PL197508B1 - Osłona przepięciowa urządzenia telekomunikacyjnego - Google Patents

Abstract

1. Os lona przepi eciowa urz adzenia telekomunikacyjne- go, z obudow a z przedni a, tyln a, górn a i doln a strona, z wieloma stykami, które na pewnym odcinku wychodz a z tylnej strony obudowy i w stanie zalozenia os lony obejmu- j a ciasno styki urz adzenia telekomunikacyjnego, które to styki maj a ka zdorazowo szczelin e stykow a utworzon a przez dwa ramiona stykowe lezace w zasadzie w jednej plaszczy znie, oraz z przynajmniej jednym stykiem uziemia- j acym, przy czym w os lon e przepi eciow a od przodu obu- dowy mo zna wstawi c wiele maj acych nó zki ochronników przepi eciowych, w kierunku ich nó zek, przy czym nó zki w stanie za lozenia os lony s a bezpo srednio polaczone elektrycznie ze stykami i rozci agaj a si e w ka zdej szczelinie stykowej, w kierunku w zasadzie do niej równoleg lym, znamienna tym, ze ochronniki przepi eciowe (14) znajduj a si e naprzemiennie na co najmniej dwóch ró znych poziomach w odniesieniu do g leboko sci os lony przepi eciowej (10), tak, ze patrz ac z góry s a przemieszczone wzgl edem siebie i nó zki (30) ochronnika przepi eciowego (14) znajduj acego si e na przednim poziomie, znajduj a si e w przestrzeni po sred- niej pomi edzy dwoma ochronnikami przepi eciowymi (14) znajduj acymi si e na tylnym poziomie. PL PL PL PL

Description

Opis wynalazku

Przedmiotem wynalazku jest osłona przepięciowa urządzenia telekomunikacyjnego.

W telekomunikacji wykorzystuje się szeroko osłony przepię ciowe, które zakłada się na urządzenia teletechniczne, na przykład listwy przyłączeniowe, żeby zabezpieczyć przed przepięciami elementy lub przyrządy elektroniczne, które są podłączone do wspomnianego urządzenia. Zwykłe osłony ochronne, w przeciwieństwie do wtyczek ochronnych przyporządkowanych poszczególnym parom żył, mają więcej ochronników przepięciowych i są ponadto ukształtowane tak, że można je założyć w taki sposób na urządzenia teletechniczne najczęściej w postaci listew, że od wszystkich styków takiego urządzenia odprowadzane jest przyłożone napięcie. W tym celu znane osłony przepięciowe mają wiele styków, które na pewnym odcinku wystają z tylnej strony obudowy osłony przepięciowej, a więc od strony przyłącza, i w stanie założonym stykają się ze stykami urządzenia telekomunikacyjnego.

Z tymi odprowadzeniami są połączone elektrycznie ochronniki przepięciowe wstawione do osłony przepięciowej, tak, że napięcie nadmiarowe występujące na odprowadzeniu osłony przepięciowej dochodzi również do poszczególnych ochronników. Po przekroczeniu określonego napięcia następuje zadziałanie ochronnika przepięciowego i odprowadzenie energii elektrycznej do ziemi. W związku z tym, opisane osłony przepię ciowe mają styk uziemiający, który wychodzi z obudowy i jest połączony z ziemią.

Stan techniki

Znana jest ze zgłoszenia europejskiego EP 0 405 337 A2 osłona przepięciowa, w której wiele oprzewodowanych ochronników przepięciowych można wstawiać od strony przedniej osłony przepięciowej w taki sposób, że ich nóżki rozciągają się w dużym stopniu równolegle w szczelinie stykowej, która wyznaczona jest przez dwa ramiona stykowe leżące w dużym stopniu w jednej płaszczyźnie. Wszystkie ochronniki przepięciowe znajdują się obok siebie, tak, że wysokość konstrukcyjna wyznaczona jest przez sumę średnic poszczególnych ochronników przepięciowych.

Z opisu EP 0 446 433 A2 znany jest zespół osłony, w którym od strony górnej można wstawiać wiele ochronników przepięciowych w dwóch rzędach. Ochronniki są wstawiane poprzecznie do kierunku nóżek, a ich nóżki wciskane są w dużym stopniu poprzecznie w szczelinę stykową. Dla tego ukształtowania styki muszą być ukształtowane jako odwijane, co podwyższa nakłady na wytwarzanie. Dalej, tego rodzaju zespół osłony ma stosunkowo dużą głębokość, ponieważ ochronniki leżą w dwóch rzędach, a głębokość wynika z podwójnej średnicy ochronników jak również z podwójnej długości nóżek wystających z ochronnika.

Znana jest z opisu DE 30 14 796 C3 osłona przepięciowa, w której ochronniki przepięciowe w ilości odpowiadającej liczbie par żył podłączanych do odpowiedniego przyłącza są wstawione obok siebie od przedniej strony obudowy do osłony przepięciowej. W przypadku ochronników przepięciowych chodzi o oprzewodowane elementy konstrukcyjne, które mają nóżki połączone elektrycznie bezpośrednio z odprowadzeniami osłony przepięciowej. W tym celu, zarówno odprowadzenia jak też styk uziemiający na tych odcinkach, na których stykają się z nóżkami ochronników przepięciowych, są wygięte w kształcie U, tak, że nóżki ochronników stykają się elektrycznie z wewnętrznymi powierzchniami ukształtowanych w postaci U stref odprowadzeń.

Zarówno odprowadzenia jak i styk uziemiający mają stosunkowo skomplikowany kształt. Polega to na tym, że krawędzie zginania dla ukształtowania strefy U nie są równoległe do tych krawędzi zginania, które w dalszym przebiegu styków są przewidziane do ukształtowania tych odcinków, które stykają się ze stykami przyłącza. Tak więc, wytwarzanie odprowadzeń i uziemień takiej osłony przepięciowej jest dość kosztowne ze względu na konieczność wyginania na krawędziach nierównoległych do siebie.

