gedeelte vertoont dat voorbij de buitenste langse groefwand (16) uitsteekt, en dat genoemd systeem verder schroeven (18) met verzonken koppen bevat om genoemde platen doorheen het uitstekende gedeelte van de binnenste langse groefwand (17) van de bekledingsplaat (2) en doorheen de hardschuimplaat (1) tegen genoemde wand vast te schroeven.
2. Systeem volgens conclusie 1, daardoor gekenmerkt dat genoemde eerste langse zijde (4) van de bekledingsplaat (2) aan dezelfde zijde van de plaat gelegen is als de eerste langse zijde (4’) van de hardschuimplaat (1) en dat genoemde eerste kopse zijde (6) van de bekledingsplaat (2) aan dezelfde zijde van de plaat gelegen is als de eerste kopse zijde (6’) van de hardschuimplaat (1).
3. Systeem volgens conclusie 1 of 2, daardoor gekenmerkt dat genoemde verdere langse tand (13) een gedeelte (21) heeft met evenwijdige zijvlakken dat voorzien is om tot op een voorafbepaalde diepte (D2) van genoemde verdere langse groef (12) contact met de zijwanden daarvan te maken en dat genoemde langse tand (9) een lengte (L3) heeft die nagenoeg gelijk is aan deze voorafbepaalde diepte (D2).
4. Systeem volgens één van de conclusies 1 tot 3, daardoor gekenmerkt dat genoemde verdere kopse tand (15) een gedeelte (25) heeft met evenwijdige zijvlakken dat voorzien is om tot op een voorafbepaalde diepte (D4) van genoemde verdere kopse groef (14) contact met de zijwanden daarvan te maken en dat genoemde kopse tand (11) een lengte (L6) heeft die nagenoeg gelijk is aan deze voorafbepaalde diepte (D4).
5. Systeem volgens conclusies 3 en 4, daardoor gekenmerkt dat genoemde verdere langse tand (13) en genoemde verdere kopse tand (15) vanaf genoemd gedeelte (21, 25) met evenwijdige zijvlakken een distaal gedeelte (22, 26) hebben dat versmalt in de richting van het vrije uiteinde van de respectievelijke tand (13, 15).
6. Systeem volgens één van de conclusies 1 tot 5, daardoor gekenmerkt dat genoemde kopse groef (10) in de bekledingsplaat (2) gevormd wordt door een buitenste kopse groefwand (23), die voorzien is van genoemde afwerkingslaag (3), en door een binnenste kopse groefwand (24), die volledig door de hardschuimplaat (1) ondersteund wordt en die een gedeelte vertoont dat voorbij de buitenste kopse groefwand (23) uitsteekt, bij voorkeur over een zodanige afstand dat de binnenste kopse groefwand (24) een lengte (L4) heeft die nagenoeg gelijk is aan de diepte (D3) van genoemde verdere kopse groef (14) die zich aan dezelfde zijde (6, 6’) van de plaat bevindt als genoemde kopse groef (10).
7. Systeem volgens één van de conclusies 1 tot 6, daardoor gekenmerkt dat de bekledingsplaat (2) een onderzijde heeft waarmee deze op een bovenzijde van de hardschuimplaat (1) gehecht is, waarbij de onderzijde van de bekledingsplaat (2) een omtreksrand (20) heeft die nagenoeg samenvalt met de omtreksrand (20) van de bovenzijde van de hardschuimplaat (1).
8. Systeem volgens één van de conclusies 1 tot 7, daardoor gekenmerkt dat genoemde hardschuimplaat (1) een dikte (d2) heeft van ten minste 2 cm en bij voorkeur van ten minste 3 cm.
9. Systeem volgens één van de conclusies 1 tot 8, daardoor gekenmerkt dat genoemde hardschuimplaat (1) een druksterkte heeft, gemeten volgens EN 826 bij een vervorming van 10%, van meer dan 100 kPa.
10. Systeem volgens één van de conclusies 1 tot 9, daardoor gekenmerkt dat genoemde hardschuimplaat (1) uit polyisocyanuraat schuim, uit polyurethaan schuim of uit polystyreen schuim vervaardigd is, bij voorkeur uit polyisocyanuraat schuim.
11. Systeem volgens één van de conclusies 1 tot 10, daardoor gekenmerkt dat genoemde bekledingsplaat (2) een dikte (d1) heeft begrepen tussen 5 en 20 mm, bij voorkeur tussen 6 en 10 mm.
12. Systeem volgens één van de conclusies 1 tot 11, daardoor gekenmerkt dat genoemde afwerkingslaag (3) een melamine laag is.
13. Systeem volgens één van de conclusies 1 tot 12, daardoor gekenmerkt dat de buitenste langse groefwand (16) van genoemde langse groef (8) een vrij uiteinde heeft dat voorzien is om tegen de bekledingsplaat (2) van een aanliggende plaat aan te sluiten.
14. Systeem volgens één van de conclusies 1 tot 13, daardoor gekenmerkt dat het uitstekende gedeelte van de binnenste langse groefwand (17) van genoemde langse groef (8) over een afstand van ten minste 15 mm, bij voorkeur over een afstand van ten minste 20 mm, voorbij de buitenste langse groefwand (16) van genoemde langse groef (8) uitsteekt.
15. Systeem volgens één van de conclusies 1 tot 14, daardoor gekenmerkt dat genoemde langse (8) en kopse groeven (10) en genoemde langse (9) en kopse tanden (11) uit genoemde vlakke, massieve plaat (2) gesneden zijn.
16. Systeem volgens één van de conclusies 1 tot 15, daardoor gekenmerkt dat genoemde platen door middel van genoemde schroeven (18) tegen genoemde wand vastgeschroefd zijn.