Poza tym, w przypadku tej znanej osłony przepięciowej jej wielkość determinuje przestrzeń zajmowana przez wstawione obok siebie ochronniki przepięciowe. Inaczej mówiąc, szerokość takiej osłony nie może być mniejsza od rozmiaru ochronników przepięciowych rozmieszczonych obok siebie w niezbę dnej iloś ci. Tak wię c, ta znana osł ona przepię ciowa ze wzglę du na ustaloną wielkość konstrukcyjną ogranicza możliwość zmniejszenia wielkości miejsca potrzebnego dla urządzeń teletechnicznych wraz z założonymi na nich osłonami przepięciowymi.

Z opisu DE 31 13 759 C2 znane jest urzą dzenie przepię ciowe dla listew rozdzielczych, w którym można wstawić od góry obudowy kilka oprzewodowanych ochronników przepięciowych, przy czym nóżki ochronników są połączone elektrycznie z odprowadzeniami tylko pośrednio, to jest poprzez tak zwane obsady zaciskowe. Z uwagi na ten fakt i wskutek stosunkowo dużej konstrukcji również ta znana osłona wymaga poprawy.

PL 197 508 B1

Z opisu DE 42 25 484 C1 znana jest wtyczka ochronna listew przyłączeniowych i rozdzielczych, która ma kilka nieoprzewodowanych ochronników przepięciowych. Te cylindryczne w zasadzie ochronniki stykają się poprzez koszyczek stykowy, który ma jednak skomplikowany kształt i ponadto nie nadaje się do stykowego połączenia wykorzystywanych w tego rodzaju wtyczkach oprzewodowanych ochronników przepięciowych.

To samo dotyczy znanej z opisu DE 34 30 922 A1 osłony mającej płytkę drukowaną, której ścieżki stykają się ze stykami przyłączonego urządzenia. Konieczność zastosowania płytki drukowanej w tej znanej osłonie z ekonomicznego punktu widzenia stanowi jej wadę.

Opis wynalazku

U podstaw wynalazku leż y zadanie stworzenia tego rodzaju osł ony przepię ciowej, która ma prostą budowę i może być wytwarzana niskim kosztem, a ponadto może być bardzo mała.

Zadanie to rozwiązane zostało po pierwsze poprzez osłonę przepięciową urządzenia telekomunikacyjnego, z obudową z przednią, tylną, górną i dolną stroną, z wieloma stykami, które na pewnym odcinku wychodzą z tylnej strony obudowy i w stanie założenia osłony obejmują ciasno styki urządzenia telekomunikacyjnego, które to styki mają każdorazowo szczelinę stykową utworzoną przez dwa ramiona stykowe leżące w zasadzie w jednej płaszczyźnie, oraz z przynajmniej jednym stykiem uziemiającym, przy czym w osłonę przepięciową od przodu obudowy można wstawić wiele mających nóżki ochronników przepięciowych, w kierunku ich nóżek, przy czym nóżki w stanie założenia osłony są bezpośrednio połączone elektrycznie ze stykami i rozciągają się w każdej szczelinie stykowej, w kierunku w zasadzie do niej równoległym, która zgodnie z wynalazkiem charakteryzuje się tym, że ochronniki przepięciowe znajdują się naprzemiennie na co najmniej dwóch różnych poziomach w odniesieniu do głębokości osłony przepięciowej, tak, że patrząc z góry, są przemieszczone względem siebie i nóżki ochronnika przepięciowego znajdującego się na przednim poziomie, znajdują się w przestrzeni pośredniej pomiędzy dwoma ochronnikami przepięciowymi znajdującymi się na tylnym poziomie.

Tak więc, odprowadzenia, z którymi są bezpośrednio połączone elektrycznie nóżki ochronników przepięciowych, są ukształtowane tak, że mają one szczelinę stykową utworzoną przez dwa ramiona stykowe leżące w zasadzie w jednej płaszczyźnie. Pozwala to uniknąć skomplikowanych operacji wyginania odprowadzeń, gdyż szczelina stykowa nie jest ukształtowana w formie U przez wyginanie kawałka blaszanego paska, lecz poprzez wykrawanie w styku paskowym. Tak więc, dwa położone w zasadzie w jednej pł aszczyź nie paski blaszane, które stanowią ramiona stykowe, zawierają mię dzy sobą szczelinę stykową. Dzięki bezpośredniej styczności nóżek ochronników przepięciowych z dwoma ramionami stykowymi eliminuje się korzystnie płytkę drukowaną, co umożliwia utrzymanie na niskim poziomie nakładów na wytwarzanie osłony przepięciowej według wynalazku. Poza tym, odprowadzenia ukształtowane w opisany sposób dają się szczególnie łatwo wytwarzać w prostych operacjach wykrawania i gięcia, które mogą być wykonywane w szczególności względem równoległych do siebie krawędzi.

Zgodnie z dalszą cechą wynalazku, przednia strona obudowy osłony przepięciowej jest zamykana zdejmowaną, korzystnie przeźroczystą pokrywą.

Osłona przepięciowa zgodnie z wynalazkiem ma szynę uziemiającą, z którą w stanie założenia jest bezpośrednio połączona elektrycznie każda z nóżek ochronników przepięciowych.

Korzystnie, w osłonie przepięciowej w sąsiedztwie przynajmniej jednego ramienia stykowego jest ukształtowane przewężenie.

Korzystnie dalej, styki są ukształtowane jako elementy blaszane i mają przynajmniej jedno zagięcie równoległe do płaszczyzny blachy, przy czym, w razie kilkukrotnego wygięcia wszystkie krawędzie zagięcia są równoległe do siebie.

Dalej zgodnie z wynalazkiem, w obudowie osłony przepięciowej są przewidziane prowadnice dla nóżek ochronników przepięciowych.

W tej pierwszej odmianie realizacji wynalazku ochronniki przepięciowe mogą być wstawiane w osłonę od przodu obudowy w kierunku ich nóżek w taki sposób, że nóżki wchodzą w kierunku w zasadzie równoległym do szczeliny stykowej. Taka styczność nóżek oprzewodowanych ochronników przepięciowych stanowi dla osłony przepięciowej nowy środek. Pozwala to znacznie uprościć budowę całej osłony przepięciowej, co objaśnia się niżej jeszcze dokładniej.

Poza tym, przedstawiony w tej odmianie realizacji kierunek wprowadzania od przodu obudowy umożliwia to, że wstawione ochronniki przepięciowe znajdują się naprzemiennie na co najmniej dwóch różnych poziomach głębokości osłony przepięciowej. Inaczej mówiąc ochronniki przepięciowe, patrząc z góry, są przemieszczone wzglę dem siebie. Widziane w tym kierunku cylindryczne w zasadzie ochronniki przepięciowe są zaznaczone jako koła. W tradycyjnej osłonie przepięciowej tego rodzaju

PL 197 508 B1 wszystkie środki tych kół leżą na jednej linii prostej, tak, że miejsce potrzebne na ochronniki wynika z sumy ich średnic i nie można tego zmniejszyć .

Poszczególne ochronniki przepięciowe, patrząc z góry, są przemieszczone względem siebie tak, że ich środki leżą na linii zygzakowatej. Pozwala to zmniejszyć szerokość osłony, a więc w powiązaniu z odpowiednio ukształtowanymi przyłączami teletechnicznymi można znacznie zaoszczędzić miejsce. W tym celu odprowadzenia, które obejmują ciasno styki przyłączy, sięgają naprzemiennie na różną odległość w kierunku przodu osłony przepięciowej, tak, że mogą stykać się z ochronnikami przepięciowymi wprowadzonymi od przodu na różną odległość. Tak więc ta odmiana osłony przepięciowej według wynalazku ma prostą budowę i jest ukształtowana w sposób umożliwiający oszczędność miejsca.

Wstawione ochronniki przepięciowe oraz styki i odprowadzenia są chronione przed zanieczyszczeniem.

Poza tym, gdy osłona przepięciowa ma szynę uziemiającą, z którą w stanie założenia jest bezpośrednio połączony elektrycznie styk każdego z ochronników przepięciowych uzyskuje się szczególnie prostą konstrukcję. Inaczej mówiąc, ideę bezpośredniego połączenia elektrycznego nóżek ochronników przepięciowych z odprowadzeniami przenosi się również na uziemienie w postaci szyny uziemiającej, tak że również w tej strefie można uniknąć styków pośrednich albo potrzebnych w stanie techniki płytek drukowanych.

Zadanie wynalazku rozwiązane zostało zgodnie z kolejną odmianą wynalazku poprzez osłonę przepięciową urządzenia telekomunikacyjnego, zawierającą obudowę z przednią, tylną, górną i dolną stroną, z wieloma stykami, które na pewnym odcinku wychodzą z tylnej strony obudowy i w stanie założenia osłony obejmują ciasno styki urządzenia telekomunikacyjnego, które to styki mają każdorazowo szczelinę stykową utworzoną przez dwa ramiona stykowe leżące w dużym stopniu w jednej płaszczyźnie, oraz z przynajmniej jednym stykiem uziemiającym, przy czym w osłonę przepięciową można wstawić wiele ochronników przepięciowych mających nóżki, które w stanie założenia osłony są bezpośrednio połączone elektrycznie ze stykami, która charakteryzuje się tym, że ochronniki przepięciowe są wstawiane w osłonę naprzemiennie od strony górnej i strony dolnej, przy czym nóżki w stanie założenia osłony sięgają w dół lub w górę, tak, że patrząc od przodu, ochronniki te są przemieszczone względem siebie.

Korzystnie, styk uziemiający jest połączony elektrycznie z pasmową szyną uziemiającą, której płaszczyzna blachy przebiega pod kątem około 90° do płaszczyzny blachy styku uziemiającego.

Zgodnie z wynalazkiem, w stanie założenia każda z nóżek ochronnika przepięciowego jest połączona elektrycznie z szyną uziemiającą poprzez styk pośredni.

Styki i/albo styki pośrednie są wyposażone w szczeliny stykowe, które są ograniczone dwoma paskowymi ramionami stykowymi leżącymi w jednej płaszczyźnie.

Korzystnie wreszcie, nóżki oprzewodowanych ochronników przepięciowych są wprowadzane do szczelin stykowych równolegle do tych szczelin.

Także w tej odmianie realizacji wynalazku wielkość osłony przepięciowej ogranicza się korzystnie w porównaniu z osłonami znanymi ze stanu techniki w ten sposób, że ochronniki przepięciowe można wstawić w osłonę z wzajemnym przemieszczeniem. W tej odmianie można zauważyć od przodu przemieszczenie ochronników przepięciowych. Patrząc w tym kierunku, ochronniki wstawiane z góry lub z dołu w kierunku ich nóżek widzi się jako koła, podobnie jak w poprzednio opisanej odmianie realizacji, jednak obrócone o 90°, z ich środkami leżącymi na linii zygzakowatej. Nóżki ochronników wstawianych od góry wchodzą, przy tym między dwa sąsiednie wstawiane od dołu ochronniki przepięciowe.

Również w tej odmianie realizacji wynalazku, stosując niżej opisane korzystne środki, wyeliminowano konieczność zastosowania płytki drukowanej albo styków pośrednich. Ponadto, również w tej odmianie korzystnie zredukowano w porównaniu ze stanem techniki wielkość urządzenia zmniejszając poprzez opisane przemieszczenie szerokość osłony przepięciowej w porównaniu z szerokością wynikającą z sumy średnic wstawionych ochronników przepięciowych.

W ostatnio opisanej odmianie realizacji wynalazku z pasmową szyną uziemiającą, której blacha znajduje się pod kątem około 90° do płaszczyzny blachy styku uziemiającego, szynę uziemiającą można połączyć po prostu przez zaciśnięcie z co najmniej jednym stykiem uziemiającym.

Korzystne okazało się w tym przypadku zastosowanie styków pośrednich do połączenia z szyną uziemiającą.

PL 197 508 B1

Wyposażenie odprowadzeń i/albo styków pośrednich w szczeliny stykowe, które są ograniczone dwoma paskowymi ramionami stykowymi leżącymi w jednej płaszczyźnie, pozwoliło na to, że ukształtowane styki można wytwarzać przez wykrywanie i proste zaginanie i pozwalają one na niezawodne, bezpośrednie połączenie elektryczne nóżek ochronników przepięciowych ze stykami.

Tak, jak w przypadku pierwszej odmiany realizacji, nóżki ochronników można wprowadzać równolegle do szczelin stykowych. Takie nieznane dotąd w technice osłon przepięciowych usytuowanie nóżek względem szczelin stykowych umożliwia uproszczenie budowy osłony, co wynika wyraźnie z poniższego opisu korzystnych przykładów realizacji przedstawionych na rysunkach.

Przewężenie w sąsiedztwie przynajmniej jednego ramienia stykowego jest korzystne z punktu widzenia kompensacji tolerancji styków. Dzięki temu strefa szczeliny stykowej może odchylać się nieco elastycznie, co umożliwia kompensację tolerancji produkcyjnych i zawsze niezawodną styczność elektryczną nóżek.

Jak już wspomniano, w przypadku wszystkich odmian realizacji wynalazku uzyskuje się znaczne korzyści, gdy zastosowane odprowadzenia i/albo styki pośrednie są ukształtowane jako elementy blaszane, które mają przynajmniej jedno zagięcie równoległe do płaszczyzny blachy. Dzięki temu można nadać stykom małym nakładem kształt, jaki jest potrzebny dla uzyskania styczności zarówno odprowadzeń z przyłączem jak i nóżek ochronników przepięciowych. W razie kilkukrotnego zagięcia wszystkie krawędzie gięcia mogą być równoległe do siebie, co ułatwia produkcję.

Dzięki prowadnicom dla nóżek ochronników zapewnia się prawidłowe umieszczenie nóżek, zwłaszcza przy ich opisanym ukierunkowaniu równolegle do szczeliny stykowej ograniczonej dwoma ramionami stykowymi paskowymi.

Krótki opis rysunków

Wynalazek w przykładach wykonania został uwidoczniony na rysunku, na którym fig. 1 ukazuje widzianą z góry osłonę przepięciową według wynalazku w pierwszej odmianie wykonania; fig. 2 przedstawioną na fig. 1 osłonę przepięciową widzianą z przodu; fig. 3 - przekrój przedstawionej na fig. 1 i 2 osł ony przepię ciowej w miejscu niż ej osadzonego ochronnika przepię ciowego; fig. 4 - przekrój przedstawionej na fig. 1 i 2 osłony przepięciowej w miejscu wyżej osadzonego ochronnika przepięciowego; fig. 5 - widzianą z góry osłonę przepięciową według wynalazku w drugiej odmianie wykonania; fig. 6 - przedstawioną na fig. 5 osłonę przepięciową widzianą z przodu i w częściowym przekroju; fig. 7 przekrój przedstawionej na fig. 5 i 6 osłony przepięciowej w miejscu osadzonego od dołu ochronnika przepięciowego; i fig. 8 - przekrój przedstawionej na fig. 5 i 6 osłony przepięciowej w miejscu osadzonego z góry ochronnika przepięciowego.

Szczegółowy opis korzystnych przykładów realizacji wynalazku

Na fig. 1 przedstawiono widzianą z góry osłonę przepięciową 10 według wynalazku z przeźroczystą (dla przejrzystości rysunku) obudową 12. Można zauważyć przemieszczenie poszczególnych ochronników przepięciowych 14. Na każdym z dwóch bocznych obrzeży obudowy 12 jest kołek wtykowy uziemiający 16, za pośrednictwem którego jest odprowadzana do ziemi energia, gdy do jednego ze styków (nie pokazanego na rysunku) urządzenia telekomunikacyjnego, na które jest założona ukazana osłona przepięciowa 10, jest przyłożone za wysokie napięcie. W tym celu oba kołki wtykowe uziemiające 16 mają szczelinę stykową 18, w którą wchodzi przykładowo ramię metalowego układu wspornikowego w taki sposób, że kołek wtykowy uziemiający jest połączony elektrycznie z tym układem i energia elektryczna może być odprowadzana do ziemi przez ten układ wspornikowy.

Z tylnej strony os ł ony przepię ciowej 10, znajdują cej się wedł ug fig. 1 u doł u po stronie urz ą dzenia telekomunikacyjnego, wychodzi z osłony 10 wiele odprowadzeń 20. Każde z tych odprowadzeń 20 jest połączone elektrycznie w miejscu obsadzenia z dwoma przyporządkowanymi sobie stykami urządzenia telekomunikacyjnego. Na drugim, górnym według fig. 1 końcu tego odprowadzenia jest wprowadzona w szczelinę zaciskową ukształtowaną w odprowadzeniu 20 nóżka ochronnika przepięciowego 14, tak że ma on bezpośrednie połączenie elektryczne z odprowadzeniem 20, co objaśnia się niżej na podstawie fig. 2 do 4.

Na widoku z góry ukazanym na fig. 1 można tylko zauważyć, że każdorazowo środkowa nóżka ochronnika 14 wchodzi w jedną ze szczelin zaciskowych 24, które są ukształtowane na różnych wysokościach wspólnej szyny uziemiającej 26. Gdy napięcie przyłożone do ochronnika przepięciowego 14 przekroczy określoną wartość, zadziała ten ochronnik 14 i odprowadza energię elektryczną przez swoją środkową nóżkę 22 do szyny uziemiającej 26, która jest połączona w nie pokazany na rysunku sposób z dwoma kołkami wtykowymi uziemiającymi 16. Poza tym w przypadku obejm 28 założonych

PL 197 508 B1 wokół każdego z ochronników 14 chodzi o zwykłe urządzenie typu Fail-safe (bezpieczne w razie uszkodzenia).

Na fig. 1 można ponadto zauważyć nowy, oszczędzający miejsce układ przemieszczonych ochronników przepięciowych 14 w osłonie przepięciowej 10. W tradycyjnym układzie ochronników 14, w którym środki albo osie cylindrów, a więc według fig. 1 górny koniec każdej z nóżek 22, leżą na jednej linii, szerokość osłony przepięciowej 10 jest wyznaczona sumą średnic ochronników przepięciowych 14. Ponadto poszczególne ochronniki 14 muszą być oddzielone od siebie, i trzeba ewentualnie ukształtować między nimi przegrody, a więc nie można zmniejszyć szerokości osłony 10 poniżej określonej wielkości. Jednak zwężenie jest możliwe według wynalazku dzięki temu, że ochronniki przepięciowe 14 znajdują się naprzemiennie na różnym poziomie głębokości, to znaczy na różnej wysokości według fig. 1. Pozwala to zbliżyć do siebie ochronniki 14, patrząc w kierunku szerokości. Poza tym większy odstęp między ochronnikami 14 pozwala zrezygnować z przegród, co jest również korzystne z punktu widzenia ograniczenia wielkości konstrukcji.

W odstępie między dwoma ochronnikami przepięciowymi 14 na tylnym, dolnym według fig. 1 poziomie, znajdują się nóżki ochronnika 14 umieszczonego pośrednio na przednim poziomie oraz sięgający do nóżek 22 występ szyny uziemiającej 26. Można więc znacznie zaoszczędzić miejsce prostymi środkami konstrukcyjnymi. Ochronniki przepięciowe 14 mogą być wstawiane od przodu obudowy, który według fig. 1 znajduje się u góry, przy czym można łatwo wyjąć ochronniki 14 znajdujące się na przednim poziomie. Ochronniki 14 znajdujące się na tylnym poziomie można wyjąć w ten sposób, że w przypadku otwartej pokrywy są one dostępne zarówno z góry jak i z dołu, co według korzystnej odmiany realizacji wynalazku można osiągnąć poprzez pokrywę w kształcie U. Taka pokrywa po założeniu osłania nie tylko przód obudowy, lecz także przyległe segmenty strony górnej i strony dolnej. Dzięki zastosowaniu takiego środka w osłonie przepięciowej według wynalazku można uchwycić z góry i z dołu także ochronniki 14 znajdujące się na tylnym poziomie, tak że można je wyciągnąć przynajmniej częściowo do przodu i następnie przy odpowiednim zwymiarowaniu ich nóżek i szczeliny stykowej można je wyjąć w górę lub w dół. Alternatywnie można sobie wyobrazić wyjęcie najpierw przynajmniej jednego z sąsiadujących, umieszczonych z przodu ochronników 14, żeby umożliwić wyjęcie ochronnika 14 znajdującego się na tylnym poziomie. Poszczególne nóżki ochronników przepięciowych 14 są połączone elektrycznie z szyną uziemiającą 26 i odprowadzeniami 20 bez potrzeby stosowania płytki drukowanej, co umożliwia szczególnie proste ukształtowanie, jak to widać na fig. 2.

Figura 2 przedstawia osłonę przepięciową 10 od przodu z otwartą pokrywą, przy czym dla przejrzystości rysunku ukazano tylko przednie ochronniki 14. Jak wynika z fig. 1 i 2, ochronniki te są w zasadzie cylindryczne i oprócz środkowych nóżek 22 mają boczne nóżki 30. Nóżki 30 wchodzą w odpowiednią szczelinę stykową odprowadzenia 20, co widać wyraźniej na fig. 3 i 4. Poszczególne odprowadzenia mają po pierwsze odcinek 32, który wychodzi od tylnej strony obudowy, jak to można zauważyć na fig. 1. Wszystkie odcinki 32, co widać na fig. 2, znajdują się na linii środkowej 34 względem wysokości osłony przepięciowej 10.

Służący do wprowadzenia odpowiedniej nóżki 30 odcinek 36 jest nachylony względem odcinka 32 odprowadzenia. Jak widać to wyraźniej na fig. 3 i 4, odcinek 36 ze szczeliną stykową ma dwa paskowe ramiona stykowe leżące w zasadzie w jednej płaszczyźnie, które ograniczają tę szczelinę stykową. Według fig. 2 ramiona stykowe są prostopadłe do płaszczyzny rysunku, a nóżki 30 są wprowadzone równolegle do nich w szczelinę stykową. Tak więc poszczególne odprowadzenie 20 można łatwo wytworzyć przez wykrawanie odpowiedniego kształtu i ukształtowanie jednego zagięcia o około 45° na przejściu między odcinkami 32 i 36. Jak widać również na fig. 2, wszystkie odprowadzenia 20, które umożliwiają styczność nóżek 30 przednich ochronników przepięciowych 14, mogą być ukształtowane identycznie, co także ułatwia produkcję. To samo dotyczy wszystkich odprowadzeń umożliwiających styczność nóżek tylnych ochronników przepięciowych 14.

Jak można zauważyć na fig. 3 i 4, odprowadzenia 20 umożliwiające styczność nóżek tylnych ochronników 14 różnią się od tych, które są połączone elektrycznie z nóżkami przednich ochronników 14. Na fig. 3 ukazano opisywaną osłonę przepięciową 10 przekrojoną w miejscu, w którym znajduje się wstawiony na tylny poziom ochronnik przepięciowy 14. Określenie „tylny poziom” wynika stąd, że ochronnik ten jest bliżej odcinków 32 odprowadzeń 20, które wchodzą w (nie pokazane na rysunku) urządzenie telekomunikacyjne, na które nakłada się podczas jego użytkowania osłonę przepięciową 10. W stanie zało ż onym jest ona zresztą przekręcona o 90° względem usytuowania ukazanego na fig. 3 i 4. Dla uproszczenia rysunku osłonę przepięciową 10 przedstawiono na stojąco na fig. 3 i 4 oraz na fig. 1, tak że „tylny” poziom jest ukazany jako dolny poziom.

PL 197 508 B1

Jak widać na fig. 3, odprowadzenie 20 składa się z opisanego, wąskiego, paskowego odcinka 32, który sięga aż do strony tylnej obudowy. W tej strefie jest ukształtowana poprzeczna listewka 38, która sięga do odcinka 36 ze szczeliną stykową 40 służącą do wprowadzenia nóżki 30. Płaszczyzna blachy między odcinkiem odprowadzenia 32 i odcinkiem stykowym 36 jest wygięta, jak to widać na fig. 2, tak że odcinek 36 jest nachylony do płaszczyzny rysunku na fig. 3 i 4. Dzięki temu odprowadzenie 20 ma szczególnie proste ukształtowanie, tak że nie są potrzebne dalsze zagięcia, a szczelina stykowa 40 jest ograniczona dwoma płaskimi, w zasadzie paskowymi ramionami stykowymi 42, które leżą w jednej płaszczyźnie i mogą być łatwo ukształtowane przy wykrawaniu odprowadzenia 20.

Nóżka 30 ochronnika przepięciowego 14 jest wprowadzona do szczeliny 40 równolegle do ramion stykowych 42, przy czym wprowadzenie jest ułatwione przez nieukazane na rysunku prowadnice, które są ukształtowane na obudowie osłony przepięciowej 10. W efekcie osłona 10 ma prostą budowę, ponieważ do połączenia nóżek 30 z odprowadzeniami 20 nie są potrzebne ani płytka drukowana ani skomplikowane zagięcia odprowadzenia 20. Poza tym, na fig. 3 można też zauważyć środkową nóżkę 22 ochronnika przepięciowego 14, która jest wprowadzona w szynę uziemiającą 26 przebiegającą prostopadle do płaszczyzny rysunku. Wreszcie można zauważyć, że oba ramiona stykowe 42 tworzą razem element w kształcie U, który jest połączony stosunkowo wąskim przesmykiem 44 z poprzeczną listewką 38. Dzięki przewężeniu ukształtowanemu przez wąski przesmyk 44 odcinek stykowy 36 może odchylać się nieznacznie, co pozwala skompensować tolerancje produkcyjne.

Jak widać na fig. 4, tego rodzaju środek z bocznymi przewężeniami 46 przewidziano również w odprowadzeniach 20, które umożliwiają styczność nóżek 30 ochronników przepięciowych 14 umieszczonych na przednim poziomie. Pojedyncze odprowadzenie 20 jest ukształtowane w zasadzie tak samo jak odprowadzenie 20 ukazane na fig. 3, ale przesmyk 44 między odcinkiem stykowym 36 i listewką 38 prowadzą c ą do odcinka 32 jest dł u ż szy. Dzię ki temu odcinek 36 znajduje się dalej z przodu, to znaczy według fig. 4 na wyższym poziomie, a więc nóżki 30 ochronników przepięciowych 14 umieszczonych na przednim poziomie, które nie różnią się od tylnych ochronników 14, mogą mieć bezpośrednią styczność elektryczną.

Na fig. 5 ukazano w widoku z góry drugą odmianę realizacji osłony przepięciowej 10 według wynalazku, w której wykorzystuje się identyczne zasady jak w opisanej uprzednio realizacji. Jednak w tym wykonaniu przewidziany dla zaoszczę dzenia miejsca ukł ad przemieszczonych ochronników przepięciowych można zauważyć w widoku z przodu przedstawionym na fig. 6. W tej odmianie realizacji uzyskuje się przemieszczenie ochronników w ten sposób, że mogą być one wstawiane z góry i z doł u obudowy 12. W widoku z góry na fig. 5 moż na zauważ y ć tylko pi ęć stref osadzenia ochronników przepięciowych, przy czym między trzema strefami widocznymi na lewej połowie rysunku można zauważyć kształt styków umożliwiających styczność nóżek wstawionych od dołu ochronników.

W szczególności także odmiana realizacji z fig. 5 ma na każdym z dwóch obrzeży kołek wtykowy uziemiający 16, który na górnym końcu ma szczelinę stykową i w obie te szczeliny może być wprowadzona jej końcami szyna uziemiająca 26 obrócona o 90° względem płaszczyzny blachy stykowej. Inaczej mówiąc w przypadku szyny uziemiającej 26 chodzi o ustawioną prostopadle do płaszczyzny rysunku na fig. 5 taśmę metalową, która na jej obu końcach jest zagięta w kierunku kołków wtykowych uziemiających 16. Na szynie 26 są zaciśnięte odpowiednie styki pośrednie 48, co widać dokładniej na fig. 8. Na końcach oddalonych od szyny 26 mają styki pośrednie 48 każdorazowo szczelinę stykową, która służy do wprowadzenia środkowej, czyli służącej do odprowadzenia nóżki ochronnika przepięciowego 14. Jak w przypadku odprowadzeń 20 wykorzystywanych w uprzednio opisanej odmianie realizacji, także styki pośrednie 48 można wytwarzać przy małych nakładach w prostych operacjach wykrawania i wyginania.

Dotyczy to także odprowadzeń 20, co wynika również z fig. 5. Podobnie jak odprowadzenia opisane w związku z pierwszą odmianą wykonania, również te odprowadzenia mają odcinek 32 sięgający od strony tylnej obudowy do urządzenia telekomunikacyjnego i na swoim drugim końcu mają strefę stykową identyczną ze strefą 36 odprowadzeń 20 widocznych na fig. 3 i 4, która służy do wprowadzenia nóżek w odpowiednią szczelinę stykową w kierunku do niej równoległym.

Na przykładzie ukazanej z lewej strony na fig. 5 strefy osadzenia ochronnika przepięciowego widać, że ramiona stykowe ograniczające szczelinę stykową rozciągają się w kierunku obserwatora. W otoczeniu widocznej jako wą ski prostoką t strefy stykowej 36 są ukształ towane na obudowie 12 osłony przepięciowej 10 prowadnice, które służą do prawidłowego ukierunkowania przebiegających w stanie założenia również prostopadle do płaszczyzny rysunku nóżek 30 ochronników przepięciowych.

PL 197 508 B1

Dzięki temu, że ochronniki przepięciowe 14 mogą być wstawiane do obudowy naprzemiennie z góry i z dołu, można uzyska ć szczególnie zwarty układ poszczególnych ochronników 14.

Na fig. 6 widać z przodu w częściowym przekroju, w jakim układzie znajdują się poszczególne, przemieszczone wzajemnie ochronniki przepięciowe 14, które mogą być wstawiane alternatywnie z góry lub z dołu w kierunku przebiegu ich nóż ek 30. Przy tym, nóżki ochronników wstawianych z dołu przebiegają w kierunku strony górnej. W strefach przylegających do strony górnej znajdują się odcinki stykowe odprowadzeń i styków pośrednich. Odwrotnie jest z ochronnikami 14 wstawianymi z góry, których nóżki z odcinkami stykowymi znajdują się u dołu w strefie między dwoma sąsiednimi, wstawianymi od dołu ochronnikami 14. Poza tym również w tej odmianie realizacji, jak widać po obsadach zaciskowych 28 na fig. 6, mogą być wykorzystane ochronniki przepięciowe 14 z urządzeniem typu Fail-safe (zabezpieczającym w razie uszkodzenia). W ustawieniu obróconym o 90° względem ustawienia ochronników przepięciowych według pierwszej odmiany realizacji ukazanej na fig. 1 również w odmianie realizacji z fig. 6 ś rodki wszystkich wstawionych ochronników 14 nie leżą na linii prostej, lecz na linii zygzakowatej. Pozwala to zmniejszyć korzystnie boczne wymiary osłony przepięciowej 10. Uzyskuje się to w szczególności dzięki nowemu sposobowi wstawiania naprzemiennie z góry i z dołu.

Widoczne na fig. 7 i 8 elektryczne połączenie nóżek 30 i 22 z odprowadzeniami 20 lub stykami pośrednimi 48 upraszcza dodatkowo budowę osłony przepięciowej 10. Jak można zauważyć w przypadku ukazanego na fig. 7 ochronnika 14 wstawionego z dołu, odprowadzenie 20 jest ukształtowane podobnie do przedstawionego na fig. 4 odprowadzenia 20 według pierwszej odmiany realizacji, przy czym strefa stykowa 36 przy przesmyku 44 jest ukształtowana z obróceniem o 90°. Na przejściu między strefą stykową 36 i przesmykiem 44 znajdują się przewężenia 46 umożliwiające odchylanie celem skompensowania ewentualnych tolerancji produkcyjnych. Nóżki 36 są wprowadzane bezpośrednio do odpowiadającego im odprowadzenia 20 bez konieczności stosowania styków pośrednich lub płytki drukowanej. Wspomagające prowadnice są ukształtowane na przegrodzie obudowy. Pojedyncze odprowadzenie 20, jak wynika z fig. 7 i 5, można wykrawać jako prosty element konstrukcyjny oraz wyposażyć w strefie przesmyku 44 w jedno potrzebne zagięcie.

Na fig. 8 ukazano styczność nóżki 30 i środkowej nóżki 22 na przykład dla wstawionego od góry ochronnika przepięciowego 14. Odprowadzenie 20 stykające się z nóżką 30 odpowiada w zasadzie ukazanemu na fig. 7 odprowadzeniu 20 z krótszym przesmykiem 44. Styk pośredni 48 na swoim dolnym według fig. 8 końcu ma strefę stykową, która jest podobna do opisanych uprzednio odcinków stykowych 36 odprowadzeń 20. Na górnym według fig. 8 końcu również tylko raz wygięty styk pośredni 48 (por. fig. 5) jest wyposażony w następną szczelinę stykową, za pośrednictwem której jest zaciśnięty na szynie uziemiającej 26. Również to połączenie jest wykonane bezpośrednio i nie wymaga stosowania płytki drukowanej ani podobnego elementu. Na fig. 7 i 8 można wreszcie zauważyć dwuczęściową konstrukcję obudowy z połówkami osadzanymi na sobie zatrzaskowo.

Claims (14)

1. Osłona przepięciowa urządzenia telekomunikacyjnego, z obudową z przednią, tylną, górną i dolną stroną , z wieloma stykami, które na pewnym odcinku wychodz ą z tylnej strony obudowy i w stanie zało ż enia osł ony obejmują ciasno styki urzą dzenia telekomunikacyjnego, które to styki mają każdorazowo szczelinę stykową utworzoną przez dwa ramiona stykowe leżące w zasadzie w jednej płaszczyźnie, oraz z przynajmniej jednym stykiem uziemiającym, przy czym w osłonę przepięciową od przodu obudowy można wstawić wiele mających nóżki ochronników przepięciowych, w kierunku ich nóżek, przy czym nóżki w stanie założenia osłony są bezpośrednio połączone elektrycznie ze stykami i rozcią gają się w każ dej szczelinie stykowej, w kierunku w zasadzie do niej równoległ ym, znamienna tym, że ochronniki przepięciowe (14) znajdują się naprzemiennie na co najmniej dwóch różnych poziomach w odniesieniu do głębokości osłony przepięciowej (10), tak, że patrząc z góry są przemieszczone względem siebie i nóżki (30) ochronnika przepięciowego (14) znajdującego się na przednim poziomie, znajdują się w przestrzeni pośredniej pomiędzy dwoma ochronnikami przepięciowymi (14) znajdującymi się na tylnym poziomie.

2. Osłona przepięciowa według zastrz. 1, znamienna tym, że przednia strona obudowy (12) osłony przepięciowej (10) jest zamykana zdejmowaną, korzystnie przeźroczystą pokrywą.

PL 197 508 B1

3. Osłona przepięciowa według zastrz. 1 albo 2, znamienna tym, że ma ona szynę uziemiającą (26), z którą w stanie założenia osłony przepięciowej (10) jest bezpośrednio połączona elektrycznie każda z nóżek (22) ochronników przepięciowych (14).

4. Osłona przepięciowa według zastrz. 1, znamienna tym, że w osłonie przepięciowej (10) w sąsiedztwie przynajmniej jednego ramienia stykowego (42) jest ukształtowane przewężenie (46).

5. Osłona przepięciowa według zastrz. 1, znamienna tym, że w osłonie przepięciowej (10) styki (20) są ukształtowane jako elementy blaszane i mają przynajmniej jedno zagięcie równoległe do płaszczyzny blachy, przy czym, w razie kilkukrotnego wygięcia wszystkie krawędzie zagięcia są równoległe do siebie.

6. Osł ona przepię ciowa według zastrz. 1, znamienna tym, ż e w obudowie (12) osł ony przepięciowej (10) są przewidziane prowadnice dla nóżek (22, 30) ochronników przepięciowych (14).

7. Osłona przepięciowa urządzenia telekomunikacyjnego, zawierająca obudowę z przednią, tylną, górną i dolną stroną, z wieloma stykami, które na pewnym odcinku wychodzą z tylnej strony obudowy i w stanie założenia osłony obejmują ciasno styki urządzenia telekomunikacyjnego, które to styki mają każdorazowo szczelinę stykową utworzoną przez dwa ramiona stykowe leżące w dużym stopniu w jednej płaszczyźnie, oraz z przynajmniej jednym stykiem uziemiającym, przy czym w osłonę przepięciową można wstawić wiele ochronników przepięciowych mających nóżki, które w stanie założenia osłony są bezpośrednio połączone elektrycznie ze stykami, znamienna tym, że ochronniki przepięciowe (14) są wstawiane w osłonę przepięciową (10) naprzemiennie od strony górnej i strony dolnej, przy czym nóżki (22, 30) w stanie założenia osłony sięgają w dół lub w górę, tak, że patrząc od przodu, ochronniki te są przemieszczone względem siebie.

8. Osł ona przepię ciowa wedł ug zastrz. 7, znamienna tym, ż e w osł onie przepię ciowej (10) styk uziemiający (16) jest połączony elektrycznie z pasmową szyną uziemiającą (26), której płaszczyzna blachy przebiega pod kątem około 90° do płaszczyzny blachy styku uziemiającego (16).

9. Osłona przepięciowa według zastrz. 7, znamienna tym, że w stanie założenia osłony przepięciowej (10) każda z nóżek (22) ochronnika przepięciowego (14) jest połączona elektrycznie z szyną uziemiającą (26) poprzez styk pośredni (48).

10. Osłona przepięciowa według zastrz. 7 albo 9, znamienna tym, że styki (20) i/albo styki pośrednie (48) są wyposażone w szczeliny stykowe (40), które są ograniczone dwoma paskowymi ramionami stykowymi (42) leżącymi w jednej płaszczyźnie.

11. Osłona przepięciowa według zastrz. 10, znamienna tym, że nóżki (22, 30) oprzewodowanych ochronników przepięciowych (14) są wprowadzane do szczelin stykowych (40) równolegle do tych szczelin.

12. Osłona przepięciowa według zastrz. 10, znamienna tym, że w sąsiedztwie przynajmniej jednego ramienia stykowego (42) jest ukształtowane przewężenie (46).

13. Osłona przepięciowa według zastrz. 10, znamienna tym, że styki (20) i/albo styki pośrednie (48) są ukształtowane jako elementy blaszane i mają przynajmniej jedno zagięcie równoległe do płaszczyzny blachy, przy czym, w razie kilkukrotnego wygięcia wszystkie krawędzie zgięcia są równoległe do siebie.

14. Osłona przepięciowa według zastrz. 7, znamienna tym, że w obudowie (12) osłony przepięciowej (10) są przewidziane prowadnice dla nóżek (22, 30) ochronników przepięciowych (14).